Broncnnetten BEA wint het pleit Gemeenteraad Schoorl Wij lazen ALGEMEEN WELZIJN TWEEDE BLAD VRIJDAG 17 APRIL 1964 Boekbespreking 32 Vandaag 17 april zal de Schoorl- se Gemeenteraad zich bezig hou den met een agenda die een ne gental punten telt. Aangezien wij eerst in de volgende editie aan deze raadsvergadering de nodige aandacht kunnen schenken leek het ons dienstig reeds nu de te behan delen punten onder de loupe te nemen. Na de vaststelling van de notu len en de behandeling van de in gekomen stukken wordt wederom door B. en W. de verpachting aan het aan de Hargervaart gelegen ter rein voor watertoerisme aan de orde gesteld. Zoals bekend stelden B. en W. in de vorige raadsverga dering voor, het terrein te verhu ren aan de heer A. W. Lindeman te Beverwijk. Nadat de Raad een 3 kwartier in comité de antece denten van de heer Lindeman had besproken werd de publieke verga dering heropend. Hierna bleek dat de heer Koelewaard, die zelf een der inschrijvers was, 't voorstel in stemming gebracht wenste te zien. Hierbij staakten de stemmen, zoals dat heet; de voor- en tegenstem mers bleken ieder 5 te bedragen en zoals de Gemeentewet voorschrijft werd het voorstel aangehouden. De kwestie komt dus vanavond op nieuw aan de orde terwijl B. en W. inmiddels de Raadsleden eraan in De Duinstreek van 18 april 1930, dat: een Simplex-fiets voor ƒ66,te koop was bij de heer J. Bakker te Schoorldam; er een verkeersspiegel zal worden geplaatst bij de spoorovergang aan de Laan weg; na een langdurige discussie in de Gemeenteraad werd besloten het salaris van een gemeenteambte naar met ƒ100 's jaars te ver hogen; er te Groet een dienstbode werd gevraagd tegen een loon van ƒ35,- per maand; het Leger des Heils een grote open luchtsamenkomst organiseerde achter hotel „De Roode Leeuw het bestuur van de V.V.V. Groet- Camperduin haar leden verzocht de verhuurde tijdstippen vooral aan het bureau op te geven; de Schoorlse jeugd door de kro niekschrijver „Veritas'' werd ge maand zich op het voetbalveld van SVV ordelijk te gedragen. hebben herinnerd dat de heer Koe lewaard op de laatste raadsverga dering zijn inschrijving heeft inge trokken om formele redenen ech ter, zo deelt het College mee, moe ten wij het oorspronkelijke voorstel wederom ongewijzigd ter beslissing aan de Raad voordragen. Verder komen aan de orde de verpachting van een strook gras land aan de heer J. N. Kroon en de garantieverlening ten behoeve van de Burg. Peeckstichting ten bedrage van ƒ400.000, De Stichting heeft deze geldle ning nodig om de uitbreiding van haar bejaardentehuis „Westerkim- me" met een twintigtal kamers te kunnen financieren. Momenteel heeft de Stiching een lange wacht lijst zodat de voorgenomen uitbrei ding zeer gewenst is terwijl daar naast mag worden verwacht dat ten gevolge van deze uitbreiding enkele woningzoekenden aan huis vesting kunnen worden geholpen. Het volgende agendapunt be helst vaststelling van een besluit behoeve van de R K. school te Cat- rijp waarbij B. en W. de Raad voor stellen accoord te gaan met de toe kenning van een tweetal vergoe dingen voor deze school. Nadat nog twee suppletoire be grotingen zullen zijn vastgesteld volgt de rondvraag. Hierover, en over de discussies meer in ons vol gend nummer. KLAY'ERJASDRIVE CAFE „DE BAND". De laatste klaverjasdrive van dit seizoen bij de heer Jonk was een overweldigend sukses. Er waren 14 tafels benevens een groot aantal belangstellenden. De stemming was enorm gezellig en er werd vlot ge speeld. Er waren dan ook niet min der dan 72 prijzen te winnen be nevens nog gratis consumpties. De tien hoofdprijzen gingen naar: 1. Kwaaitaal-Tuin met 5482 p. 2, Reidsma-Souwe met 5400 p. 3. v. Twuyver-v. Twuyver met 5380 p. 4. echtp Zoon met 5303 p. 5. het echtpaar Schreiner met 