Neem óók
TWIN
prettig
lekker
rollen,
roken!
Akties voor het
nieuwe wijkgebouw
Voor de schaatsliefhebbers(sters)
KOORN's textiel magazijn, Schoorl
Gerda's eigen weg
De Duinstreek
JVlarees-öudes
Aardgas
Snuif en wrijf
mÊÊmmmmm
Neem een abonnement
op
Algemeen welzijn
EXTRA
VERLAAGDE
SCHOORL
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 20 JANUARI 1966
50 gram
uit verse voorraad
f 1,25
FEUILLETON
14
Vele artikelen
voor
prijzen
o.a. in de B-H en
CORSETTEN
AFDELING
Het woord, dat boven dit stukje
staat, houdt sinds de vondst in
Slochteren reeds enige jaren ons
volk bezig. Dit geldt ook voor de
bevolking van Schoorl. Vooral nu
in Camperduin door „Amoco" gas
in exploitabele hoeveelheid is ge
vonden. Wij hebben allen de ver
wondering ondergaan, dat de grond,
die eeuwen lang de bodem is ge
weest waarop wij alleen maar woon
den en werkten, ineens een energie
bron blijkt te bevatten. Het zal u
net zo vergaan als ons, dat men, nu
ons eigen dorp vermoedelijk in de
exploitatie zal worden betrokken,
daar wel eens iets meer van wil we
ten.
Het doet ons dan ook bii zonder
veel genoegen, dat wij Amoco" be
reid hebben gevonden ons over het
opsporen en de winning van aard
gas en olie op prettige wijze te ko
men vertellen,. Dat zal gebeuren op
woensdag 26 januari a.s., des avonds
8 uur in „De Roode Leeuw".
Daar zal de heer drs. H. J. Borgen
een korte inleiding houden over het
ontstaan en het opsporen van bitu
men, waarna een viertal films zul
len worden vertoond, t.w.
1. Moderne nomaden.
Deze film gaat over het opsporen
van olie in Canada.
2. Zo oud als de wereld.
Deze film laat de ontwikkeling
van het gas en de olie zien.
3. Boringen in West-Australië.
Een film, die ons het onderzoek
naar de aanwezigheid van olie
toont zomede de aanvoer van ma
teriaal en de boring.
Met enige fantasie zult u hierin
Camperduin kunnen herkennen.
4. Zo de tijd het toelaat een film,
die over zich zelf spreekt:
Mannen, tankers en olie.
Zoals U ziet belooft het een inte
ressante avond te worden, bovenal
wanneer u bedenkt, dat er geen toe
gangsprijs geheven wordt en „Amo
co" u bovendien in de pauze een
kopje koffie zal aanbieden.
Wij geloven, dat het dan ook niet
nodig zal zijn dit stukje te beslui
ten met de hoop uit te spreken, dat
wij woensdagavond 26 januari a.s.
vele dorpsgenoten in „De Roode
Leeuw" welkom zullen mogen he
ten. U zult, dachten wij, gaarne ko
men.
Schoorl, 12 januari 1966
Burgemeester en wethouders
van Schoorl,
Bergh, burgemeester
Belonje, secretaris
neus
met
van
Uw "erkoudheid
keel of borst
DE DUINSTREEK
In ons nummer van vorige week
besteedden wij enige aandacht aan
de plannen tot stichting van een
nieuw wijkgebouw van het Groene
Kruis. Zoals bekend is de gedachte
om een nieuw wijkgebouw te doen
verrijzen niet nieuw. Talloze malen
reeds is op de wenselijkheid, liever
gezegd de noodzaak van een derge
lijk gebouw gewezen. Telkens weer
moesten deze plannen stranden op
vooral de financiële kant van deze
kwestie. Dat de plannen nu dan toch
eindelijk verwezenlijkt blijken te
worden, vindt dan ook zijn oorzaak
in het feit dat het actie-comité mo
gelijkheden ziet om deze financiële
moeilijkheden op te lossen. Zo was
de schenking van Esso-Nederland
ten bedrage van 50 mille een flinke
stoot in de goede richting, evenals
het legaat van baron Van Fridagh.
Trekt men echter deze bedragen
van de begroting af, dan blijft er
toch altijd nog een gat van zo'n ne
gentig duizend gulden, en tot nog
toe heeft geen enkele oliemaatschap
pij zich gemeld om deze kloof te
overbruggen.
