DE PINQUIN,
„Zij kochten mijn kind"
Drogisterij tiroenevelil
ITAUANO
RECLAME
K00PJESDAGEN
ZELFBEDIENING
de lekkere
Hei kind met de vele moeders
Goede
een waardig heerschap
Iedere week voordeel
en vele kleinen is één grote
Dinsdag en woensdagmorgen tot 1 uur
voordelige
geneesmiddelen
J.LOUTEk
Kom eens kijken en doet Uw voordeel
Haagse leverw.
150 gr 39
speculaas
500 gr
69
kinnebakspek
150 gr 44
biscuit
500 gr
69
boterhamworst
150 gr 39
suikerrondjes
250 gr
45
korstloze kaas
200 gr 39
reklamekoekjes
250 gr
45
smeerkaas
3 stukjes 21
krokantstaafjes
150 gr
55
lucifers
2 pak 39
toffee-reklame
200 gr
45
closetpapier
3 rol 35
kaneelsteken
200 gr
39
toiletzeep
5 stuks 69
drups
200 gr
39
1 kg soda van
27 voor 23
custard 450 gr van 52 v
45
doperwten, 1
77
kristal patent 2 pak 80 nu
65
tomatenpuree
2 blikjes 22
1 grote snijkoek
39
1 ltr.blik tomatensoep 65
sin./pruimenjam
2 pot
99
1 ltr gesneden zoetzuur 49
margarine
3 pak 88
knotsen
7 voor 25
V2 liter koffiemelk
65
chocoladerepen
10 voor 79
500 gr rundvet
59
grauwe erwten
500 gr 65
1 pot haring 8
stuks
99
rijst
500 gr 45
1 pot haring 4 stuks
51
wonderpoeders F.P.
pijnstillers F.P.
rode hoestpoeders
A.P.C. tabletten
Wacht niet langer
19 cent
per rol.
VELEN beschouwen de pin-
quin als een raar soort dier,
waarvan ze weinig weten en
dat belachelijk is om te zien.
Maar wanneer we de pinguin
beter kennen, blijkt dat het dier
respectabel, waardig en interes
sant is.
De pinguin is een vogel; iets,
dat velen niet verwachten. Hij
heeft veren, maar kan niet vlie
gen. Zijn vleugels zijn vervormd
tot smalle slap zijdelings uit
staande armen, die echter in het
water uitstekende diensten be
wijzen. Voorts heeft hij zwem
vliezen tussen de tenen net als
onze bekende watervogels. Het
typische is echter, dat de pin
guin zijn zwempoten niet gebruikt
om te zwemmen, zoals de eend,
maar zich door het water voort
beweegt in zuiver horizontale
houding door middel van zijn
vlerken die als roeispanen dienst
doen. Zijn poten zijn slechts
stuurorganen.
In het water is de pinguin in
zijn element. Hier snelt hij voort,
als het moet met een snelheid
van ruim twintig kilometer per
uur, hetgeen een geweldige pres
tatie mag heten. De stuwkracht
van zijn roeispanen is zo groot,
dat hij zich door een sprong uit
het water tot wel twee en een
halve meter hoogte kan verhef
fen.
Tot dergelijke prestaties is de
pinquin in staat, doordat zijn
gehele lichaam in stroomlijn is
en zo min mogelijk weerstand
in het water ondervindt. Trou
wens, het eerste dat aan deze
vogel opvalt, is zijn prachtige
strakke zwart-wit tekening.
Niet hulpbehoevend
WAAROM is de voorkant
van de pinguin wit en de achter
kant zwart, zal men zich afvra
gen. Dit vindt zijn oorzaak in
de bescherming die moeder na
tuur haar kinderen pleegt mee te
geven. Door deze kleuren valt
de pinquin in het water niet op
tegen de lichtende hemel of de
donkere zeebodem en kan op die
manier haaien en andere rovers
misleiden.
Laten we nu niet denken, dat
de pinguin op het land hulpbe
hoevend zou zijn, want dan ma
ken we een misrekening. Het
dier heeft een fantastisch uithou
dingsvermogen, dribbelt keurig
op zijn achterpoten rond en
deinst niet terug voor grote af
standen en het beklimmen van
zeer hoge bergen.
