De jaren waarop wij wachten
r
A. G. Abbo
Fa. A. Nieuwland Zn.
r
Dr. M. C. ADRIANI
Schildersbedrijf Louter
l.V. THANS IH PRIJS VERLAAGT
STOFFEN
FLAGSTONES
Banketbakkerij
Ter Burg
GARAGE ZWAKMAN
Laat NU
een meisje
„Klein Zwitserland" Duinweg 30, Schoorl, Tel. 430
n
KOOP NU
Wasmachines
Centrifuges
Radio
Televisie enz.
Nieuwland voor alle woninginriclitingsart. en vakwerk
CLAASSEN SIGAREN
MARIUS SLOT
Dames ballpoints
frbelclrattdct
C. OLDENBURG
Goudse moppen
Hazelientjes
een
etm&nenl
van JACOBS
Een uitvoering
Doe het zelf, maar...
doe het goed!
Jo de Leeuw
STAATSBOSBEHEER
MENS - NATUUR in „de Roode Leeuw" - 2
2 maari om 3 uur 's middags
voor u wordt opengesteld.
Handel in: verf, glas, behang enz.
l^ti. A. Vlllinlilllll Zfl. Woninginrichting en Stolfeerderij
UU ZITrttUBELtN
mJt tnoM
stoflm
Uw bedden opnieuw overtrekken
Uw stoelen opnieuw bekleden
't WINKELTJE
JAPON-ROK
MANTEL-BLOUSE
Fa. H. J. Vol ten en Zn
xxxxxxxxxxxx
p r ij s f 2.95
Maar
is mooier!
4.1. 7., BELT U EVEN?
Gymnastiekvereniging „0LYMPIA
Neem daarom Supralux
voor al Uw schilderwerk!
verkoop - reparatie -
boxenstalling en autoverhuur
Gulf benzine en oliën
door HANOL SPOOR
„Wel," zei de jongeman, met deemoedige stem, ,,'s nachts,
toen iedereen het huis doorzocht, heb ik me tijdens de ver
warring kunnen verbergen in het kamertje van Wilma en van
daag kroop ik, toen het noodzakelijk was, van dit kamertje
naar de fruit of rommelzolder, al naar het beste uitkwam. Dat
ging prachtig door de brede dakgoot. Ik trof het buitenge
woon dat er geen mensen buiten over de weg passeerden, die
mijn vreemde capriolen konden zien."
„Heeft Wilma hierin misschien de helpende hand? Want
het viel me op dat je haar naam zo gemakkelijk uitsprak."
„Ik zou hierop graag ontkennend antwoorden," zei de in
dringer, terwijl hij Henny smekend aanzag.
Maar Henny vond, dat er nu genoeg met haar gesold was.
Eerst de hele dag in de narigheid. Nu zat ze met een jonge
man op haar kamer, maar wee de herrie als ze nu zo eens
ontdekt werd. Nee, ze moest er nu het hare van hebben, zodat
ze zich bij een nieuwe aanval kon verdedigen.
„Doe die hele geheimzinnige affaire nu eens uit de doeken,'
nodigde Henny met aanmoedigende blikken uit. Het bevreemd
de haar, dat ze ondanks het zotte van de situatie, toch steeds
meer vertrouwen in haar tijdelijke kamerbewoner kreeg. Jan
Jansen zuchtte, en die zucht was echt gemeend.
„Ik geloof ook, dat het openleggen van de kaarten het al
lerbeste is. Ik heb dat vandaag nog tegen Wilma gezegd. Maar
Wilma heeft, door vroegere ervaringen, die mijn bekend zijn,
alle vertrouwen in de mensheid verloren. Ze wilde niets van
een openhartige bekentenis weten."
„Nee," zei Henny boos, „maar wel de verdenking op on
schuldige mensen laten vallen, dat kan ik toch ook moeilijk
bewonderen."
„Als ik alles heb uitgelegd, zal je wat minder hard over
Wilma oordelen. Ik ken haar van vroeger, toen ze nog als
leerling verpleegster in een ziekenhuis werkte. Ik heb alle be
wondering voor haar werklust, haal levenshouding en de dap
perheid, waarmee ze de opgeschroefde verachting van haar
collega's verdroeg. Maar daarover mag ik niets vertellen, dat
is haar eigen geheim."