Om nu de plannen niet weer op
de lange baan te schuiven doet het
actie-comité een beroep op Rijk,
Provincie en Gemeente en niet in
ed laatste plaats op ons allemaal.
Het gemeentebestuur heeft al toe
gezegd de grond op billijke voor
waarden ter beschikking te zullen
stellen. Wat het Rijk en Provincie
zullen doen is nog niet bekend, maar
voor de inwoners van de gemeente
Schoorl is al een programma opge
steld. Wat er allemaal precies gaat
gebeuren wordt vermeld in een sten
cil dat in de laatste week van janu
ari huis-aan-huis bezorgd zal wor
den.
De gedachten van het actie-comité
gaan uit naar een oliebollenactie,
een voorwerpenactie en een braderie.
Hoe men zich deze acties heeft voor
gesteld en hoe men dat alles denkt
te organiseren is nog niet precies be
kend. maar dat lezen we wel op het
stencil. Hoofdzaak is dat wij alle
maal overtuigd zijn van de noodzaak
van een nieuw wijkgebouw en dus
ook van deze acties.
Mocht u echter een meer directe
methode weten om over die 90 mille
heen te komen dan is dat natuurlijk
ook goed. Het gironummer van het
Groene Kruis is 595466.
Als u snel bent zijn al die acties
overbodig, maar dan moet u wel erg
snel zijn want de eerste actie start
12 februari a.s.
WOLLEN
SCHAATSPAKKEN
WOLLEN
SJAALS
WOLLEN
HANDSCHOENEN EN
NOORSE
WANTEN
WOLLEN
MUTSEN
WOLLEN
SPORTTRUIEN
WOLLEN
NOORSE SOKKEN
WARME
SPORTIEVE
TRAININGSPAKKEN
TOT EN MET ZATERDAG 22 JANUARI NOG MET
10ü/o KORTING
door HENK VAN HEESWIIK
Van 't Grashek begon te glimlachen. Uit zijn zak kwam de
koperen tabaksdoos en rustig begon hij een pijp te stoppen.
'Op een boerderij is niets verschrikkelijks. Wie vee bezit,
heeft de plicht er goed voor te zorgen. De dieren moeten schoon
liggen, dat spreekt vanzelf. En toen ik jou indertijd opdroeg de
schuur hier een keer uit te mesten, was het om jou met al het
boerenwerk vertrouwd te maken. Dat ben je nu, want je han
den staan nergens verkeerd voor. Maar dat wil nog niet zeggen,
dat je het altijd moet doen. Daar hebben wij nu onze mensen
voor.'
'En als ik er zin in heb?'
Vader en dochter keken elkaar enige tijd diep in de ogen.
Bijna gelijktijdig begonnen ze te lachen. Gerda sprong op haar
vader toe en greep zijn arm. 'Kom mee, we gaan naar de
knollen kijken. Ikik moet u wat vragen.'
Er zit haar iets dwars, was zijn gedachte, en hoewel hij die
morgen al over het stoppeleiland gelopen had, ging hij toch mee,
rustig rokend. Buiten het gehoor van de knechts, die rond de
boerderij aan het werk waren, vroeg de boer op olijke toon:
'Hoeveel geld heb je nodig?'
Het meisje gaf haar vader een speelse duw tegen zijn arm.
'Geen cent. Ik heb genoeg aan mijn zakgeld. Nee, het is heel
iets anders.'
'Steek maar van wal. Moeilijkheden?'
Ze schudde haar hoofd. 'Nee, gelukig niet. Ofluister eens,
vader. ik wil u iets vragen en daar wil ik een rechtstreeks,
eerlijk antwoord op, zonder omwegen.'
'Als dat mogelijk is?'
'Het is. vader^u zult toch nooit van mij verlangen, dat ik
tegen mijn zin met iemand trouw, he?'
Hij bleef verbaasd staan en keek zijn dochter niet-begrijpend
aan. 'Hoe kom je daar nu ineens bij? Heb ik dat ooit gezegd?'
'Nee, maar ik weet best, dat moeder en u in stilte hopen,
dat Brand en ik het eens met elkaar zullen worden: Is het
niet?'
Van 't Grashek trok wat heftiger aan zijn pijp, zijn dochter
onderzoekend aankijkend. 'Is er soms een ander?'
