De Gids van Schoorl
Heropening
bedrijven van 1967
IVOROL
Veroordelen
is niet moeilijk
KrUgt u
Duinstreek
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 9 FEBRUARI 1967
Wie de Schoorlse buurt vergelijkt
met die van zo'n dertig jaar geleden
zal bemerken dat er heel wat ver
anderd is.
HET BEHOUD VAN UW TANDEN
Onbetwist de beste tandpasta
Februari in het
Noordhollands Duinreservaat
Voor
Baby
Ruwa behandeling
deert kunststof hoed
niet
DE DUINSTREEK
Twee jaar geleden hebben we, in opdracht van de Schoorlse
Gemeenschap, de Gids voor Schoorl samengesteld. Nu moet
er een tweede druk komen. Om de nieuwe uitgave van fouten
en tekortkomingen te zuiveren, doen we hierbij een beroep
op alle gebruikers om aan één der ondergetekenden hun
wensen en bevindingen te berichten
0 zakenmensen en winkeliers die zich in de laatste twee jaar
gevestigd hebben;
0 verenigingsbesturen waarin mutaties zijn voorgekomen;
0 dienstverlenende organen, die de openingstijden en service
gewijzigd hebben;
0 personen die hun bedrijf of beroep abusievelijk niet vermeld
vonden, enz.
Zo komen we ook bij de adverteerders. De eerste uitgave
gratis huis-aan-huis bezorgd is bekostigd door vijf of
zes merendeels kleine Schoorlse advertenties en een negental
grote advertenties van niet-Schoorlse bedrijven.
De nieuwe druk zal volop gelegenheid bieden aan de Schoorl
se bedrijven om zich in onze gids te presenteren. Vraagt u
eens om inlichtingen bij Drukkerij Volkers en Leegwater.
De nieuwe Gids voor Schoorl zal weer op ruime schaal ver
spreid worden. Bezoekers, gasten, zich hier vestigende en al
lang hier wonende Schoorlaars zullen er veel in vinden dat
voor hen onmisbare informatie vormt om zich in ons dorp
te oriënteren en snel thuis te voelen.
Maar daarvoor is de medewerking van iedereen die aan de
verbetering mee kan werken, onontbeerlijk. We doen dus een
dringend beroep op u Schoorlaars.
De samenstellers: W. KOEMAN
G. LOUTER
Voor zover uw scribent zich kan
herinneren stond het postkantoor
toen op de plaats waar nu de zaak
van de heer C. Bakker staat. De la
gere school langs de Duinvoetweg
werd gesloopt, er voor in de plaats
kwamen woningen, terwijl de heer
Van de Kamer aan de Duinweg op
die plaats zijn bloemenzaak vestig
de. Later kwam de rotanzaak van de
familie De Boer en van de zomer
heeft de Spar er een kapitale zaak
neergezet.
De huidige zaak van de firma Van
der Meer bestond toen uit een be
scheiden winkel, de heer P. Beeld
man heeft de zaak uitgebouwd en
nu staat er een groentezaak die
klinkt als een klok.
De kruidenierswinkel van de heer
M. van Teulingen werd ook al ver
groot, de heer Manooy en de zijnen,
de huidige eigenaars zullen in de
zomermaanden wel ruimte genoeg
hebben om de talloze toeristen van
alles te voorzien.
De heer J. W. Meedendorp vestigde
een aantal jaren geleden zijn bloe
menzaak in het centrum, er kwam
in plaats van de winkel van bakker
K. Graaf een viswinkel van de heer
Lammers en in de winkel van de
fa. De Wijs en Broers worden thans
textiel waren verkocht (Koorn).
De heer Leysen die destijds zijn
smederij begon op eenvoudige wijze
breidde ook zijn zaak uit en men
kan er nu voor vele zaken terecht.
De zaak van de heer Haasbroek is
afgebroken, deze is verhuist naar de
overkant en wel naar de huidige
winkel van de heer Ens. Op deze
plaats komt een nieuwe zaak voor de
fa. A. Nieuwland en Zn.
