Hij komt, hij komt VRIJE BENZINE KOLEN HUISBRANDOLIE VOOR C.V. PETROLEUM VOOR HAARDEN Dinie wordt een dame M GEBR. v.d. BOSCH N.V.- BERGEN - Kogendijk2 Tel.(02208)3622-2T5S 2660 TWEEDE BLAD DONDERDAG 24 NOVEMBER 1966 Zoek het goed uit Goed speelgoed hoeft niet duur te zijn Zeilbootje van oude klomp al een grote attraktie Eigenlijk hoeft hier geen woord meer bij. ledereen weet wat dit zeggen wil. Zaterdag 26 november a.s. zal Sint Nicolaas zijn feestelijke in tocht houden in ons dorp. De Schoorlse Drumband en Fanfarecorps 'De Vriendschap' zullen de Sint Nicolaas-stoet met markant rythme en vrolijke muziek opluisteren. Het hoogtepunt zal zeker wezen het mo ment dat Sint Nicolaas in de Schoorlse Sporthal verwelkomd wordt. Dan zullen honderden kinderstemmen juichend zin gen: 'Hij komt! Hij komt!' (En Zwarte Piet komt mee Publiciteit voor miskende schrijvers Radio-bandrecorder Tentoonstelling 'Klein Zwitserland' De brandweer van Bergen in Westerkimme DE DUINSTREEK TIP VOOR SINT NICOLAAS Speelgoedfabrikanten over de hele wereld sloven zich steeds maar weer uit om met nieuw, opzienbarend speelgoed op de markt te verschij nen. De laatste jaren zijn er naast de traditionele blokkendozen, poppen theeserviesjes en autootjes, speelma terialen beschikbaar gekomen, waar in opvallend veel geld en vernuft zijn geïnvesteerd. De pijlen en bo gen waarmee de jongetjes vroeger op oorlogspad gingen, zijn werkelijk helemaal uit de tijd. In Amerika, misschien ook al wel in Nederland kan men vuurspuwende tankjes, stukken veldgeschut, en machinege weren kopen, die bedriegelijk echt lijken en waarvoor heel wat oude ren graag een straatje omlopen. Ver der zijn er maanmannetjes verkrijg baar die echt kunnen praten en te demonteren Amerikaanse soldaten met Roode Kruiskoffertjes en bloed- plasma. Griezelige monsters De kinderen van onze tijd kunnen verder beschikken over miniatuur wasmachines, centrifuges, koffiemo lens, mixers, raketinstallaties en Waarom speelgoed noem maar op. Het is moeilijk te voorspellen wat de inventieve speel goedfabrikanten nog meer zullen verzinnen. Op een speelgoedbeurs in Lyon stond een bak met bijzonder zout water uit het meer van Saskat chewan in Canada, met garnalenei- eren, die in één dag tot volwassen garnalen ontwikkelen. En in het al eerder genoemde Amerika, waar de jeugd al weer wat uitgekeken is op modern schiettuig en maanraketten heeft men nu als nieuwste guillotines en griezelige monsters in de han del gebracht, waarvoor ondermeer klassieke figuren uit griezelfilms model stonden. Ouders hebben deze ontwikkeling ongezond en ongewenst genoemd, maar volgens bepaalde psychologen hoeft er van veront rusting geen sprake te zijn. De moe ders vertellen immers ook zonder blikken of blozen over Hans en Grietjes boze heks, die in de oven wordt geduwd en over Roodkapjes boze wolf, die wordt opengesneden en met stenen volgestopt. Volgens de psychologen kunnen de kinderen dank zij de monsters en guillotines innerlijke agressie en a-sociale drif ten afreageren. Hieronymus van Alphen dichtte in de achttiende eeuw 'Mijn spelen is leeren, mijn leeren is spelen; En waarom zou mij dan het leeren vervelen Het lezen en schrijven verschaft mij vermaak. Mijn hoepel, mijn priktol verruil ik voor boeken, Ik wil in mijn prenten tijdverdrijf zoeken, 't Is wijsheid, 't zijn deugden, naar welken ik haak.' In onze tijd weet men dat het kind niet al te gauw hoepel en priktol voor boeken moet verruilen, omdat het kinderspel geen tijdverbeuzeling is zoals men vroeger meende, maar een zeer noodzakelijke voorbereiding op het leven. Zoals jonge tijgertjes sprongen doen