Loffelijk initiatief van .Sclioorl's comité
^kotUsa (flitsa
Plattelandsvrouwen
Schoorlse bridgeclub
1 dient
heel de huid
Vroeger en nu
van Ronnie
z
Wij lazen
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 25 MAART 1965
ZAANSE WOLAAP IN
OUWEHAND
20 Jaar geleden maakten we ook
in Schoorl kennis met liet heernjKe
wittebrood dat uit kweeds meel was
gebakKen. Uit meel werd uit kwe-
den in Delfzijl aangevoerd en het
heeft talloze landgenoten op het
hoogtepunt van de hongerwinter
het leven gered.
Men heeft aan dit feit in de ver
schillende publiciteitsmedia enige
aandacht besteed en dit is voor en
kele actieve plaatsgenoten aanlei
ding geweest de handen ineen te
slaan. Men heeft een comité ge
vormd dat vooral de jongeren
wil herinneren aan de tijd dat
men dolgelukkig was met een een
voudig meelprodukt.
Gebeurt dit in andere plaatsen
met Zweeds wittebrood, in Schooi!
heeft men zijn keus laten vallen
op de vooral bij ouderen bekende
platter, ook wel heer- of haardkoek
genoemd. Dit gerecht wordt, zoals
de naam al zegt, op de kachel ge
bakken. Het deeg bestaat uit tarwe
meel, water en wat zout en hiervan
wordt een soort koek gemaakt die
de grootte heeft van een theescho
teltje.
Zij worden direct na het berei
den op de kachel gelegd en meer
malen omgekeerd zodat verbran
ding wordt tegengegaan: Is het bak
sel door en door gaar en warm dan
wordt het behoedzaam opengesne
den en besmeerd met boter en
stroop. De lekkerste platter is die,
welke zo van de warme kachel
komt hoewel een koude haardkoek
met kaas ook een traktatie is.
Het bovenvermelde comité heeft
zich na ampele beraadslagingen ge-
raadslagingen gewend tot het Oud-
Westinesch Genootschap van
Brood- en Koekbakkers dat zich di
rect bereid verklaarde aan het plan
mede te werken.
De bedoeling is nl. dat er vol
gende week donderüag om 1Ü uur
's morgens op de Paardemarkt te
Schoorl een begin wordt gemaakt
met de verkoop van de haardkoe-
ken.
De koeken worden elders gebak
ken en met een speciale auto naar
Schoorl vervoerd. Het comité, waar
van we de namen der leden niet
mochten publiceren, weet zich ge
steund door een flinke subsidie van
het Centraal Bureau voor de Sta
tistiek die haar personeelsleden op
dracht heeft gegeven na te gaan of
er en zo ja in welke hoeveelheid
in Schoorl nog platters worden ge
geten.
Dank zij deze subsidie kon men
de prijs van een heer koek houden
op 5 cent per stuk, terwijl ze gratis
met boter en stroop worden be
smeerd. Aangezien de leden van
het comité geen verdere inlichtin
gen wensten te geven kunnen wij
u omtrent de verdere gang van za
ken weinig meedelen.
Donderdagmorgen om 10 uur rijdt
dus de auto voor op de Paarde
markt en dan kan iedereen dus
weer eens genieten van zo'n heer
lijke ouderwetse platter.
Wij wekken alle inwoners vanaf
deze plaats op, deze unieke gelegen
heid niet te laten voorbijgaan.
Er was niet zoveel belangstelling
als wij gewend zijn op de bijeen
komst die op 19 maart j.l. werd
gehouden in café Swart te Hargen.
Misschien had het onderwerp van
deze avond er iets mee te maken.
De heer van Moock van de afdeling
jeugdzaken uit Haarlem zou nl. een
lezing houden onder de titel: „Jong
,zijn nu en in de naaste toekomst",
en misschien hebben sommige da
mes gedacht dat het een causerie
over schoonheidsmiddelen e.d. zou
zijn. Hoe dan ook, de dames hebben
veel gemist want de hr. Van Moock
hield zo voor de vuist weg een
heel aardige lezing, hij vroeg zich af
wat oud zijn vandaag de dag eigen
lijk is. De mensen worden steeds
ouder en er is nog nooit zoveel
zorg besteed aan de bejaarden in
het algemeen als nu. Oud zijn past
er niet meer bij, men wil jong zijn.
