^kabsa
IVOROL
Gerda's eigen weg
PUROL
V.
Kerstbijeenkomst
Uitvoering Harger toneelvereniging
„De Komedianten"
Ruilbeurs
druk bezocht
ANDO
schenkmiddag
HEILIG KERSTFEEST
PTT
Tanden blank-Adem fris
Onbetwist de beste tand pa sta
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 23 DECEMBER 1965
sar ]gj.
FEUILLETON
11
POSTVERVOER
TELEGRAAF-
EN TELEFOONDIENST
Visitekaartjes
Volkers Leegwater
WEKKER
Ik hep jullie docht ik al duras zaid dat ik un grote
struul benne as ut op me zelluf doen ankomt. En deerom
kaik ik altaid bai kirrels die alius immekaar flanze kenne.
Ze make dur aigen stoele, ze ripperere stikkende metore,
ze zitte an de radio te prutse en ze make ok uurwerruke.
Maar dat leste is niet vor iederien weglait, want om alius
over klokke te wete mot je og wel zes jaar nei skool. En
as je den ut brieffie in je dizak hewwe den moete je aige-
luk nag alle dage mit je neus in de boeke zitte want
dur komp altaid wel wat nuws op de marrukt.
Hewwe jullie weldurus je aigen klokkie opemartelt en
keken watof deer allegaar vor herrie inzit? Je worre dur
broerd van en je begraipe niet dattur meinse benne die
mit wroete in klokkies dur koppiestik verdiene.
Maar jullie hewwe leze kenne dat Henk Kok iemeslesten
ze zaak weer opent hep en ik ben effies weze kaike van-
aiges. Ik was deer seves en toe ut tien uur was begonne
alle klokke in de winkel te prate. De ien un zwere de aar
mit un lichte stem, en dur ware dur ok bai die tien slage
ofraffelde net asof ze nag te hooie moste.
As klokkemaker kenne je ok ape beleve. Henk zeide teuge
main datte de meinse die wekkers in de maak geve ze
hil graag seves weerom hewwe wulle want deer benne
manskirrels die zonder wekker mooi legge blaive.
Nou kwam deer lest un man bai Henk en die zaide: Me
wekker is te barsten, k'ejje um effies make? Ik wul urn
venevend graag weer hewwe.'
Nou luchtte dat uurwerruk niet zo bar lekkur en hai zag
dur nagal nattug uit dus Henk vroeg Je hewwe um
zeker in de pot vallen leit? Ik ken dat al, sogges gien
zin om achter moeder vandeen te komme en as den de
wekkur ofloupt dan geif je dat ding un zwieper dattie m
de pot valt.'
'Das allegaar leugen', zaide de klant. 'Ik hep um in de
wasbak vallen leite.'
Maar toen de man weg was most Henk an de bak. Hei
gooide de wekker uitmekaar maar hei hep um rippereert
mit un wasknaiper op ze neus.
'No man', zaide die teuge manin. 'Hai stond zo bar dat
ik aars niet doen kon.' En ut hep nag puur rookt toe de
man seives ze uurwerruk op kwam hale.
Want je geven tog gien wekkur die in de pot lait hep an
de klokkemaker. Wai skuive de pot altaid onder ut lede
kant, no den mot je puur raar slaan wul le wekkur dur
den in komme.
niet zo bar veel kerel blijkt te zijn
het hazepad kiest. Trix wordt aan
de goedez orgen toevertrouwd van
Gert Thomas een verstokte vrijge
zel, op wie Ellen Joosten de doch
ter van een plaatselijk hotelier ver
heid is. Trix is wel de centrale fi
guur in het stuk. Natuurlijk komt
door haar toedoen alles weer op zijn
pootjes terecht, zij stuurt de nozem
die hij eerst adoreerde weer naar
Holland toe, en sluit de jonkheer
in haar achttienjarige armen. Zij
zorgt er ook voor dat Gert en Nora
de oudste dochter een paar worden,
terwijl zij de hoteliersdochter de
raad geeft een man te zoeken uit de
talrijke gasten die het hotel van
haar vader bevolken.
We hebben de H.T.V. wel eens be
ter gezien, de voorzitter, de heer De
Boer zei dat men veel met ziekte
te kampen had gehad en we aan
vaarden dit graag als verontschul
diging voor de mindere rolkennis.