Wij hopen u van de dan te houden
opening een verslag je te kunnen
aanbieden.
Ook naast de bloemenzaak van de
heer Meedendorp werd de zaak
verbouwd. Misschien weet u nog
dat daar vroeger melkboer Gutter
zijn zaak had terwijl de heer De
Leeuw het tweede gedeelte van het
gebouw benutte voor zijn drogisterij.
Nu heeft de heer Wardenaar het ge
heel in gebruik.
Het café 'De Rustende Jager' heeft
naast wisseling van eigenaar, ook
al vele verbouwingen achter de rug.
Slager Kuijper ging ook met zijn
tijd mee en komt graag nog een
kijkje nemen in de vergrote zaak
waar nu zijn zoon het hakmes op
vakkundige wijze hanteert.
In het huidige politiebureau was
vroeger een leesbibliotheek van me
vrouw Lau gevestigd. Als het nieu
we politiebureau aan de Heereweg
klaar is zal er, als wij goed zijn
ingelicht, in het huidige bureau een
winkel worden gevestigd.
Ook kreeg Schoorl een zaak waar
alle soorten schoeisel wordt verkocht
nl. die van de fa. Voorbergh.
Uit het bovenstaande moge blijken
dat ook voor de Schoorlse zaken
mensen de tijd niet heeft stilgestaan
maar dat zij de roep van diezelfde
tijd hebben verstaan door hun be
drijven aan te passen niet alleen
ten dienst van hun Schoorlse klan
ten maar ook voor de tallozen die
in de zomermaanden een vredelie
vende aanval doen op de energie
van de zakenman aan de kust.
Twee zaken hebben we nog niet ge
noemd n.l. die van Marius Slot en
van bakker De Jong.
De kapperszaak van de heer Slot is
ook al enige malen verbouwd en
aan de eisen des tijds aangepast. De
heer Slot moest enige tijd geleden om
gezondheidsredenen de schaar en
tondeuze opbergen en zocht en
vond in zijn hobby hiervoor iets
anders. De fotografie trok de heer
Slot zeer aan en hij heeft dan ook
niet geaarzeld de voor het vestigen
van een fotozaak benodigde papie-
ren te behalen. Uiteraard moest de
zaak worden verbouwd, en dat ge
beurde onder leiding van de heer
Wildeboer. Als diens secondanten
traden op de fa. Beka voor de win
kelbetimmering, de fa. Kroon voor
de afd. elektra, de fa. Louter voor
het schilderwerk en de heer Pot
voor de vloerbedekking. Zij tover
den de vroegere kapperszaak om in
een ruime verkoopruimte waarin de
heer Slot nu sinds 1 februari foto
artikelen van de meest uiteenlo
pende soort verkoopt.
Voor de heropening van de zaak van
de heer Slot bestond veel belang
stelling. Talloze bloemstukken ga
ven het geheel een feestelijk aan
zien.
Het pand waar de zaak van de heer
De Jong is gevestigd heeft in de
loop van haar bestaan al vele ver
bouwingen en uitbreidingen onder
gaan. Ook dezer dagen kwam er
weer een uitbreiding klaar omdat de
heer De Jong door ruimtegebrek
in zijn winkel gedwongen was deze
uit te breiden waarbij een kamer
ten offer viel.
Deze werd bij de winkel getrokken
zodat men nu de beschikking heeft
over een grote winkel. De verkoop
van ijs is verplaatst naar een achter
de winkel gelegen plaats.
Ook hier weer veel belangstelling,
talloze bloemstukken en fruitman
den. De fa. Koning uit Haarlem ver
zorgde hier de winkelbetimmering,
de fa. Kroon de elektra, schilder
Meijer gaf het geheel een fleurig
tintje en de Bergense fa. Smit nam
de verwarming voor haar rekening.
Er is in de winkel een zeer moderne
koelvitrine geplaatst waarbij de
tongstrelende produkten van de hr.
De Jong op overzichtelijke wijze
worden tentoongesteld.