Vroeger was men heel anders.
De heer Van Moock sprak over
drie generaties n.l. die van om
streeks 1914, die van de jaren dertig
en de huidige generatie. Wie in de
jaren tot de 1ste wereldoorlog vol
wassen werd kreeg zijn opvoeding
in een gesloten gezin waar de in
vloed van de wereld nog niet zo
groot was. De vader werkte meestal
vrij dicht bij huis, de kinderen wa
ren op school of werkten op een
fabriek of de meisjes in een huis
houdelijke betrekking. De vader
van toen was ook een echte auto
riteit in zijn gezin. Hij kreeg het
beste van hetgeen de pot schafte en
was de figuur waar alles om draai
de. Er was een sterke band tussen
ouders en kinderen en men had
geen behoefte aan verenigingsleven.
De tweede generatie waartoe de
spreker zei te behoren werd volwas
sen tijdens de jaren dertig. Wij
vonden het heel wat dat wij met
vakantie naar Rhenen konden gaan
zei de heer Van Moock en lichtte
dat met een voorbeeld uit zijn ei
gen gezin toe. Mijn generatie keek
naar de groten uit de wereld, de
mensheid heeft altijd behoefte ge
had aan inspirerende figuren. Wij
zeiden tegen elkaar dat er nooit
meer een herhaling van de eerste
wereldoorlog mocht komen wij
verwachtten een nieuwe samenle
ving en daarom liepen we met ge
broken geweertjes en hielden rei
dansen. We hielden acties tegen
het kopen van oorlogsspeelgoed.
Maar er was crisis, liefst een half
miljoen werklozen in Nederland.
De derde generatie n.l. die van nu
werd uitvoerig door de heer Van
Moock onder de loupe genomen.
Degenen die in 1965 volwassen wor
den, zei hij willen het heelal be
stormen ze maken alles van nabij
mee, niet alleen de letterlijk maar
ook de figuurlijke afstanden zijn
veel kleiner geworden. Toen Prin
ses Margriet verloofde werd dit
door de koningin door de t.v. aan
gekondigd. Ook de verhouding tus
sen vader en kinderen is heel an
ders dan vroeger geworden. De va
der van nu is alleen lijflijk aanwe
zig maar verder niet, hij is een
tweede figuur geworden. De vrouw
heeft in sommige gevallen de
plaats van de man ingenomen. Ook
vind ik dat de band tussen ouders
en kinderen veel losser is geworden
terwijl het gezag niet meer zo er
kend wordt. Wij tarten het gezag
en denken dat we allemaal gelijk
zijn. Maar de verschillen zitten niet
j in geld of hersens maar in karak
ter. De jonge mensen hebben hun
eigen plaats in het leven veroverd
en de ouderen dienen daarmee re
kening te houden. Wij moeten er
aan denken zo besloot de heer Van
Moock dat jonge mensen niet alle
maal nozems zijn en dat wij hen
soms maar een slecht voorbeeld ge
ven. Wij moeten een sterk vertrou
wen in onze kinderen hebben en
we moeten niet zo demonstreren
dat wij er ook nog zijn.
De presidente mevrouw Broersma
dankte na afloop van de causerie
de heer Van Moock voor zijn inte
ressant betoog, en deelde mede dat
de volgende bijeenkomst op 14 april
zal zijn. We willen u echter niet
onthouden wat de heer Van Moock
over de toekomst van het platte
land zei, nl.: „Gas, olie en kern
reactoren" wel, dat weten wij dan
ook al weer.
