Westerkimme op feestelijke wijze
heropend
Vraag Aanbad
Nu plaats voor 60 bejaarden
Midgetgolfclub
in Schoorl
OeeÉ Hiajls oan Ronnie
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 20 MEI 1965
SCHOORL
Burgerlijke stand
Wij lazen
Onder veel belangstelling vond j.l.
zaterdagmiddag de officiële herope
ning plaats van het bejaardente
huis 'Westerkimme'.
.Toen de talrijke aanwezigen zich
omstreeks drie uur in de gezellige
eetzaal verzameld hadden nam me
vrouw Arpeau, de voorzitster van
de Burg. Peeckstichting het woord.
„Namens de stichting heet ik u al
len van harte welkom", zei mevr.
Arepau; „we zijn zeer verheugd dat
zovelen zijn gekomen om de ope
ning van de nieuwe vleugel mee te
maken. Hieruit blijkt wel dat de
Schoorlaar een warm plaatsje in
zijn hart voor Westerkimme heeft.
Ik heb van burgemeester Bergh be
richt ontvangen dat hij tot zijn
spijt in verband met eerder ge
maakte afspraken verhinderd is.
Toen we 7 jaar na de oprichting
veel aanmeldingen kregen, zei me
vrouw Arpeau verder, zeiden we
dat er plaatsgebrek kwam. Over de
mogelijkheden tot verbouwing is
veel gepraat. Want toen het gebouw
in 1954 werd geopend, bleven vele
Schoorlaars aan de kant staan.
Maar toen de zaak eenmaal draaide
waren er bejaarden uit Schoorl die
graag een plaatsje zouden hebben.
Toen was het al te laat en hadden
we de beschikbare ruimte al aan
bejaarden van buiten de gemeente
gegeven.
In het begin was er dus een tijd
van overleg en in september 1961
had de architect, de heer Fledderus
uit Enkhuizen de definitieve plan
nen gereed. In januari 1964 was
eindelijk alles voor elkaar en kon
tot aanbesteding van de verbou
wing worden overgegaan. 5 Bedrij
ven schreven in, en de laagste bleek
de fa. Wildeboer te zijn die, nadat
de gemeenteraad zich voor de le
ning garant had verklaard, op 30
juni 1964 opdracht kreeg met het
werk te beginnen.
Allereerst wil ik de architect een
compliment geven voor de eminen
te aansluiting die hij tussen het
oude en het nieuwe gedeelte van
het tehuis heeft weten te vinden.
U kunt er trots op zijn dat u zoiets
moois kunt maken en ik dank u
voor het geduld waarmee u onze
bezwaren wilde aanhoren. Verder
wil ik graag 'n compliment maken
aan het adres van de heer Hoog-
vorst die na z'n pensionering be
reid werd gevonden als opzichter
van het werk op te treden. We zijn
u zeer erkentelijk voor de hartelijke
toewijding en zorg die u hebt ge
toond.
De fa. Wildeboer maak ik ook
een compliment voor de keurige af
werking en de solide manier van
aanpakken van het werk. Alles is
tot in de puntjes verzorgd al zijn
door het nakomen van beloften
door anderen, een paar dingen niet
klaar.
Ook de onderaannemers werden
door mevrouw Arpeau in het zon
netje gezet. Dit waren: fa. Admi
raal metselwerk; fa. Kors, stuka
doorswerkzaamheden; fa. Meyer,
schilderwerk, fa. Scheerman, elek
trotechnische wterkzaamheden; fa.
Smit, verwarmingsaanleg; de firma
Kroon, lood- en zinkwerk, de firma
Pot vloerbedekking en de firma
Nieuwland meubilair en gordijnen.
