^ykotdsa tfï&Ltsa
ij Hazan
aatHotan winstpunt
azopanmg
SCHOORL
Plattelandsvrouwen
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 1 OKTOBER 1964
Schoorl-Duinranders
van mij?
„Mevrouw, weet u, wat hij allemaal al meegemaakt
heeft in zijn leven?"
Roelie spreidde haar handen uit. „Alstublieft, spaart
u mij al die confidenties. Misschien weet ik wel meer
van zijn verleden dan u- Ik ben volkomen op de hoogte-
Wilt u, dat ik een boekje over hem opendoe? Het zit
muurvast in mijn geheugen gemetseld. Als 16-jarige no
zem all drie dagen op sjouw met een drie jaar oudere
dochter van de hooftonderwijzer, waardoor het hele
dorp op stelten stond.
Op 19-jarige leeftijd getrouwd met Elsje Vrienhoven,
bij wiie hij twee kinderen kreeg. Gedurende zijn drie-
en-een-half jarig huwelijk een aantal affaires gehad met
gehuwde en ongehuwde vrouwen, waarvan de klap op
de vuurpijl was zijn verhouding met een zekere me
vrouw Smalts, wier echtgenoot hem eens een flink pak
Slaag toediende. Wilt u nog meer weten?"
De kleur op de wangen van de bezoekster was gelei
delijk aan dieprood geworden. „Hoe weet u dit alle
maal?" fluisterde ze ontzet.
Roelie haalde haar schouders op. „Wat dacht u, dat
wij zonder meer personeel aannamen in vertrouwens
posities, zonder naar iemands verleden te informeren?"
„Desondanks hebt u hem indertijd aangenomen?"
„Dat deed mijn man. Ik heb hem vaak genoeg ge
waarschuwd, maar mannen zijn in dit opzicht blind en
doof."
„En toen uw man dood was, hebt u n&et gerust, voor
U Tom er uit gewerkt had-"
Roelie's oogpupillen vernauwden zich en met inge
houden woede antwoordde ze: „U durft veel te zeggen,
mevrouw. Beseft u wel goed, dat u hier een beschuldi
ging uitspreekt, waarvoor u geen enkel steekhoudend
bewijs hebt? Ik zei u toch al, dat ik hem enkel met
ziekteverlof stuurde?"
De andere vrouw knikte. „Hij heeft het me verteld.
Eén dag nadat de nieuwe boekhouder zijn intrede hier
had gedaan. Waaruit de goe-gemeente kon concluderen,
dat er dan wel iets loos zou zijn met Tom."
„Wat interesseert mij, wat de mensen kletsen
„Wilt u niet meehelpen, mevrouw, pogingen in het
werk te stellen om hem van de totale ondergang te red
den?"
Met de ogen wijd open keek ze naar de bezoekster.
„Maar mevrouw, waar ziet u mij voor aan? Ik heb hier
mijn zaak, die m geheel bezig houdt. Ik beschik ter
pauwernood over enige vnje tijd.U weet, dat hij nog
steeds beschouwd wordt als zijnde bij ons in dienstbe
trekking. Vertelt u hem dat en als hij terugkomt als
een behoorlijk mens, wil ik zijn verleden verder ver
geten en hem opnieuw aan het werk zetten. Mij dunkt,
dat dit concessies zijn, -die wel geen bedrijf zal maken.
Daarbij in aanmerking nemende, dat hij al ruim een
jaar weg is."
Mevrouw van Schijndel slaakte een zucht en stopte
de zakdoek in haar tas. „Ik merk wel, dat ik me de
lange reis naar hier had kunnen besparen. Ik had ge
hoopt, dat ik met succes een beroep kon doen op uw
menselijkheid."
Roelie schudde 'haar hoofd. „Wat denkt u nu eigenlijk
Dat ik een soort magische invloed uitoefen
op mannen in het algemeen en op uw broer in het bij
zonder? Als u, zijn eigen zuster, ndet in staat is om hem
te weerhouden naar de bliksem te gaan, waaraan dank
ik dan de eer, dat u mij deze capaciteiten wel meent te
kunnen toerekenen?"
De bezoekster keek haar strak aan en antwoordde
langzaam en nadrukkelijk: „Omdat hij nog steeds van
u houdt, mevrouw. Het zijn z'n eigen woorden-"
„Mevrouw, laat u me alstublieft niet lachen- Moet ik
dergelijke onzin nog serieus nemen? Ik ben een weduwe
met vijf grote kinderen, bijna veertig jaar oud. Als uw
broer dergelijke absurditeiten uitkraamt, weet u, waar
hij dan thuishoort? In een krankzinnigengesticht."
