Hij komt, hij komt
VRIJE BENZINE
KOLEN
HUISBRANDOLIE VOOR C.V.
PETROLEUM VOOR HAARDEN
Dinie wordt een dame
M
GEBR. v.d. BOSCH N.V.- BERGEN - Kogendijk2 Tel.(02208)3622-2T5S 2660
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 24 NOVEMBER 1966
Zoek het goed uit
Goed speelgoed hoeft niet duur te zijn
Zeilbootje van oude klomp al een grote attraktie
Eigenlijk hoeft hier geen woord
meer bij. ledereen weet wat dit
zeggen wil.
Zaterdag 26 november a.s. zal
Sint Nicolaas zijn feestelijke in
tocht houden in ons dorp.
De Schoorlse Drumband en
Fanfarecorps 'De Vriendschap'
zullen de Sint Nicolaas-stoet
met markant rythme en vrolijke
muziek opluisteren.
Het hoogtepunt zal zeker wezen het mo
ment dat Sint Nicolaas in de Schoorlse
Sporthal verwelkomd wordt. Dan zullen
honderden kinderstemmen juichend zin
gen: 'Hij komt! Hij komt!'
(En Zwarte Piet komt mee
Publiciteit voor
miskende schrijvers
Radio-bandrecorder
Tentoonstelling
'Klein Zwitserland'
De brandweer van
Bergen in
Westerkimme
DE DUINSTREEK
TIP VOOR SINT NICOLAAS
Speelgoedfabrikanten over de hele
wereld sloven zich steeds maar weer
uit om met nieuw, opzienbarend
speelgoed op de markt te verschij
nen. De laatste jaren zijn er naast
de traditionele blokkendozen, poppen
theeserviesjes en autootjes, speelma
terialen beschikbaar gekomen, waar
in opvallend veel geld en vernuft
zijn geïnvesteerd. De pijlen en bo
gen waarmee de jongetjes vroeger
op oorlogspad gingen, zijn werkelijk
helemaal uit de tijd. In Amerika,
misschien ook al wel in Nederland
kan men vuurspuwende tankjes,
stukken veldgeschut, en machinege
weren kopen, die bedriegelijk echt
lijken en waarvoor heel wat oude
ren graag een straatje omlopen. Ver
der zijn er maanmannetjes verkrijg
baar die echt kunnen praten en te
demonteren Amerikaanse soldaten
met Roode Kruiskoffertjes en bloed-
plasma.
Griezelige monsters
De kinderen van onze tijd kunnen
verder beschikken over miniatuur
wasmachines, centrifuges, koffiemo
lens, mixers, raketinstallaties en
Waarom speelgoed
noem maar op. Het is moeilijk te
voorspellen wat de inventieve speel
goedfabrikanten nog meer zullen
verzinnen. Op een speelgoedbeurs in
Lyon stond een bak met bijzonder
zout water uit het meer van Saskat
chewan in Canada, met garnalenei-
eren, die in één dag tot volwassen
garnalen ontwikkelen. En in het al
eerder genoemde Amerika, waar de
jeugd al weer wat uitgekeken is op
modern schiettuig en maanraketten
heeft men nu als nieuwste guillotines
en griezelige monsters in de han
del gebracht, waarvoor ondermeer
klassieke figuren uit griezelfilms
model stonden. Ouders hebben deze
ontwikkeling ongezond en ongewenst
genoemd, maar volgens bepaalde
psychologen hoeft er van veront
rusting geen sprake te zijn. De moe
ders vertellen immers ook zonder
blikken of blozen over Hans en
Grietjes boze heks, die in de oven
wordt geduwd en over Roodkapjes
boze wolf, die wordt opengesneden
en met stenen volgestopt. Volgens
de psychologen kunnen de kinderen
dank zij de monsters en guillotines
innerlijke agressie en a-sociale drif
ten afreageren.
Hieronymus van Alphen dichtte in de achttiende eeuw
'Mijn spelen is leeren, mijn leeren is spelen;
En waarom zou mij dan het leeren vervelen
Het lezen en schrijven verschaft mij vermaak.
Mijn hoepel, mijn priktol verruil ik voor boeken,
Ik wil in mijn prenten tijdverdrijf zoeken,
't Is wijsheid, 't zijn deugden, naar welken ik haak.'
