(MD®™®
A. G. ABBO
KOORN's TEXTIEL
Liefde op de Hoge Veluwe
Abonneert U
op dit blad
„DE DUINSTREEK"
VRIJDAG 14 JUNI 1963
T weede blad
SKORLSE FLITSE
SCHOORLS GEMBNÜO kOOIt
HEREN ZAKGARNITUUR
DE LEEUW VAN SCHOORL
WIMAAR AVRO STERRIT
Haar eer
was stuk gemaakt
n» f4.95
Vakantie aanbieding
Hewfwe jullie ok allegaar lek
ker in 't sontje zeten zundag?
As je in 't zaizoenwerruk zitte j
hewwe je wel wat aars te doen,
maar het was puur warrem in
het lauwtje. As je deslierte
auto's en stoomfietse bekaike die
nai kamp gonge, begraip je niet,
weer of ze vandaan komme. Ik
heb me eigen aars puur kwaad
maakt op een paar van die lui
die net doen of Skorl van hullie
is. Ze raie met een poeha deur
het durp en lette helegaar niet
op de borde van vaiftig kilome
ter, die deer toch niet voor lol'le-
medol neerzet benne. Die brom-
nozems make der ok een potje
van, ze hewwe zeker nooit hoort
dat je op zo'n knalding niet har
der raie magge in de bebouwde
kom. Ze ragge en rosse maar
raak en dat er nag gien dooie
valle benne is een wonder. Je
zagge wel mense mit klaine
brakkies die om de paar meter
de kant in vliege moste, aars
ware ze derbai weest. De plisie
most aigeluk meer op zukke din-
ge lette maar ja, we hewwe een I
lange gemeente en de tute kenne
niet overal tegelaik weze. Ze
moste nodig een voetpad langs
de Hereweg make leite, der moet
dan wel puur wat ontaigend
worre en suks. De Skorlse raad
wil ok wel maar de riolering
hep ok een skep geld kost en
Keule en Ake ben ok niet op
ien dag bouwtt. Je kenne aars
puur best rnerke dat we weer
zo zoetjesan op de zeumer an-
koerse, elke week rolle der meer
toeriste binme. De taid dat men
se aliliendig voor de metuur hier
kwammle is wel voorbai docht
ik, of het moste de jonge joons
en maide weze. Ze hewwe main
wellis zaid dat ze deraigen sei-
ves puur verveulde en dat hier
aigeluk niks te doen is. Ik hep
hulie zaid dat ze hier gien
nachtklups of zuk gesnor vimde
kenne en dat de VVV's bar hun
best doene. Ze organisere wan-
deltochte, skatgraveraie en lam-
pioenoptochte en voor hupsaké
eventjes mot je hier niet weze.
Ze kenne elleke week mit me
neer Jonkers de duine in en den
lere je dinge weer je nooit van
hoort hewwe. De VVV is gien
raikeluisinstelling en pluk nou
maar es vere van een kikker.
Aigeluk zou het van de parti-
keliere kant komme motte maar
ja, wie steekt ze cente deerin?
Op de plaas weer het barakke-
kamp staan hep zou best een
soortement lunapark of suks
maakt worre kenne. Je moete
daneris kaike hoeveul mense of
der den nai Skorl komme zoue.
Dat zou puur wat centjes in het
laatje brenge docht ik en ok
voor de gemeente. Miskien ken
ne ze den van de vermakeluk-
haidsbelasting een wandelpad
langs de Hereweg make laite.
Je hewwe ok mense die wulle
Skorl landeluk houwwe, zo van
een boer die zue paip rookt met
ze arreme op een knoestig hek-
kie. Zukke mense hore aigeluk
in de taid van Teun de Jager
thuis. Je moete met je taid mee
gaan aars ben je bokkiezoek en
zoeke ze are contraie.
Ik skai er nou maar mee uit
want Volkers zait teugen main
„je teute zo maar deur, kirrel".
