DE DUINSTREEK ERICH LANGE DWONG TREIN TOT STOPPEN 174 ocket-books c.oidoburg d;q J. BLOM Banketbakkerij Ter Burg J. BLOM Onze tand Te koop aangeboden: F. A. MINK „De Leeuw van Schoorl" Tuinbouw nieuws Muziek en Cabaret G. MELISSEN - Rijksweg 4 - Schoorl Weenerpunf Boterkoeken N.V. Houtindustrie Tuin- Bloem- en Landbouwzaden 99 Tweede Blad Vrijdag 22 mei 1959 Ernstige treinramp op het nippertje voorkomen routine, het bijna automatisch handelen. Maar een mens is toch wat anders dan een automaat; hij wil ook wel eens afwisseling heb ben. Kan de sleurgang dan nooit worden doorbroken? De moderne mens schrikt niet zo gauw meer wanneer er een ongeluk, zelfs een ernstig onge luk, is gebeurd. Het voorgeval lene moet beslist al de omvang van een ramp hebben aangeno men, willen wij nog eens even worden wakker geschud in de sleurgang van het dagelijks le ven. En dan moet de catestrofe al binnen of dichtbij onze grenzen hebben plaatsgevonden, anders „doet" het ons meestal nog niet veel. Maar wat dan te denken van de ongelukken, de rampen, die niet eens hebben plaatsgevdnden, die op het uiterste moment, op het laatste nippertje, zijn voorkomen? Daar staan we, wanneer het niet ons zelf betreft, al helemaal niet bij stil. En toch hebben deze „narrow escapes", deze ontsnap pingen ternauwernood, regelma tig, om niet te zeggen dagelijks, plaats. Op het spoorwegemplacement van Wilhelmsburg is altijd wel wat te doen. Hier worden de goe derentreinen geladen, die daarna vertrekken naar alle windrichtin gen. Wilhelmsburg is een voorstad van Hamburg, gelegen ten zuiden ervan, aan de overkant van de Elbe. Zodra men, in noordelijke richting rijdend, de Elbe is gepas seerd, komen de contouren of lichten van de havenstad Ham burg in zicht. Daar, in Hamburg, ligt het grote Hauptbahnhof. Enkele honderden meters er vóór bevindt zich de post van Erich Lange, de wisselwachter. De 37-jarige Lange was zich be wust van zijn verantwoordelijk heid. Regelmatig verrichtte hij uren lang zijn diensten, draaide hij de knoppen van zijn seinbord om en niet één Verkeerde hande ling mocht hij verrichten of dit kon een ernstige ramp betekenen. De nacht van de 23ste april. Ook in de nacht van de 23ste april 1958 was Erich Lange op zijn post. Zijn horloge wees twee uur. De München-expres was nu uit Hamburg vertrokken, ja, moest Wilhelmsburg reeds zijn gepasseerd. Dat betekende voor Erich Lange: nu wordt het ge durende enkele uren wat rustiger. Pas tegen de morgen zal de grote drukte weer beginnen. Elf jaar lang deed hij nu het zelfde werk, steeds weer hetzelf de. O, hij wist het wel: zijn func tie vereiste routine, de grootste Diezelfde nacht stond op het emplacement van Wilhelmsburg goederentrein 19091 klaar voor het vertrek via Hamburg naar Lübeck. Machinist Benno bracht de trein in beweging, stoker Walter keek door het zijraam naar buiten. Door Wakers ade ren stroomde het jonge bloed. Hij met zijn 22 jaren wilde wel eens wat anders dan Wilhelmsburg- Lübeck, Lübeck-Wilhelmsburg repetent. Maar de 50-jarige meester, die niet eens wist, hoe veel malen hij dezelfde route nu al had afgelegd, verlangde op zijn leeftijd niet zo erg meer naar verandering. De dingen hadden langzamerhand iets zo ver trouwds gekregen, dat het niet eens mee zou vallen, er afstand van te moeten doen. Zo reed trein 19091, als zo vele malen eerder, ook nu in de richting van de Elbe, Hamburg en Lübeck. De trein staat stil. Plotseling ging de trein lang zamer rijden. De wielen knarsten en piepten en het duurde niet lang of de twintig wagons lange sliert stond stil. Dat was meester Benno nog nooit overkomen, maar hij wist onmiddellijk wat er aan moest schelen. Een van de luchtslangen tussen de verschil lende wagons moest losgeraakt of beschadigd zijn, zodat automa tisch de remmen waren gaan werken. Althans, dat was de meest waarschijnlijke oplossing van het raadsel. En dus klom de machinist van zijn machine, ge volgd door stoker Walter. Stuk voor stuk inspecteerden zij de koppelingen van de lucht slangen. Dat ging niet