Wat er wordt besproken op de
raadsvergadering Schoorl van 11 dec. a.s.
De beeldhouw-
tentoonstelling
Robertino weer terug
et oetfroten winstpunt
TWEEDE BLAD DONDERDAG 10 DECEMBER 1964
Wij lazen
BURGELIJKE STAND
BERGEN
BERGEN
Sinterklaasfeest
voor bejaarden
DE DUINSTREEK
De Schoorlse gemeenteraad komt
vrijdagavond bijeen om een agenda
van liefst 19 punten te behandelen.
Bij de ingekomen stukken treffen
we een schrijven van gedeputeerde
staten van Noordholland aan, waar
in dit college meedeelt dat er geen
bezwaar bestaat tegen het doen van
een uitgaaf groot 40.000 ten behoe
ve van het bouwen van een schuil -
gelegenheid op de Alg. Begraaf
plaats.
In het zeer lijvige agendapunt
no. 3 stellen B. en W. de raad voor,
accoord te gaan met het treffen van
regelingen die verband houden met
de pensionering van wethouders.
Ook worden enige verordeningen en
besluiten die betrekking hebben op
de bezoldiging van het gemeente-
personeel ter tafel gebracht, om het
fiat van de raad te krijgen.
Bij agendapunt nr. 6 wordt de
aandacht van de raad gevraagd voor
de positie van de brandweer in on
ze gemeente. Een lid van de vrij
willige brandweer is in algemene
zin aan te merken als ambtenaar
terwijl de taak van brandweerper
soneel heden ten dage zo ruim en
veelomvattend mag worden geacht
dat men kan concluderen dat
brandweerlieden eigelijk in open
bare dienst werkzaam zijn.
Een commissie uit de Noordhol
landse brandweerbond heeft een
model-regeling ontworpen betref
fende rechtspostitie voor het per
soneel van de gemeentelijke brand
weer en B. en W. vragen de raad
deze regeling ook ten aanzien van
de leden van de Schoorlse vrijwil
lige brandweer van toepassing te
verklaren.
Ook een wijziging van de Alge
mene politieverordening staat op t
programma. De consulent van het
Staatsbosbeheer heeft n.l. de aan
dacht gevestigd op het feit dat in
toenemende mate ruiters met hun
paard zich in het duingebied bevin
den buiten de aangegeven ruiter-
routes terwijl ook de in de duinen
aanwezige voetpaden meer en meer
als ruiterpad worden gebruikt. Kon
vroeger door middel van een waar
schuwing corrigerend worden opge
treden thans dreigt de zaak uit de
hand te lopen aangezien het aan
tal personen dat in de boswachterij
Schoorl de ruitersport beoefent op
ca. 200 mag worden gesteld. De con
sulent verzoekt de gemeente dan
ook, in de politieverordening een
artikel te doen opnemen op grond
waarvan het is verboden zich te
paard in het duinterrein onder de
gemeente Schoorl te bevinden an
ders dan op de door of namens de
beheerder van dit terrein aangewe
zen en uitgebakende routes. B. en
W. achten dit verzoek redelijk en
zij verzoeken de raad dan ook, de
betreffende wijziging van de politie
verordening wel te willen bekrach
tigen.
Voorts wordt de raad gevraagd
accoord te gaan met vaststelling
van de gemeenterekening en van
de bedrijfsrekeningen over 1962 en
met het aangaan van een grondrui-
ling met de heer A. C. Kroon aan
de Molenweg. De vereniging tot be
houd van natuurmonumenten in
Nederland had een schrijven aan
het gemeentebestuur gericht met 't
verzoek de in het natuurreservaat
'De Putten' te Camperduin liggende
GroeneweCT aan het openbaar ver
keer te onttrekken. Men brengt in
deze brief naar voren dat het re
servaat uniek is in ons land en dat
de aanwezigheid van de weg on
bevoegden uitlokt tot het benaderen
van de vogelkolonies.
Het bestuur van de verenigde
Harger- en Pettemerpolders heeft
echter bezwaar gemaakt tegen de in
houd van bovenvermeld schrijven.
Zij zegt, dat de gebruikers van de
landerijen aan de weg het recht
moet zijn gegeven langs deze weg,
in casu de Groene weg, hun lande
rijen te bereiken. Met de Groene
weg wordt de tweede nieuwe weg
bedoeld, waarvan het ook het be
stuur van de polder te allen tijde
gegeven zal moeten worden om van
deze weg gebruik te maken.
