Oefening Bescherming Bevolking
lekker en gezond
BEA wint het pleit
^kozbsa ^fritsa
int ^JlXaaitan
Pracht handen
TWEEDE BLAD
VRIJDAG 7 NOVEMBER 1963
Voor het kind
EEN DANKWOORD
Herv. Vrouwengroep
Tubc16°95Ilamea-Celei
STICHTING ^NUTSSPAARBANK
Alkmaar
de heerlijke drop-bonbon
DE DUINSTREEK
Nou zelle jullie wel zegge, deer
begint die kirrel alweer te dranze
over ze autemobiel maar ik hep
van de week wat hoord dat ik jul
lie efkes rrïoet vertelle. Over vrul-
lie achter ut stuur is al veul skre-
ven, de ien is dur voor, en de aar
is dur teugen. Ik hep wellus erre-
gus lezen, dat vroue niet zoveul
anraiinge veroorzake as manj es, en
datte ze beter reagere zouwe. In
Skorl hejje ok houpe vroue die ok
puur mansig mit dur auto langs de
weg raie, maar ze raie niet allien-
dug in auto's maar ok in skelters.
Ja, ja, deer hore je van op. Jullie
wete toch wel watof skelters aige-
luk benne hei? Toe ze dur pas waz-
ze, wazze ut un verbeterd soort
zeipkissie weer de jonge joontjes
wedstraie mee hielde. Maar zag-
giesan hewwe ze puur wat van die
wagentjes prutst en vandaag an de
dag kenne ze puur hard raie. Azze
je een beetje bai de taid benne,
kejje zelluf ok wel zoo'n reeskar
make. Dat docht un joon hier uit
Skorl ok, hai zaide teuge ze vaar:
„Jai moste voor main efkes zoo'n
apperaat in mekaar flanze". Nou is
dat manje bar wais in zukke teg-
niese dinge en hai hep den ok dein
wat ze zeun vroegen hep.
Ut was gien dinkie van waaibo-
mehout oor, nei, nei, en ok gien
verbeterde Vliegende Hollander
weer je je aigen rabbug an douwe
moste. De kar zat goed in mekaar
en dur kwam ok un echte metor in.
Toe vader en zeun durmee proef-
draaide, liepie as de bliksum en toe
ze um nag un verrefie geven had-
de, moste ze durmee de streit op.
Je moete den wel goed uitkaike
dattur gien tute in de buurt benne
want je magge dur aigeluk allien-
dig op reesbane mee raie. Afain,
ze hadde al puur door Skorl skeurt
mit dat ding en moeder de vrou
had alius zaid dat ze ok wellus de
hort op wouw mit de skelter.
Ut manvolk hep eerst dat arreme
meins nag puur uitlacht maar nei
lang teute kreeg ze toch voorme
kaar dazze effies mocht op dat
stukkie aizer. Ze hewwe eerst voor
rrloe nag un nuwe valhellum kocht
en achterof is dat ok maar goed
weest ok. Ok most moeder nag lere
weer of alle knoppe en barrele in
de buik van de skelter voor dien
de en toe ze dat ienmaal wist kon
ze raie.
Deuze skelter had gien versnel-
lingspokie, je wete wel zoo'n appe
raat weer of je altemet mee in de
beziene roere moete. Nei dur zatte
maar twei pedale op, ientje om
vooruit te komme en ientje om ho
te houwe.
Nagal makkeluk zouwe je zegge.
Dat docht die vrou ok, maar toe ze
nei veul vaife en zesse ienmal reed
en un bocht neme wou, wazze hil-
lemaal vergete wattof links en
rechts wazze.
Deerom geift ze un bonk gas in
plaas van te remme, van de alte-
rasie leit ze dur stuur ok nag los
en ze stuift ut hille katje ut land
in. Mit dur hande voor dur ouge
vliegt ze dwars deur un greppel en
deer slaat de zaak over de kop.
De skelter was an gort maar moe
der was nag heel.