Een speciaal compliment kreeg de
familie Doom die, zo zei mevrouw
Arpeau, de tijd van de bouw met
veel moed en geduld hebben door
gebracht. Ook het personeel heeft
haar best gedaan om alles weer
keurig in orde te krijgen. Ik hoop,
zo besloot de voorzitster haar toe
spraak tot de directrice: „Dat het
u nog jaren in goede gezondheid
gegeven mag zijn om de bejaarden
een onbezorgde levensavond te be
zorgen.
Hierna verkreeg loco-burgemees
ter Kaandorp het woord. „Ik weet
niet of het u als mij vergaat als ik
hier binnenkom", zei de heer Kaan
dorp; „maar ik voel me iedere keer
op mijn gemak. Een mens wordt
ouder maar ik geloof dat ook an
dere factoren hier een rol spelen.
Als we een vergelijking maken tus
sen vroeger en nu, dan komt ons
ongetwijfeld de figuur in herinne
ring van Keesje het Diakenhuis
mannetje uit Camera Obscura van
Hildebrand.
Deze tijd ligt niet zo erg ver ach
ter ons maar er is een hemelsbreed
verschil tussen de toestanden van
toen en nu. Dank zij de overheid is
er geen schrijnende armoede meer;
het sociale klimaat is totaal veran
derd. Als de bejaarden tegenwoor
dig zelf de pensioenprijs niet kun
nen betalen dan dient de Algemene
Bijstandswet hierin te voorzien.
Vroeger was het niet meer dan
armenzorg in de mannen- en vrou
wenhuizen maar de verzorgingscen
tra van nu zijn werkelijke tehuizen.
Hier is de liefde aanwezig waaraan
vooral oudere mensen zoveel be
hoefte hebben. In dit opzicht voert
dit tehuis wel de boventoon en men
heeft hier de kans zeer oud te wor
den.
Schoorl heeft voor wat betreft zijn
bejaardentehuizen een goede naam
en het is het gemeentebestuur een
vreugde u te kunnen feliciteren
met de uitbreiding van het gebouw.
Ook de familie Doorn dank ik har
telijk want zij bepaalde de sfeer
die bepalend is voor het geheel.
Ik hoon dat nog veel mensen zul
len kunnen profiteren van de goe
de zorgen van bestuur en directie",
zo besloot de heer Kaandorp zijn
toespraak.
Hierna nam de heer Kaag het
woord die namens de St. Jan ter
Duinstichting zijn gelukwensen aan
bood. „U hebt begrepen dat deze
verbouwing noodzakelijk was", zei
de heer Kaag. „Het ideaal is nu bij
na bereikt en ik vond dat de ver
binding tussen het oude en 't nieu
we gedeelte gelukkig gekozen is. We
hebben veel contact met elkaar,
vooral de beide 'moeders' van de te
huizen overleggen dikwijls samen."
De heer Fledderus, de architect
die ook het 'oude gebouw' heeft
ontworpen, zei het jammer te vin
den dat ook dit werk weer klaar
was. Hij zei steeds met plezier te
hebben gewerkt en dankte directie
en bestuur voor de verleende mede
werking.
De heer Wildeboer jr. sprak ook
zijn goede wensen uit en liet deze
vergezeld gaan van een fraaie klok
waarmee het bestuur ook door de
fa. Meijer werd verrast.
Als laatste spreker trad de heer
H. J. Meedendorp op, die sprak in
de hoedanigheid van toegevoegd be
stuurslid. Hij richtte zich in het bij
zonder tot mevrouw Arpeau en
prees haar de liefde en de trouw
die zij geheel belangeloos aan 'Wes
terkimme' had gegeven.
Hierna werd het gezelschap rond
geleid door de nieuwe vleugel en
kreeg men de gelegenheid de schep
ping van de heer Fledderus te be
wonderen. Er is in het gebouw een
lift aangebracht hetgeen de bewo
ners het trappenlopen bespaart. De
eetzaal is uitgebreid en aan de
nieuwe vleugel aangepast. In de
.DE DUINSTREEK
vleugel bevinden zich een biljart
kamer, enkele gezellige zitjes en
liefst 20 één-persoonskamers. Deze
zijn voorzien van een eigen keuken
met warm en koud water en een
stopcontact waarvan de spanning 's
avonds om 10 uur wordt weggeno
men om ongelukken tegen te gaan.
