K^Dampo
LAPPENDAG
Gerda's eigen weg
Noordhollands
Duinreservaat
Algemeen welzijn
Ned. Hervormde
Vrouwengroep
Tentoonstelling in
St. Jan ter Duin
Agent voor Groet en omgeving
11 November
St. Maarten
Ingezonden
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 4 NOVEMBER 1965
SCHOORL
Voor
Baby
ELKE DAG
BIJ DE
Twe/itahe
Textielhandel
FEUILLETON
ten Noorden van het
N oordzeekanaal
Ja, ze zijn er weer volop, de klei
ne nijvere en montere goudhaan
tjes. In duizenden, misschien wel
miljoenen exemplaren zijn ze met
de grote vogeltrek uit het Noorden
hier aangeland en in groepjes van
vele tientallen - en soms veel meer
schuimen ze nu overal de bosjes
af op zoek naar allerlei insectjes en
larfjes. Een groot deel blijft hier
ook overwinteren en U zult dit
groen-grijze vogeltje in de komen
de wintertijd dan ook vaak kunnen
aantreffen, vooral omdat ze in het
geheel niet schuw zijn.
De goudhaantjes zijn de kleinste
vogeltjes van Europa. Dat is dus
niet, zoals vaak wordt gedacht, het
winterkoninkje, al scheelt het dan
ook niet zo veel. Het gezegde .klein
maar fijn' is zeker op hen van toe
passing want het zijn uiterst ranke
en elegante vogeltjes in hun los en
licht verenpakje.
Het St. Maartensvogeltje
Op windstille dagen zult U nu in
het duinbos en zeker daar waar
naaldhout is, een helder fijn ge
luidje, zo ongeveer als sie-sie-sie,
kunnen horen. Dan trekt er stellig
een groepje goudhaantjes rond en
veelal in gezelschap van kleinere
meessoorten, vooral de zwarte en
zwartkopmezen. Ze zijn daar ech
ter direct van te onderscheiden om
dat ze duidelijk kleiner zijn, door
hun fijne snebje en vooral door
hun gele met zwart afgezette kuif
je of kammetje midden over hun
kop. Wanneer U er zich even rus
tig de tijd voor gunt, zult U ze stel
lig ontdekken en misschien ook wel
het vuurgoudhaantje, dat een meer
oranjeachtig kammetje op de kop
draagt met duidelijker zwarte
streep - de zg.n. teugel" - en witte
wenkbrauwstreep. De volksnamen
van „goudsbloem" en ,,goudtüfke
voor het gewone en vuurgoudhaan
tje wijzen hier ook wel op en ook
andere volksnamen als ..bergsijsje",
„sparresijsje" en „mastpiepertje
zijn tekenend. Juist in deze tijd ko
men ze veel v.oor en die andere
volksnaam van .,St. Maartensvogel
tje" duidt daarop, want straks op
11 november zal allerwegen door
ons kroost het St. Maartensfeest
worden gevierd. We zijn dus wel
geëxcuseerd als we ditmaal eens
wat langer als gebruikelijk is bij
dit ene vogeltje met zijn vele bij
namen stilstaan. Ook buiten onze
grenzen zijn die namen wel karak
teristiek. Zo duiden b.v. op dat -
overigens vrijwel platte - kuifje
ook de Franse en Engelse namen
van „roitelet huppé' (gekuifd win
terkoninkje) en golden-crested
wren" of „fire-crested wren" goud
of vuurgekuifd winterkoninkje, al
hebben ze eigenlijk met een win
terkoninkje behalve hun nietigheid
niets gemeen, noch in uiterlijk noch
in leefwijze.
Wie het kleine niet eert, is
het grote niet weerd.
