K^Dampo LAPPENDAG Gerda's eigen weg Noordhollands Duinreservaat Algemeen welzijn Ned. Hervormde Vrouwengroep Tentoonstelling in St. Jan ter Duin Agent voor Groet en omgeving 11 November St. Maarten Ingezonden TWEEDE BLAD DONDERDAG 4 NOVEMBER 1965 SCHOORL Voor Baby ELKE DAG BIJ DE Twe/itahe Textielhandel FEUILLETON ten Noorden van het N oordzeekanaal Ja, ze zijn er weer volop, de klei ne nijvere en montere goudhaan tjes. In duizenden, misschien wel miljoenen exemplaren zijn ze met de grote vogeltrek uit het Noorden hier aangeland en in groepjes van vele tientallen - en soms veel meer schuimen ze nu overal de bosjes af op zoek naar allerlei insectjes en larfjes. Een groot deel blijft hier ook overwinteren en U zult dit groen-grijze vogeltje in de komen de wintertijd dan ook vaak kunnen aantreffen, vooral omdat ze in het geheel niet schuw zijn. De goudhaantjes zijn de kleinste vogeltjes van Europa. Dat is dus niet, zoals vaak wordt gedacht, het winterkoninkje, al scheelt het dan ook niet zo veel. Het gezegde .klein maar fijn' is zeker op hen van toe passing want het zijn uiterst ranke en elegante vogeltjes in hun los en licht verenpakje. Het St. Maartensvogeltje Op windstille dagen zult U nu in het duinbos en zeker daar waar naaldhout is, een helder fijn ge luidje, zo ongeveer als sie-sie-sie, kunnen horen. Dan trekt er stellig een groepje goudhaantjes rond en veelal in gezelschap van kleinere meessoorten, vooral de zwarte en zwartkopmezen. Ze zijn daar ech ter direct van te onderscheiden om dat ze duidelijk kleiner zijn, door hun fijne snebje en vooral door hun gele met zwart afgezette kuif je of kammetje midden over hun kop. Wanneer U er zich even rus tig de tijd voor gunt, zult U ze stel lig ontdekken en misschien ook wel het vuurgoudhaantje, dat een meer oranjeachtig kammetje op de kop draagt met duidelijker zwarte streep - de zg.n. teugel" - en witte wenkbrauwstreep. De volksnamen van „goudsbloem" en ,,goudtüfke voor het gewone en vuurgoudhaan tje wijzen hier ook wel op en ook andere volksnamen als ..bergsijsje", „sparresijsje" en „mastpiepertje zijn tekenend. Juist in deze tijd ko men ze veel v.oor en die andere volksnaam van .,St. Maartensvogel tje" duidt daarop, want straks op 11 november zal allerwegen door ons kroost het St. Maartensfeest worden gevierd. We zijn dus wel geëxcuseerd als we ditmaal eens wat langer als gebruikelijk is bij dit ene vogeltje met zijn vele bij namen stilstaan. Ook buiten onze grenzen zijn die namen wel karak teristiek. Zo duiden b.v. op dat - overigens vrijwel platte - kuifje ook de Franse en Engelse namen van „roitelet huppé' (gekuifd win terkoninkje) en golden-crested wren" of „fire-crested wren" goud of vuurgekuifd winterkoninkje, al hebben ze eigenlijk met een win terkoninkje behalve hun nietigheid niets gemeen, noch in uiterlijk noch in leefwijze. Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd. De hele winter door vertonen de goudhaantjes zich overal, ze flad deren als vlinders door de bomen heen en snorren alles af naar in secten. Ze keuvelen daarbij onop houdelijk met elkaar met hun ijle geluidjes en hoe groot de groep ook is. meestal fladderen zij al paarsgewijze rond. Reeds in novem ber - zou hun peetvader St. Maar ten ze daartoe stimuleren? - zie je de mannetjes allerkoddigst fladde rend vluchtdansen uitvoeren om de wijfjes, die er zich (dan nog) niets van aantrekken. Wat is er eigenlijk veel van deze benjamin onder onze vogels te ver tellen en juist in deze tijd van het jaar is er zo aanleiding voor. We zullen echter maar denken, „wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd" en als U straks in het Noordhollands Duinreservaat aan dit vogeltje alle aandacht besteed hebt, wordt U bij het infiltratieter rein misschien weer eens met het grote geconfronteerd in de vorm van een visarend, die daar de