Ook zijn alle kamers voorzien van
radiodistributie, een aansluiting op
het centrale t.v. antennesysteem en
een telefoonaansluiting. Er zijn op
enkele plaasen in de gangen tele
foontoestellen geplaatst zodat direc
tie en personeel vlugger bij de hand
kunnen zijn. Verder bevindt zich in
het nieuwe gedeelte de linnenka
mer terwijl er naast de gemoderni
seerde keuken een verblijf voor het
personeel is gerealiseerd.
Het oude gedeelte is zoveel mo
gelijk aan het nieuwe aangepast, 't
is van een nieuw verfje voorzien en
er zijn ook voor wat betreft de
verlichting verbeteringen doorge
voerd.
Natuurlijk waren er veel cade-
aux en ontzettend veel bloemen en
fruitmanden. In de avonduren was
er voor de bewoners feest. Ons fan
farecorps 'De Vriendschap' gaf een
optreden, Jo de Leeuw bracht en
kele Westfriese sketches en Ad. v.
Wurkum vertoonde zijn goochel
toeren. Accordeonist Schut luisterde
het geheel muzikaal op en het was
allemaal erg gezellig.
De volgende dag (zondag) hadden
velen de gelegenheid aangegrepen
om het gebouw te bewonderen
waarbij zij door bestuur en directie
werden rondgeleid.
Naast de vele goede wensen, die
de Burg. Peeckstichting reeds van
verschillende zijden heeft ontvan
gen, voegen wij gaarne de onze.
Even buiten de kom van Schoorl
ligt de Midgetgolfbaan 'De Duin
rand', die zoals u weet geëxploi
teerd wordt door de hr. Schmidt uit
Bergen. Het is echt 'n baan, waar de
spelers zich thuis voelen want de
fam. Schmidt heeft er in de loop
der tijd een gezellig geheel van we
ten te maken. Bij de opening kre
gen we voor de eerste maal in
Schoorl gelegenheid met het mid-
get-golfspel nader kennis te maken
en velen ook van de Schoorlaars
zelf, zijn de baan blijven bezoeken.
Er werd een aantrekkelijk pavil
joen ingewijd waar de spelers zich
kunnen verfrissen en dit is soms
nodig want in het ogenschijnlijk
simpele spelletje zit meer dan je
denkt. De baan van de hr. Schmidt
is een wedstrijdbaan en daarom ko
men ook veel mensen van elders
naar hier om hun geliefde sport te
beoefenen.
Voor het volgend seizoen heeft
het echtpaar Schmidt enkele tram-
polinematten besteld die terzijde v.
de baan worden geplaatst. Het sport
element wordt hierdoor nog eens
geaccentueerd.
Verder heeft mevrouw Schmidt
het plan om volgend jaar een Ro
sarium aan de baan te verbinden
hetgeen ongetwijfeld zal resulteren
in een nog drukker bezoek.
Enige tijd na de oprichting van de
midget-golfbaan hebben enkele
Schoorlse ingezetenen de hoofden
bij elkaar gestoken om ook in
Schoorl te komen tot de oprichting
van een club, die dan in wedstrijd
verband tegen andere verenigingen
zou kunnen uitkomen. Het initiatief
van deze mensen is jammer genoeg
op een mislukking uitgelopen, er
meldde zich geen één lid. Misschien
was het tijdstip van de oprichtings
vergadering wat ongelukkig geko
zen maar hoe dan ook, er blijft
toch behoefte bestaan om ook in
Schoorl te komen tot de oprichting
van een midget-golfclub.
