'T VERFHUIS
J. DEN BROEDER
,lle drnivenpers'
loor verf en behang
Drogisterij liroeneveld
DOBBEN
r
Liefde op de Hoge Veluwe
doulange
Bloeiende Kamerplanten
k a p we r k
Is „Doe het zelf" uw
dan zult U bij ons zeker SLAGEN
Kantoormachinehandel J. W. MOL
zomerhoedjes
Tuin-, bloem- en gazongraszaden
Speciaal adres voor gazongraszaad
l BLOM, Onderweg 21, Schoorl
Rein Valkhof f
naar Bossaert - kleurencentrum
Tevens flexa- en kruksartikelen en dat betekent kwaliteit
Voor prima
toch
Kapsalon
BREELAAN 25
TELEFOON 2410
BERGEN
WINKELKASSA - KANTOORMEUBELEN
Voor Bergen K. MOL - Lijtweg 26
chemisch reinigen legen o n g e k e n d lage prijzen
'°PPsr
erd'c ht
LEUKE KOLLEKTIE
Deux pieces - Trois pièces
Breng ons,uw kleding.
na 3 dagen hangt het p i e k I ij n voor u klaar
Zo zacht voor baby
Zo practisch voor mamma
LUIERS
prijs f 1.55
en f 1.35
Page - Befa - Ortex
DOULANGE LUIERS
uitsluitend bij de drogist
Bloemkwekerij H. H. de Jong
Adverteer! in
De Duinstreek
HOUT
Board
Triplex
Vezelplaat
Tegelboard
enz.
VOOR:
VERF
Glansverf
Grondverf
Plamuur
Muurverf
enz.
BEHANG
Grote sortering
ook o a.
Suwide
Houtwand
enz.
liiiiiiiiiiiiiiniiiiMiiiiiiiu (iiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiii hui Mini ui' iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMi'ii iiiiiiiiiiiii ui ii min him iiiiiiiiiiiiiiii! mui min mi
Wij leveren alle soorten Glas, Carbolieum, Lijmen, Kippen- en Hor*
rengaas Asphalt en Ruberroid - Ijzerwaren Plafondtegels enz.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Voor KUNSTSCHILDER
en TEKENAAR:
Rembrandt Olie
en Waterverf
Bespannen Spieramen
Linel Gouache
Boetseerklei
Reeves Linoverf
Whatman Blocks
enz.
SCHILDERSKISTENt
Paletten
Scraperboard
Glazuurverf
Spantangen
Vernissen
Kleurpotloden
Gekleurd tekenpapier
Schilders Ezels
enz
iiiiiiiiiiiiiitiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiniMiiiiniiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiliMiiMiiiiiiiiiniiiKiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMHiin.iiiniiiiiiiiiiiiiiii
Wist U dat wij ook een afdeling CAMPING hebben met o a. Tenten
Veld- en Zonnebedden, Luchtbedden, Slaapzakken, Ligstoelen, Parasols
Tuinstoelen, Haringen. M^indschermen, Stormlantaarns, T entstokken
enz. Dus zoekt u iets, komt u dan eens naar
IIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIHIIIIIIIHIIlllllllllllüllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMIlllllllllllllllllllllllHIIIHIllllllUHIIIIIIIIllllllllillll!
'n SCHRIJFMACHINE
of 'n TELMACHINE
EGMOND AAN ZEE - TELEFOON 02206-606
Reparatie - Onderhoud
1U
2.
3.
ziimebj™™
Komt U ook eens
kijken naar onze
vlotte
STATIONSSTRAAT 7-9 - BERGEN - TEL. 2414
De goederen dienen gebracht en gehaald te worden.
BERGEN, Dorpsstraat 51
ALKMAAR, Schoutenstraat 30
ontvangen. Weer uit voorraad leverbaar.
Koopt Uw zaden bij een vertrouwd adres.
Deskundige voorlichting.
Wij verkopen reeds meer dan 30 jaar
De Zeeuw s zaden
Aanbevelend,
Vraag uw Boekhandelaar:
Meulenhoff-Pocket f 1,75
Oud - Italiaanse verhalen,
verzameld, vertaald en
ingeleid door
BEHANG PER ROL VANAFf 0,78
GRONDVERF PER KGf 2,80
GLANSVERF PER KGf 3.70
MUURVERF, AFWASBAAR, PER KG f 3,25
FEUILLETON
door Henk van Heeswijk
Om twee uur kibbelden ze, wie het eerst naar de zaal zou
gaan. „Ik wacht wel," besliste Stien. „Per slot van rekening
bent u zijn ouders en ik niks." Maar om kwart over twee kwam
vader Welsenaar grinnikend de trap af. „Hij heeft me weg
gestuurd," zei hij. „Hij wil u zien, juffrouw van Essen."