laat ste jaren nog al eens werd waar genomen. Van galappelwetenswaardig heden. Het wordt tijd dat we de vogel wereld verlaten en in deze appel- tijd zullen we ons nu nog eens even richten op die merkwaardige miniatuurappeltjes in de eikbomen. Hebt U wel eens van die vreemde knikkers - eerst groen, dan rood en later bruin - aan de onderzijde van eikebladeren gezien? Deze zgn. galappeltjes komen vooral dit jaar veel voor. Zij zijn ontstaan door dat in de voorzomer 'n vrouwelijke galwesp met haar zaagvormige leg- boor een groefje in een bladnerf heeft gezaagd en daarin een eitje heeft gelegd. Het weefsel van het blad gaat vergroeien tot een wal om het eitje en tenslotte wordt de larve, die intussen uit het eitje is gekomen, geheel in het tot een ap peltje uitgegroeide weefsel omslo ten. Binnen in een holte van het galappeltje leeft de larve, zich voe dend met de voedingsstoffen die ze uit de binnenwand van de galappel opzuigt. Juist in de tijd dat de bladeren vallen, verpopt de larve zich en het kleine zwarte wespje, dat er uit komt. boort zich tegen december een uitweg naar buiten om daar de winter tussen het dorre blad door te brengen. Dat zijn dan alle maal vrouwtjes. Heel merkwaardig is dat deze vrouwelijke galwespjes vervolgens in de winter onbevruch te eitjes leggen, die een onmisbare rol bij de voortplanting spelen. Zij doen dat vooral in de zogenaamde slapende knoppen onderaan de stamvan de eiken bij het begin van de wortels meestal juist even onder de grond. In het voorjaar ontstaan hier vervolgens kleine ongeveer 3 mm grote gallen, die met paarse haren bedekt zijn. Later in het voorjaar, als de eik inmiddels bla deren heeft gekregen. verschijnt een nieuwe generatie wespjes, die ditmaal ten dele manlijk ten dele vrouwelijk zijn. En als dan in de zomer de bevruchte vrouwtjes weer hun eitjes leggen in een eike blad, zijn we een jaar verder en begint deze merkwaardige cyclus weer van voren af. DE DUINSTREEK Op vrijdagavond 12 november '65 geeft deze vereniging weer een avond in 'De Roode Leeuw'. Deze keer zijn de heer en mevrouw Hinlopen - Nanninga uit Haarlem, die vele malen het gebied van de Middellandse zee hebben bereisd uitgenodigd de avond te ver zorgen. Verteld zal worden over pionierswek op een Grieks eiland Kythera. Dit eens zo groene eiland raakte in verval. Een Hollands echtpaar werkt hier nu in opdracht van de Wereldraad van Kerken aan herstel (watervoorziening, we gen, herbebossing) en verricht, ge holpen door de bevolking, ware pioniersarbeid. De causerie wordt geheel geïllu streerd met kleurendia's en men laat ook Griekse muziek horen. Het was de tweede avond in dit seizoen, dat de Hervormde Vrou wengroep (de kleinste van de drie vrouwenverenigingen met 50 le den) bijeen was in de consistorie kamer. Majoor Bosshardt van het Leger des Heils was deze avond uitgeno digd om iets over haar werk te komen vertellen. William Booth, die in de vorige eeuw de organisatie in Londen op zich nam, was de stichter van het Leger des Heils en van het good will werk, die hiervan een onder deel is. Dit good will centrum be staat nu al in 71 landen. Op buitengewoon boeiende en geestige wijze vertelde majoor Bosshardt over haar werk in de binnenstad van Amsterdam, waar 30.000 mensen wonen, dikwijls nog met 2 kinderen in een kamer met alkoof, waar 2000 prostituees zijn, en waar ook nog 2000 kinderen op groeien. Ook ouden van dagen die er niet weg willen. Daar werkt het Leger des Heils Daar is de deur praktisch altijd open, iedereen mag op een vriende lijk woord rekenen en vindt dat volkomen vanzelfsprekend. De man die zwerft en koffie wil. Het meisje dat een baby verwacht van een onbekende vader en raad wil. De provincieman wiens porte- monnaie gerold is en een kaartje naar huis wil. Opa, die een warme jas wil. De onbekende die niets wil alleen maar eens kijken. En