het was van ons" S8H| ZWEEP', BAKKERIJEN FIIKENSIEPER-BERGEN Philips Infraplii) Si. NICOLAAS DROGISTERIJ GR0ENEVELD 4 ADVERTEERT IK DIT BLAD! horloges lakebrood Kozijnen voor wollen dekens naar WONINGINRICHTING V.D. ZWAN I Nieuws van overal J. der Kinderen GRAMMOFOONPLATEN Firma MEIJER UW ADVERTENTIES Klaver s Superslagerij IH II/TI S MUnilUUIR'IIMCUIIjl i NOTWEG 14, TELEF. 2715, BERGEN 100 °/o wollen dekens vanaf f 2 7.50 f 1,45 Klaver's Superslagerij Amaryllis Hippcastrum Narcissen Paperwhite II «Ur. „l\, lil». Bergen N.H., Tel. 02208-3231, Buerweg 39, Giro 18.58.61 gouden en zilveren sieraden NIEUW tt NIEUW WARENHUIS EN IJZERHANDEL Naamplaten op bestelling—Reserve sleutels in 1 dag klaar tt door HANOL SPOOR Met een zucht van verlichting bleef Sternhout liggen. Hij be- dacht hoe gemakkelijk het nu zou zijn om haar te overmeeste ren. Zijn gekrenkte trots dreef hem er toe, maar de diepe in druk, die het verval van Mia op hem gemaakt had, deed hem nadenken en doodvermoeid het bed houden. Wat had Duinsfort hem nu al niet gebracht? Hij betwijfelde sterk of het papier dat Mia in haar bezit had, wel waarde had. Maar Mia wilde bij haar vrienden iets goed maken. Hij deed niet anders dan vriendschap vertrappen. De scherven, die hij gemaakt had op Duinsfoit, toen hij zijn drift nergens anders meer op had kunnen botvieren, waren een sym bool van hetgeen hij van zijn leven gemaakt had. Yvonne, die toch zo goed met al zijn verlangens rekening had gehouden. Yydia, die onbaatzuchtig van hem hield. Rocky, zijn trouwe kameraadje, die echter de juiste weg had gekozen, en tenslotte de waardering van de Verhagens. Hij schaamde zich, loosde de ene zware zucht na de andere, maar vroeg zich met echte zelfkennis af, of het nuchtere mor genlicht hem weer niet als een oude stijfkop zou terugvinden. HOOFDSTUK XXVII Grote veranderingen De volgende morgen bracht grote consternatie in het huisje van de Verhagens. Het bed van Sternhout was leeg. Zijn be zittingen waren verdwenen. Alles wees er op dat hij heel kalm en met overleg was vertrokken. Lang kon men zich echter niet met gissingen bezighouden, want toen moeder Verhagen al heel vroeg eens bij Mia ging kijken, lag deze vredig en stil, voorgoed ingeslapen. In haar ge vouwen handen hield ze een brief geklemd, die aan freule Lydia geadresseerd was. Geen aardse gerechtigheid zou Mia voor haar schulden kunnen laten boeten. Toen alle zorgen om Mia een eervolle begrafenis te geven voorbij waren, bracht de brief weer nieuwe moeilijkheden. Lydia begreep dat het Mia's laatste wens was om van deze brief ge bruik te maken. Hoewel ook zij geen bepaalde waarde aan de brief hechtte, moest ze uit piéteit voor de dode er toch wel met haar broer over spreken, vooral omdat Lydia wel vermoedde hoe Mia ongeveer de brief in handen had gekregen en daardoor haar leven had bekort. Lydia wist niet dat er in Sternhout een dergelijke ommekeer had plaatsgevonden dat hij hunkerde naar wat belangstelling. Op Duinsfort wachtten hem dezelfde lege, ongezellige kamers. In de salon, waar hij altijd het liefst vertoefde, lagen nog de scherven, als teken van de liefdeloosheid en de eenzaamheid, die hem omringden. Zeker zou hij al naar de stad vertrokken zijn, als hij zijn terugkomst en zijn dagelijks leven daar zonder Yvonne kon in denken. Dit