Jlditsa
BEA wint het
gezondheid'
Schoorlse Reddingsbrigade
TWEEDE BLAD
VRIJDAG 25 OKTOBER 1963
Ik weet niet hoe laat of jullie
altaid tebed gane. Deer hew
ik ok aigeluk niks mee nodig.
Wai blaive seives wellus veul
te lang nei de tillevisie kaike
en den moet je ut de are dag
weer bezure.
Vleden zundag benne we den
ders op taid tusse de manne-
fakture kropen, me vrou most
maandag te warskip nei dur
snaartje in Skagen en ze hep
dus de hille zundag an de was
weest. We ware den ok puur
garig, me vrou vannut wasse
en ik fan ut kaike. Afain om
negen ure lagge we al en ik
was net zon beetje annut weg-
doezele toe dur op de deur
klopt werd- Noja klopt, zeg
maar grusti hengst. Ik duruit
vanzelf en voor de deur stond
de zeun vamme buurman.
Die jonge is voor ze nummer
in dienst en hai lait erreges in
Gelderland.
„No mejoon, wat moete jai
nag zo laat?" vroege ik.
„Buur" zaitie, „ik hew de
bus mist, kejje me meskien ef-
kes nei stad brenge aars kom
ik te laat imme kazerne, en
den kraig ik un douw."
Nou bin ik vroeger ok in de
dienst weest en deer kwam nag
bai dat dat knultje main zo no-
zeluk ankeek, dat ik zaide: ,,No,
dat moet den maar mieknecht."
Afain, taid om munaigen an
te kleeën hadde we niet dus
ben ik maar mit me nachhemp
an en me sleipmus op me kop
nei Alkmaar tuft mit die mil
liter bubberend naast main.
Nou weet ik niet of dat jullie
wellus autopedale mit je blote
voete bediend hewwe, maar ut
doet oplest puur zerig. Geluk
kig benne we ut knaal langs
gaan en d^n kenne je beter op-
skiete den datte je binnedeur
gane-
Onderweg zaide die joon nag
„No buurman, as je metor dur
nou mee uitskait, den zele je
ok puur uitlache worre azze je
in je nachhemp over streit
achter je auto lope te douwe."
Toe ik hum bai ut station af
zet hadde en zaggiesan over
Berrege trugging, docht ik nag
effe an wattie zaid had. Ik wier
hillegaar un beetje zemelappig.
Ik docht: ,,As nou de bezine op
raakt, wat den?" Ja ik had wel
(Ingezonden' mededeling)
een blikkie mit bezine achter
in staan maar as je in je nach
hemp uit je auto stappe om je
tenk bai te vuile, hewwe je ge-
laik een opstootje, want weer
de meinse zogouw vandaan
komme begraipe je soms niet.
„Weet je wat", docht ik, "ik
rai efkes een zaistreitje in en
gooi efkes die bezine in de
tenk."
Ik docht dat alle meinse al
sliepe maar nei oor, net had ik
ien bloot bien buiteboord of
de deur van ien van de huize
gong ope en deer nwamme zon
vaiftien meinse nei buite.
,,Kaik deeris" skriwde ze, „een
sleipraier!"
Ik skaamde munaigen dood
vanzelluf dus as de weerlich in
de auto en vort maar weer.
Alles gong goed tot ik zowat
bai Eistrup was- De metor
begon te pruttele, gaf nag un
paar naidige klappe en toen
was ut dein mit de ouwe so
praan- Gelukkig was ut net op
dat open stik weetje wel, en
gien meins te zien. Afain, ik
duruit en kaike. Jewel meneer,
bezinetenk leeg en ik annut
grutte nei dat blik. Ik skut der-
ris an en wat doch je? Leig.
