„Zij kochten mijn kind' Nu ook in Schoorl Claassen sigaren M AR I US SLOT Nieuws van overal Adverteert in dit blad door HANOL SPOOR IN NIEUWE OMGEVING Er ging een zacht veelbetekenend gefluit door de grote kap salon en er waren gedempte uitroepen van bewondering, toen Jane als nieuw personeelslid haar entree deed in de kapperszaak, waarover Bennickhoff haar had ingelicht en zij door zijn voor spraak was aangenomen. Jane zag er dan ook allerliefst uit. Haar lange glanzende pla tinablonde haar, kwam extra voordelig uit bij het modieuze bontmanteltje, dat Iris haar als laatste geschenk had opgedron gen. Jane had veel werk van haar toilet gemaakt, want ze voelde zich onzeker en de wetenschap dat ze er aantrekkelijk uitzag, moest haar het nodige zelfvertrouwen geven, zodat ze haar nieuwe omgeving niet met trillende knieën tegemoet zou treden. Een nauwe rok omsloot haar tenger figuurtje en niemand zou vermoeden dat ze reeds moeder was van een gezonde stevige baby. Haar veerkrachtige tred verried niets van haar innerlijke onzekerheid. Ze onderdrukte met geweld de angst over de ont vangst, die haar hier ten deel zou vallen. Het was kort voor de dagelijkse opening van de zaak en misschien was er net even tijd om met de anderen kennis te maken. Bennickhoff had niets te veel gezegd over de luxe inrichting van de salon. Aan alle kanten flonkerde en glansde het glaswerk en geslepen spiegels haar tegen. De metalen apparaten schitter den oogverblindend, terwijl de gladde parketvloer de bezoek sters tegenblonk als een spiegelend meer. Het personeel was in smetteloze jassen gehuld. De dames allen eender in elegante mouwschorten gewikkeld, die meer aan eenvoudige, maar smaakvolle japonnetjes deden denken, dan dat ze het idee op riepen van dienstkleding. Door oponthoud tijdens haar reis, was Jane toch iets later, dan ze berekend had en de dames en heren zochten hun afdeling op, waar ze moesten werken. Verschillen de bedienden verzetten ijverig het materiaal. Er ontstond een moment van aarzeling, toen Jane door een der meisjes werd bin nengelaten, maar dan hervatte ieder weer het werk. Jane hield even haar pas in. Dit welkom deed haar weer iets van haar moeilijk verworven zekerheid verliezen. Tot haar opluchting zag ze een heer naderen, die regelrecht op haar afstapte. Zijn dominerende houd ing gaf zonder meer aan, dat hij hier de leiding had. 'l och was hij nog jong, had een slanke rechte gestalte en een prettige glimlach. Zijn donkere haar was tot in perfectie ge kapt, iets wat Jane met een gevoel van weemoed aan het weer barstige haar van Rudy deed denken. De jonge man gaf haar een stevige handdruk en heette haar van harte welkom. Haar onderzoekende blik werd even serieus beantwoord. Ze voelde zich onmiddellijk tot hem aangetrokken Hij stelde zich voor als Berkel, de chef en leidde haar naar een apart vertrek voor het personeel. Hier nam hij haar mantel in ontvangst en wees haar een gelegenheid, waar ze zich van de reis wat kon opfrissen. Hij zou haar eerst aan de directeur voorstellen en daarna haar kamers wijzen. Enkele personeels leden verbleven intern en voor haar was ook een gedeelte op de bovenverdieping gereserveerd. De directeur hod er zijn kantoor en verdween op ongeregelde tijden naar zijl voning. Berkel wachtte kalm tot ze gereed was en ging haar daarna voor naar boven. Jane kwam ogen te kort, om de kostbare in richting en stoffering van het huis in zich op te nemen. Boven was een brede lange gang, waarin