Wat er wordt besproken op de raadsvergadering Schoorl van 11 dec. a.s. De beeldhouw- tentoonstelling Robertino weer terug et oetfroten winstpunt TWEEDE BLAD DONDERDAG 10 DECEMBER 1964 Wij lazen BURGELIJKE STAND BERGEN BERGEN Sinterklaasfeest voor bejaarden DE DUINSTREEK De Schoorlse gemeenteraad komt vrijdagavond bijeen om een agenda van liefst 19 punten te behandelen. Bij de ingekomen stukken treffen we een schrijven van gedeputeerde staten van Noordholland aan, waar in dit college meedeelt dat er geen bezwaar bestaat tegen het doen van een uitgaaf groot 40.000 ten behoe ve van het bouwen van een schuil - gelegenheid op de Alg. Begraaf plaats. In het zeer lijvige agendapunt no. 3 stellen B. en W. de raad voor, accoord te gaan met het treffen van regelingen die verband houden met de pensionering van wethouders. Ook worden enige verordeningen en besluiten die betrekking hebben op de bezoldiging van het gemeente- personeel ter tafel gebracht, om het fiat van de raad te krijgen. Bij agendapunt nr. 6 wordt de aandacht van de raad gevraagd voor de positie van de brandweer in on ze gemeente. Een lid van de vrij willige brandweer is in algemene zin aan te merken als ambtenaar terwijl de taak van brandweerper soneel heden ten dage zo ruim en veelomvattend mag worden geacht dat men kan concluderen dat brandweerlieden eigelijk in open bare dienst werkzaam zijn. Een commissie uit de Noordhol landse brandweerbond heeft een model-regeling ontworpen betref fende rechtspostitie voor het per soneel van de gemeentelijke brand weer en B. en W. vragen de raad deze regeling ook ten aanzien van de leden van de Schoorlse vrijwil lige brandweer van toepassing te verklaren. Ook een wijziging van de Alge mene politieverordening staat op t programma. De consulent van het Staatsbosbeheer heeft n.l. de aan dacht gevestigd op het feit dat in toenemende mate ruiters met hun paard zich in het duingebied bevin den buiten de aangegeven ruiter- routes terwijl ook de in de duinen aanwezige voetpaden meer en meer als ruiterpad worden gebruikt. Kon vroeger door middel van een waar schuwing corrigerend worden opge treden thans dreigt de zaak uit de hand te lopen aangezien het aan tal personen dat in de boswachterij Schoorl de ruitersport beoefent op ca. 200 mag worden gesteld. De con sulent verzoekt de gemeente dan ook, in de politieverordening een artikel te doen opnemen op grond waarvan het is verboden zich te paard in het duinterrein onder de gemeente Schoorl te bevinden an ders dan op de door of namens de beheerder van dit terrein aangewe zen en uitgebakende routes. B. en W. achten dit verzoek redelijk en zij verzoeken de raad dan ook, de betreffende wijziging van de politie verordening wel te willen bekrach tigen. Voorts wordt de raad gevraagd accoord te gaan met vaststelling van de gemeenterekening en van de bedrijfsrekeningen over 1962 en met het aangaan van een grondrui- ling met de heer A. C. Kroon aan de Molenweg. De vereniging tot be houd van natuurmonumenten in Nederland had een schrijven aan het gemeentebestuur gericht met 't verzoek de in het natuurreservaat 'De Putten' te Camperduin liggende GroeneweCT aan het openbaar ver keer te onttrekken. Men brengt in deze brief naar voren dat het re servaat uniek is in ons land en dat de aanwezigheid van de weg on bevoegden uitlokt tot het benaderen van de vogelkolonies. Het bestuur van de verenigde Harger- en Pettemerpolders heeft echter bezwaar gemaakt tegen de in houd van bovenvermeld schrijven. Zij zegt, dat de gebruikers van de landerijen aan de weg het recht moet zijn gegeven langs