As ik een are keer weer wat op
mun lever heb, leze jullie het
wel. Een genoegeleke zundag en
denk om de brommers.
Ter gelegenheid van het 75-
jarig bestaan van de Kon. Bond
van Zangkoren en Oratorium
verenigingen en het veertig ja
rig bestaan van de AVRO, heeft
deze omroepvereniging 'n zang
concours georganiseerd waar
voor ook Schoorls Gemengd
koor had ingeschreven. Het koor
kwam op 8 juni, na een voor
spoedige reis met 2 bussen van
van fa. Schalkwijk te Hilver
sum aan en na te hebben inge
zongen kwamen de dames en he
ren omstreeks 10 uur aan de
beurt om hun kunnen aan de
jury te laten horen. Onder di
rectie van de heer Venneker
zong men eerst het verplichte
nummer „Green Broom", een
ballade bewerkt door Benjamin
Britten, gevolgd door „Heer Je-
WILT U VADER NU EENS
IETS ANDERS GEVEN
Koop dan bij ons een
speciaal
o.a. met flesopener
Ook in
AFTER SHAVINGS
zijn wij goed gesorteerd.
Hereweg 21 Schoorl
sus heeft een Hofken" dat door
de dirigent als vrij nummer was
gekozen. Een fraaie derde prijs
was de beloning voor Schoorls
Gemengd koor, het behaalde 369
punten terwijl de winnaar in de
ze afdeling, een koor uit Val-
kensw'aard, 391 punten kreeg
toebedeeld.
Nadat de uitslag bekend was
gemaakt, vertrok men om mid
dernacht weer uit de radiostad.
Uiteraard werd onderweg even
„opgestoken" zodat men tegen 3
uur Schoorl bereikte en zich
moe maar voldaan ter ruste be
gaf.
Zoals U j.l. zaterdagavond op
de T.V. heeft kunnen zien is de
heer J. Salis uit Camperduin
winnaar geworden van de ster-
rit van de AVRO, die op 8 juni
werd verreden. De deelnemers
aan de rit moesten het jubileum
van de AVRO op de een of an
dere wijze op hun auto uitbeel
den en de fam. Salis heeft dit op
zulk een originele wijze gedaan
dat zij hiermee de eerste prijs
verwierf. Deze bestond uit een
zeilboot, die ook op de TV te
zien was, zowaar reeds bemand
door mevr. en de heer Salis. In
AVRO's televizier werd onze
plaatsgenoot een kort interview
afgenomen en hij vertelde hier
bij, geïnspireerd te zijn geweest
door de vooroorlogse term' „luis
tervinken" die hij zinnebeeldig
op zijn Volkswagen had aange
bracht. Wij wensen het echtpaar
Salis veel geluk met het door
hen behaalde resultaat.
UIT DE RECHTSZAAL
De juffrouw die getuige was
zag er uit als een lucifer, en
zelfs de grootste leugenaar zou
niet durven beweren dat zij ook
maar iets had van wat de Ame
rikanen zo treffend sex appeal
noemen. Per slot van rekening
echter kon zij daar zelf ook
niets aan doen. En aangezien
haar permanente sacharijnigheid
vermoedelijk een gevolg was
van het minderwaardigheids
complex, dat op zijn beurt waar
schijnlijk was veroorzaakt door
haar volkomen gebrek aan char
me, dat men haar eigenlijk ook
'n zekere mate van stroefheid in
haar doen en laten niet kon ver
wijten. Zo dachten de buurwe
duwen er evenwel niet over. Zij
hadden maling aan Freud en de
de hele rataplan en vulden hun
dagen met voortdurend gescheld
op de getuige, die voor de groe
ne tafel stond te zweren als
een levend geworden vouwelijke
woestijn.