alles kan. alles mag. Een van de dames had de moed te vragen of dit nu de majoor Boss hardt was, bij wie Prinses Beatrix op bezoek was. Ook over deze ont moeting hoorden wij een uitgebreid en dikwijls zeer geestig verslag. Het was een avond die nog lang in onze herinnering zal blijven. Over de bazar van de Ned. Vrou wen Groep die gehouden wordt op 16 en 17 november hopen wij u graag in het volgende nummer van De Duinstreek nog het een en an der mede te delen. Mevrouw Coenen VERLOTING WESTERKIMME Nog niet afgehaalde prijzen 132 14 173 550 101 511 18 584 De naam van de pop was Loes, de geboortedatum was 24 december. Door loting is de pop gewonnen door mevr. Spaan en mej. Hakof. Wilt u de prijzen zo spoedig mo gelijk afhalen, daar ze anders ver vallen aan Westerkimme. Er is hard gewerkt in het bejaar denhuis aan de Heereweg 169, maar nu hebben ze daar dan ook een tentoonstelling van leuke en mooie dingen. A.s. zondag 7 november is al dat moois te bezichtigen in de zaal van het tehuis van 10-12 uur in de mor gen en van 2-6 uur 's middags. Er zijn enige leuke attracties en een verloting. 6 December is in aantocht en misschien is er voor u ook iets bij. De bewoners hopen op een flin ke opkomst, dus stel ze niet te leur. POEDER - CREME- OLIE - ZEEP BERGEN. MOLENSTR. 16 VAN DRUKKERIJ VOLKERS EN LEEGWATER IS H. C. BOEKEL - MEEUWENLAAN 11 - GROET Opgave voor uw familiedrukwerk en opgave voor al uw andere drukwerk 0 Uw abonnement voor De Duinstreek 0 Het afhalen van evt. niet bezorgde kranten door HENK VAN HEESWIJK Het kwam allemaal heel goed in orde. Geurt Hendrik van 't Grashek had al voor de verloving met Eefje van Elten de blauwe kiel en de manchester broek aangetrokken en was vast niet te groots om de varkensschuur uit te mesten en de beerput leeg te pompen in de gierkar, om daarmee dan naar het land te rijden. Hij was 's morgens vroeg present om te helpen met melken en reed netjes met de eieren naar de markt in de stad. Vier maanden na de verloving op een warme junidag werd het jonge paar in de echt verbonden door de vader van de bruidegom. Er was een groot feest, zoals de traditie dat wilde, waarop boeren en boerinnen met hun grote kinderen uit de wijde omgeving werden uitgenodigd en dat tot diep in de nacht op de grote deel van 'De Peppelhorst werd ge vierd. De dag daarna deed de jonge boer als voorheen zijn werk op de kapitale hoeve, met dit verschil slechts, dat hij des avonds niet meer terugfietste naar de stad, maar zijn jonge vrouw volgde naar de grote slaapkamer aan de voor kant voor de boerderij. Een half jaar later had iedereen het al bekeken: daar zat precies het goeie boerenbloed in die jonge boer. En intussen was men al eens aan het vorsen gegaan en had men ontdekt dat dominee van 't Grashek zelf ook een boerenzoon was, dat zijn vader een kapitale stee had onder Oldersbeek, waar nu een neef van de dominee de scepter zwaaide. Dan was het niet zo verwonderlijk, dat de domineeszoon zich aange trokken voelde tot het boerenbedrijf. Geurt Hendrik van 't Grashek ging intussen rustig zijn eigen weg, zonder zich aan iemand te storen. Hij beheerde en regeerde op 'De Peppelhorst' met verstand, begon stam boekvee te fokken en was een der mede-oprichters van een fok- en controlevereniging, waarin hij van het begin af aan in het bestuur zat. De oudere boeren in de buurt bleven nog enige jaren wat gereserveerd, maar waren tenslotte wel zo eerlijk om te erkennen, dat die Geurt van 't Grashek vast niet voor hen onderdeed, waarna ze hem, hoewel som mige oerconservatieve boeren nog wat schoorvoetend, ten slotte als vol accepteerden. Onder hen was in de eerste plaats Gradus van Gispelaar, die juist een paar geleden de leiding op zich had genomen op 'Oud Vanenbeek', omdat zijn vader plotseling aan een hartverlamming was gestorven. En niet te vergeten de mach tige