vele deuren. Het woordje privé op een der deuren maakte duidelijk, dat men daar niet zonder de nodige formaliteiten naar binnen kon gaan. Haar metgezel drukte op de bel en een kort zoemend geluid gaf aan, dat er toestemming werd verleend om binnen te komen „Wilt u misschien even wachten?" vroeg Berkel bijna veront schuldigend, terwijl hij aanstalten maakte om naar binnen te gaan. Het duurde even en dan naderden langzame lichte en zware voetstappen. „Hoor eens hier" klonk een zware grove mannen stem. „Ik heb me hiervoor laten ompraten, maar verder gaan mijn bemoeienissen met dit persoontje niet. Regel jij maar alles en val me niet lastig met dergelijke futiliteiten. Ik hoop dat het van korte duur is." Berkel scheen met zachte stem te willen protesteren. „Goed, goed," klonk weer de zware stem, „Ik zie echter de noodzaak niet in omJane voelde al haar moed zinken. Van deze zijde scheen weinig medewerking te verwachten te zijn. Ze vond de stem onsympathiek, al ging er een zekere autoriteit van uit. De deur ging open en ze keek midden in het bolronde en opgeblazen gezicht van een meer dan corpulente heer. Er was een boze blik in zijn ogen, toen hij Jane ontdekte. Daarna was het bijna humoristisch om te zien, welk een verandering zijn trekken in enige seconden ondergingen. Er ontsnapte een zacht sissend geluid uit zijn mond en zijn lippen vertrokken zich tot een grimas, die een glimlach moest lijken en blijkbaar als welkom bedoeld was. Jane overwon haar tegenzin, om deze man, die haar toe komstig patroon zou zijn, de hand te drukken. Zij dwong zich eveneens tot enige hartelijkheid. „Directeur Vorens" had Berkel hem voorgesteld, na eerst haar naam genoemd te hebben. De ander scheen zijn afweer nu geheel te overwinnen en begon met dezelfde luidruchtige stem, die haar zojuist was opgevallen, naar het verloop van haar reis te vragen. Hierna brak hij het gesprek weer abrupt af en ging terug naar zijn privé vertrekken. Jane keek eerst wat hulpeloos en daarna geamuseerd. Men kan „heer" zijn in vele graden, dacht ze en ze hoopte heel weinig contact met hem te hebben. Berkel toonde zich verheugd, dat Jane de situatie zo luchtig opnam. Hij noodde haar met een handgebaar hem te volgen en opende daarna een deur, met de opmerking dat dit haar kamers waren. Een kreet van verrassing ontsnapte Jane, toen ze de gezellig gemeubileerde kamers zag. Grote ramen, veel zon en een riant uitzicht op goed verzorgde tuinen, brachten haar humeur weer op hoger niveau. In deze omgeving zou de kleine Walter het best naar zijn zin hebben, waren haar eerste gedachten. Wie weet, wat ze nog eens zou kunnen bereiken. Haar koffers waren reeds boven gebracht en met een ver heugde glimlach keerde zij zich naar haar begeleider. Deze verwonderde zich steeds sterker over de spontane reacties van Jane. Zo duur en elegant gekleed en tegelijk zo kinderlijk verrukt over haar onderkomen, dat bracht hem aan het denken. Waarom ze hier kwam kon hij aan Vorens vragen. Maar waarom wilde deze zich eerst angstvallig afzijdig houden óm daarna, bij haar aanblik, ineens zo toeschietelijk te worden? Nu ja, dat laatste was te begrijpen. Hij kwam zelf ook niet uitgekeken op dit vitale persoontje. Je merkte zo, hoe gemak kelijk dat mooi gevormde mondje kon lachen en hoe open hartig en vriendelijk haar blauwe ogen in de wereld rondkeken. Alleen, als ze zich onbespied waande, kwam er een verdrietig trekje om haar lippen en staarden de ogen verlangend in de verte. Zou