DE DUINSTREEK
EEN FLINKE JONGEN
GEVAT
de lekkere
ITAUANO
Damespullovers
Meisjesvcsten
i»
3,50
Mcisjcsovergooiers
Dames- flanellen
nachthemden
4,50
3,99
11,50
7,75
6,95
5,75
5,--
C. Oldenburg
Wollen tweed rokken 14,95 -
Terlenka rokken
Meisjes terlenka 15,75 - 8,-
rokken 7,~
9,50 - 4,75
Damesvesten
Damespullovers
Verder nog enige
restanten in
Ook (ft k
VLOT EN WARM GEKLEED
Pocket-
Looks
En hier zijn dan de
van onze
Balans-opruiming
Slotverkoop vangt aan
a.s. zaterdagmorgen 8.30 uur
LI betaalde halve prijzen, nu voor de
restanten de HELFT van de x\2 prijzen
2,25
2,-
24,95 -
12,50
22,50 -
11,25
18,75 -
9,75
14,25
7,25
11,25
5,75
4,75
18,25 -
9,50
14,95 -
7,50
11,99 -
6,-
16,75 -
8,50
12,95 -
6,50
11,95 -
6,-
9,95 -
5,-
baby-doll's
dames-
tricotages
be-ha's
tegen exceptioneel lage prijzen
Voor betere textiel:
Bovengenoemde goederen zijn alleen
uitgestald in onze grote etalage en
gelden alleen voor zaterdag 30 jan.
99
Tweede Blad
Vrijdag 29 januari I960
„Hé, psst, johJan Ver-
meeren uit de vijfde klas gaf de
jongen, die voor hem in de bank
zat, een por in de rug, „hé,
Henk..." Henk van der Hoeven
keek schichtig achterom. De
meester, voorin de klas, zat over
een stapel schriften gebogen,
maar het leek wel of hij je toch
in de gaten hield, en als hij merk
te, dat je niet met je sommen be
zig was, nou, dan zwaaide er
wat. „Wat is er"? fluisterde hij.
„Ga je vanmiddag mee schaat-
sen?vroeg Jan zachtjes.
„Schaatsen...?" zei Henk, „ik kan
niet schaatsen...". Het gezicht
van Jan was één groot vraagte
ken. Dat een jongen niet kon
schaatsen was voor hem ondenk
baar. „Volkert en Kees gaan ook
en Piet enne...", drong hij nog
aan, maar de meester keek op
van zijn schriften en tikte met
zijn vingers op de lessenaar.
„Doorwerken, jongens... ja, jul
lie daar achteraan..." En de jon
gens bogen zich weer over hun
sommen en probeerden uit te re
kenen, hoeveel centimeters een
meter en hoeveel decaliters een
liter was.
Henk van der Hoeven was nog
maar pas op de school in het
dorp. Enige maanden geleden
waren zijn ouders uit Amsterdam
gekomen en hoewel de jongens
wel aardig tegen hem waren, lie
ten ze hem, na de eerste kennis
making, een beetje links liggen.
Dat kwam doordat hij niet erg
goed kon meedoen. Bij het voet
ballen was hij gauw moe; hij ging
alleen maar zwemmen als het erg
warm weer was en hij kon niet
eens in de hoogste boom klim
men. Bovendien was hij vaak ziek
en dan zagen de jongens hem een
hele tijd weer niet, en ze misten
hem eigenlijk ook niet zo. Aan
zo n knaap had je toch niets. Ook
nu weer bleek, dat het een jon
gen van niks was.
„Zeg, jongens riep Jan Ver-
meeren, toen ze in een groepje
bij elkaar stonden tijdens het
speelkwartier. „Hebben jullie het
gehoord? Henk van der Hoeven
kan niet eens schaatsen". „Kan
hij niet schaatsen?" vroegen de
anderen ongelovig en ze keken
allemaal verwonderd naar Henk.
„Nou zeg zei Piet Verheul,
„wie kan er nu niet schaatsen!"
„Ik heb het nooit geleerd", zei
Henk, terwijl hij een hoogrode
kleur kreeg. „Er was geen ijs in
de buurt bij ons in Amsterdam,
enne... ik was vaak ziek 's win
ters...", hakkelde hij verder.