In onze tijd weet men dat het kind
niet al te gauw hoepel en priktol
voor boeken moet verruilen, omdat
het kinderspel geen tijdverbeuzeling
is zoals men vroeger meende, maar
een zeer noodzakelijke voorbereiding
op het leven. Zoals jonge tijgertjes
sprongen doen naar de staart van 't
moederdier en zich zo voorbereiden
op de jacht, zo leert het kind spe
lenderwijs eigen krachten en omge
ving kennen.
De Amsterdamse kinderpsychologe
dr. Rita Vuyk schreef in de inleiding
van het boek 'Kleuterspel''De kin
derpsychologie heeft ons langzamer
hand wel geleerd dat de kinderjaren
niet in die paradijsachtige gemak
kelijke vorm verlopen als men zich
vroeger graag voorstelde. Elk kind
moet moeizaam de wereld van din
gen en mensen leren kennen, moet
frustraties leren accepteren en ver
werken, moet zich een beeld van
eigen mogelijkheden leren verove
ren.'
En de Engelse speelgoedontwerper:
Hilary Page merkt in zijn boek
'Playtime in the first five years' op:
'Als alle vaders en moeders meer
aandacht besteedden aan het kopen
van werkelijk goed speelgoed, zouden
er waarschijnlijk niet zoveel kinde
ren zo'n verschrikkelijke behoefte
hebben aan ervaren psychologische
steun en het 'moeilijke kind' zou
misschien zelfs ophouden te be
staan.'
Welk speelgoed
De pedagogen zijn het er roerend
over eens dat speelgoed niet luxu
eus en kostbaar hoeft te zijn. Kin
deren uit arme streken hebben geen
kostbare treinen, vliegende hollan-
ders en autopeds, maar ze amuseren
zich heel goed. Het meisje dat geen
poppen heeft, maakt er zelf een van
een knoestige stok en een rafelige
lap en het joch speelt autootje met
een brok hout. Hebt u wel eens ge
zien hoeveel plezier Nederlandse
dorpskinderen beleven aan een zeil
bootje van een oude klomp gemaakt?
Kinderen hebben geen behoefte aan
vuurspuwende tanks en maanman
netjes die kunnen praten. Voor een
klein poosje zijn dergelijke voor
werpen natuurlijk een attractie,
maar de aardigheid is er gauw af.
Bovendien moet u bedenken, dat in
gewikkeld geconstrueerd speelgoed
vaak een opvallende korte levens
duur heeft. Probeer altijd speelgoed
te vinden waar de kinderen werke
lijk mee kunnen spelen dat ruimte
laat voor hun fantasie. Het is geen
wonder dat Lego tot het meest ver
kochte speelgoed ter wereld behoort.
Niet in de eerste plaats omdat Lego
bouwstenen onverwoestbaar zijn,
zodat ze jaren meekunnen, maar
vooral, omdat ze de fantasie aan
de gang zetten. Al naar gelang hun
leeftijd en aanleg kunnen de kin
deren huisjes, tractoren, treinen,
vliegtuigen en duizend en een ande
re voorwerpen ervan bouwen.
'Speel, nuttig
u deez' dagen'
Samenvattend adviseren w\j
Koop nooit speelgoed dat in
principe binnen enkele weken
kapot zal zjjn, of dat maar een
enkele funktie vervult en dus
snel verveelt. Koop solide speel
goed met een levensduur van
tenminste enige jaren, dat de
fantasie aan het werk zet en dat
goed past bij de leeftijd van het
kind.
Dank zij de kinderpsychologen en
pedagogen weten we dat het speel
goed bij de ontwikkeling van het
kind een bijzonder belangrijke rol
vervult en dat het dus nooit een
sluitpost op uw rekening mag wor
den.
De achttiende eeuwse dichter Willem
van Haren kwam op iets andere
gronden tot dezelfde conclusie. Hij
schreef
'Helaas! Helaas! Hoe vlieden onze dagen,
Hoe spoed zich ieder uur met onzen luister heen!
Hoe lauwe vreugd, hoe bitter plagen,
Hoe min vermaak, hoe veel geween!
O! Dierbaar park van drie tot zeven jaren,
Als ieder voorwerp 't oog bekoort, het harte streelt;
Och, of ze zonder einde waren,
Als alles lacht, als alles speelt!
Beminlijk kind, speel, nuttig u deez' dagen,
Want 's weerelds grootheid schaft aan ons 't genoegen niet,
Dat u door uwen houten wagen,
En door uw kaartenhuis geschied.
Haast zal men u door strenge meester leeren
Wat taal Demosthenes verkondde in Pallas' stad,
En Cicero voor 's waerelds heeren
Toen Rome nog de kroon op had.
