Purolhcfdt
?e JL (IdlllV
BEA wint het pleit
Pracht handen
^koitsd fóitse
30 jaar op de planken
Tubc !60'93a Hamea-Gelei
TWEEDE BLAD
VRIJDAG 13 JANUARI 1964
FEUILLETON
27
De heer Jo de Leeuw neemt in
ons dorpsleven wel een belangrij
ke plaats in dachten wij. Hij is
o.m. voorzitter van het fanfare
corps „De Vriendschap", bestuurs
lid van de Schoorlse Voetbalver,
eniging en erelid van de Schoorl-
damse Toneelvereniging.
Dezer dagen herdacht hij het feit
dat hij 30 jaar geleden met Wim
Lakeman het destijds bekende Duo
Wi-Jo oprichtte. Maar zoals be
kend, is de heer de Leeuw een
gezellig prater en we laten hem
daarom graag zelf aan het woord.
Het duo is eigenlijk ontstaan tij
dens een feestje van de Voetbal
club, zei hij. Wim Lakeman en ik
zongen toen een liedje en dat sloeg
zo in, dat wij besloten voortaan
samen te gaan werken. Nico Splin
ter schreef een revuetje voor ons
en ons eerste officiële optreden
had plaats bij de heer Nic. Schuyt.
Nadien trokken we het hele land
door en verzorgden dan een hele
avond. Jawel, met z'n tweeën. We
brachten dan 22 nummers en moes
ten dan ook vaak van costuum ver
wisselen. Daarom had ik meestal
(Ingezonden mededeling)
en nimmer ruw of schraal
3 pakken over elkaar aan, dan was
je minder tijd kwijt. We sleepten
alles zelf mee op onze auto met
aanhanger. Ook de coulissen en an
dere noodzakelijke attributen. Als
je dan bij een zaal aankwam waar
moest worden opgetreden dan
moesten we eerst het hele toneel
opbouwen en de hele entourage
zelf verzorgen. Geen wonder, dat
we „al puur zo'n natte reg had-
de" als het doek openging. Later
werd ons gezelschapje uitgebreid
met o.a. prof. Remidol en ande
ren. We hebben in alle provincies
voorstellingen gegeven behalve in
Zeeland. Ook voor de radio zijn
we opgetreden, in totaal heb ik 35
keer voor de microfoon gestaan,
ook voor die van de toenmalige
NIROM, de Nederlands Indische
Radio-omroep.
In de tweede wereldoorlog werd
het allemaal veel moeilijker We
kregen last met de Cultuurkamer
en in 1943 moesten we het gezel
schap ontbinden. Het duo Wi-Jo
heeft nog bestaan tot enige tijd na
de oorlog, toen kreeg mijn collega
het op een ander gebied tè druk en
ben ik alleen varder gegaan. Ik
werk nu voor een theaterbureau en
verzorg met andere artiesten een
programma. In de loop der jaren
heb ik met tal van prominente
artiesten mogen optreden o.a. met
de Mounties, de Spelbrekers, Snip
en Snap, Rita Corita. Het samen
stellen van een goed repertoire is
wel een van de moeilijkste dingen
in ons vak. Je maakt zelf wel een
tekst die je aardig vindt, maar je
moet altijd afwachten hoe het pu
bliek reageert. Ik breng veel West-
friese sketches en vooral de crea
tie van Saar, het boerevrouwtje
dat iedereen „over de ruttel haalt"
slaat wel in dacht ik.
Wel moet je bij Westfries en
eigenlijk bij elk dialect oppassen
dat je geen onverstaanbare taal
spreekt. Ik bedoel dit, ook buiten
Noordholland moet men je kunnen
verstaan. Als je b.v. in Drente zeg
„Kejje ut luchte?", dan zitten de
mensen je met open mond aan te
kijken. Ook hoor je wel eens dat
Westfries eigenlijk ouderwets is
maar modern Westfries, nee dat be
staat niet."
Tot zover Jo de Leeuw. Aan het
eind van deze maand zal er waar
schijnlijk een avond voor de be
jaarden van Schoorl worden ge
organiseerd waaraan weer tal van
plaatselijke artiesten zullen mee
werken; ook onze jubilaris treedt
dan op. Wij verwachten wel dat
de heer de Leeuw door verschil
lende mensen zal worden toege
sproken en dat hij flink in de bloe
metjes zal worden gezet. Echte
bloemen wel te verstaan en geen
closetborstel in een mooi papiertje
waarmee een collega van de heer
de Leeuw meestal het programma
opent.
