In holland staat 'n huis
I
De Rijwielliiil
A. KLAVER
r
RECLAME
AANBIEDING
HYPOTHEEK 4^
zonnekachels
Slagerij Hoogvorst
f 79,50
f 98,50
Sidonius de Jong
Inl. Fa. MUNK PIERSMA,
SPECIALE
AANBIEDING
nu slechts 9.95
De gehele week
bovenstaande uitsluitend afgehaald
en a contant
Tijdelijke
SPECIALE BEDDENZAAK
V.
Nu zonnekachcls
voor weinig geld
ALKMAAR
Je
door B. J. ten Wesepe
De ander keek hem verbluft aan. ,,Zit jij dan zo dik in
slappe was? O, wacht eens, jij hebt indertijd zoiets als een erfe
nis gehad, hè?"
„Juist, meneer."
„Maar wat moet jij met die huizen doen? Heb je ze gezien
Weet je, dat het een achterbuurt is?"
„Ik ben gistermiddag even wezen kijken, meneer. Inderdaad
zien ze er wat vervallen uit, maar dat kan verholpen worden.'
„Maar kerel, besef je dan niet, dat je jezelf een reuze-strop
op de hals gehaald hebt? Dat blok was ingezet op zevenhon
derd gulden. En jij mijnt het af op zestienhonderd. Bovendien
zijn het huizen, die gedoemd zijn te verdwijnen. Zowat iedere
maand wordt er zo'n blok onbewoonbaar verklaard en enkele
had, nadat Geert-Jan meerderjarig was geworden, zijn zaak ver- I dieTufzenvan ÏfÏfl dan?'D^b K™'9 f °°k
Wbt „,00 t*_ |aie huizen van jou. En wat dan? Dan heb je mets meer.
Och, in zo n geval zal de gemeente de eigenaar toch wel
Want nieuwe verkochten ze zo maar niet, en zeker niet voor
zestienhonderd gulden. Kom, straks na het eten zou hij wel eens
op zijn gemak polshoogte gaan nemen. Hij moest zijn nieuwe
bezit toch gaan bekijken. Anders zou hij niet eens weten, wat
hij gekocht had.
Jammer, dat oom Hendrik niet meer in de stad woonde. Die
kocht en was ergens in Friesland gaan rentenieren. Te begrij
pen, want oom Hendrik was een Fries van afkomst en deze
streek had hepi altijd erg getrokken. Nee, hij was meerderjarig
en moest zelf zijn boontjes voortaan doppen. Och, wat gaf het
ook eigenlijk. Hij had toch voldoende geld op de Bank. Hoe
veel was het ook alweer met de rente van de laatste twee ja-
aen? Laat eens kijkendat moet zo om en nabij de drie en
vijftig honderd gulden zijn. En nu, met de veilingkosten mee,
een kleine achttienhonderd er af. Dan bezat hij bovendien nog
altijd een slordige vijf en dertighonderd pop. Kon-ie nog wel
twee van zulke blokken kopen.
Na het eten haalde Geert-Jan zijn fiets uit de schuur en
sprong erop. Het was prachtig, zonnig weer, en eigenlijk had hij
vanmiddag een tochtje in de omtrek willen maken. Maar nu
moest hij eerst maar eens een kijkje gaan nemen in de Prinsen
straat, naar zijn nieuwe bezit, de panden nummer 2, 2a 4 en
en 4a zoals officieel op de koopacte stond, kadastraal bekend
een beetje schadeloos stellen?'
De directeur knikte begrijpend. „Ah zo, speculeer je daarop.
Wel, dan kan ik je die illusie wel ontnemen. De gemeente geeft
geen cent, integendeel. Als de eigenaar niet zelf voor afbraak
zorgt, dan doen gemeentewerklieden het en kun je hen nog
betalen ook."
Opnieuw haalde Geert-Jan zijn schouders op. „We zullen wel
zien, wat het wordt, meneer. Ik heb het blok gekocht en we
zullen proberen er nog wat van te maken. Wanneer ik die hui
zen laat opknappen, dan wil ik nog wel eens zien, öf ze on
bewoonbaar verklaard kunnen worden."
