lie Ilium's Boekhandel
1 Klaver
NIEUWLAND
tentoonstelling
Raadsel in Nijmegen
II. IIE k K E11
hoÖ'gvÖ'rst'"'
ALCMARIA
Grote
prijs
verlaging
AUTO's ZONDER CHAUFFEUR
Deze fles
doet voorU
de
schoonmaak
W. P. L. BORST
REINIGT
3.95
1.75
2.95
Keurig Stencilwerk
nu
nu
nu
B ij n a
dagelijks
kantoorboekhandel en Vulpenhuis
Garaae
Accountancy
Administraties
Belastingzaken
Kunstenaars Centrum
BERGEN
WASMACHINES
„Noordholland"
STOFFEN
DE VULPENSPECIALIST GEEFT:
GERO
ZILVIUM
■IKMK«ia£*
Uw geld
want LODALINE...
daar doet u alles mee!
KEES DEN TEX
model vleeshouwer ij
te Groet
woensdags gehaktdag f 1,50
4.95
2.25
3.50
Gratis gehaald en bezorgd
worden wij geconfronteerd met mensen,
die niet het juiste gebruik van hun
vulpenhouder kennen. In zeer vele
gevallen is de penpunt niet de juiste.
Wendt U zich daarom tot ons.
Wij zijn specialist op dit gebied en
adviseren U de juiste pen voor Uw hand.
Heeft U klachten, omtrent lekken of
onvoldoende vullen, ook hiervoor kunt
U bij ons terecht.
Of de vulpenhouder al of niet bij ons
gekocht is, doet niet ter zake
Wij adviseren gratisvoor iedereen
Reparaties, die wij uiteraard zelf
verrichten zijn met 1 of 2 dagen klaar
Sinds kort hebben wij een graveer-
machine, zodat Uw naam, of welke tekst
dan ook in eigen werkplaats in Uw
vulpenhouder gegraveerd kan worden
advies en controle (gratis), verrichtbillijke
reparaties (met 1 of 2 dagen),
graveert: Uw naam in Uw vulpenhouder (1 dag)
Telefoon 2452 - Bergen
Ruinelaan 11
Bergen
Telefoon 3106
BREELAAN 52
BERGEN
TEL. 2200
LODAL1NE geeft U de zekerheid waar voor Uw geld
te krijgen: minstens 150 liter heerlijk schuimend sop voor
43 cent Dat is veel meer, dan wat welk pakje ook,
U kan geven
Wie rekent kiest dus LODAL1NE - véél voordeliger...
èn U DOET ER ALLES MEE! Niet alleen de vaat, maar
ook Uw fijne was, Uw ruiten, vloeren, stoffering, houtwerk
en sanitair zijn met LODAL1NE in een ommezien stralend
schoon. Bovendien betaalt U bij LODALINE alleen de
inhoud, het statiegeld krijgt U immers terug dus de
verpakking kost U geen cent!
Voor vaat- en glaswerk
Voor het reinigen van
uw stoffering
Voor houtwerk en vloeren
LODALINE
in plaats van een pakje voor dit
en een pakje voor dat
In elke fles LODA en
LODALINE een deel van
de helicopter- bouwpuzzle
N 108
Belastingconsulent
Lijtweg 18 - Bergen
Telefoon 2658
werk van
Open: 4, 5, 6, 7, 12, 13, 19, 20, 26 en 27 APRIL van half
3 tot half 6.
Opening donderdag 3 april 's avonds kwart over 8 door Nico G. Berkhout
door G. Plantema
Nadruk Verboden
Er zat een klink in, ook aan de buitenkant, maar~toen Broekman
er voorzichtig op drukte, bleek, dat de deur niet zo gemakkelijk
open ging. De mensen, die naar binnen waren gegaan, hadden
vermoedelijk een grendel dichtgeschoven. Broekman haalde even
de schouders op. Dan trok hij resoluut aan een bel en zij hoor
den geklingel in de woning.
De deur werd niet geopend. Ze wachtten enkele minuten en
de inspekteur belde weer. Toen hoorden ze schuifelende voet
stappen in het gangetje, dat zich achter de deur moest bevinden.
Er werd aan de deur gemorreld door een aarzelende hand. Toen
ging een luikje open en een klankloze stem, het geluid van een
oude vrouw, informeerde: ,,Wie is daar?
.Politie," zei Broekman. ,,Vlug open doen!