Schaakclub .Schoorl'
Het is alweer enige tijd geleden
dat U uitslagen heeft gelezen van
de onderlinge competitie. Dit komt
o.m. omdat het gemoedelijke in de
ze schaakclub meer heerst dan de
eerzucht om tot de besten te be
horen. Er worden te veel vrije par
tijtjes gespeeld en natuurlijk zijn
er altijd wel leden, die om deze
of gene reden verhinderd zijn.
Wel, zult u zeggen, er is toch
een wedstrijd programma en dat
moet gespeeld worden. Natuurlijk is
er een wedstrijd programma. Bij
aanvang van het schaakseizoen in
oktober is er gesteld dat elk lid
voor einde maart minimaal 8 par
tijen heeft te spelen voor de com
petitie en men mag spelen met wie
men wil, maar men mag echter
maar eenmaal met dezelfde spe
ler spelen.
Nu is de club in drie afdelingen
gesplitst. A de sterkere spelers, B
de middel sterken en C de zwakke
ren (in feite loopt de speelsterkte
van de meeste onzer leden niet
ver uiteen). Deze groepen hebben
elk een waarde Groep A waarde 6,
groep B waarde 4, Groep C waar
de 2. Speelt A (6) tegen C (2) en
A wint dan geeft dit 2 waardepun-
ten en zou C (2) winnen van A (6)
dan geeft dit 6 waardepunten, is de
wedstrijd remise dan krijgt A 1 pt.
en C 3 punten. Speelt A tegen A
dan krijgt de winnaar 6 punten en
bij remise elk 3 punten.
Dit systeem wordt deze winter
voor het eerst beproefd en het gro
te voordeel is dat alles door elkaar
speelt en dus niet alleen per groep
onder elkaar wordt gespeeld.
Nu volgt de stand van de compe
titie zoals die was op 4 maart. De
volgorde van de spelers is die van
de vorige wintercompetitie en de
cijfers er voor geven de volgorde
aan zoals die nu is.
Groep A:
4 J. van Lo
11 H. Diderich
5 Jb. de Boer
7 M. Slot
3 F. Schoen
8 P. de Boer
9 C. den Das
2
1
1
3
4
3
1
13
8
9
15
20
9
7
DE DUINSTREEK
Groep B:
10 G. Konijn 2-4
2 A. H. Dorré 5 - 2
14 H. Meedendorp 0 14
1 R. Bakker 3
13 Mej. v. d. Woude 2
Groep C:
15 W. Ruis 2 -
6 T. Meedendorp 4 1
12 P. Vlam 1 0
1
3 -
- 2
10
24
3
23
4
4
17
6
Volgorde der cijfers: gewonnen;
remise; verloren; aantal gespeeld;
waardepunten.
Er kan dus nog veel gebeuren in
deze competitie want er moeten nog
diverse partijen worden gespeeld,
maar ook als men eind maart nog
niet zijn 8 partijen heeft gespeeld,
wordt toch het behaalde aantal
waardepunten door 8 gedeeld voor
het vaststellen van het gemiddelde.
Wat betreft de wedstrijd tegen
Schaakmat 2, de definitieve uitslag
is geworden 4V2-5 'A, dus winst voor
Schoorl.
Jaarvergadering
,De Sportfokkers'
Gisteravond hielden de leden van
„De Sportfokkers" hun jaarverga
dering in hotel café restaurant „De
Oude Prins". Uit het jaarverslag
bleek dat de leden dit jaar goede
resultaten hebben bereikt, op de di
verse landelijke en provinciale ten
toonstellingen. Ook in financieel op
zicht is het een goed jaar geweest.
De aftredende bestuursleden wer
den bij acclamatie herkozen.
Daarna ging men over tot het uit
reiken van de gewonnen club-prij
zen. De grote wisselbeker kwam
definitief in het bezit van mevr.
Schmalz-Vader, die deze trofee voor
de derde maal won. De verdere me
dailles en lauwertakken werden
uitgereikt aan mevr. Beets-Jonker
voor het beste dier van de grote
rassen. Mevr. Schmalz-Vader voor
het beste dier (middenras) en de
beste cavia. De heer F. Urbanus
won het beste dier van de dwerg
rassen. Bij de jeugdleden waren de
prijswinnaars Nico Tesselaar voor
het beste dier, Koos Schekkerman
voor de beste duif en de heer
Tromp voor het beste hoen.
Na de rondvraag sloot de voor
zitter de heer Houwing deze ge
animeerde vergadering.