Deer staan je den hei. Ut be
gon al puur latug te worre en
dur zatte niks aars op den te
douwe. Toen ik om de bocht bai
de Teugelaan al haigend en
proestend ankwam benne dur
un paar kirrels opkomme da
ge, die main hollepen hewwe
om de auto de klucht van de
Duinweg op te douwe. Ik zal
maar niet opnoeme wazze ze
allegaar zaie- Ik had zo wel ut
duin in vlugte kenne, van de
velegenhaid. Bai de Bickers-
laan kwam de bus ons achter
op en die hep ons ut leste endje
op sleeptouw nomen tot an de
benzinepomp. Deer hew ik de
meinse nag uitter bed hale
moete, maar aindeluk konnik
weer raie. Toe ik tuis kwam
was alius al zwartdonker en
me vrou hoorde niks.
Ze grommelde wel wat in deur
sleip, tok ik mit me aisbiene in
bed stapte, maar de hille ge-
skiedenis hep ze de are dag pas
hoord. Maar fan vroeg sleipe is
dus niks trecht kommen.
Ik wul alüen maar efkes zeg
ge meinse, vertrou nooit teveul
op je benzinemeter maar skut
of en toe us an je auto voor je
vertrekke of je nag wat hoor
plonze.
Een twintigtal leden van de
Reddingsbrigade kwam op 21
oktober j.l- in café Slijkerman
te Catrijp voor haar najaars
vergadering bijeen. De voorzit
ter de heer Bredewout opende
om 8 uur de bijeenkomst en
merkte op dat er in het afgelo
pen seizoen weer veel werk
door de brigade is verzet. Ver
der deelde spr. mede, dat bur
gemeester Bergh de brigade
had verzocht haar medewerking
te verlenen aan de collecte v.
de vluchtelingen.
Alle aanwezige leden waren
bereid mee te doen en ze ver
trokken om 9 uur met auto's in
de richting Camperduin.
Voordien waren de notulen al
voorgelezen en was enige dis
cussie ontstaan over de onder
houdsplicht van de z.g- red
dingskastjes op het strand.
Ook werd het winterprogram-
ma besproken; men besloot om
in december een St. Nicolaas-
feest en in februari een kien-
avond te organiseren.
Voorts was er bij de V.V.V.
Groet-Camperduin e.o- een brief
van een gast binnengekomen
die door deze verertiging aan
de Reddingsbrigade was door
gezonden. Het schrijven behels
de o.m. enige ideeën voor de
verbetering en aanvulling van
het reddingsmateriaal op het
strand. Door de voorzitter werd
medegedeeld dat de betreffende
brief in een vergadering samen
FEUILLETON
door Henk van Heeswijk
pleit
14
HOOFDSTUK 13
Op de vierde januari stond Maas weer bij het sta
tion op haar te wachten- Het had gesneeuwd en ze was
diep in haar hart blij, dat ze niet een half uur op de
bus behoefde te wachten. Ze begroette hem hartelijk,
maar onmiddellijk zag ze, dat hij nog stiller was dan
gewoonlijk. Hij borg haar koffers weg, keek bewon
derend naar haar nieuwe wintermantel en schoof toen
achter het stuur.
,,We gaan eerst een kopje thee drinken,zei hij kort,
„want ik moet u wat vertellen, voor u naar Elshoven
gaat."
„Narigheid?" vroeg ze verschrikt en ze dacht met
een aan de traditie, die ze doorbroken had.
Hij haalde de schouders op. „Je kunt het noemen
zoals je wilt. Wacht maar tot straks."
Zwijgend reden ze naar het restaurant en eerst nadat
ze thee en gebak voor zich hadden staan en de kaste
lein vertrokken was, boog hij zich naar haar toe en
zei: „Ik ben 't huis uitgelopen."
Bea keek hem ontzet aan. „Maar Maas Waarom?
„O, heel gewoon: ruzie gehad. De een of ander heeft
het thuis overgebriefd, dat ik u met de wagen naar
het station heb gebracht
„Miep natuurlijk., of Van Schagen zelf," veronder
stelde Bea.