Met zijn lange lenige vingers streek de ongenode gast zijn
lokken naar achteren, en vervolgde: „Door bijzondere om
standigheden heb ik de lessen op de academie van beeldende
kunsten kunnen volgen. Men zegt dat ik talent heb, als kunst
schilder, maar ik moet het nog allemaal bewijzen. Dat wil zeg
gen, dat ik nu mooie werken tracht te maken, die waard zijn
op een tentoonstelling geëxposeerd te worden.
Binnenkort wordt er in de stad een grote expositie geopend.
Ik besloot mijn uiterste best te doen, om tot de uitverkorenen
te behoren, die daar hun werken mogen brengen. Ik koos als
onderwerp het grote kerkgebouw met de prachtige toren, van
dit kleine stadje.
Ik wilde de toren vanuit een heel nieuwe gezichtshoek schilde
ren en kwam tot de slotsom, dat dit het beste kon gebeuren,
vanaf de zolderverdieping van dit gebouw. Zonder verder door
te denken, belde ik aan en was hoogst verwonderd, dat ik
hierWilma aantrof. Ik zei je al, dat ik destijds een grote be
wondering voor haar koesterde, maar dat mijn hart zo'n gek
ke luchtsprong zou maken, toen ik haar weerzag, dat had ik
niet gedacht. Hetzelfde scheen van haar kant ook zo te zijn
en we hebben elkaar geloof ik nog al dwaas staan aanstaren.
Henny kon zich het dwaze staren van de nooit uit de plooi
komende zuster moeilijk voorstellen, maar misschien was ze
tegenover het sterkere geslacht anders in haar optreden.
De onuitgesproken gedachte scheen in haar ogen te lezen te
zijn, want de verteller viel zichzelf in de rede, door te verkla
ren dat hij Wilma zeer van nabij kende, en dat ze feitelijk heel
anders was, dan iedereen vermoedde.
Hij had aan Wilma gezegd, dat er met het schilderij veel
voor hem op het spel stond. Wilma had hem graag terwille
willen zijn, maar ze wist zeker dat de moeder nooit toestem
ming zou geven, om vanuit het gebouw te schilderen. Ze zag
mijn wanhoop en er scheen haar veel aan gelegen te zijn, mij te
helpen.
Later op de avond hebben we elkaar ontmoet en alles be
sproken. Haar nuchtere en praktische vragen, deden bij mij
nog meer moeilijkheden rijzen. Ze vroeg hoeveel tijd ik voor
dat schilderij nodig had en ik kon haar wel vertellen, dat ik
van plan was, niet al te haastig te werken. Ze wist dat ik
geen geld genoeg zou hebben, om lang in dit stadje te blijven.
Toen kwam ze zelf met het plan, om mij hier te verbergen.
De moeder zou met vacantie gaan en verder zou dan alles
veel gemakkelijker zijn."
„Ja," zei Henny verwijtend, „en het zou gemakkelijk ge
bleven zijn, als je niet die nachtelijke wandeling had gemaakt."
„Dat was werkelijk een onvergeeflijke stommiteit van me.
gaf de aangesprokene grif toe. „Daarmee heb ik het hele plan
in duigen gegooid. De enige troost is, dat mijn schilderij bijna
klaar is. Alleen wil ik hier niet vandaan, als niet voor iedereen
klaarheid in de zaak gekomen is. Daarover breken Wilma en
ik ons nu het hoofd. Ik heb zo af en toe een fragment van de
valse beschuldigingen, die u troffen, opgevangen, en daarom
heb ik gewacht met hier te verdwijnen. Alleen dat geïmpro
viseerde bed op de rommelzolder begon me een beetje te ver
velen.
Ik dacht werkelijk dat u voor een nachtje naar familie of
kennisen was gevlucht, daarom meende ik zonder gevaar voor
ontdekking dit bed te kunnen gebruiken.
Bovendien was er nog altijd de dakgoot nog om te ontsnap
pen, als de nood aan de man kwam."
Henny had met stijgende verwondering naar de uitleg ge
luisterd. Moest ze dit verhaal nu maar zo, zonder slag of
stoot geloven? Hij scheen haar twijfel te zien, en stond haastig
op.
„Excuseer mijn kleding, maar ik zal even mijn schilderij
halen. Het staat op de rommelzolder. Ik hoop alleen," voegde
hij er grinnekend aan toe, „dat deze plaats nu geen veeg te
ken is voor de toekomst."
