„Zij kochten mijn kind'
Nu ook in Schoorl
Claassen sigaren
M AR I US SLOT
Nieuws van overal
Adverteert in dit blad
door HANOL SPOOR
IN NIEUWE OMGEVING
Er ging een zacht veelbetekenend gefluit door de grote kap
salon en er waren gedempte uitroepen van bewondering, toen
Jane als nieuw personeelslid haar entree deed in de kapperszaak,
waarover Bennickhoff haar had ingelicht en zij door zijn voor
spraak was aangenomen.
Jane zag er dan ook allerliefst uit. Haar lange glanzende pla
tinablonde haar, kwam extra voordelig uit bij het modieuze
bontmanteltje, dat Iris haar als laatste geschenk had opgedron
gen. Jane had veel werk van haar toilet gemaakt, want ze voelde
zich onzeker en de wetenschap dat ze er aantrekkelijk uitzag,
moest haar het nodige zelfvertrouwen geven, zodat ze haar
nieuwe omgeving niet met trillende knieën tegemoet zou treden.
Een nauwe rok omsloot haar tenger figuurtje en niemand zou
vermoeden dat ze reeds moeder was van een gezonde stevige
baby. Haar veerkrachtige tred verried niets van haar innerlijke
onzekerheid. Ze onderdrukte met geweld de angst over de ont
vangst, die haar hier ten deel zou vallen. Het was kort voor de
dagelijkse opening van de zaak en misschien was er net even
tijd om met de anderen kennis te maken.
Bennickhoff had niets te veel gezegd over de luxe inrichting
van de salon. Aan alle kanten flonkerde en glansde het glaswerk
en geslepen spiegels haar tegen. De metalen apparaten schitter
den oogverblindend, terwijl de gladde parketvloer de bezoek
sters tegenblonk als een spiegelend meer. Het personeel was in
smetteloze jassen gehuld. De dames allen eender in elegante
mouwschorten gewikkeld, die meer aan eenvoudige, maar
smaakvolle japonnetjes deden denken, dan dat ze het idee op
riepen van dienstkleding. Door oponthoud tijdens haar reis, was
Jane toch iets later, dan ze berekend had en de dames en heren
zochten hun afdeling op, waar ze moesten werken. Verschillen
de bedienden verzetten ijverig het materiaal. Er ontstond een
moment van aarzeling, toen Jane door een der meisjes werd bin
nengelaten, maar dan hervatte ieder weer het werk. Jane hield
even haar pas in. Dit welkom deed haar weer iets van haar
moeilijk verworven zekerheid verliezen. Tot haar opluchting
zag ze een heer naderen, die regelrecht op haar afstapte. Zijn
dominerende houd ing gaf zonder meer aan, dat hij hier de leiding
had. 'l och was hij nog jong, had een slanke rechte gestalte en
een prettige glimlach. Zijn donkere haar was tot in perfectie ge
kapt, iets wat Jane met een gevoel van weemoed aan het weer
barstige haar van Rudy deed denken.
De jonge man gaf haar een stevige handdruk en heette haar
van harte welkom. Haar onderzoekende blik werd even serieus
beantwoord. Ze voelde zich onmiddellijk tot hem aangetrokken
Hij stelde zich voor als Berkel, de chef en leidde haar naar een
apart vertrek voor het personeel. Hier nam hij haar mantel in
ontvangst en wees haar een gelegenheid, waar ze zich van de
reis wat kon opfrissen. Hij zou haar eerst aan de directeur
voorstellen en daarna haar kamers wijzen. Enkele personeels
leden verbleven intern en voor haar was ook een gedeelte op de
bovenverdieping gereserveerd. De directeur hod er zijn kantoor
en verdween op ongeregelde tijden naar zijl voning.
Berkel wachtte kalm tot ze gereed was en ging haar daarna
voor naar boven. Jane kwam ogen te kort, om de kostbare in
richting en stoffering van het huis in zich op te nemen. Boven
was een brede lange gang, waarin vele deuren. Het woordje
privé op een der deuren maakte duidelijk, dat men daar niet
zonder de nodige formaliteiten naar binnen kon gaan. Haar
metgezel drukte op de bel en een kort zoemend geluid gaf
aan, dat er toestemming werd verleend om binnen te komen
„Wilt u misschien even wachten?" vroeg Berkel bijna veront
schuldigend, terwijl hij aanstalten maakte om naar binnen te
gaan.
