UtikMai
99
ft
8
8
8
8
8
HET SPIJT ME, MAAR
Coöp. RaiHeisenbank (Schoorl)
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
TOCH Kapsalon DOIIBEN
vakkundige behandeling
DE COPY
modern kapwerk
permament „American"
BOORSM A-TEXTIEL
kleurspoeling „Special"
maar bespreek tijdig
Foto Dick van Berge
Op 24 en 31 december
is de Bank GESLOTEN*
VRIJDAG 21 DECEMBER 1962
39c JAARGANG NoySf'
Verschijnt tc Bergen, Bergen aan Zee, Schoorl, Schoorldam, Groet, Camperduin, Egmond aan Zee, Egmond-Binnen en Egmond ad. Hoef
KERSTMIS 1962
Advent is weer voorbij,
Kerstmis is aangebroken.
De lichtjes zijn ontstoken
Het grote Licht uit Bethlehem
Verkondigt de geboort' van Hem,
Die in een Kribbe is gelegd,
Zoals reeds was gezegd,
Herders hoorden het verkonden,
Zij gingen heen en vonden
Het Kindje in een stal,
Joseph, Maria en wat vee,
En dat was al'
Maar stralen vielen uit de Hoge
Op 't Christus kindje neer,
Dit tere wicht zal eenmaal zijn
Ons aller, aller Heer,
Aanbidt Hem alle volken,
Want hemel, aard en wolken
Staan onder Zijn gebied;
Als Zoon des Vaders heeft Hij macht
In hemel en op aard,
Op Zijn bevel zwijgt alles stil,
Wordt zelfs de storm bedaard.
En voor ons aller zielenheil
Heeft Hij Zijn leven veil,
In liefde zonder peil.
De Heiland is geboren,
Aan ons is heil beschoren
Luidt nu o klokken,
Verkondig' uw stem,
De blijde geboorte in Bethlehem.
MAARTJE N. ZWAAN
KERSTVERHAAL
door J. van Schooten
„Het spijt me. maar ik kan ook
niet anders", zei Betje Staverman.
Het jonge vrouwtje knikte. Ze
keek niet naar de wieg en ook
Betje vermeed angstvallig daar
naar te kijken, maar hield haar
blik vast gericht op een punt er
gens achter mevrouw Hooger-
huis.
Het speet haar ook inderdaad.
Maar ze kon ook niet anders.
Het speet haar, dat zij dit jonge
moedertje moest zeggen, dat zij
per 1 januari maar een ander on
derdak moest hebben.
En zij kon ook niet anders,
want Duwaar wilde graag de
twee kamers hebben, waarin nu
het echtpaar Hoogerhuis woon
de.
Betje Staverman stond in haar
volste recht.
Toen het echtpaar Hoogerhuis
die kamers huurde wist zij niet
beter dan dat de man werkte en
ook de vrouw, mensen waarvan
zij dus weinig last had. Maar toen
dat jonge vrouwtje ophield met
werken, ja, toen waren haar .ogen
opengegaan. En toen er een baby
was geboren, gevoelde Betje zich
bij de neus genomen. Dat kon zij
niet hebben in haar pension! Dat
hadden zij haar moeten zeggen.
Nu zat zij daar met een gezin op
kamers!
Truus, haar vriendin, had wijze
woorden gesproken, maar zij
kwamen helaas als mosterd na de
maaltijd. „Nooit beginnen met
een echtpaar", had Truus gezegd,
„straks heb je een huis vol kin
deren en ben je in je eigen wo
ning geen baas meer. Mens, ik
zou je daarvan verhalen kunnen
vertellen
Betje was erin gelopen, vooral
omdat zij dat mevrouwtje Hoo
gerhuis zo'n lief vrouwtje vond.
Hij was anders, beleefd, maar
kort, een beetje stuurs.
Truus was haar roeping mis
gelopen, die had detective moe
ten worden. Zij was uitgegaan
op informaties. Dat lieve me
vrouwtje Hoogerhuis, nou, dat
zou ook zo'n beste niet zijn.