Uitslagen Klaverjasdrive
Nic. Jonk
De bijzonder gezellige klaverjas
drive bij Nic. Jonk, café „De Band'
had de volgende uitslagen:
1. Echtp. Schreiner 5424 punten.
2. Reidsma-Souwer 5190 punten.
3. Pronk-Pronk 4982 punten.
4. Echtp. Zoon 4919 punten.
5. Koorn-van Baar 4869 punten.
6. Jonker-Selhorst 4857 punten.
7. de Vet-Smit 4849 punten.
Geen prijs hadden: 8. Minkema-
Breed 4616 pnt. 9. mevr. Jaspers-
mevr. Koorn 4589 pnt. 10. Glorie-
mej. Quant 4583 pnt. 11. Echtp.
Roos 4454 pnt. 12. de Heer-Zoon jr.
4426 pt. 13. mevr. de Vet-Selhorst
4282 pnt. 14. Kramer-Kroon 4260
pnt. 15. Nannes-Jonker 4214 pnt.
16. Echtp. den Das 3876 pnt. 17.
Leeuwenkamp-Breed 3734 pnt. 18.
(Troostprijs) v. Duin-Teuwisse 3555
pnt.
Tot grote teleurstelling van de
vele trouwe deelnemers, moeten
wij volstaan met nog één drive en
wel op de eerste zaterdag van
april. (Zie advertentie in deze
krant).
Harger toneelvereniging
met ,,De Komedianten"
De Harger Toneelvereniging gaf
zaterdagavond j.l. in café Swart te
Hargem een opvoering van de
klucht „Met gebruik van keuken"
van de schrijver P. Mossinkoff. In
het blijspel kwam het na-oorlogse
probleem van het inwonen naar
voren. In het huis van slager Ma-
nus Duiveman komt het echtpaar
door Henk van Heeswijk
HOOFDSTUK 24
Het doorlichten van de schoolkinderen veroorzaakte
een ontstellende consternatie in het dorp. Hoe het uitge
lekt was die maandagmorgen, was Bea een raadsel,
maar toen om ongeveer half tien de beide auto's met de
apparatuur en verpleegsters arriveerden, kwamen enke
le minuten later de eerste nieuwsgierige dorpelingen
al het schoolplein oplopen- Bea voorzag moeilijkheden
en stuurde meteen een jongen uit de hoogste klas naar
de politie, met het verzoek te komen assisteren. Deze
was er binnen het kwartier en stuurde de mensen op
gemoedelijke toon van het terrein van de school ai
Daarna sloot hij het hek en poste zich er demonstratief
voor. Maar dit had een averechtse uitwerking, want
er kwamen moeders, die hun kinderen opeisten. Tot
grote opluchting van Bea arriveerde Sangeiaar in zijn
auto. Toen hij de school was binnengekomen, verteiae
Bea van de moeilijkheden buiten en Sangeiaar begat
zich naar de ouders om hen gerust te stellen.
Binnen drie dagen wisten Sangeiaar en Bea de lesul
taten Er waren veertien kinderen aangetast, die ter
stond moesten liggen. Daarbij waren twee kinderen \iA
het geziin Van Schagen. Bea bleek gelukkig g, zond en
juffrouw de Munk ook. Aan het einae van die week
kwam er een plaatsje leeg in een sanatorium en op een
morgen reed Piet van Schagen, uitge.eide gedaan uoor
een snikkende vrouw en een snotterende schare kinde
ren.
Burgemeester Tesselaar ging de zaken verctei
regelen. De school werd drie dagen gesloten en moesi
geheel ontsmet worden. Bea maakte van ue gelegen
heid gebruik en wees Sangeiaar op de verouderde leer
middelen. Sangeiaar luisterde begrijpend en was tot
Bea's verwondering tot vele concessies bereid. „Bestel
maar, wat u nodig hebt en verbrand voor mijn part
alle oude boekjes. De rekeningen zal ik voorlopig beta
len- Dat geld krijg ik wel terug."
De gehele bevolking van Elshoven werd daarna opge
roepen voor doorlichting- Maar ondanks de dringende
oproep van burgemeester Tesselaar bleven nog velen
weg. Deels uit principiële overwegingen, maar ook uit
laksheid of onverschilligheid. Ook onder de volwasse
nen werden bacillendragers gevonden.