De buurweduwen schudden
hun hoofden met onschuldige ge
baren. Zij trachtten de rechter
wijs te maken dat zij blanke
zwanen waren, maar volgens de
getuigen waren zij niet anders
dan grauwe gieren, die aasden
op haar eer en goede naam. „Al
vier keer hebben zij mijn eer
stuk gemaakt", getuigde zij kla
gerig, „maar de vijfde keer zeg
ik: dam haal ik er de politie bij
in".
Welnu, de politie was er bij
in gehaald. En die had ook de
tweede getuige opgeduikeld, een
smalle jongeman, die na het af
leggen van de eed met twee vin
gers omhoog bleef staan, alsof
hij nog op de bewaarschool zat.
Doe dat handje maar weg", zei
de officier.
Deze getuige hing een om
standig verhaal op over de ket
ting die net van zijn fiets liep
toen de scheldpartij op 'n hoog
tepunt was. Hij wilde zelfs met
alle geweld onder ede verkla
ren waar hij de fiets had ge
kocht en hoeveel last hij nu al
van die ketting had gehad. Maar
de politierechter beteugelde de
hollende woordenstroom. De
jongeman had te verklaren wat
hij had gehoord en verder niets
Nu dat was dan ook genoeg.
Niet alleen hadden de buurwe
duwen op grove wijze elk
Voor VADERDAG
SCHEERAPPARATEN
TONDEUZES
DRAAGBARE RADIO'S
Wij hebben ze voor U
Hereweg 182 - Schoorl
FEUILLETON 18
door Henk van Heeswijk
„He, Stien, dat is niet aardig. Ik kan het toch ook niet
helpen?"
„Dat bedoel ik niet, suffie. Natuurlijk is het jouw schuld niet.
Maar luister nu eens: voor zover ik het heb kunnen bekijken,
heb je vanavond een goeie indruk gemaakt. Op de oudjes en
op de jongens. Loop nu niet te hard van stapel, he? Dat is beter.
Neem jij dat nu eens aan van je moppie, wil je?"
Hij trok haar dicht tegen zich aan. „Je weet wel, dat ik je
niets kan weigeren. Maar ik wil je toch nog één vraag stellen,
mop."
,.'t Zal wel wat wezen, maar kom er maar mee voor de
draad."
„Houd je zoveel van me, Stien dat je het met me aandurft?"
Ze lachte. „Misschien. Ik heb je ordertje liefde nog steeds op
zicht. Mag ik het nog een paar dagen houden om het te be
kijken?"
Hij zoende haar heftig. „Meid, ik ben dol op je. Morgen
zal ik werk hebben, let jij eens op mijn woorden? Morgen!"
Karei had blijkbaar een vooruitziende blik want de ochtend
post bracht hem een kort briefje van de firma Spaander en Berg,
ondertekend door de personeelschef, waarin hij werd verzocht
naar Amsterdam te komen voor een onderhoud. „U gelieve te
vragen naar de heer Reinders."
Karei zat verbluft te kijken naar de enkele regels en slaakte
toen een indianenkreet. waarop zijn moeder haastig kwam
toelopen om te vragen, wat er aan de hand was. Hij liet de
brief lezen, maakte een rondedans in de gang met zijn moeder en
ging toen naar boven om een ander pak aan te trekken en zich
pico bello op te knappen. Een kwartier later zat hij in zijn
wagen op weg naar Amsterdam. En gedurende de hele rit over
dacht hij wat de oorzaak kon zijn' dat Spaander en Berg nu
plotseling wel interesse voor hem hadden. Enfin, dat zou hij
spoedig vernemen.
Precies elf uur arriveerde hij op de gracht, waar het kantoor
was en zag tot zijn vreugde een gaatje, waarin zijn Volkswagen
precies paste. Dit wordt een geluksdag, dacht hij tevreden,
terwijl hij de stenen trap opliep.
De juffrouw van de receptie keek hem even aan en zei: „U
bent hier al eens een keer geweest, nietwaar?"
