E
WATERSTANDEN
AM
Laag water te Camperduin
mm
NATIONALE
RECLASSERINGSCOLLECTE
Romantiek-avonturen in de nieuwe omnibus
van de ras-verteller Anthony van Kampen
KERKDIENSTEN
Reklassering
Films van week
tot week
half-zware
BIOSCOOP „DE RUSTENDE JAGER'' BERGEN Nh.
Hiroshima mon amour
Ik heb gezondigd
Het geheimzinnige leven
van Dr Faust 18 jaar
Ouden van Dagen
op stap
Berdos 1 - Schoorl 1 0-0
Spit, Spierpijn
Nieuwe eigenaar
Franse Centrum
organiseert cursussen
INGEZONDEN STUKKEN
Gedenkt met milde hand de lijsten-collecte ten behoeve
van de reclasseringsinstellingen VAN ALLE gezindten.
Wordt te Bergen gehouden van 18-30 september a.s.
Anthony van Kampen stamt
uit een echt zeevaardersge
slacht, zowel van vaders- als van
moederszijde. Hij is geboren in
Hellevoetsluis en het lag voor
de hand, dat de zoon de familie
traditie zou voortzetten. Helaas,
hij bleek geen zeemansogen te
bezitten, dus bleef de zeevaart
school voor hem gesloten.
De familie Van Kampen ver
huisde naar Den Helder en de
jonge Anthony bezocht daar de
middelbare en hogere handels
school. Hij begon zijn loopbaan
op een passagebureau van een
onzer grote rederijen.
Op de middelbare school was
zijn aanleg voor schrijven al aan
het licht gekomen: gedichten,
schetsen en korte verhalen,
waarvan er verscheidene in
plaatselijke bladen en geïllus
treerde tijdschriften werden op
genomen.
Alras bleek dat Anthony van
Kampen geen zitvlees had voor
een kantoor. Hij werd free lance
reporter en op negentienjarige
leeftijd kwam hij als journalist
bij de Helderse Courant. Hij
was tevens correspondent van
enkele grote dagbladen en in de
jaren vóór de oorlog schreef hij
grote reportages, waarvoor hij
tal van buitenlandse reizen
maakte. Zijn afkomst heeft hij
nimmer verloochend: alles wat
met de zee en de zeevaart te ma
ken heeft, had altijd zijn onuit-
blusbare sympathie. Hij trok er
op uit met de reddingboten, met
de zeeslepers en met de Marine.
In de bezettingsjaren bleef het
bij plannen maken. Plannen, die
overigens na de oorlog prompt
verwezenlijkt werden: een mari
tieme uitgeverij en een maand
blad, geheel gewijd aan de
scheepvaart, de zee en de zee
man. De besognes van een uit
geverij en het redigeren van een
maandblad dwongen hem aan
vankelijk thuis te blijven. Maar
een dergelijk „huisarrest lag nu
eenmaal niet in de aard van de
ze geboren avonturier. In 1946
ging hij in opdracht van de re
gering naar het toenmalige Ne-
derlands-Indië, waar hij stof ver
zamelde voor publikaties over
leger en Marine. Bij die gele
genheid raakte hij verzeild in
Nieuw-Guinea en kwam daar in
contact met dr J. V. Bruyn, de
legendarische figuur die door Van
Kampen als „Jungle Pimpernel"
internationale vermaardheid zou
verwerven.
De ene grote reis na de an
dere volgde nu: een paar maal
naar centraal Nieuw-Guinea,
naar het noorden van Groen
land, naar de binnenlanden van
Suriname, reizen naar dé eilan
den: Corsica, de Hebriden, ei
landen in de Pacific.
Anthony van Kampen is
thans vijftig. Wie meent, dat hij
nu rustig op zijn pantoffels thuis
bij de warme kachel zijn bewo
gen avonturen zit te overpein
zen, vergist zich.
In verband met het verschij
nen van de „Anthony van Kam
pen Omnibus" willen we graag
eens een gesprek met hem heb
ben en bellen hem op voor een
afspraak. Het blijkt dat hij net
de avond tevoren uit V?arschau
is teruggekeerd. We voelen ons
een beetje bezwaard hem zo on
middellijk op zijn dak te vallen.
