^kozdse tftditsc
(aa
A.N.D.O. 30 JAAR
Idee
Idee
(AAjeïatb (AA i
Idee
^Adat oaiHoten winstpunt
otm
Schoorlse IJsclub
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 19 NOVEMBER 1964
otm
Plattelandsvrouwen
Uitslag St. Maartenfeest
Tentoonstelling
.J
Schoorlse Reddings Brigade
o'tm
De afdeling Schoorl van de Al
gemene Nederlandse Drankbestrij
dersorganisatie vierde op vrijdag de
dertiende met een feestavond in
'Duinwijk' te Groet haar 30-jarig
bestaan.
De presidente van de afdeling,
mevr. Bant-Groet merkte in haar
uit Londen
Wollen onder blouse
in originele ruitdessins
met bijpassend broekje
Nylon
nachthemden in
verrassend
nieuwe modellen.
Nylon onderjurken
en jupons
met bijpassend slipje
in nieuwe 'fashion' kleuren
en nog veel meer
bij
i
Alkmaar
Hoek Houttil
Bergen
Plein 17
ren weer enkele wijsjes op de blok
fluit. Later op de avond gaf ook
burgemeester Bergh blijk van zijn
belangstelling voor de jubilerende
vereniging.
Om even elf uur werd de goed
geslaagde bijeenkomst besloten.
welkomswoord op dat het de laat
ste tijd moeilijk is om jonge leden
te krijgen. Toch hopen wij, zei me
vrouw Bant, de afdeling in stand
te kunnen houden. De slagzin 'Bij
(snel) verkeer geen alcohol' slaat
wel in, maar ook in huiselijke kring
wordt alcohol gebruikt. Niet ieder
een voelt aan dat ook dit niet goed
is maar wij gaan voort. De alcohol
veroorzaakt veel leed en gevaar in
de wereld, dat is een ieder genoeg
zaam bekend maar men mist veel
al de moed zich bij een drankbe
strijdersorganisatie aan te sluiten.
Een viertal kinderen speelde on
der leiding van de heer Kooge en
kele canons op blokfluit waarna de
dames Koel en Louter namens resp.
de Plattelandsvrouwen en het
Kath. Vrouwengilde enkele atten
ties en de gelukwensen van hun
verenigingen aanboden. Deputaties
van andere verenigingen schitter
den door afwezigheid.
Hierna nam de heer Kuiper,
hoofdbestuurslid van de ANDO het
woord. „Het hoofdbestuur slaat ai-
tijd met belangstelling de activi
teiten van deze afdeling gade", zei
de spreker. „Bij haar oprichting in
1934 maakte men ook hier moeilij
ke tijden mee; een crisis met als
gevolg werkloosheid. De drankbe
strijdersorganisaties zijn al sinds
1842 actief bezig het geweten van
het Nederlandse volk wakker te
schudden en als we tot de jaren 30
teruggaan moeten we opmerken dat
het alcoholisme toen veel meer
naar voren kwam dan nu. We moe
ten daaruit niet afleiden dat er
geen dronkenschap meer bestaat
want in deze 'welvaartsstaat' is het
alcoholgebruik in zekere zin ver
huisd van het café naar de huiska
mer. Ook kinderen komen hierdoor
met sterke drank in aanraking met
alle gevolgen van dien. Nederland
heeft de naam een van de matigste
landen ter wereld te zijn, maar
ook hier komen excessen voor die
we moeten bestrijden. Verder die
nen we te constateren dat er een
veroudering van de leden in onze
organisatie plaatsvindt. De huidige
jeugd is niet meer zo op cultuur
ingesteld en als je als oudere re
gelmatig in het werk wordt betrok
ken vraag je je weieens af waar je
de energie vandaan haalt om op
pad te gaan. De drankbestrijding
wordt niet altijd aanvaard, vroe
ger is de propaganda ook te fana
tiek gevoerd. Maar als men on
danks alle moeilijkheden kans ziet
het werk te doen is dat een grote
verdienste."
