Broncnnetten
BEA wint het pleit
Gemeenteraad Schoorl
Wij lazen
ALGEMEEN WELZIJN
TWEEDE BLAD
VRIJDAG 17 APRIL 1964
Boekbespreking
32
Vandaag 17 april zal de Schoorl-
se Gemeenteraad zich bezig hou
den met een agenda die een ne
gental punten telt. Aangezien wij
eerst in de volgende editie aan
deze raadsvergadering de nodige
aandacht kunnen schenken leek het
ons dienstig reeds nu de te behan
delen punten onder de loupe te
nemen.
Na de vaststelling van de notu
len en de behandeling van de in
gekomen stukken wordt wederom
door B. en W. de verpachting aan
het aan de Hargervaart gelegen ter
rein voor watertoerisme aan de
orde gesteld. Zoals bekend stelden
B. en W. in de vorige raadsverga
dering voor, het terrein te verhu
ren aan de heer A. W. Lindeman
te Beverwijk. Nadat de Raad een
3 kwartier in comité de antece
denten van de heer Lindeman had
besproken werd de publieke verga
dering heropend. Hierna bleek dat
de heer Koelewaard, die zelf een
der inschrijvers was, 't voorstel in
stemming gebracht wenste te zien.
Hierbij staakten de stemmen, zoals
dat heet; de voor- en tegenstem
mers bleken ieder 5 te bedragen en
zoals de Gemeentewet voorschrijft
werd het voorstel aangehouden.
De kwestie komt dus vanavond op
nieuw aan de orde terwijl B. en
W. inmiddels de Raadsleden eraan
in De Duinstreek van 18 april
1930, dat:
een Simplex-fiets voor ƒ66,te
koop was bij de heer J. Bakker
te Schoorldam;
er een verkeersspiegel zal worden
geplaatst bij de spoorovergang
aan de Laan weg;
na een langdurige discussie in de
Gemeenteraad werd besloten het
salaris van een gemeenteambte
naar met ƒ100 's jaars te ver
hogen;
er te Groet een dienstbode werd
gevraagd tegen een loon van ƒ35,-
per maand;
het Leger des Heils een grote open
luchtsamenkomst organiseerde
achter hotel „De Roode Leeuw
het bestuur van de V.V.V. Groet-
Camperduin haar leden verzocht
de verhuurde tijdstippen vooral
aan het bureau op te geven;
de Schoorlse jeugd door de kro
niekschrijver „Veritas'' werd ge
maand zich op het voetbalveld
van SVV ordelijk te gedragen.
hebben herinnerd dat de heer Koe
lewaard op de laatste raadsverga
dering zijn inschrijving heeft inge
trokken om formele redenen ech
ter, zo deelt het College mee, moe
ten wij het oorspronkelijke voorstel
wederom ongewijzigd ter beslissing
aan de Raad voordragen.
Verder komen aan de orde de
verpachting van een strook gras
land aan de heer J. N. Kroon en
de garantieverlening ten behoeve
van de Burg. Peeckstichting ten
bedrage van ƒ400.000,
De Stichting heeft deze geldle
ning nodig om de uitbreiding van
haar bejaardentehuis „Westerkim-
me" met een twintigtal kamers te
kunnen financieren. Momenteel
heeft de Stiching een lange wacht
lijst zodat de voorgenomen uitbrei
ding zeer gewenst is terwijl daar
naast mag worden verwacht dat
ten gevolge van deze uitbreiding
enkele woningzoekenden aan huis
vesting kunnen worden geholpen.
Het volgende agendapunt be
helst vaststelling van een besluit
behoeve van de R K. school te Cat-
rijp waarbij B. en W. de Raad voor
stellen accoord te gaan met de toe
kenning van een tweetal vergoe
dingen voor deze school.
Nadat nog twee suppletoire be
grotingen zullen zijn vastgesteld
volgt de rondvraag. Hierover, en
over de discussies meer in ons vol
gend nummer.
KLAY'ERJASDRIVE
CAFE „DE BAND".