De hele winter door vertonen de
goudhaantjes zich overal, ze flad
deren als vlinders door de bomen
heen en snorren alles af naar in
secten. Ze keuvelen daarbij onop
houdelijk met elkaar met hun ijle
geluidjes en hoe groot de groep
ook is. meestal fladderen zij al
paarsgewijze rond. Reeds in novem
ber - zou hun peetvader St. Maar
ten ze daartoe stimuleren? - zie je
de mannetjes allerkoddigst fladde
rend vluchtdansen uitvoeren om
de wijfjes, die er zich (dan nog)
niets van aantrekken.
Wat is er eigenlijk veel van deze
benjamin onder onze vogels te ver
tellen en juist in deze tijd van het
jaar is er zo aanleiding voor. We
zullen echter maar denken, „wie
het kleine niet eert, is het grote
niet weerd" en als U straks in het
Noordhollands Duinreservaat aan
dit vogeltje alle aandacht besteed
hebt, wordt U bij het infiltratieter
rein misschien weer eens met het
grote geconfronteerd in de vorm
van een visarend, die daar de laat
ste jaren nog al eens werd waar
genomen.
Van galappelwetenswaardig
heden.
Het wordt tijd dat we de vogel
wereld verlaten en in deze appel-
tijd zullen we ons nu nog eens
even richten op die merkwaardige
miniatuurappeltjes in de eikbomen.
Hebt U wel eens van die vreemde
knikkers - eerst groen, dan rood en
later bruin - aan de onderzijde van
eikebladeren gezien? Deze zgn.
galappeltjes komen vooral dit jaar
veel voor. Zij zijn ontstaan door
dat in de voorzomer 'n vrouwelijke
galwesp met haar zaagvormige leg-
boor een groefje in een bladnerf
heeft gezaagd en daarin een eitje
heeft gelegd. Het weefsel van het
blad gaat vergroeien tot een wal
om het eitje en tenslotte wordt de
larve, die intussen uit het eitje is
gekomen, geheel in het tot een ap
peltje uitgegroeide weefsel omslo
ten. Binnen in een holte van het
galappeltje leeft de larve, zich voe
dend met de voedingsstoffen die ze
uit de binnenwand van de galappel
opzuigt.
Juist in de tijd dat de bladeren
vallen, verpopt de larve zich en het
kleine zwarte wespje, dat er uit
komt. boort zich tegen december
een uitweg naar buiten om daar
de winter tussen het dorre blad
door te brengen. Dat zijn dan alle
maal vrouwtjes. Heel merkwaardig
is dat deze vrouwelijke galwespjes
vervolgens in de winter onbevruch
te eitjes leggen, die een onmisbare
rol bij de voortplanting spelen. Zij
doen dat vooral in de zogenaamde
slapende knoppen onderaan de
stamvan de eiken bij het begin van
de wortels meestal juist even onder
de grond. In het voorjaar ontstaan
hier vervolgens kleine ongeveer 3
mm grote gallen, die met paarse
haren bedekt zijn. Later in het
voorjaar, als de eik inmiddels bla
deren heeft gekregen. verschijnt
een nieuwe generatie wespjes, die
ditmaal ten dele manlijk ten dele
vrouwelijk zijn. En als dan in de
zomer de bevruchte vrouwtjes
weer hun eitjes leggen in een eike
blad, zijn we een jaar verder en
begint deze merkwaardige cyclus
weer van voren af.
DE DUINSTREEK
Op vrijdagavond 12 november '65
geeft deze vereniging weer een
avond in 'De Roode Leeuw'. Deze
keer zijn de heer en mevrouw
Hinlopen - Nanninga uit Haarlem,
die vele malen het gebied van de
Middellandse zee hebben bereisd
uitgenodigd de avond te ver
zorgen. Verteld zal worden over
pionierswek op een Grieks eiland
Kythera. Dit eens zo groene eiland
raakte in verval. Een Hollands
echtpaar werkt hier nu in opdracht
van de Wereldraad van Kerken
aan herstel (watervoorziening, we
gen, herbebossing) en verricht, ge
holpen door de bevolking, ware
pioniersarbeid.
De causerie wordt geheel geïllu
streerd met kleurendia's en men
laat ook Griekse muziek horen.