De pinguin is een dier dat in
kolonies leeft en eigenaardig ge
noeg slechts voorkomt op het zui
delijk deel van het zuidelijk half
rond. Aan de noordpool zal men
het tevergeefs zoeken. In de
broedkolonies heerst veelal wo
ningnood, want het valt voor
soms wel millioenen pinguins niet
mee op een beperkte geschikte
ruimte voor elk paartje een nest
te maken. Daarom zal vrijwel
altijd een van de ouders op het
nest blijven om dit en de eieren
te bewaken. Mochten onervaren
ouders het nest verlaten, dan
zullen de buren het dadelijk ruï
neren. De eieren of jongen wor
den dan geadopteerd, maar het
nest is onbruikbaar geworden.
Veel vasten
TIJDENS de broedperiode
wordt door de pinguins veel ge
vast, want voedsel vinden ze
slechts in zee, die echter veraf
kan zijn. Terwijl het vrouwtje
vertrekt en gaat eten op soms
tientallen kilometers afstand en
na vele dagen terugkomt, broedt
het mannetje en vast. Wanneer
het wijfje zijn plaats inneemt,
gaat hij op stap, maakt de lan
ge tocht en eet zich rolrond, om
daarna zijn vrouwtje weer af te
lossen. Observeringen bewezen,
dat dertig dagen vasten vrij re
gelmatig voorkomt.
Dat vasten is ook noodzake
lijk, wanneer de dieren in de rui
zijn. Ze scharrelen dan als troos
teloze hoopjes rond, kunnen niet
zwemmen en dus ook niet eten.
Na twee tot drie weken zitten
ze weer in een nieuw keurig
pakje en halen dan hun hartje
op.
Toen Henk en Thea gingen
trouwen, verging het hun als zo-
velen: een woning was voorlopig
niet te krijgen. Henk's ouders
boden echter aan, dat de grote
kamer boven voor het jonge paar
ingericht zou worden. Badkamer
en keuken zouden ze delen en de
maaltijden hoefden niet gezamen
lijk gebruikt te worden, als ze
liever ,,op zichzelf" bleven.
Aanvankelijk liep alles uitste
kend. Schoonmama liet het jonge
De pinguin is een zeer vreed
zaam dier en uiterst correct. Hij
kent vrijwel geen angst voor
mensen, waardoor het vrij een
voudig is broedende kolonies te
observeren. In de dierentuinen
vormen ze een interessante be
zienswaardigheid, want iedereen
heeft plezier in die keurig „in
rok geklede" stijve diertjes.
Waar blijven de doden?
WAAR de dode pinguins blij
ven is vele jaren een groot raad
sel geweest, want nooit vond
men stoffelijke resten van deze
dieren. Dr. Robert Murphy van
het American Museum of Natu
ral History deed echter in het
eenzame met ijs bedekte land van
zuid-Georgia een interessante
ontdekking. Toen hij op een
goede dag over de top van een
heuvel kwam, zag hij een helder
meertje van zeewater. Dr. Mur
phy liep naar het meertje en
staarde in de heldere diepte.
Daar lagen met hun vinachtige
vlerken uitgestrekt duizenden do
de pinguins. Al ontkent de we
tenschap het bestaan van zoge
naamde olifantenkerkhoven, pin-
guinkerkhoven bestaan er in elk
geval wel. Het zijn eenzame
plaatsen waar de pinguins zich
terugtrekken om te sterven en te
verdwijnen naar de bodem van
een of ander meer. Zo stelde on
ze vriend de pinguin ons voor
een verrassing; trouwens de na
tuur is er vol van en dat is haar
grote charme.
(Nadruk verboden)
vrouwtje de vrijheid en bemoeide
zich niet onnodig met haar huis
houdentje. Toen Thea in ver
wachting raakte, kwam schoon-
ma heel ihartelijk met het
voorstel, dat de jongelui maar
beneden moesten eten. Dan
hoefde Thea geen inkopen te
doen voor het eten en niet te
koken, zodat ze meer tijd over
hield voor het in orde maken
van de luiermand.
Het aanbod werd dankbaar
aanvaard, vooral omdat Thea
zich in het begin verre van lek
ker voelde en de etenslucht bij
het koken haar al misselijk
maakte. Maar later hadden ze
er spijt van, want nu ze zoveel
beneden verkeerden (na het eten
konden ze niet meteen naar hun
eigen kamer verdwijnen, zodat
ze vaak het grootste deel van de
avond beneden bleven hangen),
werd ze overladen met raadge
vingen over de verzorging van
de toekomstige baby. Langza
merhand kreeg ze het gevoel, dat
het niet haar kind was, dat ver
wacht werd, maar dat van
schoonmama en de twee schoon
zussen. Ze werd vervuld met
bange voorgevoelens voor de
tijd, dat de baby er zijn zou.