Gerrit Jan Maayenberg van 'Groot Wullenhoven', een kapitale boerderij tussen Nijloo en Grovenwijk, die ook nog maar enkele jaren heer en meester was op zijn erf. Ook tussen de boerinnen onderling ontstond er een zekere vriend schap en op hoogtijdagen kwam men bij elkaar om een ver jaardag of een geboortefeest op gepaste wijze te vieren. In tussen steeg het aanzien van Geurt van 't Grashek bij het klimmen der jaren, ook nadat zijn vader, de oude dominee was overleden, kort daarop gevolgd door de oude mevrouw. Terwijl de drie dochters inmiddels hun hart en hand ge schonken hadden aan boerenzoons, waardoor de cirkel, on derbroken door de dominee weer was gesloten. Boerenbloed getende de oude schoolvetes die slechts bij hoge uitzondering derbroken door ae nominee, wcc s ontbrandden vooral als het 0m een meisje ging. Veii°hetegezin Van T Grashek werd vijf jaar na de trouw- De dochters van Gradus van Gispelaar evenwel hielden zich dag een dochter geboren. Het was een moeilijke bevalling, aan de oeroude traditie en trouwden op hunbeurt weer Ïaar moeder en kind brachten het er levend af. Doch dokter grote boeren, terwijl de zoons van Maayenberg me.ander Vink bracht de vader zeer discreet aan het verstand, dat deden. Het ging allemaal nogal vlug en zo om het jaa hij blij mocht zijn met deze spruit, maar dat het hierbij moest blijven, wilde hij zijn vrouw niet verliezen. Iets, wat de boer van De Peppelhorst aanvankelijk moeilijk kon ver werken, omdat hij al zijn hoop gevestigd had op een stam houder, een opvolger op het grote bedrijf. Maar zijn vrouw was hem tenslotte toch meer waard en als gelovig man aan vaardde hij dankbaar deze dochter, die met beider liefde werd omringd en groot gebracht. Op Oud Vanenbeek en Groot Wullenhoven waren de hu welijken vruchtbaarder. In enkele jaren werd het gezin van Gradus van Gispelaar uitgebreid met één zoon en drie doch ters, terwijl de vrouw van Gerrit Jan Maayenberg in tien jaar tijds het leven schonk aan vijf zoons en een dochter. was er op Oud Vanenbeek of Groot Wullenhoven een bruiloft waar alle jongelieden uit de verre omgeving bijeen kwamen, feest vieren en na afloop een stil hoekje opzochten om een potje te vrijen. Tenslotte ben je maar eenmaal jong. Vooral als de stemming er een beetje in zit. Zo onstond er op zo'n bruiloft doorgaans weer vaste verkering tussen één of meer stelletjes, zodat er geen jaar voorbij ging, of er werd een nieuw huwelijk gesloten. Gerda en Tannie waren altijd van de partij. En niet alleen bij de Van Gispelaars of Tannie's familie, ook elders in de streek. Al spoedig waren ze door een paar vlotte boeren zoons uitverkoren om hun partners te zijn. Ze deden volop mee aan de feestelijkheden, lieten zich de ronde zoenen en l3X tIJClS ilGt leven SCnonK aan Vijl zuuiib en een uutntci. mee ddii ue iccoLCiijiviicucn, k De Gispelaars gingen in Groevenwijk op school, maar de verdwenen in het nachtelijk uur naar een donker plekje. ..nn l\/TonTr/->viV\örrf rlin nflt tnocori H hpif^P Diflflt.SPn r\««L Vir>4 "NT /-ioL rinrrl n nnoVi Tannir» V»o/4 Doch daarbij bleef het. Noch Gerda, noch Tannie had tot nu toe meer dan bijzondere belangstelling getoond voor hun aanbidders. Als ze een avondje uitgingen en het kwam zo uit, dat een paar aardige jongens heel wat belangstelling toonden voor het knappe tweetal, dan konden ze meedoen en waren vast niet ongenaakbaar. Het werd de heren toege staan de dames naar hun respectievelijke behuizingen te brengen. Aanvankelijk met een plof of een fiets, doch de laatste jaren doorgaans in een glanzende auto. Zowel Tannie en maar trokken verder de grens zo scherp als gebruikelijk onder de deftige borendochters. En als het me neer niet aanstond, dan werd hem kort en duidelijk aan het verstand gebracht, dat hij die avond dan vast met het ver keerde meisje uit was. Dan kon hij in het