5083 p. Verder had ieder koppel een prijs en er waren nog tussenprijzen voor een vastgesteld aantal punten per partij. Zodoende waren er kop pels welke met zes prijzen naar huis gingen. Een en ander werd bereikt door vriendelijke medewer king van enkele winkeliers. Het speet een ieder dat de avond zo snel om was en velen bleven tot laat (of vroeg) gezellig bijeen. Velen spraken er hun spijt over uit, dat het de laatste drive was. Volgend seizoen maar weer allen meedoen. Er staan nog vele ver rassingen te wachten. De Ver. Algemeen Welzijn be legde vorige week in hotel „De Roode Leeuw" haar laatste bijeen- koms van dit seizoen. Hiervoor had men de heer M. van Hoogstraten uitgenodigd die naast oudheidkun dige ook bestuurslid is van de ver eniging „De Hollandse Molen". De heer Hoogstraten vertelde veel wetenswaardigs over de molen in het algemeen en de Hollandse molen in het bijzonder. Hij liet het gesprokene vergezeld gaan van een groot aantal fraaie dia's die door de spreker zelf waren vervaardigd en die een goed beeld gaven van de wijze waarop de molen met onze natuur is vergroeid. Er is over dit onderwerp, zoveel te zeggen dat men er gemakkelijk twee avonden mee zou kunnen vullen zei de heer van Hoogstraten. Aan de hand van een eenvoudig model gaf hij vervolgens een uiteenzetting van de werking van de molen en wees erop dat het principe van een mo len niet is uitgedacht door iemand met een reeks van titels voor zijn naam, maar door een eenvoudige molenmaker die zijn ontwerp met medewerking van de molenaar aan de praktijk heeft getoetst. De uivinding van de molen is vooral voor onze drie Westelijke provin cies van enorm belang geweest en dat wij hier kunnen wonen, zei de heer van Hoogstraten is te danken aan de windmolen waarmee onze voorouders het land hebben droog gemalen. Veel grote bedrijven zo als de verffabrieken, de papierfa brieken en de houtverwerkende in dustrie zijn indertijd in een molen begonnen. Voordat de molen was uitgevonden maalde men het graan me de hand en wel met behulp van twee stenen, die men op de bij eenkomst kon bewonderen. Ook de verschillende soorten molens waar van U elders in dit blad een op somming kunt vinden, passeerden de revue. Verder attendeerde hij op de historische waarde die de molen bezit en vertelde veel we tenswaardigs over de goede oude tijd toen men uitsluitend van die energie afhankelijk was die de na tuur verschafte. In de pauze hadden de aanwe zigen gelegenheid enkele onderde len van molens te bekijken terwijl ook enkele zeer oude molenmakers- boeken ter inzage waren gelegd, die deskundig door de heer Van Hoogstraten werden toegelicht. De leden van Algemeen Welzijn en hun introducees hebben weer een bijzonder interessante avond gehad en ds. de Jong was dan ook aller tolk toen hij de heer Van Hoogstraten hartelijk voor het ge bodene dankte. DE DUINSTREEK Wij kregen van de Arbeiderspers toegezonden een exemplaar van de nieuwe uitgave „Dochters van Eva" waarin vier romans over vier vrou wenlevens bijeen zijn gebracht. Wij laten enkele gedeelten volgen uit dit boekwerk. Dochters van Eva opent met „Alleen maar Peter" van Willy Corsari. Willy Corsari werd in 1900 in Jette St. Pierre, België geboren. Ze studeerde zang in Berlijn en trad zowel in Nederland als in Duitsland als cabaretière op. Ze schreef als kind al verhaaltjes en haar eerste roman „Nummers", schreef ze toen ze nog geen twin tig was. Ze vond er aanvankelijk geen uitgever voor en het ver scheen eerst geruime tijd later. Willy Corsari is een van Neder lands bekendste schrijfsters, met 'n overweldigend ouevre van romans, detecives, hoorspelen, toneelstuk ken en jeugdboeken. Haar boeken werden in elf talen vertaald. (Ingezonden mededeling) Hoestdronk in tabletvorm.95ct Alleen maar