Toneelvereniging
„Ons Genoegen"
Purol h©udt
BEA wint het pleit
Zakenmensen
TWEEDE BLAD VRIJDAG 10 APRIL 1964
„Hulp in nood"
_lE^_smetteloos zuiver
31
DE DUINSTREEK
Vorige week zaterdag gaf de to
neelvereniging „Ons Genoegen"
voor een uitverkocht huis een op
voering van de komedie: „Het is
nooit te laat" van Felicity Douglas.
De inhoud van deze typisch Engel
se komedie kwam in het kort op
het volgende neer: Laura Ham
mond is in haar huis te Londen
wel de figuur waar alles om draait
en zij dient al haar huisgenoten
met raad en daad bij te staan. In de
eerste plaats is daar de bemoeizie
ke Oma die bij het gezin Hammond
inwoont. Daar is ook schoondoch
ter Anne die met haar man John
en hun twee kinderen een apparte
ment boven het woongedeelte van
de Hammonds heeft betrokken.
Daar is ook dochter Tessa, nog on
gehuwd maar zij krijgt regelmatig
bezoek van Tony die zegt haar in
nig lief te hebben. De heer des hui
zes, Charles heeft ondanks zijn
drukke praktijk als adocaat nog tijd
om de weduwe Dixon een handje
te helpen, zulks tot ongenoegen
van zijn vrouw. Ondanks al deze
drukte is de vrouw des huizes er
in geslaagd een roman te schrijven
die later blijkt 'n bestseller te zijn.
Op aandringen van uitgever Hodg
son gaat mevrouw Hammond naar
Hollywood om de verfilmng van
haar boek bij te wonen. Als zij na
dit uitstapje weer thuiskomt is het
hele huis in desorde en omdat zij
nog een boek wil schrijven, besluit
zij een flat in Knightbridge te hu
ren om zich daar ongestoord aan de
schrijverij te kunnen zetten. Maar
ook hier blijkt weer dat alle ver
andering geen verbetering is, zij
mist het rumoer van haar huisge
noten len ook lukt het schrijven niet
zo best. Zoon John is er inmiddels
in geslaagd om voor zijn gezin
passende woonruimte te vinden ter
wijl Oma in een pension is gegaan.
De schrijfster besluit daarom op de
thuisbasis terug te keren, maar dra
is zij daar aangekomen of Oma ont
vlucht het pension en komt weer
bij haar inwonen.
Tessa en Tony hebben elkaar na
veel strubbelingen gevonden en be
sluiten te trouwen en de etage van
John te berekken. Zo is dan alles
weer bij het oude en mevrouw
Hammond blijkt zich hierbij toch
eigenlijk wel het gelukkigst te voe
len. Zoals gezegd was het een ty-
pisch Engels toneelstuk zonder de
lach-of-ik-schiet—scenes die men
vaak in kluchten van Hollandse
makelij aantreft. Ons inziens was
het nogal langdradig, de schrijfster
had er onnodig ellenlange dialogen
in verwerkt.
Maar de spelers hebben hun best
gedaan, alleen was het jammer dat
het gesprokene vooral achter in de
zaal slecht te verstaan was. Dit
kwam ook doordat er veel geluiden
uit het aangrenzende café tot de
toneelzaal van „De Roode Leeuw"
doordrongen.
Mevr. de Man had in haar rol van
Laura wel de moeilijkste opgave
maar zij heeft zich er uitstekend
doorheen geslagen. Haar man Char
les, het prototype van de flegma
tieke Engelsman werd gespeeld
door de heer D. Broersma, terwijl
dochter Tessa, de vlotte tiener met
filminspiraties door mej. Joling ten
tonele werd gevoerd. De rollen
van schoondochter Anne en haar
man John werden gespeeld door
mevr. Beeldman en de heer Ley-
sen. Oma werd uitgebeeld door
mevr. Koeten en mevr. den Das
speelde de rol van buurvrouw
Dixon. Tenslotte gaven de heren
Sevenhuysen en Siekman nog ge
stalte aan de rollen van de uitgever
Hodgson en Tony.