Karei deed alsof hij schrok. „Als je me nou... heb ik zo'n on
gunstig uiterlijk, dat iedereen mij terstond herkent?"
Het meisje glimlachte. „Dat is het niet, meneer, maar ik kan
goed gezichten onthouden. Loopt u de gang maar door. Laatste
deur rechts. De naam staat erop."
„Dank je wel... eh... hoe zei u ook weer dat uw naam was?"
Ze schudde haar hoofd. „Als u aangesteld wordt, hoort u die
spoedig genoeg. Veel succes, meneer."
„Dank je, zus. Duim maar een beetje voor me. Ik heb het wel
nodig."
Reinders de personeelschef herinerde hij zich van het vorige
onderhoud nu een kleine drie jaar geleden. De man trad hem te
gemoet en ze drukte elkaar de hand. „Dat noem ik nog eens
vlug. Gaat u zitten, meneer Welsenaar. Een sigaret of een
sigaar?"
Toen ze rookten, vervolgde de chef: „Ik heb vernomen, dat u
enige weken geleden hier solliciteerde als vertegenwoordiger,
omdat u niet meer reist voor de heer Ganzevoort. Meneer
Spaander senior heeft persoonlijk inlichtingen over u ingewonen,
nen, volgens mij telefonisch en die inlichtingen waren dusdanig,
dat men besloot u niet aan te nemen. Klopt dat?"
Karei knikte „Inderdaad."
,(Ik vernam dat pas enkele dagen later. De oude heer
Spaander is nogal conservatief en wil zoveel mogelijk alles zelf
beslissen. Dat is natuurlijk heel mooi, maar er zit ook een ge
vaarlijke kant aan. Ik heb naar de redenen gevraagd, waarom
men u niet wilde aannemen en die redenen vertelde men mij:
U was brutaal geweest tegen een paar klanten. Nu is in eerste
instantie mijn vraag juist? Of is dat de spreekwoordelijke stok,
waarmee men de eveneens speekwoordelijke hond slaat? Ex
cuseer deze beeldspraak."
Karei knikte. „Beiden is juist. Ik heb indertijd herrie gehad
met twee van de vervelendste en lastigste klanten. En men is niet
altijd gelijkmatig gehumeurd. Die middag was ik bizonder prik
kelbaar. Laten we zeggen: als gevolg van persoonlijke om
standigheden. Beide klanten belden meneer Ganzevoort op en
vrijdags spraken we over deze kwestie. Hij gaf me de raad in het
BABYDOLLS,
leuke dessins
Hereweg 36, Schoorl.
Telefoon (02209) 640
vervolg zoiets te vermijden en ik beloofde dit. Meer is er niet
over gesproken."
„Gaat u verder, meneer Welsenaar."
„Een week of drie later nodigde meneer Ganzevoort mij uit
voor een belangrijke bespreking, zoals hij dat noemde. Ik kon
blijven eten en daarna konden we dan praten. Ik was evenwel
verhinderd te blijven, maar na een uur of negen zou ik wel in de
gelegenheid zijn voor deze bespreking. Daarmee ging hij accoord.
Dat ik niet aanwezig kon zijn om negen uur, was force majeure,
want ik kreeg een ongeluk en lag enkele dagen in het zieken
huis. Daar kreeg ik maandags al per aangetekend schrijven ont
slag met onmiddellijke ingang en zonder vermelding'van redenen.
De personeelschef knikte. „Juist, dit alles hebt u toen aan
een der firmanten verteld, nietwaar? En u gaf toen als mening
te kennen, dat het ontslag was verleend op zuiver privé
gronden."
„Ja meneer, dat is inderdaad het geval, maar ik kan het niet
bewijzen. Ik kreeg vooral het laatste jaar de indruk, dat hij een
huwelijk tussen mij en zijn enige dochter niet in de weg zou
staan. Vandaar, dat hij me van tijd tot tijd uitnodigde vrijdags
avonds te blijven dineren, wat ik in de meeste gevallen deed.