Vooral tijdens het critieke moment
vlak na de explosie waren de spe
lers letterlijk en figuurlijk het hoofd
kwijt, de telefoon waarop ieder met
spanning zat te wachten rinkelde
verscheidene keren (te vroeg?) voor
dat iemand er aandacht aan schonk.
Hopelijk gaat het de volgende keer
beter.
Het echtpaar Charbon werd ten
tonele gevoerd door de heer en me
vrouw De Boer, hun dochters door
mej. A. Schoen en mej. A. Smulders.
De assistent van de hoofdingenieur
door de heer C. Kooge en de jonk
heer door de heer R. Houtman,
Sjoerd, die ons inziens te vlug en
mede daardoor vaak onverstaanbaar
was, was de rol van de heer J. Breed
en last but not least speelde mej. G.
v. d. Brink de rol van de hoteliers
dochter.
Een gezellige verloting en een ge
zellig bal onder de duidruchtige lei
ding van 'The Branding Boys'
(what's in a name) uit Petten be
sloten de avond.
Voor de opvoering van het blij
spel dat de H.T.V. j.l. zaterdagavond
voor het voetlicht bracht was de
belangstelling matig, de anders zo
goed gevulde zaal van café Swart
was niet geheel vol.
Men had het blijspel 'Explosie in
de Daberklamm' uitgekozen, een
stuk dat in Oostenrijk speelt aan
de voet van de machtige Grosz-
glockner.
Twee Hollandse ingenieurs, de
heren Charbon en Gert Thomas lei
den de bouw van een stuwdam. De
betrekkelijke rust in deze mannen-
gemeeschap wordt verstoord als
plotseling de familie van de hoofd
ingenieur met vakantie in het
bergplaatsje komt, n.l. mevrouw
Charbon en haar beide dochters No-
ra en Trix. Zij worden gebracht
door jonkheer Boudewijn van Bel
fort iemand die weinig anders om
handen heeft dan het geld van zijn
pa op te maken. Ook een raszuivere
nozem komt zijn opwachting maken
Sjoerd het idool van jongstedochter
Trix. Op de ochtend na de aan-
kamst van de familie vindt de laat
ste explosie van het project plaats
en plotseling blijkt dat Trix en
haar vriendin verdwenen zijn. Zij
wordt op het nippertje gered door
de jonkheer, terwijl Sjoerd, die toch
De op zondagmidag j.l. in het
Verenigingsgebouw te Catrijp ge
houden ruilbeurs is een volledig
succes geworden.
Een en ander mag blijken uit de
opkomst, die met ongeveer 50 per
sonen, waaronder uit Bergen en
Warmenhuizen, de verwachtingen
verre overtroffen.
Bovendien kon in de diverse 'hoe
ken' een levendige ruilhandel wor
den geconstateerd. Vooral in de
muntenhoek ging, om in beurster-
men te blijven, 'heel wat om'. Maar
ook de liefhebbers van ansichtkaar
ten, lucifersmerken, postzegels, si
garenbandjes, suikerzakjes en
DE DUINSTREEK
speldjes konden ruimschoots aan hun
trekken komen. Het was jammer
dat een aantal bezoekers kennelijk
de kat eerst eens uit de boom kwa
men kijken en hun doubletten had
den thuisgelaten. In een enkel ge
val kunnen ze daar wel eens spijt
van gehad hebben want doordat ze
niets hadden aan te bieden konden
ze vaak ook niet de gewenste objec
ten verkrijgen.
Dat er ook indirekt werd geruild
moge blijken uit de diverse leuke
kontakten die werden gelegd en de
afspraken die er werden gemaakt.
In deze gevallen zal de huiskamer
dus een verlengstuk van de ruil
beurs blijken te zijn.
Het was verheugend dat er reeds
tijdens deze beurs, welke toch als
experiment moet worden gezien,
stemmen opgingen om in de toe
komst regelmatig dergelijke bijeen
komsten te beleggen. Dit zal, na
del euke ervaringen van zondag, ze
ker het geval zijn.
In de rekreatiezaal van de heer
Jac. Zander aan de Voorweg had
één dezer dagen een z.g. schenk
middag plaats, georganiseerd door
de Alg. Drankbestrijdings Organisa
tie.
De zaal zag er door bloemen op
de tafeltjes gezellig uit. Een keur
van alkoholvrije dranken was zeer
overzichtelijk opgesteld en noodde
tot keuren en kopen.