Zowel de heer Slot als de heer De
Jong hadden de voorkeur gegeven
aan een onofficiële opening van hun
bedrijven boven die met lintjes door
knippen, toespraken en dergelijke.
Wij kunnen u daarom geen opsom
ming geven van de goede wensen
die beide zakenmensen in ontvangst
hebben kunnen nemen.
Maar hoe dan ook, het centrum
van Schoorl gaat nog steeds
vooruit, hetgeen niet in de laat
ste plaats is te danken aan de
ijver en het doorzettingsvermo
gen en ook aan de durf van de
middenstanders. Beide zaken
mensen wensen we vanaf deze
plaats veel succes toe en we
hopen dat zij niet in hun ver
wachtingen zullen worden be
schaamd.
BEL 3981
en u krijgt hem direkt
of u haalt hem bij
G. SCHEKKERMAN
OOSTERWEG f>
'Papa, vanmorgen hoorde ik weer de eerste duif goeie morgen
tegen zijn vrouwtje zeggen', aldus mijn kleine dochtertje
dezer dagen. U zult het ook wel al gehoord hebben die hoofse
melodieuze groet waarmee de doffer zyn duifje het hof
pleegt te maken en anders zal dat straks in februari stellig
het geval zijn.
De eerste voorjaarsboden
zijn er al
Het is ook wel bijzonder zacht nu
wij dit in februari publiceren. Ook
de lijsters en mezen verkonden ons
al dat het komende voorjaar in aan
tocht is. De toverhazelaar in onze
tuinen staat al weken in volle bloei
en de katjes van de wilde hazelaar
hebben zich ook al gesterkt. De 1ste
sneeuwklokjes zijn al ontloken, de
winteraconietjes kunnen ook niet
langer wachten en weldra zullen ook
de kleurige crocussen zich vertonen.
Kamperfoelie en vlier hebben hun
eerste prille blaadjes al ontvouwd en
dagelijks lengt de nog zo korte win
terdag. Na midwinterzomerwende
heeft de zon eerst een tijd de pas
gemarkeerd. Als hij zijn diepste
punt heeft bereikt pleegt hij eerst
een tijd op de plaats rust te blijven
staan en een wijle te verpozen als
om kracht op te doen voor de ko
mende klim. Dat gaat dan eerst on
merkbaar maar nu zit daar toch ook
al weer duidelijk schot in en dage
lijks komen er nu een paar seconden
bij om de afstand van de donkere
dagen om kerstmis steeds meer te
vergeten. Na de korte winterperiode
die wij begin januari beleefden,
openbaarde de natuur ons ditmaal
wel heel duidelijk dat wij ons nu
toch aan de keerzijde, de lichtzijde,
van de kentering bevinden. Aller
wegen voelen wij de nadering van
beter tijden waar het licht steeds
meer de duisternis gaat overwinnen
en welk een beloften houdt dat in
voor hem of haar, die zich openstelt
voor de natuur.
Vallen en opstaan
Maar al is de sprokkelmaand de
laatste, toch is het vaak de koudste
van de wintermaanden. Dat werd
ons zo'n tien jaar geleden was het
niet 1956? nog eens overduidelijk
ingeprent. De koude februarimaand
van dat jaar, toen de op een na laat
ste Elfstedentocht werd gehouden,
nadat de winter pas eind januari
was ingevallen, zal velen nog goed
heugen. Het zal dan ook stellig met
vallen en opstaan zijn, dat het duin
straks uit zijn winterslaap gaat ont
waken. Dat we er nog lang niet zijn
blijkt ook wel als wij bedenken dat
het in Finland, waar Kees Verkerk
zich duidelijk de sterkste toonde on
der de Europese schaatsfenomenen,
zo'n veertig graden kouder was als
hier. Zeker onder deze barre om
standigheden is die Europese titel
een eresaluut waard en wij laten
daar zijn vier landgenoten, die met
hem tot de beste 16 behoorden, vol
ledig in delen. Het is voorwaar een
resultaat dat onze vaderlandse trots
kan strelen! Maar- over vallen en
opstaan gesproken, wij keren gauw
terug van dit sportieve uitstapje.