ze een minder prettige ervaring achter de rug heb ben, leed ze aan een gebroken hart of had ze een nabestaand familielid verloren? Maar kom, wat brak hij zich daar het hoofd over? Hij mocht wel oppasen. Zijn koele en gereserveerde houding tegen al de vrouwen en meisjes, waarmee hij, uit hoofde van zijn beroep dagelijks omging, dreigde hier verloren te gaan. Het werd tijd, dat hij ook tegenover haar zijn houding van hoogste chef, ongenaakbaar en punctueel, handhaafde. I oen Jane zich met een verheugd en ontspannen gezichtje naar hem omwendde, was hij op het zelfde moment dat voor nemen al weer vergeten. Hoe was het mogelijk, vroeg hij zich verbijsterd af, dat tussen al de honderden vrouwen, waarmee hij in aanraking kwam, juist deze ene, als bij blikseminslag zo n geweldige indruk op hem maakte. Met een kort woord draaide hij zich om. Jane voelde een lichte verwondering. Had ze iets verkeerds gedaan? Maar de nieuwe indrukken' vaagden alle kleine bekommernissen weg. Met een vage onrust vroeg ze zich wel af, of men, gezien deze prachtige kamers, ten opzichte van haar niet te grote verwachtingen koesterde? Berkel scheen al weer spijt te hebben van het stugge moment, door, was ze zich bewust dat de ogen van Berkel nu en dan Met enkele vriendelijke woorden verklaarde hij, dat ze straks op haar gevestigd waren. Toch werd ook hij telkens geraad- beneden werd verwacht en dat ze waarschijnlijk zelf wel in pleegd en moest Jane zijn beschaafd en vakkundiq optreden staat was, de weg daarheen te vinden. Daarna liet hij haar bewonderen. alleen. Jane liet zich even in een stoel zakken, om de indrukken De dagen vlogen om en regen zich aaneen tot weken en te verwerken Wat was ze geschrokken, toen ze de boze maanden. Jane begon zich al helemaal thuis te voelen. Ze en van aar aanstaande directeur opving. Helemaal dui- hoefde pok niet meer naar een taak te zoeken, want het werk delijk waren zijn uitlatingen haar eigenlijk nog niet. Was ze kwam als vanzelfsprekend op haaf af. Nog steeds moest ze hier toch niet zo nodig, als Bennickhoff het haar had voorge- nieuwe indrukken verwerken en kwam ze telkens weer voor spiegeld. Ut had hij geen vertrouwen in de aanbeveling, die haar vreemde situaties te staan. Langzaam, maar zeker werd ze in de voorat was gegaan en kwam dat vertrouwen pas, toen hij haar kameraadschappelijke sfeer getrokken, die het merendeel van zag. Natuurlijk was hier een misverstand in het spel. Zijn koele, het personeel onderling verbond. Evenals vroeqer in haar kan- hlina r\r\7o Kli Lr urac \r „C i. l1_ 1 I i bijna boze blik was onmiddellijk verzacht, toen hij haar gewaar werd. Feitelijk had ze iets in zijn ogen ontdekt, wat ze er liever niet in had gezien, een zekere onbeschaamde bewonde ring. Vond Vorens misschien dat hij het recht had, zijn perso neel met dergelijke onbescheiden blikken aan te kijken. Of was ze overgevoelig? Ze was niet beter en niet hoger dan elk ander personeelslid, ook al was ze hier dan met een speciale opdracht. Als ze van dit soort kijken niet gediend was, kon ze het negeren en daarmee hield alles op. In ieder geval kon ze het zich niet veroorloven om de beledigde majesteit te spelen. toorloopbaan, sloot ze ook nu weer gemakkelijk vriendschap. Haar parelende lach werd nu wel enigszins gedempt door het grote verlangen naar haar zoontje. Ook de houding van Rudy gaf haar vele uren van verdriet. Er waren ogenblikken, dat ze geloofde, dat de scheiding met Rudy slechts wi droombeeld was en dat ze na zijn terugkeer weer voorgoed vereend zou zijn. Het leek haar dan zo absurd, dat er tussen Rudy en haar een onoverbrugbare kloof gaapte, dat ze zich bijna kon ver heugen over zijn terugkomst. Als ze dan weer tot de werkelijkheid kwam, brandden er T 1 Ir 1 1 I GiCii.1 WCCI IUL Jane moes even m zichzelf lachen, toen ze dacht aan de hete tranen achter haai oogleden. Ondanks de glimlach, die Yan.