In het kader van een noodzake
lijke verzwaring van de Hondbos-
sche Zeewering en een daaruit
voortvloeiende verlegging van de
weg Camperduin-Peten is door het
Hoogheemraadschap verzocht te
willen bevorderen dat een gedeelte
van de 2e nieuwe weg door het
Hoogheemraadschap van de ge
meente kan worden aangekocht. In
principe hebben B. en W. al beslo
ten aan dit verzoek hun medewer
king te verlenen en zij geven de
raad dan ook in overweging niet tot
verkoop van de grond aan de ver
eniging tot behoud van Natuurmo
numenten over te gaan. Aangezien
overigens tegen de inwilliging van
het verzoek bij B. en W. geen be
zwaar bestaat, stelt zij de raad voor
om een ander gedeelte van de weg
aan het verkeer te onttrekken. In
dit gedeelte is meteen het wegge
deelte opgenomen waarop het ver
zoek van 't Hoogheemraadschap be
trekking heeft. B. en W. adviseren
de raad tot verkoop van dit weg
gedeelte tegen de totaalprijs van
f 1,aan de vereniging over te
gaan.
Ook de toeristenkerk komt op deze
raadsvergadering aan de beurt.
Op 22 juli j.l. besloot de raad het
jaarlijkse exploitatietekort van
9700,voor rekening van de ge
meente te nemen. Bij de berekening
van dit tekort werd er van uitge
gaan dat met de verbouwing van de
r.k. toeristenkerk tot sportzaal plm.
100.000 zou zijn gemoeid maar na
aanbesteding is inmiddels gebleken
dat dit bedrag met f 16.000 moet
worden verhoogd. De Ned. Sportfe
deratie is bereid gevonden een ren
teloos voorschot te verstrekken van
100.000 af te lossen in 20 jaar.
Van de zijde van het gemeente
bestuur zal worden getracht om dit
voorschot verhoogd te krijgen tot
116.000 maar mocht de N.S.F.
hiertoe niet bereid zijn zou de ge
meente het resterende bedrag van
16.000 beschikbaar moeten stellen.
De exploitatie van de sportzaal
luidt dan als volgt
1 Afschrijving op het geïn
vesteerde bedrag van
f 116.000 (20 jaar) 5800
2 renten a 5% over
16.000 800
3 Kosten van verwarming 2000
4 kosten van schoonhouden 1000
5 Jaarlijks onderhoud 500
6 Huur te betalen aan
R.K. Kerkbestuur 3000
13100
Opbrengst huur soorzaal 1100
Exploitatietekort 12000
Dit tekort van f 12.000 kan met
800 worden verminderd indien de
NSF bereid is om een aanvullend
renteloos voorschot te verstrekken
van 16.000. B. en W. stellen de
raad voor, het exploitatietekort voor
rekening van de gemeente te ne
men en de betreffende overeen
komst met het R.K. Kerkbestuur te
bekrachtigen.
Dit waren dan de ons inziens be
langrijkste punten die aan de orde
komen. Ongetwijfeld zal wel weer
het nodige gediscussieerd worden en
een résumé hiervan hopen wij u in
de volgende editie aan te bieden.
in de Duinstreek van
9 december 1932
dat de door de Schoorlse winkeliers
voor het eerst gehouden winkel
weken een groot succes waren;
dat ruim 30.000 bonnen waren af
gegeven zodat 151 prijzen ter be
schikking konden worden gesteld;
dat op de najaarsvergadering van
de WV Groet-Camperduin werd
bekend gemaakt dat de bureau
houder bijna 400 aanvragen had
behandeld;
dat de eigenaar van het café waar
in deze vergadering plaats vond
zijn gasten mededeelde dat het 11
uur was, waaroo ze, staat in het
verslag, alle aanwezigen er haas
tig vandoor gingen;
dat zich blijkens een advertentie 'n
meisje aanbood voor 3,per
week.
De tentoonstelling van beeld tot
beeld blijkt zeer in de smaak te
vallen, ook bij de jeugd. Omdat er
altijd belangstelling is voor de
technische aspecten van een procé
dé vestigen degenen die de school
klassen rondleiden juist daarop de
aandacht: hoe wordt een beeld ge
maakt. De titel van de tentoonstel
ling duidt er al op, dat dit ook de
bedoeling was van de inrichters. De
leden van de Nederlandse Kring
van Beeldhouwers willen laten zien
hoe zij van een beeld als schets ko
men tot een beeld dat een funktie
vervuld.