Om ruim 2 uur opende mevrouw
Bant, voorzitster van de afdeling
Schoorl van de Ando, de bijeenkomst
en heette de aanwezigen hartelijk
welkom, in het bijzonder mevrouw
Mooyman uit Haarlem, de spreek
ster van deze middag.
Mevrouw Mooyman vertelde op
onderhoudende wijze o.a. over het
verschil dat er bestaat tussen het
alkoholgebruik vroeger en nu.
Vroeger moest men naar het café
om te drinken. Tegenwoordig is dat
niet meer nodig. In heel veel win
kels kan men terecht om alkohol-
houdende dranken te kopen, die dan
thuis geserveerd kunnen worden.
Maar ook zonder alkohol kan
men gezellige feestjes vieren. Om
dit te bewijzen worden de dames
in de gelegenheid gesteld een drietal
dranken te proeven. Deze dranken
vielen zeer in de smaak.
Mevrouw Gerrits, bestuurslid, luis
terde met een 6-tal mooie, door haar
zelfgemaakte gedichten, die middag
op.
Te ongeveer vier uur werd deze
interessante bijeenkomst door me
vrouw Bant gesloten.
Verschroeide aarde, gedompeld in rouw,
Waarover huilt de wind, zó zacht,
Als wilde hij de stilte niet verstoren,
De rust der helden,
Geen angst- of doodskreet laat zich horen
In Vietnam velden
't Is Heilige Kerstnacht.
Verarmde dorpen, verscheurde zielen,
Ëen stukje wereld, door geweld verkracht,
Ligt verstard, krampachtig bedwongen,
De kranten melden
Vrede op aarde, er wordt gezongen
In Vietnam velden,
't Is Heilig Kerstnacht.
JSi
PLATTELANDSVROUWEN
In de fraai in kerstsfeer gebrachte
zaal van 'De Rustende Jager' vier
den de plattelandsvrouwen vorige
week vrijdag hun kerstfeest.
In de middaguren waren de be
jaarden de gast van de afdeling en
's avonds vierden de leden het feest
in eigen kring. Uiteraard was de
opkomst goed; en nadat de dames
een plaatsje aan de gezellig ver
sierde tafels hadden gevonden werd
de bijeenkomst door mevr. Broers-
ma geopend.
Zij heette enkele nieuwe leden
welkom waarna 'Stille Nacht' werd
gezongen. In haar kersttoespraak
wees de voorzitster er op dat we
in deze donkere dagen verlangen
naar het licht. Toch genieten wij van
de goeded ingen van het leven, wij
kijken naar de t.v., lezen een goed
boek. Tot er een foto van de oor
log in Vietnam verschijnt, die de
eerste prijs krijgt op de tentoonstel
ling 'World Press Photo', een foto
waarop een radeloze moeder haar
kinderen tracht te redden. Oorlog
veroorzaakt veel leed maar de mens
betracht niet altijd het goede, we
leven ook teveel langs elkaar heen.
We dienen iets voor een ander over
ie hebben, want we hebben elkaar
hard nodig. Nadat mevr. Broersma
de dames veel goede ogenblikken
had toegewenst werd 'Nu sijt welle-
come' gezongen.
Mevrouw Risselada las vervol
gens een Fins kerstverhaal voor
waarnaar met veel aandacht werd
geluisterd.
Na de pauze voerden een achttal
dames een toneelstukje op dat 'Een
I
door HENK VAN HEESWIJK
Ze knikte demonstratief. ,Ja; dat doe ik. Heb je het einde
lijk door? Ik verbeeld me, dat een behoorlijke boerendochter
niet naar een nachtkroeg gaat, zie je? Daar voel ik me nu
net te goed voor. In bepaalde omstandigheden vergeet ik
niet, dat mijn grootvader dominee was. Noblesse oblige.
Dit laatste gezegde begreep hij niet. Tenslotte had zij meer
geleerd dan hij. Maar de jongeman bezat toch wel zoveel
nuchter verstand om te begrijpen, dat hij niet verder mocht
aandringen, wilde hij niet helemaal haar sympathie verspe
len.
,Dus als ik het goed begrijp, heb ik verkeerd gegokt. Nu lig
ik er zeker helemaal bij je uit, he'?
Praat geen wartaal, Brand. Ik heb geprobeerd je aan het
verstand te brengen hoe we tegenover elkaar staan. Jij bent vrij
ik ook. Vanavond ga ik alleen naar huis. Er komen nog meer
dagen en avonden. En wil je me nu eindelijk eens doorlaten?
