het was van ons"
S8H|
ZWEEP', BAKKERIJEN
FIIKENSIEPER-BERGEN
Philips Infraplii)
Si. NICOLAAS
DROGISTERIJ GR0ENEVELD
4 ADVERTEERT IK DIT BLAD!
horloges
lakebrood
Kozijnen
voor
wollen dekens naar WONINGINRICHTING V.D. ZWAN I
Nieuws van overal
J. der Kinderen
GRAMMOFOONPLATEN
Firma MEIJER
UW ADVERTENTIES
Klaver s Superslagerij
IH II/TI S MUnilUUIR'IIMCUIIjl
i
NOTWEG 14, TELEF. 2715, BERGEN
100 °/o wollen dekens vanaf f 2 7.50
f 1,45
Klaver's Superslagerij
Amaryllis Hippcastrum
Narcissen Paperwhite
II «Ur. „l\, lil».
Bergen N.H., Tel. 02208-3231, Buerweg 39, Giro 18.58.61
gouden en
zilveren
sieraden
NIEUW
tt
NIEUW
WARENHUIS EN IJZERHANDEL
Naamplaten op bestelling—Reserve sleutels in 1 dag klaar
tt
door HANOL SPOOR
Met een zucht van verlichting bleef Sternhout liggen. Hij be-
dacht hoe gemakkelijk het nu zou zijn om haar te overmeeste
ren. Zijn gekrenkte trots dreef hem er toe, maar de diepe in
druk, die het verval van Mia op hem gemaakt had, deed hem
nadenken en doodvermoeid het bed houden. Wat had Duinsfort
hem nu al niet gebracht?
Hij betwijfelde sterk of het papier dat Mia in haar bezit had,
wel waarde had. Maar Mia wilde bij haar vrienden iets goed
maken. Hij deed niet anders dan vriendschap vertrappen. De
scherven, die hij gemaakt had op Duinsfoit, toen hij zijn drift
nergens anders meer op had kunnen botvieren, waren een sym
bool van hetgeen hij van zijn leven gemaakt had. Yvonne, die
toch zo goed met al zijn verlangens rekening had gehouden.
Yydia, die onbaatzuchtig van hem hield. Rocky, zijn trouwe
kameraadje, die echter de juiste weg had gekozen, en tenslotte
de waardering van de Verhagens.
Hij schaamde zich, loosde de ene zware zucht na de andere,
maar vroeg zich met echte zelfkennis af, of het nuchtere mor
genlicht hem weer niet als een oude stijfkop zou terugvinden.
HOOFDSTUK XXVII
Grote veranderingen
De volgende morgen bracht grote consternatie in het huisje
van de Verhagens. Het bed van Sternhout was leeg. Zijn be
zittingen waren verdwenen. Alles wees er op dat hij heel
kalm en met overleg was vertrokken.
Lang kon men zich echter niet met gissingen bezighouden,
want toen moeder Verhagen al heel vroeg eens bij Mia ging
kijken, lag deze vredig en stil, voorgoed ingeslapen. In haar ge
vouwen handen hield ze een brief geklemd, die aan freule Lydia
geadresseerd was. Geen aardse gerechtigheid zou Mia voor haar
schulden kunnen laten boeten.
Toen alle zorgen om Mia een eervolle begrafenis te geven
voorbij waren, bracht de brief weer nieuwe moeilijkheden. Lydia
begreep dat het Mia's laatste wens was om van deze brief ge
bruik te maken. Hoewel ook zij geen bepaalde waarde aan de
brief hechtte, moest ze uit piéteit voor de dode er toch wel met
haar broer over spreken, vooral omdat Lydia wel vermoedde hoe
Mia ongeveer de brief in handen had gekregen en daardoor haar
leven had bekort.
Lydia wist niet dat er in Sternhout een dergelijke ommekeer
had plaatsgevonden dat hij hunkerde naar wat belangstelling.
Op Duinsfort wachtten hem dezelfde lege, ongezellige kamers.
In de salon, waar hij altijd het liefst vertoefde, lagen nog de
scherven, als teken van de liefdeloosheid en de eenzaamheid,
die hem omringden.