eens zo heel eenvoudig, want het was be hoorlijk donker en vindt dan maar eens een verborgen breuk! Toen ze tien, twaalf koppelin gen hadden nagekeken, bromde de meester: „Natuurlijk zul je zien, dat de fout bij de laatste wagon zit". „Dan hadden we be ter achteraan kunnen beginnen", merkte Walter snugger op. En D E R 0 D E S T 1 E R Een verhaal uit de tijd van de voortrekkers*'en 'pioniers 4* Benno repliceerde weer: „Dat had je ook wel eens eerder kun nen bedenken". Machine zonder meester. Machinist Benno was nu bij de 19e wagon aangekomen. „Hier moet het zitten", bromde hij Wal ter toe, die aan kwam lopen. En reeds wilde hij zijn inspectie vol tooien, toen tot zijn grote ont steltenisde trein in bewe ging kwam. Weer knarste en schuurde het onder de wielen en vóór de verbijsterde machinist, die als vastgenageld aan de plaats stond te kijken, van de eerste schrik was bekomen, zag hij reeds de rode lichten van de achterste wagon aan zich voor bijgaan. Maar toen week plotsklaps de verbijstering en terwijl de loco motief hijgend en puffend zijn stoomwolken de lucht in stootte, renden machinist en stoker als bezetenen achter hun trein aan. Maar deze, als een getemd dier, dat aan zijn kooi ontsnapt de vrij heid ruikt, bonkte voort, steeds sneller, steeds sneller. Machinist Benno als de oudste moest het eerst opgeven. Als ver suft viel hij neer en staarde met ogen van ontzetting de rode lich ten van de trein, zijn trein, na. Walter zette door. Als een gek achtervolgde hij de wiegelende lichten. Hij snakte naar adem, zijn mond was droog, maar hij won, hij won. Bijna kon hij de stangen van het trapje' van de laatste wagon reeds grijpen. Nu mocht hij niet meer missen. Met zijn laatste krachten sprong hij naar voren, greep de stang en trok zich, nee, sleurde zich om hoog. Groot alarm. Nu het remhokje binnen! De handrem in werking stellen! Walter deed het, met koortsach tige bewegingen. Maar, het baat te niet. Geen teugels konden het op hol geslagen paard meer hou den. Voort ging het, sneller, steeds sneller. Straks zou het monster zich te pletter lopen te gen een der stootblokken van het Hannoversche Bahnhof. En wat zou dan Wakers lot zijn? Hij wist het, hij had weinig keus. Hij moest óf de onvermij delijke botsing of ontsporing ris keren óf van de trein springen. Hij koos het laatste. Hij sprong, tolde langs de spoordijk, schuur de met gezicht en handen over grind en stenen en bleef bewuste loos onder aan de dijk liggen. Terwijl de onbemande trein naar de spoorbrug over de Elbe daverde, wierp machinist Benno de deur van een seinpost open. Gejaagd, met korte omsamenhan- gende zinnen, stootte hij uit wat er gebeurd was. De dienstdoende wachter graaide naar de telefoon. „Een onbemande trein nadert het Hannoversche Bahnhof. Leid om op ander spoor, anders volgt een ramp." Op het Hauptbahnhof rinkel den onmiddellijk tal van tele foons. „Alle treinverkeer dat het spoor van trein 19091 kruist stop zetten!" „De machinist heeft ver geten de stoomregelaar af te sluiten. De trein heeft zichzelf in beweging gezet. Trein omleiden op ander spoor!" Wisselwachter redt. Trein 19091 passeerde de Elbe. Trein 19091 stormde naar het Hannoversche Bahnhof. Trein 19091 zou zich daar te pletter rij den, ontsporen, omvallen, onge lukken veroorzaken. Maar de wisselwachters kre gen tijdig hun bevelen. Wissels werden omgezet. De trein raasde het Hannoversche Bahnhof voor bij, op weg naar Wilhelmsburg, naar Hamburg, het Hauptbahn hof, en dan? Wisselwachter Erich Lange was ook gewaarschuwd. Reeds zag hij de spooktrein naderen. Maar wat kon hij doen? Hij zou de wagons langs zich heen moe ten laten stampen, zoals de spoor wegbeambten op het Hannover sche Bahnhof dat hadden gedaan, met werkeloze handen, zonder verder iets te kunnen doen. Maar even vóór Erich Lange's seinpost maakte de spoorlijn een vrij scherpe bocht en bovendien moesten de treinen daar wat klimmen. Die omstandigheden bij elkaar remden spooktrein 19091 toch wat in zijn vaart. Erich Lange wist het. Reeds was hij