De torenklok speelde half twaalf, toen Gerda de stad uit
reed, de donkere weg naar 'De Peppelhorst' op. Ze zag nog
zijn teleurgestelde gezicht voor zich. Maar het kon haar hele
maal niet schelen. Temeer omdat langzamerhand een ander
gezicht er voor in de plaats kwam. Dat van een vriendelijke,
verlegen jongen, in een keurig costuum, zittende op een bank
en steevast een hond aaiend. In gedachten hoorde ze nog zijn
stem: ,Lex, ik ben jaloers op je, omdat jij altijd in de nabij
heid van het vrouwtje bent....'
Toen ze de lange oprijlaan indraaide, wat ze Brand van
Gispelaar al vergeten, maar het gezicht van Arie de Nots
zweefde nog voor haar, toen ze al op haar kamer was en
zich uitkleedde.
HOOFDSTUK 10
GERDA IS VAST NIET ACHTERLIJK
De zomer ging voorbij. Wekenlang was het droog gebleven,
zo droog, dat men aan de lage kant naar regen begon te
verlangen. De wegen waren stoffig en zelfs op het land begon
het zand op te waaien. Het enige voordeel was, dat rogge,
haver en tarwe, gerst, mais en boekweit goede korrels hadden
opgeleverd en kurkdroog was geoogst. De stoppelvelden waren
reeds gescheurd, maar het wachten was nu op de regen, alvo
rens men de stoppelgewassen aan de grond toevertrouwde.
Op 'De Peppelhorst' waren de hooibergen hoog opgetast en
de dorsmachine was ook al vertrokken. Het stro, voorzover
dat op de boerderij niet nodig was, had de boer verkocht en
er een redelijke prijs voor gekregen. De graanopbrengst was
eveneens bevredigend. De kwaliteit van het hooi was in jaren
niet zo goed geweest. Ondanks de droogte zag het vee er glan
zend uit. Het beste stamboekvee was één dag op reis geweest
naar Groevendijk, waar het geshowd was op de fokveedag, sa
men met enkele honderden andere melkgevers, stieren, kal
veren en vaarzen. Gerda van 't Grashek, gestoken in een nieu
we overall en met een fleurig hoofddoekje op, had de dieren
voorgeleid in de keuringsring, terwijl de boer op een afstand vervolgde hij: 'Op weg naar de stad?
stond toe te kijken, de sigaar in de mond, rustig pratend met Gerda knikte. ,Ja. Een vergadering. boerderij
een paar andere boeren. Ze wisten het wel: Van 't Grashek zou langzamerhand. Zomers vermaken wij
wel weer met de meeste prijzen, en de hoogste bovendien, gaan 's winters in de stad.
strijken. Hij had ongetwijfeld het beste vee in de wijde om- ,Mag ik met u meerijden.
trek Och ze gunden het hem eigenlijk best. Waarom niet ,Moet u dan met de andere kant op.
Hoewel hij in hun ogen toch eigenlijk altijd 'import' bleef 'Welnee, ik reed zo maar wat rond. Misschien wel in de hoop
niet geboren en getogen in de streek, zoals zij zelf, hadden u tegen te komen.'
ze behoorlijk respect voor de boer van 'De Peppelhorst', want Met de fiets aan de hand hepen ze ^gzaam verden Nou
al was hij domineeszoon, verstand van het boeren had hij ze- u kunt zelf constateren, dat Lex goed op het vrouwtje he
ker En van veefokken wel bijzonder. Dat kon je vandaag wel gepast, he'? zei ze lachend. J „„wv
zien. Tjone, om jaloers op te worden, zulke beesten. En de j Hij begon te kleuren. 'Dat bent u dus z&]
meeste nog preferent ook. Daar kon je gewoon niet tegen op. 'Natuurlijk met. U was een beetje sentimente
Die avond zat de familie van 't Grashek vergenoegd toe te derhand wel overgegaan zijn, veronderstel 1
kijken naar het afladen van de koeien, vaarzen en kalveren Hij gjng er niet op in. 'Ik heb toch veel aan u gedacht. En
die terugkwamen van de fokdag. Maar liefst vier eerste prij- een SÜUe hoop gekoesterd, dat ik op een goeie dag 's morgens
zen had de boer meegebracht, bovendien dit jaar voor het een briefje van u zou krijgen.'
eerst de beste driejarige van de tentoonstelling. Plus nog en
kele tweede en derde prijzen, voornamelijk voor jong vee. Het
jurylid Bakker, zelf jarenlang een bekende veefokker geweest
zijnde, had na afloop van de keuringen een glaasje gedronken
met de boer van 'De Peppelhorst' en gezegd: 'Van 't Grashek,
ik kom van het najaar eens naar je boerderij om de rest van
je vee te bewonderen. Kerel, wat heb jij een pracht sortering
beesten. Dat is een genot om naar te kijken.'
