itsa
■wwwwmgÊmmÊÊSm
btA wini hei pleit
„DE DUINSTREEK"
VRIJDAG 27 SEPTEMBER 1963
Tweede blad
Ik weet niet of jullie ut merkt
hewwe, maar de zeumer is nou
toch wel oflopen. Alle automo
biele en stoomfietse ben weer
vort en Skorl is weer voor de
Skorlders. Ut wintersaizoen be
gint weer, dut ken je merke
an de krante die weer dikker
worre, temeste de streekblade,
want boi de Telegraaf en zukke
grote blade hewwe de drukkers
ut nag te druk met dur aige
te drukke. (Temeste nou ik dut
skraifDe toneelvereniginge
beginne weer met repetere, de
platte vrouwe hewwe derlui
eerste boiienkomst had en de
kele van de laisters en nachte
gale van ut koor worre elleke
dinsdag weer skraapt. De skaak-
klub en Algemeen Welzoin zel-
le strakkies ok wel weer be
ginne en zo hep iederien weer
wat om hande.
Dur is ien vereniging in Skorl
en deer gaat ut niet zo barre
best mee. Of dut nou deur de
tillevisie komt of zuk of zain
weet ik niet, maar ut ledetal
is de leste taid zo teruglopen
dat ze boi die vereniging nag
maar een handjevol ouwe ge
trouwe overhouwen hewwe.
Wete jullie al wawoor kluppie
ik bedoele? Precies, ut fanfare
korps „De Vriendskap". Je hew
we hier nag mense weune die ut
korps in 1922 opricht hewwe en
die vinde ut maar bar spoitug
datitur vootr de bleiserai gien
mens meer te vinde laikt. Vroe-
gertaid ging dat puur aars, toen
hadde ze nag een pittug kop
peltje en op konkoerse hewwe
ze puur wat praize wegsleept.
Ok boi de optochte van de VV
V's was „De Vriendskap" van
de pertai en dur hoefde toen
hillegaar gien Alkmaarse korp-
se te komme. Ze maakte toen ok
vaak marse deur ut durrup en
brochte serenades boi mense die
voiftug jaar trouwt ware en
noem maar op.
Maar de leste taid is dur wai-
nug zin an zuks. De mense vin
de ut veul makkelukkur om 's
eives voor dur kiekkast te gaan
zitte in dur luie stoel den zellef
wat te doen.
Deerom gane de leste taid zo
veul vereniging nei de knoppe
en die kant laikt ut ok wel met
de fanfare op te gaan. Ze hew
we genog toeters en zuk gesnor
en ze hewwe main zaid datte
ze nag wel zoon dartig nuwe
lede gebruike kenne, want met
die zeuventien man die ze nou
nag over hewwe kejje niet voor
de dag komme. Wel met die
kirrels zelf hoor, want dat ben-
ne puur zukke snokkere manjes
maar je hore ze zo slecht as ze
bleize.
Jullie denke zeker dat ik an-
dele hep van de fanfare hei,
maar den sla je de plank toch
puur mis. Ik wou allien maar
zegge mense, we hewwe nou zo
wat 4000 inweuners hier in
Skorl en ut is gerust niet de be
doeling dat ze allegaar lid worre
van de Vriendskap, maar dur
benne een hoop veul klainere
plaassies in ons lieve landje die
een korps hewwe weer je mee
voor de kraam langs kenne.
Met elluk nuuw lid is ut be
stuur van de fanfare hardstikke
blaid en voor ons allegaar is ut
tog ok leuk as we weer met een
goed korps voor de dag komme
kenne. Over een klain taidje be
ginne de repetisies weer en jul
lie kenne den in deuze krant
leze weer je je aigen anmelde
kenne. Ik hoop dattur zoveul
nuuwe lede komme dat onze ai-
gen „Vriendskap" weer een dug-
tug toontje meebleist in Skorl.