De voorzitter .van de vereniging
de heer Jb. Kuyper wees na de
voorstelling op het feit dat er op
5 mei door leden van de drie plaat
selijke toneelverenigingen geza
menlijk aan het Bevrijdingspro
gramma zal worden medegewerkt.
Ook wees de heer Kuyper op het
succes dat de onderlinge competitie
van enkele jaren geleden heeft ge
had. De wisselbeker die toen door
de erevoorzitter was uitgeloofd
werd in de wacht gesleept door Ons
Genoegen maar nadien, zo zei de
heer Kuyper, heeft zich helaas
nooit meer een dergelijke sportie
ve krachtmeting voorgedaan. Hij
toonde de fraaie beker aan het pu
bliek en overhandigde het kleinood
vervolgens aan de regisseur met
het verzoek er goed op te passen.
De verloting die hierna volgde
was een groot succes, althans voor
de kas van de vereniging en de
roodgejaste „Jolly Players" zorg
den voor gezellige dansmuziek.
Op 6 april jl. was er in „De Rus
tende Jager" een ledenvergadering
van de vereniging „Hulp in Nood".
Er was voor deze vergadering niet
veel belangstelling, van de 46 le
den had slechts een 7-tal de moeite
genomen de vergadering te bezoe
ken. Na het welkomstwoord van
burgemeester Bergh werden de no
tulen door de secretaris, de heer
Blom voorgelezen en conform vast
gesteld. Uit het jaarverslag bleek
dat het jaar 1963 voor de vereni
ging minder gunstig was verlopen;
in vergelijking met 1962 had men
bijna 200 ziektedagen meer moeten
uitbetalen. Er ontstond verder eni
ge discussie over een kwestie die
reeds enige jaren onderwerp van
gesprek is geweest. Er waren in
dertijd stemmen opgegaan om te
komen tot het sluiten van een aan
vullende verzekering maar de
moeilijkheid hierbij was, dat de
looptijd hiervan 10 jaar zou zijn,
hetgeen niet voor iedereen acecp-
tabel bleek.
Besloten werd dat de heer Blom
zich hieromtrent nader zou oriën
teren. Als deze volledig van alle
facetten op de hoogte is dan zal de
leden worden gevraagd hun visie
op de kwestie te geven. Uit het
financieel overzicht bleek, dat men
over een batig saldo beschikt van
ƒ120,67.
De heren Beemsterboer en Kaan
dorp bleken bereid te zijn in de
kascontrolecommissie zitting te ne
men waarna de bestuursverkiezing
aan de orde kwam. Aftredend wa
ren de heren Bergh, C. Kaandorp
en A. Zwagerman, waarvan alleen
de eerste twee heren zich herkies
baar stelden. Zij werden bij accla
matie herkozen terwijl in de plaats
van de heer Zwagerman de heer J.
Timmer werd benoemd.
Er werden vervolgens door de
heer Bergh veel prijzende woorden
aan het adres van de heer Zwager
man gericht. Deze is nu 82 jaar oud
en heeft sinds 1924 zitting in het
bestuur gehad.
„Ik vind het geen kleinigheid dat
U het heeft gepresteerd om 40 jaar
achter de bestuurstafel te zitten",
(Ingezonden mededeling)
zei de heer Bergh, „U heeft dit
altijd op een bijzonder plezierige
manier gedaan en U heeft zich ge
dragen als een trouw en toegewijd
bestuurslid. Wij nemen slechts node
afscheid van U en ik dank U voor
alle trouw en toewijding die U aan
de dag heeft gelegd."
Onder applaus van de aanwezi
gen werd het scheidende bestuurs
lid verolgens een doos sigaren ge
offreerd.
De heer Jb. Beemsterboer wordt
verder op 19 april afgevaardigd
naar de Bondsvergadering terwijl
de heer Zwagerman de gelukkige
was bij de traditionele verloting
van 3 maanden vrijstelling van con
tributiebetaling.
Deze rubriek heeft U enkele ke
ren moeten missen. Het is namelijk
zo dat wij gegevens nodig hebben
van dorpsgebeuren en deze in de
Skorlse flitse gaan beschrijven. Nu
is ons verzoek aan U om ons te
schrijven als U eens iets weet wat
een aardig voorval is geweest. Dan
kunnen wij weer verder. Wij reke
nen op uw medewerking.