Vervolgens wenste de heer Kui
per mevrouw Bant geluk met haar
35-jarig bestuursjubileum en reikte
hij oorkondes en insignes uit voor
25-jarig lidmaatschap aan de dames
Buit en Koelewaard. Nadat de da
mes een dankwoord hadden gespro
ken werd het woord gegeven aan
de declamatrice mevr. Backer-
Breed. Zij droeg het toneelstuk
'Flierefluiters oponthoud' van A.
M. de Jongh voor dat zoals bekend
een deel is van de Merijntje Gijzen-
cyclus.
De meeste delen van deze cyclus
spelen zich af in een Brabants
dorpje. Mevr. Backer-Breed is een
rasechte Noordhollandse maar ze
beheerste het Brabantse dialect vol
komen en ze wist dan ook de figu
ren van Flierefluiter, Merijntje, de
oude dorpspastoor en de anderen
levensecht ten tonele te voeren
Na de pauze speelden de kinde-
Voor de ledenvergadering die het
bestuur van de Schoorlse IJsclub
op 12 november in de zaal van de
heer Jonk te Schoorldam had be
legd, bestond maar weinig belang
stelling, een vijftiental leden was
slechts komen opdagen.
De voorzitter, de heer G. de Boer
zei in zijn openingswoord dat de
samenstelling van het bestuur ge
wijzigd is. Doordat de vereniging
zoals de heer de Boer zei, een voor
uitstrevend karakter heeft, benoem
de zij een vrouw in het bestuur n.l.
mevrouw Minkema-Wildeboer die
zoals bekend op de vorige vergade
ring de plaats van haar echtege-
noot als penningmeesteres innam.
De voorzitter bracht nog even de
vorige vergadering in de herinne
ring terug. „Er zijn toen dingen ge
zegd", zei de heer de Boer, „die
de vereniging niet ten goede ko
men. Kritiek moet opbouwend zijn
en men moet eerst nadenken voor
men iets zegt. Het is erg makkelijk
om iets af te breken; het opbouwen
gaat moeilijk. Laten zij, die het
goede met onze vereniging voor
hebben proberen haar groot te hou
den."
De notulen werden vervolgens
conform vastgesteld terwijl er geen
ingekomen stukken te behandelen
waren. Bij het agendapunt 'medede
lingen' zei de voorzitter dat de toi
letten op de ijsbaan nog middel
eeuws waren en dat hieraan nodig
iets moet worden gedaan. De ver
eniging bleek verder nog niet te
beschikken over statuten maar de
heer de Boer zei dat aan de samen
stelling hiervan hard wordt ge
werkt. Verder maakte hij nog be
kend dat er dit seizoen een cursus
zal worden gehouden in het orga
niseren van wedstrijden voor be
stuursleden en ook voor andere be
langstellenden die zich hiervoor bij
het bestuur kunnen opgeven. De
heer v. d. Garde was bereid gevon
den de nodige ruimte gratis ter be
schikking te stellen.
Uit het jaarverslag van de pen-
ningmeesteresse bleek dat de ver
eniging er ook financieel goed voor
staat, terwijl volgens de secretaris,
de heer Blom het ledental zich in
een stijgende lijn bevindt. De kas
controlecommissie, schitterde door
afwezigheid zodat, op deze verga
dering althans, niet kon worden
vastgesteld of de boeken klopten.
De aftredende bestuursleden de he
ren de Boer en P. Berkhout werden
bij acclamatie herkozen terwijl de
heren Delis en K. Stam zich bereid
verklaarden in de kascontrole-com
missie zitting te nemen.
Bij de rondvraag kwam de da
tum van onder waterzetting van de
ijsbaan ter sprake. Na enige discus
sie deelde de heer de Boer mede,
dat dit na 25 november zal gebeu
ren. Omdat vorig jaar door inval
lende dooi de schaatswedstrijden
voor kinderen geen doorgang kon
den vinden zullen deze als het ijs
eenmaal sterk genoeg is, het eerst
aan de beurt komen.