„Ach welnee, kom maar".
Anthony van Kampen woont
in Bergen. Buiten het eigenlijke
dorp aan een landelijke weg,
ligt het „Huis met de scheeps-
bel".
We worden ontvangen door
mevrouw Van Kampen, maken
kennis met de dochter des hui
zes, Nienke, een dertienjarige
gymnasiaste, die een waardige
spruit van zo'n reislustige vader
blijkt te zijn: ze gaat drie weken
met een coaster naar Finland.
„Eerst kolen laden in Enge
land", zegt vader Van Kampen,
die ons tegemoet treedt, en hij
kijkt met gerechtvaardigde trots
naar zijn jongste.
„Een tijdje geleden zag ik
toevallig op de TV de film „Het
Riool de geschiedenis van de
strijd in het getto van War
schau. Het greep me zo, dat ik
het zélf wilde zien. En ik bén er
in geweest, in de riolen. Het
heeft me moeite gekost, allerlei
instanties kwamen er aan te pas.
Je künt er niet in lopen, werd
me gezegd, die TV-film was
studio-werk. Enfin, ik moest en
ik zou het zien, scharrelde een
fotojournalist op en daar gin
gen we. Asbestpakken aan en
zo'n mijnwerkerslamp op je
borst. Nou ze hadden niet over
dreven. Op onze buik moesten
we kruipen, achter elkaar.
En dan te denken dat hier
maandenlang mensen hebben
geleefd. Joden, die zich verzet
ten, eerst in hun huizen, toen
vanuit de puinhopen, en zich
tenslotte terugtrokken in de ri
olen. De Duitsers smeten carbid
door de riooldeksels naar bin
nenO, wat daar in War
schau allemaal is gebeurd! on
voorstelbaar!
voor Optiek
Foto
Mr. Opt. D. W. Pastoor
„De opbouw van Warschau
is grandioos", vervolgt Van
Kampen. „Het volk is arm, maar
wat in Warschau is gebeurd,
dwingt bewondering af. Men is
zo gelukkig geweest de tekenin
gen van de oorspronkelijke Ita
liaanse bouwmeesters terug te
vinden. En steen voor steen
heeft men die oude bouwwerken
weer gereconstrueerd War
schau was zo'n enorme puin
hoop, dat de Russen voorstelden
dan maar Krakau tot hoofdstad
te maken. Maar daar wilden de
Polen niet aan. „Dat gunnen we
de Duitsers niet", zeiden ze. En
ze bouwden Warschau, dat let
terlijk „ausradiert" was, weer
op uit het niets.
Urenlang kan Anthony van
Kampen doorgaan over Polen
en Warschau, waar hij nog he
lemaal vol van is.
Als we het over kinderen heb
ben, vertelt hij, dat zijn zoon als
cameraman in Nieuw-Guinea
werkt. (,Ach ja, hier in dit huis
valt minstens eens per dag het
woord Nieuw-Guinea".
„Zou u er willen wonen?",
vragen we.
„Als ik jonger was, aarzelde
ik geen ogenblik zegt Van
Kampen. „Het land fascineert je,
laat je niet meer los. Het con
tact met de bevolking is onge
looflijk boeiend. Toen ik het ge
luk had in 1946 met dr De Bruyn
mee te kunnen vliegen naar het
gebergte in het binnenland is dat
een ervaring voor me geweest,
die mijn leven totaal heeft ver
anderd. Weet je wat Johan
Winkler eens een poosje geleden
in een recensie over een van m'n
boeken schreef? „Ze weten niet
wat ze met Nieuw-Guinea moe
ten doen. Nou, laten ze het aan
Anthony van Kampen geven,
want het is toch eigenlijk zijn
Nieuw-Guinea?" Hij grinnikt
even. „Heel mooi was dat".
Anthony van Kampen heeft
veel lezingen gehouden. Nu is hij
ermee opgehouden. Het kost hem
te veel tijd.
„Ach, zo'n enkele keer
Ik was eens met mijn vrouw bij
kennissen en bekenden. Ik rook
lont en ja hoor, na een poosje
was het: „Pas weer een reis ge
maakt, hè? Vertel 'es!"