Ze schudde beslist het hoofd. 'Er is geen ander, er is nie
mand. Maar Brand neemt allures aan, alsof wij al zo'n beetje
verloofd zijn. En dat begint te vervelen, begrijpt u?'
'Hebben jullie wat gehad met elkaar?'
Ze haalde haar schouders op. 'Niets bijzonders. Hij wou op
een avond me mee hebben, ergens heen, waar het laat werd.
Ik had er geen zin in en daarover was meneer niet te spreken.
Mag ik alsjeblieft doen, wat ik zelf wil?'
Langzaam liep hij weer verder, het meisje aan zijn zij.
'Natuurlijk. En wat Brand betreft, ik vind hem een geschikte
jongen. Hij is nu al een goeie boer en dat kan niet van iedere
boerenzoon gezegd worden in deze tijd. De jongen is uit het
goede hout gesneden. Maar als jij niet wilt.... we leven in
een modernere tijd als vroeger, dus....' Hij spreide zijn han
den.
'Dus u laat me vrij?'
Hij knikte bedachtzaam. 'Tot op zekere hoogte. Als het geen
nette, flinke jongen is, die niet beroerd is om te werken en
hard te werken, als het nodig is, hoef je hem niet bij ons
op het erf te halen. Is dat duidelijk?'
'Daar hoeft u geen vrees voor te hebben, vader. Ziet u mij
er voor aan, dat ik met de eerste de beste thuis zal komen?
Hij begon te lachen. 'Nee,' antwoordde hij langzaam en te
vreden. 'Zoiets zal mijn dochter niet doen. Zo, en ga nu naar
huis, knap je wat op en ga desnoods naar Tannie. Mijn dochter
moet 's middags geen overal dragen, als het niet beslist nood
zakelijk is.'
Ze begon te lachen en knikte hem hartelijk toe. 'Dank u,
vader.'
Die middag nam Gerda haar beslissing, terwijl ze naar Groot
Wullenhoven fietste om een paar uurtjes bij Tannie door te
brengen. Geen flauwekul. Achteraf bekeken begreep ze niet,
wat haar bezield had om zich door Arie de Nots op sleep
touw te laten nemen.
Doch zaterdagmiddags, toen ze bij het station stond te
wachten op de trein van half drie en vastbesloten was om de
jongen te vertellen, dat het hierbij moest blijven, smolten al
haar goede voornemens als sneeuw voor de zon weg, toen hij
met een koffertje in zijn hand, vrolijk lachend voor haar stond.
Gekleed in een nieuw costuum, dat hem als gegoten om het lijf
zat, met onberispelijk gepoetste schoenen, een hagelwit over
hemd en een harmoniërende das, bezweek ze voor zijn onbe
vangen oogopslag en zijn stem klonk haar als muziek in de
oren, toen hij op zachte toon zei: 'Gerda, meisje, je moest eens
weten, hoe ik naar deze zaterdag verlangd heb
Ze drukte aanvankelijk zwijgend de uitgestoken hand. Lang
zaam kwam er een lach op haar gezicht .Tenslotte zei ze: Hallo
Arie, hoe gaat het?'
Hij boog zich naar haar toe en antwoordde fluisterend. Tot
voor kort beroerd, maar nu
'Had je me verwacht?' vroeg ze, terwijl ze naar de uitgang
liepen.
De jongen knikte beslist. 'Je had het beloofd, onverschillig
hoe je antwoord zou zijn. Ik dacht al die dagen: zelfs al zou
ze nee zeggen, ze komt in ieder geval, dus zal ik haar toch nog
een keer zien.'
Op het Stationsplein vroeg ze: 'Wat doen we nou?'
Wacht maar even. Ik heb hier een fiets staan. Daar heeft
een van mijn broers voor gezorgd. Ik ben zo terug.
Enkele minuten later fietsten ze de overweg over en sloe
gen meteen linksaf, het bos in, Arie had zijn koffer achterop
gebonden en reed naast het meisje. Hoe het gekomen was, wist
ze later nooit meer na te vertellen, maar op een gegeven ogen
blik realiseerde ze zich, dat hun handen in elkaar vergleden
waren.