gevolg beter een zandgrietje nemen. Met andere woorden: een meisje van de lage kant. Want bij haar waren ze daarmee aan het ver keerde adres. Goed begrepen? De jongens lachten maar wat, doch waren het er later over eens, dat die meisjes Van 't Grashek en Maayenberg maar keurige kinderen waren. Best de moeite waard om er wat serieuzer werk van te maken. En het was de laatste Over enige dagen zullen in tal rijke streken van ons land weer de kinderen met lichtjes lopen, zo als hier in onze omgeving en in het Friese Grouw en stad en ommelan den van Groningen. Of ze zullen hun conservenblikjes met smeulen de turf gevuld en van onderen van gaatjes voorzien rondzwaaien zo als ze dat doen in Venlo. 'Wiero ken' noemen ze dat. Langs de Maasoevers bij Arcen, Steijl en Baarlo zullen dei St. Maartensvuren oplaaien, in het Brabantse Budel zal St. Maarten in hoogst eigen per soon rondtrekken als bij ons St. Nicolaas. En waarom dit allemaal? Ter herinnering aan de bisschop van Tours, die in 375 door de r.k. kerk werd heilig verklaard en die op 11 november van het jaar 400 over leed? Daar denkt toch niemand nu meer aan, al mag de legende van de bisschop en de bedelaar aan de poort van Amiens nog altijd in verhalen en afbeeldingen voortle ven. Zoals in het wapen van de Utrechtse gemeente Maartensdijk en in de meer dan levensgrote uit beelding van Sint Maarten en de bedelaar als windvaan op de Utrechtse Domtoren. Voor ons is 11 november eigen lijk het begin van de winter. De oude Germanen lieten op deze dag de winter aanvangen en de latere Christelijke kerk heeft deze datum vastgehouden, maar ze toegeschre ven aan één harer heiligen. Tal van)volksrijmpjes duiden nog op het geloof aan de 11 november als een kritisch punt tussen herfst en winter. Is 't donker op Sinte Martijn Het zal een zachte winter zijn. Maar is die dag het weder helder, Dan dringt de vorst in menige kelder. Zo 't loof niet valt voor St. Martijn Dan zal 't een harde winter zijn. Voor het lopen met de lichtjes heeft men ook een legendarische verklaring, maar in werkelijkheid speelt ook hier de winter met zijn donkerte de voornaamste rol. Daarom zullen in onze dorpen Schoorl en Groet en in de verschil lende buurtschappen in de avond van 11 november de lichtjes weer branden en de St. Maartenliedjes klinken. In de openbare school van Groet en op het gemeentehuis van Schoorl zullen weer de dames en heren zitten, die lichtjes en liedje beoordelen zullen. In Groet zal men ook op een leuke costumering letten. Op de lagere scholen zullen van gemeentewegen bieten worden ver strekt. De commissies zijn van zes tot zeven uur op de genoemde plaatsen aanwezig. Ieder kind krijgt een versnape ring en wie met het mooiste licht je (geen lampion of stallantaarn) verschijnt en het best zijn of haar liedje voordraagt krijgt een prijs. Deze prijzen zullen na 11 november in de etalage van de heer Leijsen worden meegedeeld. R. P. Goettsch kinderen van Maayenberg, die net tussen de beide plaatsen woonden, gingen met Gerda van 't Grashek naar de Chris telijke lagere school in Nijloo, zaten gezamenlijk in de ban ken van de hoge kant, zoals dat de traditie getrouw geschied de, vochten op zijn tijd mee met de andere hoge kanters om de zandvreters op hun falie te geven of kregen soms zelf ook wel eens een ongenadig pak slaag, want onder de lage kanters zaten ook potige boerenzoons, die vast niet bang waren voor de hufters van de hoge kant. Allen waren jaatste jaren doorgaans in een glanzende auto. z,owei ra: ze middelmatige leerlingen, die geen uitblinkers opleverden, ajs Qerda stonden toe, dat hun begeleiders hen kusten maar verder behoorlijk konden mee komen en dus geen ver- knuffelden, maar trokken vprdpr Hp frrpns 7D sphprn schillende klassen moesten blijven zitten. Na de lagere schooltijd gingen de jongens naar de landbouwschool en