„Hij begon om tien uur," gaat
zijn vrouw verder, „en om half
twaalf moesten we naar huis, op
de fiets. Ik zeg onderweg tegen
hem: „Dat verhaal had ik nog
nooit eerder van je gehoord!"
Zegt-ie „Ik zélf óók niet!" Die
aartsleugenaar!"
,,'t Was een mooi verhaal",
zegt Van Kampen bescheiden,
„ik heb er zelf ook van genoten
En dat hebben wij ook
BERGEN
SCHOORL
ALKMAAR
In deze harde wereld met haar
oorlogen en geruchten van oor
logen, met haar „displaced per
sons" en ondervoede gebieden,
met haar nooit ophoudende
stroom van misdadigheden, wer
ken toch ook steeds krachten,
die gericht zijn op leniging van
nood, op het scheppen of ver
beteren van menselijke verhou
dingen, op het behoud of het
herstel van de vrede. Zelfs in
barre tijden, wanneer het geweld
van een diktatuur zijn vernieti
gend werk doet, sluimeren die
tegenkrachten niet en weten hier
en daar, soms waar men het
niet verwacht, uitkomst te bren
gen.
Voor de Hitler-tijd kan men
dit lezen in de prachtige bundel,
die onlangs onder de titel
„Durchkreuzter Hass" werd aan
geboden aan de bekende Probst
Heinrich Grüber, ter gelegenheid
van zijn 70ste verjaardag.
Is het vreemd om in dit ver
band te denken aan de reclasse
ring? Volstrekt niet. Ook van
het reclasseringswerk gaat een
positieve kracht uit, die het ne
gatieve van een begane misdaad
tracht op te heffen en hem of
haar, die zich daaraan schuldig
maakte, na de berechting wil be
geleiden op de weg naar een
nieuw leven. Die kracht is, naast
stoffelijke ondersteuning, de hef
boom waarmee de reclassering
het begin van een misdadige
loopbaan tracht om te buigen in
een richting, die én voor de be
trokkene én voor de maatschap
pij „vrede" betekent.
Wie zou zich niet achter dit
werk willen stellen?
Ge kunt dit o.a. doen door de
Nationale Reclasseringscollecte
te gedenken. In Bergen wordt
deze huis-aan huis gehouden van
18 tot 30 september a.s.
Het plaatselijk comité van uit
voering:
Mr. F. G. G. Boerrigter, voor
zitter; A. G. v. d. Hilst, secreta
ris; Mr. F. Zeiler, penningmees
ter; mevr. J. B. M. Diesfeldt-Pie-
ters; Mr. J. N. Alblas; A. L. Bak
ker; Th Sluyter.
Vrijdag, zondag en dinsdaga
vond te 8 uur, wordt in de bios
coopzaal van „De Rustende Ja
ger" een film vertoond over al
les van het leven, en het thema
Liefde. Niets blijft er onbesproken
in de film „Hiroshima, mon
amour" van Alain Resnais. Tij
dens een korte ontmoeting in Hi
roshima, symbool van atomische
verschrikking, tussen een meisje
uit Nevers in Frankrijk (dat on
der de laatste wereldoorlog haar
eerste liefde beleefde met een
Duits soldaat) en een jonge Ja
panse architect wordt het leven
totaal ontrafeld, totdat er niets
geheim meer is. Dit alles tegen de
achtergrond van de opname ener
film over de vrede.
Men kan zeggen dat zij zo on
geveer alles beroert wat ongrijp
baar en ondefinieerbaar op de bo
dem van dit leven rust, de onuit
puttelijke bron waaruit liefde,
haat, het eeuwig zoeken en het
nimmer vinden, voortspruiten.
Leeftijd 18 jaar.
Zaterdag, maandag en woens
dag te 8 uur verschijnt de breed
opgezette en meeslepende film
„Ik heb gezondigd", van Max
Reinhardt's beroemde toneelstuk
op het projectiescherm. De be
roemde legende van een non, die
de diepten van het leven leerde
kennen, met Carroll Baker, Vit-
torio Gassman, Roger Moore e.a.
in de hoofdrollen. In een storm
achtige vaart voert deze film U
van Spanje naar Parijs en Brus
sel, via stierengevechten, zigeu
nerkampen, cabarets, en het bloe
dige spoor van grof oorlogsge
weld. 14 jaar.