DOOR
TO DORSSEN-
VAN LOO
HOOFDSTUK 1
In feite was het huwelijk van Frans Sornee en Hermina
Oudkerk een spectaculaire gebeurtenis van de eerste rang.
Tenminste in het dorp. Niet zozeer het huwelijk zelf, maar voor
namelijk betekende dit het einde van een concurrentiestrijd,
die omtrent een eeuw tussen twee families, die hetzelfde stiel
beoefenden, was gevoerd.
Twee wagenmakers in een klein dorp als Hoogendijk was al
tijd al iets geweest om het hoofd over te schudden. Zowel de
Sornee's als de Oudkerkers verstonden hun vak. Dat was ove
rigens in de wijde omgeving bekend. Tot zelfs in de stad. En
eigenlijk was die concurrentiestrijd helemaal niet nodig. Ieder
had toch een boterham? En geloof maar, dat het een dikke
was in beide huizen, al lagen die ieder aan een kant van het
dorp.
Nee, het huwelijk werd voltrokken zoals alle huwelijken in
Hoogendijk. Met rijtuigen van stalhouderij Gootjens, want die
nieuwerwetse trouwerijen met auto's wilden er in Hoogendijk
nog niet in. Bertelsen, de garagehouder in het dorp, had in de
loop der jaren wel reklame gemaakt in het plaatselijk week
blad en ook in de blaadjes, die in de omliggende dorpen ver
schenen, maar veel had het hem niet opgebracht. Al beschikte
hij zelf dan over drie sleeën van auto's. Nee, de Hoogendijkers
gaven nog altijd de voorkeur aan de statige koetsen van Goot
jens, met twee schimmels voor de prachtige onderhouden trouw
koets.
Beide families waren niet groot. En die van Oudkerk ging
uitsterven bij gebrek aan een zoon. Drie dochters had Lien
Desrik haar man geschonken, waarvan Hermina de jongste was
in de wandeling heel gewoon Mien genoemd. Tot groot ver
driet van de oude baas, al liet hij nooit iets aan buitenstaanders
merken. Zo was hij ook nog. De twee oudste dochters waren al
lang getrouwd en woonden elders in de provincie. Maar Mientje
was eigenlijk nog te jong, vonden de Hoogendijkers. Wat was
nu eenentwintig jaar! Een blaagmeer niet.
Het initiatief was uitgegaan van Herman Sornee, die nu zo'n
kleine veertig jaar de wagens had gemaakt in de werkplaats aan
het Noordereind, een paar jaar geleden verbouwd en vergroot.
Trouwens, Herman Sornee was vooral de laatste jaren zijn con
current in menig opzicht voorbij gegaan. Klanten, die jaar en
dag hun wagens bij Oudkerk hun wagens hadden laten maken,
waren heel voorzichtig bij Sornee gekomen. Wat doe je er aan?
Antoon Oudkerk had zijn beste jaren achter de rug en al "had
hij bekwaam personeel, het oog van de meester maakt het
paard vet, nietwaar? En als de baas drie dagen van de week ziek
in bed ligt, dan moet je maar afwachten, wat er nog klaarge
maakt wordt in de werkplaats aan de Koperweg.
Al had Herman gedurende bijna een halve eeuw de degens
gekruist met zijn tegenstander, hij kon op vijfenzestigjarige
leeftijd nog wel zoveel sportiviteit opbrengen te tonen, dat het
ook hem begrootte, dat het bedrijf van die stijfkop Antoon lang
zamerhand naar de haaien ging. Hij noemde het anders, omdat
hij zich graag van krachttermen bediende, maar het is niet no
dig die hier te herhalen.
