DE PINQUIN, „Zij kochten mijn kind" Drogisterij tiroenevelil ITAUANO RECLAME K00PJESDAGEN ZELFBEDIENING de lekkere Hei kind met de vele moeders Goede een waardig heerschap Iedere week voordeel en vele kleinen is één grote Dinsdag en woensdagmorgen tot 1 uur voordelige geneesmiddelen J.LOUTEk Kom eens kijken en doet Uw voordeel Haagse leverw. 150 gr 39 speculaas 500 gr 69 kinnebakspek 150 gr 44 biscuit 500 gr 69 boterhamworst 150 gr 39 suikerrondjes 250 gr 45 korstloze kaas 200 gr 39 reklamekoekjes 250 gr 45 smeerkaas 3 stukjes 21 krokantstaafjes 150 gr 55 lucifers 2 pak 39 toffee-reklame 200 gr 45 closetpapier 3 rol 35 kaneelsteken 200 gr 39 toiletzeep 5 stuks 69 drups 200 gr 39 1 kg soda van 27 voor 23 custard 450 gr van 52 v 45 doperwten, 1 77 kristal patent 2 pak 80 nu 65 tomatenpuree 2 blikjes 22 1 grote snijkoek 39 1 ltr.blik tomatensoep 65 sin./pruimenjam 2 pot 99 1 ltr gesneden zoetzuur 49 margarine 3 pak 88 knotsen 7 voor 25 V2 liter koffiemelk 65 chocoladerepen 10 voor 79 500 gr rundvet 59 grauwe erwten 500 gr 65 1 pot haring 8 stuks 99 rijst 500 gr 45 1 pot haring 4 stuks 51 wonderpoeders F.P. pijnstillers F.P. rode hoestpoeders A.P.C. tabletten Wacht niet langer 19 cent per rol. VELEN beschouwen de pin- quin als een raar soort dier, waarvan ze weinig weten en dat belachelijk is om te zien. Maar wanneer we de pinguin beter kennen, blijkt dat het dier respectabel, waardig en interes sant is. De pinguin is een vogel; iets, dat velen niet verwachten. Hij heeft veren, maar kan niet vlie gen. Zijn vleugels zijn vervormd tot smalle slap zijdelings uit staande armen, die echter in het water uitstekende diensten be wijzen. Voorts heeft hij zwem vliezen tussen de tenen net als onze bekende watervogels. Het typische is echter, dat de pin guin zijn zwempoten niet gebruikt om te zwemmen, zoals de eend, maar zich door het water voort beweegt in zuiver horizontale houding door middel van zijn vlerken die als roeispanen dienst doen. Zijn poten zijn slechts stuurorganen. In het water is de pinguin in zijn element. Hier snelt hij voort, als het moet met een snelheid van ruim twintig kilometer per uur, hetgeen een geweldige pres tatie mag heten. De stuwkracht van zijn roeispanen is zo groot, dat hij zich door een sprong uit het water tot wel twee en een halve meter hoogte kan verhef fen. Tot dergelijke prestaties is de pinquin in staat, doordat zijn gehele lichaam in stroomlijn is en zo min mogelijk weerstand in het water ondervindt. Trou wens, het eerste dat aan deze vogel opvalt, is zijn prachtige strakke zwart-wit tekening. Niet hulpbehoevend WAAROM is de voorkant van de pinguin wit en de achter kant zwart, zal men zich afvra gen. Dit vindt zijn oorzaak in de bescherming die moeder na tuur haar kinderen pleegt mee te geven. Door deze kleuren valt de pinquin in het water niet op tegen de lichtende hemel of de donkere zeebodem en kan op die manier haaien en andere rovers misleiden. Laten we nu niet denken, dat de pinguin op het land hulpbe hoevend zou zijn, want dan ma ken we een misrekening. Het dier heeft een fantastisch uithou dingsvermogen, dribbelt keurig op zijn achterpoten rond en deinst niet terug voor grote af standen en het beklimmen van zeer hoge bergen. De pinguin is een dier dat in kolonies leeft en eigenaardig ge noeg slechts voorkomt op het zui delijk deel van het zuidelijk half rond. Aan de noordpool zal men het tevergeefs zoeken. In de broedkolonies heerst veelal wo ningnood, want het valt voor soms wel millioenen pinguins niet mee op een beperkte geschikte ruimte voor elk paartje een nest te maken. Daarom zal vrijwel altijd een van de ouders op