Plattelandsvrouwen
De eerste bijeenkomst die de
afd. Schoorl van de Ned. Bond
van Plattelandsvrouwen in het
seizoen 1963-1964 belegde, vond
op 19 september j.l. plaats in
café Siwart te Hargen. Nadat
door de vice-voorzitster, mevr.
de Boer, enkele nieuwe leden
waren welkom geheten, en het
Bondslied was gezongen, werd
het woord gegeven aan de
spreekster van deze avond,
mevr. Broekman-Vriesman uit
Bergen.
Mevr. Broekman heeft vorig
jaar het congres van de wereld
bond van Plattelandsvrouwen
te Australië bezocht en zij ver
telde hiervan veel wetenswaar
digs. Samen met een dame die
was afgevaardigd door de Ned.
Ver. van Huisvrouwen heeft
mevr. Broekman deze verre reis
naar Australië geheel per vlieg
tuig gemaakt. De dames hebben
met 25 verschillende vliegtui
gen eerst in 79 dagen een soort
reis om de wereld gemaakt
voordat zij op de plaats van hun
bestemming aankwamen. Eerst
ging de tocht per KLM naar
New York, waar de dames een
paar dagen zijn gebleven en
waar zij de bezienswaardighe
den van deze wereldstad heb
ben bekeken. Nadat men nog
een paar familieleden had be
zocht in Denver, Colorado, is
men verder gereisd om via de
Rocky Mountains en San Fran
cisco Honolulu te bereiken.
Hiervandaan ging de tocht via
de Fidzi-eilanden naar Sidney.
Australië heeft lü miljoen in
woners, vertelde mevr. Broek
man en het is 235 x zo groot
als Nederland. Uiteraard zijn de
afstanden er dan ook, voor onze
begrippen althans, enorm. On
geveer de helft van de bevol
king leeft in de grote steden
zodat zo n vijf miljoen mensen
op het wel zeer uitgestrekte
platteland hun domicilie he fa-
Den. Om het contact met de bui
tenwereld te kunnen onderhou
den bewijst de radio goede dien
sten, vooral bij ziekte of een
ongeval roept men radio-teleio-
rusch medische hulp in, die ter
plaatse niet aanwezig is.
Voordat het congres van de
Bona begon lieert mevrouw
Broekman nog een bezoek ge-
braent aan iNieuw-Zeeiand en
neeit daar, evenais in Austra
lië, gesproken met enkele INe-
uenanase immigranten. Uver 't
algemeen, alaus mvr. .broek
man, zijn Ue mensen er wei te-
vreaen. Je iroort verschillende
reacties op sommige toestanden
en het is vooral ae vrouw, die
het immigrantenbestaan kan
maken en oreken. Het beheer
sen van ae Engelse taal is een
eerste vereiste, zo zei ae spreek
ster, en veei te veei mensen aen-
xen nier te gemakkelijk over.
ke denken aan in de praktijk
wei de nodige kennis te kun
nen opaoen, maar üat is oeslist
niet mogelijk.
Vervolgens vertelde mevrouw
Broexman iets over net congres
van het AC WW, dat gepresi
deerd werd door de Neaeriand-
se mevrouw Beekhof. Aan het
congres namen 1300 dames deel,
n.l. 1000 uit Austraüë en Nieuw
Zeeland en 300 v. andere landen.
Het congres zelf was nogal ver
moeiend, maar daarnaast erg in
teressant omdat men in aanra
king kwam met buitenlandse
zeden en gewoonten. Ook werd
een excursie gemaakt en werd
een dierenpark bezichtigd.
De afdelingen van de Platte
landsvrouwen in Australië heb
ben het heel wat moeilijker dan
wij hier, zei mevrouw Broek
man, maar zij hebben heel veel
voor het werk over. De dames
hebben in iedere stad een eigen
tehuis, waar ze hun bijeenkom
sten houden en dat tevens een
ontmoetings-centrum is voor
mensen die afgelegen wonen en
die in de stad hun inkopen doen.
Na de pauze vertoonde mevr.
Broekman enkele tientallen
fraaie dia's en deze werden door
haar ter zake kundig van het
nodige commentaar voorzien.