Als er liefhebbers zijn die in club
verband deze leuke sport willen be
oefenen dan kunnen zij zich aan
melden bij de heer C. Jonker, Teu
gelaan 1 en de heer A. van Wur
kum. Duinweg 13.
Men zal dan later nader bericht
krijgen over het houden van een
oprichtingsvergadering. De initia
tiefnemers willen niet hetzelfde ri
sico lopen als hun voorgangers, nl.
een vergadering uitschrijven voor
dat er leden zijn en daarom willen
zij het nu in de omgekeerde en ons
inziens juiste volgorde pro
beren. Hopelijk hebben zij veel suc
ces en wellicht heeft het boven
staande tot gevolg dat spoedig tot
oprichting van de Schoorlse Mid
getgolfclub kan worden overgegaan.
FEUILLETON
door MAARTJE ZELDENRIJK
16
Na zijn optreden in Warschau, dat opnieuw een geweldig
sukses werd, hadden Ronnie en Yolanda de volgende dag
enkele uren om de stad te bekijken. Bij een souvenirswin
keltje bleef hij staan en keek naar de kaarten. Zodra hij een
kaart met een kerktoren zag, dacht hij aan het meisje aan
de Beemster, dat aan haar rolstoel gekluisterd was. Wellicht
voor haar gehele leven. Wanneer was het, dat hij haar voor
het laatst had gezien? Maanden geleden, toen hij pas be
kendheid begon te krijgen, was hij er op een zondagmiddag
geweest. Als gewoonlijk had hij haar wagentje gereden en
hadden ze prettig gebabbeld. Bij zijn vertrek had ze zijn hand
gegrepen en gezegd: „Ronnie, ik voel, dat je een beroemde
zanger zult worden. Ik wens je heel veel sukses."
Hij kocht drie kaarten met kerken en ging ze bij het stal
letje schrijven. „Hoe kom ik aan postzegels?" vroeg hij aan
Yolanda.
Ze bladerde in het woordenboekje en na veel gehaspel
begreep de vrouw in het stalletje, wat ze wilde. Ronnie on
dertekende de kaarten met 'Veel liefs van Ronnie."
Teruglopend naar hun hotel merkte Yolanda op: „Je ver
geet dat meisje in de Beemster nooit, he?"
Hij onderkende een beetje jaloezie in haar stem. „Wij heb
ben alles, Yo, zij heeft niets. Een heel beperkt wereldje.
Waarom zal ik haar af en toe niet blij maken met een
kaartje?"
„Zodra we een paar dagen in Nederland terug zijn, wil ik
eens kennis met haar maken", besliste Yolanda. „Misschien
kunnen we wat voor haar doen."
Dat was in het late voorjaar geweest. Begin juli, na zijn
laatste optreden in Parijs, reisden ze terug naar Wassenaar;
waar ze door een opgetogen en van blijdschap huilende Bep
werden begroet en geknuffeld. „Jongens, wat een verrassing!
Ik maar meteen koffie. En hoe was het, Ronnie? Ik heb ver
slagen gelezen in de kranten. Als de pers er de lucht van
krijgt, dat je thuis bent belegeren ze je mogren."
Yolanda haalde haar schouders op. „Laat ze maar komen.
Een interviewtje is altijd een goede reklame."
„Hoe lang blijven jullie?" informeerde Bep enkele minuten
later, toen ze gedrieën van de koffie genoten.
Haar vriendin begon te glimlachen. Ga overmorgen maar
de koffers pakken, Bep. Donderdagavond heeft Ronnie nog
een liederenavond in Brussel, vandaar reizen we meteen door
naar Spanje."
Bep's gezicht glunderde. „Hoera jongens, als ik nog eens
in m'n rijke dagen kom, wil ik altijd in Spanje wonen. Het
klimaat is er om te zoenen."
De volgende morgen verklaarde Ronnie, dat hij naar de
Beemster zou gaan. „Eens kijken, hoe het met Aagje is. Ik
heb haar maanden niet gezien."