,,'t Zal wel," vervolgde hij. „Enfin, toen ik thuis
kwam, was de boot aan. Vader was nijdig en noemde
het geld verspillen. Ik werd ook nijdig en vertelde kort
en bondig, dat ik meer geld wilde hebben. En toen had
je de poppen aan het dansen. Van het ene woord kwam
het andere en het slot van het liedje was, dat ik m n
hebben en houwen heb ingepakt en ik ben diezelfde
middag nog het huis uitgegaan.'
Bea sloeg een hand voor haar mond. ,,0, Maas, en
dat is allemaal mijn schuld."
Hij lachte spottend. „Onzin. Het had er vandaag of
morgen toch van gekomen."
„En wat doe je nu? Waar leef je van? Heb je onder
dak? Als je geld nodig hebt, kun je het zo lang van
mij krijgen, hoor.."
Hij schudde zijn hoofd. „Ik heb nog wel een paar
vrienden in de wereld, juf. Die auto die is van Pie.
Hansen. Ik ik hoefde niet zoveel te betalen als een
ander- U kent hem wel, hij is bij ons in het dorp de
garagehouder. We hebben samen op school gegaan en
die heeft me in huis genomen. Gerrie, dat ïs zijn vrouw,
zei: Waar twee van eten kunnen, kunnen drie het ook.
Ja, dat is een fijne meid. Wel, ik heb Piet een paar da
gen geholpen met de wagen. We hebben thuis een trac
tor en die repareer ik ook altijd zelf. Dus ik heb wel
een beetje verstand van motoren. Nou, na een paar da
gen kwam Piet met een krant en daarin stond een ad
vertentie van de VAD, dat is de autobusdiens, hier in
de streek. Ze vroegen conducteurs en chauffeurs- Piet
zei: Daar moet je eens heen gaan, jo. Dat heb ik gedaan.
Daags voor Kerstmis. Ik heb rijbewijzen, dus sollici
teerde ik voor chauffeur- Na Kerstmis moest is terug
komen en toen ben ik aangenomen als conducteur. Met
het vooruitzicht, dat ik later chauffeur word, want ze
willen overal eenmansbediening van maken. Nu ben ik
Nieuwjaarsdag begonnen en het gaat goed. Ik heb de
eerste twee dagen een instructeur bij me gehad, maar
gister moest ik het alleen doen en het gaat goed. Ik heb
deze week vroege dienst, dan ben ik om half 2 klaar.
En m'n kas klopte elke dag tot op een cent nauwkeurig."
Hij keek haar lachend aan met een gezicht alsof hij
zeggen wilde: Wel, juf, wat zeg je daar nu van?
Ze knikte. Rustig antwoordde ze: „Ik vind het natuur
lijk fijn, dat je al zo gauw geslaagd bent om een baan te
vinden. Maar dat je met ruzie van huisbent gegaan, dat
is erg jammer, jongen. Dat moet weer goed gemaakt
worden."
Hij schudde zeer beslist zijn hoofd. ,,Ik denk er niet
aan.
„Nu ja," antwoordde ze, „daar praten we te zijner tijd
nog wel eens over- En de verdiensten? Vallen die mee?"
Hij kneep een oog dicht. ,,In ieder geval vijf keer zo
veel als thuis."
„Dat is een goed begin. Ben je nog bij Hansen in huis?"
Hij knikte. „Ja. Voorlopig blijf ik daar. M'n stand
plaats is Ermelo en dat is niiet zo heel ver fietsen. In de
meeste gevallen kan ik er toch met de bus heen. Ik heb
natuurlijk vrij reizen op alle lijnen."
Thuis weten ze het natuurlijk."
„Ja, dat wordt gauw genoeg overgebriefd. Maar het
bevalt me uitstekend en ik weet met m'n vrije tijd haast
geen raad. Dat ben ik niet gewend."