De laatste klaverjasdrive van dit
seizoen bij de heer Jonk was een
overweldigend sukses. Er waren 14
tafels benevens een groot aantal
belangstellenden. De stemming was
enorm gezellig en er werd vlot ge
speeld. Er waren dan ook niet min
der dan 72 prijzen te winnen be
nevens nog gratis consumpties.
De tien hoofdprijzen gingen naar:
1. Kwaaitaal-Tuin met 5482 p. 2,
Reidsma-Souwe met 5400 p. 3. v.
Twuyver-v. Twuyver met 5380 p.
4. echtp Zoon met 5303 p. 5. het
echtpaar Schreiner met 5083 p.
Verder had ieder koppel een
prijs en er waren nog tussenprijzen
voor een vastgesteld aantal punten
per partij. Zodoende waren er kop
pels welke met zes prijzen naar
huis gingen. Een en ander werd
bereikt door vriendelijke medewer
king van enkele winkeliers. Het
speet een ieder dat de avond zo
snel om was en velen bleven tot
laat (of vroeg) gezellig bijeen.
Velen spraken er hun spijt over
uit, dat het de laatste drive was.
Volgend seizoen maar weer allen
meedoen. Er staan nog vele ver
rassingen te wachten.
De Ver. Algemeen Welzijn be
legde vorige week in hotel „De
Roode Leeuw" haar laatste bijeen-
koms van dit seizoen. Hiervoor had
men de heer M. van Hoogstraten
uitgenodigd die naast oudheidkun
dige ook bestuurslid is van de ver
eniging „De Hollandse Molen".
De heer Hoogstraten vertelde
veel wetenswaardigs over de molen
in het algemeen en de Hollandse
molen in het bijzonder. Hij liet het
gesprokene vergezeld gaan van een
groot aantal fraaie dia's die door
de spreker zelf waren vervaardigd
en die een goed beeld gaven van de
wijze waarop de molen met onze
natuur is vergroeid. Er is over dit
onderwerp, zoveel te zeggen dat
men er gemakkelijk twee avonden
mee zou kunnen vullen zei de heer
van Hoogstraten. Aan de hand
van een eenvoudig model gaf hij
vervolgens een uiteenzetting van
de werking van de molen en wees
erop dat het principe van een mo
len niet is uitgedacht door iemand
met een reeks van titels voor zijn
naam, maar door een eenvoudige
molenmaker die zijn ontwerp met
medewerking van de molenaar
aan de praktijk heeft getoetst. De
uivinding van de molen is vooral
voor onze drie Westelijke provin
cies van enorm belang geweest en
dat wij hier kunnen wonen, zei de
heer van Hoogstraten is te danken
aan de windmolen waarmee onze
voorouders het land hebben droog
gemalen. Veel grote bedrijven zo
als de verffabrieken, de papierfa
brieken en de houtverwerkende in
dustrie zijn indertijd in een molen
begonnen. Voordat de molen was
uitgevonden maalde men het graan
me de hand en wel met behulp van
twee stenen, die men op de bij
eenkomst kon bewonderen. Ook de
verschillende soorten molens waar
van U elders in dit blad een op
somming kunt vinden, passeerden
de revue. Verder attendeerde hij
op de historische waarde die de
molen bezit en vertelde veel we
tenswaardigs over de goede oude
tijd toen men uitsluitend van die
energie afhankelijk was die de na
tuur verschafte.
In de pauze hadden de aanwe
zigen gelegenheid enkele onderde
len van molens te bekijken terwijl
ook enkele zeer oude molenmakers-
boeken ter inzage waren gelegd,
die deskundig door de heer Van
Hoogstraten werden toegelicht.
De leden van Algemeen Welzijn
en hun introducees hebben weer
een bijzonder interessante avond
gehad en ds. de Jong was dan ook
aller tolk toen hij de heer Van
Hoogstraten hartelijk voor het ge
bodene dankte.