Dat het echter zó erg zou wor
den, had ze niet kunnen ver
moeden.
Van de eerste dag af had de
baby niet één maar vier moe
ders. Sinds het wiegje er stond,
liep iedereen hun kamer onge
vraagd binnen om naar het kind
je te kijken. Als het maar even
huilde, stond er meteen iemand
klaar, om het uit de wieg te ne
men en te sussen.
Thea had zich in de maanden
van haar zwangerschap door al
lerlei lectuur op de hoogte ge
steld van baby-verzorging en ze
had zich stellig voorgenomen,
haar kindje verstandig groot te
brengen. Maar ze kreeg er een
voudig de kans niet toe. Als ze
beweerde, dat men een kind
rustig kon laten huilen, als men
zich ervan verzekerd had, dat
er niets aan scheelde en het niet
nat was en het helemaal niet goed
was, een baby buiten de voe
dingstijden herhaaldelijk in de
handen te nemen, kreeg ze te
horen dat ze een hardvochtige
moeder was. Wie kon nu zo n
kindje laten huilen?
Langzaam maar zeker voelde
Thea zich het gezag over haar
kind ontglippen. Ze werd er
wanhopig onder. „Het is ons
kind niet. Het is algemeen eigen
dom, klaagde ze wel eens tegen
Henk. Maar hij wist er ook geen
raad op. Je kon een liefhebbende
grootmoeder en twee bloedeigen
tantes toch niet voor het hoofd
stoten.
Nog erger werd het, toen het
kindje in de box kwam. Oma
besliste, dat die beter beneden
kon staan. Daar was meer ruimte
en dan hadden ze er allemaal
wat aan. Daar ging het om. Het
kindje was er voor hun genoe
gen. Of het voor het heil van de
baby was, dat er zo mee werd
omgesold, daarbij werd niet stil
gestaan.
Ten einde raad heeft Thea
haar nood geklaagd bij de huis
dokter, die toen drastisch een
stokje stak voor de te grote be
langstelling. Gevolg: diep veron
gelijkte, beledigde gezichten en
een gespannen sfeer in huis.
Laten we voor Henk en Thea
en hun baby hopen, dat ze spoe
dig een eigen woning krijgen!
(Nadruk verboden).
MARCELLE.
EEN PR0DUKT VAN KING- EN RANGFABRIEKEN TONNEMA N.V. SNEEK
HEURKOST
Olba vleeswaren
biefworst 150 gr 49
gesn. rookworst 150 gr 59
berliner 100 gr 39
Kaas
jong volvet 400 gr 99
belegen volvet 400 gr 109
Ringers cacao, kwaliteit
250 gr slechts 115
500 gr slechts 225
1 pak dadels 49
250 gr vermicelli 19
500 gr macaroni 37
1 bus poederkoffie
van 210 voor 159
1 blik gehakt van 105 v 95
1 blik leverpastei 45
Olba soepballen van 85 v 71
1 fles bramensap 39
2 rol beschuit 35
2 flessen tomatensap 59
Gevulde repen
2 stuks van 49 voor 39
2 bussen tafelkoeken 65
boter zandringen 250 gr 59
pinda rondjes 250 gr 55
sprits 250 gr 45
10 eierkoeken van 90 v 65
chocolade assorti 150 gr 65
advocaatjes 150 gr 69
bonbons 150 gr 75
selecta caramels 200 gr 49
imp. Eng. drop 150 gr 59
doperwten mid. fijn 95
2 jampotten appelmoes
van 70 voor 55
'/2 blik snijboontjes
2 blik voor 99
1 pot pindakaas 59
200 gr huish. korrels 41
200 gr huish. vlokken 41
1 pot marmelade v 100 v 89
LOUTERS
Ruïnelaan 12
Bergen
Telefoon 2585
door HANOL SPOOR
„We zullen voortaan het hele huisgezinnetje als het onze
beschouwen," zei Walter warm. „Als ze ons tenminste nog
willen aanvaarden. Dan hebben we kinderen genoeg, om toe
komstplannen mee op te bouwen, nietwaar mijn kleine vrouw?"