Het was de tweede avond in dit
seizoen, dat de Hervormde Vrou
wengroep (de kleinste van de drie
vrouwenverenigingen met 50 le
den) bijeen was in de consistorie
kamer.
Majoor Bosshardt van het Leger
des Heils was deze avond uitgeno
digd om iets over haar werk te
komen vertellen.
William Booth, die in de vorige
eeuw de organisatie in Londen op
zich nam, was de stichter van het
Leger des Heils en van het good
will werk, die hiervan een onder
deel is. Dit good will centrum be
staat nu al in 71 landen.
Op buitengewoon boeiende en
geestige wijze vertelde majoor
Bosshardt over haar werk in de
binnenstad van Amsterdam, waar
30.000 mensen wonen, dikwijls nog
met 2 kinderen in een kamer met
alkoof, waar 2000 prostituees zijn,
en waar ook nog 2000 kinderen op
groeien. Ook ouden van dagen die
er niet weg willen.
Daar werkt het Leger des Heils
Daar is de deur praktisch altijd
open, iedereen mag op een vriende
lijk woord rekenen en vindt dat
volkomen vanzelfsprekend.
De man die zwerft en koffie wil.
Het meisje dat een baby verwacht
van een onbekende vader en raad
wil. De provincieman wiens porte-
monnaie gerold is en een kaartje
naar huis wil. Opa, die een warme
jas wil. De onbekende die niets wil
alleen maar eens kijken. En alles
kan. alles mag.
Een van de dames had de moed
te vragen of dit nu de majoor Boss
hardt was, bij wie Prinses Beatrix
op bezoek was. Ook over deze ont
moeting hoorden wij een uitgebreid
en dikwijls zeer geestig verslag.
Het was een avond die nog lang in
onze herinnering zal blijven.
Over de bazar van de Ned. Vrou
wen Groep die gehouden wordt op
16 en 17 november hopen wij u
graag in het volgende nummer van
De Duinstreek nog het een en an
der mede te delen.
Mevrouw Coenen
VERLOTING WESTERKIMME
Nog niet afgehaalde prijzen
132
14
173
550
101
511
18
584
De naam van de pop was Loes, de
geboortedatum was 24 december.
Door loting is de pop gewonnen
door mevr. Spaan en mej. Hakof.
Wilt u de prijzen zo spoedig mo
gelijk afhalen, daar ze anders ver
vallen aan Westerkimme.
Er is hard gewerkt in het bejaar
denhuis aan de Heereweg 169, maar
nu hebben ze daar dan ook een
tentoonstelling van leuke en mooie
dingen.
A.s. zondag 7 november is al dat
moois te bezichtigen in de zaal van
het tehuis van 10-12 uur in de mor
gen en van 2-6 uur 's middags.
Er zijn enige leuke attracties en
een verloting. 6 December is in
aantocht en misschien is er voor u
ook iets bij.
De bewoners hopen op een flin
ke opkomst, dus stel ze niet te leur.
POEDER - CREME- OLIE - ZEEP
BERGEN. MOLENSTR. 16
VAN DRUKKERIJ VOLKERS EN LEEGWATER IS
H. C. BOEKEL - MEEUWENLAAN 11 - GROET
Opgave voor uw familiedrukwerk
en opgave voor al uw andere drukwerk
0 Uw abonnement voor De Duinstreek
0 Het afhalen van evt. niet bezorgde
kranten
door HENK VAN HEESWIJK
Het kwam allemaal heel goed in orde. Geurt Hendrik van
't Grashek had al voor de verloving met Eefje van Elten
de blauwe kiel en de manchester broek aangetrokken en was
vast niet te groots om de varkensschuur uit te mesten en
de beerput leeg te pompen in de gierkar, om daarmee dan
naar het land te rijden. Hij was 's morgens vroeg present
om te helpen met melken en reed netjes met de eieren naar
de markt in de stad.