De deur ging open en in het gangetje stond een gebogen, be
jaarde vrouw, in een oude jurk gehuld en met het haar in slordige
slierten langs het hoofd. Zij steunde met de linkerhand op een
knoestige stok en in het vage schijnsel van de tamelijk ver ver
wijderde lantaarn op straat leek zij een heks uit een sprookje.
„Politie?" vroeg zij op klagende toon. „Wat moet u van mij,
meneer?"
„Dat is Rika met de stok," zei opeens een van de recher
cheurs. Inspekteur Broekman kende haar ook.
„Jou zoeken we niet. zei hij, „Woon je hier tegenwoordig?
Ja, meneer," zeurde de oude vrouw. „Ik heb hier een kamer
tje."
„En wie wonen hier nog meer?
„Hier woont niemand," verklaarde Rika met de stok. „Dit is
een pakhuis van meneer Simons en ik mag in een kamertje wo
nen, dat-ie toch niet nodig heeft."
„Zo," merkte Broekman op. „Maar heb je dan bezoek!"
Bezoek?" Rika deed verbaasd. „O! U hebt mensen binnen
zien gaan? Dat kan. Die zijn in het pakhuis.'
„Aha," riepde inspekteur voldaan. „En komen die s nachts
in het pakhuis werken?"
„Dat gebeurt wel meer,bevestigde de oude vrouw.
„Laat ons er dan maar eens door," zei inspekteur Broekman.
„Wij zullen dat eens gaan onderzoeken."
Meteen stapte hij naar binnen, gevolgd door zijn rechercheurs.
Niet echter door Ohlquist en Verhagen, want zodra Broekman
had gebeld, was Sven, gevolgd door de verbaasde Ernst, de
Kerktrappen afgegaan naar de Ganzenheuvel, waar de beneden
kant van het huis was. Zij konden onmiddellijk nagaan, welke
deur ongeveer recht achter die aan het Stevens kerkhof lag. Zij
zagen een brede, dubbele deur, die een pakhuis afsloot. Een
firmanaam ontbrak. De deur was dicht, maar even nadat Rika
met de stok voor de dag was gekomen bij de bovendeur,
bemerkten zij, dat op de benedenverdieping een lamp werd aan
geknipt. Ineens scheen elektrisch licht door een reet in de
dubbele deuren en een ruitje van matglas werd verlicht.
Sven en Ernst wisten niet, hoe de gebeurtenissen boven ver
liepen. In spanning stonden zij op wacht bij de uitgang der
benedenruimte, maar voorlopig zagen zij niets dan het licht
schijnsel. Uit niets viel verder te bemerken, dat zich mensen
achter de dichte deuren bevonden. Maar plotseling klapten de
dubbele deuren naar de binnenkant open. Meteen daarop hoor
den zij een zwaar motorgeronk en voordat zij naderbij hadden
kunnen komen, reed een kleine vrachtauto naar buiten. Achter
de kabine, waarin zij vaag een bestuurder zagen zitten, was een
korte laadbak, die overdekt was met een huif van zeildoek. De
wagen kwam met enige vaart voor de dag, maar in de smalle
straat moest worden geremd om de bocht te nemen. Van die
gelegenheid maakte inspekteur Ohlquist handig gebruik.
Met een verbluft gezicht keek Ernst Verhagen toe, hoe zijn
zwager zich aan de klep van de laadbak vastgreep en juist toen
de vrachtauto meer snelheid kreeg, zwaaide Sven zich over de
rand, daardoor uit het gezicht verdwijnend. De advokaat kreeg
geen schijn van kans om dit kunststukje na te doen, want de
vrachtwagen reed onmiddellijk daarop pijlsnel weg en binnen
enkele ogenblikken was het voertuig de Hezelstraat ingereden,
de kant van de Korenbeurs op. dus naar de benedenstad. Ver
hagen kwam pas helemaal bij z'n positieven, toen iemand hij
gend naast hem stond.
„Hebt u ze gezien?" Het was inspekteur Broekman, die deze
vraag stelde.
„Ze zijn met een vrachtauto weggereden, antwoordde Ernst
„En inspekteur Ohlquist is in de laadbak gekropen.
„Dan zijn ze dus toch niet helemaal ontsnapt,' merkte de
Nijmeegse politieman op. „Komaan, dan gaan wij nu op ons ge
mak dit huis eens doorzoeken.