EEN BRIEF TERUG.
Het was deze zomer dat de jon
geheer René Kooy uit de Peeck-
laan een kokertje invulde en afgaf
van het Roode Kruis. Deze werden
dan door middel van boten ergens
in zee overboord gezet en nu heeft
René Kooy op zijn kokertje een
brief ontvangen uit Algerië
Het waren twee jongelui die hef
op het strand hadden gevonden en
de brief was in het Frans geschre
ven. Een van onze inwonenden
heeft het vertaald.
FILMAVOND NED. ROODE KRUIS
Het Ned. Roode Kruis gaf vori
ge week vrijdag een tweetal film
voorstellingen in de zaal van „De
Rustende Jager". Voor de kinderen
werd in de middaguren een film
gedraaid, terwijl de ouderen des
avonds aan de beurt kwamen. Was
de belangstelling voor de middag
voorstelling bijzonder groot, bij de
avondvoorstelling bleek, dat slechts
enkele tientallen mensen het slech
te weer hadden getrotseerd. De
aanwezigen die voor een groot ge
deelte uit tieners bestonden wer
den verwelkomd door de heer v. d.
Meer van het Hoofdbestuur van het
Ned. Roode Kruis te Utrecht. Hij
vertelde onder meer dat het Rooae
Kruis zich in Nederland tot taak
heeft gesteld de thuisliggende zie
ken en gehandicapte jongeren eens
uit de dagelijkse sleur vandaan te
halen. Zij organiseert voor deze
mensen boottochten op de binnen
wateren van Nederland en zij zorgt
voor enkele vakantiedagen in de
bossen rond Zeist. Dit werk kost
jaarlijks 3 ton en dit bedrag wordt
geheel gefourneerd uit vrijwillige
bijdragen. Hierna werd een filmdo
cumentaire vertoond die een beeld
gaf van het vele werk dat het Roo
de Kruis doet om het leed van de
medemens in nood te verlichten.
De hoofdfilm die hierna op het wit
te, doek verscheen, droeg tot titel
„Zolang er mensen zijn" met in de
hoofdrollen Lana Turner en Ma-
1 halia Jackson. De verloting bracht
ruim ƒ40,op.
FEUILLETON
door Henk van Heeswijk
Hij zette de motor stil en stapte uit. „Hoe vindt U
'm?" vroeg hij.
Ze keek hem, niiet begrijpend aan.
„De wagen," veruikelte hij.
Ze keek er even na en liep er een keer om heen.
„Niet gek. Van Hansen?"
Hij grinnekte en sloeg op zijn borst. „Van Maasjan
Zijp. Gekocht van spaarcenten. Contant betaald. Hele
maal eigendom, nou?"
„Goeie, Maas, wat een kapitalist ben jij. Ga je 'm over
een poosje zeker inruilen voor een bus? Of een helicop
ter?"
,,Niks hoor. Het was m'n ideaal, een wagentje. Thuis
ben ik het er ook wel eens over gehad. Maar vader
wilde er nooit van weten: Kost teveel, was zijn slagzin i
Dus kon het niet. Maar ik heb er acht maanden voor
gespaard. En nu is-ie van mij." Hij keek trots naar de
wagens en Bea had behoefte om iets aardigt te zeggen.
„Nou zeg, dat is dan even wat meneer de auto
bezitter Hebben alle VAD-chauffeurs en conduc
teurs een eigen wagen?"
Hij keek haar lachend aan. „Kun je net denken. Een
paar maar. Apropos, ik was aan uw huisje. Moord-
tent is dat geworden, zeg Ik zou dat ouwe ding
van de weduwe Draaiers er niet meer uit herkend
hebben. Maar u was er niet.'
Bea keek hem verrast aan. „Moest je mij hebben?"
Hij knikte en bleef haar lachend aankijken. „Ik dacht
vanmorgen - ik heb vandaag een vrije dag - toen ik de
wagen haalde: nu rijd ik meteen naar Bea en nod'ig
haar uit voor een ritje."
