KORTING
heeft
de
oudste
Miele?
bij Juli. Ml UT Ell
MAASEN UW SLAGER
Raadsel in Nijmegen
m
BALANS.OPRUIMING
bij
HEROPENING
CAFÉ
A. BAKKER
P U L M O
\1. J. Schotvanger-Verkerk
Tot hl Ou de n
van Dagen
Kriebel in lw keel?
C. Meijer Ruinelaan 3, Telef. 2514, Bergen
10 /0 korting
1947 en 1957
Tribune aandelen B.S.V.
ïect&Le,
Je, Leeuw van Schoorl"
JET BERGEII LEDERHUIS"
VELE KOOPJES!
LANGESTRAAT 58 - ALKMAAR
Op alle prima kwaliteitsartikelen
ZIET DE ETALAGE
de 5 NIEUWE WASMACHINES
van 20 tot en
met 25 jan.
BREELAAN 12 - BERGEN - TELEF. 2123
II..
STALLING
REPARATIE
GENEEST
RADICAAL
HOEST
3iiiiiiiiiiiiiii!iimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiil£
BALANS
OPRUIMING
bij
siiiiiiiiiiiiHniiiiiniiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiilË
Hereweg 252 Groet
Tel. 345
begint op zaterdag 18 jan. v. m. 9 uur
Ongebleekte slopen. 1.39
Ontbijtlakens3.98
Theedoeken direct drogend 1,19
Swan zakdoeken 3 stuks 0,99
Nylonkousen van 3,95 voor 2,45
Heren pyama's gestr. flanel 7,95
Heren ondergoed Singlet v.a. 1,98
Slip v.a. 1,79
Meisjes en Jongens-sokken in de
maten 9 - 9,5 en 10
Verder vele restanten o. a. lakens, onderjurken handdoeken. Overhemden en
geruite jongensblouses, Vesten enz. enz.
op zaterdag 25 jan., a.s. 's namid
dags 3 uur.
van het geheel verbouwde
Gelegenheid tot bezoek
van 3 6 uur
van de heer
J. BEELDMAN
Duinweg 105 - Schoorl
een van
Doe mee aan deze
interessante actie en win
ALLE LNpCÜTINGEN 8U
Alle betere merken wasmachines, droogmachines, was-
combinaties. Grote voorraad. Prima service.
llimilllMllllllllllllllllllllllllllllllllllimilllllMIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIMIIIIIIMIII
Op alle courante
artikelen
aanvang maandagmorgen om S uur
vrijdag en zaterdag
150 gr. Ham
150 gr. Pekelvlees
150 gr. Ontbijtspek
150 gr. Boterhamworst
250 gr. Metworst
250 gr. Leverworst
f 0.70
f 0.65
f 0.50
f 0.45
f 1.20
500 gr. Magere varkensfric. f 2.50
f 1.80
.60
f 1.50
f 1.75
Dinsdag en donderdag
Rookworst reklame
kost dan slechts 40 cent 100 gram
Woensdag gehaktreklame
met het bekende
zakje zout en kruiden
500 gr. Gehakt slechts f 1.48
250 gr. Metworst slechts f 0.68
500 gr. Ribkarbonade
500 gr. Doorr. ossenlappen f
500 gr. Buiklapp.
2V2 kg Gemalen vet
Winterkost
1 kg Varkenspoten
500 gr Knieschijf
500 gr Krabbetjes
500 gr Zuurkoolspek
500 gr Saucijsjes
f 0,75
f 1,40
f 1,50
f 1,50
f 1,80
iii'iiiiiiiiiiimiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiii
KLAVERJASCLUB „MEVO"
in zaal Nieuwendijk
Zaterdag 18 januari
aanvang 8 uur
Zeer mooie prijzen
HET BESTUUR
iiiiiiiiiiHiiiiiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiuiiiiiiiiiiiiiiiimiimiiimiiiiiniiiiiiiiim
door G. Plantema
Nadruk Verboden
HOOFDSTUK I.
Inleidende bespiegeling.