Stien knikte. „Ik blijf maar even, hoor. Wacht u maar. Met
een kwartiertje ben ik er weer."
„Welnee, ik ga rustig naar huis. Ik heb het al lang bekeken,
die knapt wel weer op. Misschien hebben we m maandag of
dinsdag al weer thuis. Het beste, juffrouw, en u komt maar eens
aan, als hij weer thuis is."
„Dank u. meneer Welsenaar. Als ik mag... heel graag.
Een blozende jonge vrouw betrad de ziekenzaal en toen ze
bij z'n bed stond, schrok ze toch wel van zijn gezicht. Het linker
oog zat nagenoeg dicht en hij had een brede pleister op zijn
voorhoofd.
„Hallo, Stien," begroette hij, zo goed en zo kwaad mogelijk
lachend. „Sorry, dat ik vandaag geen uitsmijtertje bij je kan eten.
Verhinderd wegens onvoorziene omstandigheden, zo je ziet.
Ze negeerde zijn grappen en ging op een stoel bij zijn bed
zitten. Ze streek hem zacht over zijn haar. „Hoe gaat het nou?"
„Fantastisch, met twee van de liefste vrouwen ter wereld
aan m'n bed. Waarom heb je me naar het ziekenhuis gebracht?
„Je viel flauw... in de wagen. Ik was doodsbang, dat het erg
was."
„Onzin. Onkruid vergaat niet. Zeg, bedankt voor die fruit
winkel hij wees op zijn nachtkastje, waarop een enorme
fruitmand stond dat had je niet moeten doen, zus."
„Het was al het minste, wat ik kon doen."
Karei wendde zich naar zijn moeder. „Is ze geen schat,
moeder?"
Mevrouw Welsenaar glimlachte. „Als jij het zegt...
„Kon je vrij krijgen?"
Ze haalde haar schouders op. „De Koperen Pot draait ook wel
zonder mij. O, Karei, ik ben zo blij, dat het niet erg is."
Hij zag tranen uit haar ogen komen en greep haar hand.
„Malle meid, dat betekent toch niet zoveel? Ik voel me puik,
hoor. Alleen m'n kaak is een beetje ontzet. En de zuster zegt,
dat m'n ribben gekneusd zijn, maar ik voel er niets van. Ik wil
naar huis."
„Kalm aan, jongen." Mevrouw Welsenaar deed haar armen
over elkaar. „Een dagje meer of minder komt er niet op aan.
En dan daarbij je bent toch in het fonds."
„Ik zit liever op de Hoge Veluwe. Waar heb je mijn wagen.
Stien?"
Het meisje wenkte met haar hoofd naar het raam. „Staat
buiten Ik breng hem straks thuis.
„En jij dan?"
„Ga ik met de bus naar huis."
„Houd 'm maar zo lang. Kun je sneller heen en weer rijden.
Kom je morgen weer?"
Ze aarzelde. „Als je het graag wilt..."
„Moet ik dat nog zeggen?"
Het meisje kleurde. „Ik hoop voor je, dat je gauw naar huis
mag."
„Kom je me thuis ook opzoeken?"
Stien keek verward van de patiënt naar zijn moeder, maar
mevrouw Welsenaar knikte haar vriendelijk toe. „Je bent altijd
welkom, hoor."
Karei grinnikte. „Daar kom je niet meer van af, zus. Kom je
gezellig eens een avondje buurten, he?"
Maar Stien trapte er niet in. „We zullen wel zien, als het
zover is."
Vijf minuten vóór de bezoektijd om was, stond mevrouw
Welsenaar op. „Ik denk, dat jullie nog wel een paar minuten
samen wilt zijn."
Stien protesteerde, maar de oudere vrouw bleef bij haar
besluit en na een voorzichtige kus op Karel's voorhoofd en een
handdruk van Stien nam ze afscheid.
„Verstandige moeder heb ik, he?" zei hij, toen ze met zn
tweeën waren.
Ze haalde haar schouders op. „Of dat nu wel zo heel ver
standig was..." begon ze.
„Stien, moppie van me, wil je je broers bedanken?"
Ze keek hem verwonderd aan. „Bedanken? Waarvoor?"