het nest blijven om dit en de eieren te bewaken. Mochten onervaren ouders het nest verlaten, dan zullen de buren het dadelijk ruï neren. De eieren of jongen wor den dan geadopteerd, maar het nest is onbruikbaar geworden. Veel vasten TIJDENS de broedperiode wordt door de pinguins veel ge vast, want voedsel vinden ze slechts in zee, die echter veraf kan zijn. Terwijl het vrouwtje vertrekt en gaat eten op soms tientallen kilometers afstand en na vele dagen terugkomt, broedt het mannetje en vast. Wanneer het wijfje zijn plaats inneemt, gaat hij op stap, maakt de lan ge tocht en eet zich rolrond, om daarna zijn vrouwtje weer af te lossen. Observeringen bewezen, dat dertig dagen vasten vrij re gelmatig voorkomt. Dat vasten is ook noodzake lijk, wanneer de dieren in de rui zijn. Ze scharrelen dan als troos teloze hoopjes rond, kunnen niet zwemmen en dus ook niet eten. Na twee tot drie weken zitten ze weer in een nieuw keurig pakje en halen dan hun hartje op. Toen Henk en Thea gingen trouwen, verging het hun als zo- velen: een woning was voorlopig niet te krijgen. Henk's ouders boden echter aan, dat de grote kamer boven voor het jonge paar ingericht zou worden. Badkamer en keuken zouden ze delen en de maaltijden hoefden niet gezamen lijk gebruikt te worden, als ze liever ,,op zichzelf" bleven. Aanvankelijk liep alles uitste kend. Schoonmama liet het jonge De pinguin is een zeer vreed zaam dier en uiterst correct. Hij kent vrijwel geen angst voor mensen, waardoor het vrij een voudig is broedende kolonies te observeren. In de dierentuinen vormen ze een interessante be zienswaardigheid, want iedereen heeft plezier in die keurig „in rok geklede" stijve diertjes. Waar blijven de doden? WAAR de dode pinguins blij ven is vele jaren een groot raad sel geweest, want nooit vond men stoffelijke resten van deze dieren. Dr. Robert Murphy van het American Museum of Natu ral History deed echter in het eenzame met ijs bedekte land van zuid-Georgia een interessante ontdekking. Toen hij op een goede dag over de top van een heuvel kwam, zag hij een helder meertje van zeewater. Dr. Mur phy liep naar het meertje en staarde in de heldere diepte. Daar lagen met hun vinachtige vlerken uitgestrekt duizenden do de pinguins. Al ontkent de we tenschap het bestaan van zoge naamde olifantenkerkhoven, pin- guinkerkhoven bestaan er in elk geval wel. Het zijn eenzame plaatsen waar de pinguins zich terugtrekken om te sterven en te verdwijnen naar de bodem van een of ander meer. Zo stelde on ze vriend de pinguin ons voor een verrassing; trouwens de na tuur is er vol van en dat is haar grote charme. (Nadruk verboden) vrouwtje de vrijheid en bemoeide zich niet onnodig met haar huis houdentje. Toen Thea in ver wachting raakte, kwam schoon- ma heel ihartelijk met het voorstel, dat de jongelui maar beneden moesten eten. Dan hoefde Thea geen inkopen te doen voor het eten en niet te koken, zodat ze meer tijd over hield voor het in orde maken van de luiermand. Het aanbod werd dankbaar aanvaard, vooral omdat Thea zich in het begin verre van lek ker voelde en de etenslucht bij het koken haar al misselijk maakte. Maar later hadden ze er spijt van, want nu ze zoveel beneden verkeerden (na het eten konden ze niet meteen naar hun eigen kamer verdwijnen, zodat ze vaak het grootste deel van de avond beneden bleven hangen), werd ze overladen met raadge vingen over de verzorging van de toekomstige baby. Langza merhand kreeg ze het gevoel, dat het niet haar kind was, dat ver wacht werd, maar dat van schoonmama en de twee schoon zussen. Ze werd vervuld met bange voorgevoelens voor de tijd, dat de baby er zijn zou. Dat