deze weg, in casu de Groene weg, hun lande rijen te bereiken. Met de Groene weg wordt de tweede nieuwe weg bedoeld, waarvan het ook het be stuur van de polder te allen tijde gegeven zal moeten worden om van deze weg gebruik te maken. In het kader van een noodzake lijke verzwaring van de Hondbos- sche Zeewering en een daaruit voortvloeiende verlegging van de weg Camperduin-Peten is door het Hoogheemraadschap verzocht te willen bevorderen dat een gedeelte van de 2e nieuwe weg door het Hoogheemraadschap van de ge meente kan worden aangekocht. In principe hebben B. en W. al beslo ten aan dit verzoek hun medewer king te verlenen en zij geven de raad dan ook in overweging niet tot verkoop van de grond aan de ver eniging tot behoud van Natuurmo numenten over te gaan. Aangezien overigens tegen de inwilliging van het verzoek bij B. en W. geen be zwaar bestaat, stelt zij de raad voor om een ander gedeelte van de weg aan het verkeer te onttrekken. In dit gedeelte is meteen het wegge deelte opgenomen waarop het ver zoek van 't Hoogheemraadschap be trekking heeft. B. en W. adviseren de raad tot verkoop van dit weg gedeelte tegen de totaalprijs van f 1,aan de vereniging over te gaan. Ook de toeristenkerk komt op deze raadsvergadering aan de beurt. Op 22 juli j.l. besloot de raad het jaarlijkse exploitatietekort van 9700,voor rekening van de ge meente te nemen. Bij de berekening van dit tekort werd er van uitge gaan dat met de verbouwing van de r.k. toeristenkerk tot sportzaal plm. 100.000 zou zijn gemoeid maar na aanbesteding is inmiddels gebleken dat dit bedrag met f 16.000 moet worden verhoogd. De Ned. Sportfe deratie is bereid gevonden een ren teloos voorschot te verstrekken van 100.000 af te lossen in 20 jaar. Van de zijde van het gemeente bestuur zal worden getracht om dit voorschot verhoogd te krijgen tot 116.000 maar mocht de N.S.F. hiertoe niet bereid zijn zou de ge meente het resterende bedrag van 16.000 beschikbaar moeten stellen. De exploitatie van de sportzaal luidt dan als volgt 1 Afschrijving op het geïn vesteerde bedrag van f 116.000 (20 jaar) 5800 2 renten a 5% over 16.000 800 3 Kosten van verwarming 2000 4 kosten van schoonhouden 1000 5 Jaarlijks onderhoud 500 6 Huur te betalen aan R.K. Kerkbestuur 3000 13100 Opbrengst huur soorzaal 1100 Exploitatietekort 12000 Dit tekort van f 12.000 kan met 800 worden verminderd indien de NSF bereid is om een aanvullend renteloos voorschot te verstrekken van 16.000. B. en W. stellen de raad voor, het exploitatietekort voor rekening van de gemeente te ne men en de betreffende overeen komst met het R.K. Kerkbestuur te bekrachtigen. Dit waren dan de ons inziens be langrijkste punten die aan de orde komen. Ongetwijfeld zal wel weer het nodige gediscussieerd worden en een résumé hiervan hopen wij u in de volgende editie aan te bieden. in de Duinstreek van 9 december 1932 dat de door de Schoorlse winkeliers voor het eerst gehouden winkel weken een groot succes waren; dat ruim 30.000 bonnen waren af gegeven zodat 151 prijzen ter be schikking konden worden gesteld; dat op de najaarsvergadering van de WV Groet-Camperduin werd bekend gemaakt dat de bureau houder bijna 400 aanvragen had behandeld; dat de eigenaar van het café waar in deze vergadering plaats vond zijn gasten mededeelde dat het 11 uur was, waaroo ze, staat in het verslag, alle aanwezigen er haas tig vandoor gingen; dat zich blijkens een advertentie 'n meisje aanbood voor 3,per week. De tentoonstelling van beeld tot beeld blijkt zeer in de smaak te vallen, ook bij de jeugd. Omdat er altijd belangstelling is voor de