Jan wilde oudergewoonte door het raam en over de dakgoot
verdwijnen, maar Henny verklaarde lachend, dat hij nu beter
de koninklijke weg kon nemen.
Hij lachte ook, en zei dat ze eens moest weten, hoe handig
hij in al die dagen, in de overigens wel brede dakgoot was
geworden.
Even later kwam hij terug met zijn schilderij. Voorzichtig
draaide hij het om en Henny kon een kreet van bewondering
niet onderdrukken. Het machtige bouwwerk, de trots van de
kleine stad, pronkte daar met indrukwekkende en toch sier
lijke lijnen op het witte linnen doek. De kleurencompositie was
schitterend en hoewel Henny geen deskundige was, zei haar ge
voel haar, dat dit zeker de aandacht zou trekken. Jan zei
lange tijd geen woord en keek, met liefdevolle en tegelijk
onderzoekende blikken naar het schilderij.
Zo zaten ze daar doodstil, met het schilderij tussen hen in,
toen de deur langzaam openging en Wilma binnentrad, op de
voet gevolgd door juffrouw Koosje, notaris Greedel en George
Beneden had zuster Wilma haar verhaal verteld, waarbij
ze had onthuld dat die jongeman, waardoor alle complicaties
waren ontstaan, door haar in het tehuis verborgen werd ge
houden.
De notaris had toen voorgesteld om boven eens polshoogte
te nemen en met dat jongemens kennis te maken.
Zo kwam het dat allen naar boven gingen, want de jonge
man zou bij hun komst misschien een poging doen om te
vluchten. Daarom kon men beter met een versterkt aantal gaan.
Zacht lopend, om niemand te wekken en om de gezochte
geen argwaan te laten krijgen, ging men naar boven. Hun ver
bazing was grenzeloos, toen ze daar Henny in vredig gezelschap
met de jongeman aantroffen.
Het meest was George getroffen. Wat moest hij hiervan nu
denken? Die man in Henny's kamer en nog wel in pyama. Maar
direct daarop schaamde hij zich voor zijn gedachte. Zuster Wil
ma had toch de zaak uitgelegd en inplaats dat hij zijn voorne
men uitvoerde om Henny bij de eerste de beste keer, dat hij
haar zou zien, in de armen te nemen, speelde toch nog het dui
veltje van de achterdocht hem parten.
Zacht telde hij tot drie en klemde toen tot ieders verbazing
Henny in zijn armen. Tot haar eigen grote verwondering voel
de Henny zich bij die stevige omhelzing ineens veilig en pret
tig. Ze wist dat George haar liefhad. Hij vertrouwd^ haar
en ze wist dat met hem de laster geen vat meer op haar zou
hebben.
Jan's houding drukte bij dit onverwachte bezoek een grote
verlegenheid uit. Wilma was plotseling schreiend om zijn hals
gevallen. Troostend pakte hij haar hoofd tussen zijn handen
en alles vergetend kuste hij haar tranen weg.
Notaris Greedel keek op zijn horloge en schraapte wat ze
nuwachtig zijn keel. Hij richtte zich tot juffrouw Koosje en
zei: „Het is al lang na middernacht, het bewuste jaar is om,
mag ik de eer hebben je te verzoeken mijn vrouw te worden:
En juffrouw Koosje, die niet wist hoe ze het had en al
lerminst was voorbereid om van notaris Greedel op zo n on
verwachte manier en vreemde plaats, een huwelijksaanzoek
te krijgen, reageerde op de zelfde manier, als na het voorle
zen van het testament, en snikte „idioot
Maar nu werd het minder mooie woord getemperd, tegen
het keurige costuum aan van notaris Greedel.
Terwijl zo ieder de hartsaangelegenheden naar beste weten
oploste, kwam het keukenmeisje om het hoekje van de deur
kijken en merkte ondeugend op: „Wanneer dat allemaal mag,
dan kunnen wij onze vrienden voortaan ook wel boven laten
komen." Juffrouw Koosje draaide zich lachend naar het meisje
om en zei: „Helaas, dat zou nu net iets te veel zijn tegen de
reglementen van het tehuis. Overigens heb je gelijk, het lijkt
hier wel een huwelijksbureau, inplaats van een tehuis voor
ouden van dagen, Laat die jongeman zich aankleden en laten
we allemaal naar beneden gaan, om deze zaak nader te be
spreken."