Zeker zou hij al naar de stad vertrokken zijn, als hij zijn
terugkomst en zijn dagelijks leven daar zonder Yvonne kon in
denken. Dit lokte hem helemaal niet, en zijn gedachten waren
meer bij Yvonne dan lange tijd gebeurd was.
Was het wonder dat hij zijn vreugde niet kon verbergen,
toen Lydia toch nog onverwacht verscheen. Lydia was daar
door zo verrast, dat ze haar broer wel schreiend om de hals
had willen vallen. De hoop dat er iets in hem veranderd was,
deed haar de tranen in de ogen springen. Geen wonder, dat Ly
dia onmiddellijk een gesprek over de brief uitstelde.
Hartelijk informeerde ze naar zijn gezondheid. Gretig ging hij
in op de oude, vertrouwde toon, die tussen hen geheerst had,
voor dat het bezit van Duinsfort in het geding was gekomen. Na
een wat haperend gesprek ging hij tenslotte zelf over op het
onderwerp dat haar zo bezwaard had. Hij vertelde dat hij van
plan was om te vertrekken en dat hij Duinsfort met alle rech
ten op Lydia's naam zou laten overschrijven. Heel aangedaan
bedankte ze hem.
Even kwam zijn oude plaaglust weer boven en een beetje spot
tend merkte hij op: „ik zou niet anders durven".
Lydia, die al begrepen had dat niet de angst van een bedrei
ging, maar nu heel andere en betere beweegredenen hem tot
die houding noopten, zweeg tactisch. Ze keek met innige blik
naar haar broer, en hun afscheid was hartelijk.
Na veel overpeinzingen besloot Sternhout tot iets, dat hij zelf
niet voor mogelijk had gehouden. De laatste avond van zijn
verblijf op Duinsfort wandelde Sternhout, zo tegen het vallen
van de duisternis, naar het dorp. Hij scheen geen haast te heb
ben. Op zeker moment naderde hij een groot huis. Door een
der verlichte ramen zag hij een huiselijk tafereeltje, dat hem ge
boeid deed blijven kijken. Aan weerszijden van een brandende
haard zaten een bejaarde dame en heer. Ze leken zo uit een
Frans schilderijtje te zijn gestapt. Klein en rank, behaaglijk diep
weggezakt in gemakkelijke stoelen, waren ze het toonbeeld van
oudjes, die zich voor de rest van hun levensdagen goed geborgen
weten.
Meer terzijde, aan een schrijfbureau, waarop een schemerlamp
een zacht licht verspreidde, zat een jongere vrouw ijverig te
schrijven. Af en toe keek ze een ogenblik vertederd naar de
oude mensen.
Het oude dametje met het spierwitte, hoog gekapte haar,
knikte dan vertrouwelijk en ze glimlachten tegen elkaar.
Sternhout had Yvonne herkend, en begreep dat de oude men
sen haar ouders waren. Yvonne was mooier geworden, misschien
kwam het door het zachte, rose licht van de schemerlamp, maar
hij kon niet nalaten met bewondering naar haar te kijken.
Haar gezicht was voller. De scherpe trekken waren er uit
verdwenen. Haar mondhoeken, die de laatste jaren neiging had
den ontevreden naar beneden te buigen, schenen nu steeds ge
reed voor een glimlach.
Het drong tot Sternhout door dat hij, die zo velen naar zijn
wil gedwongen had, hier stond als een bedelaar. Maar als hij
zijn oude, behaaglijke leven in de stad weer wilde opvatten,
moest Yvonne er bij zijn. Zij had altijd alle wensen uit z'n ogen
gelezen. Zij was de volmaakte huisvrouw als hij wenste thuis te
blijven. Zij was met de haar bescheiden toegestane middelen de
moderne, elegante vrouw, als hij wenste uit te gaan. Nu stond hij
hier in de kille herfstavond en keek in het huis waar Yvonne
nu de scepter zwaaide. Wat was ze veelzijdig en bezat ze vele
gaven. Hij was een idioot geweest om haar op te geven. Maar
hij twijfelde er niet aan als hij zich zou vernederen en haar
zijn excuus zou aanbieden dat zij weer van ganser harte met
zijn wensen zou instemmen. In uiterste noodzaak zou hij haai
desnoods huwen, in dit opzicht had hij toch geen eerzuchtige
plannen.