Een half uur later waren ze ver weg van de bewoonde we
reld. Nog steeds reden ze zwijgend verder, hand in hand, tot ze
bijna gelijktijdig elkander aankeken. Het was Gerda, alsof er
een vonk oversprong. Ze remden af en stapten van hun fietsen
die ze tegen een boom zetten. Nog steeds sprak niemand een
woord. Toen keken ze opnieuw elkander aan en het volgende
ogenblik lagen ze in eikaars armen.
Gerda voelde zijn lippen op de hare, die beefden van een
wilde, ongekend emotie en terwijl hij haar hartstochtelijk kus
te, fluisterde ze slechts: 'Arie....'
Een poosje later zaten ze met hun rug tegen een boom, de
armen om elkaar heen. Hij beroerde met zijn lippen haar oor:
'Het was ja, hè, Gerda?'
Een snik welde in haar op. Het kan me allemaal niets meer
schelen, dacht ze. Ik had nee willen zeggen, maar ik kan het
niet. Ik houd van hem. Ja, ik weet nu, dat ik van hem houd
Hoe kan dat zo ineens? Ik ken hem ternauwernood. En toch
is hij helemaal geen vreemde meer voor me. Ik voel me zo blij
en zo prettig, nu ik zijn armen om me heen voel. En ik vind
het heerlijk, als hij me kust. Ik ben alleen maar gelukkig, ge
lukkig
HOOFDSTUK 13
DAT KAN TANNIE NIET OVERKOMEN
Twee en een halve dag duurde het geluk van deze beide
jonge mensen. Tijdens het broodeten, die zaterdagavond, zei
Gerda op rustige toon: Ik ga vanavond uitmet een jon
gen. Een heel nette jongen. Wacht dus maar niet op me, want
ik weet niet, hoe laat het wordt.'
De ouders keken hun dochter enigszins verrast aan. Het
duurde even, voor de boer antwoordde: 'Dat is goed, Gerda. Je
weet, dat we je in dit opzicht helemaal vrij laten. Wie is het?
Kennen wij hem?'
Ikehik noem liever nog geen naam. Zodra ik van
mening ben, dat ik verplicht ben hem aan u voor te stellen,
neem ik hem wel mee naar huis.'
Van 't Grashek knikte. 'Dat is verstandige taal, zo mag ik
het horen. Nou, veel plezier en maak het niet te laat, he?'
'In ieder geval ben ik voor melkenstijd thuis', antwoordde
het meisje droog, waarop de ouders glimlachten. 'Stel je voor'
meende mevrouw Van 't Grashek te moeten opmerken. Maar
s avonds, toen Gerda al een voet op de trapper had staan, zag
ze haar vader naar buiten komen, de onafscheidelijke pijp in
de mond. Hij liep op haar toe en bekeek haar nieuwe mantel,
die ze deze avond voor het eerst aan had. Een knap vrouwtje,
die dochter van hem. De man die ze haar hart en hand zou
schenken, was een geluksvogel. Maar hij zei alleen maar op
rustige toon: 'Pas goed op jezelf, Gerda.'
Ze boog zich over hem heen en drukte een zoen op zijn
stoppelige wang. 'Wat dacht u? Ik ben toch zeker uw dochter?'
Gerda was de oprijlaan al door, toen de boer nog steeds keek
in de richting, die ze gegaan was. Ja, dacht hij, ze is inderdaad
mijn dochter. We mogen er dankbaar voor zijn.
Uren van geluk volgde voor Gerda van 't Grashek en Arie
de Nots. Hand in hand fietsten ze samen naar stille plekjes,
waar ze zich overgaven aan liefkozingen en kussen. Veel werd
er tussen hen niet gesproken, maar woorden waren ook niet
nodig, om te vertellen, hoeveel ze van elkander hielden.
Zondagsmiddags maakten ze een lange tocht door de bossen,
stapten af, stoeiden wat en lagen het volgende ogenblik in el-
kaars armen, tot ze er genoeg van kreeg, waarna ze weer als
ordentelijke mensen verder fietsten.
En ook de maandagmiddag waren ze samen, terwijl er lang
zamerhand een zekere gedruktheid over hen kwam, omdat het
uur van scheiden snel naderde. Arie moest met de laatste trein
weer terug naar Amsterdam, omdat hij de volgende morgen al
om half zes in de remise moest zijn. Dicht tegen elkaar zaten
ze in het plantsoentje op de bank, waar ze die avond met de
herdershond Lex gezeten hadden. De jongen lag half op de
bank met zijn hoofd op haar schoot en terwijl ze hem af en
toe over zijn wang streelde, zei ze: 'Arie, wanneer ben je nu
weer vrij?'