Goeie, dat vind ik aardig van je, jongen," zei ze
getroffen.
„Dus u doet het?" Hij opende het portier en wees
met een sierlijke buiging: „Als hare majesteit dan zo
vriendelijk wil zijn in) te stappen
Hoofdschuddend kroop ze in de kleine wagen en na
dat Maas het portier achter haar gesloten had, stapte
hij naast haar in.
Na enige tijd keek hij haar aan en zei: „Wel, hoe
rijdt-ie?"
„Prima, Maas."
„Nou, Bea, zullen we er dan eens een fijne dag var;
maken? De hele dag toeren en ergens wat eten en
drinken en zo?"
Bea schudde spijtig het hoofd. ,,Kan niet, Maas. Ik
moet om drie uur bij Sangelaar zijn. Dat heb ik be
loofd. Had ik het maar eerder geweten, dan zou ik nog
een boodschap gestuurd hebben
(Ze zag de teleurstelling op zijn blik. ,,Ik dacht
zaterdag dan is er toch geen school
„Had me dan even een seintje gegeven, jongen."
Hij schudde zijn hoofd. „Dan was het geen verrassing
géweest."
„O, maar uitstel is nog geen afstel. Dan doen wte het
eens een andere zaterdag, als je vrij bent."
„Dat duurt een heel poosje. Nou, niets aan te doen.
Je hebt vrij tot drie uur?"
„Half drie. Ik moet me thuis eerst wat verkleden."
,,Goed. Dan nodig ik je uit oim om tot half drie een
beetje met me te boemelen, Aangenomen?"
Bea voelde zich jolig en sloeg even met haar hand op
zijn arm. „Afgesproken, samen aap de boemel in een
auto over de Veluwe. Laat-ie fijn zijn."
Om half één aten ze ergens en daarna reden ze weer
langzaam huiswaarts. Op een stil gedeelte tussen Otter-
lo en Stroe zette hij de wagen aan de kant.
Ze keek hem aan .„Wat nju?"
,,0. niets," antwoordde hij een beetje zenuwachtig.
„Ik wou een beetje met je praten. Rustig, zonder op
het stuur te moeten letten."
„Wel, dat kan. Laten we dan maar eens een sigaret
opsteken. Gaat het goed bij de VAD?"
,,En of. Eind van het jaar wobd ik chauffeur. Vaste
lijn misschien. Het werk is prettig en afwisselend. En
je doet heel wat mensenkennis op."
„Dat geloof ik ook," beaamde ze.
„Zeg Hij ging recht zitten en keek haar aan.
„Hoe lang heb je werk bij Sangelaar?"
„O, een uurtje misschien. Ik weet het niet precies.
Wat dan?"
„Kunrten we dan vanavond niet ergens heengaan?
Apeldoorn of zo?"
Ze had er wel zin in. Ze mocht de jongen bizonder
graag en het leek haar een welkome afwisseling. Ze
moest afleiding hebben na het anmzoek van Joop. Ze
wilde er in ieder geval deze dag zo min mogelijk aan
denken.
Ze knikte. „Oké, jongeman. Laten we dan zeggen:
na het broodeten. Zo ongeveer half zeven. Goed?"
„Bea, reusachtig dat ik je zo maar een hele dag
voor me heb. Behalve dan die paar uur vanmiddag.
Zeg, wat moet je eigenlijk bij die bullebak doen?"
„Foei, Maas, hij is tegenwoordig heel behoorlijk. Een
mens kan wel eens veranderen? Maar hij heeft me al
vaker gevraagd z'n porslein te bekijken. Hij heeft een
grote voorkamer, die vol staat met porselein. Ook chi
nees. En dat is een hobby van me. Ik ben een paar
keer in die kamer geweest, maar altijd om te praten.
Nooit tijd om het rustig te bekijken. En dat kan- nu
vanmiddag."
Maas haaide zijn schouders op. „Nou, het zal wel in
teressant zijn, als je ervan houdt. Ik heb liever een
wagen."
„Ieder zo z'n eigen hobby's, jochie
Om drie uur zette Bea haar fiets tegen de muur van
de 'Ruige Hoeve'. Sangelaar had haar waarschijnlijk al
zien aankomen, want hij kwam haar buitten tegemoet,
gekleed in een nieuw kostuum.