Toen de schoöl weer op gang werd gebracht, nadat
ze geheel ontsmet en schoongemaakt was, keek Bea
tevreden naar de vele nieuwe leermiddelen. Het is dan
toch nog ergens goed voor geweest, dacht ze in stilte
Ze verdeelde haar aandacht over de vier hoogste klas
sen en juffrouw de Munk had weinig moeite dn het eer
ste lokaal. Tijdens de drie dager» dat de school gesloten
was, had Bea van de gelegenheid geprofiteerd en hoe
wel haar huisje nog bij lange na niet klaar was, had zt
haar inboedel uit Amsterdam laten komen en zich voor
lopig in een der kamers, die nagenoeg kilaar was, ge
installeerd. Met stille trom vertrok ze uit den huize
Van Schagen. En zelfs Sangeiaar zei, dat ze er heel
verstandig aan gedaan had. Onder de gegeven omstan
digheden. Al was het maar in het belang van de kin
deren,-.
Doordat Bea nu vier klassen onder zich had, bemerk
te ze niet terstond, dat - behalve de t.b.-kinderen - er
nog iemand ontbrak. Het was Geert Sangeiaar, de oud
ste zoon van de voorzitter. Kees, zijn broertje, die ir
de vierde klas zat, vertelde desgevraagd, dat Geert
moest helpen „Heulen".
„Heuien?" herhaalde Bea niet begrijpend.
„Het hooi binnenhalen,,' verduidelijkte een der ande
re kinderen lachend.
Toen snapte Bea het. Ze wachtte nog een paar da
gen, maar toen Geert de hele week niet meer op schoo
geweest was en maandagsmorgens evenjmin kwam op
dagen, fietste Bea tussen schooltijd even naar de „Rui
ge Hoeve". De hele familie zat aan tafel, maar Sange
laar nam haar mee naar de voorkamer. Per slot van
rekening was Bea thans waarnemend hoofd.
„Het gaat over Geert", zei ze- „Ik heb hem de hele
vorige week gelmist en vanmorgen ook."
„Dat klopt", antwoordde Sangeiaar: „ik heb hem no
dig."
,Het hooi binnenhalen, nietwaar?" Bea keek hem
lachend aan, toen hij knikte en besloot de kwestie op
schertsende wijze te behandelen. „En de leerplichtwet
meneer de voorzitter van het schoolbestuur? Hoe denkt
u daarover?"
„Het hooi is belangrijker" was zijn mening.
„Misschien voor u, maar niet voor het kind."
„Dat is een kwestie, die ik te beoordelen heb.
Bea's lach zakte weg en ze keek hem hoofdschud
dend aan. „Meneer Sanjgelaar, u hebt me de verant
woording voor de school op m'n schouders gelegd. Da
betekent, dat ik ook verantwoordelijk ben tegenove'
de inspecteur van het L. O. Geert heeft nu al meet
dan een week verzuimd. Door die ongelukkige geschie
denis met mijn collega Va.n Schagen zijn er ook al een
dag of vier verloren gegaan. Dat is een achterstam
van ongeveer twee weken die uw zoon weer moet in
halen. Ik verwacht hem vanmiddag weer op school."
Sangeiaar keek haar spottend aan. „Maakt u ziel
geen zorgen over moeilijkheden met de inspecteur
Als die onverwacht mocht komen, wel, dan stuurt u
hem imaar naar mij."
Bea schudde haar hoofd. „Als ik verantwoordelijk
heid heb, ligt het niet in |mijn aard om die van me
te schuiven. Ik wens Geert vanmiddag weer op school
te zien."
„Ik heb hem deze week nog nodig. Ik kan geen werk
krachten genoeg krijgen en) het is nog droog weer.
Iedere dag kan het omslaan."
Bea perste haar lippen op elkaar. „U moet het zelf
weten, meneer Sangeiaar, u hebt me de bevoegdheden
gegeven en ik zal er gebruik van maken, als dit nood
zakelijk is. Of uw zoon is van|m|iddag op school, of ik
neem de maatregelen, die ik dan nodig acht. Het zal
u wel bekend zijn, welke daartoe onder andere be
horen|."
Sangeiaar viel stom verwonderd op een stoel neer
en staarde lange tijd ongelovig naar het meisje. „U
u zoudt dat durven? Mij de voorzitter.."