(De ander knikte. „Troost u, mievrouw, het zal niet
lang meer duren, of hij zit er. Maar voor ik vertrek,
wil ik u nog iets vertellen, dan zal ik u njiet langer van
uw kostbare tijd beroven. U weet zoveel van zijn ver
leden, blijkens uw inlichtingen van zoeven. Weet u ook,
hoe dit alles komt? Is het u bekend, dat maar ten dele
de schuld op hem geschoven moet worden?"
Roelie wuifde opnieuw met haar handen. „Ach, me
vrouw, dit alles interesseert mij niet heit minst- Als uw
broer verkiest om naar de bliksem te gaan, dan moet
hij dat zelf weten. Erg jammer, maar ik zie werkelijk
niet in, wat ik daarmee te maken heb- Ik heb heus wel
andere dingen aan mijn hoofd, die belangrijker zijn. Het
spijt me.
De bezoekster stond op. „Het spijt mij eveneens. Ik
had gedacht, dat u anders was. Ik zal u in een brief
schrijven, wat ik hier nog graag had willen vertellen.
Misschien wilt u dan de moeite nemen om het te lezen.
Misschien gaat u dan de hele levensgeschiedenis van
mijn broer met andere ogen bezien. Goeden middag,
mevrouw-"
Toen de bezoekster vertrokken was, haalde Roelie haar
schouders op, stak een njieuwe sigaret aan en verdiepte
zich weer in haar werk. Wat kon het haar tenslotte
schelen? Hij had toch zeker zijn verdiende loon, dat
arrogante ventje?
Twee dagen later was er tussen de stapel post een
aangetekend schrijven, afkomstig van mevrouw van
Schijndel uit Lage Mierde. Ze bekeek de dikke enve
loppe even en had neiging hem ongeopend in de prul-
Iemand te gooien. Doch iets weerhield haar en na enige
aarzeling legde ze de brief afzonderlijk en begon de
stapel door te werken. Na enkele sekonden was de brief
uit Lage Mierde al vergeten en de rest van de dag
werkte ze in een hoog tempo om alles nog dezelfde dag
te kunnen afhandelen. Gelukkig waren er weer enkele
grote bestellingen van industrieën uit de omgeving en
deze gaf ze als eerste door naar de daarvoor bestemde
afdeling. Het was reeds ver over zessen, toen ze haar
bureau opruimde en dacht: morgen is er weer een dag,
dan zullen we wel verder zien.
Terwijl ze op het punt stond naar huis te gaan, viel
haar oog op de aangetekende brief uit Lage Mierde,
die ze 's morgens half onder de bureaulamp had gelegd.
Besluiteloos bleef ze even staan. Opnieuw voelde ze
er veel voor de brief in de papiermand te deponeren,
doch tenslotte nam ze hem op en stak hem in de zak
van haar mantelpak.
Thuisgekomen, zat ze meteen weer in de gezinsna-
righeid. Greetje was het dorp al in en probeerde daar
uit te vinden, waar Annie was, want die bleek niet, zo
als haar moeder het kind bevolen had, rechtstreeks van
school naar huis gelopen te zijn. Integendeel, ze was
nog niet eens thuis geweest. Roelie had al lang door,
dat de dienstmeisjes doorgaans probeerde er voor te
zorgen, dat de meisjes vóór etenstijd thuis waren, om
zodoende straf van hun moeder te voorkomen. Enerzijds
stelde ze dit op prijs, maar ze begreep zeer wel, dat
het moederlijk gezag meer invloed uitoefende dan de
smeekbeden van de dienstmeisjes. Om half zeven kwam
Greetje eindelijk terug en Roelie zag terstond, dat ze
gehuild had.
„Wat is er aan de hand?"
„Mevrouw," begon ze weer te snikken, „Annie is aan
het Benedeneind en ze wil niet met me mee gaan. Ze
9tookt de jongens tegen me op en...."
„Stil maar, Greet, ik begrijp het al. Zeg tegen Jopie,
dat ze maar vast begint met de kinderen. Ik eet straks
wel afzonderlijk."
Ze Mep naar het kleine vertrekje, dat Dolf indertijd
als kantoortje had ingericht en waar ook de telefoon
stond. In het klooster te Venray had ze nog een oude
schoolvriendin. Misschien, dat die er wat op wist.