DE DUINSTREEK
Wij kregen van de Arbeiderspers
toegezonden een exemplaar van de
nieuwe uitgave „Dochters van Eva"
waarin vier romans over vier vrou
wenlevens bijeen zijn gebracht.
Wij laten enkele gedeelten volgen
uit dit boekwerk.
Dochters van Eva
opent met „Alleen maar Peter" van
Willy Corsari.
Willy Corsari werd in 1900 in
Jette St. Pierre, België geboren.
Ze studeerde zang in Berlijn en
trad zowel in Nederland als in
Duitsland als cabaretière op. Ze
schreef als kind al verhaaltjes en
haar eerste roman „Nummers",
schreef ze toen ze nog geen twin
tig was. Ze vond er aanvankelijk
geen uitgever voor en het ver
scheen eerst geruime tijd later.
Willy Corsari is een van Neder
lands bekendste schrijfsters, met 'n
overweldigend ouevre van romans,
detecives, hoorspelen, toneelstuk
ken en jeugdboeken. Haar boeken
werden in elf talen vertaald.
(Ingezonden mededeling)
Hoestdronk in tabletvorm.95ct
Alleen maar Peter is het verhaal
van de toneelspeelster Marion die
na het vroege overlijden van haar
man alleen met haar zoon Peter
achter blijft. Enkele jaren later
wordt zij verliefd op een' jonge
talentvolle regisseur, die door haar
invloed carrière maakt. Op den
duur krijgt hij echter het gevoel
dat hij door haar sterke, fascine
rende persoonlijkheid wordt ver
drukt en dat zijn eigen ontwikke
ling in gevaar komt. Daarom gaat
hij weg. Zijn vertrek betekent een
keerpunt in haar leven; zij wil niet
meer terug naar het toneel en be
seft plotseling hoeveel haar zoon
aan haar is tekortgekomen. Samen
hebben zij een heerlijke tijd, tot
het leven zijn rechten herneemt:
een oudere man kruist Marions pad
en alles dreigt weer te worden als
vroeger. Pas wanneer de zoon van
huis wegloopt, rekent zij af met dat
soort levien: voortaan zal de liefde
voor haar kind de eerste plaats bij
haar innemen.
De tweede auteur in „Dochters
van Eva" is de bekende Engelse
schrijver Herbert Ernest Bates
H. E. Bates werd op 16 mei 1905
in het Engelse graafschap North-
hamptonshire geboren. Na zijn hu
welijk in 1931 vestigde hij zich in
Kent en is daar voorgoed gebleven.
Al vóór zijn twintigste trok hij de
aandacht met zijn boek „De twee
zusters". Grote bekendheid kreeg
hij vooral door zijn in 1945 versche
nen roman „De Stroper". In to
taal heeft hij reeds meer dan veer
tig boeken geschreven, waarvan de
meeste in alle moderne talen zijn
vertaald. Voor zijn romans hebben
zijn oorlogservaringen als R.A.F.-
vheger in het Verre Oosten en zijn
reizen over de hele wereld hem
vaak tot inspiratie gediend.
De minnaar. Elk meisje, hoe on
aantrekkelijk ook, wil vrouw zijn.
Dit verlangen om bemind en be
wonderd te worden vult haar hele
(leven. Hét is de grote drijfveer
achter de daden en woorden die
de buitenwereld soms gemeen en
onbegrijpelijk toeschijnen. Zo is
Dulcima, de hoofdpersoon van de
ze korte roman. Zij is een lelijk
boerenmeisje. Zij kan zich niet
voorstellen dat iemand haar aan
trekkelijk zou vinden. Maar zodra,
ondanks alles, ook in haar hart de
hoop opvlamt, is zij bereid tot het
uiterste te gaan om haar droom te
verwezenlijken. Maar de prijs die
ervoor moet betalen is hoog.
De auteur heeft dit subtiele ge
geven verwerkt tot een buitenge
woon boeiende roman. Hij geeft
een fijnzinnige, vaak ontroerende
schets van het meisje Dulcima,
van haar wonderlijke verhouding
tot de oude, vervuilde, gierige boer
Parker, haar ontmoeting met de
jonge boswachter en de tragische
versplintering van haar illusie.