Als André Boorneman niet zo volmaakt argeloos over de
Oranjesingel had gewandeld, zou de bestuurder van de grote,
glanzend-blauw gelakte auto misschien nooit op de gedachte
zijn gekomen, juist hem naar de weg te vragen. Het staat im
mers vast, dat er autobestuurders zijn, die niet graag inlichtingen
inwinnen bij mensen, die proberen door vorsende blikken te
weten te komen, wie er in hun wagen zit. Daarmee wil na
tuurlijk helemaal niet gezegd zijn, dat alle autobestuurders,
die er dusdanige gevoelens op na houden, hun afkeer danken
aan een gevoel in hun onderbewustzijn, veroorzaakt door in
stinctmatig terugdeinzen voor al wat maar zweemt naar politie
onderzoek. Ja, want men zou kunnen veronderstellen, dat men
sen die met onderzoekende blikken in auto s kijken, behoren tot
de kategorie van rechercheurs oftewel „stillen Maar zover
hoeft de achterdocht niet te gaan, want er lopen ontelbare
mensen rond, die met de recherche niets hebben uit te staan en
toch van nature met een paar speurend kijkende ogen zijn uit
gerust. Het lijkt er soms op, of zulke mensen overal iets achter
zoeken.
André Boorneman zag er zeker niet zo uit. Integendeel, als
iemand op deze lange Nijmeegse singel op dat ogenblik minder
zo n indruk wekte, was hij het wel. Wie hem daar zag wan
delen wist meteen, dat het een jongeman betrof, wiens ge
dachten waren gekoncentreerd op heel iets anders dan op zijn
direkte omgeving. En een mensenkenner heeft vooral wanneer
de lente of de zomer in het land is, bij het aanschouwen van
een André Boorneman weinig moeite om vast te stellen, wat
er aan de hand is. Als een jongeman er uit ziet of hij in de
zevende hemel vertoeft, terwijl hij tezelfdertijd van plan schijnt
te zijn heel de wereld te gaan veroveren, dan kan dat slechts
één oorzaak hebben. In dit geval heette die oorzaak Madeleine
Uittenterpe.
Niet voor niets wandelde André Boorneman over de brede
singel, die twee royale pleinen verbindt, waarvan de namen
herinneren aan de veelbewogen historie van de oude stad Nij
megen. Dicht bij het ene plein, dat genoemd is naar de Franki
sche keizer Karei, was het uitgangspunt van zijn tocht. Daar
lag het pension waarin hij de dag tevoren zijn intrek had ge
nomen. Dat was op de eerste dag van zijn vakantie en wie dus
de konklusie wil trekken, dat deze jongeman geen ingezetene
was van Nijmegen, heeft het volkomen bij het rechte eind. Hij
was een inwoner van Rotterdam. En hij was op weg naar het
Keizer Lodewijkplein.
Bij het aanbreken van de lente en de daarmee gepaard
gaande komst van het tennisseizoen in de open lucht waren
tussen Madeleine Uittenterpe en André Boorneman banden ont
staan van allengs dieper wordende sympathie. Weliswaar kon
men daar nog geen officieel tintje aan toekennen, maar de
banden waren toch stevig genoeg geweest om de jongeman te
doen besluiten zijn vakantie in Nijmegen door te brengen. Dit
was veroorzaakt door een misschien toevallige, mogelijk echter
toch niet helemaal onopzettelijke uitlating van Madeleine. Op
een middag in midden juni toen zij naast elkaar zaten, uit
rustend van een spannende set, liet zij zich ontvallen, dat zij
met haar familie aan het eind van de volgende maand naar
Nijmegen zou reizen om daar enkele weken door te brengen.
Neen, eigenlijk zou dat niet in de stad Nijmegen zijn, maar in
het op slechts luttele kilometers verwijderde dorpje Berg en
Dal, dat blijkbaar al vroegtijdig was volgeboekt met zomer
gasten, maar in de stad zelf had hij onderdak gevonden. Naar
aanleiding van een advertentie ontving hij weldra de mede
deling, dat pension Welgelegen voor de tijd van twee weken
een kamer voor hem had gereserveerd.. Veertien dagen maar,
want langer duurde zijn vakantie jammer genoeg niet!
Berg en Dal is met Nijmegen verbonden door een tramlijn.