Nog steeds aarzelde hij. Nog nooit had hij geweten dat een
gunst vragen zo zwaar kon wegen. Kom, het was voldoende als
hij haar vertelde weer naar de stad te vertrekken. Zij zou hem
onmiddellijk begrijpen en hem verdere uitleg besparen.
Een driftige ruk aan de bel deed in huis een verwoed geblaf
ontstaan. Dat is Rocky, dacht hij. Natuurlijk had hij de hond
niet gezien, omdat die schavuit wel weer het mooiste plekje bij
de haard zou hebben ingenomen.
De deur ging open. Nog voor er een woord gewisseld was,
sprong Rocky uitgelaten tegen hem op. Het gaf Sternhout toch
even een raar gevoel in de keel, en hij streelde gevleid het hond
je. Toen richtte hij zich op en keek Yvonne onderzoekend aan.
Vreemd genoeg toonde zij geen enkele emotie. Zij nodigde
hem uit om binnen te komen doch hij weigerde verder te gaan
dan de hal, daar hij iets persoonlijks had mede te delen. Haar
grote, bruine ogen, die nog niets van hun schoonheid verloren
hadden, keken hem ondoorgrondelijk aan. Hij meende er wel
kleine spotlichtjes in te zien vonken, en dat maakte de situatie
voor hem nog moeilijker.
Van onverwachte zijde ontstond er een intermezzo, dat nem
voor een ogenblik enige verademing bracht. Op de grote trap
verscheen een figuurtje van een kind in een pyamaatje, dat hal
verwege afdaalde.
„Tante Von", zei een fijn stemmetje, „komt U even boven?
Jaapje huilt en vraagt naar U".
Stomverbaasd keek Sternhout naar boven, en daarna naar
Yvonne.
Ze keerde zich naar het kind, en met verwondering en een
gevoel van jalouzie zag hij haar met innige zachtheid het kind
opnemen.
„Ga vlug naar boven, lieverd, ik kom zo", zei ze vriende
lijk. Ze keek 't kleintje na; 't leek of ze Sternhout vergeten was.
Deze kuchte wat en hakte toen ineens de knoop door „Yvon
ne, ik ga weer naar de stad; mocht je je hier gaan vervelen, je
weet het adres".
Een donkere blos overdekte haar gezicht en Sternhout voelde
onmiddellijk dat hij nu in ieder geval misgeschoten had.
Een beetje haastig liet hij er op volgen: „Begrijp me niet
verkeerd, Yvonne... eh... het is hier niet zo de plaats er voor,
maarik ou je willen vragen om mijn vrouw te worden".
Ze keek hem met schitterende ogen aan, maar antwoordde
niet.
Sternhout vond dat hij nu genoeg toenadering getoond had;
hij behoefde toch zeker niet aan haar voeten te gaan liggen?
Waarom nu dat gezicht als van 'n sphinx? Zij kon zich best
wat meer vereerd tonen.
Op dat moment kwam de kleine peuter boven aan de trap
weer terug.
„Tante Von", klonk het zangerig, „de anderen willen ook zo
graag dat U komt".
„Binnen een minuut, schat; toe, ga nu in bed, je zult kou
vatten", zei Yvonne.
Sternhout kon zijn ergernis niet bedwingen. „Hoeveel van dat
grut heb je in hemelsnaam in huis?" vroeg hij gevoelloos.
„Acht", zei Yvonne met niet weinig trots, „en er komen er
nog vier bij".
Met leedvermaak keek ze naar zijn ontstelde gezicht.
„Ehik had willen voorstellen om mij zolang als je gast
te beschouwen, voor de tijd welke je nodig zult hebben om hier
je zaken af te wikkelenmaar nu
„Ik wens hier mijn zaken niet aan de kant te doen. Het be
valt mij best. De dankbaarheid voor mijn werk wordt niet alleen
in geld uitgedrukt; ik zou ook de aanhankelijkheid van de kin
deren niet meer kunnen missen".