Meer dan beoefenaars van andere
takken van kunst moeten beeldhou
wers het hebben van samenspel met
b.v. architecten en stedebouwkundi
gen.
Om tot een geslaagd werk te ko
men is het van belang dat de rela
tie reeds in het allereerste begin
(van het beeld met de kleine let
ters dus) gelegd wordt, zodat de
beeldhouwers betrokken raakt in de
gehele conceptie waaraan hij op zijn
eigen "wijze moet bijdragen. Het is
een misvatting te denken dat beeld
houwwerk altijd monumentaal moet
zijn en dus alleen toegepast kan
worden aan grote en dure gebou
wen of in wijdse ruimten. De ten
toonstelling bewijst het tegendeel
iedere speelplaats krijgt een geheel
eigen karakter door een speelplas-
tiek dat door een kunstenaar is ge
maakt. Hij heeft immers van nature
begrip voor spel en beweging in de
ruimte. Dergelijke opdrachten zijn
voor de beeldhouwer van groot be
lang, zowel materiaal als om de
erkenning dat zijn werk een van
zelfsprekende plaats heeft in het
gewone dagelijkse leven, van kin
deren en volwassenen. In het muse
um is een vouwblad verkrijgbaar
met gegevens over de Kring van
beeldhouwers en de adressen van
80 leden. De bezoeker die tot de
conclusie komt dat bij een bepaald
plan de hulp van iemand met er
varing en ruimtelijke visie hem van
nut kan zijn dus gemakkelijk in
nader contact komen met de kun
stenaar die juist aan zijn ideeën
gestalte weet te geven-
Bovendien is op de tentoonstel
ling de bekende rijkssubsidie-rege
ling van toepassing, waardoor iede
re particulier van een aankoop 35%
aan subsidie ontvangt. Hierdoor kan
men b.v. in het bezit komen van
een prachtig bronzen beeldje of
van een decoratieve penning. Zelfs
voor letterlijk originele geschenken
kan men dus in het Stedelijk Muse
um terecht.
Hij was er zomaar, plotseling. En
we zeiden allemaal 'ja' tegen hem.
Tegen Robertino Loreti, die in 1960
zijn tromfantelijke tocht naar de
roem ondernam vanuit Denemar
ken, waar hij, als joch-dat-net-aan
z'n tienertijd begonnen was, voor de
televisie optrad, 't Was Robertino's
officiële debuut en Volmer Soren-
sen, de Deense TV-producer die Ro
bertino in Rome ontdekt had en met
hem naar Kopenhagen vloog, heeft
er bepaald geen spijt van gekregen,
dat hij de jonge Italiaan als eerste
in het muzikale nieuws bracht. On-
j middellijk na de uitzending stond
de telefoon bij de Deense televisie
roodgloeiend. Iedereen had het plot
seling over Robertino en iedereen
was het erover eens: zijn bel canto
liet niets meer te wensen over. Ro
bertino: binnen enkele uren werd
hij een begrip en had de lichte mu
ze zich over hem ontfermd.
Er kwamen aanbiedingen van
radio en televisie, engagementen
voor lange tournees en voor de film.
Ja - en de grammofoonplaat bleef
evenmin achter, want het duurde
niet lang of Robertino stond in de
platenstudio's. Waar men het ene
na het andere nummer van hem in
blikte. Met 'O Sole Mio' als onbe
twist hoogtepunt. 'O Sole Mio'; in
juni 1961 kreeg Robertino er in
Zweden zijn eerste gouden plaat
voor. 't Zou zeker niet de laatste
keer zijn dat Robertino 'n het goud'
gezet werd.
Robertino. Er is veel met hem ge
beurd sinds-ie als schuchter jochie
voor het eerst met de lichte mu
ziekwereld kennis maakte.
De Deense televisieshow, waar
voor Robertino van z'n ouders maar
net toestemming kreeg omdat het
een onwelkome onderbreking van
z'n muziekstudie was, de Deense te
levisieshow had grote gevolgen. En
het was begrijpelijk: toen Robertino
eenmaal het succes geproefd had,
kon-ie niet zomaar één-twee-drie
terug. Terug in de anonimiteit van
het alledaags bestaan, terug van de
wereld die hem helemaal in zijn
greep had, de showbusiness. De
tournees en de platen, de shows en
de radiouitzendingen, de televisie
programma's en de films: ze lieten
ineens afweten, toen de zanger van
'O Sole Mio' op een gegeven mo
ment de onvermijdelijke baard in
de keel kreeg en er van zijn hel
dere, fraaie jongenssopraan niets
meer te bespeuren viel. Robertino -
zijn naam raakte op de achtergrond,
die eens 'top of the bill' was in alle
Europese landen en ver daarbuiten.