Deze eindigt bij het Hunnerpark in de stad en dat park ligt
naast het Keizer Lodewijkplein, Het valt dus niet te verwon
deren, dat André Boorneman over de naar dit plein leidende
singel wandelde. Immers, Madeleine Uittenterpe had hem laten
weten, dat zij voornemens was, die middag de stad te bezoe
ken. Alleen! En André Boorneman was een goed verstaander.
Nu begrijpt men ook, waarom André Boorneman weinig ge
neigd was aandacht te schenken aan voorbijrijdende auto's,
zelfs aan de luxueuze blauwe wagen, die bijna geluidloos over
het wegdek gleed. Natuurlijk, hij kreeg even een vage indruk,
toen de auto als een stille schaduw langs hem reed. Even schonk
hij er aandacht aan, toen de wagen een twintigtal meters verder
stopte, vlak aan de rand van het trottoir. En hij had er eerst
geen erg in, dat iemand tegen hem sprak toen hij even later bij
de stilstaande wagen was gekomen.
„Monsieur!" riep een stem, zo dringend, dat zelfs André
Boorneman er wel op letten moest.
De bestuurder had de zijruit omlaag gedraaid en stak zijn
hoofd naar buiten. André keek in een zuidelijk gelaat, vrij
donker, met zwarte ogen en een streepje van een snor, dat de
•breedheid van het gezicht akcentueerde. Het was een eigen
aardig gezicht, maar André Boorneman kon het, toen hij er
later over dacht, er niet met zichzelf over eens worden, of het
toebehoorde aan een Fransman want de man sprak Frans
of een Italiaan, dan wel een Hongaar.
Wanneer men in gedachten is, valt het niet gemakkelijk, zich
snel te realiseren, wat iemand in een vreemde taal zegt, vooral
wanneer het Frans is, dat met een keelklank gesproken wordt.
Toch was André Boorneman voldoende bij om te begrijpen,
dat de man in de auto de weg naar Berg en Dal vroeg, al sprak
hij deze naam zonderling uit. Met enige woorden lichtte hij de
vrager in, onderwijl onwillekeurig een vluchtige blik werpend
in de wagen.
Tenminste, van oorsprong was het een vluchtige blik, maar
toen werd hij wel gedwongen, oplettender te kijken, niet naar
de bestuurder, die alleen op de voorste bank zat. Hij droeg een
licht zomerpak en alles wees er op, dat hij eerder eigenaar dan
chauffeur van deze kostbare wagen was. Maar behalve zijn
eigenaardig Zuidelijk gezicht had hij weinig boeiends.
Anders was het gesteld met een van de twee mensen, die op
,de achterbank zaten. Aan de rechterzijde zat een man met een
groot en rood hoofd, volkomen kaal. Alleen een glimp ving
André Boorneman van dit hoofd op, dat op een vleesbol leek,
die door zijn rondheid geen scherpe trekken had gekregen.
Onmiddellijk dwaalde de aandacht af naar de derde persoon
in de wagen, een jonge vrouw, die André Boorneman in een
onderdeel van een sekonde een zuidelijk visioen voor ogen
toverde. Maar een moment had hij de .gelegenheid naar haar
te kijken. Duidelijk zag hij haar niet, maar wat hij zag was
voldoende om hem er van te overtuigen, dat zich daar een
schoonheid bevond. Slechts een ogenblik kon hij een indruk
krijgen van een fijngetekend gezicht met een matbleke tint,
waarin donkere ogen een hartstochtelijk temperament verrieden.
Toen had het wegrijden van de auto haar aan zijn oog ont
trokken.
En terwijl André Boorneman verder liep, op weg naar het
eindpunt van lijn 2 waar hem de blonde Madeleine Uittenterpe
wachtte, bleef een paar sekonden het beeld van de zuidelijke
schoonheid voor zijn ogen zweven. En nog net kon hij naar de
auto kijken, 'bemerkend, dat dit een Mercedes was, waarvan
de nummerplaat echter, in tegenstelling tot zijn verwachting, een
Nederlands nummer droeg.
Toen Mr. Ernst Verhagen in het grote politiebureau van
Kopenhagen voor de eerste maal een ontmoeting had met in-
spekteur Sven Ohlquist, dacht hij. dat het 'n vergissing was.