Het duurde even en dan naderden langzame lichte en zware
voetstappen. „Hoor eens hier" klonk een zware grove mannen
stem. „Ik heb me hiervoor laten ompraten, maar verder gaan
mijn bemoeienissen met dit persoontje niet. Regel jij maar alles
en val me niet lastig met dergelijke futiliteiten. Ik hoop dat het
van korte duur is."
Berkel scheen met zachte stem te willen protesteren.
„Goed, goed," klonk weer de zware stem, „Ik zie echter de
noodzaak niet in omJane voelde al haar moed zinken. Van
deze zijde scheen weinig medewerking te verwachten te zijn.
Ze vond de stem onsympathiek, al ging er een zekere autoriteit
van uit. De deur ging open en ze keek midden in het bolronde
en opgeblazen gezicht van een meer dan corpulente heer. Er
was een boze blik in zijn ogen, toen hij Jane ontdekte. Daarna
was het bijna humoristisch om te zien, welk een verandering
zijn trekken in enige seconden ondergingen. Er ontsnapte een
zacht sissend geluid uit zijn mond en zijn lippen vertrokken
zich tot een grimas, die een glimlach moest lijken en blijkbaar
als welkom bedoeld was.
Jane overwon haar tegenzin, om deze man, die haar toe
komstig patroon zou zijn, de hand te drukken. Zij dwong zich
eveneens tot enige hartelijkheid.
„Directeur Vorens" had Berkel hem voorgesteld, na eerst
haar naam genoemd te hebben. De ander scheen zijn afweer
nu geheel te overwinnen en begon met dezelfde luidruchtige
stem, die haar zojuist was opgevallen, naar het verloop van
haar reis te vragen. Hierna brak hij het gesprek weer abrupt
af en ging terug naar zijn privé vertrekken. Jane keek eerst
wat hulpeloos en daarna geamuseerd. Men kan „heer" zijn in
vele graden, dacht ze en ze hoopte heel weinig contact met hem
te hebben. Berkel toonde zich verheugd, dat Jane de situatie
zo luchtig opnam. Hij noodde haar met een handgebaar hem
te volgen en opende daarna een deur, met de opmerking dat
dit haar kamers waren.
Een kreet van verrassing ontsnapte Jane, toen ze de gezellig
gemeubileerde kamers zag. Grote ramen, veel zon en een riant
uitzicht op goed verzorgde tuinen, brachten haar humeur weer
op hoger niveau. In deze omgeving zou de kleine Walter het
best naar zijn zin hebben, waren haar eerste gedachten. Wie
weet, wat ze nog eens zou kunnen bereiken.
Haar koffers waren reeds boven gebracht en met een ver
heugde glimlach keerde zij zich naar haar begeleider. Deze
verwonderde zich steeds sterker over de spontane reacties van
Jane. Zo duur en elegant gekleed en tegelijk zo kinderlijk
verrukt over haar onderkomen, dat bracht hem aan het denken.
Waarom ze hier kwam kon hij aan Vorens vragen. Maar
waarom wilde deze zich eerst angstvallig afzijdig houden óm
daarna, bij haar aanblik, ineens zo toeschietelijk te worden?
Nu ja, dat laatste was te begrijpen. Hij kwam zelf ook niet
uitgekeken op dit vitale persoontje. Je merkte zo, hoe gemak
kelijk dat mooi gevormde mondje kon lachen en hoe open
hartig en vriendelijk haar blauwe ogen in de wereld rondkeken.
Alleen, als ze zich onbespied waande, kwam er een verdrietig
trekje om haar lippen en staarden de ogen verlangend in de
verte. Zou ze een minder prettige ervaring achter de rug heb
ben, leed ze aan een gebroken hart of had ze een nabestaand
familielid verloren?