de meisjes naar de huishoudafdeling of een nieuwigheid in die dagen de VGLO, maar bleven in de hooitijd dagen lang weg van school, hoewel dit offcieel natuurlijk niet mocht, maar geen schoolhoofd die het durfde de inspecteur hiervan in kennis te stellen, want het waren kinderen van de hoge kant en met de vaders daarvan kon je beter goeie vrienden blijven, temeer omdat enkele van hen in het school bestuur zaten en die moest je beslist niet tegen je in het harnas jagen. Of wel soms Van de schoolbanken afwas Gerda van 't Grashek feitelijk a y de grot bijna twee meter lange Brand van al vriendin met Tannie Maayenberg, nauwelijks een jaar ou- der. Doch omdat Gerda in augustus zes was geworden en Gispelaar. die een bijzondere belangstelling aan de dag eg e Tannie al in oktober van het vorige jaar, kwamen ze beiden voor Gerda van 't Grashek, hetgeen haar overigens niet on- iv, rio kino to ■H+.tpn naast plkaar in de- welgevallig was. Ze mocht de reus, die altijd vol grappen gelijktijdig in de eerste klas te zitten, naast elkaar in de zelfde bank.. Misschien dateerde van die eerste schooldag af hun vriendschap al. Een feit was, dat Gerda van 't Grashek in haar schooljaren op gezette tijden speelde met Tannie op Groot Wullenhoven, waarna ze netjes door een der grotere broers op de fiets naar huis werd gebracht. Of Tannie ver maakte zich op De Peppelhorst, tijdig voor het donker weer opgehaald zat wel en voelde zich uitstekend op haar gemak, als ze aan zijn arm een of andere feestzaal betrad. Ze kende hem im mers al van de verenigingen, waar ze beiden lid van waren? En de laatste tijd zocht Brand haar uit, als er weer eens een feestje of een bruiloft was. Met wie ze samen naar de jaarlijkse Bondsdag van de jonge boerenvereniging was ge- Na de schooljaren ging iedereen op het eigen erf aan het r j i weest en dit jaar Koninginnedag had gevierd. Maar voor wie werk, hetgeen vanzelfsprekend was, want uit de kinderen J moesten uiteindelijk goede boeren en boerinnen groeien, die ze toch altijd enige vrees koesterde, als ze entre nous waren later zelf in staat zouden zijn een bedrijf te beheren. Men omdat zijn kussen zo heftig waren en zijn handen zo be kwam op dezelfde verenigingen, samen met andere hoge kan- weggfijk Misschien ook, omdat hij iets in haar deed ont- ters, doch wijl de democratie uiteindelijk ook in Nijloo branden waarvoor ze innerlijk intuïtief een diepe vrees koes- voortschreed, kwam er zo nu en dan ook een lange kanter tnt bij, genadiglijk toegestaan door het bestuur, dat natuurlijk terde. Maar waarom ze zich toch altijd weer enigszins tot weer geheel of voornamelijk uit hoge kanters bestond, ver- hem aangetrokken gevoelde. Mevr. H. de Rover, Hogenolweg 1 te Groet, zond ons het volgende schrijven: M„ Reeds geruime tijd correspondeer ik met een huisvrouw uit Zuid- Af rika. Ze vroeg mij, of het moge lijk is volgend schrijven in een Ne derlandse krant af te drukken. Ik dacht, misschien in De Duinstreek? „Geagte Nederlandse vriende. Ons Suid-Afrikaners wil baie graag vriende met u algar maak. Die enigste manier is dus penvriende. Ons voel, dat aangesien ons baie noue bande met u het is ons tog in een mate vreemdelinge. Ons wil graag veel leer van Nederland, wat tog ons stamland is en ook van die Nederlandse volk en leefwijze. Op ons beurt sal ons u veel vertel van Suid-Afrika en ons leefwijze. Laat tog asseblief dadeilk van U hoor. vriende. Groete uit Suid-Afrika. Schrijf naar: Mevr. B. Ackermann Rebeccastraat 92 Florida Transvaal (S.A.) Men kan in het Nederlands schrij ven. Graag leeftijd, man of vrouw en eventuele hobby's vermelden. OOK IN FRANKRIJK FIETSRAGE Ook in Frankrijk doet men mee aan de nieuwe fietsrage. Het Fran- I se fietsenpark bedraagt op het ogenblik ongeveer 8 miljoen stuks.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1965 | | pagina 5