Wie zijn of haar artikelen graag ge
drukt ziet, maar naar het oordeel
van uitgevers en andere publiciteits-
mensen niets heeft geschreven dat
de moeite van het drukken waard is
kan zich in West-Duitsland de weel
de veroorloven van publicatie van
eigen werk te verzekeren. Een nieuw
tijdschrift, dat in Schweinfurt wordt
uitgegeven en de titel van 'Versuch'
draagt, drukt alles af, wat men de
redaktie in proza of poëzie zendt
mits men ervoor betaalt. De kosten
bedragen zeventig DM (63 gulden)
per pagina manuscript bij vooruit
betaling. Ook foto's en tekeningen
komen in aanmerking voor publica
tie in dit tijdschrift en wel tegen een
vergoeding van 46 DM voor een foto
van 7.5 bij 10 cm.
Een troost voor degenen, die wer
kelijk talent tonen: als de redak
tie de ingezonden bijdrage waarde
vol vindt, publiceert zij die zon
der kosten voor de inzender. Hij
krijgt zijn geld terug. (Dia)
In Japan is een bandrecorder ont
wikkeld met ingebouwde radio. Bei
de apparaten zijn afzonderlijk bruik
baar; men kan naar de radio luiste
ren bij uitgeschakelde bandrecor
der en omgekeerd. De bedoeling is
intussen het gemakkelijker te maken
radioprogramma's rechtstreeks op de
band te reproduceren. Het instru
ment is gemakkelijk draagbaar. Mi
crofoon en bandjes worden bij het
apparaat geleverd. (Dia)
door B. J. TEN WESEPE
'Ik heb hem nog niet gezien, maar ik durf niet onder zijn
ogen te komen. Dat heeft hij, de vader, toch meteen door? Wat
moet dat nou? Wat moet ik doen, Piet?'
Hij ontdekte de wanhoop in haar stem.
'Ik. ik zal maatregelen nemen. Houd je kalm. Ik bel meteen
Ina. En.ja, wat doen we met jouw?'
'Ikik ga wel naar bed. Ik heb al tegen de huisknecht
gezegd, dat ik niet in orde ben. Alsals Ina nu maar gauw
komt, misschien kan ik dan ongemerkt verdwijnen.'
'Maak je niet zenuwachtig. Dat lijkt me een goede oplossing.
Ik bel meteen Ina in Turnhout. En ik stuur Florrie naar je toe
om je te helpen, als het nodig is. Hou je positieven bij elkaar en
haal geen stommiteiten uit. Het komt wel in orde, Ga naar je
kamer en draai die op slot. Als de prof op je deur trommelt
ik ken hem, dat doet hij zeg je maar, dat je liever een
paar uurtjes op je kamer blijft. Als Ina hard rijdt, kan ze met
een uur of vijf hier zijn.'
Dinie hapte naar adem. 'Vijf uur?'
'Ja, wat wil je? Turnhout ligt niet naast de deur. Maar ik
leg neer, anders kost het nog meer tijd. Sterkte, kind, het komt
wel goed. Ik stuur Florrie, hoor!'
'Dank je wel, Piet. Doe je best?'
'Wat dacht je. Natuurlijk doe ik dat. Ik heb Florrie en Ina
nog gewaarschuwd, voor ze met dit spelletje begonnen. Nou,
sterkte kind. Ik zal doen wat ik kan enehals er moei
lijkheden komen, bel me of kom hierheen, ik zal je helpen.'
'Erg fijn, Piet, dank je wel.'
Ze legde de hoorn neer en keek om zich heen. Ongemerkt
was de huisknecht binnengekomen met een plastic gietertje,
terwijl hij met een nietszeggende blik op zijn gezicht naar de
planten voor het raam liep. Zou hij wat gehoord hebben? Die
stiekemerd op zijn zachte schoenen.... Ze had in deze dagen
nooit precies geweten, wat ze aan hem had.
'Ik ga naar mijn kamer, Bertus. Als papa naar me vraagt, wil
ik liever niet gestoord worden. Ik zal proberen een paar uur
te slapen.'
'Ik zal meneer uw vader ervan op de hoogte stellen juffrouw
Ina.'
'Dank je wel, Bertus.'
'Geheel tot uw dienst.'