naar beneden gevlogen. Daar accotheGnveteniejinej B.A.V BAL NA Dit alles kunt U vinden bij Uw aangewezen adres voor: Mooie kollektie lassen Ons weekend koekje alleen vrijdag en zaterdag 75 cent per 250 gram 25 cent per stuk Gebr. Meijer - Vinkeveen busjes specerijen Onderweg 21 - Schoorl kwam de trein. De wisselwachter rende er naast mee. Hij liep uit alle macht. En aan de stangen van de achterste wagon klemde hij zich vast. Hij werd meege sleurd. maar sprong en trok zich op. Eén greep naar de luchtdruk slang en de koppeling schoot los. De remmen werkten. Weer knar ste en piepte het onder de trein. Het monster kwam tot stilstand. Erich Lange had het ontvluchte roofdier weer gevat en daarmee een wie zal zeggen hoe grote ramp voorkomen! (Nadruk verboden). TANDPASTA IVOROL een wonder van bouwkunst Kan men tandbederf voorkomen? Wanneer wij een tand zeer sterk vergroten, bijvoorbeeld on der een van de moderne supermi croscopen, dan staan wij versteld over wat we te zien krijgen. Hij die dit mag aanschouwen krijgt de indruk of hij het beeld van een woest berglandschap voor zich ziet met zeer steile hellingen en diepe dalen, vol scherpe rotspun ten en diepe kloven. Het is een beeld dat men niet zou verwachten van hét zo glad lijkende oppervlak van onze tan den. Wat is hiervan de oorzaak? Onderzoekingen wezen uit, dat het tandglazuur te beschouwen is als een metselwerk dat bestaat uit miljoenen nietige bouwsteentjes. Het zijn heel kleine kristallen. Elk van die kristallen is slechts één tienduizendste millimeter lang, rechthoekig, met ongeveer de vorm van een langwerpige baksteen. Het tandglazuur nu is samengesteld uit schuine opstaan de rijen van deze bouwstenen, zeer dicht op elkaar gepakt en samengevoegd tot obelisken. Door het uitsteken van de bouw stenen ontstaat een zeer ruw op pervlak. Tussen deze uitsteeksels pas sen weer andere groepen van bouwsteentjes, waardoor een zeer elastisch geheel ontstaat. Hier door is het tandglazuur ook in staat de enorme druk van onze kauwbewegingen op te vangen zonder dat het glazuur onder deze druk barst. In de samenhang van het glazuur is dus de moge lijkheid van beweging, schokbre- kende vering. De kans op barsten en breken is daarom niet zo erg groot. Meer en minder zuur. Reeds lang zocht men naar de oorzaak van tandbederf. Goed, wij weten, dat er voedselresten e.d. aan en in de kleine oneffen heden van het tandglazuur blij ven hangen, welke voedselresten tot rotting overgaan en op die manier het tandglazuur aantas ten. Maar hoe gaat dit precies in zijn werk en wat is er tegen te doen? Onderzoekingen wezen uit, dat tandglazuur en tandbeen uit de zelfde stof bestaan: beenderen- substantie, apatiet genaamd. Toch is er een wezenlijk verschil tussen beide. Het een is veel har der dan het ander en de oorzaak hiervan is, dat bij de wording van deze stoffen het lichaam voor het ontstaan van het een meer zuur gaf dan bij het andere. De kristal len van de ene stof zijn dan zo klein, dat er een soort keihard beton ontstaat, terwijl bij het an der de kristallen groter zijn. Zo ontstaan tandglazuur en tandbeen uit dezelfde stof, apatiet, doch on der verschillende chemische om standigheden. De kristallen worden groter. Verscherpen zich nu de mond- zuren door een overmatig gebruik van zoete lekkernijen, dan ont staat er een nieuw chemisch mil- jeu, waartegen het apatiet van het tandglazuur niet bestand is. Er ontstaan afwijkende chemi sche verbindingen, die zich uiten in zogenaamde reuzenkristallen. Verschillende van de kleine kris tallen, waar het tandglazuur uit is opgebouwd, smelten als het ware samen en er ontstaan dan van die reuzekristallen. Dat zijn dan in het boven beschreven bouwsel rare grote bouwstenen, die de prettige en noodzakelijke vering missen en als een harde brok in het bouwsel zitten. Er ontstaan onder de druk van kau wen e.d. barsten, spleten enzo voort, waarin bacteriën kunnen doordringen en dan heeft het tandbederf vrij spel. Natuurlijk kunnen we het be derf zoveel mogelijk tegengaan door het