het echter zó erg zou wor den, had ze niet kunnen ver moeden. Van de eerste dag af had de baby niet één maar vier moe ders. Sinds het wiegje er stond, liep iedereen hun kamer onge vraagd binnen om naar het kind je te kijken. Als het maar even huilde, stond er meteen iemand klaar, om het uit de wieg te ne men en te sussen. Thea had zich in de maanden van haar zwangerschap door al lerlei lectuur op de hoogte ge steld van baby-verzorging en ze had zich stellig voorgenomen, haar kindje verstandig groot te brengen. Maar ze kreeg er een voudig de kans niet toe. Als ze beweerde, dat men een kind rustig kon laten huilen, als men zich ervan verzekerd had, dat er niets aan scheelde en het niet nat was en het helemaal niet goed was, een baby buiten de voe dingstijden herhaaldelijk in de handen te nemen, kreeg ze te horen dat ze een hardvochtige moeder was. Wie kon nu zo n kindje laten huilen? Langzaam maar zeker voelde Thea zich het gezag over haar kind ontglippen. Ze werd er wanhopig onder. „Het is ons kind niet. Het is algemeen eigen dom, klaagde ze wel eens tegen Henk. Maar hij wist er ook geen raad op. Je kon een liefhebbende grootmoeder en twee bloedeigen tantes toch niet voor het hoofd stoten. Nog erger werd het, toen het kindje in de box kwam. Oma besliste, dat die beter beneden kon staan. Daar was meer ruimte en dan hadden ze er allemaal wat aan. Daar ging het om. Het kindje was er voor hun genoe gen. Of het voor het heil van de baby was, dat er zo mee werd omgesold, daarbij werd niet stil gestaan. Ten einde raad heeft Thea haar nood geklaagd bij de huis dokter, die toen drastisch een stokje stak voor de te grote be langstelling. Gevolg: diep veron gelijkte, beledigde gezichten en een gespannen sfeer in huis. Laten we voor Henk en Thea en hun baby hopen, dat ze spoe dig een eigen woning krijgen! (Nadruk verboden). MARCELLE. EEN PR0DUKT VAN KING- EN RANGFABRIEKEN TONNEMA N.V. SNEEK HEURKOST Olba vleeswaren biefworst 150 gr 49 gesn. rookworst 150 gr 59 berliner 100 gr 39 Kaas jong volvet 400 gr 99 belegen volvet 400 gr 109 Ringers cacao, kwaliteit 250 gr slechts 115 500 gr slechts 225 1 pak dadels 49 250 gr vermicelli 19 500 gr macaroni 37 1 bus poederkoffie van 210 voor 159 1 blik gehakt van 105 v 95 1 blik leverpastei 45 Olba soepballen van 85 v 71 1 fles bramensap 39 2 rol beschuit 35 2 flessen tomatensap 59 Gevulde repen 2 stuks van 49 voor 39 2 bussen tafelkoeken 65 boter zandringen 250 gr 59 pinda rondjes 250 gr 55 sprits 250 gr 45 10 eierkoeken van 90 v 65 chocolade assorti 150 gr 65 advocaatjes 150 gr 69 bonbons 150 gr 75 selecta caramels 200 gr 49 imp. Eng. drop 150 gr 59 doperwten mid. fijn 95 2 jampotten appelmoes van 70 voor 55 '/2 blik snijboontjes 2 blik voor 99 1 pot pindakaas 59 200 gr huish. korrels 41 200 gr huish. vlokken 41 1 pot marmelade v 100 v 89 LOUTERS Ruïnelaan 12 Bergen Telefoon 2585 door HANOL SPOOR „We zullen voortaan het hele huisgezinnetje als het onze beschouwen," zei Walter warm. „Als ze ons tenminste nog willen aanvaarden. Dan hebben we kinderen genoeg, om toe komstplannen mee op te bouwen, nietwaar mijn kleine vrouw?" Iris knikte. Ze leunde vermoeid, maar hoogst voldaan tegen hem aan. Haar lange zijdeachtige wimpers zakten lager en lager. Doodstil bleef Walter zitten. Eigenlijk kon hij nog niet verwerken, hoe mooi het leven hem weer tegenlachte. Achter af begreep hij niet hoe hij zulke geraffineerde en slechte kunst grepen had kunnen toepassen, om een moeder van haar kind te beroven. En dat alles, terwijl één openhartig gesprek met Iris alles ander zou hebben gemaakt. Met innig tedere blik keek hij op Iris neer, wier