Vier maanden na de verloving op een warme junidag
werd het jonge paar in de echt verbonden door de vader van
de bruidegom. Er was een groot feest, zoals de traditie dat
wilde, waarop boeren en boerinnen met hun grote kinderen
uit de wijde omgeving werden uitgenodigd en dat tot diep
in de nacht op de grote deel van 'De Peppelhorst werd ge
vierd. De dag daarna deed de jonge boer als voorheen zijn
werk op de kapitale hoeve, met dit verschil slechts, dat hij
des avonds niet meer terugfietste naar de stad, maar zijn
jonge vrouw volgde naar de grote slaapkamer aan de voor
kant voor de boerderij.
Een half jaar later had iedereen het al bekeken: daar zat
precies het goeie boerenbloed in die jonge boer. En intussen
was men al eens aan het vorsen gegaan en had men ontdekt
dat dominee van 't Grashek zelf ook een boerenzoon was,
dat zijn vader een kapitale stee had onder Oldersbeek, waar
nu een neef van de dominee de scepter zwaaide. Dan was
het niet zo verwonderlijk, dat de domineeszoon zich aange
trokken voelde tot het boerenbedrijf.
Geurt Hendrik van 't Grashek ging intussen rustig zijn
eigen weg, zonder zich aan iemand te storen. Hij beheerde
en regeerde op 'De Peppelhorst' met verstand, begon stam
boekvee te fokken en was een der mede-oprichters van een
fok- en controlevereniging, waarin hij van het begin af aan
in het bestuur zat. De oudere boeren in de buurt bleven
nog enige jaren wat gereserveerd, maar waren tenslotte wel
zo eerlijk om te erkennen, dat die Geurt van 't Grashek
vast niet voor hen onderdeed, waarna ze hem, hoewel som
mige oerconservatieve boeren nog wat schoorvoetend, ten
slotte als vol accepteerden.
Onder hen was in de eerste plaats Gradus van Gispelaar,
die juist een paar geleden de leiding op zich had genomen
op 'Oud Vanenbeek', omdat zijn vader plotseling aan een
hartverlamming was gestorven. En niet te vergeten de mach
tige Gerrit Jan Maayenberg van 'Groot Wullenhoven', een
kapitale boerderij tussen Nijloo en Grovenwijk, die ook nog
maar enkele jaren heer en meester was op zijn erf. Ook
tussen de boerinnen onderling ontstond er een zekere vriend
schap en op hoogtijdagen kwam men bij elkaar om een ver
jaardag of een geboortefeest op gepaste wijze te vieren. In
tussen steeg het aanzien van Geurt van 't Grashek bij het
klimmen der jaren, ook nadat zijn vader, de oude dominee
was overleden, kort daarop gevolgd door de oude mevrouw.
Terwijl de drie dochters inmiddels hun hart en hand ge
schonken hadden aan boerenzoons, waardoor de cirkel, on
derbroken door de dominee weer was gesloten. Boerenbloed getende de oude schoolvetes die slechts bij hoge uitzondering
derbroken door ae nominee, wcc s ontbrandden vooral als het 0m een meisje ging.
Veii°hetegezin Van T Grashek werd vijf jaar na de trouw- De dochters van Gradus van Gispelaar evenwel hielden zich
dag een dochter geboren. Het was een moeilijke bevalling, aan de oeroude traditie en trouwden op hunbeurt weer
Ïaar moeder en kind brachten het er levend af. Doch dokter grote boeren, terwijl de zoons van Maayenberg me.ander
Vink bracht de vader zeer discreet aan het verstand, dat deden. Het ging allemaal nogal vlug en zo om het jaa
hij blij mocht zijn met deze spruit, maar dat het hierbij
moest blijven, wilde hij zijn vrouw niet verliezen. Iets, wat
de boer van De Peppelhorst aanvankelijk moeilijk kon ver
werken, omdat hij al zijn hoop gevestigd had op een stam
houder, een opvolger op het grote bedrijf. Maar zijn vrouw
was hem tenslotte toch meer waard en als gelovig man aan
vaardde hij dankbaar deze dochter, die met beider liefde
werd omringd en groot gebracht.