Ze belde het klooster, vroeg naar zuster Antonia en
kreeg die spoedig aan de lijn. Met enkele woorden ver
telde ze van haar gezinsmoeilijkheden, de drukke zaak
en de ongezeggelijkheid van haar oudste dochter. Na
enig heen en weer gepraat kreeg ze toestemming op
haar verzoek en drie minuten later zat Roedie in haar
wagen en reed naar het Benedeneind, waar in een min
of meer beruchte nozemcafetaria haar dochter aan het
twisten was met een harer vriendjes. Zonder een woord
te zeggen opende ze de deur, keek naar haar dochter,
die haar dans terstond staakte en wenkte haar. Gedwee
liep het meisje naar buiten. Roelie opende het portier
en Annie stapte in. Onmiddellijk daarna reed Roelie in
een snelle vaart het dorp uit. Het kind keek naar de
weg en toen haar moeder. „Waar gaan we heen? U
rijdt verkeerd...." begon ze.
„Houd je mond," beval Roelie kort en bondig. Ze
trapte het gaspedaal steeds dieper in en remde af, als
het bordje met 50 km in zicht kwam. Maar buiten het
laatste dorp trapte ze opnieuw de pedaal naar beneden
en de wagen suisde over de brede weg door de Peel.
Een klein half uur later stopte ze voor de ingang van
het klooster en leverde daar haar dochter af met de be
lofte, dat haar kleren en verdere bezittingen de vol
gende dag gebracht zouden worden. De zusters in het
algemeen en zuster Antonia in het bizonder zouden
zich wel over de nu wild huilende Annie ontfermen.
Thuisgekomen zette ze zich aan de maaitijd, die Jopie
voor haar warm gehouden had. Met een paar woorden
deelde ze mede, welke maatregel ze genomen had. „Pak
haar spullen in een paar koffers. Morgenochtend laat ik
ze wel door één van de knechten halen. Misschien dat
een maand klooster haar wel tot inkeer brengt."
En Jopie dacht in stilte, dat mevrouw daar zeer ver
standig aan gedaan had. Met Annie was de laatste tijd
immers geen land meer te bezeilen?
Na het eten trok ze haar jasje uit en voelde de brief.
Ook dat nog. Alsof ze nog niet genoeg aan haar hoofd
had. Maar eerst vertoefde ze nog e enuurtje bij haar an
dere dochters, controleerde het huiswerk van Maria, die
taken opkreeg van de huishoudschool, en verwonderde
er zich deze avond over, dat de tweeling deze dag blijk
baar geen stunten uitgehaald had.
-Toen de kinfderen naar bed waren, zocht ze zu chtend
van vermoeidheid haar boudoir op, schopte haar schoe
nen uit en ontkleedde ziih gedeeltelijk, waarna ze een
kimono losjes aantrok en zich gemakkelijk installeerde
op een bank bij het raam. Opnieuw herinnerde ze zich
de brief, keek naar de stoel, waarover het jasje hing en
kwam overeind om de brief er uit te ihalenP
Na enige aarzeling scheurde ze de envelop open en
haalde er vijf dicht beschreven vellen papier uit.
N.O.V.I.B. nieuws
Je hewwe ok in Skorl puur zuk-
ke gieruge meinse. Ik weet niet of
datte jullie Klaas kenne, Klaas van
Jan van Laip van Traintje, krek dié.
Hai is trouwt an un maidje v. Teu-
nus Skeresliep, Maartje en die is
gierugman, bar azze ze ien keer in
ut jaar karrebonade hewwe den
kookt Maartje nag un sortement
soep van de ofgekloven biene.
As ut keuveltjeseivend is den gaat
de deur vast en zitte ze in ut don
ker want ze benne doodsbenauwd
datte de brakkies an de deur kom-
me zinge. Nou had die Klaas un
brommer hei en dat ding wier op
lest un oud bel. Maar ja Maartje
hield de hand op de fuut en deer
kon gien are komme. Nou ja die
Klaas hep nagalwat van doen mit
koeie en zulkt hei en op un dag
most ie weer nei Purmerend en ut
begrootte hum van de zente om mit
de bus te gaan vanzelluf. Hai zaide
teuge ze vrou: „Ik most de brom
mer maar neme, dat kost niet zo-
veul as de bus".
Afain hai nei de veemarrukt en
alius gong goed tot ie op de terug
weg mankemente an dat ding kreig.