Peter is het verhaal van de toneelspeelster Marion die na het vroege overlijden van haar man alleen met haar zoon Peter achter blijft. Enkele jaren later wordt zij verliefd op een' jonge talentvolle regisseur, die door haar invloed carrière maakt. Op den duur krijgt hij echter het gevoel dat hij door haar sterke, fascine rende persoonlijkheid wordt ver drukt en dat zijn eigen ontwikke ling in gevaar komt. Daarom gaat hij weg. Zijn vertrek betekent een keerpunt in haar leven; zij wil niet meer terug naar het toneel en be seft plotseling hoeveel haar zoon aan haar is tekortgekomen. Samen hebben zij een heerlijke tijd, tot het leven zijn rechten herneemt: een oudere man kruist Marions pad en alles dreigt weer te worden als vroeger. Pas wanneer de zoon van huis wegloopt, rekent zij af met dat soort levien: voortaan zal de liefde voor haar kind de eerste plaats bij haar innemen. De tweede auteur in „Dochters van Eva" is de bekende Engelse schrijver Herbert Ernest Bates H. E. Bates werd op 16 mei 1905 in het Engelse graafschap North- hamptonshire geboren. Na zijn hu welijk in 1931 vestigde hij zich in Kent en is daar voorgoed gebleven. Al vóór zijn twintigste trok hij de aandacht met zijn boek „De twee zusters". Grote bekendheid kreeg hij vooral door zijn in 1945 versche nen roman „De Stroper". In to taal heeft hij reeds meer dan veer tig boeken geschreven, waarvan de meeste in alle moderne talen zijn vertaald. Voor zijn romans hebben zijn oorlogservaringen als R.A.F.- vheger in het Verre Oosten en zijn reizen over de hele wereld hem vaak tot inspiratie gediend. De minnaar. Elk meisje, hoe on aantrekkelijk ook, wil vrouw zijn. Dit verlangen om bemind en be wonderd te worden vult haar hele (leven. Hét is de grote drijfveer achter de daden en woorden die de buitenwereld soms gemeen en onbegrijpelijk toeschijnen. Zo is Dulcima, de hoofdpersoon van de ze korte roman. Zij is een lelijk boerenmeisje. Zij kan zich niet voorstellen dat iemand haar aan trekkelijk zou vinden. Maar zodra, ondanks alles, ook in haar hart de hoop opvlamt, is zij bereid tot het uiterste te gaan om haar droom te verwezenlijken. Maar de prijs die ervoor moet betalen is hoog. De auteur heeft dit subtiele ge geven verwerkt tot een buitenge woon boeiende roman. Hij geeft een fijnzinnige, vaak ontroerende schets van het meisje Dulcima, van haar wonderlijke verhouding tot de oude, vervuilde, gierige boer Parker, haar ontmoeting met de jonge boswachter en de tragische versplintering van haar illusie. Als derde boek werd in „Doch ters van Eva" de bekende roman „Kinderzaal" van de Nederlandse schrijfster Anke Servaes opgenou men. Anke Servaes (pseudoniem van mevrouw A. G. Valkhoff-Wijdom) s'.udeerde aanvankelijk voor onder- vijzeres, maar werd later kinder verpleegster, tot zij in 1926 trouwde met de schrijver Rein Valkhoff. Aanvankelijk publiceerde zij een aantal vrij neutrale meisjesboeken. Haar latere romans zijn echter FEUILLETON door Henk van Heeswijk Om half zeven toetende Maas voor haar woning. Bea was in een gedeprimeerde stemming en stond op het punt hem teleur te stellen. Maar aan de andere kant zag ze er tegen op om de hele avond alleen te blijven. Ze was bang voor zichzelf geworden. Vlug kleedde ze zich aan en een paar miniuten later zat ze naast hem- Maas reed vlug het dorp uit, in de richting van de grote weg. „Wat zal het zijn, Bea? Apeldoorn? Amersfoort of Arnhem?" Ze schudde haar hoofd. „Nee, niet van die grote plaat sen. Ik wil alleen bij jou blijven. Niet in de drukte bij mensen." Kij keek haar van terzijde aan. „Is er wat gebeurd, Bea? Toch geen mot gehad met Sangelaar?" 