lokte hem helemaal niet, en zijn gedachten waren meer bij Yvonne dan lange tijd gebeurd was. Was het wonder dat hij zijn vreugde niet kon verbergen, toen Lydia toch nog onverwacht verscheen. Lydia was daar door zo verrast, dat ze haar broer wel schreiend om de hals had willen vallen. De hoop dat er iets in hem veranderd was, deed haar de tranen in de ogen springen. Geen wonder, dat Ly dia onmiddellijk een gesprek over de brief uitstelde. Hartelijk informeerde ze naar zijn gezondheid. Gretig ging hij in op de oude, vertrouwde toon, die tussen hen geheerst had, voor dat het bezit van Duinsfort in het geding was gekomen. Na een wat haperend gesprek ging hij tenslotte zelf over op het onderwerp dat haar zo bezwaard had. Hij vertelde dat hij van plan was om te vertrekken en dat hij Duinsfort met alle rech ten op Lydia's naam zou laten overschrijven. Heel aangedaan bedankte ze hem. Even kwam zijn oude plaaglust weer boven en een beetje spot tend merkte hij op: „ik zou niet anders durven". Lydia, die al begrepen had dat niet de angst van een bedrei ging, maar nu heel andere en betere beweegredenen hem tot die houding noopten, zweeg tactisch. Ze keek met innige blik naar haar broer, en hun afscheid was hartelijk. Na veel overpeinzingen besloot Sternhout tot iets, dat hij zelf niet voor mogelijk had gehouden. De laatste avond van zijn verblijf op Duinsfort wandelde Sternhout, zo tegen het vallen van de duisternis, naar het dorp. Hij scheen geen haast te heb ben. Op zeker moment naderde hij een groot huis. Door een der verlichte ramen zag hij een huiselijk tafereeltje, dat hem ge boeid deed blijven kijken. Aan weerszijden van een brandende haard zaten een bejaarde dame en heer. Ze leken zo uit een Frans schilderijtje te zijn gestapt. Klein en rank, behaaglijk diep weggezakt in gemakkelijke stoelen, waren ze het toonbeeld van oudjes, die zich voor de rest van hun levensdagen goed geborgen weten. Meer terzijde, aan een schrijfbureau, waarop een schemerlamp een zacht licht verspreidde, zat een jongere vrouw ijverig te schrijven. Af en toe keek ze een ogenblik vertederd naar de oude mensen. Het oude dametje met het spierwitte, hoog gekapte haar, knikte dan vertrouwelijk en ze glimlachten tegen elkaar. Sternhout had Yvonne herkend, en begreep dat de oude men sen haar ouders waren. Yvonne was mooier geworden, misschien kwam het door het zachte, rose licht van de schemerlamp, maar hij kon niet nalaten met bewondering naar haar te kijken. Haar gezicht was voller. De scherpe trekken waren er uit verdwenen. Haar mondhoeken, die de laatste jaren neiging had den ontevreden naar beneden te buigen, schenen nu steeds ge reed voor een glimlach. Het drong tot Sternhout door dat hij, die zo velen naar zijn wil gedwongen had, hier stond als een bedelaar. Maar als hij zijn oude, behaaglijke leven in de stad weer wilde opvatten, moest Yvonne er bij zijn. Zij had altijd alle wensen uit z'n ogen gelezen. Zij was de volmaakte huisvrouw als hij wenste thuis te blijven. Zij was met de haar bescheiden toegestane middelen de moderne, elegante vrouw, als hij wenste uit te gaan. Nu stond hij hier in de kille herfstavond en keek in het huis waar Yvonne nu de scepter zwaaide. Wat was ze veelzijdig en bezat ze vele gaven. Hij was een idioot geweest om haar op te