Ze zaten een poosje zwijgend tegenover elkaar. „Zie je
nog wel eens iemand van thuis?" vroeg Bea.
,,Ja. Grada komt elke dag bij Piet. Grada is de enige,
die zich van niemand wat aantrekt en net doet, wat ze
zelf wil. Maar m'n broers durven natuurlijk niet."
Hij stond op. „Juf, het spijt me, maar de wagen moet
om half vijf terug zijn. Dan heeft Piet een rit."
„Dan gaan we gauw naar huis", zei ze.
,,Naar huis, zei u toch., herhaalde hij spottend.
,,Naar Elshoven, beste jongen, dat is jouw en mijn
thuis. Verdraait als het niet waar is, maar bij al hun
gebreken ik verlang echt weer naar het dorp, naar
de school, naar m'n kinders.
Hij nam achter het stuur plaats en startte de motor
,,U bent er een paar weken uit geweest, juf. Dan ga
je zoiets anders bezien. U zult nog heel wat moeilijk
heden hebben te overwinnen in ons dorp. Let maar op
mijn woorden. Maar als ik u ergens mee kan helpen,
zeg het dan maar, hoor. Ik ben u dankbaar, dat u me
wakker geschud hebt. Ik heb me nog nooit zo vrij en
gelukkig gevoeld, sinds ik thuis weg ben.
„Ik zal eens met je vader gaan praten.
Hij keek haar van terzijde aan. „Dat zou ik maar laten
juf. Hij is in staat om u van de boerderij af te schop
pen.
„Kom, dat zal zo'n vaart niet lopen.'
,,Nu ja, u bent in ieder geval gewaarschuwd."
In het dorp reed Maas demonstratief tot vlak voor
het huis van Van Schagen. Daarna pakte hij haar kot
fers en zette die binnen het hek.
Ze drukte zijn hand en hield die even vast. „Harte
lijk dank voor alles, Maas. Ik kom je wel eens opzoe
ken bij Hansen. Goed?"
Zijn blik verhelderde. „Dat dat zou ik geweldig vin
den. En Piet en Gerrie natuurlijk ook."
„Dat is dan afgesproken. Het beste op de bus.'
,,Dank u."
HOOFDSTUK 14
De begroeting van de Van Schagens was koel en
uitgesproken onhartelijk. Men had natuurlijk gezien,
dat de jonge Zijp haar weer opgehaald had. En Maas
Zijp stond nu bij de Elshovenaren zwart aangeschre
ven. Iemand, die zo te keer gaat tegen zijn ouders en
dan het huis uitloopt., neen daar kwam natuurlijk
niets meer van terecht. Zag je nu al, werd conducieui
op de autobus- Nou, bij de VAD konden ze natuurlijk
niet weten, wie ze in dienst genomen hadden
Wat Bea niet wist was, dat het schoolbestuur de dag
tevoren in spoedvergadering bijeen was gewees. Op die
bijeenkomst was ook het schoolhoofd uitgenodigd, want
er was een zeer ernstige zaak te bespreken: het geval
juffrouw van Laar. Wat moet je daarmee aan? Stookt
tussen ouders en zoon van een bestuurslid van de school
verkondigt revolutionaire ideeën en brengt een zoon
het hoofd op hol. Is de schuld van een breuk tussen
Zijp en Maas Jan een laat zich door deze gevallene met
de auto brengen naar het station. Lacht smadelijk om
oeroude Elshovense tradities en doet haar plicht op
Nieuwjaarsdag af met een simpel kaartje uit de hoofd
stad.
Dit alles zegt Sangelaar en Zijp knikt bevestigend.
Ja, de voorzitter begrijpt het allemaal uitstekend.
Mensen," zeg de voorzitter op rustige toon, jullie
begrijpen, dat deze leerkracht niet meer te handhaven
is- Ze wordt met ingang van 5 januari geschorst en we
plaatsen een advertentie voor een nieuwe. Van Scha
gen moet dan zolang maar de eerste vier klassen onder
zijn hoede nemen."