„Tja, je moet het natuurlijk zelf weten, maar het zal je een
kapitaal kosten, let op mijn woorden. Enfin, je bent meerder
jarig en je kunt natuurlijk doen en laten, wat je zelf wilt. Maar
doe me een plezier, en als je weer eens wat op het oog hebt,
vraag mij dan eerst advies. Want als gemeenteraadslid weet ik
,Komt die verko
sectie E„ nummersMaar deze nummers was hij al lanq ver- I w„j wa). ü-
?«e„. dat daad ar ook „la, toa Hl] „is, da hulzen toch „al da» k„" ihe, zXÏt.en
Geert-Jan keek zijn baas verwonderd aan.
ping dan in de krant, meneer?"
De directeur lachte. „Ja, natuurlijk, wat dacht je dan? Dat
gebeurt toch altijd?"
Nadenkend verliet Geert-Jan het privékantoor met de velle-
te vinden.
Rustig fietste hij naar het andere eind van de stad. Ginds zag
hij de oude Schapenmarkt al, waar misschien al meer dan twin
tig jaar geen schaap meer was geweest. Een groot plein met
oude bomen, dat nu gebruikt werd als parkeerterrein voor auto's
En in de toekomst zou hier doorheen de grote verkeersweg I f. verner oeerr-jan net privékantoor met de velle
komen. En misschien wel een winkelstraat. Had hij laatst niet I' k' J n'3 n°9 u c f
zoiets op de zetmachine getikt voor de krant? 5, zetten van 21Jn huizen-aankoop. Dus morgen wist de hek
--- staH ttan 7,in stommiteit. Maar hij zou net doen, of er meer
nooit laten kennen. Kom noudan hadden
de anderen er ook nog de lol van. Niks, hoor.
Wacht eens, nu ging hem een licht op. De PrinsenstraatI achterbakje
Princt>ne4»nn<i _J r. r u 1 1 r I
de Prinsenstraatwas dat niet het restant van dat min of
meer obscure buurtje, waar vroeger een logement was en nog
van die ouderwetse krotten stonden? Waar je als het ware met
de deur in huis viel? Geen gang, alleen maar een vertrek. Met
een gemeenschappelijke pomp voor alle bewoners?
Een bang voorgevoel bekroop hem. Hij was vroeger wel eens
door de Prinsenstraat gefietst, waar je altijd moest oppassen,
dat je je nek niet brak op het slechte plaveisel. Het was altijd
hetzelfde: in de achterbuurten werd nooit wat gedaan aan de
bestrating, maar de winkelstraten werden geasfalteerd en kre
gen mooie tegeltrottoirs.
Hoe dichterbij hij kwam, des te langzamer trapte hij. Ja, er
was geen twijfel mogelijk. Hij had één van die blokken gekocht,
die tezamen dat achterbuurtje vormden. Maar waren de meeste
al niet afgebroken? Had hij laatst niet een berichtje gehad voor
de zetmachine, waarin stond, dat het in de bedoeling van de
gemeente lag om de hele Prinsenstraat te slopen? Nou, als dat
En al heel wat rustiger zette hij het bericht, dat de panden
Prinsengracht 2, 2a, 4 en 4a voor 1600 verkocht waren aan
de heer G. J. van Asten, alhier. Straks, als ze het gecorrigeerd
hadden, kreeg hij natuurlijk de hele drukkerij in zijn tent. Nou,
laat maar komen.
Het duurde dan ook niet lang, of de drukkerijchef kwam zijn
opwachting maken. Natuurlijk had hij de drukproef met het be
wuste bericht in zijn hand.
.Familie van je?" vroeg hij, met zijn vinger naar de naam
wijzende.
„Om U te dienen, m'n betere-ik zogezegd. Mag dat?"
Dezelfde grote ogen als een paar uur geleden bij de baas.
„Heb jij die huizen gekocht?"
„Als U het goed vindt?"
„Als ik het goed vindherhaalde de chef, „wat buiten
werktijd gebeurt, is mijn zaak niet. Maar wat moet jij met die
waar was, had-ie zich lelijk in de vinger gesneden. Wat een I huizen?
hA5.ch 9^"' ondeskundig als hij was, in een „O." antwoordde Geert-Jan onverstoorbaar, „ik laat ze op
zeggen. Nu zat hi, er aan vast en was hij knappen en dan maak ik £r een tehuis V£m VOQr gepensione^_
de typografen. Als U soms interesse hebt? Dan wil ik U wel
opwelling „mijn" te
zoveel geld armer.