Samen gingen zij naar binnen en kwamen in een pakhuis, be
staande uit een vierkante ruimte, waar langs de wanden kisten
stonden. In het midden was een lege plek, maar olievlekken we
zen uit, dat hier de vrachtauto had gestaan, waarmee de onbe
kenden waren weggereden. Achter de pakhuisruimte vonden zij
een gangetje, waarop een trap uitkwam. Langs deze trap was
Broekman naar beneden gekomen. Het gangetje liet nog twee
deuren zien. De ene gaf toegang tot een klein kantoor, waarin
twee tafeltjes stonden, een met een schrijfmachine erop en het
andere met een paar oude kranten bedekt. Hier was verder
niets te vinden dan een paar korrespondentiemappen van de
firma Simons, een klein expeditiebedrijf, waaraan 't pakhuis
toebehoorde, evenals waarschijnlijk de vrachtauto.
De andere deur bracht hen op een klein portaaltje en daar
achter zagen zij een houten trap, die naar een kelder leidde.
Inspekteur Broekman, Ernst Verhagen en een rechercheur gingen
de trap af en kwamen terecht in een kleine kelder, die niets liet
zien dan vier stenen muren, die eens wit waren geweest, maar
nu grauw zagen van spinrag en vuil. Een zwakke elektrische lamp
hing aan de zoldering, waardoor de kelder spaarzaam werd ver
licht.
„Nou," bromde inspekteur Broekman, „veel valt hier niet te
zien."
Mr. Ernst Verhagen was langs de muren gelopen. Hij had een
zaklantaarn in de hand en daarmee verlichtte hij de vloer.
Eigenaardig, dat ik hier voetstappen ontdek, die naar deze
muur lopen, kondigde hij aan. „Er is toch geen deur te zien.
Wat kan men er mee voor hebben, naar deze muur te gaan en
dan terug?"
Op de vuile grond waren de afdrukken van schoenen duide
lijk te zien. Het leek wel, of door de kelder van de trap naar
de wand een smal pad liep, gevormd door schoenafdrukken,
waarvan de punten naar beide kanten wezen. Vlak bij de muur
waren zij nog te zien. De inspekteur en de rechercheur bestu
deerden de muur met argusogen. Zij speurden naar afdrukken
van handen, die onmiddellijk op de groezelige oppervlakte zicht
baar zouden moeten zijn. Er was een plekje, dat vettig glom.
Broekman zette daar zijn duim op en begon te duwen. Merk
waardig was het resultaat. Het glimmende plekje gaf een tikje
mee en vlak er naast sprong met een klik een stukje muur naar
binnen. Daar vertoonde zich heel duidelijk een sleutelgat. De
echercheur haalde dadelijk 'n loper te voorschijn en probeerde die.
Even bleef het zonder resultaat, maar toen hij wat wrikte, pakte
de loper ineens en met een lichte tik sprong een slot open, ter
wijl meteen een gedeelte van de muur wat naar achteren ging
Zij bemerkten, dat een deur open was gegaan en inspekteur
Broekman bedacht zich geen sekonde.
Zij kwamen in een duistere ruimte, waar de zaklantaarns
goede diensten konden bewijzen. Het was een kil vertrekje met
grauwe muren en geen spoor van een voorwerp. Maar in de
achterwand was een houten deur. Inspekteur Broekman legde
zijn hand op de klink. De deur sprong open en hij ging
gevolgd door de beide anderen, een gang binnen. In de andere
wand van die gang zagen zij een drietal nieuwe deuren.
„Kijk eens aan, dat is een komplete ondergrondse behuizing,"
merkte de Nijmeegse inspekteur op. „Dit is allemaal uitgegra
ven onder het Stevenskerkhof. En daarvan hebben wij nooit iets
geweten!
Zij stonden even naar de drie deuren te kijken. Het was hier
doodstil, maar plotseling schrokken zij van een vreemd geluid.
Het was, of in een van de kamers, die zich achter de deuren
moesten bevinden, een mens een diepe zucht had geslaakt!
„Brink, jij blijft hier op post, zodat er niemand door deze deur
kan verdwijnen," beval inspekteur Broekman op gedempte toon.
De rechercheur knikte en trok een revolver uit zijn jaszak.
Ernst Verhagen had in de gang nog eens rondgekeken en nu zag
hij een lichtschakelaar. Hij stapte er op af, draaide het knopje
om en meteen straalde van het plafond een helder licht uit drie
sterke lampen. Zij ontdekten nu, dat de gang niet verwaar
loosd was als de kelder. De wanden waren bekleed met hout,
dat keurig in de verf zat. De vloer was bedekt met linoleum en
het plafond bestond uit bruin geschilderde gladde steen. De
drie deuren droegen letters. Recht voor hen stond op de deur
een grote witte S, links een witte C en rechts een witte P.