'Ze schudde haar hoofd. „Nee, natuurlijk niet. Hij is helemaal veranderd. Maar n.u ja, ik heb vandaag een paar emoties beleefd, die me niet in m'n kleren zijn gaan zitten. Vraag er verder niet naar alsjeblieft. Ik kan er niet over praten." „O, dat geeft niets, hoor. Maar als iemand het je lastig maakt, zeg het mij, dan zal ik hem z'n poten breken „Maar Maasschrok ze op. („Ach neem me niet kwalijk, Bea, maar de ge dachte alleen al, dat ze jou verdriet zouden doen Ze schoof een eindje van hem vandaan. „Maas, gekke vent, je zoudt me bijna bang maken. Ik ben best in staait om mezelf te beschermen, hoor." „O ja, dat geloof ik ook wel. Maar de gedachte, zie je" „Donk maar aan wat anders. Aan je stuur bijvoor beeld „Ben je nju boos, Bea?" Ze legde lachend haar hand op zijn anm. „Ben je mal, jongen. Maar spreek niet meer van zulke ruwe woorden, Wil je? Dat vind ik niet prettig." „Oké, Bea, het zal me niet meer gebeuren." Het werd een gezellige avond voor beiden. Ze dronken wat in een rustige gelegenheid en daarna toerden ze verder over de Veluwe. Toen ze langs een stille weg in het maanlandschap reden, zei Bea; „Stop ens een poosje, Maas. Het is hier zo heerlijk vredig." Hij stuurde de wagen naar een parkeerhaven en zette de motor af- Toen staken ze een sigaret op en keken naar buiten, naar de vlakke heidevelden, waartegen hier en daar een struik afstak in het gele maanlicht. Ze zaten dicht tegen elkaar en ongemerkt sloeg de jongen zijn arm om haar heen. Bea bemerkte het nauwelijks „Bea," zei hij zacht, „wat zou je ervan zeggen, als ik ging emigreren?" Ze schrok op en draaide haar hoofd naar hem toe. „Emigreren? Waarom?' „Och, ik heb je toch al eens verteld, dat ik dat zo graag zou willen? Wel, nu zijn er mogelijkheden. Ik heb gecorrespondeerd met een vroegere kameraad, die enke le jaren geleden naar NieuW-Zeeland is vertrokken. Hij werkt daar op een grote farm en heeft het best. Is ge trouwd met een vrouw van dat land en heeft al zijn ei gen huisje en auto, een ar zoals dat daar noemen. Kort om ze zijn gelukkig." Bea zuchtte en knikte. „Ja, voor een jongeman als jij zijn daar wel mogelijkheden." Hij schreef me, dat ik maar moest komen. Er was een getekende verklaring bij, dat ik daar werk zou hebben, als ik overkwam." „En doe je het?" vroeg ze zacht. >'„Ik ben nog in twijfel. Weet je, Bea, ik ik zou niet graag alleen gaan. Iemand wil ik graag mee hebben' „Wie, Maas?" „Jou, Bea." „Als wat, Maas?"' „Als als mijn vrouw, Bea." Nu voelde ze eigenlijk pas goed zijn arm om haar heen Ze vond het prettig en ze schoof nog even naar hem toe. Hij was zo'n schat. Ze voelde zich altijd zo prettig en zo veilig bij hem. Nu had ze drie aanzoeken op één dag. Drie mannen, die graag met haar Wilden trouwen. Zeven en twintig was ze nog, maar niet lang meer. Ze werd steeds ouder. Moest ze dan overblijven? Maar wat za gen de mannfen in haar? Ze was toch niet knap? Zon mooi figuur had ze ook niet, eerder te dik Ze keek naar hem en hij naar haar. Gek Maas overrompelde haar niet. Joop had haar gekust in dat bos bij Baarn. Onverwacht. Ze was er spinnijdig om ge weest. Later, op die afscheidsavond, op de divan in haar flat. Toen was ze verontwaardigd en had zich vernederd gevoeld. En vanmiddag Sangelaar het had haar ook niets gedan Wat ben je toch voor een ijspegel, Bea van Laar? Trekt niets in de mannen je dan aan? Ze zuchtte en ondanks het duister zag ze bij het licht van de maan de verwachting in zijn gezicht. „Houd je van me, Maas?" vroeg ze zacht. „Ja, Bea, heel veel. Ontzettend veel. Daarom wilde ik je vandaag zo graag voor mezelf hebben. Ik wilde het je vanmiddag al zeggen, maar er was iets Ik kon het niet definiëren het weerhield me ik was bang, dat het niet het juiste moment was Ze lachte even, ,.Nu wel, he? Een stille weg duis ter maneschijn zo echt romantisch „Bea riep hij teleurgesteld uit. „Dat dat was niet m'n bedoeling Ze legde een vinger op