„ Y-Y3™ 6 ,manb °,m,ar ,°P de meest elegante ze voor iedereen gereed hield, was het verdriet dan op haar manier te groeten. Nee, dan Berkel, dacht ze met waardering. Hoe correct had hij zich gedragen. Wat een geluk, dat hij beneden de scepter zwaaide. Het zou haar zeker niet zwaar vallen, om zijn aanwijzingen op te volgen. Nu maar dadelijk haar goede wil tonen en zich naar beneden begeven, hoe erg ze er ook tegenop zag, om zich tussen al die vreemde te wagen. gezicht te lezen. Dan weefden haar collega's verschillende ver halen om haar heen, de een al romantischer dan de ander, maar slechts zelden benaderden ze de waarheid. Directeur Vorens liet zich weinig zien. Jane was daarover verheugd. De enkele keren dat hij zich vertoonde, maakten zijn opdringerige manieren haar onrustig. Met een chef als Berkel t j j i was ziJn aanwezigheid in de zaak ook niet nodiq. Behalve In de gang werden haar voetstappen gedempt door de zeer enkele onbetekenende strubbelingen heerste er in de grote salon luxueuze vloerbedekking. Toch scheen Vorens een soort waarschuwingssysteem te hebben, want op het moment dat zij het kantoor passeerde stond hij, als uit de grond verrezen, in de deuropening. Jane wilde met een beleefde groet voorbij gaan, maar hij verzocht haar, op een wat familiaire toon, de koffie met hem te gebruiken. Jane's hart kreeg een schok, toen de laatste woorden ver gezeld gingen van een knipoogje. Die man heeft een heel ver keerde opvatting over mij en mijn werk hier, dacht ze rade loos. Of wil hij mij op de proef stellen? Ja, natuurlijk, dat was het. De altijd weer optimistische Jane was al weer blij, dat ze voor de situatie een aanvaardbare verontschuldiging gevonden had. Dat stelde haar ook in staat, om vriendelijk te verklaren, dat ze zich liefst nu maar zo vlug mogelijk verdienstelijk wilde maken. Ten slotte moest ze zich niet gaan verbeelden, dat ze in een verkeerde en gevaarlijke omgeving terecht was gekomen. „Aha," juichte de zware stem, „Verdienstelijk maken, dat betekent koffie drinken met mij." altijd een voorbeeldige orde. Aangezien Jane de gehele dag bezet was, voelde zij zich niet overbodig, maar begon zij zich toch af te vragen, waaruit de onregelmatigheden, waarover Bennickhoff gesproken had en waarvoor ze toch de betrekking had aanvaard, nu eigenlijk zouden bestaan. Ze had hoegenaamd niets ontdekt, wat ook maar enigszins in een bepaalde richting wees. Er waren verschil lende jonge meisjes, wel wat oppervlakkig, maar met n vrolijke eerlijke oogopslag, waarin geen zweem van onrust of slecht heid te lezen was. Een paar oudere dames kwamen door hun degelijke levensopvatting helemaal niet in aanmerking, om de verdenking op hen te laden. De kappersbedienden leken stuk voor stuk zeer betrouwbare en ijverige personen. Daardoor was Jane voor zichzelf overtuigd, dat de fout ergens anders gezocht moest worden, ook al gebeurde er in de wereld vaak wonder lijke dingen en al kon wel eens de meest betrouwbare persoon achteraf een ordinaire dief blijken te zijn. Eigenlijk vond ze het jammer, dat ze hier, waar