Thuis, waar altijd ruzie was, was
zij weggelopen. Nu, ja, zij had
een stiefmoeder, maar dat moest
een reuze-keurig mens zijn, zo
luidden de informaties. Zij had
deze jongen ontmoet, waarvan
zij later een baby verwachtte. Er
moest worden getrouwd en naar
een woning uitgezien. Een wo
ning, waarop natuurlijk geen kans
was.
Zo waren zij bij Betje beland,
hadden natuurlijk nog niets ge
zegd over de baby, wel wetend,
dat zij nul op het rekest zouden
krijgenen Betje was erin ge
lopen.
Na deze ontdekking had juf
frouw Duwaar haar het middel
aan de hand gedaan om het stel
weer uit huis te krijgen. Juffrouw
Duwaar was cheffin in een grote
zaak, een dame van tegen de
veertig, met hand en tand vech
tend tegen de tijd, die haar wei
nig vrouwelijk schoon aantastte,
zeer goed van betalen en zeer
zakelijk. Zij wilde echt graag de
ze twee kamers hebben. Juffrouw
Duwaar had precies gezegd, wat
Truus haar ook al gezegd had.
Het was beter dat stel kwijt te
zijn dan rijk. Nooit aan beginnen,
een echtpaar met kinderen.
Dat gaf Betje het argument in
handen, dat ze nodig had om het
echtpaar Hoogerhuis de huur te
kunnen opzeggen. Betje bestreed
alle zachtere gevoelens, die ze
kreeg, wanneer zij dat donkere
hoofd van Ali Hoogerhuis gebo
gen zag boven het kleine hoopje
mens, en die bruine ogen, die
haar zo vriendelijk aankeken. Ze
zag wel hoe die glans uit die ogen
verdween toen zij het vonnis uit
sprak, maar zij kon niet anders.
En zij bewaarde angstvallig een
koele reserve, toonde geen be
langstelling voor de baby, hield
zich op een afstand en had geen
tijd meer voor een praatje.
Betje Staverman pantserde
haar hart. En ze was blij, dat het
hoge woord er uit was. Het speet
haar wel, het speet haar zelfs
meer, dan zij zichzelf wilde be
kennen. Maar ze kon immers niet
anders?
„Moet je haar zien gaan, die
stijve, ouwe, schijnheilige prent
zei Henk Hoogerhuis, die van
achter de gordijnen stond te kij
ken naar Betje Staverman in haar
keurige donkere mantel met het
bontje en het zwarte hoedje op
het grijze haar, die nog vief de
straat uittrippelde.
„Daar gaat ze", woedde hij,
„braaf Kerstfeest vieren met haar
zondagsschool. Ik loop mijn zolen
Het eerstvolgend
nummer van ons blad
verschijnt op
Zaterdag 29 dec.
voor het Oudejaarsnummer
van „De Duinstreek'' moet
voor MAANDAG a.s. in
ons bezit zijn, alsmede de
Nieuwjaarswensen.
kapot voor een onderdak voor
ons, maar overal is het hetzelfde.
Een baby? Spijt me meneer. De
huisvesting? We staan op de lijst,
maar er zijn nog zoveel vóór!"
Zijn ouders woonden ergens in
het hoge Noorden in een klein ar
beidershuisje. Ali's ouders? De ti
rannie van de stiefmoeder, de
slappe vrede-houderij-met-ieder-
een van haar vader? Hij kampeer
de nog liever in de open lucht.
Maar al die sterke verklaringen
veranderden niets aan het feit, dat
het nu bijna Kerstmis was en per
1 januari moesten zij hier weg.
In een hotel? Al hun spaarcentjes
waren op en Henk's verdiensten
als boekhouder waren niet zo ge
weldig, dat dat er af kon
„Toe Henk", smeekte Ali, „be
derf het nu niet. Morgen is het
Kerstfeest
„Kerstfeest", smaalde hij.
„Voor haar, ja, met dat uitgestre
ken gezicht, maar niet voor ons.