„Voor hun pak slaag. Daardoor ben jij vriendelijker en
aardiger voor mij. Moet je eens zien, wat een etalage met fruit.
Is er nog overgebleven in Otterlo?"
Ze lachte. „Maak je daarover maar geen zorg."
„Weet je," vervolgde hij vertrouwelijk, „door dat pak slaag
ben jij veranderd, zie je?"
„Ik? Hoezo?"
„Nou, eerst was het altijd „meneer" en „u" en nu zeg je ten-
Karei. Dat klinkt veel intiemer. En nou gaan we eens een
avondje samen uit, he? Als ik weer beter ben."
Ze keek hem raadselachtig aan. „Misschien. En Gerrit dan?"
„Kom nou... het is al lang uit tussen jullie."
Ze kreeg plotseling een kleur als vuur. „Daar raad je maar
naar."
„Zeg eens, dat ik het lieg?"
„Ik zeg niets."
Hij keek haar een poosje aan, waardoor haar kleur nog donk-
kerder werd. „O, Stien je gelooft me niet, maar ik ben dol
gelukkig."
„Nou, jij liever dan ik. Heb je zo verlangd naar een bed in
het ziekenhuis?"
„Klets maar, zus, je begrijpt me best. Je bent lief voor me en
dat verwarmt m'n hart. Nou wil ik gauw beter worden, zie je?
Om jou. Kom eens wat dichter bij, Stien, ik moet je wat vertellen,
wat een ander niet hoeft te horen."
Ze kwam aarzelend overeind, keek naar de andere patiënten
met hun bezoekers en boog zich toen wat dichter naar hem toe.
„Wat is dat voor belangrijk nieuws? Heb je een afspraakje
gemaakt met een der zusters?"
„Ga nou... Luister nu eens een keer heel goed, Stien. Ik ben
dol op je, hoor je het? Ik ben stapeldol op je. Ik houd van je en
jij wordt mijn vrouw."
Met een hoogrode kleur kwam ze half overeind. „Je hebt nog
behoorlijk koorts, jongeman, want je ijlt. Zal ik even de dokter
roepen?"
„O, Stien, steek er de gek niet mee. Eerlijk, ik houd ont
zettend veel van je. Wil je het niet geloven?"
„Misschien," antwoordde ze raadselachtig. „Loop niet zo hard
van stapel. Zie eerst maar, dat je opknapt, he?"
„Stien?"
„Ja?"
„Krijg ik een afscheidszoen?"
„Nee. Ik ben niet zoenerig."
„Bij wijze van uitzondering dan, Stien? Eén heel kleintje dan."
„Moe 'k nou lachen?"
„Nee, zoenen, heb je dan niet een heel klein beetje medelijden
met een arme, in elkaar getimmerde vertegenwoordiger?"
Ze stond nu vlak bij zijn bed en hij had haar hand gepakt.
„Wel een tikkeltje je eigen schuld, vind je ook niet
„Laten we niet vechten met woorden, zus. Kijk eens naar de
klok? Drie uur. De bezoektijd is verstreken voor je er erg in
hebt. Alsjeblieft, Stien."
Ze keek op hem neer en begon te lachen. „Jij maakt misbruik
van de omstandigheden, jongeman."
Een verpleegster stak haar hoofd om de deuropening en
riep: Wil het bezoek afscheid nemen?"
„Nou, zie je? Daar heb je het al. Mag ik dan voor een keer
eens misbruik maken van het feit, dat ik hier weerloos lig?"
„Bij wijze van uitzondering dan. Als je maar weet, dat ik er
geen gewoonte van maak en dat je hieruit niet de gevolg
trekking moet maken, dat je zekere rechten op me kunt gelden."
„O, Stien, je doet net of het iets verschrikkelijks is: één
afscheidskus."
Ze boog zich over hem heen en drukte een lange kus op zijn
kapotte lippen. „Sterkte, pechvogel."
Met zijn vrije arm hield hij haar een ogenblik vast. „Zeg maar:
geluksvogel. Jeetje, wat heb jij een leuke jurk aan..."
Met een ruk kwam ze overeind en opnieuw kwam er een
rode gloed op haar gezicht. „Zodra je beter bent, krijg je hier
voor een draai om je oren."
Hij keek haar kwasi-verontwaardigd aan. „Waarom? Omdat
je zo'n mooie jurk aan hebt?"
„Je begrijpt me wel, jongeman. Je bent al net als de rest.'