Maar kom, wat brak hij zich daar het hoofd over? Hij mocht
wel oppasen. Zijn koele en gereserveerde houding tegen al de
vrouwen en meisjes, waarmee hij, uit hoofde van zijn beroep
dagelijks omging, dreigde hier verloren te gaan. Het werd tijd,
dat hij ook tegenover haar zijn houding van hoogste chef,
ongenaakbaar en punctueel, handhaafde.
I oen Jane zich met een verheugd en ontspannen gezichtje
naar hem omwendde, was hij op het zelfde moment dat voor
nemen al weer vergeten. Hoe was het mogelijk, vroeg hij zich
verbijsterd af, dat tussen al de honderden vrouwen, waarmee
hij in aanraking kwam, juist deze ene, als bij blikseminslag zo n
geweldige indruk op hem maakte. Met een kort woord draaide
hij zich om. Jane voelde een lichte verwondering. Had ze iets
verkeerds gedaan? Maar de nieuwe indrukken' vaagden alle
kleine bekommernissen weg. Met een vage onrust vroeg ze
zich wel af, of men, gezien deze prachtige kamers, ten opzichte
van haar niet te grote verwachtingen koesterde?
Berkel scheen al weer spijt te hebben van het stugge moment, door, was ze zich bewust dat de ogen van Berkel nu en dan
Met enkele vriendelijke woorden verklaarde hij, dat ze straks op haar gevestigd waren. Toch werd ook hij telkens geraad-
beneden werd verwacht en dat ze waarschijnlijk zelf wel in pleegd en moest Jane zijn beschaafd en vakkundiq optreden
staat was, de weg daarheen te vinden. Daarna liet hij haar bewonderen.
alleen. Jane liet zich even in een stoel zakken, om de indrukken De dagen vlogen om en regen zich aaneen tot weken en
te verwerken Wat was ze geschrokken, toen ze de boze maanden. Jane begon zich al helemaal thuis te voelen. Ze
en van aar aanstaande directeur opving. Helemaal dui- hoefde pok niet meer naar een taak te zoeken, want het werk
delijk waren zijn uitlatingen haar eigenlijk nog niet. Was ze kwam als vanzelfsprekend op haaf af. Nog steeds moest ze
hier toch niet zo nodig, als Bennickhoff het haar had voorge- nieuwe indrukken verwerken en kwam ze telkens weer voor
spiegeld. Ut had hij geen vertrouwen in de aanbeveling, die haar vreemde situaties te staan. Langzaam, maar zeker werd ze in de
voorat was gegaan en kwam dat vertrouwen pas, toen hij haar kameraadschappelijke sfeer getrokken, die het merendeel van
zag. Natuurlijk was hier een misverstand in het spel. Zijn koele, het personeel onderling verbond. Evenals vroeqer in haar kan-
hlina r\r\7o Kli Lr urac \r „C i. l1_ 1 I i
bijna boze blik was onmiddellijk verzacht, toen hij haar gewaar
werd. Feitelijk had ze iets in zijn ogen ontdekt, wat ze er
liever niet in had gezien, een zekere onbeschaamde bewonde
ring. Vond Vorens misschien dat hij het recht had, zijn perso
neel met dergelijke onbescheiden blikken aan te kijken. Of was
ze overgevoelig? Ze was niet beter en niet hoger dan elk ander
personeelslid, ook al was ze hier dan met een speciale opdracht.
Als ze van dit soort kijken niet gediend was, kon ze het
negeren en daarmee hield alles op. In ieder geval kon ze het
zich niet veroorloven om de beledigde majesteit te spelen.
toorloopbaan, sloot ze ook nu weer gemakkelijk vriendschap.
Haar parelende lach werd nu wel enigszins gedempt door het
grote verlangen naar haar zoontje. Ook de houding van Rudy
gaf haar vele uren van verdriet. Er waren ogenblikken, dat ze
geloofde, dat de scheiding met Rudy slechts wi droombeeld
was en dat ze na zijn terugkeer weer voorgoed vereend zou
zijn. Het leek haar dan zo absurd, dat er tussen Rudy en haar
een onoverbrugbare kloof gaapte, dat ze zich bijna kon ver
heugen over zijn terugkomst.