Nou, ik moet nog even naar de
post
Hij ging naar de post, maar zag
er als een berg tegenop om weer
naar huis te gaan. Hij zwierf
langs de kille straten in een lichte
nevel gevangen, die de lichten der
lantaarns omspon. Hij belandde in
een stil café, waar hij achter een
borrel, die hem niet smaakte, zat
te broeden, uitzichtloos, zijn
machteloze woede verkroppend.
Dat mens van Staverman, dat zo
maar gladjesweg
Betje Staverman was zich van
al die pijlen, welke op haar wer
den afgeschoten niet bewust. Zij
zat net even voldaan uit te bla
zen. Het liep weer lekker van
avond. Moet je die kinderen zien.
Aan die kinderen had zij haar
hart verpand. Naar die kinderen
ging zij iedere zondag, weer of
geen weer, om ze te vertellen, met
hen te spelen en om te luisteren
naar hun vreugden en hun ram
pen. Het jaarlijkse Kerstfeest was
haar hoogtij. Het meeste werk
deed zij, maar bescheiden, achter
de schermen. Zij kwam niet op
de voorgrond, maar niemand kon
zich indenken, dat alles zo goed
zou gaan, wanneer Betje Staver
man niet en met alles-overziende
blik de zaak regeerde.
Zij schoof een beetje achteraan
naast twee meisjes met grote vlin-
derstrikken in het haar en luister
de naar wat die jonge school
meester, die Dedel, ervan maken
zou. Zij voor zich had liever ge
wild, dat meneer Bertels het
Kerstverhaal vertelde. Die deed
het altijd zo mooi. Maar nu ja,
er waren altijd mensen, die van
veranderen hielden. Hoe het zij,
het Kerstverhaal bleef hetzelfde,
door wie het ook werd verteld.
Langzaam soesde zij weg in
prettige gedachten en in de stilte
van de aandachtig luisterende
kinderschaar klonk alleen nog de
stem van de jonge onderwijzer.
„Het spijt me, maar ik kan ook
niet anders
Ze veerde op. Wat zei hij daar?
„Ja jongens", ging meester De-
del verder, „dat zei de waard van
de herberg, dat zeiden al die
mensen, bij wie Jozef en Maria
om onderdak aanklopten. Ze za
ten vol, zij konden er niets aan
doen. En zij wisten ook niet, dat
die vrouw een heel bijzondere
vrouw was en het kind, dat zij
verwachtte, een heel bijzonder
kind. Dat konden zij niet weten.
En zij hadden ook nog niet ge
leerd, wat datzelfde Kind later
aan de mensen zou leren; alles
wat je doet voor mensen, die in
nood verkeren of mensen, die ziek
zijn, mensen, die gebrek hebben
of geen onderdak, dat heb je aan
Mij gedaan
Het spijt me, maar ik kan niet
anders. Dat waren haar woorden
geweest tegen dat jonge me
vrouwtje Hoogerhuis.
Haar gevoel van tevreden vol
doening was opeens weg. Ze keek
naar de jonge onderwijzer, die
daar in de lichtglans van de grote
kerstboom stond te vertellen en zij
kreeg een hekel aan hem. Zie je
wel, ze hadden beter meneer Ber
tels kunnen nemen. Die man haal
de er van alles bij
Verstrooid en moeizaam haar
ontstemming verbergend hielp zij
mee om de avond tot een goed
einde te brengen. Huiverend trok
zij haar mantel aan, schoot snel
weg voor één van de anderen met
haar kon meelopen en dan gaan
praten.
Stond zij niet in haar recht?
Moest juffrouw Duwaar soms
die kamers niet hebben? En was
juffrouw Duwaar niet één van
haar beste pensiongasten, altijd
prompt van betalen? Was zij er
al niet veel langer dan die Hoo-
gerhuizen, die indringers. Want
dat waren ze toch? Waarom had
den zij haar niet verteld, dat het
vrouwtje een baby verwachtte?