Geert-Jan reed de hoek om, de Prinsenstraat in. ja, er was
géén twijfel mogelijk. Dit was nu zijn bezit geworden, de num
mers 2, 2a, 4 en 4a. Twee beneden- en twee bovenhuizen. Het
eerste blok van de hoek af. Met verveloze deuren en kozijnen,
waarin de ramen scheef hingen. Met gore gordijnen ervoor.
Geert-Jan stapte af. Alsjeblieft, meneer Van Asten, mag ik
opschrijven als gegadigde."
,Ach man, dat kost je een bom duiten? Ken je die huizen
wel?"
„Jawel antwoordde Geert-Jan, die dat gevraag stierlijk be
gon te vervelen. „Vertel mij wat, ik woon langer in de stad
dan de meeste leden van het personeel hier. Dacht U, dat ik
wat van hem gedaan
U even voorstellen? Uw eigendom. Van machinezetter tot huis- de prinsenstraat niet kende? En die .huizen eveneens
eigenaar. Een mooie titel voor een roman. Nu was-ie ook huis-1 TTia ai~ 7r. w not,, i luL- ie
jesmelker geworden. Nu ko„-ie „ok Iedere Maandagmorgen de L
huur gaan ophalen. Wat zegt U? Ja, lauw met de pook; Maan-Geert-Jan had het op zijn lippen om te zeggen: „Omdat
JIJ
dagsmorgens moest hij, net als andere morgens, om halfacht op pr nonjf. d(. rt>n+£>n i,n;, ,;,u vTkke>„" "u - u a u. u
de drukkerij zijn. Nu ja, dan haalde hij het in de middagschaft draaide zichhg bedacht zich
om en ging verder met zijn werk. Maar over zijn
schouders heen zei hij tot zijn chef: „Nu lachen jullie me mis
schien uit, maar eens zal er een tijd komen, dat jullie zult zeg
gen: hé, dat heeft die Van Asten toen nog niet zo gek beke
ken
Doch op dit ogenblik geloofde hij dat zelf niet.
wel 'op. Dat was voorlopig bijzaak.
Lieve help, wat zagen die huizen er uit. Moet je nu zo n
deur eens zien. Door de kieren heen kun je naar binnen kijken
En dat ene raamkozijn was helemaal verrot. Een van die schoor
stenen stond bepaald scheef, en daar hing ook nog een afvoer
pijp half naar beneden. De dakgoot zou wel niet veel dienst n a' a I a h
meer doen, want die was eveneens op tal van plaatsen stuk n Tf de gezellen even in zijn hokje.
En voor die verzameling oude stenen en vermolmd hout had Pe ^e vertelde het natuurhjk aan de zetters en drukkers. Mrs-
hij vanmorgen zestienhonderd gulden betaald. Als je me nou... w* 1 n H ™nkelmeis,es. En Van
dat hele blok was nog geen zestienhonderd centen waard. ^eren de oudste drukker, de enige van het personeel, die
Geert-Jan stapte weer op zijn fiets, want een van de bewo- Vf een EUIS)e had laten bouwen, greep zijn hand en drukte die
ners was naar buiten gekomen en stond hem nieuwsgierig aan 'JZ°' sP°"end' "?u ik tenminste met meer
-7J._ t "lc"WNyieny aan de erage> dle een elgen jjias heeft. Maar ja, ik ben maar een
gewoon, drukkertje. Ik ben al blij, dat ik er één heb. Jij doet
te kijken. Ze zouden gauw genoeg te weten komen, dat hij de
nieuwe huisbaas was geworden. Huisbaaslaat me niet
lachen. Krotjesbaas, dat was een betere naam.
Hij fietste om de hoek heen,'om de achterzijde te bekijken
maar die was geblindeerd met een muur. Midden in de tuin
het altijd in het groot, hoor ik? Je hebt er maar liefst vier te-
gelijk gekocht, heb ik gelezen. Wat ga je er mee doen?"