De brommer gaf un verskrikkeluk-
ke klap, hai pruttelde nag wat en
vedder wassie niet meer op gang te
brande wat Klaas dur ok an dede.
Zuks beurt altaid as je op un weg
zit die van God en alle meinse ver
late is en zo was het ok nou weer.
Klaas most temeste un bar end lou
pe om bai un huis te komme. Hai
belt an en de vrou die nei de deur
kwam sloffe zaide teugen hum dat
dur langs deuze weg nooit un bus
kwam. Dur was wel tillefoon in dat
huis en die vrou hep un taxi vor
Klaas belt zodat ie toch nag bai ze
vrou komme kon. Dat kostte puur
geld vanzelluf hei en ze hewwe dur
de hille eivend over zitte te janke
en te granze. Afain de brommer
wier bai Klaas brocht deur de
vrachtreier en nou had Klaas un
buman die wel wat zag in dat ouwe
barrel.
.,Je moste main die brommer maar
geve", zaide die teuge Klaas, „den
kraige je van main twei ouwe fietse
en deer kejje den wel ien goeie
fiets uit febrieke".
Nou dat wou Klaas wel en hai
an de bak om van twei barrels van
fietse ien te make. Nei veul gejere
mieer was ie den toch zo ver kom
men dat ie de fiets alliendig nag
maar most vurreve.
„Ik most effe nei Piet Maijer
gaan om un bussie fietselak" zai
de Klaas teuge Maartje.
„O" zaide die, „den moste je met-
ien bai Piet Ens un bol braiwol
meeneme van die en die kleur".
Zo zaid zo doen. Klaas kraigt ut
gnappe boskippetassie mei van ze
vrou en hai nei Skorl.
Nou stond de lucht nagal nei re
gen, dus Klaas had ze gnappe re-
gejas maar antrokken. Maar gluk-
kug bleef ut droug en nei un taidje
staptie ie weer bai Maartje binne
mit ze bussie vurruf en de wol.
Maar man, wat keek Maartje raar
toen Klaas binnekwam, ze wier hil-
legaar rood en keek maar nei de
boskippetas en dur man ze jas.
Toen keek Klaas ok en wattie toen
zag nou dat rooide dur toch wel op.
De vurrufbus was opengaan en de
vurruf druppelde uit de bus in
Maartjes tas langs ze gnappe jas
op de grond. No ja durwier toe wel
wat zaid zo hier en deer en ik hep
hoord dat de stomerai die de jas
meenomen had ut ding weer trug
brocht mit de boskip dat de vurruf
dur nooit meer uitgong. Maar mit
dat al hep Klaas nag altaid gien
fiets en deerom gaat ie nou ellukke
week lopende nei Purremerend.
Dus as jullie urn zien loupe zo
om un uur of twei in de nacht den
we te jullie weerom ieallus mit de
bienewagen doen moet. Want de
boskippetas en de nuwe jas moete
dur toch ok weer uitkomme hei.
De eerste bijeenkomst die de afd.
Schoorl van de Ned. Bond van Plat
telandsvrouwen in het seizoen '64-
'65 belegde vond vorige week
woensdag plaats in 'De Roode
Leeuw'. De presidente, mevr. de
Boer zei in haar welkomswoord
verheugd te zijn over de goede op
komst ondanks het feit dat in sep
tember nog veel dames met vakan
tie zijn. Nadat met pianobegeleiding
van mevr. Bergh het bondslied was
gezongen en er enkele huishoudelij
ke zaken waren besproken werd 't
woord gegeven aan de heer Vrie-
man die veel interessants vertelde
over het gigantische bedrijf van de
fa. Bruynzeel te Zaandam.
In 1897, aldus de heer Vrieman
werd het bedrijf gesticht te Rotter
dam door wfjlen K. Bruynzeel en
wel in de vorm van een stoomtim-
merfabriek. De oprichter vond dat
het werken met machines veel eco
nomischer was dan de in die dagen
gebruikelijke bewerking van het
hout met de hand. Zijn tijdgenoten
vonden het een nogal revolutionair
idee maar later moesten ze toch er
kennen dat de heer Bruynzeel het
bij het rechte eind had gehad.