de sfeer, „Nee, werken beneden, lachte Jane, met moeite haar ergernis I hoofdzakelijk door het tactisch optreden van Berkel zo echt in bedwang houdend. Het volgende ogenblik daverde de deur zuiver leck te zijn> zij toch met een bijzondere opdracht was met een klap dicht, Jane wat verbouwereerd achterlatend. Ver- aan9esteld. Ze zou zich veel minder bezwaard voelen, als ze volgenshaalde ze de schouders op, keek of ze verder niemand I 2°nder meer haar dagelijks werk kon doen en daarbij niet tege- op de gang zag en kon het niet nalaten om veel betekenend tegen haar voorhoofd te tikken. Volgende bedrijf, dacht ze flegmatisch en nam zich voor de zoveelste maal voor, om zich niet van de wijs te laten brengen. Met het onplezierige gevoel, dat haar eerste optreden bij het hoogste gezag geen onverdeeld succes was geweest, daalde Jane de trappen af. Toen ze de grote salon betrad, lachte Berkel haar bemoe digend toe en dit deed haar de onaangename scène al weer vergeten. Geïnteresseerd luisterde ze naar zijn toelichting. Ze moest doorlopend controle uitoefenen en de goede gang van zaken trachten te handhaven. Haar optreden hing af van de omstandigheden, die zich op de meest onverwachte momenten konden wijzigen en waarbij dan veel tact en inzicht nodig waren. Zonder dat ze zich met het werk in de cabine's hoefde lijk een oogje in het zeil moest houden, om ook nog te ontdek ken, wie hier misschien de zaak benadeelde. Ze kon toch moeilijk Berkel onder haar verdenking laten vallen. Het was onmogelijk dat zo n sympathiek mens zou trachten zijn superieuren op te lichten. Berkel was hier de wonderman. Hij was precies overal waarop dat moment zijn aanwezigheid gewenst was. Het leek wel of hij over een bepaalde toverformule beschikte, om op komende stormen te bezweren. Iedereen, van hoog tot laag dweepte met hem. De meisjes keken hem met verering naar de ogen, maar het leek wel of hij immuum was voor vrouwelijk schoon. Een van de meisjes, waartoe Jane zich al vanaf de eerste dag voelde aangetrokken, had een hopeloze liefde voor Berkel opgevat. Iedereen, die dagelijks met Joyce in aanraking kwam, begreep dit al gauw, alleen Berkel scheen doof of blind te zijn, vnnr Ho arlnrafio T 7 U TO /"l 1 4" r-lo o rtn nr*f*v» H L i. r 1 1 te bemoeien, zou ze zich op vele plaatsen nutiq kunnen maken V°ur df ad°r?tie van dit charmante meisje, dat stil en in zich- Behalve het verzorgen van dameskapsels werden er ook ver- ÏetlS T* te ,be?cheiden' dacht schillende schoonheidsmiddelen verkocht Er was een lijst waar- l ljlrA R f u i? u °Pm,er,ken als ]°yce lets ver' op elk preparaat stond vermeld. Daarbij tnTe ïïjd'de^p Doch JoyCe kSe vaktfïe, echter in haar nabijheid kwam, trok Joyce zich terug, bloosde tot aan haar haarwortels en keerde zich dan verlegen van hem af. Jane wist dat Joyce al zeer verleidelijke aanbiedingen van concurrenten van Vorens kapsalon had afgeslagen. Ze had allang een positie als Berkel kunnen bekleden, maar de geheim zinnige machten der liefde hielden haar aan het gewone werk gekluisterd. Jane had meermalen gedacht, wat een volmaakt paar Joyce en Berkel zouden vormen. Berkel moest worden wakker geschud. Ze voelde oprecht medelijden met Joyce, als ze had gezien hoe Berkel zich na een paar oppervlakkige woor den tot Joyce, weer naar ander werk spoedde. Dan zag ze het verdriet en teleurstelling in haar ogen omhoog komen. De be moedigende knikjes, die ze Joyce dan toewierp hadden ook niet de goede uitwerking, die ze er