Jawel, antwoordde een andere
Betje en had jij hun dan in huis
genomen? Zij hebben nóg geen
onderdak. Nergens willen ze een
echtpaar met een kind, net zo min
als jij. Jij hebt zo heerlijk Kerst
feest gevierd, hoe is hün Kerst
avond geweest?
Zo liep Betje Staverman met
zichzelf te debatteren en ze was
zo in dat tweegesprek verdiept,
dat zij bijna haar deur voorbij
liep. Geërgerd deed ze een stap
terug, stak de sleutel in het slot,
stond weer in haar eigen smette
loze halletje met de grote staande
klok en de koperen paraplu-stan
daard. Boven ging een deur open,
een streep licht viel op de trap.
„Ben jij het, Henk"
„Neen, ik ben het maar", ant
woordde Betje strak. „Is Uw man
nog niet thuis?"
„Neen." Aarzelend week het
donkere figuurtje daar in die
deuropening terug. Haar ogen
staarden de kleine vrouw daar
beneden aan. Kijk Betje, zei een
tergende stem, dat is het Kerst
feest van dat kleine mevrouwtje
Hoogerhuis. Zij zit daar alleen te
wachten op haar man, die waar
schijnlijk van narigheid de straat
is opgelopen.
Wees niet sentimenteel, waar
schuwde de andere stem. Denk
aan juffrouw Duwaar. Denk er
aan, je blijft straks geen baas in
eigen huis.
Betje Staverman was al hal
verwege de trap voor zij zich
daarvan bewust werd. Nu stond
zij tegenover de vrouw in de
deur.
„Is er wat?", vroeg zij.
„Henk... hij is al uren weg.,
hij hield het in huis niet meer
uit..." Dan opeens scheen zij te
begrijpen tegen wie zij sprak.
„Neem me niet kwalijk", zei ze
en wendde zich af om de kamer
oot èe
Nylon tricot kinderblouses
weer binnen te gaan. Uit de wieg
klonk een kreetje. De baby was
wakker geworden.
Alie Hoogerhuis dacht niet
meer aan haar man, niet meer
aan Betje Staverman. niet meer
aan de dreigende datum van 1
januari... Zij boog zich over haar
kind en bemerkte niet eens, dat
het Betje Staverman was, die
daar naast haar was komen
staan.
Op het hagelwitte lakentje viel
een donkere plek. „Je moet niet
huilen", zei Betje, en legde met
geweld de waarschuwende stem
het zwijgen op. „Hij komt heus
wel thuis. Toe, wees niet zo ver
drietig..."
Het jonge vrouwtje bleef
krampachtig gebogen over de
wieg, maar haar schouders
schokten.
„Toe nou", zei Betje en legde
aarzelend haar hand op de arm
van Ali Hoogerhuis, Zij wist, dat
zij nu haar schepen.definitief ach
ter haar verbrandde. „Je moet
niet zo verdrietig zijn op... Kerst
avond. Dat is een avond om blij
te zijn. En... je... je moet tegen
je man zeggen... dat het zo'n
haast niet heeft... kijken jullie
maar rustig uit tot je wat anders
hebt.
Opeens voelde zij een paar ar
men om zich heen en Betje Sta
verman was zielsblij, dat haar
vriendin Truus haar zo niet zag.
„Nou, nou", zei ze alleen maar.
Het was kleine Elsje, die red
ding bracht en zich niet storend
aan de gevoelens van de oudere
mensen, luidkeels te kennen gaf,
dat zij lang genoeg in de wieg
had gelegen en er wel eens uit
wilde.
„Hoor, die kleine schreeuw
lelijk", zei Betje en Ali lachte
door haar tranen heen. Zij tilde
het kind uit de wieg en meteen
was het stil. Met grote ogen keek
de baby naar die vreemde vrouw
met dat grijze haar.
„Wilt... wilt u haar niet even
vasthouden?vroeg Ali.