zijn lippen en hij kuste die. „Stil maar, johgen, ik geloof je. Ik zal je wat zeggen, Maasmaar eerst Ze lag du dicht bij hem en de afstand tussen zijn en haar mond was nog maar en kele centimeneters. „Wat eerst, Bea?" „Maas.fluisterde ze, „geef me eens een zoen, maar doe het niet wild. Doe het heel rustig Langzaam kwam zijn mond bij de hare en hij zag haar half geopende lippen. Toen drukte hij voorzichtig zijn mond op de hare en trok haar met zijn arm iets dichter naar zich toe. De zoen deed iets in haar ontbranden en werktuige lijk kuste ze hem terug. Toen gleed ze zacht van hem weg. „Maas, ik moet je wat vertellen." „Ik luister, liefste van me.' „ikMaas, je bent vandaag de derde, die me ten huwelijk vraagt." „Wat?" „Blijf zo stil liggen, Maas, anders druf ik het met te vei'„ellen. En wacht, tot ik uitgesproken ben. ik kan er ook niets aan doen. Vanmorgen was het Joop de Bie, het nieuwe schoolhoofd. \Ve Kennen elkaar ai jaren en vroeger, in Amsterdam, hield hij al van me. Ik Den toen voor hem gevlucht ja, wanlt dat was het een vlucht. Ik hield niet van nem en ik weet nu, dat ik nog met van hem houd. Hij is me achterna gekomen in Els- hoven en hij vroeg me vanmorgen. Ik wilde bedenktijd hebben en die kreeg ik." Ze wachtte even, maar toen ze bemerkte, dat de jon gen bleef zwijgen, vatte ze meer moed en vervolgde „En vanmiddag je begrijpt het al. Dat porselein, dat zal wel een voorwendsel geweest zijn. Sangelaar vroeg me ook ten huwelijk* Ik kon niet beslissen en dat wilde hij ook niet. Hij zei: als het ,ja is, kom dan zo gauw mogelijk naar me toe. Maar ik zal niet naar hem toe kunnen gaan, Maas. Ik vind hem sympathiek, zoals ik De Bie ook een aardige vent vind. Maar meer niet. En jij bent vandaag de derde, Maas. Nu weet je het. Wil je nu nog met me naar Naeuw-Zeeland?' „Ja, Bea, dat verandert allemaal niets. Kun jij het helpen, dat die twee mannen verliefd op je geworden zijn?" „Wil je dan evengoed nog met me trouwen? Ik ben maar een arm onderwijzeresje beste jongen en ik bezit ntiet veel. Mijn huisje in Elshoven en „Bea, liefste, ik houd van jou alleen, zonder meer. Ik heb een paar centen en emigreren kost niet zoveel. Als we volgend voorjaar gaan, kunnen we nog sparen, niet? Of als jij eerder wilt. Ze schoof dicht tegen hem aap en keek naar zijn ge zicht. Met haar vingers beroerde ze zijn gezicht en zijn mond. „Gek ik heb wel eens gedacht, dat ik nooit zou trouwen. Geen man heeft ooit iets in me warm kun nen maken. Als iemand me kuste, dan bevroor ik. Het scheelde me totaal niets. Ik had er meestal een hekel aan. En vanavond, jouw zoen, lieve jongen Maas waarom pak je me niet eens stevig beet en zoen je me? Maasm'n lieve jongen Zondagmorgen schreef Bea een kort briefje aan San gelaar. Ze bedankte hem voor zijn aanzoek en hoewel ze het heel vereerd vond, speet het haar toch hem te moe ten afwijzen. „U begrijpt", besloot ze, „dat ik onder de gegeven omstandigheden geen onderwijzeres aan uw school kan blijven. Ik verzoek u mij eervol te ontslaan met ingang van de eerste februari van 't volgend jaar.' In het uiterste geval, dacht Bea, kan ik nog korte tijd langer blijven. Ik wil ze tenslotte niet in moeilijkheden brengen. Maandags reeds zei ze tot De Bie in het spreekka mertje, dat ze zijn aanzoek niet kon aannemen. „Ik hoef er geen veertien dagen over na te denken. Mijn besluit staat vast." De Bie ke;r haar verwonderd aan. „Bea, je bent he lemaal veranderd sinds zaterdagmorgen. Wat heb je? Je ziet er zo hemels uit Er is toch geen ander?" veel „dieper", zonder sentimenali- teit. Met veel liefde en begrip schil derde zij vrouwen, meisjes en voor al kinderen, die zij in haar werk gekend had. Kinderzaal is de beroemde ro man over het leven van de jonge vrouw, die haar roeping heeft ge