,Och", antwoordde Geert-Jan sarcastisch, „ik denk, dat ik ze
stond verlaten één reus van een boom. Nou, wat was hij begon- I TT" f*? VT°llen e" ergens buiten, in-Ee
nen om uitgerekend dit stel krotten te kopen. Ongetwijfeld het I POl~r °aD kn,9en de mensen wat meer hcht en lucht.
oudste en slechtste blok huizen van de hele stad. Geen
der, dat de gemeente de hele Prinsenstraat met de grond gelijk
wilde maken. Prinsenstraatnogal een mooie naam voor die
huizen. Het zouden stellig wel geen Prinsen zijn, die er
den
Nou, hij had het gezien. Maar enfin, hij zou z'n vrije dag niet
bederven. Toch maar een fietstocht maken. Hij was nu toch
zowat de stad uit. In ieder geval bleef het mooi zonnig weer.
Vort met al die muizenissen. We zullen wel zien hoe het reilt
en zeilt. In ieder geval beuren we aanstaande Maandag zestien
gulden huur. Hebben we tenminste al één procent van ons geld
terug. Bovendien, Keulen en Aken zijn niet op één dag gebouwd
en de Prinsenstraat gooien ze ook niet in één dag neer. Er zullen
nog wel enkele maanden overheen gaan, alvorens het laatste
wordt afgebroken. En wie dan leeft, wie dan zorgt. In zo'n
geval zullen ze de huiseigenaars toch wel een beetje schadeloos
stellen? Stel je voor! Wie weet, werd hij er nog beter van.
Geert-Jan was de volgende morgen, als gewoonlijk prompt
„O, als het dat is, maak je dan maar geen zorgen. Licht en
lucht krijgen ze al jaren, meer dan ze lief is. Het lijkt meer op
een zeef dan op een huis. Man het dak is zo lek als een visnet,
weet je dat wel?"
Zoveel te beter, dan komt het schone water tenminste bin
nen, als het regent. En doe me nu een plezier en hoepel op, want
anders krijg ik de krant niet klaar."
Na de oudste drukker volgde een jonge zetter. Die tikte voor
komend aan een denkbeeldige pet en vroeg op bedeesde toon
„Meneer Van Asten, als soms een van die huisjes leeg komt,
wilt U dan aan mij denken? Ik heb namelijk trouwplannen,
weet U?"
„Zeker met de kat van de slager aan de overkant. Enfin
ik zal zien, wat ik voor je doen kan. Maar denk er om, ik wil
geen radio's in m'n huizen hebben, hoor!"
a, dat kan ik begrijpen, meneer," antwoordde de gezel spot
tend, „want teveel lawaai zou de muren in elkaar doen miete
ren, hè? En dan ben je eigenaar van een puinhoop. Denk er om,
dat je Maandag niet te hard hoest, als je de huur komt ophalen,
want dan vallen de pannen van het dak
..Bedankt voor de tip. Ik zal een valhelm opzetten, hoor! De
groeten aan je aanstaande".
De binder kwam, nog een zetter en last but not least de leer-
op tijd op de drukkerij. En toen hij eenmaal aan het werk was, ling-drukker. Allemaal hadden ze wel wat commentaar op de
vergat hij alle nieuwe zorgen, die hij op zich had genomen, huizen-aankoop in de Prinsenstraat. Tot het Geert-Jan begon
Zj j S no9 "iets verteld over zijn aankoop. Dat j.e vervelen. „De eerste de beste, die nu nog in m'n hok komt,
w" u" mensen in het stadje spoedig genoeg te weten komen. krijgt een stapel machinelood naar z'n kop." Waarop de leer
ling-zetter een briefje maakte en netjes op het ruitje van de
Wacht maar.
Om half negen kreeg hij de eerste copy voor de krant. Ziezo,
nu kon hij tenminste weer een paar uur voort. En als de baas
straks kwam, zou er wel meer zijn.
Een half uurtje later kwam de chef bij hem en zei, dat hij bij
de baas moest komen. „Wat heb jij op je geweten?" vroeg hij
aan de jongeman. Doch deze haalde zijn schouders op.„ Mis-
deur naar de machinezetterij plakte met als opschrift: „Huisjes
melker gevaarlijk roofdier verboden te voederen".