Maar de kranten kregen onge
lijk. Heel erg ongelijk zelft. Want
Robertino Loreti was allesbehalve
uitgezongen. Alleen: hii ging de za
ken anders aanpakken en werkte in
het geheim aan zijn come-back. Een
come-back, die zou moeten klinken
als de spreekwoordelijke klok. En
dat ook deed, want de Robertino
van 1964 is een totaal andere Ro
bertino dan wie we van vroeger
kenden. Met een totaal nieuwe stem
en met totaal ander repertoire
kwam 'Robertino terug. Terug in
het nieuws, terug op het podium,
terug op de plaat.
En tijdens het San Remo Song
festival. in februari 1964, liet Ro
bertino iedereen horen dat hij niet
was uitgezongen. Wat bijna nie
mand geloofde, gebeurde. Vanaf het
San Remo Songfestijn ging het met
Robertino weer langzaam maar ze
ker bergopwaarts. En wat bleek al
vrij snel? Dat al zijn vroegere fans
er nog waren en dat hij er vele
duizenden nieuwe fans bijkreeg.
In het najaar van 1964 droeg heel
Italië Robertino weer op handen. En
het duurde niet lang, of de andere
Europese landen volgden. Met ons
land voorop. Ons land, waar Rober
tino altijd zo heel graag optreedt
en waar hij zo'n bijzondere welko
me gast is. Het Hartewens Concert,
een creatie van AVRO's vindingrij
ke Gerrit den Braber, het Harte
wens Concert zal ons dezer dagen
opnieuw confronteren met de stem
van Robertino. En weer zullen we
allemaal 'ja' tegen die stem zeggen.
Net als vijf jaar geleden. Toen Ro
bertino alleen nog met 'O Sole Mio'
repertoire voor de dag kwam
van 23 novetmber tot 30 nov. 1964
Geboren
Eric, zn. van Peter Antanius Roelse
en Edith Timmer, Prinsesselaan 50.
Monique Reinalda Maria, dochter v.
Johannes W. P. Bakker en Catha-
rina T. van den Berg, Kogendijk 36.
Anna Maria, dochter van Johannes
Roosloot en Reinalda H. van den
Berg, Duizendbladweg 26. Robertus
Jacobus, zoon van Johannes van
Roosloot en Reinalda H. van den
Berg, Duizenbladweg 26.
Ondertrouwd
Jacobus Woud, 20 jaar, fabrieksar
beider, Alkmaar, Vogelenzang 28
en José Marie van Dijk, 20 jaar,
verkoopster Tuindorpweg 18. Jo
hannes Jozef de Wit, 30 jaar, arts,
Grootebroek, St. Nicolaasstraat 13
en Roswitha Ursula Schneider, 21
jaar, kleuterleidster, Kastanjelaan 4
Gehuwd
Wilhelmus Jacobus Roozendaal en
Maria Petronella Catharina Mars,
Heerhugowaard, van Asperenstraat
7. Anne ten Cate en Hendrika Jo
hanna Verduin, Amsterdam, Bella-
mystraat 4211.
Overleden
Geen.
van 30 nov. tot 7 december 1964
Geboren
Edwin Herbert, zn. van H. D. Klaa-
sen en P. E. Stolk, Kerkstraat 4.
Karei Michiel, zoon van C. van Dijk
en M. H. Buijs, Emmalaan 45. Wil
lem Max, zoon van H. A. T. Homan
en E. L. Hönscheid, Callantsoog.
Ondertrouwd
Dick Beers, 31 jaar, technisch ambt.
Karei de Grootelaan 56 en Anna
Johanna Proemstra, 27 jaar, hoofd
huishouding BIO, Elzenlaan 2
Bob Versteegh, 22 jaar, handelsem
ployé, Alkmaar, Jan van Goyenst
117 en Beatrix Irene Zwaan, 23 jaar
zonder beroep. Elzenlaan 6.