Als derde boek werd in „Doch
ters van Eva" de bekende roman
„Kinderzaal" van de Nederlandse
schrijfster Anke Servaes opgenou
men.
Anke Servaes (pseudoniem van
mevrouw A. G. Valkhoff-Wijdom)
s'.udeerde aanvankelijk voor onder-
vijzeres, maar werd later kinder
verpleegster, tot zij in 1926 trouwde
met de schrijver Rein Valkhoff.
Aanvankelijk publiceerde zij een
aantal vrij neutrale meisjesboeken.
Haar latere romans zijn echter
FEUILLETON
door Henk van Heeswijk
Om half zeven toetende Maas voor haar woning. Bea
was in een gedeprimeerde stemming en stond op het
punt hem teleur te stellen. Maar aan de andere kant zag
ze er tegen op om de hele avond alleen te blijven. Ze
was bang voor zichzelf geworden.
Vlug kleedde ze zich aan en een paar miniuten later
zat ze naast hem- Maas reed vlug het dorp uit, in de
richting van de grote weg. „Wat zal het zijn, Bea?
Apeldoorn? Amersfoort of Arnhem?"
Ze schudde haar hoofd. „Nee, niet van die grote plaat
sen. Ik wil alleen bij jou blijven. Niet in de drukte
bij mensen."
Kij keek haar van terzijde aan. „Is er wat gebeurd,
Bea? Toch geen mot gehad met Sangelaar?"
'Ze schudde haar hoofd. „Nee, natuurlijk niet. Hij is
helemaal veranderd. Maar n.u ja, ik heb vandaag
een paar emoties beleefd, die me niet in m'n kleren zijn
gaan zitten. Vraag er verder niet naar alsjeblieft. Ik kan
er niet over praten."
„O, dat geeft niets, hoor. Maar als iemand het je lastig
maakt, zeg het mij, dan zal ik hem z'n poten breken
„Maar Maasschrok ze op.
(„Ach neem me niet kwalijk, Bea, maar de ge
dachte alleen al, dat ze jou verdriet zouden doen
Ze schoof een eindje van hem vandaan. „Maas, gekke
vent, je zoudt me bijna bang maken. Ik ben best in staait
om mezelf te beschermen, hoor."
„O ja, dat geloof ik ook wel. Maar de gedachte, zie je"
„Donk maar aan wat anders. Aan je stuur bijvoor
beeld
„Ben je nju boos, Bea?"
Ze legde lachend haar hand op zijn anm. „Ben je mal,
jongen. Maar spreek niet meer van zulke ruwe woorden,
Wil je? Dat vind ik niet prettig."
„Oké, Bea, het zal me niet meer gebeuren."
Het werd een gezellige avond voor beiden. Ze dronken
wat in een rustige gelegenheid en daarna toerden ze
verder over de Veluwe. Toen ze langs een stille weg in
het maanlandschap reden, zei Bea; „Stop ens een poosje,
Maas. Het is hier zo heerlijk vredig."
Hij stuurde de wagen naar een parkeerhaven en zette
de motor af- Toen staken ze een sigaret op en keken
naar buiten, naar de vlakke heidevelden, waartegen hier
en daar een struik afstak in het gele maanlicht. Ze zaten
dicht tegen elkaar en ongemerkt sloeg de jongen zijn
arm om haar heen. Bea bemerkte het nauwelijks
„Bea," zei hij zacht, „wat zou je ervan zeggen, als ik
ging emigreren?"
Ze schrok op en draaide haar hoofd naar hem toe.
„Emigreren? Waarom?'
„Och, ik heb je toch al eens verteld, dat ik dat zo
graag zou willen? Wel, nu zijn er mogelijkheden. Ik heb
gecorrespondeerd met een vroegere kameraad, die enke
le jaren geleden naar NieuW-Zeeland is vertrokken. Hij
werkt daar op een grote farm en heeft het best. Is ge
trouwd met een vrouw van dat land en heeft al zijn ei
gen huisje en auto, een ar zoals dat daar noemen. Kort
om ze zijn gelukkig."
Bea zuchtte en knikte. „Ja, voor een jongeman als jij
zijn daar wel mogelijkheden."
Hij schreef me, dat ik maar moest komen. Er was een
getekende verklaring bij, dat ik daar werk zou hebben,
als ik overkwam."
„En doe je het?" vroeg ze zacht.
>'„Ik ben nog in twijfel. Weet je, Bea, ik ik zou
niet graag alleen gaan. Iemand wil ik graag mee hebben'
„Wie, Maas?"
„Jou, Bea."
„Als wat, Maas?"'
„Als als mijn vrouw, Bea."
Nu voelde ze eigenlijk pas goed zijn arm om haar heen
Ze vond het prettig en ze schoof nog even naar hem toe.
Hij was zo'n schat. Ze voelde zich altijd zo prettig en zo
veilig bij hem. Nu had ze drie aanzoeken op één dag.
Drie mannen, die graag met haar Wilden trouwen. Zeven
en twintig was ze nog, maar niet lang meer. Ze werd
steeds ouder. Moest ze dan overblijven? Maar wat za
gen de mannfen in haar? Ze was toch niet knap? Zon
mooi figuur had ze ook niet, eerder te dik
Ze keek naar hem en hij naar haar. Gek Maas
overrompelde haar niet. Joop had haar gekust in dat
bos bij Baarn. Onverwacht. Ze was er spinnijdig om ge
weest. Later, op die afscheidsavond, op de divan in haar
flat. Toen was ze verontwaardigd en had zich vernederd
gevoeld. En vanmiddag Sangelaar het had haar
ook niets gedan Wat ben je toch voor een ijspegel,
Bea van Laar? Trekt niets in de mannen je dan aan?
Ze zuchtte en ondanks het duister zag ze bij het licht
van de maan de verwachting in zijn gezicht.
„Houd je van me, Maas?" vroeg ze zacht.
„Ja, Bea, heel veel. Ontzettend veel. Daarom wilde ik
je vandaag zo graag voor mezelf hebben. Ik wilde het
je vanmiddag al zeggen, maar er was iets Ik kon
het niet definiëren het weerhield me ik was
bang, dat het niet het juiste moment was
Ze lachte even, ,.Nu wel, he? Een stille weg duis
ter maneschijn zo echt romantisch
„Bea riep hij teleurgesteld uit. „Dat dat
was niet m'n bedoeling
Ze legde een vinger op zijn lippen en hij kuste die.
„Stil maar, johgen, ik geloof je. Ik zal je wat zeggen,
Maasmaar eerst Ze lag du dicht bij hem en
de afstand tussen zijn en haar mond was nog maar en
kele centimeneters.
„Wat eerst, Bea?"
„Maas.fluisterde ze, „geef me eens een zoen, maar
doe het niet wild. Doe het heel rustig
Langzaam kwam zijn mond bij de hare en hij zag haar
half geopende lippen. Toen drukte hij voorzichtig zijn
mond op de hare en trok haar met zijn arm iets dichter
naar zich toe.
De zoen deed iets in haar ontbranden en werktuige
lijk kuste ze hem terug. Toen gleed ze zacht van hem
weg.
„Maas, ik moet je wat vertellen."
„Ik luister, liefste van me.'
„ikMaas, je bent vandaag de derde, die me ten
huwelijk vraagt."
„Wat?"
„Blijf zo stil liggen, Maas, anders druf ik het met te
vei'„ellen. En wacht, tot ik uitgesproken ben. ik kan er
ook niets aan doen. Vanmorgen was het Joop de Bie,
het nieuwe schoolhoofd. \Ve Kennen elkaar ai jaren en
vroeger, in Amsterdam, hield hij al van me. Ik Den toen
voor hem gevlucht ja, wanlt dat was het een
vlucht. Ik hield niet van nem en ik weet nu, dat ik nog
met van hem houd. Hij is me achterna gekomen in Els-
hoven en hij vroeg me vanmorgen. Ik wilde bedenktijd
hebben en die kreeg ik."
Ze wachtte even, maar toen ze bemerkte, dat de jon
gen bleef zwijgen, vatte ze meer moed en vervolgde
„En vanmiddag je begrijpt het al. Dat porselein,
dat zal wel een voorwendsel geweest zijn. Sangelaar
vroeg me ook ten huwelijk* Ik kon niet beslissen en dat
wilde hij ook niet. Hij zei: als het ,ja is, kom dan zo
gauw mogelijk naar me toe. Maar ik zal niet naar hem
toe kunnen gaan, Maas. Ik vind hem sympathiek, zoals
ik De Bie ook een aardige vent vind. Maar meer niet.
En jij bent vandaag de derde, Maas. Nu weet je het.
Wil je nu nog met me naar Naeuw-Zeeland?'
„Ja, Bea, dat verandert allemaal niets. Kun jij het
helpen, dat die twee mannen verliefd op je geworden
zijn?"
„Wil je dan evengoed nog met me trouwen? Ik ben
maar een arm onderwijzeresje beste jongen en ik bezit
ntiet veel. Mijn huisje in Elshoven en
„Bea, liefste, ik houd van jou alleen, zonder meer. Ik
heb een paar centen en emigreren kost niet zoveel. Als
we volgend voorjaar gaan, kunnen we nog sparen, niet?
Of als jij eerder wilt.
Ze schoof dicht tegen hem aap en keek naar zijn ge
zicht. Met haar vingers beroerde ze zijn gezicht en zijn
mond. „Gek ik heb wel eens gedacht, dat ik nooit
zou trouwen. Geen man heeft ooit iets in me warm kun
nen maken. Als iemand me kuste, dan bevroor ik. Het
scheelde me totaal niets. Ik had er meestal een hekel
aan. En vanavond, jouw zoen, lieve jongen Maas
waarom pak je me niet eens stevig beet en zoen je
me? Maasm'n lieve jongen
Zondagmorgen schreef Bea een kort briefje aan San
gelaar. Ze bedankte hem voor zijn aanzoek en hoewel ze
het heel vereerd vond, speet het haar toch hem te moe
ten afwijzen. „U begrijpt", besloot ze, „dat ik onder de
gegeven omstandigheden geen onderwijzeres aan uw
school kan blijven. Ik verzoek u mij eervol te ontslaan
met ingang van de eerste februari van 't volgend jaar.'
In het uiterste geval, dacht Bea, kan ik nog korte tijd
langer blijven. Ik wil ze tenslotte niet in moeilijkheden
brengen.
Maandags reeds zei ze tot De Bie in het spreekka
mertje, dat ze zijn aanzoek niet kon aannemen. „Ik hoef
er geen veertien dagen over na te denken. Mijn besluit
staat vast."
De Bie ke;r haar verwonderd aan. „Bea, je bent he
lemaal veranderd sinds zaterdagmorgen. Wat heb je? Je
ziet er zo hemels uit Er is toch geen ander?"
veel „dieper", zonder sentimenali-
teit. Met veel liefde en begrip schil
derde zij vrouwen, meisjes en voor
al kinderen, die zij in haar werk
gekend had.
Kinderzaal is de beroemde ro
man over het leven van de jonge
vrouw, die haar roeping heeft ge
vonden in de verpleging van het
zieke, noodlijdende kind Een
prachtig, levenswarm verhaal van
onzelfzuchtigheid en werkelijke
liefde. Anke Servaes schrijft over
de kleine zieken en de grote men
sen die hen komen bezoeken; over
de doktoren en de verpleegsters,
die te strijden hebben tegen on
wil en onkunde, argwaan en ver
keerd geplaatst medelijden. Dr. P.
H. Ritter Jr. heeft destijds in een
radiorede over dit boek gezegd:
„Een klein wonder van gespannen
smart en vreugd. De tekening van
een vrouwenkarakter, zo duidelijk,
zo ongerept, als sinds Top Naeff
niet meer in onze letterkunde is
voorgekomen."