Dur man en zeun hewwe puur
teuge dur granst vanzelluf omdat
de kar nei de knoppe was. Maar
toe moeder weer un beetje op ver
haal kommen was, zaide zei toch
nag: „As jullie um weer maakt
hewwe, gaan ik ut weer perbere."
Of dat deurgaat ken ik jullie nag
niet zegge, want vader en zeun ben
ne elleke eivund annut lasse en sol-
dere. Maar ik zei jullie wel op de
hougte houwe as moeder weer de
valhellum op dur houfd zet oor.
De donkere dagen van het na
jaar zijn weergekomen. Dat is een
aanwijzing, dat ook de feesten, die
de winter inluiden aanstaande zijn.
Het eerste is dat van Sint Maar
ten, waarmee in vele streken van
ons land de te vroeg ingevallen
winter wordt aangekondigd. Van
daar de Limburgse bewering, in het
kinderrijm: Sinte Morte is noot
wies. Wij hier in Noord-Holland
zijn van die ontijdigheid minder
overtuigd; wel weten we van de
naderende winter, als we zingen:
Sinte Maarten is zo koud,
Geef 'm een turfje of een hout,
Om zich bij te warmen,
Met zijn blote armen.
Sint-Maartensvuren kennen we
niet meer, zoals ze nog gestookt
worden langs de Maasoevers bij
Velden, Arcen en Baarlo. Maar wel
dragen we nog onze lichtjes, hier
en daar nog keuveltj es genoemd,
langs de huizen. Alle verhalen over
de oorsprong van deze gewoonte ten
spijt, hebben we hier niets anders
in te zien dan de gedachte dat vuur
reinigend werkt en alle boze gees
ten, die in de lucht zouden kun
nen zwerven er mee worden ver
dreven.
De christelijke legende verhaalt
hoe in de 4e eeuw Sint Martinus,
bisschop van het Franse Tours, aan
de poort van Amiens zijn rode man
tel in tweeën sneed om met de
helft een arme bedelaar te dekken.
In deze houding vinden wij Sint
Maarten meer dan levensgroot af
gebeeld boven op de Utrechtse
Domtoren. Wil men deze handeling
zien herleven, dan moeten we er
een reis voor over hebben naar het
Brabantse dorp Tongelre waar het
St. Martinusgilde nog elk jaar de
middeleeuwse gebeurtenis doet her
leven.
Wij blijven maar dichter bij huis
in ons eigen dorp.
Op de avond van maandag 11
november kan de jeugd zijn
lichtjes weer vertonen op het
gemeentehuis, tussen 6 en 7
uur. Enige dames en heren
zullen de kinderen er graag
hun mooie lantaarns of bieten
laten tonen en hun liedje doen
zingen.
Er zijn enige mooie prijzen be
schikbaar voor de beste prestaties.
Denk er om: stallantaarns, lampions
en zaklantaarns komen niet voor
prijzen in aanmerking.
Het bestuur der Schoorlse
Gemeenschap.
De Kinderzegels en kaarten, die
door U bij de schoolkinderen wa
ren besteld zullen nu zeker al in
uw bezit zijn. En nu begint dan 13
november nogmaals de verkoop van
de kaarten en zegels op de postkan
toren in het gehele land. Komt U
op het postkantoor te Schoorl en
U ziet daar de stand, dan zal uw
eerste gedachte zijn „ik kocht al
van de schoolkinderen". Maar het
zal U zeker zo gaan als vorige
jaren, U kunt er eigenlijk nog best
wat gebruiken, er zijn zoveel vrien
den en kennissen aan wie U graag
een kerst- of nieuwjaarskaart wilt
sturen en op zo'n kaart hoort nu
eenmaal een kinderzegel. Er is dit
jaar weer een prachtige sortering.
De zegelkaarten naar oude ontwer
pen zijn er nu ook in kleuren. Komt
U vooral kijken en kopen. Het
komt alles ten goede aan het gees
telijk of lichamelijk gebrekkige
kind, en daartoe draagt U dan ook
uw steentje bij!