„Dan kan je het toch leren," zei
Volkert Beetsma, die als een
goed schaatser bekend stond. „Ik
heb geen schaatsen," bekende
Henk. „Dan moet je ze kopen
zei Piet. „Nou maar wij gaan
vanmiddag fijn rijden zei Jan
Vermeeren, „waar gaan we, jon
gens'" „Op de vijver in het
park", stelde Piet voor. „Hè,
nee," zei Kees, „er zijn daar zo
veel mensen, je kan er niet eens
lekker krijgertje spelen en 't ijs
zit er vol scheuren". „Laten we
dan op de gracht van het kasteel
gaan, dat is keihard ijs en er is
nog niemand op geweest zei
Volkert. „Maar is dat wel sterk
genoeg"? vroeg Piet. „Ik weet
niet of ik daar wel mag rijden van
m'n vader en moeder zei Jan,
„ze vinden het vast niet goed".
„Och joh", zei Volkert, „het is
heus wel sterk genoeg daar en je
kan er tenminste een flinke baan
maken". „Je hoeft toch niet thuis
te vertellen waar je naartoe
gaat zei Kees van Laar. Jan
weifelde; in zijn hart was hij er
niet gerust op, maar hij wilde zich
flink houden. „Nou vooruit dan
maar zei hij. „Laten we dan af
spreken jongens", zei Volkert,
„dat we vanmiddag naar de slot
gracht gaan; ik zal het wel eerst
proberen". „Dat is goed, riepen
de anderen. Toen ging de school
bel.
Met krachtige halen rijdt Vol
kert over het staalharde, zwarte
ijs. De anderen, op de kant, kij
ken vol bewondering naar hem.
„Het gaat fijn jongens," roept hij,
„komen jullie maar gerust hoor,
't is sterk genoeg", en hij stampt
met zijn ene schaats op de spie
gelgladde vlakte. Hierdoor ge
rustgesteld gaan de jongens op
de berm zitten en binden vlug de
schaatsen onder en spoedig glij
den ze ook over de bevroren
gracht. Statig rijzen de muren
van het kasteel omhoog. Nog
nooit zijn de jongens zo dicht bij
het slot geweest en vol bewonde
ring kijken ze op tegen de hoge
(ft ftLLLS
Er zijn helaas nog vrouwen, die bij het huishoudelijk
werk een oude jurk dragen, omdat ze toch niets nut zijn.
Ze behoeven deze niet te ontzien en ze kan in het werk
afgedragen worden.
Dat is een volkomen ver
keerde instelling, want
zonder dat ze het misschien
zelf beseffen, doen ze zich
ernstig tekort en op psycho
logisch terrein gaat het
zich later wreken.
Een vrouw, die gekleed in
een oude jurk leveranciers
aan de deur moet helpen
voelt zich toch niet bepaald
prettig, al zal ze zich dat
niet willen bekennen. Iedere
vrouw die zichzelf respec
teert, wil er verzorgd
uitzien. We geven dadelijk
toe, dat dit bij huishoudelijk
werk niet zo eenvoudig is,
maar we weten ook, dat er
kleding is die keurig kleedt
en die toch wel tegen een
stootje kan.
Wat denkt u van de
kleding die ons model
draagt? Een lange broek
in huis dragen is prettig,
geen gewaai van rokken,
maar lekker warm, zeker
wanneer de huisvrouw (zoals
in deze tijd van het jaar) te
lijden heeft van sterk wis
selende temperaturen. Uit
de warme kamer gaat ze
naar de voordeur, waar het
koud is en tocht. Daar
moet onze^kleding ook op
berekend zijn.
Zo'n vlot truitje met een
lange broek beschermen ons tegen deze extreme temperaturen
terwijl we er bovendien leuk en vlot in uitzien. En zo n
truitje is snel gewassen en een degelijke lange broek in een
gedekte tint kan tegen een stootje. En we behoeven ons
zelfrespect niet te verliezen, want we mogen zo onder
ieders ogen komen.
torens met de besneeuwde daken.
Ze zijn de enigen en ze moeten
nog even wennen aan de geheim
zinnige stilte rondom hen...
„Zullen we eens een rondje ma
ken", vraagt Volkert, „maar pas
op, als je onder de brug komt,
want daar is het ijs erg dun". Ze
rijden om het hardst en zwaaiend
met de armen vliegen ze achter
elkaar door de bochten. Onder
de brug is het gevaarlijk, je kunt
er alleen maar langs de kant on
derdoor, want in het midden is
een groot gat. Ze organiseren
wedstrijden, spelen krijgertje en
proberen te „kunstrijden Ze
zijn zo vol van hun spel, dat ze
alles rondom vergeten. Ze mer
ken ook niet, dat op de kant een
jongen staat; Henk van der Hoe
ven. Hij is toch maar gegaan;
eerst wilde hij niet, er is voor hem
toch niets aan, hij kan toch niet
meedoen, maar zijn moeder had
gezegd, dat hij juist moest gaan.