Reeds voor tien uur werd deze
vlot en rustig verlopen vergadering
gesloten.
DE DUINSTREEK
uit Zwitserland
Zakdoekjes van Batist
in exclusieve dessins
Pannelappen
met originele
opdruk
Place-mats
met servet
en nog veel meer
bij
Alkmaar
Hoek Houttil
Bergen
Plein 17
"Hé, IS DAT WESTFRIES?"
Ik hew ut niet vor de gewoonte om in deuze stukkies are meinse
of verenigings an te rekommendere. Maar deervan wouw ik nou
durus ofwaike want ik wouw jullie efkes waize op un verlegen
leukug boekie. Ut hiet; „Hé, is dat Westfries?" en ut is skreven
deur ene Langedaik uit Spierdaik. Ut boekie is uitgeven in de
Stolphoeve-reeks en ik docht wel dat Frans Laise ut levere kon.
Meneer Breebaart, zoas ie skraift, presedent van ut Historisch
Genooskip „Oud Westfriesland", zait in ze voorwoord dat goeie
waar gien uithangbord nodig hep. En deer heppie glaik in want
die meneer Langedaik hep dur un bar leukug boekie van maakt
en je leze dur uitdrokkings in, no meinse deer hep ok ik nooit
van hoort en toch skraif ik al un taidje deuze stukkies. An de
are kant stane dur zoo'n vaifhonderd zinne en woorde in die
wai allegaar weldurus gebruike en je begraipe niet weer die
skraiver ze allegaar vandein streunt hep.
Agterin stane nag un paar barre lollugge stukkies ok in West
fries vanaiges. Nou hep ik al zaid dat ur un strot woorde in
stane en deer hew ik ur un paar van uitzocht. En die moete
jullie nou durus zien te vertale in Houg-Nederlands. Azze je
dur hillegaar niet uitkomme kenne den kejje op un are plaas
in deuze krant neikaike hoe of ut den wèl most. En as je den
alius vonden hep, den zei je net as ik zegge: Hé, is dat West
fries? Ut beste en deer gane me den:
1 Ik bin bai me snaartje op de suikerstikke weest.
2 Dat waif is un helhaak, un poestugge grommelpot, maar ie-
meslesten was ze hillegaar van de rol, ze kreig barre steke in
dur onderlaif en most houpstoups nei ut ziekehuis.
3 Me moeder hep posken maakt om pangkoek te bakke.
4 Dur nuwe jurruk hep un speurug kleurtje.
5 Die koefe hewwe beste jare; die leiste benne puur gruizug
net as de toete.
6 Jan is un barre weerwoest, hai is slachtug maar Arie is puur
zo'n potuge buffel.
7 Ome Dirruk is un kneertuge kirrel, as die wat koupe wul
geift ie dur un flut vor.
8 Toe de kindere telaat op skool kwamme en de meister teuge
ze grommelde zaide ze: „We hewwe trut.
9 Mit alle verdol wou ie nei de marrukt toe; buvrouw kwam
mit un kakboskip en om te lolle over iefie en afie.
10 Toe die maid bai ons op ut spul kwam lag ut volevleis dur
nag op.
11 Jai benne niet rottug al beurs je wat.
12 Boere en toete worre gnarrende vet.
13 Ut liep over kuirf en klamp heen, ut gong van repas op repas
14 Toe ze poesie overreje was dransde Pietje snot en kwail.
15 Ik had me knip strooit en toe moste we de groene herreber-
rug wel andoen.
16 As kranteman bejje zowat alle eivende an de gnart en je
kenne de vergarings niet altaid mit un warreme pangkoek
beloupe.
17 Jaap hep un wit peerdje trouwt maar hai hep niks te torten
ok al is ie bar nauw te wachte.
18 Ut is ienmal wel zaide Harmen Kramer.
In samenwerking met het Kath.