De anderen knikken heel voorzichtig en heel bedacht
zaam. Nu ja, knikken Sangelaar is er niet zo heel
zeker van, dat ze het allemaal met hem eens zijn, maar
dat kan hem weinig schelen. Hij kijkt de mannen eens
een voor een aan, maar ze ontwijken zijn blik en zwij
gen. Zijn oog valt ook op Hoogeboom, die rustig aan
zijn gekregen sigaar trekt en die op zijn beurt de be
stuursleden eens een voor een aankijkt. Ze durven na
tuurlijk niets te zeggen. Maar wat let hem? Wat kan
hem nog gebeuren?
Hij neemt de sigaar uit zijn mond en als de blik van
Sangelaar hem ontmoet, schraapt Hoogeboom zijn keel-
Meneer de voorzitter"., begint hij voorzichtig.
Sangelaar fronst de wenkbrauwen. „Meneer Hooge
boom wat te vertellen?"
Hij schudt zijn hoofd. ,,Nee, alleen maar wat te vra
gen. U schorst juffrouw van Laar. We nemen eens aan,
dat de juf dat niet neemt en zich beklaagt bij de inspec
teur. Dat gaat natuurlijk via mij, als schoolhoofd, en ik
zal verplicht zijn haar klacht door te zenden. Welk mo
tief, mijne heren, denkt u aan te voeren om juffrouw
van' Laar te schorsen? Het is de inspecteur, die eind no
vember nog op bezoek is geweest, bekend dat-
ten eerste: ze een uitstekende leerkracht is, bij uit
stek geschikt voor haar taak in de beide laagste klassen;
Ten tweede: het is aan te tonen, dat haar methode van
onderwijs geven, waarin ik haar als schoolhoofd de
vrije hand heb gegeven, omdat dit competeert tot mijn
bevoegdheden, superieur is boven de onze- Haar eerste
klassertjes zijn op het ogenblik verder, dan de vorige
eerste klas verleden jaar omstreeks Pasen-
Ten derde: op haar levenswandel is niets, maar dan
ook zeer beslist niets aan te merken. Zoals u zelf weet,
waren haar getuigschriften uit Amsterdam zelfs zeer
goed.
Ten vierde: Bij mijn weten hebben wij op onze school
nog nimmer zo'n uitstekende leerkracht gehad. Ze bezit
veel tact en de kinderen zijn dol op haar.
Ten vijfde: Ze is voor ons een prima collega en altijd
bereid te helpen, als dat in haar vermogen ligt.
Mijne heren, dit alles weet de inspecteur. Wat denkt
u, dat zijn reactie zal zijn, als u juffrouw van Laar
schorst? Vergeet niet, dat de tijden veranderen en de
zeden ook- De onderwijskrachten van vandaag hebben
behoorlijke beroepsmogelijkheden in dergelijke geval
len. Ik voorspel u, dat u het zonder meer verliest."
(Wordt vervolgd)
met de beide V.V.V.'s zal wor
den besproken, terwijl ook de
opsteller ervan dan zal worden
uitgenodigd.
Nadat de dames en heren col
lectanten waren teruggekeerd
werd de vergadering omstreeks
tien uur hervat. De heer Prins
gaf de wens te kennen als be
stuurslid te willen aftreden en
na stemming werd de hr Mink
in zijn plaats benoemd.
Hierop volgde de rondvraag.
De heren Mosch en Klok ble
ken bereid te zijn de opleiding
voor het diplomazwemmen op
zich te nemen, terwijl de heer
Bredewout gaarne een commis
sie zag benoemd die verant
woordelijk zou zijn voor het
reddingmateriaal.
Tevens wilde de voorzitter
vaart zetten achter het verkrij
gen van de Koninklijke goed
keuring voor de brigade. Be
sloten werd om met het secre
tarie nader contact over deze
kwestie op te nemen.
