Boerenleenbank
w
I
I
1
toch nog
BOMETERIE
13 OOR PRIMA
„Stal Zanegeest"
'MWËMi
'v
rw u
Bedrukte blouses
Anjer
Loten
ouivr
Anjer
Loten
Claassen sigaren
W. SCHOTTEN
Ze zijn het
eens...
RJ.FELD
ZOMERDIENSTREGELING
Zo wil de jeugd
er uit zien...
Wij komen elke woensdag
Aangifte van leerlingen
DE HAAN'S boekhandel
Claassen sigaren
H, de Jonge
Dekker
Marius Sloi
Butaangastoestellen
4'
l
1
<i st
1
Op deze leeftijd
Spaar zoveel u wilt
Beschik er over wanneer u wilt
Schoorl - Hereweg 193
Bergen - Antoniusstraat 26
ZADELPAARDEN
N.V.
Verkeersbericht
MET INGANG VAN 28 MEI A.S. TREEDT DE
wa
TEL. 2545
BERGEN
HOLLAND'S ROEM
HEILOO - TEL. 02200-3770
r/tuu/i
OOK UW OVERHEMDEN EN JASSEN
Bergense Vrije School - School voor L.0.
Voor de tuint
Bloemkwekerij H. H. de Jong
DE HAAN'S boekhandel
xxxxxxxxxxxx
(L&
NYLONS
BREELAAN 27 - BERGEN
TELEFOON 2058
Stationsstraat 3 - Bergen
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiminiiimmimiimiii
Corona's 10 stuksf 1,40
25 Senorita's in kistjef 2,50
10 Senoritas Perlitasf 0,95
5 Jubileumf 1,10
5 Jubileum Extraf 1,35
5 de Luxef 1,55
Steeds meer rokers vragen
Alleen verkrijgbaar in Bergen t
hoek Dorpsstraat - Ruinelaan
Oude Prinsweg
in Schoorh
naast het Postkantoor
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiMitiiNiiiimiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiim
TE HUUR
Kleine Dorpsstraat 9, Telef. 2806
over de fiets die
-y ze kiezen
MAGNEET
Voor MAGNEET f etsen naar:
Oude Bergerweg 6 - Bergen Nh
Telefoon 02208-2208
Verhuur en reparatie van
RIJWIELEN en BAKFIETSEN
is een spaarbankboekje al
r van groot belang. Als u het
begin maakt dan «al het uw
kinderen veel gemakkelijker
vallen later zelf verder te sparen.
En het sparen bij de Boerenleenbank
wordt iedereen bijzonder aantrekkelijk
gemaakt door:
de hoge rente,
de vrijheid om te allen tijde het spaarte
goed, desnoods geheel, weer op te vragen en
de zekerheid dat het spaargeld veilig is.
de spaarbank voor iederéén
NAAR
WESTERWEG 36, BERGEN
Ook zadelpony's en pony's
met dresseerkarretjes te huur
BILLIJKE PRIJZEN
in werking. Dienstregelingboekjes zijn verkrijgbaar van 18 mei a.s.
af bij het buspersoneel en aan de kantoren en
agentschappen d 35 cent per stuk.
V.
f „W
sportief en elegant ge
kleed gaan de twenty's
n het voorjaar van 1961.
Prijzen vanaf 98.-.
- ~';A 55
IN EGMOND - BERGEN - SCHOORL - GROET
CAMPERDUIN EN OMSTREKEN
Hoflaan 1 - Bergen
voor de cursus 1961-'62, dagelijks aan de school
of per telefoon K 2208-3005.
door HANOL SPOOR
Toch was ze haar broer dankbaar voor zijn attenties. Juist nu
voelde ze hoe alleen ze eigenlijk stond. Daar lag ze nu ziek. en
als haar broer er niet geweest was dan zou ze van iedereen ver
laten zijn.
Bernard had Paulien dadelijk een telefonische boodschap wil
len sturen, doch Martha had geprotesteerd. Waarom dat kind
nu laten schrikken. Wie weet hep alles nog mee.
Daar zag het echter niet naar uit en Martha nam zich voor om
aan de dokter te verzoeken haar zo mogelijk naar het zieken
huis laten brengen waar Paulien werkte.
In de middag kwam de dokter terug en stelde enkele vragen.
Martha had geen koorts. Ze lag te rillen van de kou, terwijl
buiten een zachte temperatuur heerste.
De dokter keek naar haar in-wit gezicht en besloot er een
ziekenhuisopname van te maken. Hij vroeg haar of ze nog voor
keur had voor een bepaald ziekenhuis, en Martha sprak haar
wens uit.
„We zullen zien" zei de dokter welwillend; „het hangt na
tuurlijk af of er plaats is. De ziekenhuizen zijn tegenwoordig
overvol, maar we zullen ons best doen".