Ze liep de salon uit naar de trap, haar tasje onder de arm
geklemd. Halverwege de bovenverdieping keek ze over de
leuning in de salon. De huisknecht stond, met het gietertje in
zijn hand, haar na te kijken. Nare griezel, dacht ze. Dat Hannie
nog gekheid met hem kan maken, is me een raadsel.
Terwijl ze haar kamer betrad en de deur omdraaide, dacht ze
terug aan het voorval in de keuken, enkele avonden terug. Hoe
wel ze zelden in de andere vertrekken geweest was, wist ze
toch van een plattegrond, die Ina op de eerste dag had getekend
en waarvan ze haar wegwijs maakte in het grote huis, hoe ze
moest lopen om in de brede keuken te komen. Ze had trek in
een frisse dronk en wilde de huisknecht niet meer lastig vallen.
Dus liep ze zelf naar de keuken om een glas limonade aan
Hannie te vragen. Toen ze binnenkwam, zag ze net, dat Bertus
de mollige Hannie in zijn armen had en kuste. Onmiddellijk
trok ze zich terug. Waarschijnlijk was het niet de gewoonte, dat
de dochter des huizes daar kwam. Dus ging ze terug naar de
salon en belde. Binnen een halve minuut was Bertus er. Niets
aan zijn gezicht, kleding of houding verried het feit, dat hij zo
even aan het vrijen was met de keukenmeid. Ze had nooit ge
weten, of ze wisten door haar betrapt te zijn. Toch had ze dik
wijls Bertus' onderzoekende blik op zich gevoeld. Net als nu,
toen ze de trap opging. Wat Hannie in die ondoorgrondelijke
huisknecht zag
Ze ontkleedde zich en voelde een begin van hoofdpijn opkomen.
Ook dat nog. Als ik werkelijk zware hoofdpijn krijg, ben ik geen
half mens meer en ik moet nu meer dan ooit mijn positieven bij
elkaar houden. Dan nog maar even naar beneden voor een
paar tabletten. Bertus bezat een kleine huisapotheek. Terug
naar die griesel was toch altijd nog beter dan straks barstende
hoofdpijn te hebben.
Vlug trok ze haar jurk weer over het hoofd, waarna ze zich
in de spiegel controleerde of ze toonbaar was. Ze draaide de
sleutel om en opende de deur. Als ze nu maar een uurtje kon
slapen, daar knapte ze in de regel van op.
Dinie zette haar voet op de eerste trede, toen ze een stem
hoorde, die zei: 'Zo kind, is dat geen verrassing? Twee dagen
eerder thuis. Nog iets van mama gehoord?'
Het meisje verstijfde op hetzelfde ogenblik. Om niet te wan
kelen hield ze zich krampachtig aan de leuning vast. Ze hoorde
voetstappen naar zich toe komen, zware, langzame stappen. Nog
steeds stond ze bovenaan de trap, bevangen door een hevige
schrik. Was ik maar op mijn kamer gebleven, was haar eerste
gedachte. Wat moet ik nu doen?
Ze voelde twee grote handen op haar schouders, die haar
dwongen zich om te draaien. Twee verschrikte ogen ontmoetten
die van de man, die het meisje lachend aankeek.
Hij bemerkte onmiddellijk haar ontsteltenis.
'Wat is er aan de hand? Wat is er met jou?'
Ze probeerde zich te herstellen en een wrang lachje maakte
plaats voor de schrikogen.
'Niets papa', bracht ze er met moeite uit. 'Welkomwel
kom thuis.'
De man knipperde met zijn ogen, nog steeds met zijn zware
handen op haar tengere schouders.
'Krijg ik geen kus? Ben je boos? Heeft mijn onverwachte
terugkeer misschien je plannen in de war gebracht?'
'Nee.... helemaal niet. Ik.... eh.... heb helemaal geen
plannen.' Ze spitste haar mond en de man drukte er rustig
een kus op. 'Je ziet er zo ontdaan uit. Waar was je vanmiddag?
Waarom heb je niets tegen Bertus gezegd?'
'Ik eh.... was in Wageningen.'
'Wageningen? Wat moet je daar doen?'
'O, zo maar een eindje omgereden, ziet u?' Ze lachte zenuw
achtig.
Hij schudde zijn hoofd en stak zijn hand door haar arm,
het meisje dwingend met hem mee te gaan de trap af.
'Wij moeten eens praten, Ina. Jij verbergt iets voor me en je
weet dat ik niet van geheimzinnigheden houd. Heb je soms
tegen mijn uitdrukkelijk verbod in, die Belgische bierbrouwer
ergens ontmoet?'