naar de staart van 't moederdier en zich zo voorbereiden op de jacht, zo leert het kind spe lenderwijs eigen krachten en omge ving kennen. De Amsterdamse kinderpsychologe dr. Rita Vuyk schreef in de inleiding van het boek 'Kleuterspel''De kin derpsychologie heeft ons langzamer hand wel geleerd dat de kinderjaren niet in die paradijsachtige gemak kelijke vorm verlopen als men zich vroeger graag voorstelde. Elk kind moet moeizaam de wereld van din gen en mensen leren kennen, moet frustraties leren accepteren en ver werken, moet zich een beeld van eigen mogelijkheden leren verove ren.' En de Engelse speelgoedontwerper: Hilary Page merkt in zijn boek 'Playtime in the first five years' op: 'Als alle vaders en moeders meer aandacht besteedden aan het kopen van werkelijk goed speelgoed, zouden er waarschijnlijk niet zoveel kinde ren zo'n verschrikkelijke behoefte hebben aan ervaren psychologische steun en het 'moeilijke kind' zou misschien zelfs ophouden te be staan.' Welk speelgoed De pedagogen zijn het er roerend over eens dat speelgoed niet luxu eus en kostbaar hoeft te zijn. Kin deren uit arme streken hebben geen kostbare treinen, vliegende hollan- ders en autopeds, maar ze amuseren zich heel goed. Het meisje dat geen poppen heeft, maakt er zelf een van een knoestige stok en een rafelige lap en het joch speelt autootje met een brok hout. Hebt u wel eens ge zien hoeveel plezier Nederlandse dorpskinderen beleven aan een zeil bootje van een oude klomp gemaakt? Kinderen hebben geen behoefte aan vuurspuwende tanks en maanman netjes die kunnen praten. Voor een klein poosje zijn dergelijke voor werpen natuurlijk een attractie, maar de aardigheid is er gauw af. Bovendien moet u bedenken, dat in gewikkeld geconstrueerd speelgoed vaak een opvallende korte levens duur heeft. Probeer altijd speelgoed te vinden waar de kinderen werke lijk mee kunnen spelen dat ruimte laat voor hun fantasie. Het is geen wonder dat Lego tot het meest ver kochte speelgoed ter wereld behoort. Niet in de eerste plaats omdat Lego bouwstenen onverwoestbaar zijn, zodat ze jaren meekunnen, maar vooral, omdat ze de fantasie aan de gang zetten. Al naar gelang hun leeftijd en aanleg kunnen de kin deren huisjes, tractoren, treinen, vliegtuigen en duizend en een ande re voorwerpen ervan bouwen. 'Speel, nuttig u deez' dagen' Samenvattend adviseren w\j Koop nooit speelgoed dat in principe binnen enkele weken kapot zal zjjn, of dat maar een enkele funktie vervult en dus snel verveelt. Koop solide speel goed met een levensduur van tenminste enige jaren, dat de fantasie aan het werk zet en dat goed past bij de leeftijd van het kind. Dank zij de kinderpsychologen en pedagogen weten we dat het speel goed bij de ontwikkeling van het kind een bijzonder belangrijke rol vervult en dat het dus nooit een sluitpost op uw rekening mag wor den. De achttiende eeuwse dichter Willem van Haren kwam op iets andere gronden tot dezelfde conclusie. Hij schreef 'Helaas! Helaas! Hoe vlieden onze dagen, Hoe spoed zich ieder uur met onzen luister heen! Hoe lauwe vreugd, hoe bitter plagen, Hoe min vermaak, hoe veel geween! O! Dierbaar park van drie tot zeven jaren, Als ieder voorwerp 't oog bekoort, het harte streelt; Och, of ze zonder einde waren, Als alles lacht, als alles speelt! Beminlijk kind, speel, nuttig u deez' dagen, Want 's weerelds grootheid schaft aan ons 't genoegen niet, Dat u door uwen houten wagen, En door uw kaartenhuis geschied. Haast zal men u door strenge meester leeren Wat taal Demosthenes verkondde in Pallas' stad, En Cicero voor 's waerelds heeren Toen Rome nog de kroon op had. Wie zijn of