technische aspecten van een procé dé vestigen degenen die de school klassen rondleiden juist daarop de aandacht: hoe wordt een beeld ge maakt. De titel van de tentoonstel ling duidt er al op, dat dit ook de bedoeling was van de inrichters. De leden van de Nederlandse Kring van Beeldhouwers willen laten zien hoe zij van een beeld als schets ko men tot een beeld dat een funktie vervuld. Meer dan beoefenaars van andere takken van kunst moeten beeldhou wers het hebben van samenspel met b.v. architecten en stedebouwkundi gen. Om tot een geslaagd werk te ko men is het van belang dat de rela tie reeds in het allereerste begin (van het beeld met de kleine let ters dus) gelegd wordt, zodat de beeldhouwers betrokken raakt in de gehele conceptie waaraan hij op zijn eigen "wijze moet bijdragen. Het is een misvatting te denken dat beeld houwwerk altijd monumentaal moet zijn en dus alleen toegepast kan worden aan grote en dure gebou wen of in wijdse ruimten. De ten toonstelling bewijst het tegendeel iedere speelplaats krijgt een geheel eigen karakter door een speelplas- tiek dat door een kunstenaar is ge maakt. Hij heeft immers van nature begrip voor spel en beweging in de ruimte. Dergelijke opdrachten zijn voor de beeldhouwer van groot be lang, zowel materiaal als om de erkenning dat zijn werk een van zelfsprekende plaats heeft in het gewone dagelijkse leven, van kin deren en volwassenen. In het muse um is een vouwblad verkrijgbaar met gegevens over de Kring van beeldhouwers en de adressen van 80 leden. De bezoeker die tot de conclusie komt dat bij een bepaald plan de hulp van iemand met er varing en ruimtelijke visie hem van nut kan zijn dus gemakkelijk in nader contact komen met de kun stenaar die juist aan zijn ideeën gestalte weet te geven- Bovendien is op de tentoonstel ling de bekende rijkssubsidie-rege ling van toepassing, waardoor iede re particulier van een aankoop 35% aan subsidie ontvangt. Hierdoor kan men b.v. in het bezit komen van een prachtig bronzen beeldje of van een decoratieve penning. Zelfs voor letterlijk originele geschenken kan men dus in het Stedelijk Muse um terecht. Hij was er zomaar, plotseling. En we zeiden allemaal 'ja' tegen hem. Tegen Robertino Loreti, die in 1960 zijn tromfantelijke tocht naar de roem ondernam vanuit Denemar ken, waar hij, als joch-dat-net-aan z'n tienertijd begonnen was, voor de televisie optrad, 't Was Robertino's officiële debuut en Volmer Soren- sen, de Deense TV-producer die Ro bertino in Rome ontdekt had en met hem naar Kopenhagen vloog, heeft er bepaald geen spijt van gekregen, dat hij de jonge Italiaan als eerste in het muzikale nieuws bracht. On- j middellijk na de uitzending stond de telefoon bij de Deense televisie roodgloeiend. Iedereen had het plot seling over Robertino en iedereen was het erover eens: zijn bel canto liet niets meer te wensen over. Ro bertino: binnen enkele uren werd hij een begrip en had de lichte mu ze zich over hem ontfermd. Er kwamen aanbiedingen van radio en televisie, engagementen voor lange tournees en voor de film. Ja - en de grammofoonplaat bleef evenmin achter, want het duurde niet lang of Robertino stond in de platenstudio's. Waar men het ene na het andere nummer van hem in blikte. Met 'O Sole Mio' als onbe twist hoogtepunt. 'O Sole Mio'; in juni 1961 kreeg Robertino er in Zweden zijn eerste gouden plaat voor. 