Vrijdagmiddag wordt zo vanaf ongeveer drie uur de krant
schien wil-ie weten, of ik een prettige snipperdag heb gehad." bezorgd in het stadje. Dat kan wel eens een kwartiertje schelen,
Hij liep naar boven, naar het privékantoor, waar hij aanklopte,
en op het „binnen" de deur opende en naar het grote bureau
liep, waarachter de baas zetelde. Deze keek over zijn bril naar
de binnengekomene en pakte toen een briefje.
„Zeg, Van Asten, ik heb hier de uitslagen van de huizenvei
ling van gisteren voor de krant. Maar daarvoor heb ik je niet
laten komen. Ik lees hier, dat de koper van het blok Prinsen
straat 2, 2a, 4 en 4a is een zekere G. J. van Asten. Is dat familie
van je?"
Geert-Jan begon even te grijnzen. „Zo naast als het maar
kan, meneer; ik ben het namelijk zelf.'
maar veel meer toch nooit. De chef is in dit opzicht veel te
accuraat. Bovendien moeten er enkele pakketten met de auto
bussen mee, naar de agenten in de dorpen van de omgeving,
I En de bussen wachten niet. Daarom moet er orde en regel zijn
en de bezorgers voor de stad zijn dan ook altijd vóór drie uur
bij de drukkerij om de bladen voor hun wijk in ontvangst te
nemen.
Dat de krant goed gelezen wordt, bewijst het feit, dat Geert-
Jan van zijn hospita te horen kreeg, toen hij thuis kwam: „Er
zijn mensen voor U geweest. Ze hadden het over een nieuwe
huisbaas, maar ik begreep er niet veel van. Nou, ik heb maar
De baas keek hem met grote ogen aan. „Jij? Heb jij dat blok 9ezegd, dat ze om een uur of zeven terug moesten komen."
huizen gekocht? Waarom?" Geert-Jan knikte. Hij begreep onmiddellijk, dat het zijn huur-
Geert-Jan haalde zijn schouders op. „Waaromtja, dat ders zouden zijn. Gedachtig aan het spreekwoord: Nieuwe be-
weet ik nog niet. Maar is dat zo bijzonder, dat ik huizen koop?" zems vegen schoon, gingen deze mensen natuurlijk van het
standpunt uit: Meteen proberen, of we
kunnen krijgen. Geef ze eens ongelijk.
Geert-Jan ging vooralsnog rustig in zijn hoekje bij het raam
zitten en wachtte op de dingen, die komen zouden. Eerst maar
eens eten, dan zullen we wel verder zien, dacht hij.
Tijdens de maaltijd, die hij altijd met zijn hospita, een offi
ciersweduwe, nuttigde, zei hij zo terloops: „Ik heb van de
week een blok huizen gekocht."
De vrouw liet van schrik haar vork haast vallen. Ze keek
hem een poosje verbaasd aan en vroeg toen: „Waarom? Gaat
U verhuizen?"
Welnee, als U mij tenminste niet op straat zet, ben ik voor
lopig nog niet van plan om te vertrekken. Maar het leek me
wel en daarom heb ik die huizen gekocht."
„Hier in de stad?"
„Jazeker, in de Prinsenstraat. Bij de oude Schapenmarkt."
De vrouw dacht een poosje na. „Die buurt ken ik niet. Zeker
aan de andere kant van de stad, niet?"
Hij knikte, half opgelucht, dat zij. het gore buurtje niet kende.
„Vandaar dat die mensen hier aan de deur kwamen. Het zijn
mijn huurders."
„Wat komen ze dan doen?"
Geert-Jan haalde zijn schouders op. „Waarom hebt U eigen
lijk huizen gekocht?"
„O, misschien als een soort geldbelegging."
Verder werd er niet over gesproken, maar na de maaltijd
vroeg Geert-Jan:
„Mag ik gebruik maken van het zijkamertje, om die mensen
te woord te staan?"
„Gaat Uw gang maar, hoor".