Ze knikte vastberaden. „Ja, meneer Sangeiaar, zon
der onderscheid des persoons. Als het een andere
vooraanstaande ingezetene vani de gemeente betrof, la
ten we zeggen iemand, waaraan u een hekel hebt, zoud
u er geen bezwaar tegen maken. Ik dek nimand
en trek rtiemand voor. Alle kinderen zijn voor mij pre
cies gelijk- AJlle ouders ook. Bestuurslid of niet. Geert
is 13 jaar en hoort dus op school. Ik heb de wet achter
me en ik heb verantwoordelijkheid. En als u arbeids
krachten tekort komit, wel, dan kom ik vanavond na
schooltijd. Om u te helpen bij het hooien.
Sangeiaar schoot in een lach. „Mens, dat is de mooi
ste mop, die ik ooit gehoord heb: Schooljuffrouw helpt
hooi opsteken,.
Bea keek hem rustig aan en antwoordde op korte
toon: „Lacht u niet te gauw, meneer Sangeiaar. Hoe
weet u, of ik niet andere capaciteiten bezit? Een ver
standig man gaat pas oordelen, nadat hij gezien heeft.
Goed: we maken een afspraak: Geert is om half twee
present, dan ben ik er om half vijf. En verder iedere
avond vanaf half vijf, zolang het hooi hier niet gebor
gen is."
Sangeiaar keek haar geringschattend aan. „En uw
reputatie als onderwijzeres? Als waarnemend school
hoofd?"
„Maakt u zich daarover geen zorgen. Ik ben nog mans
genoeg om zelf mijn reputatie hoog te houden. Of is
hoqi binnen halen te minderwaardig voor een gezonde
jonge vrouw?"
Hij haalde de schouders op. „Goed. Die lol wil ik een
keer hebben. Geert komt vanmiddag; u komt van
avond. Om te helpen) hooien." Hij grinnikte.
„Om half tien is het ongeveer donker, meneer San
geiaar. „Als u uw oordeel nu eens uitstelde tot dat tijd
stip? Goedemiddag en eet smakelijk."
Die middag was Geert prompt op tijd in zijn klas.
„Die overwinning heb ik tenminste behaald," zei ze
tot zichzelf Laat nu vanavond eens zien, Bea, dat je
een boerendochter bent."
Tegep half vijf stond Sangeiaar bij de boerderij en
keek uit naar de oprijlaan. Maar Bea was het binnen
weggetje doorgegaan en stond opeens voor zijn gezicht.
„Present, boer," zei ze lachend. „Wijs me een plekkie,
waar ik me kan verkleden."
Hij knikte en keek naar haar eenvoudige katoenen
jurk. En naar het pakje achter op haar fiets. „Dat is
een overall', legde ze uit.
„Ga maar mee," zei hij opgewtekt.
Tien minuten later kwam Bea, in een rieuwe overall
naar buiten. Sangeiaar bekeek haar spot,end en zei:
„De kleding staat u wel. Eens kijken, of uw handen
er ook goed voor staan."
Ze kreeg een greep en trok met hem -mee naar het
hooiland. Zonder zich wat aan te trekken van de ver
wonderde en nieuwsgierige blikken der andere knech
ten en meiden, luisterde ze naar Sangelaar's opdracht
en toen toog ze aan het werk. Sangeiaar, die zelf ook
weer mee ging helpen, hield er na een poosje al mee op
en bleef aandachtig naar het onderwijzeresje kijken.
Want tot zijn groeiende verbazing zag hij, dat ze de
nodige roetine weliswaar miste, maar dat ze dit werk
vandaag niet voor het eerst deed. Rusig, maar zonder
ophouden stak ze het hooi op, dat men boven op de wa
gen1 stouwde. En daarna reed ze met een der wagens
naar de berg, waar ze verder hielp afladen. Ze werkte
ze door en reed heen en weer van het land naar de
berg en terug.
Qm half zeven werd het sein gegeven voor het brood
eten en het werk werd een half uurtje onderbroken.
Bea ging, alsof ze het al weken had gedaan, met de
anderen mee naar de boerderij en zette zich aan tafel.
Ze had plaats genomen naast een der andere vrouwen
en praatte met haar tij de ris de maaltijd. Aan de hoofd
tafel, waar de boer en zijn kinderen zaten, was voor
Bea een plaats ingeruimd, maar zij had te kennen ge
geven, dat ze bij het personeel wilde zitten. En Sange
iaar had daarin berust. Misschien was dat ook wel beter.
(Wordt vervolgd)
Puister inwonen en hiermee zijn
de heer des huizes en zijn vrouw
Neel niet erg ingenomen. Het bu
reau Huisvesting is natuurlijk de
zondebok en als blijkt dat de ver
loofde van een van de dochters,
Henk Leeflang hiervoor heeft ge
zorgd is de brave paardeslager he
lemaal buiten zichzelf van woede.