geven. Maar hij twijfelde er niet aan als hij zich zou vernederen en haar zijn excuus zou aanbieden dat zij weer van ganser harte met zijn wensen zou instemmen. In uiterste noodzaak zou hij haai desnoods huwen, in dit opzicht had hij toch geen eerzuchtige plannen. Nog steeds aarzelde hij. Nog nooit had hij geweten dat een gunst vragen zo zwaar kon wegen. Kom, het was voldoende als hij haar vertelde weer naar de stad te vertrekken. Zij zou hem onmiddellijk begrijpen en hem verdere uitleg besparen. Een driftige ruk aan de bel deed in huis een verwoed geblaf ontstaan. Dat is Rocky, dacht hij. Natuurlijk had hij de hond niet gezien, omdat die schavuit wel weer het mooiste plekje bij de haard zou hebben ingenomen. De deur ging open. Nog voor er een woord gewisseld was, sprong Rocky uitgelaten tegen hem op. Het gaf Sternhout toch even een raar gevoel in de keel, en hij streelde gevleid het hond je. Toen richtte hij zich op en keek Yvonne onderzoekend aan. Vreemd genoeg toonde zij geen enkele emotie. Zij nodigde hem uit om binnen te komen doch hij weigerde verder te gaan dan de hal, daar hij iets persoonlijks had mede te delen. Haar grote, bruine ogen, die nog niets van hun schoonheid verloren hadden, keken hem ondoorgrondelijk aan. Hij meende er wel kleine spotlichtjes in te zien vonken, en dat maakte de situatie voor hem nog moeilijker. Van onverwachte zijde ontstond er een intermezzo, dat nem voor een ogenblik enige verademing bracht. Op de grote trap verscheen een figuurtje van een kind in een pyamaatje, dat hal verwege afdaalde. „Tante Von", zei een fijn stemmetje, „komt U even boven? Jaapje huilt en vraagt naar U". Stomverbaasd keek Sternhout naar boven, en daarna naar Yvonne. Ze keerde zich naar het kind, en met verwondering en een gevoel van jalouzie zag hij haar met innige zachtheid het kind opnemen. „Ga vlug naar boven, lieverd, ik kom zo", zei ze vriende lijk. Ze keek 't kleintje na; 't leek of ze Sternhout vergeten was. Deze kuchte wat en hakte toen ineens de knoop door „Yvon ne, ik ga weer naar de stad; mocht je je hier gaan vervelen, je weet het adres". Een donkere blos overdekte haar gezicht en Sternhout voelde onmiddellijk dat hij nu in ieder geval misgeschoten had. Een beetje haastig liet hij er op volgen: „Begrijp me niet verkeerd, Yvonne... eh... het is hier niet zo de plaats er voor, maarik ou je willen vragen om mijn vrouw te worden". Ze keek hem met schitterende ogen aan, maar antwoordde niet. Sternhout vond dat hij nu genoeg toenadering getoond had; hij behoefde toch zeker niet aan haar voeten te gaan liggen? Waarom nu dat gezicht als van 'n sphinx? Zij kon zich best wat meer vereerd tonen. Op dat moment kwam de kleine peuter boven aan de trap weer terug. „Tante Von", klonk het zangerig, „de anderen willen ook zo graag dat U komt". „Binnen een minuut, schat; toe, ga nu in bed, je zult kou vatten", zei Yvonne. Sternhout kon zijn ergernis niet bedwingen. „Hoeveel van dat grut heb je in hemelsnaam in huis?" vroeg hij gevoelloos. „Acht", zei Yvonne met niet weinig trots, „en er komen er nog vier bij". Met leedvermaak keek ze naar zijn ontstelde gezicht. „Ehik had willen voorstellen om mij zolang als je gast te beschouwen, voor de tijd welke je nodig zult hebben om hier je zaken af te wikkelenmaar nu „Ik wens hier mijn