Op een koude februarimorgen had hij zijn duffelse jekker aan
getrokken, na eerst in de werkplaats met spiedende ogen rond
gekeken te hebben of iedereen zijn plicht deed en werkte, zijn
bijna achtentwintig jarige zoon Frans inbegrepen. Want vader
Herman hield van ouderwetse opvoedingsmethoden en be
schouwde zijn eigen zoon als een der personeelsleden, zolang
hij nog niet het heft in handen had.
Daarna was hij door het dorp gelopen naar de Koperweg,
waar hij heel rustig de ouderwetse werkplaats van zijn concur
rent binnenstapte met 'morgen saam. Is Antoon bij de hand?'
De meesterknecht wees met zijn duim naar boven en ging
verder met het schaven van een nieuwe disselboom. Jonge, jonge
daar stond de oude Sornee in hoogsteigen persoon op vijande
lijk gebied. Wel wel, waar ging het heen in de wereld! Als dat
binnen een kwartier geen herrie gaf.
De herrie bleef echter uit. Herman Sornee liep de trappen op,
klopte aan en stapte naar binnen, zoals dat in die jaren nog ge
bruikelijk was in deze oorden. Lien Oudkerk knipperde wel
even met haar ogen, toen Herman Sornee daar op de drempel
stond, maar zij was tenslotte van heel goede komaf en had bo
vendien een ferm bedrag als bruidschat meegebracht; geld
waarmee de toen nog jonge Oudkerk zijn concurrent heel wat
schade had kunnen berokkenen. Want als je voor tweehonderd
vijftig gulden een mestkar kon laten maken bij Oudkerk, ging
je er geen driehonderd neertellen bij Sornee. Geld was duur
en er moest hard voor gewerkt worden. Bar hard.
Lien Oudkerk zei dus: 'Kom verder, Sornee, de baas is niet bij
de hand. Hij was niet erg lekker vanmorgen.'
'Daarom kom ik juist eens een babbeltje maken, Lien', dreun
de zijn zware stem door het vertrek.
Wat er die morgen behandeld en verhandeld is geworden in
de grote kamer boven de werkplaats aan de Koperweg heeft
behalve de betrokkene niemand precies ooit geweten, maar al
spoedig ging het gerucht door het dorp ,dat Sornee en Oud
kerk samen gingen.
Of om nog precieser te zijn: Sornee kocht Oudkerk op en deze
hield er mee op.
De vijf man die bij Oudkerk de wagens maakten .begonnen
het benauwd te krijgen. Vooral Hos, de meesterknecht, want die
was voor in de vijftig en waar zou hij een andere baas kunnen
vinden, als hij op straat terecht kwam? Het was nogal een mooie
tijd met al die loonsverlagingen.
Ook Schippers, die al zo'n jaar of twintig meeliep in de
Koperweg, was er niet gerust op. En de derde volwassen tim
merman, Ko Smit eveneens. Voor de twee jongens was het
minder erg, die vonden altijd wel wat.
Het vijf man sterke personeel van Anton Oudkerk wist ook,
dat het geen zin had om met baas Toon te gaan praten. Antoon
was altijd een hond voor zijn mensen geweest en zou dat wel
tot de laatste minuut blijven. Arbeiders waren hufters, die je
van de morgen tot de avond op de vingers moest kijken anders
trokken ze de lijn en voerden geen steek uit. Toon noemde dat
ook anders, want hij, beschikte over een hele vocabulaire kern
achtige woorden, als dat zo van pas kwam. Van God en zijn
gebod had hij zich nooit wat aangetrokken, want de Oudkerkers
waren zo lang men zich kon heugen liberaal.
In het verleden behoorden ze misschien nog tot de grote kerk,
maar Toon had waarschijnlijk nog nooit een kerk van binnen
bekeken. Maar hij schold er ook niet op. Als iemand naar de
kerk wilde gaan, was dat zijn eigen zaak. In dit opzicht dacht
hij erg breed. Als Ko Smit, die bij de zwarte kousenkerk hoorde
zoals men dat daar noemde, op dankdag 's middags vrij wilde
hebben om naar de kerk te gaan, dan kreeg hij dat zonder meer.
Natuurlijk voor rekening van zijn eigen portemonnaie.
