Boorsma-Textiel - Bergen
BISKANTER
Opruiming
II. IIE k k BII
Raadsel in Nijmegen
KOSTUUM ol
COMBINATIE
Sneef9
Paas-aaobieding
WEINIG GELD
KOKKES
COLBERTKOSTUUMS
WASMACHINES
Lekker vlees
Keurig Stencilwerk
De grootste sortering Sigaren
Drieënhuizen
„Noordholland"
van der Steen
fantasie schorten
Ned. Roode Kruis
Extra Paasaanbieding
voor
't is Kokkes die het 'm
doet voor de feestdagen
VO;OR D'E
PAASDAGEN
kledingmagazijn
ALKMAAR
II weet voor
betere textiel:
"Terlenka" Plissè dames rokken 37 50
'n groots assortiment effen- en ruitdessins v.a. 1
„Terlenka" geklede strakke rok I 34 50
met diepe plooi achter, ass. kleuren
„Wollen Tweed" dames rokken I 7 3 95
moderne dessins, de grote voorjaarsmode
„Broderie" dames blouses I 17 75
gedistingeerde modellen, ook in grote maten v.a.
„Orlon" piqué dames pullovers I 21 75
V-hals model, apart en modieus
„Orlon" piqué dames vesten 1 24 75
hooggesloten model Atif
En.... t/m zaterdag 5 april als heropeningsgeschenk
bij aankoop van f 10,of meer
1 theedoek 5 x D, kleur naar keuze)
f 25,of meer
(1 paar nylonkousen, 15 of 30 deun.)
f 40,of meer
(1 baddoek, ingeweven: Ruïnekerk)
Ruinelaan 12 - telefoon 2532
45 liter inhoud f 159.50
LANGZAAM
WASMACHINES f 278.—
SNELDROGERS v.a. f 139.50
Verder alle merken
wasmachines uit voorraad
leverbaar o.a.
EDIE, RUTON, A.E.G.,
SCHARPF, MIELE, RONDO
Machinehandel
Hoogstraat 14, Alkmaar
heeft voor de aanstaande
schoonmaak, een speciale
aanbieding in
in alle maten, modellen en
Voor de Paasdagen als extra
reklame, le paar Nylons f 2,95
het 2e paar voor f 2,10
Dorpsstraat 54, tel. 2353, Bergen
o
o
PT
a
n
7T
O
35
o
RUNDERROLLADEper 500 gr 1,75
DOORREGEN RUNDERLAPPEN1,45
RUNDERRIBLAPPEN1,85
MAGERE RUNDERLAPPEN1,95
DOORREGEN VARKENSLAPPEN0,69
VARKENSKARBONADEN1,65
MAGERE VARKENSROLLADE2,25
MAGER SPEKLI5
GEHAKT HALF OM0,89
KALFSLAPPEN1,70
KALFSFRICANDEAU2,-
KALFSGEHAKT1.60
Magdalenenstraat hoek Achterstraat, Schoutenstraat 13, Alkmaar
Stationsstraat, Bergen
Ruim nog vóór Pasen Uw
oud papier op
De Verkenners komen zaterdag 5 april bij U
langs om het op te halen.
Werkt allen mee, dan kunnen zij uit de opbrengst van deze 1-dags actie
2 nieuwe trommen voor de DRUMBAND kopen.
voor verenigingen, Reclame-
brieven, feestprogramma's enz
Levert billijk en vlug.
Laanweg 23 - Schoorl - Telefoon 214
afd. Bergen Nh
Het bestuur nodigt alle donors met één introduktie uit, voor
de contactavond op donderdagavond 10 april, s avonds 8
uur, in de dancing van „De Rustende Jager"
O.a. zal een lezing gehouden worden door dr. Bulstra over
de bloedtranfusiedienst met film
Na de pauze zal de heer S. Carmiggelt uit zijn eigen werk
voordragen.
door^G. Plantema
Nadruk Verboden
,,Dan blijft de P.-kamer over," konkludeerde de inspekteur.
„Maar hebt u enig idee, wat die letter betekent?
Ernst Verhagen schudde het hoofd. „Ik zou me niet hebben
verwonderd over een letterteken, dat een slaapvertrek zou aan
duiden, maar dit weet ik niet."
De deur bleek op slot te zijn. Er was een sleutelgat ,maar geen
sleutel. „Die deur moet toch open," kondigde Broekman aan. ,,'t
Is waarachtig zonde hier iets kapot' te maken, maar er zit niets
anders op.