't Zou zeker niet de laatste keer zijn dat Robertino 'n het goud' gezet werd. Robertino. Er is veel met hem ge beurd sinds-ie als schuchter jochie voor het eerst met de lichte mu ziekwereld kennis maakte. De Deense televisieshow, waar voor Robertino van z'n ouders maar net toestemming kreeg omdat het een onwelkome onderbreking van z'n muziekstudie was, de Deense te levisieshow had grote gevolgen. En het was begrijpelijk: toen Robertino eenmaal het succes geproefd had, kon-ie niet zomaar één-twee-drie terug. Terug in de anonimiteit van het alledaags bestaan, terug van de wereld die hem helemaal in zijn greep had, de showbusiness. De tournees en de platen, de shows en de radiouitzendingen, de televisie programma's en de films: ze lieten ineens afweten, toen de zanger van 'O Sole Mio' op een gegeven mo ment de onvermijdelijke baard in de keel kreeg en er van zijn hel dere, fraaie jongenssopraan niets meer te bespeuren viel. Robertino - zijn naam raakte op de achtergrond, die eens 'top of the bill' was in alle Europese landen en ver daarbuiten. Maar de kranten kregen onge lijk. Heel erg ongelijk zelft. Want Robertino Loreti was allesbehalve uitgezongen. Alleen: hii ging de za ken anders aanpakken en werkte in het geheim aan zijn come-back. Een come-back, die zou moeten klinken als de spreekwoordelijke klok. En dat ook deed, want de Robertino van 1964 is een totaal andere Ro bertino dan wie we van vroeger kenden. Met een totaal nieuwe stem en met totaal ander repertoire kwam 'Robertino terug. Terug in het nieuws, terug op het podium, terug op de plaat. En tijdens het San Remo Song festival. in februari 1964, liet Ro bertino iedereen horen dat hij niet was uitgezongen. Wat bijna nie mand geloofde, gebeurde. Vanaf het San Remo Songfestijn ging het met Robertino weer langzaam maar ze ker bergopwaarts. En wat bleek al vrij snel? Dat al zijn vroegere fans er nog waren en dat hij er vele duizenden nieuwe fans bijkreeg. In het najaar van 1964 droeg heel Italië Robertino weer op handen. En het duurde niet lang, of de andere Europese landen volgden. Met ons land voorop. Ons land, waar Rober tino altijd zo heel graag optreedt en waar hij zo'n bijzondere welko me gast is. Het Hartewens Concert, een creatie van AVRO's vindingrij ke Gerrit den Braber, het Harte wens Concert zal ons dezer dagen opnieuw confronteren met de stem van Robertino. En weer zullen we allemaal 'ja' tegen die stem zeggen. Net als vijf jaar geleden. Toen Ro bertino alleen nog met 'O Sole Mio' repertoire voor de dag kwam van 23 novetmber tot 30 nov. 1964 Geboren Eric, zn. van Peter Antanius Roelse en Edith Timmer, Prinsesselaan 50. Monique Reinalda Maria, dochter v. Johannes W. P. Bakker en Catha- rina T. van den Berg, Kogendijk 36. Anna Maria, dochter van Johannes Roosloot en Reinalda H. van den Berg, Duizendbladweg 26. Robertus Jacobus, zoon van Johannes van Roosloot en Reinalda H. van den Berg, Duizenbladweg 26. Ondertrouwd Jacobus Woud, 20 jaar, fabrieksar beider, Alkmaar, Vogelenzang 28 en José Marie van Dijk, 20 jaar, verkoopster Tuindorpweg 18. Jo hannes Jozef de Wit, 30 jaar, arts, Grootebroek, St. Nicolaasstraat 13 en Roswitha Ursula Schneider, 21 jaar, kleuterleidster, Kastanjelaan 4 Gehuwd Wilhelmus Jacobus Roozendaal en Maria Petronella Catharina Mars, Heerhugowaard, van Asperenstraat 7. Anne ten Cate en Hendrika Jo hanna Verduin, Amsterdam, Bella- mystraat 4211. Overleden Geen. van 30 nov. tot 7 december 1964 Geboren Edwin Herbert, zn. van H. D. Klaa- sen en P. E. Stolk, Kerkstraat 4. Karei Michiel, zoon van C. van Dijk en M. H. Buijs, Emmalaan 45. Wil lem Max, zoon van H. A. T. Homan en E. L. Hönscheid, Callantsoog. Ondertrouwd Dick Beers, 31 jaar, technisch ambt. Karei de Grootelaan 56 en Anna Johanna Proemstra, 27 jaar, hoofd huishouding BIO, Elzenlaan 2 Bob