haar artikelen graag ge drukt ziet, maar naar het oordeel van uitgevers en andere publiciteits- mensen niets heeft geschreven dat de moeite van het drukken waard is kan zich in West-Duitsland de weel de veroorloven van publicatie van eigen werk te verzekeren. Een nieuw tijdschrift, dat in Schweinfurt wordt uitgegeven en de titel van 'Versuch' draagt, drukt alles af, wat men de redaktie in proza of poëzie zendt mits men ervoor betaalt. De kosten bedragen zeventig DM (63 gulden) per pagina manuscript bij vooruit betaling. Ook foto's en tekeningen komen in aanmerking voor publica tie in dit tijdschrift en wel tegen een vergoeding van 46 DM voor een foto van 7.5 bij 10 cm. Een troost voor degenen, die wer kelijk talent tonen: als de redak tie de ingezonden bijdrage waarde vol vindt, publiceert zij die zon der kosten voor de inzender. Hij krijgt zijn geld terug. (Dia) In Japan is een bandrecorder ont wikkeld met ingebouwde radio. Bei de apparaten zijn afzonderlijk bruik baar; men kan naar de radio luiste ren bij uitgeschakelde bandrecor der en omgekeerd. De bedoeling is intussen het gemakkelijker te maken radioprogramma's rechtstreeks op de band te reproduceren. Het instru ment is gemakkelijk draagbaar. Mi crofoon en bandjes worden bij het apparaat geleverd. (Dia) door B. J. TEN WESEPE 'Ik heb hem nog niet gezien, maar ik durf niet onder zijn ogen te komen. Dat heeft hij, de vader, toch meteen door? Wat moet dat nou? Wat moet ik doen, Piet?' Hij ontdekte de wanhoop in haar stem. 'Ik. ik zal maatregelen nemen. Houd je kalm. Ik bel meteen Ina. En.ja, wat doen we met jouw?' 'Ikik ga wel naar bed. Ik heb al tegen de huisknecht gezegd, dat ik niet in orde ben. Alsals Ina nu maar gauw komt, misschien kan ik dan ongemerkt verdwijnen.' 'Maak je niet zenuwachtig. Dat lijkt me een goede oplossing. Ik bel meteen Ina in Turnhout. En ik stuur Florrie naar je toe om je te helpen, als het nodig is. Hou je positieven bij elkaar en haal geen stommiteiten uit. Het komt wel in orde, Ga naar je kamer en draai die op slot. Als de prof op je deur trommelt ik ken hem, dat doet hij zeg je maar, dat je liever een paar uurtjes op je kamer blijft. Als Ina hard rijdt, kan ze met een uur of vijf hier zijn.' Dinie hapte naar adem. 'Vijf uur?' 'Ja, wat wil je? Turnhout ligt niet naast de deur. Maar ik leg neer, anders kost het nog meer tijd. Sterkte, kind, het komt wel goed. Ik stuur Florrie, hoor!' 'Dank je wel, Piet. Doe je best?' 'Wat dacht je. Natuurlijk doe ik dat. Ik heb Florrie en Ina nog gewaarschuwd, voor ze met dit spelletje begonnen. Nou, sterkte kind. Ik zal doen wat ik kan enehals er moei lijkheden komen, bel me of kom hierheen, ik zal je helpen.' 'Erg fijn, Piet, dank je wel.' Ze legde de hoorn neer en keek om zich heen. Ongemerkt was de huisknecht binnengekomen met een plastic gietertje, terwijl hij met een nietszeggende blik op zijn gezicht naar de planten voor het raam liep. Zou hij wat gehoord hebben? Die stiekemerd op zijn zachte schoenen.... Ze had in deze dagen nooit precies geweten, wat ze aan hem had. 'Ik ga naar mijn kamer, Bertus. Als papa naar me vraagt, wil ik liever niet gestoord worden. Ik zal proberen een paar uur te slapen.' 'Ik zal meneer uw vader ervan op de hoogte stellen juffrouw Ina.' 'Dank je wel, Bertus.' 