Ondanks het feit dat de spreek
ster nog wel uren zou kunnen
doorpraten, zoals zij zelf zei,
moest ook deze bijeenkomst
weer op tijd eindigen. Mevr. de
Boer dankte mevr. Broekman
hartelijk voor het gebodene en
overhandigde haar een klein
aandenken.
Met het zingen van het Nrd-
hoiiands lied werd deze interes
sante avond besloten.
t.H.b.O.
Onder auspiciën van de Kon.
Ned. Ver. Eerste Hulp bij Onge
lukken, afd. Schoorl, wordt a.s.
woensdag 2 oktober, des avonds
om 8 uur en verder iedere
woensdagavond daarna een cur
sus Eheo gegeven in het cate
van ae heer biiikerman te Cat-
riJP-
Op het programma staan o.m.
het oeoelenen van de nieuwste 1
methode van kunstmatige adem
naiing.
van groot belang is deze cur
sus, die door dokter Hrust wordt
gegeven voor hen, die in de
nuisnouding ol in bedrijven wer
Ken, voor sport oeoelenaars en
in het bijzonder voor chauiieurs
Aan de betreffende cursus
kan een ieder deelnemen die m
Scnoori ot naaste omgeving
woont. Men kan zich aanmelden
op woensdag a.s. in café Shjker-
man voor ae aanvang van de
cursus.
Verdere inlichtingen worden
gaarne verstrekt door de heren
H. Bredewout, Umioop 33 en
H. Hossing, Oorsprongweg 12.
Kankerbestrijding
De collecte ten bate van de
kankerbestrijding in de gemeen
te Schoorl heeft opgebracht
951,10.
Een prachtig resultaat, dat
evenzeer te danken is aan de
offergezindheid van de bevol
king, als aan de vele bereid
willige dames en heren collec
tanten. Allen hartelijk dank.
Schoorle bridgeclub
Nu het winterseizoen nadert,
begint ook het bridgen weer on
ze aandacht te vragen.
De Schoorlse Bridgeclub wekt
de bridgers in Schoorl en Om
streken op, om in clubverband
één avond in de week te komen
spelen.
Ook voor leerlingen, oud en
jong, is er gelegenheid om dit
mooie spel te leren. De heer
A. Yssels is bereid een cursus
voor beginners te leiden. Ieder
kan zich daarvoor opgeven bij
een onzer leden, van de Schoorl
se Bridgeclub, of bij de secre
taris, de heer A. Nieuwland te
Schoorldam, tel. 384.
Uit Bergen
De Plattelandsvrouwen, afd.
Broek in Waterland, bezochten
Bergen.
De afd. Bergen van de Bond
van Plattelandsvrouwen heeft
deze maand bezoek gekregen
van een vijftigtal dames van de
afd. Broek in Waterland. De
gastvrouwen hadden voor een
programma gezorgd waardoor
de dames een idee kregen van
wat er wat er in het dorp Ber
gen omgaat. Zo werd een be
zoek gebracht aan de Volksho
geschool ,,'t Oude Hof", waar
mej. Geertsema vertelde van 't
Volkshogeschoolwerk in de di
verse cursussen die daar wor
den gegeven.
De burgemeester van Bergen,
de heer L. J. de Ruiter, had zich
bereid verklaard de dames op
het raadhuis te ontvangen, waar
hij hen in het kort een opsom
ming gaf van de tegenwoordige
groei van Bergen als recreatie
gemeente. Daarentegen gaf ds.
Bekius een boeiend overzicht v.
de geschiedenis van de bekende
Ruinekerk, die na de restau
ratie met recht de trots van
Bergen genoemd kan worden.