Uitslag van maandag 22 maart
DIJN A:
r
uapper-Goudshlom
52
Mosch-Half
44
3
Bekker-Beeldman
44
4
v. d. Oort-de Wit
44
5
Mevr. Thomassen-
Haasbroek
42
6
Mevr. Arpeau-Goet
39
7
Thomassen-Half
38
8
Nieuwland-de Wit
33
LIJN B
1
Fam. Kuyper
47
2
Nieuw land-Roos
44 Va
3
Ens-Ens
44Va
4
Mevr. Birnie-Burgering
44
5
Schipper-de Hart
42
6
Kaandorp
Mevr. Timmermans
39Va
7
Beeldinan-Bes
38
8
Mej. Haring-Hummeling
36V2
LIJN C:
1
Mevr. Dapper-Bulloper
51V2
2
Heystek-Lensing
51
3
Dames Stenneberg-Repko
49
4
Dames Klinkenberg-
Timmerman
40Va
5
Fam. Hoogschagen
38
6
Houtkoper-Repko
37V2
7
de Jong-Teuwisse
35V2
8
Dapper-Kluft
33
Promoveren en degraderen om de
4 weken
Van lijn C, promoveren naar lijn
B: Ens-Ens; mej. Haring-Humme-
ling.
Van lijn B, promoveren naar lijn
A Nieuwland-de Wit; Goudsblom-
Dapper.
Van lijn A, degraderen, naar lijn
B: Mevr. Bimie-Burgering;
Beeldman-Bes
Van lijn B, degraderen naar lijn
C de Jong-Teuwisse;
Houtkoper-Repko
in de Duinstreek van
30 maart 1934
dat de VVV Schoorl deel nam aan
de poppententoonstelling te
Leeuwarden ten bate van het cri
siscomité;
dat het ledental van deze VVV in
dat jaar 140 bedroeg;
dat de 'kustbrigade' een propagan-
da-avond hield in de zaal van de
heer T. Timmerman;
dat de politiehonden-dresseerclub
Schoorl een demonstratie gaf op
het oefenterrein. Entree f 0,25;
dat er bij J. Mooy slaplanten te
koop waren voor een kwartje de
honderd.
.DE DUI
In vroeger taie was un brulluft in un klaine gemeenskap un
hille gebeurtenis. En dut was vooral zo as dur un raike boere-
zeun troude. Alleman wier den te warskip nood en dur wier
puur wat geld an spandeerd en bar veul lol maakt. As je vor
zo'n feist nood was gong je eerst mit je nakende ribbe onder
de pomp of in de tobbe vanzelluf.
Ok as dur ien 12V2 of 25 jaar trout is wort dur ok nou nag
wel us feist geven en lest was Jaap van Antje den vaifentwintug
jaar trouwt mit Laip van Arie de lappiespoep. Omdat ze un
houp gaste nood hadde vonde ze duraige boetje aigeluk te
klain vor zoveul volluk en deerom hadde ze maar un zaal van
un herreberrug ofhuurt.
In die herreberrug was ut lekker warrum en dat mocht ok wel
want de kastelain had un beste prais rekent. De oliekachel brand
de en dur wier bar gezellug lollepot over iefie en afie. Maar op-
iens zaide de bruid teuge dur snaartje: „Jai benne ok puur
zo'n kladduge maid je hadde je aige eerst welderus wosse magge
vor je op me brulluft kwam."
Dat snaartje wier nagal naidug vanzelluf hei maar toch loupt
ze nei de spiegel en ze ziet dattur mooie neusie onder de zwarte
smeer zit. Zai gaat nei de bruid en zait: „Je hewwe gelaik had
maid je maar kaik nou maar durus nei je aigen snokkere
smoeltje."
Die deed dat en waarachtug ze zag zo zwart as roet. En toe
alle brullufsgaste mekaar durus an keke hadde ze allegaar
zwarte plekke. En niet alliendug op dur gezichte, maar ok op
de jurreke, frokkies, overhemde en pakke.