In 1919 werd de fabriek te Rotter
dam door brand verwoest en dit
luidde voor het bedrijf een nieuwe
periode in. De fabriek werd te
Zandam herbouwd en drastisch ge
reorganiseerd en uitgebreid. Naar
Amerikaans voorbeeld streefde men
naar standarisatie van de deuren
vooral in de twintiger jaren een
revolutionaire gedachte die eerst
maar weinig opgang maakte. De
architecten bepaalde in die dagen
de maten van de deuren maar
Bruynzeel pleitte voor invoering v.
een standaardmaat hetgeen na en
kele moeilijke jaren door de bouw
wereld werd gaccepteerd. Momen
teel maakt men 5 - 6000 deuren per
dag bij Bruynzeel en kan men
nauwelijks aan de vraag voldoen.
Zelfs zo dat men blij is als de vorst
intreedt zodat men door de stagna
tie bij het bouwbedrijf de achter
stand enigszins kan inlopen.
Naast deuren maakt men nu keu
kens, kasten, lijsten, parketvloeren
en potloden. Het bleek echter dat
ook Zaandam problemen met zich
meebracht zodat decentralisatie
werd doorgevoerd en enkele fabrie
ken naar Bergen op Zoom werden
overgeplaatst.
Uiteraard werden door de hr. Vrie
man de keukens nader onder de
DE DUINSTREEK
loep genomen, terwijl het gespro
kene door middel van fraaie kleu
rendia's werd geillustreerd. De keu
ken is een belangrijk onderdeel van
een huis, zei de spreker. In 1500
maakte de mens voor het eerst een
soort ruimte waar het voedsel werd
bereid. De keuken zoals wij die
kennen is van vrij recente datum.
Een Amerikaanse dame mevrouw
Beecher (een familielid van mevr.
H. Beecher-Stowe, de autrice van
het beroemde boek de negerhut van
oom Tom) propageerde in haar land
het voeren van een effectieve huis
houding in het midden van de vori-
eeuw. Omstreeks 1919 werd het zg.
Beecher-principe in Europa toege
past en het was Bruynzeel die het
als eerste in Nederland aandurfde
een fabrieksmontage elementen
keuken in den handel te brengen.
Nadat men enkele jaren had geex-
perimenteerd werd in 1938 met de
produktie van de keukens begonnen
Momenteel worden door Bruynzeel
3 soorten keukens gemaakt, n.l. de
monta C, de monta Z en de Bruyn-
zeel-keuken, waarbij talrijke com
binaties mogelijk zijn. Elk soort
werd door de heer Vrieman op het
witte doek geprojecteerd en hij gaf
de dames nuttige wenken over het
onderhoud van het materiaal.
De spreker bleek een voorstander
te zijn van de zg. open keukens.
90% van de huisvrouwen bereidt
de maaltijden voor haar gezin zelf;
zij is daarom genoodzaakt veel tijd
in de keuken door te brengen. Zij
is dan in een gesloten keuken geï
soleerd van haar gezin en mist het
zo noodzakelijke contact hiermee.
De huisvrouw is het middelpunt
van haar gezin en moet, ook als zij
aan het koken is, werkelijk de spil
kunnen zijn.
Zij kan dit wel zijn door toepas
sing van de zg. open keuken die
met 't woonvertrek in verbinding
staat; wel moet er boven de kook
plaats een goede dampafzuiger wor
den aangebracht om hinderlijke
eténsgeurtjes te beletten de woon
kamer binnen te dringen. Ook de
parketvloeren en hun onderhoud
werden door de heer Vrieman be
licht en hij beantwoordde op vlotte
wijze de talrijke vragen die op hem
werden afgevuurd.
Mevrouw de Beer dankte na afloop
van de causerie de heer Vrieman
hartelijk voor zijn helder betoog en
bood hem een smakelijke attentie
aan. Hierna werd de avond door de
presidente gesloten.
Het is weer enige jaren geleden dat
de plaatselijke derby in competitie
verband werd gespeeld.
Zondag 4 oktober a.s. is het dan
weer zover. Beide verenigingen
spelen thans in de le klasse van
de afdeling Noord-Holland van de
K.N.V.B. en verzamelden in de
nieuwe competitie elk 4 punten uit
3 wedstrijden.
Het belooft dan ook zondag een
spannende wedstrijd te worden. De
verstandhouding tussen de beide
verenigingen is uitstekend, zodat
wij op een sportive wedstrijd no-
gen rekenen. Wij verwachten daar
om vele bezoekers op het voetbal
veld van de vereniging 'Schoorl'
aan de Molenweg, waar de wed
strijd des middags om half drie
aanvangt.
GESLAAGD
Onze plaatsgenoot de heer M. D.
M. Klevelaan, uit Groet is geslaagd
voor de Hoofdakte. Hij volbracht
deze studie aan de kweekschool te
Beverwijk.