Zodat de stemming na afloop niet beter kon zijn. Tijdens de
rit naar huis had Van 't Grashek zijn dochter een briefje van
vijf en twintig in de handen geduwd. 'Hier mei, dat heb je
vandaag wel verdiend. Tenslotte ben jij ook de hele dag in
touw geweest.'
De geste op zichzelf had voor Gerda meer betekend dan het
bankbiljet. Geld zei haar niet veel. Ze was van jongs af aan
gewend, dat ze er altijd keurig uitzag, dat er niet op een
briefje van honderd gekeken behoefde te worden, als er wat
gekocht werd. Zelf had ze altijd voldoende geld op zak, omdat
ze weinig nodig had en toch elke week haar zakgeld kreeg.
Maar het idee, dat vader haar voor haar werk op deze middag
extra wilde belonen, deed haar goed.
De fokdagen waren weer voorbij en het hooi onder de kap.
De stoppelgewassen begonnen 'te groeien; het najaar bracht
op gezette tijden de nodige regen en de minder noodzakelijke
stormen. De dagen kortten snel, zodat het werk op de boerderij
vroeger was beëindigd en het lamplicht eerder moest worden
aangestoken.
Dit hield tevens in, dat de plaatselijke verenigingen hun ak-
tiviteiten begonnen te ontplooien. Voorzover ze pasten in het
kader van de positie van de gezeten boer, waren vader en
moeder lid. Moesten ze beiden 's avonds gelijktijdig weg, dan
reed de boer zijn dochter naar de stad en nam haar na afloop
van de bijeenkomsten weer mee naar huis. Anders nam Gerda
haar fiets en maakt de tocht naar Nijloo in haar eentje.
Zo fietste ze op een avond in het laatst van septemeber
tussen licht en donker naar de stad, toen ze plotseling vanuit
de andere riching Arie de Nots zag aankomen. Bijna gelijk
tijdig herkenden ze elkaar en stapten af. Arie stak zijn hand
uit, die ze spontaan drukte. 'Nee maar, meneer De Nots in Nij
loo. U gaat me toch niet vertellen, dat uw tram failliet is?'
Hij lachte vergenoegd om het weerzien. 'Een paar vrije da
gen, juffrouw Van 't Grashek. Ik dacht vanmorgen; Vooruit,
laat ik eens kijken, of Nijloo nog overeind staat.
Ze bekeek hem in de vallende schemering. Een knappe jon
gen, dacht ze en onwillekeurig vergeleek ze hem met de grove,
dikke kop van Brand van Gispelaar. Toen ze bleef zwijgen,
Ze keek hem verbaasd aan. 'Waarom zou ik u schrijven?
'Ja, u hebt gelijk. Een idiote gedachte natuurlijk. Maar het
kon zijn, dat u eens een dagje naar Amsterdam zoudt willen
en ik dan uw gids mocht zijn, ziet u?'
'O dat Nee, ik ben bij mijn weten niet verder geweest
dan Nijloo en Groevenwijk. We hebben op 'De Peppelhorst' de
ruimte. Waarom zullen we dan zover gaan?'
'Gaat u nooit met vakantie?'
'Welnee. Dat is niets voor ons soort mensen. In de zomer
begint de dag vroeg en eindigt laat. Mijn grootvader zei altijd.
Dat is niet toevallig. In de bijbel staat immers: werk zolang
het dag is?'
Hij knikte. ,Ja, op de boerderij is zomers volop werk. Ik
weet er alles van. En nu krijgt u wat meer vrije tijd.
's Avonds ja. Maar hier moet ik rechtsaf, meneer De Nots.
De vergadering is in De Bonte Koe'.
Ze bleef staan en keek hem aan, terwijl ze haar hand uit
stak: 'Tot ziens, meneer De Nots.'