Even later was er een druk geloop in huis. De dokter vroeg
assistentie van de zuster.
De zuster kwam haar helpen en legde Martha's kleding klaar.
Extra schoon goed, pantoffels en een peignoir. Bernard werd
om de ziekenhuispapieren gestuurd.
Martha liet alle drukte langs zich heen gaan. De pijn was
zo hevig dat ze bijna verlangde dood te zijn. Van haar rechter
zijde trokken de pijnscheuten nu helemaal tot in haar benen en
geen enkele houding bracht enige verlichting. In die toestand was
ze blij, toen ze de claxon van de ziekenauto hoorde.
De bedrijfsleider kwam ook nog vlug even kijken, maar Mar
tha knikte alleen maar ten groet. Ze had niet meer de moed om
nog verdere aanwijzingen te geven. Trouwens, ze wist dat de
tuinderij bij hem in goede handen was.
De reis in de auto werd een langgerekte marteling. Hoe goed
de auto ook was ingericht, iedere schommeling of stoot bracht
nieuwe pijnen. Ook toen men de lange rit door de stad maakte,
had Martha het idee dat juist vandaag het verkeer extra druk
was, en onnodig ophield.
Eindelijk werd de deur opengemaakt en kwamen de chauf
feur en de verpleger helpen om haar met een brancard de in
gang van het ziekenhuis in te rollen. De brancard reed door de
lange gangen en zelfs de afgeronde riggels op de grond bezorg
den Martha nog pijn.
Ze werd een zaal ingereden, waar aan iedere kant zes bedden
waren geplaatst. Een bed in het midden der zaal was leeg, en
Meurtha werd daar door twee zusters met ervaren handen in
getild. Even flitste het door haar heen, hoe vlug ze toch van ge-
woon mens een ziekenhuispatiënte was geworden. Vanmorgen
nog vol energie aan het werk, en nu door twee zusters in bed
gelegd.
Tamelijk vlug kwam een dokter haar ondervragen. Toen
Martha vertelde welke hevige pijn de geringste stoot haar had
bezorgd luidde zijn voorlopige conclusie: „niersteen"
Martha keek hem hoogstverwonderd aan. „Niersteen?" deed
ze vragend, maar dan liet ze zich in de kussens terugvallen.
Wat het ook was, als de dokter haar in ieder geval maar vlug
van de pijnen wist af te helpen.
„We moeten zekerheid hebben,, zei de dokter. „We begin
nen straks nog met het onderzoek'
Even later werd er weer een brancard de zaal ingereden, en
Martha verhuisde voor de tweede keer op dit rijdend mate
riaal. Toen ze de onderzoekkamer binnenkwam, werd er juist
een luid kreunende patiënt weggebracht. Martha wist wel dat
men in ziekenhuizen minder prettige dingen beleefde, maar ze
nam zich toch voor om niet zo luid als deze patiënt iedereen
te overtuigen van de pijn die je moest lijden. Ze probeerde nu
al het gekreun, dat haar af en toe ontsnapte, te onderdrukken.
Later toen Martha enige tijd van dit onderzoek was uitge
rust, zover als bij pijnlijden van uitrusten sprake kan zijn, her
innerde zij zich dit voornemen als iets zeer voorbarigs. Martha
wist toen, dat een onderzoek zodanig kan zijn dat men zelfs
geen wil meer heeft en men je kan laten gillen als een dier in
doodsangst.
Uit de voorbereidingen op de onderzoektafel begreep ze al
dat het onderzoek niet gemakkelijk zou zijn. Niet voor haar en
niet voor de dokter. Heel wat instrumenten kwamen er aan te
pas. Ze hoorde nog hoe de dokter een der zusters toebitste om
dat deze een tikje veroorzaakte tussen een glaasje en een der
instrumenten.
Terwijl ze ondanks haar pijn nog tijd vond om medelijden te
hebben met de verpleegster, kreeg ze zelf een bestraffende op
merking omdat een bepaalde handeling van de dokter haar zo
veel meer pijn veroorzaakte, dat ze als in reflex haar lichaam
optrok. Martha kon echter het besef van het onheuse van die
opmerking niet opbrengen. De pijn, die haar werd aangedaan
was nergens meer mee te vergelijken. Martha jammerde als een
klein kind.
Na een eindeloos lijkende tijd was dit pijnlijke proces be
ëindigd. Martha vroeg zich niet af, wat nu eigenlijk gebeurd
was. Het was afgelopen en dat was het voornaamste. Hoe kon
een mens zoveel pijn verdragen zonder bewusteloos te worden.
Voor het eerst in haar leven had ze verlangd tot een van die
vrouwen te behoren die bij de geringste gebeurtenis flauw val
len.