Gehuwd
Geen
Overleden
Maartje Hagenaar, 87 jaar, w. van
P. Bus, Elkshove 1.
De vorige week donderdagmiddag
vierde de afdeling van de Algemene
Bond van beiaarden haar jaarlijks
Sint Nicolaasfeest in de schouw
burgzaal van 'De Rustende Jager'.
Vele bejaarden waren gekomen om
dit feest bij te wonen.
De voorzitter de heer C. H. Pap-
pelendam verwelkomde in het bij
zonder de wethouder mevrouw mr.
E. P. Broekman-Vriesman. Voorts
bedankte hij de heer B. Kroon en
mevrouw Boonstra, die zich voor
de afdeling zeer verdienstelijk heb
ben gemaakt.
Hierna trad het uitstekende
brandweervrouwenkoor o.l.v. mevr.
Corry Moree-Dol voor het voetlicht.
Met enkele zeer goed gezongen po
pulaire liedjes en een Sint Nicolaas
potpourri maakte het koor een pret
tig begin aan deze middag. Het be
schikt over bijzonder goede vrou
wenstemmen, die een harmonisch
en zuiver afgewogen geheel vor
men. De bezielende leiding van de
dirigente heeft dit koor al tot knap
pe preetaties gebracht.
Ook Sint Nicolaas in hoogst eigen
persoon bracht met zijn twee leven
dige zwarte Pieten een bezoek aan
de 'Rustende Jager' en onderhield
zich in de koffiepauze met tal van
bejaarden. Na de Dauze werd een
groot aantal pakjes uitgereikt en
dankte de voorzitter de heer Pap-
pelendam allen die aan het slagen
van dit feest hebben meegewerkt.
STUDENTENORKEST
16 JANUARI WEER IN BERGEN
Het Nederlands Studentenorkest
zal het volgend jaar van 16 januari
t.e.m. 29 januari zijn jaarlijkse toer-
nee maken, de opbrengst van deze
concerten zijn bestemd voor het
Universitair Asielfonds en de stich
ting: Het Nederlands Studentensa
natorium. Op 16 januari wordt het
eerste concert in Bergen gegeven,
17 januari in Haarlem. Het toernee
wordt 29 januari besloten met een
gala-concert in het Concertgebouw
te Amsterdam.
FEUILLETON
DOOR LEIDA GRAAFLAND (29)
Ze streek hem over zijn voorhoofd. „Nu moet jij geen
onzin praten met waaraan heb ik dit verdiend, want het is
van mij allemaal pure egoisme jongetje. Ik wil je zo gauw
mogelijk weer terug hebben, zie je? Je interesseert me al
leen maar als mijn directeur, meer niet. Wat verbeeldt je
je eigenlijk wel?"
Hij glimlachte door zijn tranen heen. „Daar meen je niets
van. Ik ken je nu veel te goed. Het doet me ontzettend
goed, al die liefde van jullie. Zoals vanmiddag weer, dat
bezoek van Greet je. Ze heeft gezegd, dat ze binnenkort nog
eens op een avond komt, met haar verloofde. Jij hebt ook
altijd van die keurige dienstmeisjes, vlot en toch stuk voor
stuk een dame Meteen begon hij te kleuren. Ze keken
elkaar aan en Roelie begon te lachen. „Ik bedoel er natuur
lijk niets mee stotterde hij.
Ze ging weer zitten en klopte op zijn arm. Ze dacht: Ik
begrijp je zo goed, mijn beste, maar ze antwoordde op kalme
toon als gold het een zaakaangelegenheid: „Zeg, heb je nog
wel eens wat van Lena gehoord? Ik ben toen een beetje al
te vlug van stapel gelopen."
„Ze is al enige jaren getrouwd," antwoordde hij verlegen.
„Ik hielp haar toen aan een betrekking bij ons in de buurt,
in Hoge Mierde. Een jaar naderhand trouwde ze met de zoon
van haar mevrouw, een aardige, bovendien bijzonder knappe
vent. Hij heeft een kippenbedrijf en boert goed. Ze hebben
drie kinderen."
Dus die is toch goed terecht gekomen, dacht ze. Gelukkig.