Op Oud Vanenbeek en Groot Wullenhoven waren de hu
welijken vruchtbaarder. In enkele jaren werd het gezin van
Gradus van Gispelaar uitgebreid met één zoon en drie doch
ters, terwijl de vrouw van Gerrit Jan Maayenberg in tien
jaar tijds het leven schonk aan vijf zoons en een dochter.
was er op Oud Vanenbeek of Groot Wullenhoven een bruiloft
waar alle jongelieden uit de verre omgeving bijeen kwamen,
feest vieren en na afloop een stil hoekje opzochten om
een potje te vrijen. Tenslotte ben je maar eenmaal jong.
Vooral als de stemming er een beetje in zit. Zo onstond er
op zo'n bruiloft doorgaans weer vaste verkering tussen één
of meer stelletjes, zodat er geen jaar voorbij ging, of er
werd een nieuw huwelijk gesloten.
Gerda en Tannie waren altijd van de partij. En niet alleen
bij de Van Gispelaars of Tannie's familie, ook elders in de
streek. Al spoedig waren ze door een paar vlotte boeren
zoons uitverkoren om hun partners te zijn. Ze deden volop
mee aan de feestelijkheden, lieten zich de ronde zoenen en
l3X tIJClS ilGt leven SCnonK aan Vijl zuuiib en een uutntci. mee ddii ue iccoLCiijiviicucn, k
De Gispelaars gingen in Groevenwijk op school, maar de verdwenen in het nachtelijk uur naar een donker plekje.
..nn l\/TonTr/->viV\örrf rlin nflt tnocori H hpif^P Diflflt.SPn r\««L Vir>4 "NT /-ioL rinrrl n nnoVi Tannir» V»o/4
Doch daarbij bleef het. Noch Gerda, noch Tannie had tot
nu toe meer dan bijzondere belangstelling getoond voor hun
aanbidders. Als ze een avondje uitgingen en het kwam zo
uit, dat een paar aardige jongens heel wat belangstelling
toonden voor het knappe tweetal, dan konden ze meedoen
en waren vast niet ongenaakbaar. Het werd de heren toege
staan de dames naar hun respectievelijke behuizingen te
brengen. Aanvankelijk met een plof of een fiets, doch de
laatste jaren doorgaans in een glanzende auto. Zowel Tannie
en
maar trokken verder de grens zo scherp als
gebruikelijk onder de deftige borendochters. En als het me
neer niet aanstond, dan werd hem kort en duidelijk aan het
verstand gebracht, dat hij die avond dan vast met het ver
keerde meisje uit was. Dan kon hij in het gevolg beter een
zandgrietje nemen. Met andere woorden: een meisje van
de lage kant. Want bij haar waren ze daarmee aan het ver
keerde adres. Goed begrepen?
De jongens lachten maar wat, doch waren het er later
over eens, dat die meisjes Van 't Grashek en Maayenberg
maar keurige kinderen waren. Best de moeite waard om er
wat serieuzer werk van te maken. En het was de laatste
Over enige dagen zullen in tal
rijke streken van ons land weer
de kinderen met lichtjes lopen, zo
als hier in onze omgeving en in het
Friese Grouw en stad en ommelan
den van Groningen. Of ze zullen
hun conservenblikjes met smeulen
de turf gevuld en van onderen van
gaatjes voorzien rondzwaaien zo
als ze dat doen in Venlo. 'Wiero
ken' noemen ze dat. Langs de
Maasoevers bij Arcen, Steijl en
Baarlo zullen dei St. Maartensvuren
oplaaien, in het Brabantse Budel
zal St. Maarten in hoogst eigen per
soon rondtrekken als bij ons St.
Nicolaas.