Hierbij komt nog dat ook dochter
Lien en haar man Joop hun intrek
in huize Duiveman hebben moeten
nemen. Als het echtpaar Puister
zijn opwachting maakt om bij de
de familie in te trekken wordt zij
nou niet direkt met open armen
ontvangen. Mevrouw Puister blijkt
een bazig persoontje te zijn die om
de haverklap ruzie heeft met de
vrouw des huizes die overigens al
tijd haar woordje klaar heeft.
De heer Puister meent dat hij
door een erfenis in het bezit is ge
komen van het huis van de slager
(Ingezonden mededeling)
__??-T_smette!oos zu
de huio
uiver
maar hij blijkt het aan het ver
keerde eind te hebben. Na talloze
komische verwikkelingen zorgt
opoe Leeflang uiteindelijk voor de
ontknoping.
Uit de reacties van de talrijke
aanwezigen bleek wel dat zij de
verrichtingen van de toneelspelers
zeer op prijs stelden. De lachsal
vo's waren niet van de lucht en
daarom was het gesprokene dik
wijls niet te verstaan.
Met de gebruikelijke verloting en
een gezellig bal werd de avond be
sloten.
Je leze in grote krante nag al
durs over valse munters hei, je
weet wel van die kirrels die un
soortement geldfebriek op de dars
staan hewwe. Hier in ut rustige
Skorl hoor je dur niet zo veul van
maar vorige week hep ien van zuk-
ke gaste tog nag iemand best bai
ze steert had. Dat kwam zo: Un
klaine neringdoende had 300 guide
betaald an un grossier vor un zood-
je spulle die um levert ware hei.
Nou is die man nag iemand van de
ouwe stempel dus hai hep ut ke-
tant betaald. Un paar dage later
stopt dur un loerus van un auto
voor de deur, je weet wel zo'n
glimmend ding mit un soortement
knainehok voor bai de metor. Deer
stapt un as heer vermomd persoon
uit die anbelt bai onze vrind. „Bej
jij die en die?" zait de persoon.
„Ja? Mooi, jai hewwe lest 300
guide betaald hei, is dat waar?.
No zeg den maar dag teuge je
zaak want je hewwe mit vals geld
betaald!
De man die ze hille leve eerluk
weest was, verskiet zun aigen we
zenloos vanzelluf.
„Vals geld meneer?" bubbert ie.
,.Dat ken zowat niet want ik kaik
alius sekuur na."
„Zo zait de heer, den hej je nou
tog lilluk de plank missloegen va
der. Hej je nag meer geld in huis?"
„Jewel meneer", zait de zakeman,
hai gaat ze huis in en skraapt al
ut geld bai mekaar wat ie hep; ok
300 guide die ie an de persoon
geeft. Die kaikt ut na, bait dur in
en zait: „Tja dut is ok allegaar
vals geld me joön. Ze hewwe je
puur te graze had de sloebers."
Afain hai steekt de cente in ze
disek en zait: „Ik breng dut effies
nei de plisie in Skorl en jai moste
aigeluk mee, maar ik zien datteje
je daagse klere nag an hewwe en
zo kenne je niet bai de here ver-
skaine. Dus ik gaan alvast an de
reed om de cente weg te brenge
nei de Skolder plisie. As jai nou
effies je Sundese pak antrekke den
kom ik je sebiet weer hale."
De persoon kruipt in ze wage en
smeert um. Onze vrund trekt op
ze gemak ze nette klere an en gaat
pront op een stoel zitte wachte tot
ie terugkomt. Hai zit zo un uur,
twei uur, un halleve dag, maar dur
kwam gien persoon om um of te
hale. Op lest kwam un kennis en
zait „zo man je benne al gauw an-
nut renteniere. Of hejje soms gier.
zin om te werreke varldaag datte
je in je nette pak an tafel zitte."
Toe hep de zakeman ut hille ver
haal verteld en die kennus hep toe
de plisie dur bai haalt. „Dur is
gien mens bai ons weest mit vals
geld" zaide de tute, „nei man, je
hewwe je aigen goed te pakke ne
me leiten."
Afain, zo ziene je maar weer
meinse datte je gnien vertrouwe
kenne. Dat hep die zakeman ok
wel ondervonde docht ik zo en ut
zei um wel gien tweide keer meer
beure dattie ze lieve centjes an un
vreemde kirrel meegeeft.