reinigen en schoonhou den van de mond en het gebit, maar hier is het kwaad toch niet geheel mee te voorkomen. Het zou mogelijk moeten zijn het tandglazuur gesloten te houden, zodat de bacteriën niet kunnen binnendringen. Fluor. In de V.S. deed men enige ja ren geleden een merkwaardige ontdekking. In bepaalde streken had de bevolking minder last van tandbederf dan elders. De oor zaak bleek te zijn, dat zich in het drinkwater een zeer kleine hoeveelheid fluor, een zeer giftig chemisch element, bevond. Fluor moest de oorzaak zijn, doch aanvankelijk wist men niet welke invloed deze stof had. Tenslotte werd ook dat ontdekt. Het blijkt, dat wanneer aan stof fen een kleine hoeveelheid fluor wordt toegevoegd, deze stoffen beter bestand zijn tegen chemi sche invloeden. Wanneer door het nuttigen van het bewuste drinkwater, waarin zich fluor be vindt, deze stof via het lichaam aan het tandglazuur wordt toege voegd, krijgt dit een grotere weerstand tegen chemische in vloeden. De strijd tegen het tand bederf is hiermede echter nog niet gewonnen, doch wel is er een stap in de goede richting gedaan. (Nadruk verboden). Rijenbemesting doelmatiger. Bij verschillende gewassen in de volle grond, zoals bonen, spi nazie, kool en selderij zijn in Duitsland proeven genomen wat betreft de toediening van fos faat. Naast de toediening in di verse vormen is ook aandacht geschonken aan de wijze van toediening. Op enkele gronden bleek de normale wijze van toe diening namelijk breedvoerig be slist veel minder goed te voldoen dan rijenbemesting. Dit was in het bijzonder het geval op veen grond, terwijl op zandgrond de minste verschillen werden waar genomen. Hoewel werd ver wacht dat er na rijenbemesting een zekere nawerking zou plaatsvinden bleek dit niet het geval te zijn. Middelen om hooikoorts tegen te gaan Dr Campbell en Dr Petersen schreven in The South African Dairymen over dit on derwerp. Zij maakten koeien im- muum met injecties in de uier met als injectiestof stuifmeel van Ja- cobskruiskruid. Hooikoortspa tiënten, die de melk drinken, ble ven geheel vrij. Dezelfde bescherming, werd bij 36 patiënten verkregen door ze elke dag melkpoeder te verstrek ken, bereid uit immuum gemaak te melk. Een hoeveelheid poeder, over eenkomende met een halve liter melk per dag, bleek voor dit doel voldoende. 99 aü. vfieqevicJe v/c*c».c\ ee* jv-tcl>Aöccie.<-biv »(ca\4 O r\e"T noord \/c*. f is be^er "Ve 1 cXo C\cxtn öv-> \j<oo^wev^ e*-\ op zaterdag 23 mei 1959 door de onder leiding van Wim Cornelissen met medewerking van „Elck wat wills" in Café Klop te Groet. Entree f 1bel. Aanvang 8 uur Ramen, deuren, vloer- en balkhout, oude stenen, kruis- pannen, wasbakken, closets, reservoirs, voerkuipen f 10-, f 12,50, f 22,50 per stuk. Nieuw hardboard f 1,70 per M2, afwerklatten, enz. Tevens tweedehands meubelen, tafels, stoelen, clubs, buffetten, dressoir, vloerkleden, lopers en tafelkleden, toilettafel, opklapbedden, ledikanten met spiraal en een lits-jumeaux, partij paktafels enz. enz. Vloerkleden vanaf f 20, IJzeren badkuipen, nieuwe eterniet golfplaten in diverse maten f 4.en f 4.50 per m2 meter. Grote partij eiken planken, lang 4 m, breed 33 cm en dik 4 cm. Grote partij nieuwe tegels, 37 ct. per stuk. Tussen Zijpersluis en Schoorldam PI i Boekhandel Laanweg 35 Schoorl Hypotheken, Assurantie, Levensverzekering, Brandver zekering van boerderijen. Concurrerende premie Kleiweg 5 Camperduin lllillllllllllllllllliiuillllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllll Hereweg 38 - tel. 322 - Schoorl liiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii Schuren, Garages, Zomerwoningen, Bungalows Inlichtingen bij Onderweg 21, Schoorl De fijnste kwaliteit koopt U bij DROGISTERIJ En wist U dat U zéér voordelig de specerijen los kunt kopen o.a. peper, kaneel, nootmuskaat, kruidnagelen, foeli, paprika, kerry, thijm en vleeskruiden Uit voorraad leverbaar. (ingezonden mededeling) DE BESTE en niet duur. Tube 95-70-45 ct

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1959 | | pagina 5