Iris knikte. Ze leunde vermoeid, maar hoogst voldaan tegen
hem aan. Haar lange zijdeachtige wimpers zakten lager en
lager. Doodstil bleef Walter zitten. Eigenlijk kon hij nog niet
verwerken, hoe mooi het leven hem weer tegenlachte. Achter
af begreep hij niet hoe hij zulke geraffineerde en slechte kunst
grepen had kunnen toepassen, om een moeder van haar kind
te beroven. En dat alles, terwijl één openhartig gesprek met
Iris alles ander zou hebben gemaakt. Met innig tedere blik keek
hij op Iris neer, wier zachte ademhaling bewees, dat ze van
uitputting in slaap was gevallen. Haar gezichtje was nu echter
geheel ontspannen en had de eigen kinderlijke uitdrukking weer,
die hij er al zo lang op had gemist. Heel langzaam en voor
zichtig legde hij haar neer en dekte haar zorgvuldig toe. Na nog
een laatste tedere kus op haar mond, verliet hij behoedzaam de
kamer. Hij zou aan Jane vragen of, zij bij Iris wilde blijven.
Later zou hij Jane alles uitleggen. Nu ging hij terug naar het
hotel waar zijn gasten nog steeds aanwezig zouden zijn. Hij zou
de feestvreugde opvoeren tot ongekende hoogte. Iedereen moest
weten hoe gelukkig hij was.
BESLUIT
Jane en Rudy zaten in hun eigen kamer en keken hun juist
binnengekomen post in. In een van de hoeken van de kamer
stond een klein ledikantje en hoe nieuwsgierig Jane ook was
naar eventueel nieuws, ze nam toch telkens even de tijd, om
met stralende ogen naar haar spelende baby te kijken. Van de
Bennickhoff's zouden ze een prachtige woning kunnen betrek
ken. Tegenstribbelen mocht niet baten. „Dit is slechts een
begin," had Iris aangekondigd. Het huis moest nog worden inge
richt en de leveranciers haastten zich, om hen via folders en
andere reclame te overtuigen van hun producten.
De wereld was voor hen allen veranderd. Walter en Rudy
hadden als man tegenover man een vertrouwelijk gesprek ge
had, dat besloten was met een stevige handdruk. Door zijn
ondoordacht ingaan op de anonieme brieven, voelde Rudy zich
ook niet vrij van schuld.
Vrij van zorgen grabbelde Rudy nu door de zakelijke aan
biedingen heen en uitte een kreet van verrassing, toen hij een
brief van Joyce en Roland tegenkwam. Jane was dadelijk bij hem
en samen lazen ze hoe Roland na het aanbieden van zijn ont
slag de zaak van Vorens had kunnen overnemen. Vorens had
geen behoefte meer aan zakendoen en zeker niet met een
nieuwe bedrijfsleider. Hun huwelijk zou dus al heel vlug plaats
vinden en Jane en Rudy bij deze vast uitgenodigd. We zullen
goede zaken doen, schreef Roland ondeugend, want Joyce is
tegenwoordig een levende reclame voor de afdeling schoon
heidsmiddelen.
Jane klapte in de handen. „Fijn Rudy, dan kun je ook met
mijn vrienden daar kennis maken. Ik zou niet weten wat er van
mij was terecht gekomen, als zij niet op de juiste manier hun
vertrouwen in mij hadden getoond."
Rudy trok even wit weg. Jane sloeg de handen voor de mond.
„O, neem me niet kwalijk schat. Heus geloof me, ik zei het niet
als een verwijt."
Rudy trok haar in zijn armen. „Lieveling, zelfs als je er wel
iets mee bedoelde, namelijk dat zij meer vertrouwen in je had
den, dan je eigen man, dan zou ik de afstraffing verdiend heb
ben. Maar ik weet immers dat je van me houdt en dat is voor
lopig alles wat ik verlang. Blijf van me houden Jane en ik zal
zorgen, dat ik in de loop der jaren je liefde waardig wordt."
„Malle jongen," lachte Jane ontroerd. „Wij waren beiden
te onvolwassen, om ons geluk op de juiste waarde te schat
ten. We praten er nooit meer over. Kijk maar liever de rest van
je post na, ik moet voor onze kleine Walter zorgen. Hij trom
melt tegen zijn ledikantje van de honger. Kijk eens, hoe sterk
hij wordt. Hij kan de grote beer, die hij van juffrouw Verhagen
kreeg al optillen. Fijn dat toen haar moeder weer helemaal is
opgeknapt. Als ik nog denk aan de avond, dat ze werd weg
geroepen en dat ze toen al een vermoeden had, wie ik was. Toch
durfde ze me alleen thuis te laten... Ze Rudy... je zegt niets...
heb ik weer... Jongen, wat kijk je raar...?