Als ze dan weer tot de werkelijkheid kwam, brandden er
T 1 Ir 1 1 I GiCii.1 WCCI IUL
Jane moes even m zichzelf lachen, toen ze dacht aan de hete tranen achter haai oogleden. Ondanks de glimlach, die
Yan.„ Y-Y3™ 6 ,manb °,m,ar ,°P de meest elegante ze voor iedereen gereed hield, was het verdriet dan op haar
manier te groeten. Nee, dan Berkel, dacht ze met waardering.
Hoe correct had hij zich gedragen. Wat een geluk, dat hij
beneden de scepter zwaaide. Het zou haar zeker niet zwaar
vallen, om zijn aanwijzingen op te volgen. Nu maar dadelijk
haar goede wil tonen en zich naar beneden begeven, hoe erg
ze er ook tegenop zag, om zich tussen al die vreemde
te wagen.
gezicht te lezen. Dan weefden haar collega's verschillende ver
halen om haar heen, de een al romantischer dan de ander, maar
slechts zelden benaderden ze de waarheid.
Directeur Vorens liet zich weinig zien. Jane was daarover
verheugd. De enkele keren dat hij zich vertoonde, maakten zijn
opdringerige manieren haar onrustig. Met een chef als Berkel
t j j i was ziJn aanwezigheid in de zaak ook niet nodiq. Behalve
In de gang werden haar voetstappen gedempt door de zeer enkele onbetekenende strubbelingen heerste er in de grote salon
luxueuze vloerbedekking.
Toch scheen Vorens een soort waarschuwingssysteem te
hebben, want op het moment dat zij het kantoor passeerde
stond hij, als uit de grond verrezen, in de deuropening. Jane
wilde met een beleefde groet voorbij gaan, maar hij verzocht
haar, op een wat familiaire toon, de koffie met hem te gebruiken.
Jane's hart kreeg een schok, toen de laatste woorden ver
gezeld gingen van een knipoogje. Die man heeft een heel ver
keerde opvatting over mij en mijn werk hier, dacht ze rade
loos. Of wil hij mij op de proef stellen? Ja, natuurlijk, dat was
het. De altijd weer optimistische Jane was al weer blij, dat ze
voor de situatie een aanvaardbare verontschuldiging gevonden
had. Dat stelde haar ook in staat, om vriendelijk te verklaren,
dat ze zich liefst nu maar zo vlug mogelijk verdienstelijk wilde
maken. Ten slotte moest ze zich niet gaan verbeelden, dat ze
in een verkeerde en gevaarlijke omgeving terecht was gekomen.
„Aha," juichte de zware stem, „Verdienstelijk maken, dat
betekent koffie drinken met mij."
altijd een voorbeeldige orde.
Aangezien Jane de gehele dag bezet was, voelde zij zich niet
overbodig, maar begon zij zich toch af te vragen, waaruit de
onregelmatigheden, waarover Bennickhoff gesproken had en
waarvoor ze toch de betrekking had aanvaard, nu eigenlijk
zouden bestaan. Ze had hoegenaamd niets ontdekt, wat ook
maar enigszins in een bepaalde richting wees. Er waren verschil
lende jonge meisjes, wel wat oppervlakkig, maar met n vrolijke
eerlijke oogopslag, waarin geen zweem van onrust of slecht
heid te lezen was. Een paar oudere dames kwamen door hun
degelijke levensopvatting helemaal niet in aanmerking, om de
verdenking op hen te laden. De kappersbedienden leken stuk
voor stuk zeer betrouwbare en ijverige personen. Daardoor was
Jane voor zichzelf overtuigd, dat de fout ergens anders gezocht
moest worden, ook al gebeurde er in de wereld vaak wonder
lijke dingen en al kon wel eens de meest betrouwbare persoon
achteraf een ordinaire dief blijken te zijn.