En waarom dit allemaal? Ter
herinnering aan de bisschop van
Tours, die in 375 door de r.k. kerk
werd heilig verklaard en die op 11
november van het jaar 400 over
leed? Daar denkt toch niemand nu
meer aan, al mag de legende van
de bisschop en de bedelaar aan de
poort van Amiens nog altijd in
verhalen en afbeeldingen voortle
ven. Zoals in het wapen van de
Utrechtse gemeente Maartensdijk
en in de meer dan levensgrote uit
beelding van Sint Maarten en de
bedelaar als windvaan op de
Utrechtse Domtoren.
Voor ons is 11 november eigen
lijk het begin van de winter. De
oude Germanen lieten op deze dag
de winter aanvangen en de latere
Christelijke kerk heeft deze datum
vastgehouden, maar ze toegeschre
ven aan één harer heiligen.
Tal van)volksrijmpjes duiden nog
op het geloof aan de 11 november
als een kritisch punt tussen herfst
en winter.
Is 't donker op Sinte Martijn
Het zal een zachte winter zijn.
Maar is die dag het weder helder,
Dan dringt de vorst in menige
kelder.
Zo 't loof niet valt voor St. Martijn
Dan zal 't een harde winter zijn.
Voor het lopen met de lichtjes
heeft men ook een legendarische
verklaring, maar in werkelijkheid
speelt ook hier de winter met zijn
donkerte de voornaamste rol.
Daarom zullen in onze dorpen
Schoorl en Groet en in de verschil
lende buurtschappen in de avond
van 11 november de lichtjes weer
branden en de St. Maartenliedjes
klinken. In de openbare school van
Groet en op het gemeentehuis van
Schoorl zullen weer de dames en
heren zitten, die lichtjes en liedje
beoordelen zullen. In Groet zal
men ook op een leuke costumering
letten.
Op de lagere scholen zullen van
gemeentewegen bieten worden ver
strekt. De commissies zijn van zes
tot zeven uur op de genoemde
plaatsen aanwezig.
Ieder kind krijgt een versnape
ring en wie met het mooiste licht
je (geen lampion of stallantaarn)
verschijnt en het best zijn of haar
liedje voordraagt krijgt een prijs.
Deze prijzen zullen na 11 november
in de etalage van de heer Leijsen
worden meegedeeld.
R. P. Goettsch
kinderen van Maayenberg, die net tussen de beide plaatsen
woonden, gingen met Gerda van 't Grashek naar de Chris
telijke lagere school in Nijloo, zaten gezamenlijk in de ban
ken van de hoge kant, zoals dat de traditie getrouw geschied
de, vochten op zijn tijd mee met de andere hoge kanters
om de zandvreters op hun falie te geven of kregen soms
zelf ook wel eens een ongenadig pak slaag, want onder de
lage kanters zaten ook potige boerenzoons, die vast niet
bang waren voor de hufters van de hoge kant. Allen waren jaatste jaren doorgaans in een glanzende auto. z,owei ra:
ze middelmatige leerlingen, die geen uitblinkers opleverden, ajs Qerda stonden toe, dat hun begeleiders hen kusten
maar verder behoorlijk konden mee komen en dus geen ver- knuffelden, maar trokken vprdpr Hp frrpns 7D sphprn
schillende klassen moesten blijven zitten. Na de lagere
schooltijd gingen de jongens naar de landbouwschool en de
meisjes naar de huishoudafdeling of een nieuwigheid in
die dagen de VGLO, maar bleven in de hooitijd dagen
lang weg van school, hoewel dit offcieel natuurlijk niet
mocht, maar geen schoolhoofd die het durfde de inspecteur
hiervan in kennis te stellen, want het waren kinderen van
de hoge kant en met de vaders daarvan kon je beter goeie
vrienden blijven, temeer omdat enkele van hen in het school