Vrouwengilde organiseerde de afd.
Schoorl van de Ned. Bond van
Plattelandsvrouwen een bijeen
komst in het Verenigingsgebouw te
Catrijp.
Mevrouw Louter, de presidente
van het KVG, heette een ieder wel
kom in het bijzonder de dames van
de afdeling van de Plattelands
vrouwen en de Hervormde Vrou
wengroep. De avond werd gevuld
door de voordrachtskunstenares,
mevrouw van Gassel-Visser uit
Utrecht.Voor de pauze liet zij de
dames kennis maken met haar er
varingen op het gebied van de vrije
expressie en creatief spel. Zij ver
telde hierover veel interessants en
liet enkele opgaven door de aanwe-
gen spelen.
Na de koffie bracht zij enkele
voordrachten van o.m. Olaf, J. de
Landell en Simon Carmiggelt waar
mee zij veel succes oogstte.
Mevr. de Boer, de presidente van
de Plattelandsvrouwen en mevrouw
Louter brachten mevrouw van
Gassel dank voor de mooie avond
terwijl nog werd medegedeeld dat
de Plattelandsvrouwen op 23 dec.
het Kerstfeest zullen vieren.
Dit zijn de kinderen die een prijs
hebben gewonnen met een gesne
den biet of voor zingen.
Jacqueline Fakkert, Rogier Muskee,
Mieke Snijder, Jeanette Zuidema,
Jan-Simon de Witte, Rodie Rissela-
da, Johnnie Bubbert, Marrie
Bootsma, Johan Hoekstra, Gretha
Butter, Hessel Bergh, Frank Hilge-
voort, Kees Butter, Piet Roos, Piet
Heystek, Jan Louwe, Piet de Vries,
Margriet Besteman.
O.L. SCHOOL, GROET
Kleding
1 Willie en Armieke Visser, Chi
nese koelies.
2 Fr. en M. Wijntjeterp, verpleeg
sters.
3 M. de Jager, Chin. Mandarijn.
Lied
1 Irene Sleking.
2 C. Berkhout en Carla van Assen.
3 M. en J. Stam.
KONIJNEN EN PLUIMVEEFOK
VERENIGING
De konijnen en pluimveefok ver
eniging in Schoorl is nog altijd een
bloeiende vereniging, dat zal men
weer laten zien op de a.s. tentoon
stelling, waar konijnen, kippen en
duiven aanwezig zijn. Wij vertrou
wen op druk bezoek, op zaterdag
21 november.
Traditiegetrouw weer de spelle
tjes biljarten enz. om prijzen en na
tuurlijk de verloting. Nieuwe leden
kunnen zich op geven tijdens de
tentoonstelling.
Lamp
Joke Kooyman en
Waard.
Leo Koeten.
Maaike Schoen.
Marian de
Op 12 november hebben enkele
leden van de S.R.B., tezamen met
leden van de reddingsbrigade van
Petten en'Callantsoog, in het Over
dekte Zwembad te Alkmaar ge
zwommen voor het B-diploma der
K.N.Z.B.
Uit Schoorl hebben 13 leden deel
genomen waarvan er 11 geslaagd
zijn. Dit zijn
Mej. R. Koopman,
De heren Johan v. Assem, W. Da-
lenberg, P. Koopman, G. Koopman,
Kees Laan, F. Mosch, Jaap Meere-
boer, Joop de Ruiter, Rob de Rover
en H. Zoon.
Deze examens dienen als voorbe
reiding tot de examens reddend
zwemmen.
uit München
Ski-jacks, zoals de echte
Ski-loper ze draagt,
Modieus en doelmatig
met Lycra-wol pantalon
Wintersport-
pullovers van
Draion en wol in
jaquard dessins
pullovers en pantalons
After-ski
met lurex
en nog veel meer
bij
Alkmaar
Hoek Houttil
Bergen
Plein 17
FEUILLETON
DOOR LEIDA GRAAFLAND (27)
„Ik zal je iedere keer helpen, als je het maar probeert.