Eigenlijk vond ze het jammer, dat ze hier, waar de sfeer,
„Nee, werken beneden, lachte Jane, met moeite haar ergernis I hoofdzakelijk door het tactisch optreden van Berkel zo echt
in bedwang houdend. Het volgende ogenblik daverde de deur zuiver leck te zijn> zij toch met een bijzondere opdracht was
met een klap dicht, Jane wat verbouwereerd achterlatend. Ver- aan9esteld. Ze zou zich veel minder bezwaard voelen, als ze
volgenshaalde ze de schouders op, keek of ze verder niemand I 2°nder meer haar dagelijks werk kon doen en daarbij niet tege-
op de gang zag en kon het niet nalaten om veel betekenend
tegen haar voorhoofd te tikken.
Volgende bedrijf, dacht ze flegmatisch en nam zich voor de
zoveelste maal voor, om zich niet van de wijs te laten brengen.
Met het onplezierige gevoel, dat haar eerste optreden bij het
hoogste gezag geen onverdeeld succes was geweest, daalde
Jane de trappen af.
Toen ze de grote salon betrad, lachte Berkel haar bemoe
digend toe en dit deed haar de onaangename scène al weer
vergeten. Geïnteresseerd luisterde ze naar zijn toelichting. Ze
moest doorlopend controle uitoefenen en de goede gang van
zaken trachten te handhaven. Haar optreden hing af van de
omstandigheden, die zich op de meest onverwachte momenten
konden wijzigen en waarbij dan veel tact en inzicht nodig
waren. Zonder dat ze zich met het werk in de cabine's hoefde
lijk een oogje in het zeil moest houden, om ook nog te ontdek
ken, wie hier misschien de zaak benadeelde. Ze kon toch moeilijk
Berkel onder haar verdenking laten vallen. Het was onmogelijk
dat zo n sympathiek mens zou trachten zijn superieuren op te
lichten. Berkel was hier de wonderman. Hij was precies overal
waarop dat moment zijn aanwezigheid gewenst was. Het leek
wel of hij over een bepaalde toverformule beschikte, om op
komende stormen te bezweren. Iedereen, van hoog tot laag
dweepte met hem. De meisjes keken hem met verering naar
de ogen, maar het leek wel of hij immuum was voor vrouwelijk
schoon.
Een van de meisjes, waartoe Jane zich al vanaf de eerste
dag voelde aangetrokken, had een hopeloze liefde voor Berkel
opgevat. Iedereen, die dagelijks met Joyce in aanraking kwam,
begreep dit al gauw, alleen Berkel scheen doof of blind te zijn,
vnnr Ho arlnrafio T 7 U TO /"l 1 4" r-lo o rtn nr*f*v» H L i. r 1 1
te bemoeien, zou ze zich op vele plaatsen nutiq kunnen maken V°ur df ad°r?tie van dit charmante meisje, dat stil en in zich-
Behalve het verzorgen van dameskapsels werden er ook ver- ÏetlS T* te ,be?cheiden' dacht
schillende schoonheidsmiddelen verkocht Er was een lijst waar- l ljlrA R f u i? u °Pm,er,ken als ]°yce lets ver'
op elk preparaat stond vermeld. Daarbij tnTe ïïjd'de^p Doch JoyCe kSe vaktfïe,
echter in haar nabijheid kwam, trok Joyce zich terug, bloosde
tot aan haar haarwortels en keerde zich dan verlegen van hem
af. Jane wist dat Joyce al zeer verleidelijke aanbiedingen van
concurrenten van Vorens kapsalon had afgeslagen. Ze had
allang een positie als Berkel kunnen bekleden, maar de geheim
zinnige machten der liefde hielden haar aan het gewone werk
gekluisterd. Jane had meermalen gedacht, wat een volmaakt
paar Joyce en Berkel zouden vormen. Berkel moest worden
wakker geschud. Ze voelde oprecht medelijden met Joyce, als
ze had gezien hoe Berkel zich na een paar oppervlakkige woor
den tot Joyce, weer naar ander werk spoedde. Dan zag ze het
verdriet en teleurstelling in haar ogen omhoog komen. De be
moedigende knikjes, die ze Joyce dan toewierp hadden ook
niet de goede uitwerking, die ze er van verwachtte. Het scheen
Berkel nog in haar oren, stapte ze haar werkkring binnen en het verdriet bij Joyce eerder te verergeren. Ze wist dat Joyce
trachtte zoveel mogelijk een normale houding aan te nemen, haar sympathiek gezind was en ze brak zich daarover wel
kon bijvoorbeeld ook de telefoon wel eens onbemand zijn
Klachten van zenuwachtige dames diende ze bijtijds op te
vangen, zodat de rustige sfeer niet bedorven werd. Een gezellig
en belangstellend gesprek kon soms wonderen doen. Korom,
Berkel voorspelde Jane, dat ze vanzelf de situaties zou be
grijpen, waar haar bemoeienissen een heilzame invloed konden
uitoefenen
Tijdens het gesprek liet Jane haar blikken al ijverig rond
dwalen, als wilde ze nu reeds zien waar de zaken haperden.