In het kader van het bijzondere
programma komt donderdaga
vond te 8 uur Goethe's drama en
Gounod's opera „Het geheimzin
nige leven van dr Faust, waarin
Gina Mattera, Italo Tajo en Nel
ly Corradi de hoofdrollen vervul
len. Een bijzondere film van een
man, die zijn ziel aan de duivel
verkocht.
SCHOORL
SEPT.
16
1.29
1.47
17
2.13
2.39
18
3.10
3.39
19
4.22
5.07
20
5.00
6.15
21
6.41
7.20
22
7.47
8.18
23
8.39
9.07
In het kader van het bijzondere programma
Een dezer dagen konden we
reeds vroeg in de morgen een
grote drukte waarnemen in het
dorp, hetwelk zijn oorzaak vond
in het feit dat het voor de ouden
van dagen ook dit jaar, dank zij
de burgerij, mogelijk is geweest
een aardige trip te maken naar
diverse plaatsen in ons land.
Het hoofddoel was de nieuwe
wandelpier in Scheveningen wel
ke via een mooie trip langs de
duinkant bereikt werd. Na veel
omzwervingen met op zijn tijd
een natje en een droogje, werd
tegen acht uur in de zaal van De
Rustende Jager het slot gevierd
van de dag, met een kopje koffie
en koek. Hier was het fanfare
korps „De Vriendschap" paraat
om dit slot met muziek op te luiste
ren. Dehr. C. Kaandorp sprak hier
de aanwezigen toe en zei dank
baar te zijn, dat alle deelnemers
aan de tocht weer gezond en wel
aan de deur afgeleverd konden
worden. Overigens wordt deze
tocht een probleem. Velen komen
er bij en weinig vallen er af, Spr.
hoopte van ganser harte, dat allen
ook het volgend jaar weer van
de partij zullen zijn.
Zeer erkentelijk was hij de bur
gerij door wiens giften en gaven
deze tocht mogelijk was geweest.
Dank bracht spr. aan de chauffeurs
van particuliere auto's en de bus
sen. In deze dank deelden de wijk
verpleegster, de dokter, pastoor
en dominee. Zeer erkentelijk was
hij de heren v. Lienen, Goed en
Guther, die in deze organisatie
een leeuwendeel voor hun reke
ning genomen hadden. Ook werd
dank gebracht aan Mevr. Jonker
en verder alle helpsters.
De verkeersbrigade uit Alkmaar
die de gehele colonne door alle
moeilijkheden wist te brengen,
verkreeg eveneens de dank van
het comité.
Met een behouden thuiskomst
en een welterusten besloot spr.
zijn rede en met een pittige mars
van het fanfarecorps zocht een
ieder zijn voertuig weer op om
thuisgebracht te worden.
Om precies half drie laat
scheidsrechter Verberne begin
nen. Berdos heeft een invaller
voor de spil, terwijl Schoorl vol
ledig is. Direct ontwikkelt zich
een vinnige strijd, waarbij de
elftallen elkaar niets toegeven.
De goede training van de Ber-
dos-ploeg komt tot uiting, door
dat de spelers steeds iets eerder
bij de bal zijn dan hun tegen
standers. Beide doelen komen
om beurten in .gevaar, waarbij
de Schoorldoelman gevaarlijker
werk krijgt dan zijn collega. In
prachtige stijl weet hij echter
voor elke aanval op z'n heilig
dom een oplossing. Langzaam
weet Berdos het middenveld te
bezetten. De druk op 't Schoorl-
doel wordt groter, doch slecht
schieten en stug verdedigen
voorkomt voor Schoorl erger.
Met de stand 00 breekt de rust
aan.
Na de thee een hevig offensief
van Berdos. De overwinning
wordt geforceerd. Nu eerst komt
de zeer sterke verdediging van
Schoorl in haar element, waarbij
vooral K. de Vet uitblinkt. Er is
werkelijk geen doorkomen aan
voor Berdos en na pl.m. 20 min.
zakt de gehele ploeg af. Schoorl
neemt het offensief over en nu
wordt Berdos geheel op eigen
helft terug gedrongen. De
Schoorlvoorhoede is echter on
machtig de strijd te beslissen,
wat in deze periode zeker moge
lijk was. De tijd verstrijkt ech
ter'zonder doelpunten, wat vol
gens ons wel de juiste verhou
ding is. Scheidsrechter Verberne
leidde correct.