zaken niet aan de kant te doen. Het be valt mij best. De dankbaarheid voor mijn werk wordt niet alleen in geld uitgedrukt; ik zou ook de aanhankelijkheid van de kin deren niet meer kunnen missen". „En je ouders? Ze zijn niet zo jong meer". „Vader en moeder vinden het heerlijk. Zij waren mij zo gauw kwijt. Nu kunnen ze al die opgespaarde liefde hier goed beste den" Hij wilde maar niet begrijpen dat deze houding van haar een afwijzend antwoord inhield. „Ik geloof toch Yvonne, dat ik al die drukte om mij heen niet zal kunnen verdragen". „Nee", glimlachte ze, „dat veronderstelde ik wel; het was ook niet de bedoeling je te accepteren. Je bent boven de leeftijd. De opname is voor kinderen beneden veertien jaar". Somber keek hij haar aan. Hij vond deze spot toch alles behalve op zijn plaats. Zijn blik viel op Rocky, die al die tijd kwispelstaartend om hem heen had gedraaid. Hij hoopte haar nog te treffen in h^t verlies van de hond, doch zodra deed hij enige stappen door de geopende deur naar buiten, of de hond week terug. Yvonne wachtte kalm wat de hond van plan was en hield de deur wijd voor hem open. Rocky ging echter niet in op de lok kende stem van zijn baas en drukte zich tegen Yvonne aan. De deur ging langzaam dicht Het licht van de hal glansde door de bovenramen. Eerst nu treffen hem de woorden, die in sierlijke, oud-hollandse letters boven de deur waren aangebracht: „Kinderhuis Yvonne". Hij draaide zich om, de koude avond tegemoet. Een verlaten gevoel bekroop hem. Het licht in de gang wierp zijn schaduw ver vooruit. Bitter bedacht hij dat die schaduw het enige was dat hem nog restte. Maar de duisternis omsloot hem en slokte ook zijn schaduw op. Eenzaam liep hij de donkere nacht in. Besluit Nu Sternhout eindelijk zijn plannen had opgegeven, kon men aan eigen geluk gaan denken. Paul en Lydia gaven opdracht om voor Frank en zijn aanstaande vrouw, in de kortst mogelijke tijd, een huis te bouwen. Bij het huwelijk van Frank en Joke was bijna het gehele dorp aanwezig. Men juichte het paar geest driftig toe, toen het de trappen van het gemeentehuis afdaalde. Onder de vele huwelijksgeschenken was er een, die een mo ment van grote ontroering bracht. Paul en Lydia schonken het jonge paar een buitengewoon levendig schilderij van Franks oude huisje. „Al dadelijk wist ik dat het jou eens zou toebeho ren", zei Paul. „Ik had het geluk dat mijn bezittingen voor de brand al waren overgebracht". Het schilderij kreeg een ereplaats in de nieuwe woning. Frank werd tot rentmeester van Duinsfort benoemd, 'n functie die er in hoofdzaak een van toezicht was, want Duinsfort was in dienst der mensheid gesteld. Er werd een jeugdherberg van gemaakt, en iedere bezoeker kreeg de gelegenheid van de mooie omgeving te genieten. Het deed bij Joke en Frank nu geen pijn meer als zij vreemdelingen door hun duinen zagen dwalen. Duinsfort werd een fris, aantrekkelijk gebouw, met vrolijk ge verfde luiken en uitbundig wapperende gordijnen uit de glan zende ramen. Verhagen werkte met plezier in zijn herwonnen vallei. Nieuwe tuinderijen werden aan de oostkant aangelegd. Jonge mannen met opgerolde mouwen en bruinverbrande, sterkgespierde armen, bewerkten met onvermoeide ijver de grond, welke een weelde van groente en fruit opleverde. Het hinderde hen niet dat het steeds