Ina Ganzevoort is een dame en ik mocht haar wel. Misschien zou
het inderdaad op een huwelijk tussen ons zijn uitgelopen, als ik
niet onverwacht kennis had gekregen aan een ander meisje. En
u begrijpt, met alle respect overigens voor deze jongedame toen
bestond Ina Ganzevoort niet meer voor me."
Reinder lachte smakelijk. „Ik kan het me voorstellen. Juist,
meneer Welsenaar. Ongeveer zoiets kreeg ik ook te horen,
niet met alle finesses, die u me nu vertelt. Maar in grote trek
ken kwam het er toch wel op neer. Goed. En nu de kern van
van deze affaire. U zult waarschijnlijk met enige bevreemding
mijn schrijven gelezen hebben. Eerst geen interesse en daarna
een oproep. Laat ik beginnen met u te zeggen, dat er zich
omstandigheden voor deden - waarop ik straks nader terugkom
- die mij deden nopen om het een en ander omtrent u te gaan
controleren. De directie vroeg mijn oordjeel over een be
paalde... eh... aagelegenheden zal ik het even noemen. Voor ik
daarover mijn visie gaf, wilde ik bizonderheden. Ik ben dus aan
het snuffelen gegaan. Bizonderheden ga ik niet noemen, want
die doen hier niet terzake. Wat ik te weten gekomen ben in
Uchelen, komt ongeveer overeen met wat u mij vertelde. De
wereld is klein, meneer Welsenaar, en als je zaken doet be
wandel je wel eens wegen, die feitelijk aan het begin een bordje
vertonen met verboden toegang". Maar komaan, dat doet hier
verder niet meer aan toe of af. Om kort te zijn, meneer Wel
senaar: ik ben door de directie gemachtigd u mede te delen,
dat u bij ons in dienst kunt treden tegennader overeen te komen
salaris. Dit zal in het begin gelijk zijn met dat, wat u verdiende
bij de firma Ganzevoort. Bevalt u ons, dan zullen we samen nog
eens babbelen over honorarium, onkosten vergoeding, omzetpro-
visie en getallenbonus. Wat mij betreft, kunt u per 16 september
aanvangen. U bezoekt evenwel uitsluitend de klantenkring van
de firma Ganzevoort. Ziet u kans nieuwe klanten te werven,
dan is dit ons natuurlijk welkom, maar het gaat in de eerste
plaats om de klanten, die u in het verleden bezocht voor
de firma Ganzevoort. Gaat u daarmee accoord?"
Karei aarzelde even. Voorzichtig antwoordde hij: „Uw aanbod
is natuurlijk aanlokkelijk. Maar ik wil het spel eerlijk spelen.
Mag ik vragen, waarom u persé van mij verlangt, dat ik de
klanten van mijn vroegere werkgever bezoek?"
Reinders knikte tevreden. „Ik ben blij, dat u deze vraag stelt.
Het versterkt me in mijn mening, dat u de juiste man bent voor
de plaats, die ik voor u op het oog heb. Mijnheer Welsenaar, de
firma Ganzevoort heeft kontakt met onze zaak opgenomen.
Er is een bespreking geweest en het resultaat daarvan zal
spoedig bekend worden. In vertrouwen kan ik u wel meedelen,
dat het resultaat van die bespeking het volgende is: de firma
Ganzevoort wordt door ons overgenomen. De eigenaar heeft de
wens te kennen gegeven zich geheel uit de zaken terug te trek
ken."
Karei was verrast. „Dan was mijn vermoeden dus juist,
dat meneer Ganzevoort mij op het oog had als schoonzoon
en toekomstige opvolger van de zaak?"