Hij kon niet geloven, dat de lange slanke jongen met zijn wit
blonde haren de man was van het advokatenkantoor van mrs.
Dubruy en Stegeman een uitermate gedokumenteerde korres-
pondentie had gevoerd. Dit was immers nauwelijks een man,
eerder een nauwelijks volwassen jongeling, zo van de school
banken weggestapt.
Mr. Verhagen was niet de eerste die zich vergiste bij de
kennismaking met inspekteur Sven Ohlquist. Sommigen van de
personen, die een dergelijke vergissing hadden begaan, betreur
den dit kort daarop in hoge mate. Gelukkig voor mr. Ernst
Verhagen vloeide zijn relatie met de inspekteur uit andere om
standigheden voort dan die van de bedoelde personen. De nog
jonge Amsterdamse rechtsgeleerde stond namelijk aan dezelfde
zijde van de wet als de inspekteur, wat niet van allen gezegd
kon worden, die, echter ook minder gedwongen, met hem kennis
maakten!
Het was een ietwat gekompliceerde zaak geweest, die mrs.
Dubruy Stegeman aanleiding had gegeven, hun jongste mede
werker naar Kopenhagen te zenden, maar het fijne daarvan
komt er niet op aan. Het belangrijkste voor mr. Ernst Ver
hagen was niet zozeer, dat hij er, dank zij de samenwerking met
inspekteur Sven Ohlquist in slaagde, de komplikaties te ont
warren. Natuurlijk, dat was belangrijk, want het was per slot
van rekening de reden van zijn reis naar de Deense hoofdstad.
Van nog meer betekenis voor de advokaat persoonlijk bleek de
kennismaking te zijn, aangezien inspekteur Sven Ohlquist hem
spoedig te dineren vroeg.
Zo kon het gebeuren, dat mr. Ernst Verhagen, sedert enige
tijd geen medewerker meer aan het kantoor van mrs. Dubruy
6 Stegeman, die verder in deze geschiedenis geen rol spelen,
doch advokaat met een eigen, hoewel nog ietwat bescheiden,
praktijk te Nijmegen, op een middag in de eerste dagen van
augustus een brief ontving uit Kopenhagen. Naar aanleiding
van die brief riep hij zijn echtgenote en zei: „Zo, zo, wij krijgen
bezoek! Mijn zwager komt."
Want mr. Verhagen had uit Denemarken niet alleen de op
lossing meegebracht van een gekompliceerde zaak, doch tevens
de herinnering aan Else Ohlquist, die men zich niet moet voor
stellen als een indrukwekkende zuster van een strenge politie-
inspekteur. Tenslotte zijn ook politiemannen mensen en hun
zusters ook! Kenden zij in hun huiselijk leven niet anders dan
de min of meer drukkende sfeer van het politiebureau zulk
een indruk krijgt zelfs de onschuldigste bezoeker gewoonlijk!
dan zou misschien iemand het vertrek van Else Ohlquist uit
Kopenhagen hebben betreurd. Nu was dat wel anders maar
men diende er zich in te schikken.
„Ik vrees, dat het in Kopenhagen zonder jou heel wat minder
vrolijk zal zijn!En die opmerking kwam nog slechts van in
spekteur Sven Ohlquist. Men moet er niet aan denken, wat
sommige Deense jongemannen in zich voelden omgaan. Maar
aan de andere kant mag niet uit het oog worden verloren, dat
inspekteur Ohlquist niet slechts zijn zuster verloor, maar boven
dien de bestuurster van zijn huishouding, omdat de jongelieden
sinds de dood van hun ouders op elkaar waren aangewezen.
En aangezien de inspekteur nimmer te klagen had over de
manier waarop zijn huishouding werd geregeerd, valt gemak
kelijk in te zien, dat hij door het vertrek van zijn zuster een
groter verlies leed dan broers gewoonlijk voelen.
HOOFDSTUK II.
Een vraag over vreemdelingen,
Inspekteur Sven Ohlquist strekte met welgevallen zijn lange
benen uit, terwijl hij zich nestelde in een van de brede fauteiuls,
die stonden opgesteld in de erker van zijn zwagers woning.