Met grote ogen en zonder enige beweging stond Rudy naar
een langwerpige lila brief te staren. Daar was weer zon be
hekst schrijven. Hoe dikwijls had hij zich in de achter hem
liggende dagen afgevraagd, wie toch die anonieme schrijfster
wel geweest mocht zijn? Samen, met Bennickhoff en Jane had
den zij besloten de zaak te laten rusten. Bennickhoff voelde zich
het meest schuldig en had gezegd, dat zijn gedrag alle aanleiding
had gegeven, om de anonieme dame aan verkeerde gedachten
te helpen.
Bennickhoff had er niet bij verteld, dat hij bijna zeker was
de daderes te kennen. Hij wilde daar liever niets over uitlaten.
Tenslotte had hij Vera ook niet fair behandeld, door haar onder
valse voorwendsels Jane in haar kantoor te laten opnemen.
Doch alles was nu ten goede gekeerd. Ieder voelde zich te
vreden en gelukkig. Zo dacht Rudy er ook over. Nu kwam
deze brief de rust weer verstoren. De brief, deze gehate brief
zou hij in ieder geval ongelezen verscheuren. Niet zich opnieuw
overgeven aan de venijnigde galspuwerij. Het was natuurlijk
iemand, die Jane nog steeds vijandig gezind was en nu opnieuw
trachtte haar geluk te verstoren. Hij stond geschrokken, dood
stil met de brief in zijn hand. Jane zag hem totaal verbijsterd
haar het schrijven staren. Daar ze geen antwoord kreeg, pakte
de brief en draaide hem om. Juist wilde hij er weer zijn hand
naar uitstrekken, toen Jane met verbaasde stem zei. „Gunst zeg,
van Vera. Wat zal zij te schrijven hebben?" „Van... van...
Vera?" hakkelde Rudy onnozel.
„Ja schat... je weet wel... van kantoor... Wat kijk je toch
vreemd?' Ineens kreeg ze een ingeving. „Zeg waren het soms
dit soort brieven, die jij op je schip kreeg toegestuurd? Schrik
je daarom zo erg?"
Rudy streek zijn weerbarstig haar naar achteren en lachte. „Ja,
is dat wat? Nu kan ik mijn hele leven wel van lila brieven
blijven schrikken en je ziet, het is helemaal onnodig. Het zal
p'n boodschap voor jou zijn."
„Hij is uitdrukkelijk aan jou geadresseerd," zei Jane weifelend.
Hier maak maar open. Ik brand van nieuwsgierigheid."
Rudy scheurde de brief open en begon te lezen. Dan stokte hij
opeens en fluisterde „Ze was het toch."
„Wat wie... Vera...?" zei Jane, de naam langgerekt uitspre
kend. „Eerlijk waar, ze bekent. Ze had geen rust meer, al weet
ze dat nu alles in orde is. Ze vraagt ook aan jou, niet al te
hard over haar te denken."
Nadenkend bleef Jane staan.
„Arme eenzame vrouw," zei ze dan. „Wat moet ze met
weinig in het leven genoegen nemen. Laten we het haar maar
niet kwalijk nemen. Uiteindelijk weten we ons geluk veel meer
te waarderen. Misschien heeft ze, ondanks de hatelijke brieven,
daartoe ook nog een steentje bijgedragen."
Rudy versnipperde de brief. „Kijk Jane, zei hij met ont
roerde stem. „Zo heb ik ook eens op het schip gestaan en mijn
hart was zo leeg, dat de pijn daarvan door heel mijn lichaam
trok. En nu," zei hij, terwijl hij bevrijd zijn armen wijd naar
Jane uitstrekte. „Nu moet ik groeien, want ik kan mijn geluk
niet meer bevatten. Oh, mijn lieveling."
Tijdens de omhelzing fladderde de lila snippers luchtig naar
de grond en nu was het of ze een grote hoek vormden, als een
figuur van de letter L. De L van Loutering en Liefde.
EINDE
snelle helpers bijzenuwhoofdpijn
rheumathiek - maandpijn - griep
en influenza.
Per 6 stuks 60 cent
(acid. acet. salicylic,)
de voordelige goede pijnstiller
buisje a 20 tabletten 40 cent
(extra sterk)
tegen hardnekkige hoest
Per 6 stuks 50 cent
de bekende pijnstillers vooral bij
zenuwhoofdpijn
Per buisje a 20 tabletten 50 cent
Jan Oldenburglaan 15, tel. 2716, Bergen
maar adverteert regelmatig
in dit blad met een korte
suggestieve tekst. Dit alleen
kan de omzet van Uw zaak
verhogen 1
Ingezonden mededeling.