Inspekteur Broekman stapte naar de deur recht vooruit en
opende haar. Vol verbazing keek hij. De kamer, die met S werd
aangeduid, was een soort pijpenla. Maar die pijpenla was schit
terend gemeubileerd. De vloer werd bedekt door een kostbaar
tapijt. In het voorste deel van de kamer stond een vierkante tafel
met vier stoelen, terwijl meer naar achteren rond een schouw
luxueuze leunstoelen prijkten. Bovendien stonden tegen de
zijmuren aan weerskanten twee sofa's, waarop zware oosterse
kussens lagen. De kamer werd verlicht door twee kronen, een
boven de tafel en een meer naar achteren.
Aan de wanden hingen een paar mooie schilderstukken terwijl
de achterwand werd ingenomen door een goedgevulde boeken
kast.
„Wel, heb ik ooit! Hier is het wel uit te houden, als de grond
je te warm onder je voeten wordt!" riep de inspekteur.
Van een bewoner was niets te ontdekken. Een asbak bevatte
de restanten van een paar sigaretten, die echter al een tijd te
voren moesten zijn opgerookt.
„Dan gaan we eens verder kijken, besloot Broekman.
Zij gingen naar de deur, waarop een C stond. „Het zou me
weinig verbazen, als we hier een keuken vinden," merkte Ver
hagen op.
„Waarom denkt u dat?" vroeg inspekteur Broekman.
„Ik denk, dat C niets anders dan cuisine betekent, zoals de
S voor salon staat," antwoordde de advokaat. „Misschien is dit
verblijf oorspronkelijk voor een Fransman ingericht."
Hij had gelijk. De C-deur gaf toegang tot een kleine, maar
kraakzindelijke keuken, die, voorzover de mannen konden oor
delen, vrijwel volledig was ingericht.
De keuken was heel wat kleiner dan de salon, zodat het hen
weinig verwonderde, in de achterwand een deur te vinden, die
toegang gaf tot een nieuw vertrek.
.Niets kan me meer verbazen," bromde Broekman, toen zij
achter de keuken een badkamertje vonden,^[voorzien van een
ingebouwd bad en een douchecel, terwijl vloer, wanden en pla
fond met witte tegels waren bedekt, op een grote spiegel in de
achtermuur na. Een paar witte stoelen en een tafeltje vormden
hier het meubilair. Van eventuele bewoners ontdekten zij ook nu
45 liter inhoud f 159.50
LANGZAAM
WASMACHINES f 278.50
SNELDROGERS v.a. f 139.50
Verder alle merken
wasmachines uit voorraad
leverbaar o.a.
EDIE, RUTON, A.E.G.,
SCHARPF. MIELE, RONDO
Machinehandel
Hoogstraat 14, Alkmaar
't WINKELTJE
Kleine Dorpsstraat 25 Bergen
nieuwe voorjaar dessins
voor verenigingen, Reclame-
brieven, feestprogramma's enz
Levert billijk en vlug.
Laanweg 23 - Schoorl - Telefoon 214
geen spoor.
(Wordt vervolgd)
Noteert heden voor
RUNDVLEES per '/2 kg
Biefstukf 3.00
Roastbeaf of Lendef 2.30
Riblappenf 1.90
Magere Lappenf 2.10
Doorr. Lappenf 1.70
Gehaktf 1.70
Rauw vetf 0.50
Eigen gesmolten vet f 0.60
VARKENSVLEES per »/2 kg
Fricandeauf 2.40
Magere Lappenf 2.30
Haaskarbonadef 2.20
Ribkarbonadef 2.10
Schouderkarbonadef 1 -90
Saucijzenf 2.00
Mager spek f 1.30
Vet spekf 0.70
Deze prijzen zijn uitsluitend afgehaald
en a contant.
Zie verder onze prijzen voor kalfsvlees
en boterhambeleg.
Costuums
Mantelcostuums
Mantels
Demi of
Tweedjas
Rokken
Pantalons
Jumpers, Vesten
Wollen
Herenvesten
Japonnen v.a.
Dinsdagmorgen in Schoorl
Dinsdagmiddag in Bergen
In een week gehaald en gebracht
Fabriek en winkel
Verdronkenoord 6062,
Tel. 3568 - ALKMAAR
FILIAAL.
Schoutenstraat 30 - Tel. 4554
ALKMAAR