Comité te Schoorl
Enkele weken geleden plaatsten
wij de uitslag van de gehouden ac
tie ten bate van de vluchtelingen
van Griekenland en Turkije. Deze
uitslag bereikte ons via de corres
pondent. Het was burgemeester
Bergh die ons deze week belde en
ons verzocht zijn dank over te bren
gen aan alle medewerkers die het
mogelijk maakten dit mooie bedrag
bijeen te brengen en dit doen wij
gaarne.
(Ingezonden mededeling)
20 cent per rol
De Herv. Vrouwengroep begon
het nieuwe seizoen weer op de le
maandag van oktober. Het leden
aantal bedraagt 58. Het jaarlijkse
uitstapje is heel prettig verlopen,
de tocht was deze keer naar Am
sterdam waar de dames een rond
vaart door de grachten maakten en
tot besluit een kopje thee dronken
in het Havengebouw.
Lezingen werden o.a. gehouden
door ds. de Jong over de eredienst
in de Gemeente, mevr. Vunderink
uit Zwolle over Rusland en mevr.
Visch als zendingsvrouw over Bali.
Evenals verleden jaar wordt er op
dinsdag 12 en woensdag 13 novem
ber een bazar gehouden in de con
sistoriekamer van de Herv. kerk in
Schoorl. Er zijn verschillende at
tracties, zoals sjoelen, grabbelen,
etc., zowel voor volwassenen als
voor kinderen. Bovendien kunt U
er mooie en praktische dingen ko
pen. De bazar zal op beide dagen
geopend zijn van 10-12 en van 2-5
uur, woensdagavond is er nog een
sluitingsavond van 8-10 uur.
(Ingezonden mededeling)
en nimmer ruw of schraal
Tijdens de viering van de Wereld-
spaardag op 30 oktober heeft de
Alkmaarse Nutsspaarbank opmer
kelijke resultaten geboekt.
Op deze in 1924 ingestelde jaar
lijkse spaardag werd door 1586 per
sonen een bedrag van f 166.136,33
op de spaarbankboekjes ingelegd.
68 Personen lieten zich als nieu
we spaarder inschrijven.
Verdeeld over de kantoren van
de Stichting Nutsspaarbank Alk
maar waren de resultaten als volgt:
Aantal aangeboden boekjes hoofd
kantoor 1019; kantoor Bergen 161;
kantoor Castricum 287; kantoor Hei-
loo 119. Totaal 1586.
Ingelegd bedrag: hoofdkantoor
93,807,57; kantoor Bergen 33.319,48
kantoor Castricum 24.224,13; kan
toor Heiloo 14.785,15. Totaal een be
drag van f 166.136,33.
Aantal nieuwe spaarders: hoofd
kantoor 32; kantoor Bergen 10;
kantoor Castricum 13; kantoor Hei
loo 13. Totaal 68.
Het is verheugend, dat zeer ve
len gevolg hebben gegeven aan de
oproep van de Nutsspaarbank juist
op deze dag iets terzijde te leggen
voor te verwachten uitgaven in na
bije of verdere toekomst.
Dat het bijeenbrengen van klei
ne bedragen, waarvoor de Nuts
spaarbank de aangewezen instel
ling genoerrid mag worden, tot be
langrijke resultaten kan leiden,
blijkt duidelijk uit het thans aan
bijna 40.000 spaarders toebehoren
de spaartegoed van bijna 39.000,000,-
gulden. Het gemiddelde spaarte
goed per spaarder, de schoolspaar-
dertjes buiten beschouwing gelaten,
bedraagt bij de Nutsspaarbank op
het ogenblik ruim f 1.000,
Wel een bewijs, dat zeer velen
het ook in de huidige tijdsomstan
digheden nog bijzonder nuttig vin
den enige financieële reserve aan
te houden.
De leuze voor de Wereldspaardag
1963: „Leg een basis voor Uw per
soonlijke welvaart bij de spaar
bank" was dan ook voor de mees
te bezoekers aande spaarbank
slechts een herinnering aan een
voor hen bekende aangelegenheid.