Nadat bij diverse leden de
maaltijd gebruikt was, werd 's
middags nog een bezoek ge
bracht aan het Bio-vakantie-
oord te Bergen aan Zee, waar
de directrice, mej. Fontaine,
vertelde over de kinderen die
dit prachtig gelegen vakantie
oord bijna het gehele jaar door
bevolken. Na dit bezoek werd
nog een wandeling gemaakt
langs de boulevard en 't strand,
waarna men in restaurant ,Nep-
tunus' nog een poosje gezellig
bijeen was. Hier werd door de
gastvrouwen afscheid genomen
van hun gasten. Het werd ech
ter geen afscheid voor goed,
want het volgend jaar brengen
de B'ergense dames een tegen
bezoek aan Broek in Water
land.
Door het bijzonder fraaie
weer is dit een zeer geslaagde
dag geworden.
ms
VAN WEEK TOT WEEK.
„Een meisje wordt aange
rand" is de titel van een van
de drie films die deze week in
de bioscoopzaal van „De Rus
tende Jager" draaien. Deze film,
die vrijdag, zondag en dinsdag
avond vertoond wordt, is het
verhaal van een meisje met
veel sexy, dat na een onbevre-.
digend samenzijn met een van'
haar vriendjes ergens aan een:
rivier door vier mannen van 't
Amerikaanse bezettingsleger
wordt aangerand. Deze mis
daad veroorzaakt grote deining
in het stadje. Een zekere ma
joor, aangewezen als openbare
aanklager, eist de doodstraf,
maar weer een andere majoor
die als verdediger voor de aan
randers optreedt, weet hen van
de galg te redden, doordat hij
tenslotte in zijn betoog sugge
reert dat zij opzettelijk, teleur
gesteld door de houding van
haar vriend, zich aan de man
nen heeft getoond en zelf de
misdaad aangewakkerd heeft.
Het meisje dat zich door deze
uitspraak in een zeer slecht dag
licht ziet gestjeld, maakt ten
slotte een einde aan haar le
ven. Aanvang 8 uur, leeftijd 18
jaar.
Zaterdag, maandag en woens
dagavond is er de film „Gero-
nimo" de laatste der Apachen.
Een spannend verhaal dat zich
afgespeeld heeft na de laatste
burgeroorlog, toen Geronimo,
de leider van de Apachenstam,
door zijn verzet tegen de ter
reur van de belangrijke offi
cieren van de V,S. die de wapen
stilstand die Washington met de
Indianen had gesloten, sabo
teerden. Een spannende film,
waarin Chuck Connors en Ka-
mala Devi de hoofdrollen ver
vullen. Aanvang 8 uur, leeftijd
14 jaar. Zondagmiddag te 2.30 u.
Alleen op donderdagavond 3
oktober wordt de film „Lulu"
vertoond, waarin Nadja Tiller
de hoofdrol speelt en O. E. Has-
se, Hillegard Knef, Mario A-
dorf, Charles Regnier en Rudolf
Forster de andere hoofdrollen
vervullen. Men kan deze film
een zedenbeeld noemen die haar
titel dankt aan de vrouw die
sterker leek dan het leven zelf
en zijn wetten op gevaarlijke
wijze tartte, maar tenslotte juist
door de wetmatigheid van het
leven zelf, daaraan ten onder
ging. Aanvang 8 uur, 18 jaar.
•w~;.
Zo moei
hei
niei
i EUiLLETON
door Henk^van lleeswijk
10
Een nieuw incident deed zien voor, toen ze voor de
eerste maal haar salaris ontving. Dat ging heel ge
moedereerd in Eishoven. In de stad ontving Eea maan-
dehjXs een gesloten envelop met haar geld er in en
een afzonder lij Xe rekening betreffende de belasting,
A.Ü.W. en sociale lasten, iviaar Hoogeboom telde in het
spreexkamertje het geld uit op de tafel en schooi er
een bneije bij, waarop stond, dat er zoveel ingehou
den was ingevolge de wetten, klaar.
Bea telde net geld na en fronste haar wenkbrauwen.
Ze keek eens op het briefje en toen naar het hoofd.
„Daar mankeert precies Honderd en tien gulden aan,
meneer."
Hij knikte. „Dat klopt, juffrouw van Laar. Dat is
uw kostgeld voor mevrouw van Schagen. Dat geef ik
gemakshalve meteen door aan haar man."