van verwachtte. Het scheen Berkel nog in haar oren, stapte ze haar werkkring binnen en het verdriet bij Joyce eerder te verergeren. Ze wist dat Joyce trachtte zoveel mogelijk een normale houding aan te nemen, haar sympathiek gezind was en ze brak zich daarover wel kon bijvoorbeeld ook de telefoon wel eens onbemand zijn Klachten van zenuwachtige dames diende ze bijtijds op te vangen, zodat de rustige sfeer niet bedorven werd. Een gezellig en belangstellend gesprek kon soms wonderen doen. Korom, Berkel voorspelde Jane, dat ze vanzelf de situaties zou be grijpen, waar haar bemoeienissen een heilzame invloed konden uitoefenen Tijdens het gesprek liet Jane haar blikken al ijverig rond dwalen, als wilde ze nu reeds zien waar de zaken haperden. Maar alles had een ordelijk en rustig verloop. Ze zag hoe lang zaam, maar zeker de cabines werden bezet. Toch bleef de zaak, door de grote ruimte en het rustige optreden van het personeel een beschaafde en gezellige sfeer houden. Jane popelde om te beginnen. Met de laatste instructies van Hier en daar werden verstolen blikken op haar geworpen, maar niemand nam opvallend veel notitie van haar. Ze was nu één met de anderen, die in dienst stonden van Vorens. Ook ane moest gekleed gaan, als de overige kapsters. De japon schorten waren evenwel een genot om te dragen. Het gaf je geen dienstbaar gevoel, maar veel meer het idee van mannequin, die een geslaagd model mag tonen. Langzaam liep ze de zaak in de hele lengte door en begon zich daarna wanhopig af te vragen, hoe ze zich hier een plaats je moest veroveren. Er heerste een discipline, die niet te ver storen was. Links in de afgeschermde gedeelten was iedereen druk bezig, waarbij ze af en toe flarden van geanimeerde ge het hoofd. Hoe kwam het, dat Joyce s blikken nog zwaarmoe diger werden, als hun ogen elkaar ontmoetten? Jane besefte niet, dat de extra aandacht, die Berkel aan haar besteedde al een onderwerp van gesprek was voor het andere personeel. Zijn vriendelijkheid voor hen bestond slechts uit een een koele hoffelijkheid en een gereserveerdheid, die geen ruimte liet aan eventueel smeulende verwachtingen. Tegenover Jane leek hij echter te ontdooien. Tijdens zijn gesprekken met haar, kregen zijn ogen die echte warme belangstelling, die de anderen daar tevergeefs in zochten. Hij toonde dan ook niet zoveel haast, om zijn aandacht weer tot iets anders te bepalen. Er werd al stilletjes gegiecheld en veelbetekenende knip- s^id°aelReChtS St°1Cn hed diverse oogjes vlogen heen en weer, als men Berkel en Jane samen za^j! J ordïfn TS O "Tl1rat,en°P9e:'teid-.AUesm de groot- Enkelen gunden Jane haar verovering wel, zelfs hadden zij ste orde en netheid. Overal leek ze overbodig. reeds de mening verkondigd, dat de verhouding te weinig vor- Up dat moment kwam een geagiteerde dame op haar af. 1 1 1 Ze zwaaide met een bankbiljet en zei hijgend, dat ze onmid dellijk wenste af te rekenen. Ze had geen seconde tijd meer te verliezen. Ze moest dadelijk vertrekken. Het kapstertje, dat haar hielp had een klein ongelukje met een of ander bijtend goedje, vertelde ze ongedurig en de cassièie was te hulp gesneld. In een ondeelbaar ogenblik nam Jane de dame goed in zich op. Ze vertrouwde, hoewel niet zonder angst op haar mensen kennis en intuïtie. Zonder verder oponthoud stelde ze de klant tevreden. De dame liet met een beminnelijke lach een belangrijk bedrag voor het meisje achter, als schadeloosstelling voor haar eventuele bedorven kleding. Jane