Tijdens de Wereldspaardag werd
aan iedere bezoeker de spaarbank
kalender uitgereikt. Ook in de ko
mende dagen zal, uiteraard zolang
de voorraad strekt, met de uitrei
king van kalenders worden door-
I gegaan.
Door de B. B. is in nauwe sa
menwerking met de Schoorlse en
Groeter Brandweren, de Rijkspo
litie en de EHBO zaterdagmiddag
j.l. een uitgebreide oefening gehou
den. Hieraan voorafgaande hield
burgemeester Bergh in zijn functie
van hoofd van de Bescherming Be
volking een persconferentie.
De heer Bergh zei o.m. dat het
wenselijk werd geacht om voor de
mensen van de B.B., die de laatste
jaren alleen theoretische kennis
hadden opgedaan een oefening te
creëren om het geleerde in prak
tijk te brengen. Tevens zou men
door het inschakelen van de brand
weer gelegenheid hebben om de
tijd tussen het loeien van de si
renes en de aankomst bij de brand
te registreren om deze tijdsduur
zo mogelijk terug te brengen.
De heer v. d. Brink, het plaatse
lijk hoofd van de B.B. lichtte het
een en ander nader toe.
Men veronderstelde dat er bij de
Voorweg een conventionele bom
was gvallen. Door de inslag van
de bom werden dan de mensen
van de B.B. gealarmeerd die on
middellijk naar de plaats vertrok
ken waar de bom is terechtgeko
men. Hier dient direct het terrein
te worden verkend en de omvang
FEUILLETON
door Henk van Heeswijk
16
Sangelaar deed, wat hij onder de gegeven omstandig
heden het beste kon besluiten. „Het voorstel wordt in
getrokken," zei hij en sloeg met de hamer op de tafel.
„We zullen ons er verder over beraden."
Maar dit was Verwoerd toch te gortig. Woedend
smeet hij zijn eind sigaar in de asbak en stond op- „Wat
is dat voor onzin, Sangelaar? Wie zijn die „we", die
er zich over zullen beraden? Zijn wij tezamen het
schoolbestuur of niet? Of ben jij het soms alleen. Niks
uitstel en niks beraden Je hebt een voorstel ter tafel
gebracht en ik eis stemming. Een schriftelijke stem
ming. Een motie van vertrouwen of van wantrouwen
voor juffrouw van Laar."
„Ja, maarr als de voorzitter nu denkt begon
Holwerda op schuchtere toon. Maar Ver woerd draaide
zich met een ruk naar Holwerda en beet hem toe.:
„De voorzitter behoeft niet alleen en voor ons te den
ken we hebben zelf ook nog een goed stel hersens.
En nu wil ik wel eens zien, wie in Elshoven zo flink is
om vandaag de dag een onderwijzeres eruit te gooien
die een voorbeeld is voor ons allen. Voorbeeld van
plichtsbetrachting en vakkennis. En een juffertje met
karakter. Die zich niet door zo'm stelletje mensen als
wij zijn op de kop laat zitten, als zij in haar recht staat
Hoe denken jullie, dat de ouders zullen reageren, als
ze op staande voet wordt ontslagen? Want van schor
sing komt natuurlijk ontslag, dat kennen we. Wij zijn
door de ouders van de kinderen van onze school als
bestuursleden gekozen. Niet als dictators- We zijn in
dienst van onze leden, de ouders. We hebben hun ver
trouwen, anders hadden ze ons niet gekozen. Onze
plicht is de belangen van onze leden te behartigen
Niet om spijkers op laag water te zoeken en motieven
die kant noch wal raken om zodoende een onderwijze
res te doen verdwijnen, oimdat ze niet van plan is
precies aan onze leiband te lopen. Ik geef dat kind
groot gelijk, dat ze op Nieuwjaarsdag weg gebleven
is. En ik zal er haar vast niet lelijk om aankijken. In
tegendeel, ik wil het best weten: ik heb respect voor
juffrouw van Laar en ik wil haar niet kwijt. We weten
wel wat wie hebben maar nooit wat we krijgen. En nu
stemming. En een beetje gauw, want morgen is het
weer vroeg dag en ik wil op tijd naar bed."