Bea bekeek hem van top tot teen en knikte goed
keurend „U ziet er even keurig uit," prees ze.
Sangelaar lachte vergenoegd. ,,Als een heer?"
,,Ja, als een heer. Van binnen en van buiten," voeg
de ze er langzaam aan toe.
„Dank u voor het compliment, juffrouw van Laar,"
antwoordde hij zacht. „Al thee gedronken?"
Ze knikte, toen ze met hem naar binnen ging. „Ja,
maar ik lust nog wel een kopje."
,,Of liever iets pittigs? Advokaat? Wijn? Sherry"
Ze keek hem met een schuin oog aan, toen ze in de
grote woonkeuken gekomen waren. „Zullen we het van
middag maar bij thee houden?"
„Zo u Wilt," antwoordde hij lachend.
Na de thee gingen ze naar de voorkamer, waar ze al
een paar keer geweest was en weldra verdiepte ze zich
in de aanblik van de vele poppetjes, pullen en vazen.
,,M'n moeder is ermee begonnen," vertelde hij. „Dat
was een liefhebberij van haar. En vader vond het ook
wel aardig. Soms nam hij wat mee uit de stad, dacht
dat het echt was, maar moeder had er verstand van en
lachte hem dan uit, als hij voor een waardeloos prul
soms een paar tientjes betaald had. En later, toen ik
trouwde mijn vrouw hield er ook van. Na haar
dood is er nooit meer iets van gekomen Ik had er
geen aardigheid meer in."
Bea bekeek stuk voor stuk rustig en Sangelaar volg
de haar op de voet. Toen ze na enige tijd alles gezien
had, slaakte ze een zucht. „Meneer Sangelaar, dit ver
tegenwoordigt een kapitaal, weet u dat?"
Hij bleef met zijn handen op zijn rug voor haar staan
en knikte verstrooid, ,,'t Zal wel. Ik heb er weinig ver
stand van, al vind ik het wel mooi. Maar dat scheelt
me allemaal minder. Ik heb de laatste tijd iets anders
op het oog dat ik graag zou willen hebben."
iBea zakte in een der ouderwetse stoelen neer en
keek hem vragend aan. „Zo, en dat is?"
„Het is moeilijk onder woorden te brengen.
,,U zit in de regel anders niet om Woorden verlegen,"
meesmuilde ze.
,,Nee, dat is zo. Maar in dit geval
„Is het duur?"
„Duur duur het is niet te koop, maar het is
de prijs waard."
Ze trok de wenkbrauwen omhoog en schudde toen
haar hoofd. „Dat gaat boven m'n pet. Niet te koop,
maar de prijs waard. Verklaar u nader."
,,Ik ik Meer zei hij niet. Maar voordat Bea er
erg in had, boog Sangelaar zich over haar heen, sloot
zijn stevige armen om haar schouders en drukte een
lange kus op haar lippen.
Even lag ze, geschrokken van deze onverwachte daad
stil achterover in de stoel. Toen duwde ze hem zacht,
maar beslist van haar af.
Hij kwam weer overeind en draaide zich naar het
raam. „Verd mompelde hij.
Bea pakte een zakdoek uit haar tasje en veegde haar
lippen af. Toen keek ze naar hem en zei: ,,Zo, meneer
Sangelaar, behoort dat ook tot de taak van de voor
zitter van het schoolbestuur, om de onderwijzeres te
zoenen?"
Hij bleef met zijn rug naar haar toe staan en gaf geen
antwoord. Bea pakte een sigaret en stak die op. Ze
trok een asbakje naar zich toe en leunde toen met haar
arm gemakkelijk op de stoel. ,,Dus daarom wilde u zo
graag, dat ik u(w porselein wilde bekijken. En daarom
heeft meneer Sangelaar zo'n mooi kostuum aangetrok
ken. Het mannetje wil het vrouwtje behagen, nietwaar.