'Dat weet ik nog niet. We hebben een dienstrooster van zes
weken en dat loopt deze week af. Overmorgen hangt het
nieuwe rooster er en dan weet ik, welke dagen ik vrij heb.
De vereniging 'Algemeen Welzijn'
hield vorige week vrijdag in 'De
Roode Leeuw' weer één van haar
culturele avonden. Meestal nodigt 't
bestuur iemand uit die een lezing
houdt over een landstreek waarbij
het gesprokene wordt geïllustreerd
door het vertonen van dia's of films.
Maar vrijdag was men van het be
kende stramien afgeweken en had
men een toneelspeelster uitgenodigd
en wel mej. Nel Kars die voor zij
met het spelen van gedeelten uit
toneelstukken begon, veel wetens
waardigs over het ontstaan van het
toneel vertelde.
In de Middeleeuwen vond het to
neel zijn oorsprong en wel in de
eredienst van de katholieke kerk.
Men luisterde naar de priester die
de verschillende bijbelse figuren
'speelde'. Later kwam men tot de
ontdekking dit zelf te kunnen doen,
en toen ontstonden de zg. figuurspe
lers. Men speelde de verhalen uit de
bijbel, maar dit voorrecht was al
leen de mannen beschoren, vrou
wen mochten niet meedoen. Men
had geen rol, maar improviseerde
maar wat voor de vuist weg. Totdat
de geestelijkheid dergelijke voorstel
lingen in de kerk verbood, toen zet
te men zijn activiteiten op 't markt
plein voort. Deze komedianten kon
den alles, niet alleen toneelspelen
maar ook koorddansen, goochelen
en het vertonen van lichaamskracht.
In de eigen stad was men al gauw
uitgespeeld en toen ontstond het zg.
spreidingstoneel. Men ging ook in
andere plaatsen opvoeringen geven
en vervoerde het podium en verde
re attributen per kar. De wagen
spelen waren geboren.
Hierna speelde Nel Kars een ge
deelte uit 'Marieken van Nimweghen'
een middeleeuws wagenspel. Zij
slaagde er in, de verschillende figu
ren levensecht ten tonele te voeren
en vertelde in het kort de inhoud
van dit toneelspel.
Vervolgens ging haar auditorium
met haar naar Engeland het land
van Willem Shakespeare en speelde
zij een gedeelte van het blijspel 'De
Edellieden van Verona' van deze be
roemde Engelse toneelschrijver.
Naar Frankrijk was een kleine stap,
ten tijde van de grote bloei in de
liere was er een grote bloei in de
kunst met Versailles als bruisend
middelpunt.
De mannen in die tijd waren zeer
mooi. zei Nel Kart en deden hun best
dit te blijven. Er werden net zoals
nu voor de dames modeshows voor
mannen gehouden. Een man werd
zeer bewonderd als hij in z'n fraaie
kledij over straat ging. Ook op het
mannenbeen werd gelet, die geen
mooie kuiten van moeder Natuur
had gekregen kon er twee kopen die
dan in de fraaie kousen werden ge
stoken.
Molière heèft de wereld een schat
van werken nagelaten en uit een
daarvan gaf Nel Kart voor de pau
ze nog een voorstelling, n.l. 'De ge
leerde dames.
Hierna kwamen enkele Russische
toneelschrijvers aan de beurt, n.l.
Anton Tjechow en Toergenieff ter
wijl de toneelspeelster tot slot weer
een stuk speelde van Molière.
Df. De Jongh was wel aller tolk
toen bij aan het eind van de avond
Nel Kars hartelijk voor het gebode-
ne dankte.
1
korliii
U SLAAGT BIJ
TEXTIELHUIS
I
Payglop 1 7 Alkmaar
Vakkundige en
prettige bediening
TOERISTISCHE UITWISSELING
PER FIETS
Groninger en Duitse fietsenthou-
siasten zijn druk doende om tot uit
wisseling van toeristische fietseve-
nementen te komen. Groningers wil
len in Duitsland gaan fietsen en
Duitsers in Groningen, waarbij beide
groepen voor 'n belangrijk deel van
dezelfde fietspaden gebruik zullen,
maken.