Sangelaar begreep, dat hij voor het eerst in zijn ne
genjarige loopbaan als voorzitter van het schoolbestuur
een verliespunt moest incasseren. Elij beheerste zich vol
komen en gaf Hoogebodm een zwijgende wenk. Deze
vertrok en kwam even later met een paar velletjes pa
pier uit een schrift terug, die hij netjes in gelijke stuk
ken sneed: de stembriefjes.
Het werd een nederlaag voor Sangelaar; zes tegen
drie. Juffrouw van Laar kon aan de school verbonden
blijven als onderwijzeres. En Sangelaar puzzelde onder
weg naar huis, wie de derde voorstemmer was geweest.
Hij en Zijp waren er twee. Misschien Van Lagen, de
arbeider. Of Holwerda. Maar wat gaf het allemaal? Hij
had de strijd verloren. Hij, de machtigste boer van Els-
hoven, bestuurslid van vele verenigingen, commissaris
van de Coöperatie, wethouder en waarnemend burge
meester, Water graaf van het Waterschap, eigenaar van
vele bunders bouw- en weiland, tot voor kort min of
meer onbeperkt heerser in de kleine dorpsgemeenschap.
Nu was hij verliezer tegenover een zes en twintigjarige
onderwijzeres uit de stad. Een grietje, een onbenullige
hoofdacte-bezitster, een schooljuf had hem, zonder het
zelf te weten ,de voet dwars gezet. Met welwillende
medewerking van het schoolhoofd en zes van de negen
bestuurders-
En tot d)iep in de nacht zat Sangelaar te peinzen over
de maatregelen, die hij kon nemen tegen zijn zes opstan
dige medebestuurders. Maar veel was het niet. De tijden
veranderen en de mensen ook. Hij was op zijn hoogte
punt van zijn macht geweest. Nu ging die tanen. En dat
alleen door een schooljuf.
HOOFDSTUK 15
Hoogeboom begreep nog diezelfde avond, dat het pyr-
rhus-overwinning was geweest voor zijn vrouwelijke
collega, wamt Sangelaar was er de man niet naar om een
verliespunt zonder meer te accepteren. Dit zou een har
de strijd worden voor het arme kind en Sangelaar ken
nende, vreesde hij dat de man rustig een gelegenheid
zou afwachten, waarop hij juffrouw van Laar op goede
gronden zou kunnen ontslaan. Doch de strijdlust, die al
sinds jaren in hem gedoofd was, laaide weer op dank
zij de moed en de wilskracht van het onderwijzeresje
In ieder geval had Sangelaar deze avond verloren: Van
Laar werd niet ontslagen. Althansnog niet. Dat haar
een lang leven aan deze school beschoren was betwijfel
de hij tenzij Tenzij hij nu niet weer terugviel in
zijn oude sleur van de afgelopen jaren. Hij had deze
avond op de schoolbestuursvergadering a gezegd - iets
wat Sangelaar hem zeker nooit zou vergeven - nu was
hij ook verplicht b te zeggen. De inspecteur moest van
de huidige toestand op de hoogte gebracht worden. Zijn
medewerking had hij bij voorbaat want Kleijer was ook
niet bepaald een vriend van Sangelaar. En ten tweede
moest juffrouw van Laar weten, hoe de toestand van
het ogenblik was- Ze was per slot van rekening iemand,
die voorzichtig kon zijn als dat nodig was. Ze moest
voorlopig maar geen risico's nemen en er voor zorgen,
dat Sangelaar noch een ander ook maar op enige wijze
vat op haar kon krijgen.
Maar het lot was Bea bijzonder gunstig. Twee voor
vallen in het dorpsleven waren er oorzaak van dat Bea's
ster, die op het punt had gestaan ten onder te gaan,
weer ging rijzen.
Daar was eerst dat geval met Heintje. Het stuurse
kind bleek niet voor de liefde, die Bea voor haar ge
voelde, vatbaar. Alles, wat ook maar leek op toenade
ring, bezag ze met wantrouwen en loerende blikken.