Mr. Ernst Verhagen, die hem van het station had gehaald,
luisterde dit weerzien op met een fijne sigaar en een glaasje
van het vocht, dat de naam van Schiedam wereldberoemd
maakte. Zijn vrouw, de zuster van de inspekteur, had de thee
kopjes weggeruimd en daarna kwam zij weer bij de heren zitten.
„Ik moet zeggen, dat jullie woning er prima uitziet", zei
inspekteur Ohlquist met grote welwillendheid. Het huwelijk
had in Kopenhagen plaatsgevonden en de inspekteur was nog
niet eerder in de gelegenheid geweest, een bezoek aan Neder
land te brengen. Tenminste niet na dat gebeuren, want eerder
bleek hij er al een paar keer tezijn geweest. Maar toen hadden
dienstreizen hem naar de grote steden in het westen gebracht,
zodat Nijmegen volkomen nieuw voor hem was. Hij had niet
verborgen gehouden, dat deze stad onmiddellijk in zijn smaak
was gevallen. Trouwens, de meeste mensen die Nijmegen be
zoeken, voelen zich sympathiek gestemd. De woning van mr.
Ernst Verhagen lag in de buitenwijken. Het was een tamelijk
bescheiden, maar vriendelijk huis op de Kwakkenberg.
„Wel, het doet me plezier, dat het huis in je smaak valt",
antwoordde mr. Ernst Verhagen. „Jij bent nogal verwend, ge
loof ik, zodat wij je kompliment naar waarde mogen schatten."
„Och," zei Ohlquist met een achteloos handgebaar. „Kopen
hagen is natuurlijk heel wat anders, maar ik vind, dat mijn
enige zuster slechter terecht had kunnen komen."
Het gesprek ging enige minuten voort in de opgewekte toon,
die gewoonlijk heerst, wanneer elkaar sympathiek gestemde
mensen na geruime tijd weer bijeenkomen. De Nijmeegse ad
vokaat bracht het tenslotte op ander gebied over.
„Wij stellen je bezoek erg op prijs," merkte hij op, „maar
dat neemt niet weg, dat het erg plotseling is gekomen. Heb ik
gelijk, als ik durf veronderstellen, dat je reis niet alleen is voort
gevloeid uit een hevig verlangen om ons weer eens te zien?"
„Jij bent toch altijd even hartelijk!" lachte Ohlquist. „Je
waagt het te veronderstellen, dat ik mijn eerste bezoek aan
jullie niet alleen breng uit zuiver broederlijke genegenheid? Maar
jc verdient nu waarachtig, dat je gelijk hebt!"
„Precies!" riep zijn zuster uit. „Maar laten wij blij zijn,
Ernst, dat hij bij zijn dienstreis naar Nederland er tenminste
aan heeft gedacht, dat hier nog mensen wonen, die met hem
op hebben.
(Wordt vervolgd)
Houdt U Donderdag 30 januari
de middag of avond vrij voor de
films:
en een amusements
programma van be
kende Radio- en
Televisie artisten in
A
de Rustende Jager.
Entree
f 1,50
Aanvang 1.30 en 8.00 uur
Zit raambiljetten en volgende
advertenties.
Zij die nog in het bezit zijn van de des
tijds uitgegeven tribune aandelen, kunnen
dit met medebrenging van hun aandeel(en)
bij E. de Hond, Boslaan 5, t/m 15 febr.
1958 laten registreren.
Het huidige bestuur zal trachten, zover
de financiële middelen dit toelaten jaarlijks
met 5 aandelen, ook deze schuld af te lossen.
Bergen, 13 januari 1958
HET BESTUUR
en
Automobielbedrijf
Laanweg 48 - Schoorl
Bij Apothekers en Drogisten
En steeds maar dat pijnlijke,
vermoeiende hoesten?
is een afdoend middel, dat slijm
direct oplost, prima voor de keel
is en probaat tegen de hoest!
Verkrijgbaar bij:
DROGISTERIJ
9 UO _DtOGISTEN-ASSOCIAIH*"
Hereweg 21
iiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiiiiiHimiiimiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiii
Voor betere schoenreparatie
naar
J. TON
Stationsstraat 18, telefoon 2368
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiimiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiMiiiiiiiiiii
