C KilcaiitLeniiiand
in 't Noordhollands duinreservaat
aallozen winstpunt
Zakenmensen
WATERSTANDEN
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 6 AUGUSTUS 1964
Wij lazen
Ponykamp „De Kakelhof'
„Dan ben je vanaf dit ogenblik mijn privé-sekreta-
resse." Ze wees naar een hoek in het vertrek. „Haal
een tafel en een schrijfmachine en zet die daar neer. Je
komt voortaaan hier werken- Als je werk naar mijn
genoegen is, krijg je ook opslag."
„Nou, wat graag, mevrouw."
Nadat het meisje geïnstalleerd Was, dicteerde ze een
brief voor het accountantsbureau en vroeg om een on
middellijke controle van de boeken. Daarna gaf ze op
dracht tlwee advertenties te plaatsen, één voor een kan
toormeisje, dat Maria moest vervangen, en één voor een
boekhouder.
„Eventuele brieven komen natuurlijk bij mij en niet
bij meneer Talingen. Is dat goed begrepen?"
Het meisje knikte en had op hetzelfde ogenblik de
situatie door. Ze heeft een hekel aan Tom; hij ligt er
bij haar uit. Wat zou hij gedaan hebben, dat ze 'm niet
moet? Doch ze had genoeg geleerd om haar mond ste-
vüg gesloten te houden-
„En Mariaals privé-sekretaresse draag je een ze
kere verantwoording. Die verantwoording houdt ook
geheimhouding in- Dat betekent, dat je buiten het kan
toor alles vergeten bent, wat hier besproken en ge
schreven wordt. Is dat ook goed begrepen?"
Opnieuw knikte het meisje. „Ik beschouw dat als
vanzelfsprekend, mevrouw."
Roelie keek het meisje enige ogenblikken aan, maar
Maria Weerstond de vlijmscherpe blik. Wat kon het
haar verder schelen? Als zij meer verdiende in deze
vertrouwenspositie, dan wist ze haar plaats en zou ze
zwijgen.
„Juist," zei Roelie tevreden. „Wij begrijpen elkaar.
Hieruit vloeit tevens voort, dat je uitsluitend van mij
bevelen hebt aan te nemen- Verder van niemand. Dus
ook niet van de heer Talingen."
„In orde, mevrouw. U kunt ten volle op mijn mede-
werkinjg rekenen."
Om half zes vertrok het kantoorpersoneel, behalve
Talingen. Roelie wachtte tien minuten, toen opende
ze zijn deur en bleef in de deuropening staan. Ze keek
enige ogenblikken naar hem en zei toen, langzaam op
sarcastische toon: „Ik bewonder je ijver en toewijding
voor mijn zaak, maar ik zal het meer op prijs stellen,
als je je vanaf heden stipt houdt aan de werktijden.
Je bent momenteel tien minuten over tijd. De werk
uren zijn van half negen tot twaalf en van half twee
tot half zes. Dus.."
Ze maakte een uitnodigend gebaar.
Talingen echter schudde zijn hoofd- „Ik heb door het
overlijden van meneer een achterstand gekregen inl
mijn werkzaamheden, die ik eerst moet inhalen. Ik
knoop er nog wel een paar uurtjes aarn vast.
Ze lachte spottend. „Roerend, die trouw van je. Ik
ben gewoon tot tranen toe bewogen. Als ik voor
zeggen had kreeg je een lintje van me: Voor moed
beleid en trouw, tot zelfs in de slaapkamer van mijn
dienstbode. Maar ik zal van je edelmoedigheid geen
gebruik maken. Je kunt vertrekken en de sleutels hier
laten."
't
„Maar, mevrouw
„En ik Wens niet langer te worden tegengesproken.
Zeker niet door jou- Allons, de sleutels. Wanneer zal
het nu eindelijk eens tot die weke hersens van je door
dringen, dat ik de baas ben hier en volledig van mijn
rechten gebruik zal maken?"
Hij haalde gelaten zijn schouders op en sloot de boe
ken, die hij in het bureau wegborg. Na de laden geslo
te hebben, kwam hij overeind, legde de sleutelbos op
zijn bureau en begaf zich daarna naar de hangkast,
waaruit hij jas en hoed nam. Hij trok zijn jas aan en
Mep op haar toe en toen ze in de deuropening bleef
staan, aarzelde hij even en keek haar aan. „Als u mis
schien even opzij wilt gaan
Ze ging echter tegen de deurpost aanleunen en sloeg
haar armen over elkaar. Nadat ze hem eens van top tof
teen had aangekeken, knikte ze. „De keurige meneer
Talingen, die zo goed staat aangeschreven in ons dorp,
hè? Kijk eens? Smetteloos ziet meneer er uit. Geen
stofje op zijn mooie regenjas, geen smetje op zijn glan
zende schoenen. Om door een ringetje te halen. Waarop
alle mooie meisjes van ons dierbaar dorp verliefd zijn en
met smachtende blikken de dandy van het dorp na
kijken. Een man kun je met al die correctheid zand
in de ogen strooien en jonige meisjes kun je ermee
verblinden- En als je je persoonlijkheid laat gelden,
dan zal het personeel ook wel tot je opzien. Maar ik
heb jou altijd door gehad, suffe Kloris. Want een kerel
ben je niet eens. Als jij werkelijk een flinke kerel was
geweest, dan had je indertijd mijn gebod getrotseerd
en was je met Lena Rooijakkers naar het gemeentehuis
en de kerk gegaan. Van Dolf had je wel een huis ge
kregen en dan was je misschien langzamerhand een
degelijke huisvader geworden, hoewel je eerste pogin
gen daartoe tamelijk schipbreuk hebben geleden. Laten
we hopen, dat Elsje Vrienhoven het met haar tweede
echtgenoot beter getroffen heeft als met haar eerste."
Hij kreeg een kleur en balde zijn vuisten. „Hebt u
in mijn Verleden zitten wroeten?" Zijn1 stem klonk
kwaadaardig.
Ze genoot van haar triomf. „Ik heb je hele doopceel
gelicht, vanaf het moment, dat je als zestienjarige snot
neus het hoofd op hol bracht van de dochter van de
hoofdonderwijzer, door drie dagen er met haar van
door te gaan. Tot op het moment, dat je het welver
diende pak slaag kreeg van een zekere meneer Smalts,
die er niet van gediend was, dat je zijn vrouw bezocht
tijdens zijn afwezigheid."
Zijn kleur werd nog donkerder. „Meneer Borger wist
bepaalde dingen van me, maar heeft me desondanks
geaccepteerd, mevrouw. En hier, in dit dorp.behalve
die éne keer ik dacht, dat er verder niets op mij aan
te merken was. Ik heb er tenminste altijd mijn best
voor gedaan."
Ze knikte en ging op haar andere been staan. „O ja,
meneer TaMngen heeft zo verschrikkelijk zijn best ge
daan in alles. Mijn onmisbare procuratiehouder, noemde
Dolf je. Enfin, meneer, je zult in de komende weken
zelf bemerken, hoe onmisbaar je bent Ze deed een
stap opzij en maakte een uitnodigend gebaar. „Ik wens
,u een goede avond, meneer de procuratiehoudr."
Talingen bleef staan, nog steeds met de hoed in de
hand, die hij nerveus rond draaide. „Wat is uw bedoe
ling, mevrouw? Om mij in het dorp onmogelijk te ma
ken?"
Roelie fronste haar wenkbrauwen. „Ik? Geen sprake
van. Borger's Brandstof- en Fouragehandel zal gaarne
nog enige tijd gebruik maken van je gewaardeerde
diensten. We zijn een nette firma en zetten onze men
sen niet zo maar op straat. Vast niet."
„Dus u gaat me hier er uit werken?"
Ze kneep een oog half dicht en boog zich iets naar
hem toe. „Wat ik ga doen, meneer Talingen, nu en in
de naaste toekomst, zult u spoedig genoeg bemerken.
U hebt imij eens vernederd u hebt me aangeraakt en
zelfs bedreigd. Ik betrapte u op zeer onoirbare dingen
en u ging de feiten verdraaien om ze zodoende in uw
voordeel uit te buiten. Waardoor ik eindelijk gelegen
heid kreeg u zonder meer ini uw ware gedaante te aan
schouwen. Dacht u soms, dait ik dit vergeten was? Een
dergehjke belediging vergeet geen enkele vrouw, die
zichzelf respecteert, verstaat u? Denkt u daar vanavond
maar eens over na en trekt u daar dan uw conclusies
uit- Ik wens u verder een goede avond."
Ze draaide zich om en liep terug naar haar stoel,
waarin ze ging zitten. Zonder verder nog op de man
te letten, pakte ze een brief en begon te lezen. Talin
gen draalde nog even, wilde wat zeggen, maar bedacht
zich blijkbaar en verliet het vertrek, zond'er nog een
woord te spreken.
Roelie legde de brief neer en luisterde naar de weg
stervende voetstappen. Ze hoorde hem de trap af gaan,
de buitendeur open en dicht doen en een minluut later
zijn wagentje wegrijden. Ze knikte en greep de brief
weer op, die ze had zitten lezen. Langzaam frommelde
ze die in elkaar en terwijl de knokels van haar vuis
ten wlit werden, fluisterde ze: „Dit is het begin nog
maar, mannetje, alleen nog maar het begin. Voor het
einde kamt, hoop ik, dat ze je naar een zenuwinrich
ting zullen moeten brengen".
Vanaf die dag zetelde Roelie onafgebroken in het
privékantoor. Ze had Jopie orders gegeven en samen met
het kindermeisje en Greet zorgde ze er voor, dat de
Vier dochters van Roelie op tijd naar school gingen en
dat precies am twaalf uur het eten op tafel stond- Roe
lie wist, dat ze in dit opzicht volledig op Jopie kon
ïekensn en toen ze vrijdags de meisjes het maandsa
laris uitbetaalde - een werkje, dat voorheen altijd door
Talingen geschiedde - liet ze Jopie even blijven en
schoof haar, toen de anderen vertrokken waren, een
tientje toe. „Zo, meisje, dat is voor jou, een extraatje.
Ik ben blij, dat ik me helemaal op je kan verlaten.
Houdt het zo."
Jopie was verrast. „Hartelijk dank, mevrouw, maar
zonder dat., eh. kunt u natuurlijk ook op me reke
nen,"
Ze knikte. „Daarvan ben ik overtuigd, kind."
HOOFDSTUK 10
Na een paar weken hard werken begon Roelie enig
inzicht te krijgen van de zaken, die in dit bedrijf ge
daan werden. Daaruit bleek haar, dat de afdeling brand
stoffen de laatste jaren achteruit ging, maar daaren
tegen de verkoop van huisbrand- en andere olieën met
sprongen omhoog liep en ook de hanldel in kunstmest
stoffen behoorlijk floreerde. Ze had een hele morgen
besteed aan een bespreking met de twee accountants,
die de boeken hadden gecontroleerd- Daardoor kreeg
ze ook enige kijk op de financiële toestand van de zaak,
die kerngezond was. Daardoor kwam ze te weten, dat
er een kapitaal aan vorderingen uitstond bij diverse
klanten, soms van" leveringen, die al jaren geleden
geschied waren. Wat de oorzaak daarvan was, konden
de heren geen antwoord op geven. Daarvoor moest ze
bij de heer Talingen zijn. Maar RoeHe wuifde met haar
hand en antwoordde: „U hebt zelf alle gegevens omtrent
de crediteuren. Ik draag u op alle uitstaande vorde
ringen, die ouder zijn dan zes maanden, met de meeste
spoed te innen. Desnoods via een deurwaarder en in het
uiterste geval middels de rechter. Onze klanten moeten
dan maar eens bmerken dat we hier geen filantropi
sche instelling hebben."
Is de moderne muziek
te ingewikkeld
Een oud Volksgeloof
Na de droeve zomers van de laat
ste jaren lijkt een voorspelling dat
het dit jaar een mooie zomer zal
worden (ja, zelfs zal blijven), mis
schien wel wat boud gesproken.
Toch wagen wij het erop.
De tot nu toe dit seizoen opgedane
ervaringen hebben ons bepaald op
timistisch gemaakt en bovendien
hebben wij ermee gewacht tot St.
Margriet. Wij hebben het de vorige
jaren niet onder stoelen en banken
gestoken, dat wij er echt in gelo
ven, dat oude gezegden en volksge
loof, dat het weer van die dag be
palend is voor het weertype van
de volgende zes weken. En was het
op 20 juli geen verrukkelijk zomer
weer met temperaturen zo tussen
de 20 en 25 graden? Dit volksge
loof van onze verre voorouders, die
een zo veel nauwer en hechter con
tact met de natuur hadden, be
waart de herinnering aan Marga-
retha van Antiochië, een heilige,
die na tot het Christelijk geloof te
zijn overgegaan door haar heidense
vader werd verstoten en in 320 na
Christus de marteldood stierf. Of
dat op 20 juli was, of welke bete
kenis deze datum in het leven van
deze martelares had, konden wij
niet nagaan. Indien iemand ons
hieromtreht nader kan inlichten,
houden wij ons daarvoor zeer aan
bevolen (P.W..N, Essenlaan 10 te
Bloemendaal).
Weliswaar kunnen wij dit met
onze huidige zo gevorderde
stand van wetenschap en techniek
geenszins verklaren, doch de sta
tistieken geven een onmiskenbare
bevestiging van de juistheid van dit
volksgeloof en ook door onze eigen
recente herinneringen wordt dit
ondubbelzinnig gestaafd; immers 20
juli 1959 was de laatste volop zo
merse Sint Margriet, het jaar dat
wij die onvergetelijke prachtige zo
mer beleefden! Met al ons vernuft
en eigen wijsheid - we behoeven
't alleen maar aan elkaar te schrij
ven om er een geheel andere be
tekenis aan te geven - kan dit be
sef er wellicht toe bijdragen ons
met wat meer bescheidenheid open
te stellen voor de zo onmetelijk
rijke en wonderbare wereld der
natuur.
Pluk de dag en
En waar kunt U dit beter bele
ven dan in 't Noordhollands Duin
reservaat, het neusje van de zalm
van Hollands duinen, dat met ruim
4800 ha een uniek natuurgebied is,
waar auto's en bromfietsen (en
draagbare radio's) taboe zijn, zodat
U er volop kunt genieten van de
rust en stilte in de vrije natuur.
Ook in het verleden was men hier
reeds van overtuigd, want in een
boekwerk uit de 18e eeuw over de
duinen heet het reeds; „Nergens
ontmoet de Kruidkundige eene
zoo groote verscheidenheid van
wassende Planten en Kruiden. Vee-
Ie behoren onder de heilzaamste
Planten, zo tot Geneeskundig als
Oeconomisch gebruick en de Kruid-
boeren en veele Apothekers doen
dezelve in grote menigte opzoe
ken."
Over kruiden gesproken; nog
bloeit de verrukkelijke tijm en wat
die heilzame planten betreft ver
melden wij nog eens de voor het
duin zo typerende driedistel, Car-
lina vulgaris, waarvan de oude
legenden verhaalden, hoe deze als
geneesmiddel tegen de zo gevrees
de zwarte dood door Karei de Grote
- Carolus Magnus, vandaar de La
tijnse naam - werd ontdekt. Juist
nu zal men in het duin deze magi
sche plant, vaak met meer dan drie
bloemen, veelvuldig kunnen aan
treffen en bij zonneschijn begint
de bloem te „stralen", doordat ze
dan haar zilverglanzende omwind
selbladen uitspreidt als opmerkelij
ke blikvangers. Bij regen en som
ber weer blijft de bloem echter
gesloten, vandaar ook wel de naaim
„weerdistel".
En van dat „oeconomisch ge
bruick" plukt U ook nu nog de
vruchten, want weldra zal een
smakelijke duinvrucht rijpen. Dus
pluk nu de dag en de bramen. Het
ziet er met de bramenoogst be
paald wel hoopvol uit en straks,
zo omstreeks half augustus, zal -
als het weer blijft meewerken -
weer in een deel van het duinter
rein (voornamelijk aan de zeezij
de) tijdelijk het verbod buiten we
gen en paden te komen worden op
geheven om de vele duinbezoekers
en liefhebbers gelegenheid te geven
deze heerlijke vrucht te vergaren.
De openstelling zal als gebruikelijk
nader in de regionale bladen be
kend worden gemaakt.
OP HET STRAND VAN
CAMPERDUIN
Zacht deinend op de zilte baren
Van hier naar Engeland te varen
Tot waar de grote oceaan
Staag voortklotst in een rhytmisch
zingen:
Het lied, het lied in alle dingen,
Dat maar zo weinigen verstaan.
De strekdam, als een pier in zee,
Draagt op haar rug verbolgen
wieren
En schelpen en gestorven dieren.
Een hengelaar, een silhouet,
Heeft op een steen zich neergezet
En vist op bot en schar en schol
Ondiepe zwinnen stromen vol
En als de zee begint te lichten,
Schrijft eenzaam daar een man
gedichten
Jan Visser
LAAG WATER TE CAMPERDUIN
Uitsluitend voor vissers en verkeer
langs het strand bestemd.
(Hoog water pl.m. 6 uur vroeger)
n.m.
9.34
10.32
11.17
12.03
12.43
1.25
2.02
2.40
DE DUINSTREEK
Augustus:
v.m.
7
9.10
8
10.00
9
10.47
10
11.31
11
12.16
12
12.59
13
1.30
14
2.19
in „De Duinstreek" van
5 augustus 1932, dat
de VVV Qroet-Camperduin o.l.V.
boswachter Greup een magnifie
ke duinwandeling had georgani
seerd waaraan 150 mensen deel
namen;
de VVV Schoorl op 7 augustus weer
haar grote zomerfeesten zou hou
den en dat Nico Splinter een
ieder opwekte hieraan mee te
werken;
dat bij slager Lakeman te Schoorl-
dam 10 pond vet spek te koop
was voor één hele gulden;
dat in Bergen een woning te huur
was voor ƒ2,50 per week;
dat de ook nu nog geldende oproep
in de betreffende editie vet ge
drukt verscheen:
Rukt geene takken af en plukt
geene bloemen in de vrije natuur;
eer ge thuis komt zijn plant en
bloem gewoonlijk verdord.
Het ponyrijden heeft de laatste
jaren, vooral in het buitenland, een
grote vlucht genomen. Dit is voor
al te danken aan de IJslandse po
ny's die in Duitsland en Denemar
ken veel worden gebruikt omdat
ze zeer geschikt zijn voor het ma
ken van lange dagtochten. De IJs
landse pony is vooral bij kinderen
geliefd omdat het een bijzonder
betrouwbaar, mak en gewillig rij
dier is. Dit soort pony's is ook ge
schikt om door volwassenen bere
den te worden. Bovenstaande re
gels staan te lezen in een circulai
re van het ponycentrum „De Ka
kelhof" aan de Omloop, dat wij
dezer dagen bezochten.
De eigenaar van het centrum, de
heer P. N. Leguit was zo vriende
lijk ons het een en ander over zijn
bedrijf te vertellen.
„Men kan bij ons zowel 's zomers
als 's winters ponyrijden" zei hij en
daarnaast organiseren wij in de zo
mermaanden de z.g. ponykampen.
Kinderen van ongeveer 10 tot 16
jaar kunnen dan het ponyrijden bij
ons leren en krijgen naast deze les
sen een volledige verzorging. Zo'n
verblijf kost per kind ƒ140,per
week. We krijgen hier kinderen uit
het hele land, vooral Euratom te
Petten toont veel belangstelling
voor onze kampen. Veel reclame
behoeven we voor dit soort werk
niet te maken, we werken vooral
met recommandatie. Er zijn hier in
Nederland een vijftiental ponyscho-
len imaar ons bedrijf is het enige in
Noordholland. De moeilijkheid is
dat wij hier dood lopen op 't Noord
zeekanaal en de Afsluitdijk zodat 't
maken van grote dagtochten onmo
gelijk is. We draaien hier nu vier
jaar en uiteraard zijn we beschei
den begonnen en wel met een paar
pony's die we rechtstreeks uit IJs
land hebben laten komen. Die die
ren moesten eerst worden getemd
en eerlijk, het was je reinste wild
west. We moesten een kraal bou
wen en hebben daar de dieren
eerst in gebracht.
De pony's zijn erg sterk, in die
begintijd hebben we wel gezien dat
ze 3 volwassen mensen over de
grond kunnen slepen. Uiteindelijk
is het gelukt om de dieren te tem
men en later hebben we meer po
ny's aangekocht. Nu hebben we 9
pony's die per stuk zo'n ƒ1500,
hebben gekost. Deze dieren die zo
uit IJsland komen zijn nog niet
door de mensen bedorven; ze mo
gen dan wild zijn maar zijn ze een
maal mak dan is bijten en slaan
een grote uitzondering.
FEUILLETON
DOOR LEIDA GRAAFLAND (13)
De berijders van paarden kleine
ren de pony's wel eens maar ze
vergeten dat een pony een normaal
paard is en dat het er vanaf hangt
wet je met de dieren doet. Ook zeg
gen ze wel dat men door het be
rijden van een pony geen goede
„zit" krijgt maar dat is onzin. In
Engeland wordt heel veel op pony's
gereden en dit wordt als een sooit
aanloop gezien om later op een
paard van normale grootte over te
gaan.
De kinderen die hier zo'n kamp
meemaken moeten de dieren vol
ledig verzorgen. Ze moeten inzien
dat een paard geen bromfiets is en
we kijken altijd eerst of het kind
wel aanleg heeft voor dit werk.
Het is wel eigenaardig dat we
meer meisjes dan jongens krijgen
trouwens, de dames schijnen van
nature een aanleg voor paardrijden
te bezitten.
Japans professor zoekt raad
in Holland.
Begin van deze maand vertoefde
er een dag lang een stille, slechts
door enkelen opgemerkte gast in
ons land, die echter in zijn eigen
land aan het andere eind van de
wereld een zeer vooraanstaande
autoriteit op muziekgebied is. Pro
fessor Kiyoshi Komatsu doceert mu
ziekgeschiedenis aan de Universi
teit der Kunsten te Tokio. Hij is
secretaris van de Japanse afdeling
van het Conseil International de la
Musique, een sectie van de Unes
co. Uit dien hoofde nam hij on
langs deel aan congressen in Ham
burg en Boedapest. Alvorens via
Rome naar Tokio terug te vliegen,
bracht hij een zeer kort bezoek
aan ons land en om precies te zijn:
aan Slikkerveer.
Internationaal probleem
Het is een groot internationaal
probleem", zo legde hij uit, „dat de
moderne muziek te ingewikkeld is
om nog duidelijk en nauwkeurig in
het ook in Japan gebruikelijke tra
ditionele westerse notenschrift te
kunnen worden neergeschreven.
Maar dit notenschrift als zodanig is
ook zeer ingewikkeld, het is niet
gemakkelijk te lezen. Voor de mu
sicus betekent het een studie apart
laat staan voor de gewone musice
rende burger. Door het moeizame
leren lezen van het notenschrift
komt hij vaak niet voldoende aan
het leren musiceren toe.
Sinds ik in 1951 via de Unesco
voor het eerst van het Nederland
se Klavarskribo muziekschrift hoor
de, heb ik hier veel studie van ge
maakt en er ook verschillende pu-
blikaties aan gewijd. De muziek
wereld in Japan is zeer geïnteres
seerd in dit muziekschrift, dat mis
schien op den duur een oplosing
voor vele problemen kan vormen.
Er zijn vooral op het punt van de
huismuziek al belangwekkende er
varingen mee opgedaan.
Zoals professor Komatsu verder
vertelde, was hij voor het eerst in
Europa en had de gelegenheid te
baat genomen, in Nederland meer
theoretische gegevens en praktische
ervaringen te verzamelen.
Grote uitvinding
„Het is een grote uitvinding", ge
tuigde hij, „want dit muziekschrft
is zeer gemakkelijk te lezen en
daardoor wordt ook het musiceren
gemakkelijker. Het is eenvoudiger
dan het normale notenschrift en
desondanks kan men er alle nuan
ces van de muziek nauwkeuriger
mee uitdrukken."
Daarbij vertelde professor Komat
su, dat hij pas in Slikkerveer ten
volle van de waarde van dit nota
tiesysteem overtuigd was geraakt.
Werkelijk verbaasd had hij gestaan,
hoe doeltreffend dit muziekschrift
in de praktijk is. De professor had
namelijk op een vleugel in het Slik-
kerveerse instituut een oude Japan
se melodie gespeeld, die aan de Ne
derlandse toehoorders uiteraard
volmaakt onbekend was. Een aan
die vleugel gekoppelde electrische
schrijfmachine had tegelijkertijd de
noten van de melodie met alle rus
ten, maatkarakteristieken, accenten
en andere bijzonderheden op rol
uitgetikt. Toen nu een Klavarskribo
speler dit muziekblad op de vleu
gel kreeg voorgezet, bracht ook hij
de onbekende Japanse melodie on
middellijk feilloos ten gehore!
Een advertentie met een
korte suggestieve tekst
brengt uw zaak of
bedrijf onder de ogen
van de vele lezers van
ons blad I 1