Misschien lukt het niet dadelijk, maar eens zul je jezelf
toch overwinnen, als je
„Als je een beetje ruggegraat hebt," vulde hij aan en
haalde zijn schouders op. „Vooruit, Roel, steek dat geld maar
weer in je tas. Wat er met mij aan de hand is, weet ik niet,
maar als jij bij me bent, kan ik je niets meer weigeren."
Samen bekeken ze de andere kleren. „Pas straks alles even
aan. wil je? Wat niet goed is, of wat je niet mooi vindt, neem
ik weer mee terug."
„Roelie, dat heeft je veel geld gekost...."
„Ach wat wat heb ik aan mijn geld, als ik er niemand
blij mee kan maken? Zo, en nu gaan we gezellig met z'n
tweetjes koffie drinken. Ik heb een cake meegebracht. Ver
draaid, Tom, wat staat je dat pak geweldig. Je bent bijna
niets verandert. Je hebt een figuur
„Ga weg. je steekt er de gek mee. Vel over been ben
ik. Zo mager als brandhout."
„Hindert niet. Dat vlees komt er wel weer op. Ik mest je
wel vet. Vanmiddag blijf ik bij je eten. Ik heb nog meer
meegebracht. En daarna gaan we eens rustig met elkaar bab
belen. Ik heb je hard nodig, zie je?"
Er kwam een trek van telturstelling op zijn gezicht. „Op
kantoor? Gaat het soms niet goed? Wil je me daarom terug
hebben?"
Ze kwam naar hem toe en pakte de man ruw bij de schou
ders. „Als je nu eens wat meer vertrouwen in me wilt heb
ben? Ik zei, dat ik je nodig had. Is dat niet duidelijk genoeg?"
Hij lachte verlegen. „Dat je al dat geduld met me weet op
te brengen. Weet je, Roelie, je bent zo heel anders dan
vroeger."
Ze stonden nog steeds tegenover elkaar. „Beter of slech
ter?" vroeg ze.
Hij zag haar hunkerende blik. Met zijn voeten in de nieuwe
schoenen liep hij een pas terug. „Zo zou ik het niet willen
stellen. Ik zou zeggen: menselijker. Vrouwelijker vooral. Je
stem klinkt ook veel warmer dan vroeger."
Ze keek voor zich en knikte. „Misschien komt dat wel,
omdat ik een harde les heb gekregen, Tom."
's Middags, na het eten, zaten ze in de kamer en rookten.
Tom lag half op de divan en bengelde met zijn benen over
de rand. „Ik kan nog helemaal niet wennen aan de gedachte,
dat je me werkelijk terug wilt hebben. En, eerlijk gezegd,
ik zie er tegenop. Ze zullen bij jullie in het dorp
natuurlijk wel gehoord hebben, hoe ik aan het zwabberen
ben geweest. Vroeger was ik 'meneer' Talingen. En wat ben
ik nu?"
Ze glimlachte. „Weer meneer Talingen. Als je het niet ge
looft, bekijk je jezelf maar weer eens in de spiegel."
„Dat zeg je maar, om me moed te geven."
„Tom, ik zeg alleen de waarheid. Waarom blijf je nu zo
wantrouwend? Ik ben toch eerlijk tegen je?"
Hij schudde zijn hoofd. „Ik ben natuurlijk een stommeling.
Maar m'n hospita.. ik zei tegen haar die morgen,
dat ik ontslagen was...."
„De oude vrouw Berends is van 't voorjaar gestorven.
Bovendien, je bent nooit ontslagen."
Talingen grinnekte. „Met ziekteverlof gestuurd. Kwam dat
niet op hetzelfde neer?"
Ze zuchtte. „Misschien was dat indertijd wel mijn bedoe
ling. Nu niet meer. Beslist niet meer. Wil je het bewijs? Je
salaris is al die maanden voor je gereserveerd gebleven. Je
bent boekhouder van je beroep, dus tel zelf maar op, hoeveel
dat is: dertien maanden."