En zo kwam het, dat Henk
Hoogerhuis, die uiteindelijk vast
stelde, dat al dat gemier niet hielp
en dat hij een grote slappeling
was om maar weg te lopen en
zijn vrouw met het kind alleen
te laten, in een opwelling van
Giro-betalingen
Ter vermijding van de hoge
incassokosten, verzoeken wij on
ze kwartaal-abonné's het ver
schuldigde bedrag af 1.75,voor
het le kwartaal 1963 te willen
storten op onze giro-rekening
no. 147071, ten name van
C. Oldenburg, Schoorl
Bij voorbaat vriendelijk dank
De Uitgever
LEGER DES HEILS
KERSTFEEST.
Een laatste bericht.
Op onze oproep in de vorige
Duinstreek, aan ouden van dagen
aan gehandicapten en aan de
Jeugd van Bergen hebben tien
tallen gehoor gegeven en zich
gemeld bij het Leger des Heils,
adres Bergen, Breelaan 5.
Maar mocht iemand het nog
vergeten hebben, kom dan zo
spoedig mogelijk een toegangs
bewijs halen.
Het kerstfeest van de volwas
senen is vijdag 28 december 4 uur,
in „De Oude Prins" en voor de
jeugd zal de instuif zijn donder
dag 27 december 4 uur, in het
Dorpshuis.
Men melde zich dus alsnog zo
spoedig mogelijk.
Voor de overige bijeenkom
sten raadplege men de adver
tentie in dit blad.
BERGEN AAN ZEE IN
KERSTSFEER.
Wie dezer dagen Bergen aan
Zee inrijdt, zal aan het eind van
de Zeeweg boven op het terras
van Hotel Nassau-Bergen de
fonkelende lichtjes van een 5
meter hoge kerstboom kunnen
zien. De stemmig gehouden ver
siering van de boom geeft aan de
anders zo winterstille badplaats
een feestelijk aanzien. Bergen
aan Zee is in de Kerstsfeer ge
bracht, hetgeen zo vlak aan de
kust een aparte bekoring- heeft.
Alle foto-artikelen
Fotografie op elk gebied
groot berouw in een laat-open-
winkel nog gauw een hele grote
kerstkrans kocht. Thuisgekómen
bleef hij in de kamerdeur staan.
Zijn dochter kreeg net een droge
luier aan en was dat werkelijk
Betje Staverman, die hij hoorde
zeggen: „Kijk eens, hoeveel haar
zij al heeft... ze wordt vast net
zo donker als jij."
„Pardon", stamelde hij en liet
de doos met gebak bijna vallen.
Maar hij hoorde niet de fijne
ironie en de zelfspot in de woor
den van Betje Staverman toen ze
zei: „Het spijt me wel, maar ik
kón niet anders..."
ZONDAGSDIENST
ARTSEN
DE DUINSTREEK
Redactie en Adm.: C. Oldenburg,
Laanweg 35, Schoorl, Giro 147071
Telefoon K 2209-268
Agentschap te Bergen: De Haan's
Boekhandel, Stationsstr., Tel. 2452
Agentschap voor Egmond aan Zee:
R. P. Jonker, Voorstraat 129
Abonnementsprijs: f 6.85 per jaar
f 1.75 per kwartaal
Advertentieprijs: 12 ct. per m.m.
Vraag en Aanbod 15 ct. per m.m.
met een minimum van f 1.50
Woning- en Vacantieruil 15 ct. m.m.
Familie-advertenties 15 ct. per m.m.
Dorpsstraat 21 - telef. 02203-2266
VOOR EEN
ZAKENADVERTENTIES etc.
uiterlijk DONDERDAG 27 JAN.
VOOR
VOOR EEN
Lange mouw, v a. f 8,65. Kleine stijging per maat.
Voor betere Textiel'.
RUINELAAN 18 - TELEFOON 2532
VOOR DE
VOOR DE A S. FEESTDAGEN
BREELAAN 13, Bergen, tel. 2001-3618
BERGEN
23 december
Dr. LUGTEN. Tel. 2700.
25 december
Dr, POOT
Dorpsstraat 30 Telefoon 2423
SCHOORL
Wegens omstandigheden zijn de
zondagsdiensten niet bekend.