Reinders schudde lachend zijn hoofd. „Het spijt me, meneer
Welsenaar, maar ik moet uw ijdelheid een knap geven. Dat
was niet het plan van de heer Ganzevoort. U begrijpt dat
tijdens de besprekingen met de heer Ganzevoort ook de kwestie
Welsenaar op de proppen is gekomen. Die bewuste vrijdag
avond, toen u niet verscheen, had de heer Ganzevoort u willen
vertellen van zijn plan om kontakt op te nemen met ons. En
u willen vragen, of u er bezwaar tegen zoudt hebben om voor
ons te gaan reizen. Met andere woorden: of u er mee accoord
zoudt kunnen gaan, door ons min of meer „overgenomen" te
worden, als ik het zo mag uitdrukken."
Nu was Karei geheel perplex. „Maar Ina dan? Ik kreeg sterk
de indruk, dat ze me graag mocht."
„Dat klopt, meneer. Ze vond u inderdaad bizonder sym
pathiek. Daarom was ze bij haar vader uw pleitbezorqer,
omdat ze niet wilde, dat u na de overdracht van de firma aan
ons op straat kwam te staan. Zij stond er op, dat wij genoeqen
zouden nemen met het overnemen van alles, dus ook - en
juist - ook u. Naar ik vernomen heb, is Ina Ganzevoort al
ruim een jaar in het geheim verloofd met een employé van de
in Suriname,"Hij keek rond op zijn bureau. „Kijk... hier
is juist de aankondiging van de officiële verloving." Reinders
overhandigde de bezoeker een kaart en Karei las de datum:
13 september. Toen schudde hij zijn hoofd.
„Jeetje, wat heb ik in mijn hoofd gehaald..."
„Toen u niet kwam opdagen, die vrijdagavond - meneer
Ganzevoort kon natuurlijk van uw ongeluk niet weten - heeft
hij in een ogenblik van woede uw ontslagbrief geschreven En
toen kon hij zaken doen zonder er op aan te dringen ook de
vertegenwoordiger over te nemen, begrijpt u?"
De bezoeker zat nog steeds verwezen voor zich uit te kijken
Wat kon een mens zich toch ontzettend vergissen. Maandenlang
wes hij vast in de overtuiging geweest, dat Ina van hem hield
en ja zou zeggen, als hij haar ten huwelijk vroeg. En al die tijd
had hij er eveneens vast op gerekend, dat Pa Ganzevoort hem
zou accepteren als zijn schoonzoon en opvolger in de firma.
Om nu te horen, dat noch het één, noch het ander ooit in de
bedoelig had gelegen Nog een geluk, dat hij Ina nooit om haar
hand gevraagd had. Zijn aarzelen al die tijd, omdat hij er in
die dagen helemaal niet op gebrand was zijn prettig vrijgezellen
bestaan op te offeren, had hem gered en weerhouden van een
eerste klas blunder. Om je dood te schamen. Maar wat drom
mel, waarom nodigde de oude heer hem dan zo vaak uit om
vrijdagsavonds te blijven eten?"
„Meneer Welsenaar.
Karei keek verschrikt op en zag het glimlachende gezicht van
de personeelschef. Van de weeromstuit begon hij ook flauwtjes
te lachen. „Sorry, meneer, maar ik moest dit even verwerken."
„Dat is te begrijpen, Llisschien maar goed achteraf, dat u
nooit over uw veronderstellingen gesproken hebt."
Karei knikte. Zegt u dat wel."
„Om de draad van ons gespek dan maar weer op te nemen,"
zo vervolgde de man achter het bureau, „tijdens de bespekingen
bleek wel, dat de heer Ganzevoort al spijt had van zijn ondoor-
dachte beslissing om u op staande voet te ontslaan. Enfin, we
zijn het nu op alle punten eens. Waarschijnlijk zal de overdracht
nog deze maand plaatsvinden."
„Juist, meneer.' Karei knikte begrijpend. „Onder deze om
standigheden is er natuurlijk geen enkel bezwaar meer om de
oude klanten te gaan bezoeken."