Meteen zette hij zijn stevige schouders tegen de deurvlakte
en gaf een zet. De deur kraakte, maar bleef dicht. Toen ging
de inspekteur een paar passen achteruit, nam een korte aanloop
en liet dan zijn zware schoen met volle kracht tegen het slot
komen. Luid kraakte de deur en dan konden zij er voorbij. Weer
kwamen zij in een gang met drie deuren. Terwijl zij even stil
stonden, hoorden zij een zucht, die veel op gekreun leek. Het
geluid kwam van achter een van de deuren.
Inspekteur Broekman opende de eerste. Hij slaakte een kreet
van verbazing en mr. Verhagen, die zich onmiddelijk naast hem
vertoonde, hield even zijn adem in. Hij keek in een klein vertrek,
dat kale wanden had. Er brandde een zwakke lamp in het
plafond en daardoor zagen zij dat in het kamertje een bed stond
met een stoel er naast en een tafeltje. Op het bed lag een mens.
Zij naderden en keken. Er lag een jongeman in. De jongeman
was mager en bleek. Hij maakte de indruk ziek te zijn. Hoewel
hij tamelijk was veranderd, herkende Ernst hem dadelijk. André
Boorneman. De verdwenen verloofde van Madeleine Uitten-
terpe!
Ook Broekman had begrepen, wie zij voor zich zagen. Hij
noemde de naam van de jongen, maar uitwerking had dit niet.
De ogen bleven afwezig en de jongeman zuchtte, alsof hij ziek
en slap was.
Op dat ogenblik kwamen twee rechercheurs binnen, die ergens
anders in het huis op onderzoek waren geweest.
„Jullie komen goed van pas", zei de inspekteur. „Pak samen
deze zieke op. Wikkel hem in dekens en draag hem naar buiten.
Breng hem naar de winkel hier tegenover en bel om een zieken
auto. Laat meteen een paar agenten van het bureau komen.
Met deze bezigheid waren zij een aantal minuten kwijt, want
de inspekteur vond het blijkbaar dringend nodig, dat André
Boorneman zo spoedig mogelijk uit het gebouw werd gebracht.
Met mr. Verhagen begeleidde hij de beide rechercheurs, terwijl
zij rechercheur Brinkman op post lieten staan. De jongen werd
naar de winkel aan de overzijde van de Ganzeheuvel gedragen,
waar de inspekteur zelf aan het telefoneren sloeg. Daarna keer
den ze terug naar het huis om hun onderzoek voort te zetten.
Weer gingen zij naar de geheime vertrekken. Nog twee deuren
hadden zij niet geopend, maar inspekteur scheen niet te ver
wachten, dat zij daar nog iets van betekenis zouden vinden.
Toen hij zonder enige moeite de tweede deur had geopend
bleek zich in het kamertje, dat volkomen gelijk was aan dat
waar zij André Boorneman hadden gevonden, geen mens te be
vinden. Een bed, twee stoelen en een tafel vormden het meubi-
lair.
„Nu nog één kamer" zei Ernst.
„Jawel, maar wij zullen vermoedelijk niets vinden,' antwoordde
de inspekteur, „De vogels zijn gevlogen, of liever met een vracht
auto weggereden. Ze hadden natuurlijk geen tijd om Boorneman
mee te nemen. Maar we zullen natuurlijk kijken, of er iets te
vinden is."
Hij stapte op de laatste deur af, legde zijn hand op de kruk
en ontdekte toen, dat de deur gesloten bleef. Een sleutel was
er ook nu niet aan de buitenzijde. De inspekteur bonsde op het
hout.
„Politie", riep hij. „Is daar iemand binnen?
Uit de kamer drong ineens verward rumoer door, alsof iemand
poogde te roepen, maar dat om de een of andere reden niet kon.
Ongetwijfeld was er iemand! Maar de deur bleef dicht en de
inspekteur nam een resoluut besluit. Hij begon ook dit obstakel
open te rammen met zijn zware schoenen. De deur bood meer
tegenstand dan de eerste, maar na een paar pogingen kraakte zij
en viel in haar geheel naar binnen.
„We zijn zover," zei Broekman kalm. „Nu eens zien, wat er
aan de hand is.'