Maar alles had een ordelijk en rustig verloop. Ze zag hoe lang
zaam, maar zeker de cabines werden bezet. Toch bleef de zaak,
door de grote ruimte en het rustige optreden van het personeel
een beschaafde en gezellige sfeer houden.
Jane popelde om te beginnen. Met de laatste instructies van
Hier en daar werden verstolen blikken op haar geworpen,
maar niemand nam opvallend veel notitie van haar. Ze was
nu één met de anderen, die in dienst stonden van Vorens. Ook
ane moest gekleed gaan, als de overige kapsters. De japon
schorten waren evenwel een genot om te dragen. Het gaf je
geen dienstbaar gevoel, maar veel meer het idee van
mannequin, die een geslaagd model mag tonen.
Langzaam liep ze de zaak in de hele lengte door en begon
zich daarna wanhopig af te vragen, hoe ze zich hier een plaats
je moest veroveren. Er heerste een discipline, die niet te ver
storen was. Links in de afgeschermde gedeelten was iedereen
druk bezig, waarbij ze af en toe flarden van geanimeerde ge
het hoofd. Hoe kwam het, dat Joyce s blikken nog zwaarmoe
diger werden, als hun ogen elkaar ontmoetten?
Jane besefte niet, dat de extra aandacht, die Berkel aan haar
besteedde al een onderwerp van gesprek was voor het andere
personeel. Zijn vriendelijkheid voor hen bestond slechts uit een
een koele hoffelijkheid en een gereserveerdheid, die geen ruimte liet
aan eventueel smeulende verwachtingen. Tegenover Jane leek
hij echter te ontdooien. Tijdens zijn gesprekken met haar,
kregen zijn ogen die echte warme belangstelling, die de anderen
daar tevergeefs in zochten. Hij toonde dan ook niet zoveel
haast, om zijn aandacht weer tot iets anders te bepalen.
Er werd al stilletjes gegiecheld en veelbetekenende knip-
s^id°aelReChtS St°1Cn hed diverse oogjes vlogen heen en weer, als men Berkel en Jane samen za^j!
J ordïfn TS O "Tl1rat,en°P9e:'teid-.AUesm de groot- Enkelen gunden Jane haar verovering wel, zelfs hadden zij
ste orde en netheid. Overal leek ze overbodig. reeds de mening verkondigd, dat de verhouding te weinig vor-
Up dat moment kwam een geagiteerde dame op haar af. 1 1 1
Ze zwaaide met een bankbiljet en zei hijgend, dat ze onmid
dellijk wenste af te rekenen. Ze had geen seconde tijd meer te
verliezen. Ze moest dadelijk vertrekken. Het kapstertje, dat haar
hielp had een klein ongelukje met een of ander bijtend goedje,
vertelde ze ongedurig en de cassièie was te hulp gesneld.