De doffer pronkt met zijn mooiste veren, als hij het
duifje het hof maakt
Bruusk draaide hij zich zich om. ,Bea, ik meende het"
„Tut, tut, meneer Sangelaar, ik ben nog steeds juf
frouw van Laar. Ik zeg toch ook geen Han?"
„Deed je het maar Bea juffrouw van Laar
ach, laten ,we ophouden met die komedie Ik houd
van( je, Bea. Dat is me de laatste weken steeds duide
lijker geworden. Ik wil, dat je mijn vrouw wordt
„Dat is weer echt meneer Sangelaar," antwoordde
Bea droog. Ieder ander zou zeggen: ik zou graag wil
len, of wil je maar niet alzo de boer van de 'Ruige
Hoeve' Die wil alleen maar. En als ik nu eens niet
wiil?"
Hij knielde voor haar neer en omvatte haar knieën
met zijn armen. „Toe Bea, zeg alsjeblieft ja Je kunt
mn leven gelukkig maken
Ze schoof zijn armen weg en keek verontrust naar
de deur. „Idioot," siste ze zacht, „als er eens iemand
binnenkomt. Moet je me dan helemaal compromi-
teren?"
Hij kwam meteen overeind en ging tegenover haar
in een andere stoel zitten. Ze gaf hem een sigaret en hij
zoog gretig het vuur er in.
Bea knikte. ,,Zo, nu zitten we tenminste weer als be
hoorlijke mensen tegenover elkaar. Wat wilt u met me?
Wilt u me hier boerin maken?"
,,Bea", zei hij zacht, „je kunt krijgen wat je wilt. Als
je geen zin hebt in de boerderij, verkoop ik die. Wil je
ergens anders wonen, dan vind ik het ook goed. Wat
jij wilt, is van belang. Mij scheelt het niets. Als ik jou
maar mag hebben als vrouw. Denk eens aan de kinde
ren, Bea, ze zijn allemaal even gek op je. Niet alleen
Heintje en Kees, maar ook Geert. We zouden samen
zo gelukkig kunnen zijn
„Meneer Sangelaar vraagt u zich dan niet af, of ik
wel iets voor u voel?"
„Ik weet het niet zei ze langzaam. „Ik heb u lang-
me hebt."
Ze lachte. ,,En dat is al iets, nietwaar? Maar als ik
trouw, dan doe ik dat uit liefde."
Hij keek haar hongerig aan. „Kun je dan niet een
beetje van me houden, Bea?"
Ze zuchtte. Dat was nummer twee vandaag. Waren
demannien in Elshoven dan allemaal van lotje getikt?
„Ik weet het niet zei ze lngzaam. „Ik heb u lang
zamerhand met andere ogen bekeken Ik mocht u
de laatste tijd wel Toen, op school, toen De Bie
werd benoemd Jullie waren allemaal aardig voor
me En later, toen ik een gratificatie kreeg, voor
mijn extra werk, nadat Hoogeboom en Van Schagen
ziek geworden waren ik vond dat allemaal zo ge
weldig En nu Een vrouw is diep in haar hart
ij del, geen enkele uitgezonderd. Ik zou liegen, als ik
zei, dat ik me niet gestreeld voel met dit aanzoek. U,
de grote boer van Elshoven, de grootste en ik, het
onderwijzer es je Wat zullen de mensen wel zeggen?
„Ach, wat kan mij Elshoven schelen Niets is
meer belangrijk voor me, alleen jij
„Geef me bedenktijd," fluisterde ze.
Hij knikte. „Ik heb je overrompeld en dat is niet fair.
Denk er rustig over na. Ik hoop, dat je het met me
aandurfd. Je kunt alles van me krijgen.ik ben rijk
maar daarom zul je het niet doen, dat weet ik. Je hebt
teveel karakter had je maar iets minder.
Ze stond op. „Ik kom er wel uit."
„Ik ga mee tot de deur. Anders zouden ze er binnen
wat van kunnen denken. „Als het 'ja' is, kom dan zo
spoedig mogelijk. Ik kan niet buiten je, Bea ."Hij
liefkoosde even haar wang.
(Wordt vervolgd)
Een advertentie met een
korte suggestieve tekst
brengt uw zaak of
bedrijf onder de ogen
van de vele lezers van
ons blad