En na de Kerstvakantie bemerkte Bea al dra, dat Hein
tje op al haar doen en laten lette. Ze was door Hooge
boom van de situatie op de hoogte gesteld en derhalve
was ze op haar hoede. En het kind had natuurlijk in
structies van haar lieve pa gekregen, dacht ze. Bea, kijk
uit, kind. Pa gebruikt zijn oogappel als nieuwsbron van
de school.
Er was evenwel niet veel over te brieven. De januari
maand verliep voor wat de school betreft zo rustig als
het maar kon en de vorderingen van de beide klassen
waren zeer bevredigend- Iedereen mocht de nieuwe juf
nu wel en ze had met geen kind moeilijkheden van
betekenis. Straf hoefde ze praktisch nooit te geven, ter
wijl Van Schagen iedere week minstens drie stokjes
kapot sloeg op de achterwerken der recalcitrante jon
gens. Want slaan was, volgens Piet van Schagen, een
der meest doelmatige opvoedingsmethoden. Hetgeen
Bea bij iedere gelegenheid, als dit ter sprake kwam, in
alle toonaarden tegensprak. En dan smaalde Van Scha
gen over de zogenaamde Montessori-methoden, die van
de kinderen halfzachte dwingelanden maakte, die alles
mochten, behalve te worden aangeraakt. Dan wees Bea
rustig naar haar lokaal en zei: „Kom maar eens kijken
in mijn klassen en zie maar eens, hoe ik het klaarspeel
zonder lijfstraf. Wat ik als jong ding van zes en twin
tig jaar klaarspeel, moet u als ouwe rot in het vak toch
zeker kunnen."
„Je moet maar eens een maandje mijn beide klassen
nemen, beste collega. Dan ben je aan het einde rijp
voor een zenuwinrichting. Het zijn me nogal lieverdjes
die derde en vierde klassers. Praat me er niet van.'
Weinig vermoedde Van Schagen, dat zijn vrouwelijke
collega binnen korte tijd inderdaad zijn beide klassen
onder zich zou krijgen.
Maar laten we niet afdwalen. Want Heintje, het zure
nors-kijkende kind, zou er oorzaaek van worden, dat de
verstandhouding tussen Bea en Sangelaar weer in orde
kwam-
van de calamiteit beoordeeld. Zo
wordt er ter plaatse beslist over
vragen of de brandweer dient te
worden gealarmeerd, of de EHBO
moet worden ingezet en of er soms
andere B.B. ploegen uit de omlig
gende plaatsen moeten worden
aangetrokken.
In het gemeentehuis is dan een
noodbestuurspost ingericht, hier
hebben de hoofden van de ver
schillende diensten zitting en wordt
door hen de actie verder telefonisch
en administratief geleid.
Na deze uiteenzetting hebben wij
ons spoorslags naar de brandweer
kazerne begeven waar de heren
van de B.B. al klaar stonden. Na
een telefoontje van de noodbe
stuurspost ijlden zij naar de plaats
van de ramp: Door de reeds ge
noemde bominslag bleek een felle
uitslaande brand te zijn veroor
zaakt. Het huisje aan de Voorweg
waar de fam. Koortens jarenlang
had gewoond was een prooi der
vlammen geworden en dus werd de
brandweer gealarmeerd die zeer
spoedig ter plaatse was. Met veel
geestdrift wierpen de brandweer
mannen zich op het brandende
huisje, maar dit bleek niet te be
houden te zijn, ook al door de in
het pand aanwezige rubberbanden
die een enorme rookontwikkeling
teweegbrachten. Men moest zich
dus bepalen tot het nathouden van
de belendende percelen (lees bo
men). Uiteraard had dit spectacu
laire gebeuren veel publiek getrok
ken en de Rijkspolitie had dan ook
handenvol werk om vooral de
jeugd van de brand weg te hou
den. Bij een terreinverkenning ble
ken er nog meer branden te zijn,
zodat ook de Groeter brandweer
moest worden gewaarschuwd. Deze
hoefde slechts pro memorie in ac
tie te komen en kon de slangen en
zichzelf drooghouden.