zachte ademhaling bewees, dat ze van uitputting in slaap was gevallen. Haar gezichtje was nu echter geheel ontspannen en had de eigen kinderlijke uitdrukking weer, die hij er al zo lang op had gemist. Heel langzaam en voor zichtig legde hij haar neer en dekte haar zorgvuldig toe. Na nog een laatste tedere kus op haar mond, verliet hij behoedzaam de kamer. Hij zou aan Jane vragen of, zij bij Iris wilde blijven. Later zou hij Jane alles uitleggen. Nu ging hij terug naar het hotel waar zijn gasten nog steeds aanwezig zouden zijn. Hij zou de feestvreugde opvoeren tot ongekende hoogte. Iedereen moest weten hoe gelukkig hij was. BESLUIT Jane en Rudy zaten in hun eigen kamer en keken hun juist binnengekomen post in. In een van de hoeken van de kamer stond een klein ledikantje en hoe nieuwsgierig Jane ook was naar eventueel nieuws, ze nam toch telkens even de tijd, om met stralende ogen naar haar spelende baby te kijken. Van de Bennickhoff's zouden ze een prachtige woning kunnen betrek ken. Tegenstribbelen mocht niet baten. „Dit is slechts een begin," had Iris aangekondigd. Het huis moest nog worden inge richt en de leveranciers haastten zich, om hen via folders en andere reclame te overtuigen van hun producten. De wereld was voor hen allen veranderd. Walter en Rudy hadden als man tegenover man een vertrouwelijk gesprek ge had, dat besloten was met een stevige handdruk. Door zijn ondoordacht ingaan op de anonieme brieven, voelde Rudy zich ook niet vrij van schuld. Vrij van zorgen grabbelde Rudy nu door de zakelijke aan biedingen heen en uitte een kreet van verrassing, toen hij een brief van Joyce en Roland tegenkwam. Jane was dadelijk bij hem en samen lazen ze hoe Roland na het aanbieden van zijn ont slag de zaak van Vorens had kunnen overnemen. Vorens had geen behoefte meer aan zakendoen en zeker niet met een nieuwe bedrijfsleider. Hun huwelijk zou dus al heel vlug plaats vinden en Jane en Rudy bij deze vast uitgenodigd. We zullen goede zaken doen, schreef Roland ondeugend, want Joyce is tegenwoordig een levende reclame voor de afdeling schoon heidsmiddelen. Jane klapte in de handen. „Fijn Rudy, dan kun je ook met mijn vrienden daar kennis maken. Ik zou niet weten wat er van mij was terecht gekomen, als zij niet op de juiste manier hun vertrouwen in mij hadden getoond." Rudy trok even wit weg. Jane sloeg de handen voor de mond. „O, neem me niet kwalijk schat. Heus geloof me, ik zei het niet als een verwijt." Rudy trok haar in zijn armen. „Lieveling, zelfs als je er wel iets mee bedoelde, namelijk dat zij meer vertrouwen in je had den, dan je eigen man, dan zou ik de afstraffing verdiend heb ben. Maar ik weet immers dat je van me houdt en dat is voor lopig alles wat ik verlang. Blijf van me houden Jane en ik zal zorgen, dat ik in de loop der jaren je liefde waardig wordt." „Malle jongen," lachte Jane ontroerd. „Wij waren beiden te onvolwassen, om ons geluk op de juiste waarde te schat ten. We praten er nooit meer over. Kijk maar liever de rest van je post na, ik moet voor onze kleine Walter zorgen. Hij trom melt tegen zijn ledikantje van de honger. Kijk eens, hoe sterk hij wordt. Hij kan de grote beer, die hij van juffrouw Verhagen kreeg al optillen. Fijn dat toen haar moeder weer helemaal is opgeknapt. Als ik nog denk aan de avond, dat ze werd weg geroepen en dat ze toen al een vermoeden had, wie ik was. Toch durfde ze me alleen thuis te laten... Ze Rudy... je zegt niets... heb ik weer... Jongen, wat kijk je raar...? Met grote ogen en zonder enige beweging stond Rudy naar een langwerpige lila brief te staren. Daar was weer zon be hekst schrijven. Hoe dikwijls had