Ze hewwe toe de kastelain dur bai haalt en wat bleek? Krek
meinse, die smerige kachel loefde zo bar dat alleman zonder
dat ie dur errug in had in un soortement Zwarte Piet omtovert
was. Dat ze ut niet eerdur merrekt hewwe is main nag un raad-
sul maar meskien hadde ze wel te diep in ut glasie keken wie
zal ut zegge?
Afain, de wasserai was dur goed voor. Maar azze jullie ok nag
durus un feisie geve in un herreberrug weer zo'n oliekachel
staat den benne jullie bai deuze waarskouwt.
Tegenwoordig is het maar reuze
gemakkelijk om van de ene naar
de andere plaats te gaan. De bus
sen staan elk ogenblik van de dag
klaar om je naar de bestemde plaats
te brengen, lang behoef je meestal
niet te wachten en zeker niet als je
het tijdschema nakijkt, waarop de
bussen rijden.
Voor 1921 was een bus iets wat
nog maar weinig mensen in de ge
meente Schoorl en omgeving gezien
hadden. En ik kan u dan ook ver
zekeren dat toen de eerste bus hier
verscheen, de mensen hun ogen uit
gekeken hebben. Deze bus, een Fiat
die door de firma de Jong en Glas
geëxploiteerd werd kon wel 12 men
sen vervoeren en dat wil heel wat
zeggen voor die tijd.
Al heel snel kwam er de Renault
bij, ook deze bus had 12 zitplaasten,
alleen had deze nog één staanplaats
extra.
Met deze twee busjes werd al een
complete busdienst onderhouden
van Alkmaar naar Camperduin en
vandaar naar Petten. Bij deze twee
bussen is het niet gebleven, want in
1925 werd de Daag er aan toege
voegd, deze bus had een lengte van
7.80 meter en er waren maar liefst
31 zitplaatsen en 5 staanplaatsen in.
In 1928 volgde de Stewart, deze
bus was iets kleiner, namelijk 23
zitplaatsen en 3 staanplaatsen.
Nog zouden er verschillende bus
sen volgen zoals de G.M.C. in 1929,
de Chevrolet in 1931, in 1933 een
Chevrolet en een Opel en tenslotte
in 1939 de laatste Opel.
De Jong was echter niet de enige
busdienst-ondernemer. De concur
rentie was groot, want ook de hr. v-
Mullem hield er drie bussen op na,
namelijk een Daag, een Berliet en
een Ford. Deze busdienst, die ook
van Alkmaar naar Camperduin liep
heeft niet lang bestaan omdat de
bussen zeer verwaarloosd werden.
In 1928 werden alle drie de bussen
voorgoed afgekeurd nadat ze drie
jaar op de weg gereden hadden.
Zo waren van de Berliet het ge
hele voorstel, de voorveren, bussen,
bouten en stuurwiel defect, het
voorchassis verzet en de handrem
defect.
Toch was de concurrentie soms
heftig geweest, het kon zelfs wel
eens gebeuren dat de een de bus
dwars over de weg zette, zodat de
ander er niet langs kon.
Omstreeks de zelfde tijd als van
Mullem reed ook de firma Nieuw-
land nog met enkele bussen van
Bergen naar Camperduin, ook dit is
echter niet van lange duur geweest.
Een andere niet minder belangrijke
busdienst in die tijd, werd onder
houden door A. Mooy uit Zijdewind.
Hij reed met een bus van Moerbeek
naar Schoorl voor het kapitaal van
60 cent.
Deze bus, de gastenbus genoemd
had de volgende route Moerbeek -
Zijdewind - 't Veld - Waarland -
Oudkarspel - Kalverdijk - Warmen-
■huizen - Schoorldam - Schoorl.
Tweemaal per dag kon je in deze
bus stappen en wel 's morgens om je
familie te bezoeken en 's middags
om weer naar huis te gaan.
Alphons Ley sen jr.