'Geheel tot uw dienst.' Ze liep de salon uit naar de trap, haar tasje onder de arm geklemd. Halverwege de bovenverdieping keek ze over de leuning in de salon. De huisknecht stond, met het gietertje in zijn hand, haar na te kijken. Nare griezel, dacht ze. Dat Hannie nog gekheid met hem kan maken, is me een raadsel. Terwijl ze haar kamer betrad en de deur omdraaide, dacht ze terug aan het voorval in de keuken, enkele avonden terug. Hoe wel ze zelden in de andere vertrekken geweest was, wist ze toch van een plattegrond, die Ina op de eerste dag had getekend en waarvan ze haar wegwijs maakte in het grote huis, hoe ze moest lopen om in de brede keuken te komen. Ze had trek in een frisse dronk en wilde de huisknecht niet meer lastig vallen. Dus liep ze zelf naar de keuken om een glas limonade aan Hannie te vragen. Toen ze binnenkwam, zag ze net, dat Bertus de mollige Hannie in zijn armen had en kuste. Onmiddellijk trok ze zich terug. Waarschijnlijk was het niet de gewoonte, dat de dochter des huizes daar kwam. Dus ging ze terug naar de salon en belde. Binnen een halve minuut was Bertus er. Niets aan zijn gezicht, kleding of houding verried het feit, dat hij zo even aan het vrijen was met de keukenmeid. Ze had nooit ge weten, of ze wisten door haar betrapt te zijn. Toch had ze dik wijls Bertus' onderzoekende blik op zich gevoeld. Net als nu, toen ze de trap opging. Wat Hannie in die ondoorgrondelijke huisknecht zag Ze ontkleedde zich en voelde een begin van hoofdpijn opkomen. Ook dat nog. Als ik werkelijk zware hoofdpijn krijg, ben ik geen half mens meer en ik moet nu meer dan ooit mijn positieven bij elkaar houden. Dan nog maar even naar beneden voor een paar tabletten. Bertus bezat een kleine huisapotheek. Terug naar die griesel was toch altijd nog beter dan straks barstende hoofdpijn te hebben. Vlug trok ze haar jurk weer over het hoofd, waarna ze zich in de spiegel controleerde of ze toonbaar was. Ze draaide de sleutel om en opende de deur. Als ze nu maar een uurtje kon slapen, daar knapte ze in de regel van op. Dinie zette haar voet op de eerste trede, toen ze een stem hoorde, die zei: 'Zo kind, is dat geen verrassing? Twee dagen eerder thuis. Nog iets van mama gehoord?' Het meisje verstijfde op hetzelfde ogenblik. Om niet te wan kelen hield ze zich krampachtig aan de leuning vast. Ze hoorde voetstappen naar zich toe komen, zware, langzame stappen. Nog steeds stond ze bovenaan de trap, bevangen door een hevige schrik. Was ik maar op mijn kamer gebleven, was haar eerste gedachte. Wat moet ik nu doen? Ze voelde twee grote handen op haar schouders, die haar dwongen zich om te draaien. Twee verschrikte ogen ontmoetten die van de man, die het meisje lachend aankeek. Hij bemerkte onmiddellijk haar ontsteltenis. 'Wat is er aan de hand? Wat is er met jou?' Ze probeerde zich te herstellen en een wrang lachje maakte plaats voor de schrikogen. 'Niets papa', bracht ze er met moeite uit. 'Welkomwel kom thuis.' De man knipperde met zijn ogen, nog steeds met zijn zware handen op haar tengere schouders. 'Krijg ik geen kus? Ben je boos? Heeft mijn onverwachte terugkeer misschien je plannen in de war gebracht?' 'Nee.... helemaal niet. Ik.... eh.... heb helemaal geen plannen.' Ze spitste haar mond en de man drukte er rustig een kus op. 'Je ziet er zo ontdaan uit. Waar was je vanmiddag? Waarom heb je niets tegen Bertus gezegd?' 'Ik eh.... was in Wageningen.' 'Wageningen? Wat moet je daar doen?' 'O, zo maar een eindje omgereden, ziet u?' Ze lachte zenuw achtig. Hij schudde zijn hoofd en stak zijn hand door haar arm, het meisje dwingend met hem mee te gaan de trap af. 'Wij moeten eens praten, Ina. Jij verbergt iets voor me en je weet dat ik niet van geheimzinnigheden houd. Heb je soms tegen mijn uitdrukkelijk verbod in, die Belgische bierbrouwer ergens ontmoet?' Al lopende schudde het meisje heftig haar hoofd. 'Zeer be slist niet, papa. Ik dacht datdat u me beter kende.' 