In juni mocht Talingen voor het eerst weer op en al gauw
was het hem toegestaan korte wandelingen te maken in het
bos, dat bij het sanatorium behoorde. Roelie bleef hem trouw
bezoeken. Zijn kleren waren allemaal te krap geworden, dus
stuurde ze een kleermaker, die in een snel tempo een paar
costuums voor hem vervaardigde. Op een middag bezocht
ze hem en kwam hij haar in de oprijlaan tegemoet. Ze bekeek
hem van top tot teen en knikte tevreden. „Als je nu nog een
paar denkbeeldige stofjes van je revers wegknipt, ben je
weer helemaal de oude Tom Talingen."
Glimlachend drukte hij haar hand. „Dank je, Roelie, ik voel
me echt prettig, nu ik weer bijna de hele dag op ben. De
dokter is erg tevreden, ja, en ik
„En jij natuurlijk eveneens. Nou, vriend, de tijd van luieren
is binnenkort afgelopen. Ik zie je vandaag of morgen wel
weer verschijnen op kantoor."
Ze wandelden samen het bos in. „In dit opzicht zeggen ze
geen datum, maar ik krijg toch wel de indruk, dat ik voor
het najaar weer thuis zal zijn."
Het woord 'thuis' deed Roelie goed. Ze pakte zijn arm en
antwoordde zacht: „Ik verheug me er ook op, Tom."
„Gek he; als je zo'n tijd gelegen heb, zoals ik wat
waardeer je dan pas goed je gezondheid.
„Zoals ik jou pas ging waarderen, toen je weg was, die
eerste keer," antwoordde de vrouw.
„Dat zal wel. De gedachte, dat ik straks weer volop aan
het werk zal kunnen gaan
„Ho; ho; voorlopig doen we het kalmpjes aan: halVe dagen.
We gaan niets forceren. Ik ben vast van plan erg zuinig
op je te zijn. En als er overgewerkt moet worden; laat je dat
maar over aan anderen. Trouwens, ik wil je wat meer
thuis hebben, zie je? Wil je er ook aan denken, dat je toe
ziend voogd bent over mijn kinderen?"
„Roelie, je bent een pracht vrouw."
Ze stond stil en greep hem bij zijn mouw. „Ja? Meen je
dat?"
Hij knikte beslist. „Alicht. Dacht je, dat ik complimentjes
maakte?"
Ze liepen weer verder. „Te zijner tijd herinner ik je aan
deze middag. Onthoud het maar vast."
Midden augustus werd Tom Talingen genezen ontslagen.
Roelie haalde hem op en samen reden ze huiswaarts. Ver
bluft stapte de man de grote salon binnen, die in een bloe
men- en fruitpaleis scheen herschapen. Samen liepen ze langs
de bloemstukken en fruitmanden om de kaartjes te lezen en
Talingen was getroffen door zovele blijken van medeleven
en belangstelling. Zelfs van de dienstmeisjes was er een
klein doch smaakvol opgemaakt ruikertje bloemen met een
'hartelijk welkom thuis'.
Een rustige maaltijd, waaraan Willy en Gradus deelnamen
en daarna nog een gezellig uurtje babbelen besloot deze voor
Tom zo emotienele dag. Roelie zag er persoonlijk op toe, dat
hij tijdig naar bed ging.
De volgende morgen ging Tom weer naar zijn kantoor,
waar hij plaats moest nemen in een versierde leunstoel en
opnieuw vele gelukwensen in ontvangst mocht nemen. Maar
een half uur later was hij weer de directeur, die zich nauw
gezet op de hoogte liet brengen van de stand van zaken.
Behoudens dan, dat hij 's middags nog een paar uur ging
rusten, was na een paar weken alles weer als vanouds. Roelie
had haar plaats weer ingeruimd, terwijl Talingen, met nieuwe
ijver en werklust bezield, dagelijks aan zijn taak begon.
HOOFDSTUK 20
Op een mooie, rustige avond in het begin van september
zei Roelie na het eten: „Ik heb zin om een eindje om te
rijden. Ga je mee?"
Hij keek bedenkelijk. „Ik heb eigenlijk nog wat te doen."
Doch Roelie wilde geen bezwaren horen. „Onzin, morgen is
er weer een dag. Wie weet, hoe kort we nog kunnen ge
nieten van het mooie weer. Enfin, graag of niet
Hij lachte. „Het antwoord is natuurlijk altijd: wat graag."
In de vallende schemering reden ze het dorp uit en op een
gegeven ogenblik remde ze af en stopte. „Rij jij maar eens
een poosje."
Ze verwisselden van plaats. „Waar wil je eigenlijk heen?"
vroeg hij.