Hij draaide zich naar haar toe. „Meen je dat? Dat zou een
kapitaal zijn."
„Ik meen het, zoals ik alles meen, wat ik sinds gisteravond
tegen je gezegd heb."
„Dat zou een kapitaal zijn," herhaalde hij nadenkend.
„Zo, dus mevrouw Berends is dood. Ergens moet ik toch
weer in de kost."
„Je komt bij mij thuis. Het huis is groot genoeg. Ik heb
je liever dicht bij me, zie je? Niet alleen in werktijd, ook
daarna."
Hij kwam overeind en keek haar enige tijd aan. „Ben jij
wel Roelie Borger? Of ben je een ander? Ik ken je gewoon
niet meer. Waarom doe je dat allemaal?"
Ze stak een sigaret op en rookte nadenkend. „Ik zal je
iets van m'n jeugd vertellen, Tom. Als jong meisje droomde
ik van de prins, die me eens zou komen halen. Honderden
dagdromen heb ik doorleefd en dan stelde ik me mijn toe
komstige man voor, de ideale, de grote liefde. Ik wou mooie
koetsjes, als ik trouwde, met witte schimmels ervoor en
koetsiers in uniform en palfreniers achterop. Een droom van
een bruidsjapon met een lange sleep en twee bruidsjonkers.
En een grote bruiloft en daarna een huwelijksreis naar
vreemde landen." Ze slaakte een diepe zucht. „Van dit alles
is niets terecht gekomen. We trouwden kort na de bevrijding
Dolf en ik, geen deftige rijtuigen, want we gingen lopen.
Geen dure bruidsjapon, een eenvoudig mantelpakje. Geen
grote bruiloft, maar een klein etentje bij Verdaasdonk. En
helemaal geen huwelijksreis. Ik zal verdere details maar
verzwijgen. Natuurlijk had Dolf vele goede eigenschappen.
Je hebt hem jaren gekend en je weet zelf, hoe populair hij
in ons dorp was. En zelfs in de wijde omtrek. Ongetwijfeld
heeft hij veel goeds gedaan. Op organisatorisch gebied was
er geen tweede als hij. Maar van al zijn goede eigenschappen
heb ik nauwelijks geprofiteerd. Anderen wel. Mijn huwelijk
was één grote desillusie, al liet ik dat voor de wereld nooit
merken. Ik dacht: daar heeft een ander niets mee te maken en
dus speelde ik in mijn huis de gelukkige echtgenote, die het
aan niets ontbrak. Mijn hele huwelijk was één groot toneel
stuk. En niet eens een boeiend drama. Een vervelende
tragi-comedie, zo zou je het kunnen noemen. Misschien werd
ik daardoor op de duur verbitterd. Misschien werd jij daar
om wel het slachtoffer, op wie ik al mijn slechte buien af
reageerde. De grootste schok kreeg ik, toen ik die map met
papieren doorlas, de map, die jij in je privélade had liggen
en die je had moeten verbranden. Toen wist ik ook, dat mijn
vader helemaal niet straatarm was gestorven en Dolf niet
de edelmoedige man was, die met me wilde trouwen, omdat
ik geen toekomstmogelijkheden had maar dat het precies an-
„Ach nee, dat bedoel ik niet. 0- -
„We hebben nimmer meer wat van je gehoord. Dus ook j dersom was: Dolf was praktisch faillieten mijn vader had
geen kwaads."
me alles bij elkaar een ton nagelaten. Met mijn geld heeft
Dolf zijn zaak van de grond af aan opgebouwd. Kun je
mijn gemoedstemming indenken, toen ik dit alles te weten
gekomen was?"