De mannen van de B.B. hadden
het bijzonder druk, men moest ook
rekening houden met het ontplof
fingsgevaar van een blindganger
die nabij het vijvertje was neerge
komen. Hierbij moest uiteraard een
wachtpost worden neergezet en ook
bleek dat er op het kampeerter
rein van de heer Zander een huis
je was ingestort waarin een gezin
van 5 personen had gewoond die
nu onder de balken lagen en moes
ten worden bevrijd. Hierdoor en
ook door andere ongelukken breid
de het aantal gewonden zich snel
uit, deze mensen moesten worden
afgevoerd of zo mogelijk ter plaat
se geholpen. Ook op de noodbe
stuurspost in het gemeentehuis zat
men niet met z'n duimen te draaien
want de telefoon rinkelde onop
houdelijk en door de daar aanwe
zigen werden vele berichten ont
vangen, verwerkt en verzonden.
Omstreeks half vijf was de oefe
ning afgelopen en verzamelden alle
deelnemers zich in café „Honky
Tonk."
Burgerneseter Bergh sprak hier
een woord van dank aan allen die
aan de oefening hadden meege
werkt. Hij was van mening dat hij
niet te diep op de zojuist beëin
digde oefening in moest gaan om
dat men de opgedane ervaringen
beter een paar dagen kan laten
bezinken. De gehele oefening was
door de heer v. d. Brink op papier
gezet en in nauwe samenwerking
met de Rijkspolitie, de dienst der
Gemeentewerken en de brandwe
ren uitgewerkt. Natuurlijk zijn er
fouten gemaakt, zei de heer Bergh,
maar deze zullen de volgende week
bij een nabeschouwing ter sprake
komen.
Ook de heer van Dijk, adviseur
van de B.B. uit Alkmaar sprak nog
enkele woorden. Ook hij vond het
nu niet het juiste moment om het
verloop van de oefening te bespre
ken en vertelde nog dat er in de
komende zomer weer een oefening
maar dan in groter verband zal
worden gehouden.
De heer Bredewout dankte de
mensen die als slachtoffer hadden
gefungeerd en de heer Koeman
bracht hulde aan beide B.B. ploe
gen voor hun spontane medewer
king.
Hierna werd de bijeenkomst door
burgemeester Bergh met enkele
toepasselijke woorden gesloten en
ging een ieder .zijns weegs.
VOOR DE VERZAMELAARS VAN
KERKINTERIEUR-FOTO'S
Er zijn in ons land honderden
verzamelaars van kerkinterieur
foto's. Zij trekken stad en land af
om zelf foto's te maken en schrij
ven ook vaak naar week- en kerk
bladen met het verzoek om hun
begeerte naar steeds meer foto's
kenbaar te maken.
Dit is ongetwijfeld een interes
sante hobby, maar in vele gevallen
is het uiterst moeilijk om aan goe
de foto's te komien. Meestal zijn
de zelfgemaakte foto's trouwens van
vrij slechte kwaliteit, omdat het
niet meevalt en zelfs goede vak
kennis vereist om in een halfdon
ker kerkgebouw foto's te maken.
Sedert enkele jaren bestaat er
een Stichting, die ten behoeve van
orgelverzamelaars honderden foto's
heeft uitgegeven van kerkorgels uit
alle steken van ons land. Daar zijn
foto's bij van zeer afgelegen en
onbekende kerkjes, waarvan nim
mer een ansichtkaart is verschenen
maar ook afbeeldingen van grote
orgels in overbekende kerkgebou
wen.
De Stichting Orgelcentrum, post
bus 180 te Leiden is in het bezit
van enkele duizenden grote foto's,
waarop veel meer dan alleen het
orgel staat afgebeeld. Het is der
halve mogelijk dat deze Stichting
ook de kerkinterieur verzamelaars
gaat helpen
Gratis catalogus op aanvraag.