Hij schudde zijn hoofd. „Wacht maar, tot ik beter ben. Dan
zal ik je bewijzen, dat ik anders ben. Dag mop"
Ze drukte nog even zijn hand. „Dag, Karei."
Een goed half uur later was ze weer op de Hoge Veluwe, en
bediende de vele bezoekers. In een vrij ogenblikje nam Jopie
haar terzijde en vroeg: „Hoe gaat het met 'm?"
Stien keek haar verstoord aan. „Wat bedoel je?"
„Die Welsenaar uit Ede. Ligt immers in het ziekenhuis? Gaat
het een beetje?"
Stien was stom verbaasd. „Hoe weet jij dat?"
Jopie haalde smalend haar schouders op. „Zeg, ik ben ook
niet achterlijk! Gisteren is hij niet geweest en vandaag ook niet.
Bij jou thuis is alles oké en jij komt met zijn wagen hierheen.
Vanmiddag moest je nodig op ziekenbezoek. Wat scheelt hem
opeens? De mazelen?"
„Moe 'k nou lachen?"
Jopie schudde heftig haar hoofd. „Vast niet. Moet je niet
mee spotten. M'n zus heeft het ook gehad en is er weken hard
ziek van geweest. Bovendien is het besmettelijk."
Stien snapte er niets van. „Waar heb je het over?"
„Nou, over de mazelen natuurlijk. Heeft-ie al uitslag?"
„Ach meid, leuter niet. Hij mankeert niets."
„O nee? Ligt-ie er zeker ter op luistering. Of heb jij hem soms
het ziekenhuis ingetimmerd?"
„Pas maar op, dat ik jou er niet in timmer," dreigde Stien
bloeddorstig.
Jopie lachte verheerlijkt. „Hè ja. Vraag ik, of mijn bed naast
het zijne mag staan. Kunnen we lekker roddelen over jou."
Gelukkig werd er geroepen en de meisjes gingen weer be
dienen. Zodat Stien niet in de gelegenheid was haar dreigement
ten uitvoer te brengen.
Zondagsmiddags reed Stien opnieuw naar Ede. Haar chef
had er al in berust, dat ze voortaan iedere middag een paar uur
tjes weg ging. „Is 't je moeder?" vroeg hij belangstellend. „Heb
je soms een zusje of een broertje gekregen? Maar Stien had
geen antwoord gegeven.
„Toen Karei Welsenaar de bezoekster bemerkte bij de deur,
verhelderde zijn gezicht. „Daar is mijn schat," begroette hij,
En toen ze hem alleen een hand gaf, keek hij verontwaardigd en
zei: „Nou, daar kom ik zuinig af, hoor."
Waarop mevrouw Welsenaar rustig verklaarde: „Er komt
nog wel een tijd, dat jullie de schade kunt inhalen."
„Hoe gaat het?" informeerde ze plichtsgetrouw en consta
teerde, dat zijn oog niet meer zo dik was. Alleen vertoonde het
nu alle kleuren van de regenboog.
„Best," antwoordde hij met een strak gezicht. „Ik heb met
alle zusters al mot, want ik wil er uit en ik mag niet van de
dokter. Allemaal flauwekul."
„Heb je het hier dan niet goed?" vroeg Stien lachend.
„Reuze. Ik ben net een baby, moet weer helemaal leren eten.
Voorlopig pap en soep. M'n kaak is ontwricht. Als jij nu eens
een paar zoenen geeft op deze kant, komt-ie misschien weer in
het gelid."
„Of niet," repliceerde het meisje.
„Jij wilt ook niet helpen, om me zo gauw mogelijk beter te
maken," klaagde hij.
Stien keek lachend naar zijn moeder aan de andere kant van
het bed. „Zou je nu geen medelijden met hem krijgen, me
vrouw?"
„Kunst, he?" mopperde Karei, „om me zo te plagen. Ik hoor
niet in een ziekenhuis. Ik heb er nog nooit in gelegen."
„Jawel," weerlegde zijn moeder. „Bij je geboorte."
Hij keek haar lachend aan. „O ja? Herinner ik me niets meer
van. Ik ben liever bij jou thuis, mam."
45 kant-en-klaar luiers van pure celstof
absorberen 3 x zoveel als normale luiers
twee vochtbestendige lagen aan beide
zijden pluizen dus niet
hygiënische en practische verpakking.
Ook verkrijgbaar in rollen.
Wij hebben ook voor U
jan Oldenburglaan 15 Tel. 2716
LIJTWEG 44 - BERGEN
Dorpsstraat 21 - Bergen
Telefoon 2266