Hij nam haar hand en hield die vast. 'Mag ikmag ik u
na afloop van de vergadering naar huis brengen?'
Hun blikken ontmoetten elkaar en hoewel Gerda begon te
kleuren, probeerde ze hem te doorgronden. Langzaam kwam er
een glimlach op haar gezicht. 'Maar meneer De Nots, het kan
wel tien uur worden.'
'Wat geeft dat? Ik vermaak me zolang wel.'
Gerda aarzelde enkele ogenblikken. 'Als ik u daarmee een
plezier kan doen
'Dat weet u wel, juffrouw Van 't Grashek.'
Ze trok haar hand los. 'Vooruit, u krijgt uw zin. Heb ik in
het donker een veilige vrijgeleide naar huis. Rekent u maar
zo tussen half tien en tien uur. Dus u zult geduld moeten
hebben.'
'U weet niet half, hoeveel geduld ik bezit.'
Ze sprong op haar fiets en wuifde. 'Ik begin er iets van te
begrijpen. Tot straks dan.'
Hoewel Gerda zich op deze eerste winterbijeenkomst had
verheugd, vond ze de vergadering, die maar matig bezocht was
misschien was het nog te vroeg in het seizoen, opperde de
voorzitter vrij saai. Ze luisterde lusteloos naar de gesprek
ken over het winter-programma, dat men opstelde, mengde
zich vrijwel niet in de gesprekken en slaakte opgelucht een
zucht, toen om iets over half tien de bijeenkomst gesloten
werd.
v ndere kerstnacht' heette en waar
in de hoofdpersoon, die aanvankelijk
zeer sceptisch tegenover het leven
staat, op het eind van het twee-
actertje weer vol vreugde haar me
demensen begroet.
Tot slot van de avond bracht me
vrouw Broersma dank aan allen die
meegewerkt hadden de bijeenkom
sten te doen slagen. Het het zingen
van het 'Ere zij God' werd de kerst
bijeenkomst besloten.
tegen wat de huid deert!
in
elk huisl
KERST- EN
NIEUWJAARSPERIODE
POSTDIENST
Op vrijdag 24 december zullen de
postinrichtingen zijn opengesteld als
op maandag t.m. donderdag, d.w.z.
dat voor wat het geldverkeer betreft
op de hoofdkantoren, bijkantoreri en
postagentschappen na 5.00 uur uit
sluitend nog spaarbank- en spoed
zaken zullen kunnen worden afge
daan.
Op zaterdag 25 en zondag 26 dec.
zal dienstuitvoering plaatsvinden als
op zondag.
Op vrijdag 31 december geldt de
zelfde regeling als op vrijdag 24
december; bovendien komt de
avondopenstelling van de hulpkan
toren en PTT-stations te vervallen.
Op zaterdag 1 januari vindt een
dienstuitvoering als op zondag
plaats.
In de periode 24 december tot en
met 1 januari zullen zonodig extra
buslichtingen worden uitgevoerd.
De nachtposttreinen rijden niet in
de nachten van 24-25 december 1965
en 31 decembr 1965-1 januari 1966.
De laatste treinen zullen op 24 de
cember en 31 december 1965 op de
eindpunten aankomen omstreeks
23.00 uur resp. 22.00 uur.
In de avond van 24 en 31 decem
ber 1965 en de vroege ochtend van
27 december 1965 en 3 januari 1966
zullen extra vervoersmiddelen wor
den genomen.
Op de beide Kerstdagen en op
nieuwjaarsdag wordt de dienst uit
gevoerd als op zondag.
Op vrijdag 31 december 1965 komt
de avondopenstelling van de hulp
kantoren en PTT-stations voor het
aannemen van telegrammen en voor
telefoonzaken te vervallen. De tele
foon- en telegramcentra zullen ech
ter al het mogelijke verrichten voor
de aflevering van de daarvoor in
aanmerking komende telegrammen
en telefoonoproepberichten.
MEER FIETSEN
MINDER HARTZIEKTEN
'Om hartziekten te bestrijden moet
het feitsen worden bevorderd'. Dit
was een resolutie die op het onlangs
gehouden Tweede Nationale Con
gres ter bestrijding van Harziekten
in Washington werd aangenomen.
Tijdens het congres dat door meer
dan 600 vakartsen werd bijgewoond
werd het verband tussen fietsen en
gezondheid verschillende malen on
derstreept.
in diverse uitvoeringen
Schoorl - tel. 02209-268