Versteegh, 22 jaar, handelsem ployé, Alkmaar, Jan van Goyenst 117 en Beatrix Irene Zwaan, 23 jaar zonder beroep. Elzenlaan 6. Gehuwd Geen Overleden Maartje Hagenaar, 87 jaar, w. van P. Bus, Elkshove 1. De vorige week donderdagmiddag vierde de afdeling van de Algemene Bond van beiaarden haar jaarlijks Sint Nicolaasfeest in de schouw burgzaal van 'De Rustende Jager'. Vele bejaarden waren gekomen om dit feest bij te wonen. De voorzitter de heer C. H. Pap- pelendam verwelkomde in het bij zonder de wethouder mevrouw mr. E. P. Broekman-Vriesman. Voorts bedankte hij de heer B. Kroon en mevrouw Boonstra, die zich voor de afdeling zeer verdienstelijk heb ben gemaakt. Hierna trad het uitstekende brandweervrouwenkoor o.l.v. mevr. Corry Moree-Dol voor het voetlicht. Met enkele zeer goed gezongen po pulaire liedjes en een Sint Nicolaas potpourri maakte het koor een pret tig begin aan deze middag. Het be schikt over bijzonder goede vrou wenstemmen, die een harmonisch en zuiver afgewogen geheel vor men. De bezielende leiding van de dirigente heeft dit koor al tot knap pe preetaties gebracht. Ook Sint Nicolaas in hoogst eigen persoon bracht met zijn twee leven dige zwarte Pieten een bezoek aan de 'Rustende Jager' en onderhield zich in de koffiepauze met tal van bejaarden. Na de Dauze werd een groot aantal pakjes uitgereikt en dankte de voorzitter de heer Pap- pelendam allen die aan het slagen van dit feest hebben meegewerkt. STUDENTENORKEST 16 JANUARI WEER IN BERGEN Het Nederlands Studentenorkest zal het volgend jaar van 16 januari t.e.m. 29 januari zijn jaarlijkse toer- nee maken, de opbrengst van deze concerten zijn bestemd voor het Universitair Asielfonds en de stich ting: Het Nederlands Studentensa natorium. Op 16 januari wordt het eerste concert in Bergen gegeven, 17 januari in Haarlem. Het toernee wordt 29 januari besloten met een gala-concert in het Concertgebouw te Amsterdam. FEUILLETON DOOR LEIDA GRAAFLAND (29) Ze streek hem over zijn voorhoofd. „Nu moet jij geen onzin praten met waaraan heb ik dit verdiend, want het is van mij allemaal pure egoisme jongetje. Ik wil je zo gauw mogelijk weer terug hebben, zie je? Je interesseert me al leen maar als mijn directeur, meer niet. Wat verbeeldt je je eigenlijk wel?" Hij glimlachte door zijn tranen heen. „Daar meen je niets van. Ik ken je nu veel te goed. Het doet me ontzettend goed, al die liefde van jullie. Zoals vanmiddag weer, dat bezoek van Greet je. Ze heeft gezegd, dat ze binnenkort nog eens op een avond komt, met haar verloofde. Jij hebt ook altijd van die keurige dienstmeisjes, vlot en toch stuk voor stuk een dame Meteen begon hij te kleuren. Ze keken elkaar aan en Roelie begon te lachen. „Ik bedoel er natuur lijk niets mee stotterde hij. Ze ging weer zitten en klopte op zijn arm. Ze dacht: Ik begrijp je zo goed, mijn beste, maar ze antwoordde op kalme toon als gold het een zaakaangelegenheid: „Zeg, heb je nog wel eens wat van Lena gehoord? Ik ben toen een beetje al te vlug van stapel gelopen." „Ze is al enige jaren getrouwd," antwoordde hij verlegen. „Ik hielp haar toen aan een betrekking bij ons in de buurt, in Hoge Mierde. Een jaar naderhand trouwde ze met de zoon van haar mevrouw, een aardige, bovendien bijzonder knappe vent. Hij heeft een kippenbedrijf en boert goed. Ze hebben drie kinderen." Dus die is toch goed terecht gekomen, dacht ze. Gelukkig. In juni mocht Talingen voor het eerst weer op en al gauw was het hem toegestaan korte wandelingen te maken in het bos, dat bij het sanatorium behoorde. Roelie bleef hem trouw bezoeken. Zijn kleren waren allemaal te