hij zich in de achter hem liggende dagen afgevraagd, wie toch die anonieme schrijfster wel geweest mocht zijn? Samen, met Bennickhoff en Jane had den zij besloten de zaak te laten rusten. Bennickhoff voelde zich het meest schuldig en had gezegd, dat zijn gedrag alle aanleiding had gegeven, om de anonieme dame aan verkeerde gedachten te helpen. Bennickhoff had er niet bij verteld, dat hij bijna zeker was de daderes te kennen. Hij wilde daar liever niets over uitlaten. Tenslotte had hij Vera ook niet fair behandeld, door haar onder valse voorwendsels Jane in haar kantoor te laten opnemen. Doch alles was nu ten goede gekeerd. Ieder voelde zich te vreden en gelukkig. Zo dacht Rudy er ook over. Nu kwam deze brief de rust weer verstoren. De brief, deze gehate brief zou hij in ieder geval ongelezen verscheuren. Niet zich opnieuw overgeven aan de venijnigde galspuwerij. Het was natuurlijk iemand, die Jane nog steeds vijandig gezind was en nu opnieuw trachtte haar geluk te verstoren. Hij stond geschrokken, dood stil met de brief in zijn hand. Jane zag hem totaal verbijsterd haar het schrijven staren. Daar ze geen antwoord kreeg, pakte de brief en draaide hem om. Juist wilde hij er weer zijn hand naar uitstrekken, toen Jane met verbaasde stem zei. „Gunst zeg, van Vera. Wat zal zij te schrijven hebben?" „Van... van... Vera?" hakkelde Rudy onnozel. „Ja schat... je weet wel... van kantoor... Wat kijk je toch vreemd?' Ineens kreeg ze een ingeving. „Zeg waren het soms dit soort brieven, die jij op je schip kreeg toegestuurd? Schrik je daarom zo erg?" Rudy streek zijn weerbarstig haar naar achteren en lachte. „Ja, is dat wat? Nu kan ik mijn hele leven wel van lila brieven blijven schrikken en je ziet, het is helemaal onnodig. Het zal p'n boodschap voor jou zijn." „Hij is uitdrukkelijk aan jou geadresseerd," zei Jane weifelend. Hier maak maar open. Ik brand van nieuwsgierigheid." Rudy scheurde de brief open en begon te lezen. Dan stokte hij opeens en fluisterde „Ze was het toch." „Wat wie... Vera...?" zei Jane, de naam langgerekt uitspre kend. „Eerlijk waar, ze bekent. Ze had geen rust meer, al weet ze dat nu alles in orde is. Ze vraagt ook aan jou, niet al te hard over haar te denken." Nadenkend bleef Jane staan. „Arme eenzame vrouw," zei ze dan. „Wat moet ze met weinig in het leven genoegen nemen. Laten we het haar maar niet kwalijk nemen. Uiteindelijk weten we ons geluk veel meer te waarderen. Misschien heeft ze, ondanks de hatelijke brieven, daartoe ook nog een steentje bijgedragen." Rudy versnipperde de brief. „Kijk Jane, zei hij met ont roerde stem. „Zo heb ik ook eens op het schip gestaan en mijn hart was zo leeg, dat de pijn daarvan door heel mijn lichaam trok. En nu," zei hij, terwijl hij bevrijd zijn armen wijd naar Jane uitstrekte. „Nu moet ik groeien, want ik kan mijn geluk niet meer bevatten. Oh, mijn lieveling." Tijdens de omhelzing fladderde de lila snippers luchtig naar de grond en nu was het of ze een grote hoek vormden, als een figuur van de letter L. De L van Loutering en Liefde. EINDE snelle helpers bijzenuwhoofdpijn rheumathiek - maandpijn - griep en influenza. Per 6 stuks 60 cent (acid. acet. salicylic,) de voordelige goede pijnstiller buisje a 20 tabletten 40 cent (extra sterk) tegen hardnekkige hoest Per 6 stuks 50 cent de bekende pijnstillers vooral bij zenuwhoofdpijn Per buisje a 20 tabletten 50 cent Jan Oldenburglaan 15, tel. 2716, Bergen maar adverteert regelmatig in dit blad met een korte suggestieve tekst. Dit alleen kan de omzet van Uw zaak verhogen 1 Ingezonden mededeling.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1960 | | pagina 6