Hierna werd de prettige ver
gadering gesloten-
Wij tekenen hierbij nog aan,
dat de Reddingsbrigade in haar
bestaan talloze levens heeft ge
red, en dat zij ook door kordaat
optreden talloze verdrinkings-
gevallen heeft voorkomen- Zo
als vele verenigingen kamt ook
de Reddingsbrigade met een ge
brek aan leden, dus aan per
sonen die bereid willen zijn om
hun medemens van de verdrin
kingsdood te redden. Een ieder
die de gelederen van de Red
dingsbrigade wil vrsterken kan
zich met de heer Bredewout te
Schoorl of met de heer Koop
man Sr. te Camperduin in ver
binding stellen, die gaarne be
reid zijn om alle inlichtingen te
verstrekken.
Het bestuur van de brigade
zouden wij willen adviseren om
als de liquide middelen dit ten
minste toelaten een of meerde
re voorlichtingsavonden te or
ganiseren om zodoende de aan
dacht op haar bestaan te vestigen.
MOOI SUCCES
Pluimvee- en Konijnenfokkers
vereniging „De Duinstreek"
Op de j-1. gehouden Nationa
le tentoonstelling te Berkhout
behaalde onze vereniging enke
le fraaie resultaten. De volgen
de prijswinnaars kwamen er uit
de bus: C. Stam 2 x 1 zzg met
Kn. gr. VLR. zowel ram als met
voedster. H. van Vliet C-klasse
VLR Kn- Gr. 1 zzg- D. Spoelstra
VLR geel 2 x zg. Joh. de Leeuw
KI. Chin. 1 zzg.
Voorts werd nog ingezonden
door C. Hoogvorst Marter BI.
en Rex- P. Vegter Rex- S. de
Boer VLR Kn. gr. en C. M. Jon
ker VLR wit.
LOOP DER BEVOLKING
Ingekomen en vertrokken
personen.
Jan G. van der Kaaij van Warmen-
huizen; Arie Doets van Amsterdam;
Emmy van Dijck en kinderen van
Edam; Pieter de Jong van Wierin-
germeer; Mina Damiaans w.v. S. C.
Janssen van 's Hertogenbosch; Ca-
tnarina H. Kaandorp van Nyonlo,
Uganda; Wilhelm J. Heiers van
Zijpe; Martinus van der Ham en
gezin van Alkmaar; Bernardus
Hoekmeijer en gezin van Egmond-
binnen; Martje Kuijper van Delft;
Waltraut E. Schmjdt, e.v. W. J.
Heiers van Brussel, België; Mar-
garetha M. P. Bleeker e.v. P. J.
Delis van Warmenhuizen; Meintje
Thijsseling e.v. C. P. Mulder en
kind van Lemsterland; Aagje Mee-
reboer w.v. P. Lengers van Zijpe.
Vertrokken personen:
Wilhelmina J. Bik naar 's Graven-
hage; Willem C. Sukkel naar Drie-
bergen-Rijsenburg; Ruth J. Yong
naar Amsterdam; Emmerentiana J.
J. Dekker naar Amsterdam; Chris
tian Frölich en echtg naar Apel
doorn; Johanna Gruppelaar w.v. A.
W. C. van der Eem naar Bergen
Nh.; Afra Meijer naar Velsen;
Truusje Pruys van der Hoeven en
kinderen naar 's Gravenhage; Gus-
taaf A. Thumann en gezin naar
Haarlem; Grietje Bruin, w.v. W.
Tromp naar Bergen Nh.; Adrianus
J. A. Bijl naar 's Hertogenbosch;
Lourentius C. Groot en echtg. naar
Warmenhuizen; Elisabeth Rus naar
Hilversum; Teo Bok naar Sijbekar-
spel.
DE DUINSTREEK
NATUURZUIVER
OPWEKKEND VERKWIKKEND