Bea liep rood aan maar hield zich m. Ze slikte een
paar maai en zei toen met gedempte stem: „De volgen
de maand krijg ik mii voile salaris, meneer Hooge
boom. Ik ben geen onmondig kind en sta evenmin onder
curatele. Daarom ben ik mans genoeg om zelf het ver
schuldigde kostgeld aan mevrouw van behagen te ge
ven."
„O ja, dat geloof ik terstond. Maai- met de vorige
onderwijzeressen ging dat ook altijd zo en niemand
heeft daar ooit aanmerking op gemaakt."
„Wel, dan doe ik dat bij deze. U betaalt als hoofd
de salarissen uit aan uw personeel. De kwestie van het
kostgeld en eventueel andere dingen zijn persoonlijke
aangelegenheden, die buiten uw bevoegdheid vallen."
Hoogeboom spreidde zijn handen uit elkaar en haalde
zijn schouders op. „Nu ja, als u daar op staat...."
„Ja meneer Hoogeboom, daar sta ik op."
„In orde. Ik zal het Van Schagen meedelen."
„Ook dat is niet nodig. Mevrouw van Schagen kan
er op rekenen, dat ze prompt op de betaaldag haar
geld krijgt, zolang ik nog onder haar dak vertoef."
„Tja, en dat zal nog wel een poosje duren, denk ik.
Bea kneep een oogje dicht en keek haar baas aan. „Dan
denkt u verkeerd. Ik ben van plan hier in het dorp
iets te zoeken, waar ik zelfstandig kan zijn".
Hoogeboom schoot in een lach. „Dat lukt u nooit.
Bovendien, Sangelaar.
„Sangelaar heeft gedecreteerd dat de ongehuwde
leerkrachten in de kost gaan bij het echtpaar Van Scha
gen. Maar Sangelaar kan me nog meer vertellen. Over
mijn privéleven heeft hij niets te decreteren."
„Nu ja, u probeert het maar. Ik zeg u alleen bij
voorbaat, dat u geen schijn van kans hebt.
„Prettig vooruitzicht. Maar we zullen wel zien."
Die verdere middag en avond was Bea uit haar
humeur, iets wat maar zelden gebeurde. Na het eten
vertrok ze meteen op de fiets. Ze zou wel eens pools
hoogte nemen. Sangelaar zou en flinke kerel wezen als
hij haar belette bij Van Schagen weg te gaan.
Gedurende enkele weken stak ze haar voelhorens uit
en heel voorzichtig informeerde ze hier en daar, of er
ook een paar kamers te huur zouden zijn. Maar overal
kreeg ze nul op request. Ook in Eishoven bleek wo
ningnood te zijn.
,Toen ze op een mooie najaarsavond op haar kamer
zat te roken, zei ze tot zichzelf: Bea, je zult geduld
moeten oefenen. Tot het voorjaar. Is er dan nog niets,
dan koop je een stukje grond en zet er een bungalowtje
neer. Een bouwvergunning is er altijd wel te krijgen.
Vooral op het platteland."
De wintertijd begon met een feestavond ter gelegen
heid van het zilveren jubileum van de burgemeester.
Er zou een receptie zijn, een aubade van de schoolkin
deren en des avonds een concert, waaraan de beide
plaatselijke verenigingen zouden meewerken.
Weken van tevoren was er een lied ingestudeerd, dat
Van Schagen had gedicht en gecomponeerd. Bea vond
het afgrijselijk, maar ze sprak er met geen woord over.
Plichtmatig leerde ze het ook haar kinderen en toen
de lang verwachte dag was aangebroken, zong de hele
school het onder leiding van meester Van Schagen voor
het bordes van het gemeentehuis. De burgemeester
scheen het geweldig mooi gevonden te hebben, want
hij hield een korte toespraak, waarin hij ieder bedankte
en in het bijzonder de dichter-componist Van Schagen.