FEUILLETON
DOOR LEIDA GRAAFLAND (21)
Ons kleine landje is op vele ter
reinen „haantje de voorste". Sinds
vele eeuwen hebben we talrijke in
ternationale relaties in alle wereld
delen. Men kent ons overal, Neder
landse handelswaren, maar ook Ne
derlandse voorlichting en weten
schap hebben een vooraanstaande
plaats verworven temidden van die
der vele andere grotere landen.
Ook Nederlands hulpvaardigheid
en medegevoel met minderbedeel
den zijn terecht een bekend „merk"
van ons. Op het terrein der inter
nationale hulpverlening wordt sinds
jaren onze N.O.V.I.B., een organi
satie waar men in andere landen
gaarne van afkijkt. Deze „Ned. Org.
Voor Internat. Bijstand" heeft ook
in Schoorl een comité. Dit comité,
samengesteld uit bijna 20 vereni
gingen van allerlei richting doet elk
jaar een beroep op veler medewer
king. En gelukkig nog nimmer ver
geefs.
In de laatste week van oktober,
dus van 24 tot 31, wordt weer uw
belangstelling en medewerking ge
vraagd voor een collecte in ons
dorp. In vergelijking met andere
dorpen slaat Schoorl meestal een
behoorlijk figuur. Dank zij de „me
dedeelzaamheid" der Schoorlaars.
in de Duinstreek
van 30 september 1932,
dat het gemeentebest. van Schoorl
inschrijving verzocht op een le
ning van 1200, aflosbaar met 6
jaarlijkse bedragen van 200,
dat B. en W. bij genoegzame deel
name een winteravondcursus wil
den organiseren waarbij het on
derwijs op de praktijk van het
dagelijks leven gericht zou zijn.
dat B. en W. in het zomerseizoen
1932 53 vergunningen voor het
bewonen van zomerhuisjes had
afgegeven;
dat er in Bergen een lief landhuis
je met 2100 meter grond te' huur
was. Prijs: ƒ40,per maand;
dat bij M. van Teulingen, kruide
nier te Schoorl een pond pinda's
15 cent kostte.
zaak Sidonius de Jong, nu
veranderd in
Goud Housing, Mient 23,
Alkmaar.
Vrijdag 25 september opende de hr.
Sidonius de Jong zijn geheel ver
nieuwde zaak. Niet alleen het in
terieur was vernieuwd, doch de
gehele opzet is veranderd. Toen wij
daar binnen traden, scheen het dat
we in een sprookjespaleis beland
waren. Bij de ingang viel ons reeds
een prachtige schouw op met tegel
tjes van Delfts blauw met daarvoor
een prachtig bankstel met gebloem
de stof. Verder rondziende ont
waarden wij meubelen van zo'n
prachtige stijl en kwaliteit dat ze
als 't ware tot kopen uitnodigden.
Achteraan beneden bevindt zich de
tapijtafdeling met prachtige grote
en kleine karpetten in uitzonderlijk
mooie kleuren en kwaliteiten, vast
tapijt in vele kleuren en soorten,
mooie sortering cocos lopers en an
dere, alles buitengewoon practisch
en smaakvol gerangschikt. Met een
mooie gemakkelijke trap bereikt
men de bovenverdieping, waar een
schat van meubelen was tentoonge
steld. Prachtige bankstellen, eetka
mer en andere meubelen, artistieke
kasten, ameublementen voor de sa
lon en schemerlampen vulden deze
showroom. Ons viel vooral op een
eikenhouten salonameublement met
een zeer artistieke kloostertafel en
exclusieve stoelen, bekleed met
prachtige gebloemde stof, voorts 'n
eetkamer ameublement in mahonie
hout, bijzonder mooi van vorm en
bekleding. Al deze meubelen kle
den enz., zijn afkomstig uit de
beste binnen- en buitenlandse fa
brieken. Voorts is alles zo buiten
gewoon gerangschikt dat 't een lust
voor het oog is. Aan de wanden
prijken heel mooie prenten en frag
menten van beelden, welke 't ge
heel nog 'n voornamer aanzien ge
ven. Natuurlijk ontbraken zeer ve
le fraaie bloemstukken niet, die een
feestelijk aanzien gaven. Al met al
is Alkmaar een zaak rijker gewor
den die daar zijn weerga niet vindt.
Wij wensen dan ook de heer de
Jong het allerbeste toe met deze
prachtige zaak.