vonden in de verpleging van het zieke, noodlijdende kind Een prachtig, levenswarm verhaal van onzelfzuchtigheid en werkelijke liefde. Anke Servaes schrijft over de kleine zieken en de grote men sen die hen komen bezoeken; over de doktoren en de verpleegsters, die te strijden hebben tegen on wil en onkunde, argwaan en ver keerd geplaatst medelijden. Dr. P. H. Ritter Jr. heeft destijds in een radiorede over dit boek gezegd: „Een klein wonder van gespannen smart en vreugd. De tekening van een vrouwenkarakter, zo duidelijk, zo ongerept, als sinds Top Naeff niet meer in onze letterkunde is voorgekomen." De laatse roman in „Dochters van Eva" is het beroemde en ver filmde boek van P^r Olof Ekström „Zij danste maar één zomer.'' Per Olof Ekström werd op 26 april 1926 in de Zweedse plaats Dalsland geboren als zoon van 'n landbouwer. Na zijn werk op de boerderij ging hij 's avonds voor zichzelf studeren. In 1947 maakte hij zijn literair debuut met de ro man „De eenzamen." Twee jaar later kreeg hij een prijs van 10 duiziend Zweedse kronen voor zijn nu wereldberoemde boek ,Zij dans te maar één zomer'. Daarna heeft hij nog elf romans gepubliceerd waavan de meeste het leven van moderne jonge Zweedse mensen tot thema hebben. Ondanks zijn lite raire bezigheden is Ekström zijn afkomst trouw gebleven: hij bezit nu de boerderij van zijn ouders en leidt het bedrijf zelf. Slechts zelden heeft een debuut van een jong auteur in Zwedien zo'n groe opgang gemaakt als dit. In korte tijd waren er in het land zelf ruim 100.000 exemplaren ver kocht. Er verscheen in zestien lan den een vertaling en er werd een film van gemaakt, die een evten groot sukses had. De reden waar om dit boek van de (toen) 23- jarige Ekström zo aansloeg, is waarschijnlijk gelegen in het feit dat het een thema heeft dat ieder een na aan het hart ligt. Zij danste maar één zomer is het verhaal van de liefde tussen het 17-jarige boerenmeisje Kerstin en de 19-jarige ingenieurs-zoon „uit de stad", Göran. Diep-menselijk zijn de hoofdpersonen getekend, in hun vreugde, hun onzekerheid, bun angst en Vrijmoedigheid. Er be staan in de literatuur maar weinig voorbeelden van een zo oprechte, zuivere visie op de jeugd en nog maar zelden is oen eerste liefde zo eerlijk en zo subtiel beschreven ANWB VERWACHT 2000 KAMPERENDE GASTEN TIJDENS PINKSTEREN Berg en Bos in Apeldoorn wordt voorzien van tijdelijke accomodatie. De ANWB zal in tegenwoordig heid van naar schatting 2000 kam peerders tijdens de aanstaande Pinksterdagen het 20-jarig bestaan van zijn mentorkorps vieren op de bosweiden van Berg en Bos te Apeldoorn. De Bond heeft van de gemeente, die eigenaresse is van het park, speciale toestemming ge kregen om het terrein te voorzien van een tijdelijke accomodatie. zo als sanitaire inrichtingen, voor maximaal 2500 kamperende gasten. Niet alleen de mentors - ervaren kampeerders van de ANWB assiste ren bij de vele taken op dit ge bied - zullen bij de feestelijkheden aanwezig zijn, ook vele honderden die eens deelnamen aan een van de ANWB-kampen te Ommen, waar nieuwelingen ervaring kun nen opdoen in het kamperen, heb ben voor het vierde mentorlustrum in Berg en Bos ingeschreven. Dit. jaar zal het honderdste Ommen kamp worden gehouden. De ANWB grijpt dit aan als twee de reden om het feestkamp te or ganiseren, dat op zaterdag 16 mei a.s. zal aanvangen en zal voort duren tot de avond van maandag 18 mei (tweede Pinksterdag). De bosweiden van Berg en Bos worden in gebruik genomen, omdat de ANWB verwacht dat tijdens de Pinksteren alle officiële kampeer terreinen in Nederland zeer vol zullen zijn. De Bond acht het dan niet verantwoord een groot terrein te onttrekken aan de kampeerruim- te in ons land.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1964 | | pagina 5