toenemende badleven het dorp overdaverde. Zij waren op hun kleine stuk land eigen baas en voelden zich rijker dan een koning. De geest van Sternhout had afgedaan. (Einde) GEEN SUBSIDIE OP ORGANISCHE MESTSTOFFEN Instanties in Engeland die zich bezig houden met de rioolwater zuivering hebben de Minister van Landbouw de vraag voorge legd of gedroogde organische meststoffen, die geproduceerd worden door de installaties voor rioolwaterzuivering, mogelijk ook gesubsidieerd kunnen worden, evenals dit bij de kunstmest het geval is. De Minister antwoord de hierop dat op geen enkele or ganische meststof subsidie wordt gegeven, omdat de gehalten aan plantenvoedende stoffen enorm kunnen variëren. Daarom leek het hem beter dat de huidige re geling bleef bestaan. zaklantaarns rijwiellampen rijwieltassen autopeds kinderfietsen driewielen bromfietssets RIJWIELHANDEL Oosterweg 7, Bergen, Tel. 3505 Voor uw Bergen, Ruinelaan 3, Tel. 2514 IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH worden keurig verzorgd, gaarne in dit blad geplaatst llllllllllllllllllliiiilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll Biedt u steeds de beste kwaliteit Weekend-reklame 500 gr Schouderkarbonade f 1.68 500 Qf Doorr. Osselappen f 1.68 150 gr mals Pekelvlees f 0.68 150 gr Gelderse Ham f 0.78 150 gr gebr. vark. rollade f 0,98 Heerlijk voor de erwtensoep 500 gr Knieschijf f 1.50 500 gr Vleeskrabbetjes f 1.50 500 gr Varkenspoot f 0.40 heerlijke Rookworst 300 gr 98 ct 500 gr vet spek f 0.60 21/2 kg. gem. vet f 1.50 Dinsdagreklame 3 Slavinken f 0.95 3 Gelderse Schijven f 0.98 500 gr Saucijsjes f 1.68 Woensdag-reklame 500 gr Kwaliteitsgehakt met gratis zakje zout en kruiden Donderdagreklame 500 gr doorr. Varkenslap, f 1.38 Dorpsstraat 52 - Bergen Telefoon 2323 Voor de kamer nu planten: Voor hoveniers rood, wit en rose per stuk f 7. gebruikelijke korting witte trosnarcissen per 10 f 2.50 Wij verzorgen gaarne Ook cadeauverpakking cadeauzendingen Wij vullen gaarne Uw potten en schalen voor Voor de tuin hebben wij een enorme binnen- en buitenland sortering bloembollen in prima kwaliteit Deskundig advies 1 11 1 H ■ti IiaII Anhan tui Goud - Zilver - Uurwerken Uitgebreide collectie mmm Speciale collectie KONINKLIJKE ZlLVERFABRIEK BEGEER N.V. VOORSCHOTEN Kwaliteit en sortering, één adres CROISSANTS VICTORIA BROODJES LUXE BROODJES FOELIE BROODJES BESCHUITBOLLEN APPELBROODJES GEMBERBROODJES TIJGERBROODJES HARDE PUNTJES MAANZAADBROODJES BOLISSEN - SALTY SOEPSTANGEN Croquante Franse stokken - De echte Duivenkaters een delicatesse A S. ZATERDAG. 6 Appelcarre's a f 1.(van ouds bekend) MOLENSTRAAT 3, Telef. 2581 - Dr. v. PELTLAAN 11, Telef. 2518 Grote keuze Speelgoederen Grote keuze Gereedschappen Grote keuze Tuingereedschap Grote keuze Sola artikelen Grote keuze Tornado artikelen Grote keuze Brabantia artikelen Grote keuze Rolschaatsen Grote keuze Plastic artikelen Straal uw pijn weg met Philips Infraphil is een bron van weldadig warme, genezende infrarode straling. Toe te passen bij: spit, spierrheumatiek, verkoudheid, verstuiking, huidaandoeningen, winterhanden, „dode" vingers enz Huurprijs, per week f 2 j per maand f 7.50 Koopprijs, vanaf f 29.75 Jan Oldenburglaan 15 - Bergen - Telefoon 2716

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1960 | | pagina 6