,,'t Is wel leuk om naar het
schaatsen te kijken en het zijn
toch je vrienden
Jan Vermeeren is de eerste, die
hem plotseling in de gaten heeft.
„Ha, Henk", roept hij uitdagend,
,,'t gaat prachtig hier"! En om
te laten zien hoe goed hij het wel
kan, gooit hij er nog een schepje
bovenop. Met grote snelheid
vliegt hij over het ijs, lachend
kijkt hij achterom en steekt triom
fantelijk zijn arm omhoog. En zo
nadert hij, in volle vaart..., de
brug. Pas wanneer hij het roepen
van de andere jongens hoort, be
grijpt hij het... Hij probeert nog
te remmen, ijsschilfers spatten on
der zijn scherpkrassende schaat
sen vandaan, maar het is te laat.
Krakend bezwijkt de dunner wor
dende ijslaag en hij voelt zich
wegzakken in het koude water.
Verschrikt rijden de jongens naar
hem toe, maar niemand waagt
het te dicht bij hem te komen. Ze
roepen en schreeuwen door el
kaar terwijl Jan wanhopig tracht
zich aan het afbrokkelende ijs
vast te houden. „Help! Help...!
roept hij, „ik verdrink...! Jon
gens, help nu toch...!" Maar de
jongens durven niet. Alleen Vol
kert probeert hem te naderen,
een gekraak doet hem echter te-
je vast...!" Jan kan nog net een
mouw pakken. Henk trekt en
trekt, maar het helpt niets. En
dan is het Volkert die erbij komt,
hij gaat naar Henk en grijpt hem
om zijn middel. „Jongens!' roept
hij naar de anderen, „komen jul
lie ook eens trekken"! En zo, met
vereende krachten, wordt de
druipende Jan op het droge ge
bracht.
Wat onwennig staan de jon-
19 cent
per rol.
rugdeinzen. Maar een ander, zon
der schaatsen, schrikt niet terug
voor het gevaar. Het is Henk.
Hij zag het gebeuren en is on
middellijk naar beneden gerend.
Hij glijdt uit, valt, maar staat di
rect weer op. Langzaam loopt hij
verder, trekt snel zijn jas uit en
kruipt voorzichtig naar de wild
spartelende jongen. Hij gooit Jan
zijn jas toe en roept „Hier grijp
gens, met hun mutsen in de hand,
in de slaapkamer. Op het bed
ligt Henk. De kou en de inspan
ning hebben teveel van zijn
zwakke gezondheid gevergd. Hij
kreeg koorts en de dokter kwam
wel een paar keren per dag, maar
het gaat nu wat beter.
Het ijs is allang weer verdwe
nen en een vriendelijk lentezon
netje verwarmt de kamer.
„Hoe gaat het ermee?" vraagt
Volkert. „Oh, best", zegt Henk.
„Volgende week mag ik alweer
een paar uurtjes m'n bed uit". Ze
zwijgen weer, en dan zegt Jan:
„Ben je boos op me Henk"?
„Boos, welnee," zegt Henk ver
baasd. „Omdat ik zo naar tegen
je deed... omdat je niet kon
schaatsen...", zegt Jan weer. Hij
krijgt het warm, want het valt
niet mee dit te zeggen waar de
anderen bij zijn. „Maar ik vind je
een prachtkerel," laat hij er eer
lijk op volgen en hij grijpt de
hand van Henk. En zo wordt er
vriendschap gesloten tussen vier
flinke, sterke jongens en een
zwakke-, die toch de flinkste
bleek te zijn.
verkrijgbaar bij
Boekhandel
1/2 PRIJS
NU
7,50
ass. maten/kleuren 12,50 -
6,25
11,95 -
6,-
5,99 -
3,-
mouwloos
1/2 prijs
NU
1/2 PRIJS
NU
zeer beperkte voorraad
kwaliteit 45/55
ongelooflijk goedkoop
1/2 prijs
NU
kwaliteit tinneroy
1/2 prijs
1/2 PRIJS NU
6,50 - 3,25
1/2 prijs
1/2 PRIJS
NU
wol en orlon
1/2 PRIJS
NU
wol orlon
lange en 3/< mouw
RUINELAAN 18 - BERGEN (N.H.)
TELEFOON 2532
99
(Ingezonden mededeling)
f
EEN PRODUKT VAN KING- EN RANGFABRIEKEN TONNEMA N.V. SNEEK
Laanweg 35 Schoorl
f
S
Restanten
BOORSHIA TEXTIEL