„En je ouders? Ze zijn niet zo jong meer".
„Vader en moeder vinden het heerlijk. Zij waren mij zo gauw
kwijt. Nu kunnen ze al die opgespaarde liefde hier goed beste
den"
Hij wilde maar niet begrijpen dat deze houding van haar een
afwijzend antwoord inhield.
„Ik geloof toch Yvonne, dat ik al die drukte om mij heen niet
zal kunnen verdragen".
„Nee", glimlachte ze, „dat veronderstelde ik wel; het was ook
niet de bedoeling je te accepteren. Je bent boven de leeftijd. De
opname is voor kinderen beneden veertien jaar".
Somber keek hij haar aan. Hij vond deze spot toch alles
behalve op zijn plaats. Zijn blik viel op Rocky, die al die tijd
kwispelstaartend om hem heen had gedraaid. Hij hoopte haar
nog te treffen in h^t verlies van de hond, doch zodra deed hij
enige stappen door de geopende deur naar buiten, of de hond
week terug.
Yvonne wachtte kalm wat de hond van plan was en hield de
deur wijd voor hem open. Rocky ging echter niet in op de lok
kende stem van zijn baas en drukte zich tegen Yvonne aan.
De deur ging langzaam dicht Het licht van de hal glansde
door de bovenramen. Eerst nu treffen hem de woorden, die in
sierlijke, oud-hollandse letters boven de deur waren aangebracht:
„Kinderhuis Yvonne".
Hij draaide zich om, de koude avond tegemoet. Een verlaten
gevoel bekroop hem. Het licht in de gang wierp zijn schaduw
ver vooruit. Bitter bedacht hij dat die schaduw het enige was
dat hem nog restte. Maar de duisternis omsloot hem en slokte
ook zijn schaduw op.
Eenzaam liep hij de donkere nacht in.
Besluit
Nu Sternhout eindelijk zijn plannen had opgegeven, kon men
aan eigen geluk gaan denken. Paul en Lydia gaven opdracht om
voor Frank en zijn aanstaande vrouw, in de kortst mogelijke
tijd, een huis te bouwen. Bij het huwelijk van Frank en Joke
was bijna het gehele dorp aanwezig. Men juichte het paar geest
driftig toe, toen het de trappen van het gemeentehuis afdaalde.
Onder de vele huwelijksgeschenken was er een, die een mo
ment van grote ontroering bracht. Paul en Lydia schonken het
jonge paar een buitengewoon levendig schilderij van Franks
oude huisje. „Al dadelijk wist ik dat het jou eens zou toebeho
ren", zei Paul. „Ik had het geluk dat mijn bezittingen voor de
brand al waren overgebracht". Het schilderij kreeg een ereplaats
in de nieuwe woning.
Frank werd tot rentmeester van Duinsfort benoemd, 'n functie
die er in hoofdzaak een van toezicht was, want Duinsfort was
in dienst der mensheid gesteld. Er werd een jeugdherberg van
gemaakt, en iedere bezoeker kreeg de gelegenheid van de mooie
omgeving te genieten. Het deed bij Joke en Frank nu geen pijn
meer als zij vreemdelingen door hun duinen zagen dwalen.
Duinsfort werd een fris, aantrekkelijk gebouw, met vrolijk ge
verfde luiken en uitbundig wapperende gordijnen uit de glan
zende ramen.
Verhagen werkte met plezier in zijn herwonnen vallei. Nieuwe
tuinderijen werden aan de oostkant aangelegd. Jonge mannen
met opgerolde mouwen en bruinverbrande, sterkgespierde armen,
bewerkten met onvermoeide ijver de grond, welke een weelde
van groente en fruit opleverde. Het hinderde hen niet dat het
steeds toenemende badleven het dorp overdaverde. Zij waren
op hun kleine stuk land eigen baas en voelden zich rijker dan
een koning. De geest van Sternhout had afgedaan. (Einde)
GEEN SUBSIDIE OP
ORGANISCHE
MESTSTOFFEN
Instanties in Engeland die zich
bezig houden met de rioolwater
zuivering hebben de Minister
van Landbouw de vraag voorge
legd of gedroogde organische
meststoffen, die geproduceerd
worden door de installaties voor
rioolwaterzuivering, mogelijk ook
gesubsidieerd kunnen worden,
evenals dit bij de kunstmest het
geval is. De Minister antwoord
de hierop dat op geen enkele or
ganische meststof subsidie wordt
gegeven, omdat de gehalten aan
plantenvoedende stoffen enorm
kunnen variëren. Daarom leek
het hem beter dat de huidige re
geling bleef bestaan.