Ze werd op een brancard op een der gangen geschoven. Nog
natrillend van de doorgestane emotie, kwam een zuster haar
naam vragen. Onzeker keek Martha de zuster aan. Ze wist niet
meer hoe ze heette en het kon haar niet schelen ook. Rust, dat
was het enige wat ze behoefde.
De zuster nam de controlekaart en keek er op. „Mevrouw
M. de Goede-Vester; klopt dat?" Martha knikte flauw. Wat
raar, nu wist ze het weer.
Zou dit nu het einde betekenen van de beproeving? Martha
werd nu in een ander klein zaaltje gebracht. Ze werd op een
brede tafel geschoven. Het lijkt wel een grote strijkplank, dacht
ze. Ze keek naar de toestellen die stonden opgesteld. Hier wor
den röntgenfoto's gemaakt, wist ze als bij ingeving.
Een andere dokter kwam nu op haar toegestapt. Martha hoor
de een geluid als van een blaasbalg en in haar linkerzijde ont
stond na enige tijd een lichte druk. Zij lichtte haar hand op.
„Prachtig" deed de dokter tevreden, „en nu de andere kant".
Weer dat geluid van die blaasbalg, en toen een pijn in haar
rechterzijde, alsof iemand met een grote vuist van binnenuit
met kracht tegen de pijnlijke plek aanduwde. Vol schrik hief
ze weer haar hand op. „Nu al?" vroeg de dokter verwonderd.
„O ja, hou op" zei Martha in panische angst en hees stootte
ze uit: „laat het nu alsjeblief afgelopen zijn; dit is niet uit te
houden".
"Het is nu zo gebeurd", zei de dokter geruststellend.
Een assistente kwam toegeschoten en gaf Martha opdracht
om op een teken van haar de adem in te halen, even in te houden
en daarna te ontspannen. Martha, die overgevoelig en overver
moeid was geworden, voelde eerst de neiging opkomen om al
les maar te laten zoals het was; dan bedacht ze dat van röntgen
foto's zoveel kon afhangen. Stel je voor dat de foto's niet goed
zouden zijn en alles over moest. Misschien dan dat hele pijn
lijke onderzoek ook wel.
Daar kwamen de commando's al en Martha werkte zoveel
mogelijk mee. Er werd iets aan de toestellen versteld, en Martha
moest nog even herhalen..
Nu werd ze heus naar de zaal teruggebracht. De zaalzuster
lachte haar vriendelijk toe. „Pijn gedaan?" vroeg ze meelevend.
„De dokter heeft me gevild" antwoorde Martha klagend,
en tranen stroomden uit haar ogen.
„Kom kom" deed de zuster opgewekt, „uw huidje zit er nog
op en nog niet eens zo lelijk".
Martha kende dat wel. Paulien had ook dat opgewekte dat
iedere verpleegster zich scheen aan te meten. Ach, ze moest
toegeven, het klonk in ieder geval normaal. Daar straks dacht
ze een ogenblik dat haar verstand het begaf.
Nu maar afwachten op de volgende gebeurtenissen. Haar in
tuïtie zei haar dat ze er nog lang niet was. Maar o wat een
heerlijkheid, daar kwam de zuster met een spuitje, misschien
zou eindelijk die smartelijke pijn een ogenblik verdwijnen.
HOOFDSTUK XVI
Paulien krijgt een boodschap
Paulien had nachtdienst op zaal 12. Het was al laat. Rustig
deed ze haar rondgang voor ze aan haar tafeltje kon gaan zit
ten. Alle patiënten hadden hun glaasje water. Toch wenkte
een oud moedertje haar. Paulien glimlachte, het was een dorps-
genote. Ze meende, en misschien niet ten onrechte, dat ze een
streepje voor had.
Paulien maakte geen verschil in de behandeling van haar pa
tiënten, maar ze vond het toch altijd wel leuk om met zo'n be
kende patiënt een praatje te maken, tenminste als haar dienst
en de toestand van de patiënten het toelieten.
(Wordt vervolgd)
imiiiiiiiiiimniimiiiiiiiMiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimii
Afrikanen, Petunia, Lobelia,
Ageratum, Salvia, Begonia enz
Lijtwcg 44 - Bergen
iiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiihmmiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiui
Stationsstraat 3 - Bergen
in Cotton-satin v a. f 11,95
Zijden shawlblouses
Zeer apart vanaf f 19,75
maten 42-48
Draion blouses
met V2 mouw
Zeer fijn weefsel in beschaafd
dessin f 18,90
Overhemd blouses
met V4 mouwtje
in crème of wit poplin f 6,90
ALLE BLOUSES
OVER DE ROK TE DRAGEN
met naad vanaff 1,50
Naadloos vanaff 1,69