krap geworden, dus stuurde ze een kleermaker, die in een snel tempo een paar costuums voor hem vervaardigde. Op een middag bezocht ze hem en kwam hij haar in de oprijlaan tegemoet. Ze bekeek hem van top tot teen en knikte tevreden. „Als je nu nog een paar denkbeeldige stofjes van je revers wegknipt, ben je weer helemaal de oude Tom Talingen." Glimlachend drukte hij haar hand. „Dank je, Roelie, ik voel me echt prettig, nu ik weer bijna de hele dag op ben. De dokter is erg tevreden, ja, en ik „En jij natuurlijk eveneens. Nou, vriend, de tijd van luieren is binnenkort afgelopen. Ik zie je vandaag of morgen wel weer verschijnen op kantoor." Ze wandelden samen het bos in. „In dit opzicht zeggen ze geen datum, maar ik krijg toch wel de indruk, dat ik voor het najaar weer thuis zal zijn." Het woord 'thuis' deed Roelie goed. Ze pakte zijn arm en antwoordde zacht: „Ik verheug me er ook op, Tom." „Gek he; als je zo'n tijd gelegen heb, zoals ik wat waardeer je dan pas goed je gezondheid. „Zoals ik jou pas ging waarderen, toen je weg was, die eerste keer," antwoordde de vrouw. „Dat zal wel. De gedachte, dat ik straks weer volop aan het werk zal kunnen gaan „Ho; ho; voorlopig doen we het kalmpjes aan: halVe dagen. We gaan niets forceren. Ik ben vast van plan erg zuinig op je te zijn. En als er overgewerkt moet worden; laat je dat maar over aan anderen. Trouwens, ik wil je wat meer thuis hebben, zie je? Wil je er ook aan denken, dat je toe ziend voogd bent over mijn kinderen?" „Roelie, je bent een pracht vrouw." Ze stond stil en greep hem bij zijn mouw. „Ja? Meen je dat?" Hij knikte beslist. „Alicht. Dacht je, dat ik complimentjes maakte?" Ze liepen weer verder. „Te zijner tijd herinner ik je aan deze middag. Onthoud het maar vast." Midden augustus werd Tom Talingen genezen ontslagen. Roelie haalde hem op en samen reden ze huiswaarts. Ver bluft stapte de man de grote salon binnen, die in een bloe men- en fruitpaleis scheen herschapen. Samen liepen ze langs de bloemstukken en fruitmanden om de kaartjes te lezen en Talingen was getroffen door zovele blijken van medeleven en belangstelling. Zelfs van de dienstmeisjes was er een klein doch smaakvol opgemaakt ruikertje bloemen met een 'hartelijk welkom thuis'. Een rustige maaltijd, waaraan Willy en Gradus deelnamen en daarna nog een gezellig uurtje babbelen besloot deze voor Tom zo emotienele dag. Roelie zag er persoonlijk op toe, dat hij tijdig naar bed ging. De volgende morgen ging Tom weer naar zijn kantoor, waar hij plaats moest nemen in een versierde leunstoel en opnieuw vele gelukwensen in ontvangst mocht nemen. Maar een half uur later was hij weer de directeur, die zich nauw gezet op de hoogte liet brengen van de stand van zaken. Behoudens dan, dat hij 's middags nog een paar uur ging rusten, was na een paar weken alles weer als vanouds. Roelie had haar plaats weer ingeruimd, terwijl Talingen, met nieuwe ijver en werklust bezield, dagelijks aan zijn taak begon. HOOFDSTUK 20 Op een mooie, rustige avond in het begin van september zei Roelie na het eten: „Ik heb zin om een eindje om te rijden. Ga je mee?" Hij keek bedenkelijk. „Ik heb eigenlijk nog wat te doen." Doch Roelie wilde geen bezwaren horen. „Onzin, morgen is er weer een dag. Wie weet, hoe kort we nog kunnen ge nieten van het mooie weer. Enfin, graag of niet Hij lachte. „Het antwoord is natuurlijk altijd: wat graag." In de vallende schemering reden ze het dorp uit en op een gegeven ogenblik remde ze af en stopte. „Rij jij maar eens een poosje." Ze verwisselden van plaats. „Waar wil je eigenlijk heen?" vroeg