zaklantaarns
rijwiellampen
rijwieltassen
autopeds
kinderfietsen
driewielen
bromfietssets
RIJWIELHANDEL
Oosterweg 7, Bergen, Tel. 3505
Voor uw
Bergen, Ruinelaan 3, Tel. 2514
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH
worden keurig verzorgd,
gaarne in dit blad geplaatst
llllllllllllllllllliiiilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Biedt u steeds de beste kwaliteit
Weekend-reklame
500
gr
Schouderkarbonade
f 1.68
500
Qf
Doorr. Osselappen
f 1.68
150
gr
mals Pekelvlees
f 0.68
150
gr
Gelderse Ham
f 0.78
150
gr
gebr. vark. rollade
f 0,98
Heerlijk voor de erwtensoep
500 gr Knieschijf f 1.50
500 gr Vleeskrabbetjes f 1.50
500 gr Varkenspoot f 0.40
heerlijke Rookworst 300 gr 98 ct
500 gr vet spek f 0.60
21/2 kg. gem. vet f 1.50
Dinsdagreklame
3 Slavinken f 0.95
3 Gelderse Schijven f 0.98
500 gr Saucijsjes f 1.68
Woensdag-reklame
500 gr Kwaliteitsgehakt met gratis
zakje zout en kruiden
Donderdagreklame
500 gr doorr. Varkenslap, f
1.38
Dorpsstraat 52 - Bergen
Telefoon 2323
Voor de kamer nu planten:
Voor hoveniers
rood, wit en rose per stuk f 7.
gebruikelijke korting
witte trosnarcissen per 10 f 2.50
Wij verzorgen gaarne
Ook cadeauverpakking
cadeauzendingen
Wij vullen gaarne Uw potten en schalen
voor
Voor de tuin hebben wij een enorme
binnen- en buitenland
sortering bloembollen in prima kwaliteit
Deskundig advies
1 11 1 H
■ti IiaII Anhan tui
Goud - Zilver - Uurwerken
Uitgebreide collectie
mmm
Speciale collectie
KONINKLIJKE ZlLVERFABRIEK BEGEER N.V. VOORSCHOTEN
Kwaliteit en sortering, één adres
CROISSANTS VICTORIA BROODJES
LUXE BROODJES FOELIE BROODJES
BESCHUITBOLLEN APPELBROODJES
GEMBERBROODJES TIJGERBROODJES
HARDE PUNTJES MAANZAADBROODJES
BOLISSEN - SALTY SOEPSTANGEN
Croquante Franse stokken - De echte Duivenkaters
een delicatesse
A S. ZATERDAG.
6 Appelcarre's a f 1.(van ouds bekend)
MOLENSTRAAT 3, Telef. 2581 - Dr. v. PELTLAAN 11, Telef. 2518
Grote keuze Speelgoederen
Grote keuze Gereedschappen
Grote keuze Tuingereedschap
Grote keuze Sola artikelen
Grote keuze Tornado artikelen
Grote keuze Brabantia artikelen
Grote keuze Rolschaatsen
Grote keuze Plastic artikelen
Straal uw pijn weg met
Philips Infraphil is een bron van
weldadig warme, genezende
infrarode straling.
Toe te passen bij:
spit, spierrheumatiek, verkoudheid,
verstuiking, huidaandoeningen,
winterhanden, „dode" vingers enz
Huurprijs, per week f 2 j per maand f 7.50
Koopprijs, vanaf f 29.75
Jan Oldenburglaan 15 - Bergen - Telefoon 2716