Zij ontdekten het spoedig genoeg. Dit kamertje bevatte geen
bed, tafel of stoelen. Het was vrijwel kaal, maar tegen de achter
wand stonden twee sofa's en op elk daarvan lag een menselijke
gestalte. In het vertrek hing een eigenaardige, beklemmende
lucht. De twee mensen, blijkbaar gevangenen, bleven liggen,
maar een van hen maakte zwakke bewegingen, terwijl hij bo
vendien schorre geluiden uitstiet. Toen mr. Verhagen hem zag,
uitte hij een kreet van verbazing.
„Maar dat is de Zweed", riep hij. „Dat is de verdwenen Jör-
gensen! En waarschijnlijk is dat dan
„De Fransman Dupont!" vulde een koele stem aan.
Bliksemsnel keerden Broekman en Verhagen zich om. Een
ogenblik kregen zij een indruk van de man, die gesproken had.
Zij ontdekten een geheel in het zwart geklede gestalte, die het
gezicht bedekt had door een zwart voorwerp, dat op een gas-
marker leek. Maar voordat zij verder iets konden zien of zelfs
maar een beweging konden maken, voelden ze zich duizelig en
slap worden. Nog schoot hen in een flits de gedachte aan het
bedwelmde gas, waarmee de Scandinavische bandieten werkten,
door het hoofd en toen verloren zij het bewustzijn.
Mr. Verhagen ontwaakte met een stekende hoofdpijn, Fel
elektrisch licht hinderde hem, toen hij z'n ogen opsloeg. Toen be
merkte hij, dat hij zich in een ziekenkamer bevond. Inspekteur
Broekman stond naast het bed, waarop hij lag en Else zat aan de
andere kant. De inspekteur zag er uit, alsof hij zich allesbehalve
prettig voelde.
„Ernst!" De stem van Else drong nu tot hem door. ..Ben je
wakker? Gelukkig!"
„Ja, ik ben wakker", zei Ernst ineens een heel stuk helderder.
,Waar ben ik eigenlijk?"
„Ze hebben ons naar het ziekenhuis gebracht," vertelde Broek
man. „Ik heb drie uur bewusteloos gelegen en u een uurtje langer.
Rechercheur Brink is nog buiten kennis. Hij heeft blijkbaar een
nog grotere portie van het gas naar binnen gekregen.'
Verhagen richtte zich op, hoewel hij zich nog duizelig voelde.
Een glas water hielp hem echter in de goede richting.
„Zo," zei hij, „dus rechercheur Brink is ook gegast. Dan is die
gemaskerde meneer zeker ontkomen.
„En nog wel met Jörgensen en Dupont", antwoordde inspek
teur Broekman mismoedig.
Ernst Verhagen hoorde, dat de ter versterking uitgerukte
politiemannen in het ondergrondse huis waren doorgedrongen.
Daar hadden zij de bewusteloze mensen gevonden, maar pas
nadat er gasmaskers waren gehaald, hadden zij iets kunnen vin
den. De inspekteur, die de leiding had genomen, toen zijn kol-
lega Broekman bewusteloos bleek te zijn, had onmiddellijk het
hele gebouw laten onderzoeken en bovendien Rika met de stok
aan een nauwkeurig verhoor onderworpen. De oude vrouw kon
of wilde niets vertellen. Het pakhuis was eigendom van de
expediteur Simons, die ergens anders in de stad zijn woning
had. Dadelijk waren 'n paar rechercheurs naar hem toe gestuurd,
maar vonden hem niet thuis.
„Simons zit in ieder geval in het komplot," zei inspekteur
Broekman. „Het is immers ondenkbaar, dat men zijn pakhuis
gebruikt zonder medeweten. Als iemand van de geheime kamers
op de hoogte moest zijn, dan was hij het toch wel. Ik veronder
stel, dat hij de benen heeft genomen. Misschien heeft meneer ons
zelf wel gegast!"
„Met dat al zitten we in een lastig parketvond Ernst. „Heeft
mijn zwager al iets van zich laten horen?
„Niets, zei inspekteur somber. „Het zou me weinig verwon
deren, als hij ook in het nauw is geraakt.
„Sven rolt er gewoonlijk wel doorheen," merkte Else op.
Nou, ik hoop 't", bromde de inspekteur. „Maar voorlopig
zitten we met een paar nieuwe raadsels. Ik ben benieuwd, of
mijn mannen nog iets ontdekken. Ze zijn natuurlijk druk bezig
de stad te doorzoeken."