Yolanda keek hem enige tijd aan. Mag ik mee? Of ga je
liever alleen?"
„Laten we met z'n drieën gaan", stelde hij voor. „Misschien
wel zo leuk voor haar."
„Wat kunnen we voor haar meenemen?" informeerde Yo
landa.
„Boeken. Ze is dol op lezen. Zullen we haar eens lekker
verwennen?"
„Dat doen we; lui. We hebben zoveel en dat kind mist bijna
alles."
In de Beemster heerste tenminste in één huisje die dag een
blijde stemming. Opgetogen werd Ronnie door Aagje verwel
komd en hij was niet zo goed, of hij moest zich een omhelzing
door het ongekunstelde meisje laten welgevallen. „O, Ronnie
wat een grote verrassing ik dacht minstens, dat je nog
in Franriik was. Ik heb veel over over je gelezen de laatste
weken. In de kranten? Ik heb alles over je uitgeknipt
Zeg, Ronnie, dank je wel voor al die kaarten kijk eens
ik ben al aan mijn vierde album ik heb er al bijna meer
uit het buitenland dan van Nederland. Wat mooi; die Ste-
phansdom in Weenen kijk, hier is hij. En die uit Rusland
de postbode zei: dat is voor het eerst in mijn leven, dat ik
post uit Rusland bezorg en kijk deze eens, Ronnie
Mevrouw Vet viel haar in de rede: „Maar Aagje, Ronnie
is er niet alleen?"
Het meisje kreeg een kleur en keek de beide vrouwen aan.
„Neemt u me niet kwalijk, ik was zo blij, dat Ronnie er weer
is hoe maakt u het,mevrouw?"
„Zeg maar Yolanda, hoor. Of gewoon Yo. En dit is mijn
vriendin Bep. Ronnie zei, dat je van lezen hield. We hebben
een paar boeken meegenomen. We hopen, dat je ze nog niet
gelezen hebt
Ronnie ging zitten en keek toe, hoe het meisje boek voor
boek uitpakte. Met een kleur van opwinding bekeek ze de
titels en opeens begon ze te huilen. Ronnie was meteen bij
haar, beschermend zijn arm om haar schouder leggend. „Wat
is er, kruimeltje? Is het niet naar je zin?"
Het duurde even, voor Ronnie, tussen haar snikken door
haar begreep. „Ik ben zo blij dat jij er weer bent en
jullie hebben zoveel meegenomen en al die kaarten van
je je hebt altijd aan me gedacht, hoe ver je ook weg was
ik ben zo blij
Hij klopte haar rustig op de schouders. „Nou, dan is "het
toch in orde? En we blijven de hele dag. Laat je moeder
maar een extra pan aardappelen schillen, want we gaan vast
om twaalf uur niet de deur uit. En vanmiddag gaan we met
z'n vieren een poosje vandoor. Laten we je moeder in haar
eentje achter. Reken maar."
Mevrouw Vet lachte. „Ik vind het best, dat weet je wel."
's Avonds laat, toen ze over de smalle weg tussen Pur-
merend en Amsterdam terugreden naar huis, zei Yolanda
„Ronnie, is daar werkelijk niets aan te doen?"
De jongen, die achter het stuur zat, haalde de schouders
op. „Wat zouden wij nog kunnen doen, als alle artsen en
chirurgen alles geprobeerd hebben, wat mogelijk was? Ze
zal altijd verlamd blijven. Maar ze is er overheen en aan
vaardt haar lot. Natuurlijk krijgt ze het een enkele keer nog
wel eens te kwaad. Daarom verwen ik haar af en toe eens."
„Verdraaid, Ronnie, dat kind is dolgelukkig, als jij er bent",
constateerde Yolanda en opnieuw bemerkte hij jaloezie in
haar stem.