Het was Hos, die tenslotte de moed opbracht om op donder
dagavond na werktijd naar het andere eind van het dorp te
fietsen en aanbelde bij Herman Sornee aan het Noordereind.
Hos trof het, omdat Sornee juist in een goede bui was. Die mor
gen was de koopovereenkomst bij de notaris getekend en op de
31e maart zou het werk bij Oudkerk stopgezet worden. Wat vier
generaties voor hem niet hadden kunnen bereiken, was hem
nu gelukt. Over een goede maand was Sornee heer en meester
in de wijde omgeving. Al had Antoon bedongen dat de naam
gewijzigd zou worden in Wagenmakerij Sornee-Oudkerk. En
daar had Herman Sornee geen bezwaar tegen gehad. Je kon nu
eenmaal niet het onderste uit de kan halen.
Sornee stond Jan Hos in de werkplaats, die nu leeg en verla
ten lag, te woord. Wat of meneer Sornee van plan was te doen
met het personeel van Oudkerk, als alles waar was, wat de
mensen zeiden van een stopzetting?
Herman keek de meesterknecht lachend aan. Hij was al lang
besloten deze bekwame wagenbouwer over te nemen. Natuur
lijk niet als meesterknecht. Op een schip één kapitein. En Schol
ten was toch attijd nog beter vakman. Doch dit alles vertelde hij
Hos nog niet. Daar moest Oudkerk voor zorgen. Niet hij.
Dat zei hij dan ook. 'Je bent bij mij aan het verkeerde adres,
Hos. Je werkt bij Oudkerk, dus vraag het hem.'
Hos probeerde voorzichtig te weten te komen of alles waar
was, wat er in het dorp werd verteld en zo ja, wanneer het zou
gebeuren ,doch Sornee bleef lachen en zei telkens. 'Je moet het
aan je baas vragen, Hos. Daar is het juiste adres.' Zodat hij niets
wijzer naar huis kon gaan.
Een week voor de 31e maart betaalde Oudkerk zijn mensen
op zaterdagmiddag en zei, dat het over een week afgelopen
was. Zonder meer. Vijf mannen binnen zeven dagen zonder werk
drie volwassenen met gezinnen en twee jongens. Ja, ja, dat kon
in die dagen nog en geen mens, die het gek vond. Een baas was
een baas en een knecht had niks te vertellen. Ondanks de vak
bonden. Overigens, ze waren alle vijf ongeorganiseerd, want
Oudkerk wilde geen vakbondleden in zijn werkplaats hebben.
Dat waren allemaal maar opruiers en werken ho maar. Je hoor
de er in de stad al genoeg van.
Steeds luider jubelt de vogelzang
Al moeten we er op rekenen dat
Thialf zijn kruit stellig nog niet
verschoten heeft, toch heeft hij het
ditmaal bepaald niet droog kunnen
houden en wie weet valt het dus ook
in de sprokkelmaand nog wel wat
mee. Tenslotte pleegt deze maand
volgens een oud gezegde ook steeds
diie z.g. 'zomerse' dagen op te le
veren en op het moment dat wij dit
schrijven lijkt het daar in elk geval
veel meer op. Maar weer of geen
weer de natuur ontwaakt onweer
staanbaar uit zijn lange winterslaap.
Naast de al genoemde lijsters en me
zen, komen dan ook de merels, rood
borstjes, bastaardnachtegalen en de
parmantige winterkoninkjes het vo
gelkoor versterken voor de verruk
kelijke eerste vogelzang. Ook de
spechten zullen dan dapper hun ka
rakteristieke roffels als begeleiding
laten horen. In het infiltratiegebied
in de duinen tussen terrein Heems
kerk en Castricum en de spuivijvers
Bij Bergen zijn nu ook al de meeste
eenden gespaard en vóór deze kortste
maand om is streven de leeuweri
ken jubelend omhoog en laten de
wulpen hun melodieuze roep weer
over het duin klinken.