hij. Roeloe haalde haar schouders op. „O, dat komt er niet op aan. Ik moet eens met je praten, meneer mijn directeur." Hij gaf gas en de wagen reed verder. „Toch geen narigheid?" Ze stak een sigaret op en keek dromerig voor zich uit. „Ja en nee, het is maar, hoe je het opvat. Ik wou je advies heb ben." „Als ik je van dienst kan zijn, kun je natuurlijk altijd op me rekenen." „Dat klinkt al hoopvol. De kwestie is namelijk, dat ik wil hertrouwen." Talingen gaf ineens een ruk aan het stuur en Roelie zei waarschuwend: „Er staan bomen langs de weg. Ik weet niet, of je ze ziet „Sorry, Roelie, stom van me. Ik eh „Je schrok natuurlijk en je dacht: wat haalt ze nu in haar hoofd, zo'n oud wijf, bijna veertig en moeder van grote kin deren." „Ben je dat dacht ik helemaal niet „Slinger niet zo over de weg. Ginds is een parkeerplaats, zet 'm maar even neer, dan kunnen we tenminste rustig bab belen." Hij reed de auto naar de kant en zette de motor af. Meteen draaide hij zich naar haar toe en keek de vrouw onderzoe kend aan. „Meen je dat, of maak je een grapje?" „Van mij is het menens. Lach me gerust uit, het kan me totaal niets schelen, maar ik ben verliefd. Ik houd van iemand. Ik kan daarover alleen met jou praten, want jij bent in zoveel dingen mijn adviseur, niet alleen wat de zaak betreft, ook de kinderen. Jouw oordeel is doorgaans altijd juist, dus nu vraag ik jouw mening hierover. Vind je het gek?" Hij schudde zijn hoofd. „Natuurlijk niet, hoe kom je daarbij? Je bent een knappe vrouw, een figuur Hij slikte even. „Kortom ik kan me best voorstellen, dat iemand verliefd op je wordt." „Dus je vindt het helemaal niet gek?" „Waarom? Integendeel. Ik vind het zelfs heel verstandig van je. Ook met het oog op je kinderen." Ze dacht: waarom vraagt die sufferd nu niet: wie is het? Doch toen hij bleef zwijgen, vervolgde ze: „Het is voor mij niet zo gemakkelijk, zie je? De kwestie is hij houdt ook van mij. Ik heb het meermalen in zijn ogen gelezen en in an dere dingen heb ik het ook gemerkt. Maar hij zegt niets." „Dat vind ik dan maar stom." Ze keek hem aan en knikte. „O, dus dat ben je met me eens? Misschien is daar wel een reden voor." Hij schudde verwonderd zijn hoofd. „Wat voor reden zou daarvoor dan kunnen zijn?" Ze vervolgde, weer voor zich uitkijkend. „Tja, dat heb ik me ook wel eens afgevraagd. Sommige vrijers zijn verbazend doortastend, anderen uitgesproken traag. Zou het soms kunnen zijn, omdat ik mevrouw Borger ben? Dat ik een paar centen heb en hij niet?" Hij bevochtigde zijn lippen. „Dat kan natuurlijk. Denk je, dat dit de oorzaak is?" Ze haalde haar schouders op. „Ik kan er natuurlijk alleen maar naar raden. En ik kan toch moeilijk tegen mijn geliefde zeggen: Beste jongen, ik houd van je, wil je met me trou wen? Dat doet een vrouw toch niet?" „Het is eh niet gebruikelijk, maar als je op een an dere manier niet verder komt En toen kwam het hoge woord er uit: „Wie is het eigenlijk? Ken ik hem?' „Ik weet het niet zeker," antwoordde ze op geheimzinnige toon. En toen, terwijl ze zich naar hem toedraaide „Stel je je nu eens in zijn plaats voor. Ik ben de dure mevrouw Borger dat weet jij ook wel. Neem nu eens aan, dat jij een beetje verliefd op me bent en je ook maar een normale onderge schikte functie bekleedt. Maar je houd van me. Wat zou jij dan in zo'n geval doen?" Hij schoot in een zenuwachtige lach. „Lieve help, Roelie, dat is een gekke vraag." „Neem me niet kwalijk, Tom, maar ik vraag je advies in deze. Wat zou jij voor mogelijkheden voor jezelf zien?"

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1964 | | pagina 5