„Het is al het minste, wat ik voor haar doen kan. Vroeger
toen ik nog pianist was, kwam ik regelmatig". Hij zuchtte
„Tegenwoordig heb ik natuurlijk veel minder tijd."
Bep opperde: „Kunnen we haar niet iets blijvends geven?
Iets, waar ze altijd wat aan heeft? Een boek is zo uitgelezen."
Yolanda dacht na. „We kunnen haar natuurlijk iedere nieuwe
opname sturen, die je maakt."
„Ze heeft al vijf platen van me", herinnerde Ronnie.
„Ze moest je eigenlijk kunnen zien, als je zingt", merkte
Bep nadenkend op.
Ronie ging ineens afremmen en zette de wagen aan de
kant op een parkeergelegenheid. „Wacht eens zeg ik
geef haar een televisie. Misschien kan ze me dan opvangen,
als ik voor de t.v. zing."
Yolanda knikte. „Dat is een idee. Jammer, dat het al zo
laat is."
Bep opperde: „Kunnen we het morgen niet doen?"
Ronnie en de andere vrouw keken elkander aan. „Wat denk
je? Kan mijn bankrekening het lijden?"
Ze schoot in een lach. „Ga nou wel hronderd t.v.'s.'
„Dan doen we dat. Verrassen we haar morgen opnieuw. En
met een t.v.-grootbeeld."
Een halve etmaal later waren ze weer terug. In Purmerend
bekeken ze bij een handelaar in toestellen. „Kunt u vandaag
ook een antenne plaatsen?"
De winkelier keek bedenkelijk. „Dat zal niet meevallen.'
„Hebt u ze in voorraad?"
„Allicht."
„Mooi. Moet u eens luisteren. We kopen dat grootbeeld
toestel hij wees naar een modern apparaat in de etalage
We betalen kontant de antenne eveneens. Maar op voor
waarde, dat antenne en toestel vandaag geplaatst worden,
zodat ze vanavond al kunnen ontvangen. Het is voor Aagje
Vet in de Beemster. Misschien kent u haar? Het meisje in de
rolstoel."
De winkelier knikte. „Ja, ik ken Aagje wel. Mijn dochter
was op dezelfde school in Amsterdam. Ik weet er nog van.
Als het voor Aagje is, zal ik er beslist voor zorgen, dat ze
om zeven uur vanavond t.v. kan zien.
Op straat keken ze elkaar aan. „Wat doen we, jongens?
Ronnie besliste. „We gaan een beetje toeren, eten ergens
en gaan vanavond nog een uurtje op visite bij Aagje. Naar
de t.v. kijken."
De vrouwen knikten. „Dat lijkt me een uitstekend idee."
Ze reden over de Afsluitdijk naar Friesland, zwierven rond
door dorpen en stadjes en aten in een rustig restaurant aan
het water, waar ze volop gelegenheid hadden naar de zeilers
te kijken. Hoewel de vakanties nauwelijks begonnen waren,
was het in de watersportcentrums al vrij druk. Via Overijssel
en Gelderland reden ze terug naar de hoofdstad. Ze dren
telden nog een uurtje in Amsterdam en reden tegen half
zeven naar de Beemster, waar ze door een overdonderde fa
milie opnieuw werden begroet.
OVER DE MAAND APRIL 1965
GEBOREN TE SCHOORL Edwin,
zoon van M. Koopman en E. Welbie;
Johannes Jacobus, zoon van J. N.
de Moei en W. G. M. Kuiper. Ma
ria Margaretha, dochter van A. Lou
ter en M. Schilder. Wolbert Jacob
zoon van T. J. Koek en A. J. Spaar
garen.
ELEDERS GEBOREN: Renata, d. v.
J. P. Rietveld en P. J. G. v. Meene.
Marjoleine Annette, dochter van A.
J. Daniëls en G. Scholte. Monique,
dochter van W. Sevenhuijsen en J.
Danhof. Ronald Marcel zoon van W.
Tuijn en E. C. van der Willigen.