Geert-Jan stak een sigaret op en tuurder naar buiten. Nu, als
ze niet gauw kwamen, ging hij een eind fietsen. Veel te mooi
weer om binnen te zitten. Hij zat toch de hele dag al achter die
zetmachine
Maar prompt om zeven uur werd er gebeld De hospita deed
open en Geert-Jan hoorde zeggen: „Ja, meneer is thuis. Gaat
U hier maar binnen. Ik zal even zeggen, dat U er bent."
Rustig ging Geert-Jan naar het kamertje, waar zijn bezoe
ker al zat te wachten. Deze stond op en stelde zich voor:
Jansen".
Geert-Jan drukte zijn hand en antwoordde: „Van Asten.
Waarmee kan ik U van dienst zijn?"
„Met een heleboel", viel de man met de deur in huis. „Heb
ik goed gelezen, dat U van de week de huizen aan de Prinsen
straat gekocht hebt?"
Geert-Jan knikte. „U bent dus een van mijn huurders, als
ik goed begrijp?"
,Dat ben ik. Ik woon op nummer 4a. En ik ben nu al twee
jaar bezig geweest bij de vorige huisbaas om het dak gerepa
reerd te krijgen. Maar die was niet van plan om er ook nog
maar één cent in te steken. En nu kom ik eens horen, wat U
van plan bent. M'n dak lekt als een vergiet.
Geert-Jan keek het beweeglijke mannetje onderzoekend aan.
Niet te hard van stapel lopen en voorlopig natuurlijk niets po
sitiefs beloven.
„Het is momenteel droog weer", was zijn lakonieke ant
woord.
„Dat weet ik", antwoordde de huurder snijdend, „en het ziet
er niet naar uit, dat we de eerste dagen regen krijgen. Maar
misschien herinnert U het zich nog, dat het een poosje geleden
wel eens regende en als we toen geen vier parapluies en zeven
teilen hadden, waren we vast en zeker weggedreven".
„Hebt U nog meer klachten?"
„Ik niet, want ik heb nog de minst slechte van de vier hui
zen. Voor de rest moet U maar eens bij de buren gaan horen.
Daar is misschien alleen het dak nog goed. Maar over de rest
zou ik maar niet gaan praten."
„Meneer Jansen, ik kom vanavond eens even poolshoogte ne
men. Afgesproken?"
De andere was min of meer verrast. „Dat is meer, dan ik had
durven hopen. Dus U laat er wat aan doen?"
„Een dak dicht maken lijkt me nu niet zo heel erg veel werk,
niet? Ik beloof niets, maar ik kom straks even kijken. En als
Uw buren soms van plan waren om ook hierheen t^ komen,
vertel ze dan alvast maar van mijn komst. Tot over een half
uurtje
Geert-Jan liet zijn bezoeker uit en keek hem door het raam
na. Ziezo, die zou de anderen wel even opwarmen. Straks zou
hij natuurlijk een hele vragenlijst krijgen te verwerken. Tja,
er zou natuurlijk wel wat aan gedaan moeten worden.
Hij stak een nieuwe sigaret op en haalde zijn fiets uit de
schuur. Daarna peddelde hij naar z'n nieuwe bezit, waar zijn
komst ongetwijfeld al van te voren aangekondigd was, want
de hele buurt stond al buiten, in afwachting van de nieuwe
huisbaas.
Ze wilden allen tegelijk beginnen, toen Geert-Jan afgestapt
was, maar Jansen, die de oudste van de vier bewoners bleek
te zijn, remde het kort en bondig door te zeggen: „Houden jul
lie nu even je koppen dicht, want we kunnen wel allemaal ge
lijk zingen, maar niet praten, Meneer komt eerst even het dak
bekijken. Daarna zijn jullie aan de beurt."
Geert-Jan zette zijn fiets tegen de muur en aarzelde even,
of hij zijn vehikel al dan niet op slot zou doen. Maar hij be
sloot het rijwiel zo neer te zetten, want anders zouden de om
standers misschien beledigd zijn. Nu zouden ze wel op de fiets
passen, veronderstelde hij. Ten slotte was hij immers de huis
baas.
Achter huurder Jansen aan beklom hij de smalle, kwalijk rie
kende trap en via een donker portaal kwam hij in een huis
kamer, die zeer eenvoudig, maar netjes was gemeubileerd. Er
zaten drie mensen in het vertrek: een vrouw, kennelijk de echt
genote van Jansen, een kind van een jaar of vijf, dat in een
hoek van het vertrek speelde, en een meisje, dat nieuwsgierig
opkeek uit het boek, dat ze zat te lezen.