stond er nog mee in haar hand, toen de meisjes kwamen aanlopen. Een der gezichtjes betrok erg, toen ze zag, dat haar klant vertrokken was. Jane overhandigde het geld. De blik van wantrouwen, die ze even in haar ogen had gezien, veranderde op slag, toen ze zag, hoe spontaan Jane haar het geld overreikte. Haar gezicht klaarde helemaal op. Jane, nam het eerst getoonde wantrouwen niet kwalijk. Dit is een meisje, dat het niet gemakkelijk heeft, wist ze en ze was tevreden dat het naar ieders zin was opgelost. „Fijn dat u heeft kunnen helpen," lachte het meisje. Mevrouw is anders niet gemakkelijk." Jane knikte haar vriendelijk toe. Het volgende ogenblik greep ze vlug naar een dwergpincertje, derde. Anderen waren jaloers, omdat Jane na zo'n betrekkelijk korte tijd, zo duidelijk de voorkeur genoot, terwijl zij zich er soms al jaren voor hadden uitgesloofd. Joyce voelde noch het een, noch het ander. Ze had alleen verdriet, als ze zag hoe de ogen van Berkel oplichtten, telkens als hij in de gelegenheid was een gesprek met Jane te voeren. Ze had haar leven willen geven voor dit teken van vreugde, als het haar zou gelden. Juist omdat Joyce zo in alle stilte haar liefde verwerkte, zat het heel diep bij haar. Het miste alle egoisme en ze wenste alleen zijn geluk. Daarom was ze niet in staat haar verdriet te onderdrukken, maar evenmin voelde ze haat tegen Jane. Wanneer Berkel met Jane het geluk zou vinden, moest zij trachten zich daarover te verheugen, ze nam zich echter voor, om dan geen dag langer bij Vorens te blijven. Misschien was het nu al beter om weg te gaan. Het was wel licht meer te prefereren, dan iedere dag die stille pijniging. Door het innerlijk verdriet en de stille overgave, kreeg het mooie gelijkmatige gezichtje van Joyce een mysterieuze uitdrukking, wat haar erg interessant stond, maar waarvan zij zich allerminst bewust was. Haar grote donkere ogen, met de melancolieke blik maakten op velen een diepe indruk, temeer daar zij in tegenspraak met haar verdrietige ogen, evenals Jane, voor iedereen een vriendelijk glimlachje had. Ondanks alles voelden dat tegelijk met een dame, die de zaak verliet, weg wilde glip- Joyce en Jane zich tot elkaar aangetrokken. Het was alsof ze pen. „Hier komen, jij klein ding," zei ze lachend. „Buiten in het drukke verkeer is het vast niet gezond voor zulke kleine hond jes." Zenuwachtige kreten klonken op, uit een der boxen. Jane ging vlug die richting uit, het hondje aan zijn riem meevoerend. Ze kon juist verhinderen dat een dame zich al het materiaal, dat zorgvuldig voor een permanent was aangebracht, van het hoofd rukte. Ze was de eigenares van het hondje en voelde dat haar lieveling in gevaar was. Ze sloeg haar handen ineen van vreugde, toen ze zag dat het diertje in goede hande was. Nog maar net had Jane het hondje afgegeven, toen ze al weer werd aangesproken door een klant, die inlichtingen wenste over een bepaald schoonheidsmiddel. Toevallig was Jane met de uit werking daarvan zeer goed op de hoogte, zodat ook dit voor val geen noembare stoornis bracht. Tussen al die bedrijvigheid beiden wisten, dat ieder van hen innerlijk een moeilijke tijd doormaakte. Wanneer Jane dacht aan haar eigenlijke taak in Vorens kapsalon, dan drong het met een zekere afkeer tot haar door, dat ook Joyce onder de verdachten gerekend moest worden. Zolang ze geen aanwijsbare gegevens had, mocht ze geen persoonlijke vriendschap sluiten. Diep in haar hart gaf ze zich al gewonnen. Wanneer ze