Boschmansweg 16
Ouwehands Dierenpark heeft de
vijfjarige wolaap 'Kuuk' van de
Zaandamse familie Alijn onderdak
bezorgd. 'Kuuk' is vijf jaar lang
het huisdier geweest van de familie
in Zaandam. Hij at mee aan tafel,
dronk soms een glaasje vermouth
mee en wanneer hij dat als een ras
echte borrelaar had uitgedronken
zette hij het glas weer keurig net
jes op tafel neer. Plotseling werd
Kuuk onbetrouwbaar en wel zo erg
dat hij mevrouw Alijn al ettelijke
keren gemeen had gebeten. Het
aapje kon niet langer bij de fami
lie blijven en zo werd het overge
bracht naar Ouwehands Dierenpark
waar het al vriendschap heeft ge
sloten met een spinaap. Iedere dag
belt mevrouw Alijn naar het park
om te informeren hoe het met haar
Kuukje gaat. Nou, dat laat niets te
wensen over. Hij heeft al dikke
vriendschap gesloten met zijn sla
pie.
FEUILLETON
door MAARTJE ZELDENRIJK
10
„Voor je familie?" informeerde Yolanda.
Hij schudde zijn hoofd. „Een kennisje van me. Een onge
lukkig meisje, dat gebonden is aan een rolstoel. Ze spaart
afbeeldingen van kerken en torens. Deze heeft ze zeker nog
niet."
Yolanda keek naar de adreszijde en zag, dat hij er onder
geschreven had: „Veel liefs van Ronnie." Gelijktijdig werd
de jaloezie in haar wakker. Maar ze ging er niet verder op
in. Het enige wat ze dacht: Wat typisch, iemand in de Beem-
ster.
Het kon niet anders of de verstandhouding tussen de twee
jonge mensen werd in deze dagen anders, als hij tot nog
toe geweest was. Soms stoeiden ze in het water of op het
strand. En toen ze op een late middag een srandwandeling
maakte, betrapte Ronnie zich er op, dat hij haar hand vast
hield. De jonge vrouw scheen dit helemaal niet iets bijzon
ders te vinden. Terwijl zij babbelde over de jongen die elke
morgen boodschappen deed en iedere keer fouten maakte
met de bestellingen, keek hij haar van terzijde aan. Nu viel
het hem eigenlijk pas goed op, dat Yolanda een bijzonder
knappe vrouw was met een uitstekend figuurtje. Zoals ze
daar liep in haar badpak, waarover ze alleen maar een
shortje droeg en de bruine hals fel afstak tegen het crème
van haar badpak, was ze een schoonheid. Dikwijls had hij
gezien, dat vakantiegangers en inboorlingen haar nakeken,
maar het was nooit tot hem doorgedrongen, dat zij zo'n vol
maakt figuur had.
Nog altijd liepen ze hand in hand. Toen ze een poosje ge
zwegen had, vroeg ze opeens: „Wat ben je vanmiddag toch
stil, Ronnie? Is er wat? Heimwee soms?"
Hij schudde lachend zijn hoofd. „Ik geniet iedere sekonde
en heimwee nee, dat gevoel ken ik niet. Ik denk, dat ik
me alleen maar gelukkig voel. Bij jou."
Ze keek verrast op. „Bij mij? Dus ik verveel je niet?"
Hij bleef opeens staan, maakte zijn hand los en ging voor
over op het zand liggen, vlak bij het water. Ze keek op hem
neer. „Toch is er wat", constateerde ze. „Je bent opeens
heel anders."
Hij grinnikte. „Misschien. Jij hebt alles meteen door, he?"
Ze knielde bij hem neer en speelde met het aankomende
water. „Moeilijkheden? Nee toch."
„Welnee ik zei toch al, dat ik iedere sekonde geniet?
Nee, het is ik dacht na over jou."
„Mij?" Ze ging naast hem zitten, half liggend en leunde
naar hem toe op haar arm. „Waar heb ik die eer aan te
danken?"
„O, het is natuurlijk idioot en ik heb er niets mee te
maken. Maar eh waarom heb je Augie niet meegenomen?
En Han?"
„Han had wel mee gekund, als hij had gewild, maar hij
ging naar Italië. Augie heb ik om bepaalde redenen in Ne
derland gelaten. Ik heb zo het idee, dat jullie niet al te best
met elkaar overweg kunnen, niet?"