„Hoe staat het met André Boorneman?" informeerde Ernst
„Ik was hem bijna vergeten.'
„Hij ligt hier ook in het ziekenhuis. De dokters weten niet
goed, wat ze aan zijn geval hebben. Hij is blijkbaar verdoofd
door een of ander vergif en zijn zwakte is toe te schrijven aan het
fei t,dat hij een paar dagen heel weinig eten heeft gekregen."
Op dat ogenblik trad een verpleegster binnen. „Inspekteur
Broekman," zei ze, „de patiënt Boorneman begint bij te komen.
De dokter heeft hem cognac gegeven en dat schijnt te helpen.
,Ik zou er ook wel wat van lusten", antwoordde de inspekteur
„Nou, en ik!" riep Ernst uit.
Aan deze wens werd vlug voldaan en zij voelden zich heel
wat beter, zodat zij de verpleegster volgden naar de kamer, waar
de jongeman uit Rotterdam lag. Zij vonden André languit op
bed liggen, maar het afwezige in zijn ogen was verdwenen. Hij
keek hen belangstellend aan, maar even later had hij nog veel
meer interesse voor een kop bouillon Toen hij gedronken had
zuchte hij voldaan.
„Komaan, meneer Boorneman", zei Broekman toen. ..Nu kunt
u ons misschien wat vertellen over uw belevenissen.
„Het was geen pretje", antwoordde André direkt.
„Ja, dat begrijp ik", merkte de inspekteur op. „Maar vertelt u
eens. We hadden al bijna de hoop opgegeven dat we u nog zou
den vinden en uw verloofde was de wanhoop nabij.
.Madeleine!" riep de jongeman. „Eindelijk zal ik haar dus
terugzien Maar eerst zal ik u een en ander vertellen.
Hij richtte zich wat op. Een verpleegster propte een kussen
in zijn rug, zodat hij gemakkelijk kon zitten. André zat even in
gepeins verzonken, toen stak hij van wal
ONBEKENDEN IN EEN ONBEWOOND HUIS
De met zeildoek overdekte laadbak van de kleine vrachtauto
bleek leeg, toen inspekteur Sven Ohlquist zich daarin had ge
werkt. Hij kwam onzacht op de houten bodem terecht en bonsde
tegen het achterschot, toen de bestuurder van de wagen vol gas
gaf. Maar hij kon er zeker van zijn, dat de mensen, die in de
kabine zaten, niets van zijn komst hadden bemerkt. Over het
schot naar de straat kijkend, zag hij, dat de auto de Ganzeheuvel
verliet en de Hezelstraat begon af te rijden. Hij vroeg zich af,
waar de rit hem heen zou voeren en hij was verbaasd, toen de
wagen het benedeneinde van de straat had bereikt en op de
Korenbeurs, een groot plein, was aangekomen. Want de vracht
auto sloeg rechtsaf en reed langs de garage, waar hij eerder
in de avond met zijn zwager uit de politie-auto was gestapt. De
rit ging voort in de richting van de rivier de Waal, maar voor
dat zij daar waren aangekomen, nam de bestuurder opnieuw
een bocht naar rechts. De auto ging nu evenwijdig met de Hezel
straat door het oude stadsgedeelte. Daarna raakte Ohlquist de
koers een beetje kwijt, want de wagen sloeg een paar nauwe,
hellende zijstraten in, betrekkelijk langzaam rijdend. Er was in
dit stuk van de stad vrijwel geen mens op straat.
In een nauw, stil straatje stopte de wagen plotseling. De
motor werd stilgezet en meteen sprongen twee personen uit de
kabine. Zij kwamen naar het achtereind van de laadbak en
inspekteur Ohlquist drong zich plat op de bodem uitgestrekt,
tegen het schot aan, dat de bak van de kabine scheidde. Het was
stikdonker in de laadbak, zodat hij hoopte, niet gezien te worden.
Maar de twee personen keken niet naar binnen.