Roeloe haalde haar schouders op. „O, dat komt er niet op
aan. Ik moet eens met je praten, meneer mijn directeur."
Hij gaf gas en de wagen reed verder. „Toch geen narigheid?"
Ze stak een sigaret op en keek dromerig voor zich uit. „Ja
en nee, het is maar, hoe je het opvat. Ik wou je advies heb
ben."
„Als ik je van dienst kan zijn, kun je natuurlijk altijd op
me rekenen."
„Dat klinkt al hoopvol. De kwestie is namelijk, dat ik
wil hertrouwen."
Talingen gaf ineens een ruk aan het stuur en Roelie zei
waarschuwend: „Er staan bomen langs de weg. Ik weet niet,
of je ze ziet
„Sorry, Roelie, stom van me. Ik eh
„Je schrok natuurlijk en je dacht: wat haalt ze nu in haar
hoofd, zo'n oud wijf, bijna veertig en moeder van grote kin
deren."
„Ben je dat dacht ik helemaal niet
„Slinger niet zo over de weg. Ginds is een parkeerplaats,
zet 'm maar even neer, dan kunnen we tenminste rustig bab
belen."
Hij reed de auto naar de kant en zette de motor af. Meteen
draaide hij zich naar haar toe en keek de vrouw onderzoe
kend aan. „Meen je dat, of maak je een grapje?"
„Van mij is het menens. Lach me gerust uit, het kan me
totaal niets schelen, maar ik ben verliefd. Ik houd van iemand.
Ik kan daarover alleen met jou praten, want jij bent in zoveel
dingen mijn adviseur, niet alleen wat de zaak betreft, ook de
kinderen. Jouw oordeel is doorgaans altijd juist, dus nu
vraag ik jouw mening hierover. Vind je het gek?"
Hij schudde zijn hoofd. „Natuurlijk niet, hoe kom je daarbij?
Je bent een knappe vrouw, een figuur Hij slikte even.
„Kortom ik kan me best voorstellen, dat iemand verliefd
op je wordt."
„Dus je vindt het helemaal niet gek?"
„Waarom? Integendeel. Ik vind het zelfs heel verstandig
van je. Ook met het oog op je kinderen."
Ze dacht: waarom vraagt die sufferd nu niet: wie is het?
Doch toen hij bleef zwijgen, vervolgde ze: „Het is voor mij
niet zo gemakkelijk, zie je? De kwestie is hij houdt ook
van mij. Ik heb het meermalen in zijn ogen gelezen en in an
dere dingen heb ik het ook gemerkt. Maar hij zegt niets."
„Dat vind ik dan maar stom."
Ze keek hem aan en knikte. „O, dus dat ben je met me
eens? Misschien is daar wel een reden voor."
Hij schudde verwonderd zijn hoofd. „Wat voor reden zou
daarvoor dan kunnen zijn?"
Ze vervolgde, weer voor zich uitkijkend. „Tja, dat heb ik
me ook wel eens afgevraagd. Sommige vrijers zijn verbazend
doortastend, anderen uitgesproken traag. Zou het soms kunnen
zijn, omdat ik mevrouw Borger ben? Dat ik een paar centen
heb en hij niet?"
Hij bevochtigde zijn lippen. „Dat kan natuurlijk. Denk je,
dat dit de oorzaak is?"
Ze haalde haar schouders op. „Ik kan er natuurlijk alleen
maar naar raden. En ik kan toch moeilijk tegen mijn geliefde
zeggen: Beste jongen, ik houd van je, wil je met me trou
wen? Dat doet een vrouw toch niet?"
„Het is eh niet gebruikelijk, maar als je op een an
dere manier niet verder komt En toen kwam het hoge
woord er uit: „Wie is het eigenlijk? Ken ik hem?'
„Ik weet het niet zeker," antwoordde ze op geheimzinnige
toon. En toen, terwijl ze zich naar hem toedraaide „Stel je
je nu eens in zijn plaats voor. Ik ben de dure mevrouw Borger
dat weet jij ook wel. Neem nu eens aan, dat jij een beetje
verliefd op me bent en je ook maar een normale onderge
schikte functie bekleedt. Maar je houd van me. Wat zou jij dan
in zo'n geval doen?"
Hij schoot in een zenuwachtige lach. „Lieve help, Roelie,
dat is een gekke vraag."
„Neem me niet kwalijk, Tom, maar ik vraag je advies in
deze. Wat zou jij voor mogelijkheden voor jezelf zien?"