Hij knikte. „Ik was ook niet achterlijk en ik vermoedde
dadelijk, nadat ik het gelezen had, dat jij niet vrijwillig je
handtekening gezet had. Ik snapte zo ongeveer, dat meneer
Borger via een linke manier aan je geld was gekomen. Maar
ja hij was mijn baas, hè? Bovendien, het was en bleef
altijd een veronderstelling. Tenslotte had ik er geen enkel
bewijs voor."
„Dat je het vermoedde, begreep ik die avond, toen wij
er over spraken. Maar ik wilde je niet in mijn binnenste laten
kijken. In jouw nabijheid pantserde ik me altijd. En toen
je voorgoed weg was. ik dacht voor die tijd: wat zal me
dat een voldoening geven. Maar dat kwam helemaal niet. In
tegendeel. Ik ging je missen en ik werd nijdig op mezelf om
de stommiteit, die ik uitgehaald had. En sinds gisteravond,
toen ik je mee hierheen had genomen, toen besefte ik, dat ik
ook na de dood van Dolf toneel bleef spelen. Dat ik sinds
mijn huwelijk niets anders meer gedaan heb. Doch eens schudt
het leven in zijn ware gedaante daarom hoop ik, dat het nu
wust geworden. Ik ben ineens klaar wakker. Vandaar al die
veranderingen."
Ze kneep haar sigaret uit en vervolgde: „Nu ben ik me
zelf, zoals ik mezelf altijd was voor ik trouwde. Nu bezie ik
het leven in zijn ware gedaanteen daarom hoop ik, dat het nu
nog niet te laat is om althans wat goed te maken. Ik heb bij
mezelf Dolf alles vergeven. Hij mocht fouten gemaakt heb
ben en dingen gedaan, die niet door de beugel kunnen,
maar ik was geen haar beter. Hij heeft mij bedrogen en be
stolen, ik heb jou het leven zuur gemaakt. Nu bid ik iedere
dag voor Dolf en houd mijn kinderen voor, dat hij altijd een
goede vader is geweest, dat ze zijn nagedachtenis in ere moe
ten houden. Jan heeft een groot portret van zijn vader op
de kamer. Op Dolf's verjaardag hadden de meisjes zijn vroe
gere stoel aan de tafel gezet en bloemen op tafel voor zijn
bord. Liesbeth zei bij het ontbijt: „Nu is het net, of ons pap
pie er weer is, niet mam?" Ook omwille van de kinderen wil
ik alles vergeten. Maar niet alleen daarom. Ik mag een ander
- en zeker een dode - niet zijn fouten verwijten, want ik heb
ze zelf ook. Als het leven je wakker geschud heeft, wordt een
mens vanzelf zachter in zijn oordeel. Dan ga je alles anders
bezien. Misschien komt het daarom, dat ik zo veranderd
ben."
Hij sprong overeind en kwam op haar toe, en terwijl hij
voor haar knielde, nam hij haar handen in de zijne en kuste
die eerbiedig. „Roelie, als je denkt, dat je me weer kunt ge
bruiken, dan ga ik vechten. Willy, mijn zus, zei altijd: ls je
wilt, dan kun je het. Nu ga ik het zelf weer geloven. Ik wil
het, Roelie, maar laat me nog een paar dagen hier blijven
om een beetje te acclimatiseren. De overgang ineens is zo
groot. Misschien kun je dit begrijpen. Ik zal echt proberen
de drank te laten staan."
Ze knikte en knipperde met haar ogen. Terwijl ze lachte,
drupte er een traan op zijn knie. „Ik zal je helpen, Tom, ik
zal je helpen. En let eens op? Samen lukt het ons."
Hij knikte en zei, meer tot zichzelf dan tot de vrouw. „Als
Willy me nu zag. ze zou een gat in de lucht springen van
blijdschap."
Ze trok hem mee overeind en stond vlak bij hem. „Wat
let ons om erheen te gaan? Nu meteen? Gaan we die pracht
van een zuster van je gelukkig maken. Nou?"
Vijf minuten later reed een auto weg uit Oisterwijk.