Hij gaf niet dadelijk antwoord. „Ik heb persoonlijk niets
tegen hem", verklaarde hij, niet geheel naar waarheid. „Mag
ik eens onbescheiden zijn?"
Ze keek hem lachend aan. „Jij en onbescheiden Welke
vraag brandt er op je lippen?"
„Wat zie je in Augie? Betekent hij wat voor je?"
De jonge vrouw ging nu ook voorover liggen en keek naar
de aankomende golfjes.
„Hij doet doorgaans erg stoer, Ronnie, maar als je hem net
zo goed zou kennen als ik, zou je weten, dat hij in wezen
maar een hulpeloze jongen is. Die druktemakerij van hem is
alleen maar pose. Hij was een vriend van mijn man, een
protégé. Hij is wees en komt uit een zeer goede familie. Mijn
man was zijn voogd en toen Bernard stierf achtte ik het
mijn plicht zijn werk voort te zetten. Die jongen wil wat
worden en ik help hem."
Een schop onder zijn achterwerk was wellicht beter, dacht
hij, maar hij vond het raadzaam er niet op door te gaan.
„Wat was je man voor een type, Yolanda?"
Ze knikte. „Die vraag kon ik een keer verwachten. Eerlijk
gezegd heeft het me al verwonderd, dat je hem niet eerder
stelde. Je zult waarschijnlijk wel te weet zijn gekomen, dat
ik vroeger op het Plein in Amsterdam danste?"
„Inderdaad."
„Het is allemaal heel simpel. Daar heb ik hem op een
avond leren kennen. Aanvankelijk moest ik niets van hem
hebben. Hij was om te beginnen ouder - ik was toen 19 en
hij 34 - en in de tweede plaats kwam hij uit een heel ander
miljeu. Maar Bernard zo heette hij was erg vasthoudend.
Overigens, hij was een knappe jongen, erg getapt bij zijn
vrienden, bijzonder royaal met fooien en de vrouwen waren
weg van hem. Ik kwam al gauw te weten, dat hij eigenaar
was van een paar textielfabrieken een familievennootschap
maar ik hield hem desondanks op een afstand, want ik
wilde mijn baantje niet in de waagschaal stellen. Ik heb er
hard voor moeten vechten om zover te komen. De gebruike
lijke ontberingen zijn mij niet gespaard gebleven, maar ik
hield vol en tenslotte kreeg ik engagementen: eerst een paar
figurantenrolletjes, toen revuetjes. Ik zong zo nu en dan
mee en van die tijd af dateert ook mijn connectie met Jan
Pottenberg. Hij heeft geprobeerd een zangeres van me te
maken, maar dat lukte niet. Dus ging ik maar weer dansen,
en dat kon ik goed. Tot ik een aanbieding kreeg om een
winter op het Plein te dansen, nam ik dat aan. Zoals ge
zegd: daar leerde ik Bernard kennen."
Ze wachtte even, voor ze verder ging. „Interesseert het
je?"
„Alles, wat jou betreft, interesseert me."
„Dat zal wel. Ik zei al, dat hij vasthoudend was, zo vasthou
dend, dat het me begon te vervelen. Ik had kunnen bewerk
stelligen, dat de portier hem niet meer zou binnenlaten, maar
dat wilde ik ook niet, want hij kwam doorgaans met een
heel gezelschap en verteerde soms voor een klein kapitaaltje."
Ze wachtte weer, terwijl ze zich plotseling omdraaide om
op haar rug te gaan liggen. „Op een middag kwam hij plot
seling naar m'n kamer, die ik samen met Bep had. Bep danste
ook. Ze was de stad in om boodschappen te doen. Ik was
spinnijdig toen hij binnen was en heel brutaal ging zitten.
Nijdig ook, omdat ik nog niet eens gekleed was. Maar daar
had hij geen erg in. Hij vertelde meteen, waarom hij kwam.