'Vrouwen leert een man nooit kennen. Ik ben vier en twintig jaar met je moeder getrouwd en ik ken haar nog niet. En jij bent af en toe ook een raadsel voor me. Het leek wel, of je geschrokken was, toen je hier bij de trap stond.' Het meisje lachte zenuwachtig. 'Ik!' Welnee, hoe komt u erbij?' Aan de voet van de trap, in het licht van de zon, dat in brede stralen door het grote raam kwam, bleef hij staan en hield het meisje een eindje van zich af. 'Laat me je eens goed bekijken, want ik vind, dat je immers heel eigenaardig doet.' Hij monsterde haar met stekende ogen. Dinie voelde, dat ze een kleur kreeg. Ik schaam me voor hem, dacht ze. Ik wou, dat ik er nooit aan begonnen was. Opeens vielen zijn handen van haar schouders af. De man kruiste zijn armen over elkaar en knikte. 'Ja, ja. U bent niet mijn dochter, juffrouw. Wie u wel bent, weet ik niet, maar u bent niet mijn dochter Ina....' HOOFDSTUK 18 'IK BEN ER EVENEENS IN GELOPEN' Bart Boogstra beleefde een ellendige middag. Inwending pie kerend over het bedrog, was hij gaan lopen en de ene sigaret na de andere rokend. Voor zich uit turend op de weg, niet kun nen begrijpen, waarom men hem voor de gek gehouden had. Met die lift was het begonnen. Ina en dat was de echte zat zonder sigaretten in haar wagen en derhalve mocht hij in haar auto stappen, omdat ze snakte naar een sigaret. Daar had je al het eerste probleem, want Dieuwertje rookte maar heel matig. Als ze met hem uit was, schudde ze dikwijls haar hoofd, als hij haar een sigaret presenteerde. Terwijl Ina op die bewuste feestavond aanhoudend rookte. Gek, dat hem dit niet was opgevallen. Hij had, heel voorzichtig wat met haar geflirt, en zogenaamd een analyse van haar ge maakt. Op zijn uitnodiging om eens met hem te gaan dansen, had ze min of meer gelachen. Hij stond om zo te zeggen, niet in haar boekje. Niet, dat het hem toen zo gek veel kon schelen, want er was een land vol leuke meisjes. Maar toen enkele dagen later weer zag en met haar meereed naar Wageningen, had hij niets in de gaten gehad. Toen was het Dieuwertje ge weest. Die opeens veel vriendelijker bleek te zijn, maar toch geen afspraak wilde maken. Na het grote succes van onze vorige tentoonstelling hebben wij weder om het genoegen een nog grotere tentoonstelling te organiseren. Deze zal plaatsvinden in Huize Klein Zwitserland d.d. 27 november a.s. tussen 10-12 en 13-17.30 uur. Op deze dag kunt u een grote ver scheidenheid zien van breiwerk en houtbewerking. Wij nodigen u hierbij beleefd uit, hierdoor stimuleert u het werk van onze bejaarden. Mede namens de bewoners, A. P. Strik Dat brandweerlieden ook zonder helmen op en zonder brandspuit ac tief kunnen zijn, hebben de bewo ners van Westerkimme vrijdagavond j.l. mogen ervaren. Nadat de directrice alle aanwezigen welkom had geheten, zette het brandweerensemble hun eerste num mer, het 'Brandweerlied' in. Dit ensemble heeft onder leiding van mevrouw Moree-Dol en met mede werking van mevrouw Hauber - Brugman de bejaarden een prettige avond bezorgt, door in vlot tempo het programma af te werken. Tussen de nummers van het Brand weercorps door gaf mevrouw Hau- ber-Brugman enige nummertjes, die zeer in de smaak van haar publiek vielen, zeker niet in het minst dat onderdeel waarbij zij al zingende 'weet je wel hoeveel ik van je hou' bij menig oud heertje met een lief kozing en een kusje eindigde. Onder het genot van een kopje kof fie en de nodige brokken speculaas is deze avond bijzonder plezierig verlopen en mocht de directrice namens de bewoners het gezelschap van Bergen heel hartelijk bedanken.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1966 | | pagina 11