GEHUWD
Anton P. Stoop, wonende te Zijpe
en Heroïne Kruize. Johannes A. J.
Faro en Jantje IJpma. Comelis A.
Borst, won. te Schagen en Guurtje
M. Doorn. Anthony A. C. Maasdijk
wonende te Utrecht en Hubertina
C. Groet.
OVERLEDEN TE SCHOORL
Comelis Mulder, w/v S. E Kuijper,
86 jaar. Helena G. van Dijk, e/v P.
H. Kelder, 51 jaar. Sjoerd Koop-
mans e/v M. Zwaan, 86 jaar. Lu-
cretia J. Korsten w/v A. P. J. Hol-
lebrands, 92 jaar. Simon de Jong
e/v G. W. Both, 68 jaar. Adrianus
van de Kamer, e/v A. Liefting,
78 jaar.
DE LOOP DER BEVOLKING
INGEKOMEN: Elizabeth Bruin van
Oterleek naar Bickerslaan 14. Cor
nelia A. de Groot van Amsterdam
naar Bickerslaan 3. Adrianus A.
Meijland en gezin van Warmenhui-
zen naar Bovenweg 7. Hendrik K.
IJpma en gezin van Harderwijk nr.
Munnikenweg 5. Jan H. But en ge
zin van Den Helder naar Plevier-
weg 32. Pieter Aarsen en gezin van
Zijpe naar Laanweg 39. Johan R.
Pegels en gezin van Italië naar Ple-
vierweg 20. Jan Bakker van Mid-
woud naar Heereweg 307. Everdina
Verbrugge e/v A. Modder van Am
sterdam naar Oude Heereweg 3.
Lydwiena J. M. Mink e/v A. W.
Zwagerman van Alkmaar naar Hee
reweg 272a.
VERTROKKEN Gerardus W. H.
de Ruijter en gezin van Heereweg
265 naar Schagen. Jacobus Pos en
echtg. van Heereweg 136 naar Alk
maar. Heroïne Kruize e/v A. P.
Stoop van Heereweg 292 naar Zijpe.
Anna M. C. de Haas van Heereweg
279 naar Heemstede. Rosa M. Hauch
van Gerbrandtslaan 9 naar Haarlem.
Emma C. van der Maas w/v C.
Langenberg van Heereweg 167 naar
Zaandam. Paulina H. E. van Esse-
veld e/v M G. Sijpheer en kind van
Laanweg 30z naar Hellevoetsluis.
Johannes A. G. Faro en echtg. van
Dr. Heringalaan 12 naar Wieringer-
meer. Jan Noë en echtg. van Duin
weg 15 naar Bergen-Nh. Paul Nau-
mann en echtg. van Nachtegalen-
laan 9 naar Alkmaar. Jan Schoen
van Bergeendstraat 5 naar Alkmaar.
Guurtje M. Doom e/v C. A. Borst
van Heereweg 66 naar Warder-Nh.
Hubertina C. Groet e/v A. A. C.
Maasdijk van Laanweg 18 naar Rot
terdam.
Wilt u iets kopen,
wilt U iets kwijt
plaats dan een
in De Duinstreek van
12 mei 1933
dat de burgemeester bekend maak
te dat de zomertijd in ging op 15
mei;
dat de verkoop tegen contant geld
van de in 1932 aangespoelde goe
deren op het strand te Camper
duin op 17 mei zou geschieden;
dat er in Bergen 3 nieuwe zaken
werden geopend, nl. die van de
heer De Sain, bloemen; de heer
Ton, lederwaren en de heer Den
Broeder, manufacturen;
dat de heer Geurts voor Algemeen
Welzijn een lezing hield over Es
peranto, de taal der toekomst;
dat er te Schoorldam een 'heldere
Waschvrouw' werd gevraagd;
dat de anthraciet 2,- per hl. en de
roomboter 60 cent per pond kostte