De ander stond op. „Meneer Welsenaar, u krijgt nog een
schriftelijke bevestiging van uw aanstelling. Komt het u gelegen
om op 16 september aanstaande aan te vangen?"
„O ja, antwoordde Karei enthousiast, „al was het morgen."
„Komt u dan die daq eerst even hierheen, omdat de oude heer
Spaander kennis met u wilt maken. Dat is zo z'n gewoonte.
En kom daarna even bij mij met uw reisplan. Ik weet graag,
waar m'n vertegenwoordigers op een bepaalde dag zitten, ziet
u?"
„Het komt voor elkaar, meneer."
De receptioniste keek belangstellend naar zijn opgewekte ge
zicht. „Zo te zien bent u niet voor niets gekomen, veronderstel
ik?"
Karei knipoogde en bleef even staan. „Je raadt het, zus.
Volgende week vangt de strijd om het bestaan aan in dienst van
de firma Spaander en Berg. Als ik er aan denk, begint m'n jas al
te zweten."
Het meisje glimlachte. „Maar wat ik over u gehoord heb..."
begon ze.
„O, maar u moet altijd voorzichtig zijn met wat de mensen
zeggen."
Ze keek verbaasd. „Maar het was juist zoveel goeds!"
Hij kneep een oog dicht. „Kijk dan maar dubbel uit, zus.
Meestal valt het tegen. Tot ziens!"
Een knappe jongen, dacht het meisje zuchtend, terwijl ze hem
naoogde. En een vlotte. Zou hij verloofd zijn?'
HOOFDSTUK 15
Stien accepteert het ordertje liefde
Hoewel hij brandde van verlangen om Stien op de hoogte
te stellen van het goede nieuws, voelde hij er niets voor om naar
de Hoge Veluwe te rijden. Nou, vanavond was ook vroeg ge
noeg. Dan werd het een leuke verrassing.
Die middag bracht hij in zijn kamer door en stelde alvast een
een reisplan samen. Na veel passen en meten had hij het zo
voor elkaar, dat hij ongeveer eens in de twee maanden alle
klanten één keer kon bezoeken, maar dan zou er ook niet veel
stagnatie tussen moeten komen. Morgen zou hij het wel eens
netjes overpennen. En dan moest Reinders het maar bekijken.
voel voor hygiëne van de Kant
van de eerste getuige in twijfel
getrokken, maar bovendien had
den ze gezegd: „de vlooien dan
sen om je heen". Onwillekeurig
keek iedereen in de rechtszaal
naar de omgeving van de bele
digde juffrouw, maar wij kun
nen met de hand op het hart
verklaren dat er niets rond
sprong, hoewel even later ieder
een zich heimelijk begon te krab
ben. Maar dat zal wel suggestie
zijn geweest.
De belediging was bewezen.
Maar er was nog een moeilijk
heid. De juffrouw zei dat beide
vrouwen hadden gescholden. De
jongeman verklaarde dat hij de
mond van de ene verdachte
heen en weer had zien gaan op
de cadans van de beledigende
woorden. Van de andere dame
had hij dat niet opgemerkt. Zo
dat die moest worden vrijge
sproken, wegens gebrek aan be
wijs. Want één getuige is niet
voldoende in onjs Nederlandse
recht. De andere juffrouw kreeg
vijftien gulden boete. „Wij zijn
weduwen meneer de rechter, wij
hebben het ook niet gemakke
lijk" zeiden ze nog.
De rechter wilde dat wel aan
nemen, maar het kan nooit een
rechtsgeldige reden zijn om, wat
getuige noemde „dag en nacht
liggen te schelden". De vrou
wen gingen de zaal uit vol grom
mende ontevredenheid. Maar de
liuciferachtige getuige hipte er
opgelucht achteraan.
U hebt mij de kroon weer op
het hoofd gezet, edelachtbare",
zei ze dankbaar.
Willy H. Heitling