Miep stond er bij te glimmen van trots. Nu ja, was dat
soms te verwonderen?
Voor de receptie was Bea naar de stad getogen en
had daar een moderne japon gekocht, die ze voor deze
gelegenheid wilden aantrekken. Een kwartier voor men
als schoolpersoneel gezamenlijk zou vertrekken, kwam
Bea in haar nouveauté beneden. Miep van Schagen viel
zowat achterover van schrik.
„Mens, wat heb je nou aan je lijf? Wat betekent dat?"
Van Schagen, die de uitroep van zijn vrouw hoorde,
kwam naar de gang en zag de lange japon met de
korte mouwen en uitgesneden hals.. De bijpassende
handschoenen tot de ellebogen, het tasje en de hoed.
„Nou.dat ziet er toch keurig uit," meende hij
te moeten opmerken.
„Hou jij je mond," beet zijn vrouw hem toe. „Daar
hebben mannen geen verstand van. Vooruit, naar de
keuken." En zonder verdere plichtplegingen duwde ze
haar man terug, de keuken in, sloot de deur achter
hem en wendde zich weer tot Bea, die onderaan de
trap was blijven staan.
„Wou je dat soms aanhouden? Op de receptie?"
Bea schoot in een lach. „Dacht u soms, dat ik die
japon daar uittrok?"
„Mens, je loopt voor schut, je ben hier niet in Am
sterdam
Bea deed een paar passen naar voren en antwoordde
de vrouw op rustige toon: „Nee, dat weet ik. We zijn
hier in Eishoven. Maar dat zal mij niet verhinderen
deze japon aan te houden, als ik naar de receptie ga."
Miep van Schagen liep rood aan en Bea begreep in
eens, dat ze jaloers was. Dodelijk jaloers op de mooie
japon. Haar bravour verdween onmiddellijk. Misschien
was het niet erg tactisch van haar geweest. Want Miep
zou in haar sobere zondagse jurk wel een erg povere
indruk maken. En Van Schagen zelf in z'n versleten
geklede jas waarschijnlijk zijn trouwpak nog
eveneens. Maar daar kon zij tenslotte niets aan doen.
Ze had deze jurk speciaal voor deze gelegenheid ge
kocht en ze zou hem dragen ook.
„Je moet het zelf weten. begon Miep van Scha
gen weer, „maar je ligt er uit in Eishoven, als je je
zo op straat vertoont. Kind, wees toch wijzer, ze lachen
je allemaal uit."
Bea kneep haar lippen samen en haalde haar schou
ders op. „Dat risico wil ik dan wel eens nemen. Als
het blijkt, dat u gelijk hebt, zullen we ook wel weer
een andere school vinden. Per slot van rekening ben
ik niet met Eishoven getrouwd".
„Als je maar weet, dat ik niet met je meeloop.
„Dat is uw goed recht, mevrouw van Schagen."
Miep snoof nog een keer, keek voor de zoveelste maal
verachtelijk naar de japon en verdween toen langs haar
heen naar boven om zich te verkleden, terwijl Bea
in de voorkamer ging zitten wachten. Wel, als mevrouw
van Schagen niet met haar mee wilde gaan, dan ging
ze alleen. Alsof ze dat niet durfde. Maar toen enkele
ogenblikken later Hoogeboom, ook al uitgedost in het
zwart, het plein over zag steken, ging ze vlug naar
buiten en liep hem tegemoet.
„Wil mijn baas me vanmiddag chaperonneren?" vroeg
ze met haar liefste glimlach.
Hoogeboom bleef even stil staan, keek met bewonde
ring naar haar japon en begon toen te glimlachen.
„Juffrouw van Laar, het zal me een bizonder genoegen
zijn", antwoordde hij galant.
„Hoe vindt u me zo?" vroeg ze, een tikje cocqet.
Hij keek haar nog eens van terzijde aan en antwoord
de toen op geheimzinnige toon: „Fantastisch. Ik zou
het wel weten, als ik vijf en twintig jaar jonger was."
(wordt vervolgd)
SS