In een ondeelbaar ogenblik nam Jane de dame goed in zich
op. Ze vertrouwde, hoewel niet zonder angst op haar mensen
kennis en intuïtie. Zonder verder oponthoud stelde ze de klant
tevreden. De dame liet met een beminnelijke lach een belangrijk
bedrag voor het meisje achter, als schadeloosstelling voor haar
eventuele bedorven kleding. Jane stond er nog mee in haar
hand, toen de meisjes kwamen aanlopen. Een der gezichtjes
betrok erg, toen ze zag, dat haar klant vertrokken was. Jane
overhandigde het geld. De blik van wantrouwen, die ze even
in haar ogen had gezien, veranderde op slag, toen ze zag, hoe
spontaan Jane haar het geld overreikte. Haar gezicht klaarde
helemaal op. Jane, nam het eerst getoonde wantrouwen niet
kwalijk. Dit is een meisje, dat het niet gemakkelijk heeft, wist
ze en ze was tevreden dat het naar ieders zin was opgelost.
„Fijn dat u heeft kunnen helpen," lachte het meisje. Mevrouw
is anders niet gemakkelijk." Jane knikte haar vriendelijk toe.
Het volgende ogenblik greep ze vlug naar een dwergpincertje,
derde. Anderen waren jaloers, omdat Jane na zo'n betrekkelijk
korte tijd, zo duidelijk de voorkeur genoot, terwijl zij zich er
soms al jaren voor hadden uitgesloofd.
Joyce voelde noch het een, noch het ander. Ze had alleen
verdriet, als ze zag hoe de ogen van Berkel oplichtten, telkens
als hij in de gelegenheid was een gesprek met Jane te voeren.
Ze had haar leven willen geven voor dit teken van vreugde,
als het haar zou gelden. Juist omdat Joyce zo in alle stilte haar
liefde verwerkte, zat het heel diep bij haar. Het miste alle
egoisme en ze wenste alleen zijn geluk. Daarom was ze niet in
staat haar verdriet te onderdrukken, maar evenmin voelde ze
haat tegen Jane. Wanneer Berkel met Jane het geluk zou vinden,
moest zij trachten zich daarover te verheugen, ze nam zich
echter voor, om dan geen dag langer bij Vorens te blijven.
Misschien was het nu al beter om weg te gaan. Het was wel
licht meer te prefereren, dan iedere dag die stille pijniging. Door
het innerlijk verdriet en de stille overgave, kreeg het mooie
gelijkmatige gezichtje van Joyce een mysterieuze uitdrukking,
wat haar erg interessant stond, maar waarvan zij zich allerminst
bewust was. Haar grote donkere ogen, met de melancolieke
blik maakten op velen een diepe indruk, temeer daar zij in
tegenspraak met haar verdrietige ogen, evenals Jane, voor
iedereen een vriendelijk glimlachje had. Ondanks alles voelden
dat tegelijk met een dame, die de zaak verliet, weg wilde glip- Joyce en Jane zich tot elkaar aangetrokken. Het was alsof ze
pen. „Hier komen, jij klein ding," zei ze lachend. „Buiten in het
drukke verkeer is het vast niet gezond voor zulke kleine hond
jes." Zenuwachtige kreten klonken op, uit een der boxen. Jane
ging vlug die richting uit, het hondje aan zijn riem meevoerend.
Ze kon juist verhinderen dat een dame zich al het materiaal,
dat zorgvuldig voor een permanent was aangebracht, van het
hoofd rukte. Ze was de eigenares van het hondje en voelde
dat haar lieveling in gevaar was. Ze sloeg haar handen ineen
van vreugde, toen ze zag dat het diertje in goede hande was.
Nog maar net had Jane het hondje afgegeven, toen ze al weer
werd aangesproken door een klant, die inlichtingen wenste over
een bepaald schoonheidsmiddel. Toevallig was Jane met de uit
werking daarvan zeer goed op de hoogte, zodat ook dit voor
val geen noembare stoornis bracht. Tussen al die bedrijvigheid
beiden wisten, dat ieder van hen innerlijk een moeilijke tijd
doormaakte. Wanneer Jane dacht aan haar eigenlijke taak in
Vorens kapsalon, dan drong het met een zekere afkeer tot haar
door, dat ook Joyce onder de verdachten gerekend moest
worden. Zolang ze geen aanwijsbare gegevens had, mocht ze
geen persoonlijke vriendschap sluiten.