De grootste verrassing wachtte het gezelschap ecter be
neden aan de trap. Het lopen en spreken was in het tehuis
niet geheel onopgemerkt voorbij gegaan. Weer was het me
vrouw Wibeau, die het eerste onraad ontdekte. Gedachtig
aan de ontsnapping van de boosdoener, trommelde ze heel
voorzichtig alle bewoners uit hun bed.
Allen waren gewapend met een wandelstok, of een of ander
huishoudelijk voorwerp. Het leek voor het totaal verraste
gezelschap, wat van boven kwam, op een complete opstand.
Het schoot door juffrouw Koosjes brein, hoe in korte tijd,
de mentaliteit onder de bewoners veranderd was. Liet men
eerst apatisch alle gebeurtenissen over zich heen gaan, nu
leefden zij mee en lieten zich gelden.
Zelfs ging men, zoals nu, tot de aanval over.
Ze kon het niet helpen, maar ze voelde zich echt een beetje
trots bij de gedachte dat ze de mensen uit hun berusting had
wakker geschud. De gedachte aan de ouderdom kwam meer
op de achtergrond. De geest, was door het wijzen op de nog
te bereiken resultaten, frisser geworden. De leeftijd telde bij de
meesten niet meer mee.
Men kreeg zelfs gevoel voor avontuur. Bij dit alles kregen
ze nu ook wel recht op een uiteenzetting van de feiten
Juffrouw Koosje wilde het woord al nemen, maar juist lk rit
te notaris Greedel de hand op. Het gemompel verstomde.
Hij nodigde alle mensen uit, om de volgende dag in de be
nedenzaal aanwezig te zijn. Dan zou er een uitgebreide ver
klaring volgen van alle gebeurtenissen, welke er in de laatste
tijd in het tehuis hadden plaats gehad.
Bovendien had hij de mensen nog enkeie verrassingen te
vertellen, waarmee hij hoopte hen een groot plezier te doen.
(Wordt vervolgd)
GEVRAAGD
voor de huishouding
o
Binnenkort hopen wij, U nog beter
van dienst te kunnen zijn in onze
nieuwgebouwde winkel die op
Hereweg 143 - Telefoon 452 - Schoorl
Hereweg 182 - Schoorl - Tel. 628
/t"
Voordat de grote voorjaarsdrukte begint!
VRAAGT VRIJBLIJVEND PRIJSOPGAVE
SchoorlSchoorldam - Telefoon 02209-384
NORDEMANN
in verscheidenheid van
kleur, dessin en prijs
KI. Dorpsstraat 25 Bergen
roodbruine tuintegels
Telefoon 597 en 476 Schagen
10 zeer grote Corona's1.40
10 grote Corona's1.10
25 Senoritas in kistje2.50
10 Perlitas Senoritas0.95
5 Jubileum Sigaren1.10
5 Jubileum extra Sigaren .1.35
Verkrijgbaar in SCHOORL bijt
Telefoon 547 - (Naast het postkantoor)
met geparfumeerde stift
in luxe etui's divkleuren)
LAANWEG 35 - SCHOORL
XXXXXXXXXXXX
ONS WEEKEND KOEKJE
75 cent per 250 gram
60 cent per 100 gram
Hereweg 38 - Telefoon 322
Op zaterdag 4 maart a.s.
„in de Rustende Jager"
te Schoorl
Entree f 1.25 (bel. inbegr.)
GEEN PLAATSBESPREKING
Tevens bezorgen wij U, op verzoek, onze stalenboeken met de modernste
behangselpapieren. - U BELT Wl] KOMEN.
Rijksstraatweg 33, Schoorldam, Tel. 02209-525
OPENBARE HOUT VERKOPING bij afslag tegen contante betaling in
hotel „De Roode Leeuw" te Schoorl op dinsdag 28 februari 1961
te 14.00 uur, t.w.
129 kavels Oostenrijkse dennenslieten
5 kavels naaldhout brandhout
De kavels 1 t/m 70 zijn gelegen aan de Dr. van Steijnweg;
de kavels 71 t/m 134 aan de Julianalaan.
over het conflict:
X Donderdag 2 maart 1961,
Bergen telefoon 2496
Breelaan 50