Enfin, je begrijpt het misschien al: hij vroeg me ten huwelijk.
Ik weet het nog als gisteren; de dag tevoren was ik net
twintig geworden."
„En je lachte hem uit."
„Ja, precies. Ik vond het een geweldige mop. Tranen heb
ik me gelachen, maar hij werd niet eens kwaad. Hij zei al
leen maar: Ik meen het. Ik houd van je. Ik houd krank
zinnig veel van je. En op de dag van ons huwelijk krijg je
een bruidschat van me. Je mag het bedrag zelf bepalen.
Dat zei hij allemaal en ik dacht bij mezelf: Die is niet goed
snik, want ik wist toen al precies wie hij was en wat hij
deed. Ook natuurlijk, dat hij veel geld had. Ja, en zo iemand
gaat daar met een danseresje uit een nachtclub trouwen.
Dus ik geloofde hem niet. Niet, dat ik bang voor hem was.
Ik had in de jaren, voor ik een beetje betekende, al zoveel
meegemaakt, dat geen enkele man mij meer vrees kon in
boezemen. Tenslotte kon ik me altijd heel goed verweren,
als het nodig was. Daar was ik in getraind. Ik zei dus alleen
maar: duvel op. En als je niet goedschiks gaat, smijt ik je
er uit."
„En hij werd natuurlijk net zo min bang."
„Het is, alsof je hem gekend hebt. Ik voelde niets voor
hem. Ik was bovendien helemaal niet van plan te trouwen.
Waarom zou ik? Ik was immers pas twintig? En ik ver
diende heel behoorlijk. Ik had niet veel voor mezelf nodig,
dus waarom zou ik mijn leven veranderen? Ik zei tegen
hem: Het is nee en het blijft nee. Hij liet zijn kaartje achter.
Denk er maar eens over na, zei hij, ik kan wachten. Maar
herinner mijn woorden: Ik houd ontzettend veel van je en
ik kan je een leven geven als een prinses."
„En toen?"
Ze kwam half overeind, leunende op haar arm. Terwijl ze
de jongen aankeek, vervolgde ze: „Ja en toen Toen
Bep thuiskwam, vertelde ik alles. Ze zei: Meid je lijkt wel
gek om te weigeren. Je wordt rijk en zult nooit meer zorgen
hebben. Alles kunnen kopen, wat je wilt. En die Van Poel
geest is een knappe vent, wat wil je nog meer? Een konings
zoon soms?" Ze zuchtte. „Ja, wat doe je dan? Je gaat er
over nadenken. Als danseresje is je toekomst altijd onzeker.
Het was februari en in april liep mijn kontrakt af. Ik wist
helemaal niet, of de baas het zou verlengen. En ik had ver
der geen mogelijkheden of het zou weer de revue moeten
zijn. Ik kon het wel een poosje uitzingen, omdat ik gespaard
had. Maar waar af gaat en niet bij komt Bep warmde het
iedere keer op, maar ik hield niet van 'm. Ik vond hem soms
een aardige knul, maar zijn handen waren me te beweeglijk
en daar hield ik helemaal niet van. Hij kwam zeker drie keer
in de week naar ons kijken. Dan moest ik na afloop van
mijn nummer bij hem aan tafel komen en iedere keer op
nieuw stelde hij me de vraag, terwijl ik even zovele keren
nee antwoordde. Toen werd het maart en wist ik, dat mijn
kontrakt niet verlengd zou worden. De klanten willen nu wel
weer eens iets anders zien, was zijn besluit. Dus binnen vier
weken stond ik op straat. Misschien is hij dat te weten
gekomen in ieder geval: half maart was hij plotseling
weer bij me op de kamer. Op een middag. Bep was natuurlijk
weer weg, en hoewel ze het nooit toegeven heeft, verdenk
ik haar er van, dat ze zich heeft laten omkopen om hem vrij
spel te geven. Nu ja, het doet er allemaal niet meer toe. Je
begrijpt: hij zong het zelfde liedje. Trouw met me, dan heb
je nooit meer zorgen.