bestuur zaten en die moest je beslist niet tegen je in het
harnas jagen. Of wel soms
Van de schoolbanken afwas Gerda van 't Grashek feitelijk a y de grot bijna twee meter lange Brand van
al vriendin met Tannie Maayenberg, nauwelijks een jaar ou-
der. Doch omdat Gerda in augustus zes was geworden en Gispelaar. die een bijzondere belangstelling aan de dag eg e
Tannie al in oktober van het vorige jaar, kwamen ze beiden voor Gerda van 't Grashek, hetgeen haar overigens niet on-
iv, rio kino to ■H+.tpn naast plkaar in de- welgevallig was. Ze mocht de reus, die altijd vol grappen
gelijktijdig in de eerste klas te zitten, naast elkaar in de
zelfde bank.. Misschien dateerde van die eerste schooldag af
hun vriendschap al. Een feit was, dat Gerda van 't Grashek
in haar schooljaren op gezette tijden speelde met Tannie op
Groot Wullenhoven, waarna ze netjes door een der grotere
broers op de fiets naar huis werd gebracht. Of Tannie ver
maakte zich op De Peppelhorst, tijdig voor het donker weer
opgehaald
zat wel en voelde zich uitstekend op haar gemak, als ze aan
zijn arm een of andere feestzaal betrad. Ze kende hem im
mers al van de verenigingen, waar ze beiden lid van waren?
En de laatste tijd zocht Brand haar uit, als er weer eens
een feestje of een bruiloft was. Met wie ze samen naar de
jaarlijkse Bondsdag van de jonge boerenvereniging was ge-
Na de schooljaren ging iedereen op het eigen erf aan het
r j i weest en dit jaar Koninginnedag had gevierd. Maar voor wie
werk, hetgeen vanzelfsprekend was, want uit de kinderen J
moesten uiteindelijk goede boeren en boerinnen groeien, die ze toch altijd enige vrees koesterde, als ze entre nous waren
later zelf in staat zouden zijn een bedrijf te beheren. Men omdat zijn kussen zo heftig waren en zijn handen zo be
kwam op dezelfde verenigingen, samen met andere hoge kan- weggfijk Misschien ook, omdat hij iets in haar deed ont-
ters, doch wijl de democratie uiteindelijk ook in Nijloo branden waarvoor ze innerlijk intuïtief een diepe vrees koes-
voortschreed, kwam er zo nu en dan ook een lange kanter tnt
bij, genadiglijk toegestaan door het bestuur, dat natuurlijk terde. Maar waarom ze zich toch altijd weer enigszins tot
weer geheel of voornamelijk uit hoge kanters bestond, ver- hem aangetrokken gevoelde.
Mevr. H. de Rover, Hogenolweg
1 te Groet, zond ons het volgende
schrijven:
M„
Reeds geruime tijd correspondeer
ik met een huisvrouw uit Zuid-
Af rika. Ze vroeg mij, of het moge
lijk is volgend schrijven in een Ne
derlandse krant af te drukken. Ik
dacht, misschien in De Duinstreek?
„Geagte Nederlandse vriende.
Ons Suid-Afrikaners wil baie graag
vriende met u algar maak. Die
enigste manier is dus penvriende.
Ons voel, dat aangesien ons baie
noue bande met u het is ons tog in
een mate vreemdelinge. Ons wil
graag veel leer van Nederland, wat
tog ons stamland is en ook van die
Nederlandse volk en leefwijze. Op
ons beurt sal ons u veel vertel van
Suid-Afrika en ons leefwijze. Laat
tog asseblief dadeilk van U hoor.
vriende.
Groete uit Suid-Afrika.
Schrijf naar:
Mevr. B. Ackermann
Rebeccastraat 92
Florida Transvaal (S.A.)
Men kan in het Nederlands schrij
ven. Graag leeftijd, man of vrouw
en eventuele hobby's vermelden.
OOK IN FRANKRIJK
FIETSRAGE
Ook in Frankrijk doet men mee
aan de nieuwe fietsrage. Het Fran-
I se fietsenpark bedraagt op het
ogenblik ongeveer 8 miljoen stuks.