Al lopende schudde het meisje heftig haar hoofd. 'Zeer be
slist niet, papa. Ik dacht datdat u me beter kende.'
'Vrouwen leert een man nooit kennen. Ik ben vier en twintig
jaar met je moeder getrouwd en ik ken haar nog niet. En jij
bent af en toe ook een raadsel voor me. Het leek wel, of je
geschrokken was, toen je hier bij de trap stond.'
Het meisje lachte zenuwachtig. 'Ik!' Welnee, hoe komt u
erbij?'
Aan de voet van de trap, in het licht van de zon, dat in brede
stralen door het grote raam kwam, bleef hij staan en hield het
meisje een eindje van zich af.
'Laat me je eens goed bekijken, want ik vind, dat je immers
heel eigenaardig doet.'
Hij monsterde haar met stekende ogen. Dinie voelde, dat ze
een kleur kreeg. Ik schaam me voor hem, dacht ze. Ik wou,
dat ik er nooit aan begonnen was.
Opeens vielen zijn handen van haar schouders af. De man
kruiste zijn armen over elkaar en knikte.
'Ja, ja. U bent niet mijn dochter, juffrouw. Wie u wel bent,
weet ik niet, maar u bent niet mijn dochter Ina....'
HOOFDSTUK 18
'IK BEN ER EVENEENS IN GELOPEN'
Bart Boogstra beleefde een ellendige middag. Inwending pie
kerend over het bedrog, was hij gaan lopen en de ene sigaret
na de andere rokend. Voor zich uit turend op de weg, niet kun
nen begrijpen, waarom men hem voor de gek gehouden had.
Met die lift was het begonnen.
Ina en dat was de echte zat zonder sigaretten in haar
wagen en derhalve mocht hij in haar auto stappen, omdat ze
snakte naar een sigaret.
Daar had je al het eerste probleem, want Dieuwertje rookte
maar heel matig. Als ze met hem uit was, schudde ze dikwijls
haar hoofd, als hij haar een sigaret presenteerde.
Terwijl Ina op die bewuste feestavond aanhoudend rookte.
Gek, dat hem dit niet was opgevallen. Hij had, heel voorzichtig
wat met haar geflirt, en zogenaamd een analyse van haar ge
maakt. Op zijn uitnodiging om eens met hem te gaan dansen,
had ze min of meer gelachen. Hij stond om zo te zeggen, niet
in haar boekje. Niet, dat het hem toen zo gek veel kon schelen,
want er was een land vol leuke meisjes. Maar toen enkele
dagen later weer zag en met haar meereed naar Wageningen,
had hij niets in de gaten gehad. Toen was het Dieuwertje ge
weest. Die opeens veel vriendelijker bleek te zijn, maar toch
geen afspraak wilde maken.
Na het grote succes van onze vorige
tentoonstelling hebben wij weder
om het genoegen een nog grotere
tentoonstelling te organiseren.
Deze zal plaatsvinden in Huize Klein
Zwitserland d.d. 27 november a.s.
tussen 10-12 en 13-17.30 uur.
Op deze dag kunt u een grote ver
scheidenheid zien van breiwerk en
houtbewerking.
Wij nodigen u hierbij beleefd uit,
hierdoor stimuleert u het werk van
onze bejaarden.
Mede namens de bewoners,
A. P. Strik
Dat brandweerlieden ook zonder
helmen op en zonder brandspuit ac
tief kunnen zijn, hebben de bewo
ners van Westerkimme vrijdagavond
j.l. mogen ervaren.
Nadat de directrice alle aanwezigen
welkom had geheten, zette het
brandweerensemble hun eerste num
mer, het 'Brandweerlied' in.
Dit ensemble heeft onder leiding van
mevrouw Moree-Dol en met mede
werking van mevrouw Hauber -
Brugman de bejaarden een prettige
avond bezorgt, door in vlot tempo
het programma af te werken.
Tussen de nummers van het Brand
weercorps door gaf mevrouw Hau-
ber-Brugman enige nummertjes, die
zeer in de smaak van haar publiek
vielen, zeker niet in het minst dat
onderdeel waarbij zij al zingende
'weet je wel hoeveel ik van je hou'
bij menig oud heertje met een lief
kozing en een kusje eindigde.
Onder het genot van een kopje kof
fie en de nodige brokken speculaas
is deze avond bijzonder plezierig
verlopen en mocht de directrice
namens de bewoners het gezelschap
van Bergen heel hartelijk bedanken.