'Wie het kleine niet eert
is het grote niet weerd'
Deze tijd van het jaar, als de natuur
met vallen en opstaan gaat ontluiken
leent er zich ook bijzonder goed voor
om onze aandacht eens te richten op
de nederige 'lagere planten'. Als wij
ons dan bescheiden neerbuigen ont
dekken wij de sierlijke rozetjes van
vroegeling, kandelaartje, herders
tasje en fijnstraal. Groot is ook de
verscheidenheid van allerlei soor
ten mossen, die in ons onvolprezen
Noordhollands Duinreservaat voor
komen. In een grote kleurschakering
van glanzend groen, goud, geel, grijs,
rood en oranje staan zij nu te pron
ken. Sommigen lijken volop in bloei
te staan, al is het geen bloei in de
eigenlijke botanische zin van het
woord. Naast talrijke haarmossen,
bladmossen en levermossen, die tot
de echte mossenfamilie behoren, ko
men ook vele korstmossen voor. Die
korstmossen zijn overigens met mos
sen maatstaven gemeten eigenlijk
bastaarden. Met tinten van lichtgeel
tot donkergroen weten deze platte
wortelloze plantjes zich te handha
ven waar 'hogere' planten niet meer
kunnen groeien. Zij bezitten een
groot weerstandsvermogen tegen
koude en droogte en kunnen zelfs
op de droogste plaatsen en op ste
nen groeien. Zij zijn veelal de pio
niers, die zich op onvruchtbare bo
dem vestigen en bereiden de komst
van hogere planten voor. Dit merk
waardige uithoudingsvermogen dan
ken zij aan hun tweeslachtige na
tuur. Een plantje namelijk uit twee
afzonderlijke en geheel verschillen
de organismen, een schimmel en een
wier. De schimmels produceren zu
ren, die de mineralen oplossen
waardoor het wiertje de nodige voe
dingstoffen kan bemachtigen. In ruil
hiervoor worden organische stoffen
bereid zonder welke de schimmel
niet zou kunnen blijven leven. Als
de winters streng en lang zijn heb
ben deze korstmossen en met name
het algemeen voorkomende rendier
mos bovendien voedingswaarde voor
haas en konijn.
Zo toont ons de wonderlijke wereld
der natuur ook in de allernietigste
vormen zijn eindeloze schakering en
boeiende facetten, die ons van stille
bewondering en ontzag voor al het
geschapenen kunnen vervullen.
Nog is het stil in het duin
Ervaar juist nu het nog stil is in het
duin de heilzame werking, die het
buitenspoor kan bieden. De poorten
van ons Noordhollands Duinreser
vaat zijn wijd geopend voor allen,
die behoefte aan verpozing en con
tact met het natuurleven hebben.
Maakt u er vooral ook nu gebruik
van. U zult er stellig geen spijt van
hebben en als het uw eerste contact
in dit jaar is met dit unieke recre
atiegebied, dan zal het stellig nog
door zeer vele worden gevolgd.
POEDER - CREME - OLIE - ZEEP
De ontwikkeling van de chemische
industrie leidt tot allerlei verrassin
gen, ook in het dagelijks leven. In
de Verenigde Staten is thans een
herenhoed van kunststof te koop, die
alle eigenschappen bezit van een du
re vilthoed maar bovendien bestand
is tegen de ruwste behandeling. In
de eerste plaats is de hoed gemak
kelijk te reinigen met water en
zeep, welke vlekken er ook op moch
ten verschijnen. Men heeft proeven
genomen met allerlei bijtende stof
fen maar de kunststof, waarvan hij
vervaardigd is, bleek alle te weer
staan. De hoed is natuurlijk water
dicht. Men kan er ook op gaan zit
ten; hij herneemt zijn originele
vorm zodra men opstaat.
Het is natuurlijk niet zo, dat men
zijn hoed bij voorkeur als zitplaats
moet gebruiken, maar wanneer men
het eens per ongelijk doet is het wel
prettig te weten, dat hij er geen
schade van ondervindt. (Dia)