Diep in haar hart gaf ze zich al gewonnen. Wanneer ze niet
zo'n tegenzin voor hem voelde, zou ze al een gesprek met
Vorens hebben aangevraagd, om hem haar falen bekend te
maken. Het idee, om zich met hem onder vier ogen te bevinden,
had haar dit voornemen telkens doen uitstellen. Nu ontnam
ze zich echter ook de kans, om eens over vacantie te spreken.
(Wordt vervolgd)
I0 grote Corona's Forum f Ï.IO
10 super Corona's Regio f l .20
25 Senoritas in kistjef 2.50
SIGARENMAGAZIJN
naast het Postkantoor - Tel. 547
's Werelds fijnste wol
De wol, die op Tasmanië, een
eiland ten Zuiden van Australië
wordt geproduceerd, is waar
schijnlijk de fijnste wol van de
wereld. Het is ook de duurste
wol.
Het vorige jaar kwam er wol
op de markt, die zo fijn was,
dat men van l kg wol een draad
kon spinnen van circa 113 km
lengte.
Sterke uitbreiding gladiolen-
teelt in Nederland
De gladiolenteelt heeft zich
in de laatste vijf jaar aanzienlijk
uitgebreid. Het valt daarbij op
dat steeds nieuwe gebieden bij
deze teelt betrokken worden.
Dit schept enerzijds problemen
omdat de nieuwe kwekers nog
niet weten welke de beste zijn
die in de nieuwe gebieden ge-
teelt kunnen worden, vooral
omdat zij alle ziekten die in dit
gewas kunnen optreden de eerste
jaren nog niet kennen.
De kwekers doen echter alle
moeite om hierop ingeschoten
te raken. Op Goeree Overflakkee
worden reeds 250 ha gladiolen
geteelt waarbij 850 arbeiders
werk vinden en in Brabant
reeds 60 ha waarbij 75 mensen
werk vinden. Het laat zich
aanzien dat de teelt zich hier zal
uitbreiden.
Aluminiumfolie bespaart geld
Aluminiumfolie versterkt met
stevig papier kan in warenhuizen
en kassen worden gebruikt voor
reflectie van het zonlicht en dus
vermindering van verwarmings
kosten.
Professor Johnson van Massa
chusetts (V.S.) gaf hierbij dt ie
posities op voor het plaatsen
van de 'spiegels'.
a. de versterkte foliebladen in
de nok van het warenhuis te
plaatsen.
b. de bladen buiten het waren
huis te p'aatsen en wel zodanig
dat de teruggekaatste stralen in
het huis vallen.
c. de folie achter de radiatoren
te plaatsen,
Het plaatsen van de foliebla
den moet met zorg geschieden,
zodat de teruggekaatste stralen
vallen op de plaatsen die men
wenst.
Melkfles wordt „melkworst"
Een vakblad uit de levensmid
delenbranche weet te berichten
dat in de Verenigde Staten de
vertrouwde melkflessen geleide
lijk het veld zullen moeten rui
men voor de zogenaamde melk-
worsten.
Dit zijn slangen van kunststof
waarin de melk in hoeveelheden
van een halve, een hele en een
dubbele liter wordt afgeleverd
De melkworst is aan de ene kant
voorzien van een drukventiel,
waardoor men na het losmaken
van een knoop en knijper in de
slang met melk, de inhoud uit
kan gieten. Dit zou hygiënischer
zijn.
Bevroren melk.
In Groot - Brittanië is een
methode ontwikkeld om melk te
conserveren met behulp van ul
tra - geluidstrillingen en het pro
duct daarna te laten bevriezen,
aldus „The Financial Times".
Hierdoor zou Groot - Britannië
eventueel verse melk kunnen ex
porteren. De melk wordt behan
deld met ultra - geluidstrillingen
(ca één millioen per seconde) ge
durende vijf minuten, waarna zij
wordt bevroren Het aldus be
handelde product zou tenminste
een jaar vers blijven, mits het
beneden een temperatuur van 10
gr. Fahrenheit wordt gehouden
Bij ontdooiing zou de melk weer
volkomen in haar oorspronkelij
ke staat terugkeren en geen en
kele afwijking in smaak, kleur etc.
vertonen, aldus Landbouwwereld-
nieuws.