De laatse roman in „Dochters
van Eva" is het beroemde en ver
filmde boek van P^r Olof Ekström
„Zij danste maar één zomer.''
Per Olof Ekström werd op 26
april 1926 in de Zweedse plaats
Dalsland geboren als zoon van 'n
landbouwer. Na zijn werk op de
boerderij ging hij 's avonds voor
zichzelf studeren. In 1947 maakte
hij zijn literair debuut met de ro
man „De eenzamen." Twee jaar
later kreeg hij een prijs van 10
duiziend Zweedse kronen voor zijn
nu wereldberoemde boek ,Zij dans
te maar één zomer'. Daarna heeft
hij nog elf romans gepubliceerd
waavan de meeste het leven van
moderne jonge Zweedse mensen tot
thema hebben. Ondanks zijn lite
raire bezigheden is Ekström zijn
afkomst trouw gebleven: hij bezit
nu de boerderij van zijn ouders en
leidt het bedrijf zelf.
Slechts zelden heeft een debuut
van een jong auteur in Zwedien
zo'n groe opgang gemaakt als dit.
In korte tijd waren er in het land
zelf ruim 100.000 exemplaren ver
kocht. Er verscheen in zestien lan
den een vertaling en er werd een
film van gemaakt, die een evten
groot sukses had. De reden waar
om dit boek van de (toen) 23-
jarige Ekström zo aansloeg, is
waarschijnlijk gelegen in het feit
dat het een thema heeft dat ieder
een na aan het hart ligt.
Zij danste maar één zomer is het
verhaal van de liefde tussen het
17-jarige boerenmeisje Kerstin en
de 19-jarige ingenieurs-zoon „uit de
stad", Göran. Diep-menselijk zijn
de hoofdpersonen getekend, in hun
vreugde, hun onzekerheid, bun
angst en Vrijmoedigheid. Er be
staan in de literatuur maar weinig
voorbeelden van een zo oprechte,
zuivere visie op de jeugd en nog
maar zelden is oen eerste liefde zo
eerlijk en zo subtiel beschreven
ANWB VERWACHT 2000
KAMPERENDE GASTEN TIJDENS
PINKSTEREN
Berg en Bos in Apeldoorn
wordt voorzien van tijdelijke
accomodatie.
De ANWB zal in tegenwoordig
heid van naar schatting 2000 kam
peerders tijdens de aanstaande
Pinksterdagen het 20-jarig bestaan
van zijn mentorkorps vieren op de
bosweiden van Berg en Bos te
Apeldoorn. De Bond heeft van de
gemeente, die eigenaresse is van
het park, speciale toestemming ge
kregen om het terrein te voorzien
van een tijdelijke accomodatie. zo
als sanitaire inrichtingen, voor
maximaal 2500 kamperende gasten.
Niet alleen de mentors - ervaren
kampeerders van de ANWB assiste
ren bij de vele taken op dit ge
bied - zullen bij de feestelijkheden
aanwezig zijn, ook vele honderden
die eens deelnamen aan een van
de ANWB-kampen te Ommen,
waar nieuwelingen ervaring kun
nen opdoen in het kamperen, heb
ben voor het vierde mentorlustrum
in Berg en Bos ingeschreven. Dit.
jaar zal het honderdste Ommen
kamp worden gehouden.
De ANWB grijpt dit aan als twee
de reden om het feestkamp te or
ganiseren, dat op zaterdag 16 mei
a.s. zal aanvangen en zal voort
duren tot de avond van maandag
18 mei (tweede Pinksterdag).
De bosweiden van Berg en Bos
worden in gebruik genomen, omdat
de ANWB verwacht dat tijdens de
Pinksteren alle officiële kampeer
terreinen in Nederland zeer vol
zullen zijn. De Bond acht het dan
niet verantwoord een groot terrein
te onttrekken aan de kampeerruim-
te in ons land.