niet zo'n tegenzin voor hem voelde, zou ze al een gesprek met Vorens hebben aangevraagd, om hem haar falen bekend te maken. Het idee, om zich met hem onder vier ogen te bevinden, had haar dit voornemen telkens doen uitstellen. Nu ontnam ze zich echter ook de kans, om eens over vacantie te spreken. (Wordt vervolgd) I0 grote Corona's Forum f Ï.IO 10 super Corona's Regio f l .20 25 Senoritas in kistjef 2.50 SIGARENMAGAZIJN naast het Postkantoor - Tel. 547 's Werelds fijnste wol De wol, die op Tasmanië, een eiland ten Zuiden van Australië wordt geproduceerd, is waar schijnlijk de fijnste wol van de wereld. Het is ook de duurste wol. Het vorige jaar kwam er wol op de markt, die zo fijn was, dat men van l kg wol een draad kon spinnen van circa 113 km lengte. Sterke uitbreiding gladiolen- teelt in Nederland De gladiolenteelt heeft zich in de laatste vijf jaar aanzienlijk uitgebreid. Het valt daarbij op dat steeds nieuwe gebieden bij deze teelt betrokken worden. Dit schept enerzijds problemen omdat de nieuwe kwekers nog niet weten welke de beste zijn die in de nieuwe gebieden ge- teelt kunnen worden, vooral omdat zij alle ziekten die in dit gewas kunnen optreden de eerste jaren nog niet kennen. De kwekers doen echter alle moeite om hierop ingeschoten te raken. Op Goeree Overflakkee worden reeds 250 ha gladiolen geteelt waarbij 850 arbeiders werk vinden en in Brabant reeds 60 ha waarbij 75 mensen werk vinden. Het laat zich aanzien dat de teelt zich hier zal uitbreiden. Aluminiumfolie bespaart geld Aluminiumfolie versterkt met stevig papier kan in warenhuizen en kassen worden gebruikt voor reflectie van het zonlicht en dus vermindering van verwarmings kosten. Professor Johnson van Massa chusetts (V.S.) gaf hierbij dt ie posities op voor het plaatsen van de 'spiegels'. a. de versterkte foliebladen in de nok van het warenhuis te plaatsen. b. de bladen buiten het waren huis te p'aatsen en wel zodanig dat de teruggekaatste stralen in het huis vallen. c. de folie achter de radiatoren te plaatsen, Het plaatsen van de foliebla den moet met zorg geschieden, zodat de teruggekaatste stralen vallen op de plaatsen die men wenst. Melkfles wordt „melkworst" Een vakblad uit de levensmid delenbranche weet te berichten dat in de Verenigde Staten de vertrouwde melkflessen geleide lijk het veld zullen moeten rui men voor de zogenaamde melk- worsten. Dit zijn slangen van kunststof waarin de melk in hoeveelheden van een halve, een hele en een dubbele liter wordt afgeleverd De melkworst is aan de ene kant voorzien van een drukventiel, waardoor men na het losmaken van een knoop en knijper in de slang met melk, de inhoud uit kan gieten. Dit zou hygiënischer zijn. Bevroren melk. In Groot - Brittanië is een methode ontwikkeld om melk te conserveren met behulp van ul tra - geluidstrillingen en het pro duct daarna te laten bevriezen, aldus „The Financial Times". Hierdoor zou Groot - Britannië eventueel verse melk kunnen ex porteren. De melk wordt behan deld met ultra - geluidstrillingen (ca één millioen per seconde) ge durende vijf minuten, waarna zij wordt bevroren Het aldus be handelde product zou tenminste een jaar vers blijven, mits het beneden een temperatuur van 10 gr. Fahrenheit wordt gehouden Bij ontdooiing zou de melk weer volkomen in haar oorspronkelij ke staat terugkeren en geen en kele afwijking in smaak, kleur etc. vertonen, aldus Landbouwwereld- nieuws.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1959 | | pagina 8