Bedrijyig leidde de huurder hem naar de achterkamer, die
tevens als slaapkamer bleek dienst te doen. In het midden van
het vertrek stond een groot ledikant en daarboven waren pro
visorisch een drietal parapluies gebonden. Rond het ledikant
stonden enige tillen.
„Nu moet U eens kijken, meneer", zei de man, terwijl hij
naar het raam liep en de overgordijnen sloot. Meteen was het
vertrek halfduister. En nadat Geert-Jan er aan gewend was
geraakt, volgde hij de vinger van de huurder naar boven en
zag door tal van kieren en gaten de strak-blauwe lucht tussen
de pannen doorkomen.
„Zo is het hier, meneer, zo is het in het alcoof en ook in
de andere kamer. Als het regent, doen we niets anders dan
dweilen en teilen legen. U zult het toch met ons eens zijn, dat
dit niet.zo kan voortduren."
De man liep weer terug naar het raam, opende de gordijnen
en keek daarna zijn huisbaas vragend aan.
Geert-Jan knikte. „Inderdaad, hier moet wat aan gedaan wor
den", zei hij, en intussen dacht hij: Dat zal me de kop ook niet
kosten. „Ik zal morgen maatregelen nemen, dat in ieder geval
het dak zo goed mogelijk wordt dichtgemaakt".
De man slaakte een zucht van verlichting. „Dat is meer, dan
ik had durven hopen, meneer. Nou, wat jnij betreft, U kunt
Maandag rekenen op de huur, hoor. Maar wat de anderen van
plan zijn, dat weet ik natuurlijk niet".
Geert-Jan keek hem verbaasd, niet-begrijpend aan. „Wat be
doelt U?"
O, we hadden afgesproken om in huurstaking te gaan, zolang
er niet wat aan de huizen werd gedaan. Nu er een nieuwe huis
baas kwam, vond men dit de beste methode omnou ja, U
begrijpt wel. Apropos, gaat U even mee naar achteren om een
kopje thee te drinken?"
Geert-Jan sloeg het aanbod af. „Ik stel het erg op prijs, maar
ik wil toch eerst de andere huizen zien".
„Ja, dat is te begrijpen. Komt U dan straks nog even boven.
Dan kunnen we altijd nog wel een kopje drinken".
(Wordt vervolgd)
Kerkstraat 11 - Tel. 2028
Zeeweg 32, tel. 3319
f 2,~
f 2,75
f 2,50
Wij bieden U deze week
500
gr
Varkenskarbonade
500
gr
V arkensfricandeau
500
gr
Varkenslappen (mager)
500
gr
Runderlappen
(klein randje)
250
gr
Metworst t
250
gr
Leverworst 1
150
gr
Ham
156
gr
Pekelvlees
150
gr
Boterhamworst
1 liter Erwtensoep
f 2,~
f 1,25
f 0,75
f 0,70
f 0,50
f 0,98
A.s. dinsdag rookworstdag
100 gram slechts f 0,40
En woensdag
500 gr Gehakt f 1,48
250 gr Metworst f 0,75
Donderdag
500 gr Magere speklappen f 1,40
250 gr Leverworst f 0,50
VIEKVRU
DOOR
EN
DOOR
iGEROitZlLMETAjl
Ruïnelaan 11, Telefoon 3106
Bergen
STALEN SLAAPKAMER
bestaande uit 1-pers. ledikant
met prima spiraalmatras, tafel,
stoel en nachtkastje, compl.
Dito met 2-persoons ledikant
Koorstraat, hoek Laat
Telefoon K 2200-2726
ALKMAAR
Groot pensioenfonds heeft
gelden beschikbaar
Alkmaar, Voordam 11,
Tel. 02200-3348 b.g.g. 7371
Bergen, Komlaan 10, Tel. 02208-2787
van een heel bekend fabrikaat in
geheel gemoffelde uitvoering
750 Watt
Zolang de voorraad strekt
profiteert hiervan
J. HENSTRA - LAAT 172