Programma a.s. zondag:
Schoorl ISt. Adelbert I 2.30 u.
Schoorl IIDuinranders III
12 uur.
Naar wij vernemen gaat de
heer C. Groothoff per 1 october
café Klop verlaten. Hij zal zich
elders in ons land gaan vestigen.
Daarmede gaat weer een bekende
figuur de gemeente verlaten. Op
zijn verdere pad wensen wij de
heer Groothoff veel succes toe.
Ons kon nog niet medegedeeld
worden wie de nieuwe eigenaar
of exploitant zal worden.
Nadat in de afgelopen twee
jaren in Alkmaar voor vele be
langstellenden cursussen in de
Franse taal gegeven zijn op
initiatief van de culturele afdeling
van de Franse ambassade, zal
binnenkort een nieuwe cursus
beginnen. Met de leiding is
belast mevrouw Dra L. Buning-
Bensidoun. Er komen cursussen
voor beginners, voor gevorderden
afgestudeerden en voor hen die
het diplöme de la Sorbonne willen
behalen. Het Franse Centrum dat
met de organisatie van de cur
sussen is belast, genoot nog in
juni de belangstelling van de
ambassadeur van Frankrijk in
ons land.
DE VINKENKROCHT ONDER
DE LOUPE
Hoflaan 2 - Bergen
ZONDAG 17 SEPTEMBER
NED. HERV. GEMEENTE
in de Ruinekerk
v.m. 10.15 u. Ds. Visser
GEREF. KERK
v.m. 10 en n.m. 4.30 u. Ds R. v. d. Berg
HERVORMDE KAPEL REHOBOTH
n.m. 10 u. Ds L. Lagerweij, Den Haag
LEGER DES HEILS
(Dorpshuis)
zondag v.m. 10 uur. Samenkomst, v.m.
11.30 uur Zondagschool. Donderdag
n.m. 2 u. Gezinsbond voor vrouwen,
Dinsdagavond 7 u. Breelaan 5
Jeugdbond v. jongelui
NED. HERV. GEMEENTE
v.m. 10 u. te Schoorl
Ds C. M. de jong
Avondmaalsviering
Zondagsschool te Schoorl 11.15 uur
REMONSTRANTSE KERK
Fnidsen 37
v.m. 10.30 u.
Ds 1. Breukink
DOOPSGEZINDE GEMEENTE
v.m. 10.15 u. Ds H. Bremer, A dam
Voor vissers en verkeer langs het strand
(Hoog water plm. 6 uur vroeger)
v.m.
n.m.
(Ingezonden mededeling)
Vrijdagavond, zondaqavond, dinsdagavond te 8 uur
Emmanuéle Riva en Eiji Okada in
18 jaar
Een film van Alain Resnais.
Bekroond op het internationale Filmfestival te Cannes.
Zaterdagavond, maandagavond, woensdagavond te 8 uur
Zondagmiddag te 2.30 uur
Carroll Baker, Vittorio Gassman, Roger Moore
in de breed opgezette en meeslepende verfilming van
Max Reinhardt's beroemde toneelstuk
14 jaar
De beroemde legende van de non, die de diepten van het
leven leerde kennen.
Donderdag 21 september te 8 uur
De verfilming van Goethe's drama en Gounod's opera
met Gino Mattera, Italo Tajo, Nelly Corradi.
Het onsterfelijke gegeven van de man die
zijn ziel aan de duivel verkocht.
(Ingezonden mededeling)
en reumatische pijnen
wrijft U eveneens weg met
Buiten verantwoordelijkheid der redactie
Het ingezonden stuk van „Een
Bergenaar" onder bovenstaande ti
tel, is mij uit het hart gegrepen.
Zelfs zonder een loupe te gebrui
ken moet het ieder duidelijk zijn,
dat dit stukje Bergen „als een
woestenij en als cultuurgrond
waardeloos is", zoals de geachte in
zender vaststelt. Als bewoner van
de Vinkenbaan is deze toestand mij
een doorn in het oog en ik ben het.