Zij hadden er geen enkel vermoeden van, dat zij een passagier
meevoerden. Zij deden niet anders dan de pennen van het ach
terschot verwijderen, zodat dit naar beneden klapte. Dan liepen
zij haastig weg. Inspekteur Ohlquist kon niet nagaan, waar zij
heen gingen, terwijl de twee uit voorzichtigheid zo zacht liepen,
dat hun voetstappen niet te horen waren. Maar na een minuut
kroop Sven naar de achterkant om naar buiten te gluren en
toen hij zag, dat de twee mensen niet meer te zien waren, be
greep hij, dat zij achter een van de deuren in dit straatje moesten
zijn verdwenen. Hij besloot, niet in de laadbak te blijven, omdat
de kans bestond, dat de twee er iets in zouden brengen. Hij liep
dan wel het risiko achter te blijven als de wagen onverwacht
weg zou rijden, maar dat moest hij wel nemen. Snel en voor
zichtig gleed hij naar buiten. Op straat, staande achter de wagen,
keek hij even rond en ontdekte een portiek vlak bij. Daar kon hij
zich schuil houden tot de twee terug waren.
Het wachten duurde lang. Sven bleef geduldig staan. In al
die tijd kwam er geen mens door het stille, haveloze straatje,
dat trouwens voor een belangrijk deel uit pakhuizen leek te be
staan. Uit de verte kwam eens het geronk van een auto, maar
dat stierf al gauw weg. Sven kon niet weten, dat dit de zieken
auto was, waarmee André Boorneman werd vervoerd. Maar
toen had hij de langste tijd gewacht.
Voorzichtige voetstappen werden hoorbaar. Enige personen
probeerden weinig geraas te maken, maar zij droegen een
zware last en daardoor slaagden zij er niet in, zich volkomen
geruisloos voort te bewegen. De geluiden kwamen eerst uit een
gangetje tussen twee vervallen woningen. Toen bereikten de
naderbijkomenden het straatje. Inspekteur Ohlquist hoorde
iemand gesmoord vloeken, waarna een ander gedempt tot stilte
maande. Uit zijn schuilhoek had hij precies het oog op de vracht
auto en een klein stuk van de straat en zodoende kan hij uit
stekend zien, wat er zich afspeelde.
In het duister van het straatje, dat maar door een enkele,
nog vrij ver weg staande lantaarn werd verlicht, verschenen een
paar gestalten. Een forse lange man liep voorop, een beetje ge
bogen onder de last die hij droeg. Die last bestond uit een
menselijke gestalte! Twee kleinere personen droegen samen een
tweede man. De inspekteur kon hen in het duister moeilijk on
derscheiden, hoe al deze mensen er uitzagen. Van de twee, die
werden gedragen, was het volkomen onmogelijk, omdat zij vrij-
wel geheel in een deken waren gewikkeld. De forse man, die
voorop liep, maakte de indruk, een min of meer verlopen in
dividu te zijn, dat in deze buurt thuis hoorde. Hij droeg een
slobberig pak en had een pet op het hoofd. In het donker was
zijn gezicht weinig te zien. De beide andere dragers wekten veel
meer zijn belangstelling, omdat hij veronderstelde, dat dit de
vrouw en de man waren, die zij op het Stevenskerkhof het be
wuste huis hadden zien binnengaan.
Dat het een vrouw was, die helemaal achteraan liep en de
benen van de tweede gedragene vasthield, was moeilijk te ge
loven. De gestalte droeg een overall en Sven moest plotseling
aan mej. Ilescu denken, die in zo'n kledingstuk voor Jörgensen
cn Dupont uit het huis van haar oom was weggevlucht. De man,
Jie met haar in de vrachtauto had gezeten, een niet grote, maar
slanke figuur, droeg eveneens een overall van donkere stof, Tot
zijn teleurstelling kon Sven de gezichten van deze twee niet on
derscheiden, want zij droegen een masker met een vreemdsoor
tig uitsteeksel er aan. Plotseling begreep hij, dat zij een gas
masker voor hadden!
Heerlijke kip uit diepvries f 3,90
Kippenpoulet 200 gr f 0,95
Verse champignons 200 gr f 1,10
Verse DV. tuinboontjes met
bonekruid
Alle soorten blikgroente
en voordelig
Geconc. tomatensoep per bl. f 0,49
Handperen en appelen
Jaffa en Spaanse sinaasappelen
Sla, komkommer, bloemkool, radijs
rabarber, spinazie, andijvie, witlof
SCHERPE PRIJZEN
Verse tomaten
Eerst kijken bij
Oldenburglaan 2
Bergen
vindt.U bij sigarenmagazijn
Stationsstraat 13 Bergen Tel. 2882
o.a. LA PAZ
WHITE ASH
BALMORAL
CARL UPMANN
TWENTSE BANK
En nog tientallen andere merken
(Wordt vervolgd)
een
van
midden in de Langestraat
van 89,tot 185,
