mm Veroordelen is niet moeilijk r**M! Met de slaaptouringcar op vakantie Touringcarreizen in nieuwe stijf Niet een bril, maar de JUISTE brïi Mr. Opticien D. W. PASTOOR, Bergen Nuchterheid Nooddeuren in IJ-tunnel beschermen Amsterdam tegen overstroming TWEEDE BLAD DONDERDAG 9 MAART 1967 Gelukkig initiatief ROTAN-fabrikanten Dr. J. L. Sikkema gehuldigd Ontspanningsavond 'Merelhof' Als u denkt dat er op het gebied van reiscomfort niets meer te veranderen en te verbeteren valt, vergist u zich. Knappe koppen met een uitgesproken technische knobbel hebben zich over dit probleem gebogen en het resultaat is niet mis de slaap-touringcar, d.w.z. de touringcar met couchettes. Op slag verouderd zijn de touringcars met zgn. vliegtuigstoe- len, waarin je, dank zij een verstelbare rugleuning, zo goed en zo kwaad als het gaat een dutje doet. De belevennissen van een reizend- redacteur Bij onze slaap-touringcar aangeko men, merkten wij, dat de wonderen toch werkelijk de wereld nog niet uit waren. Want een wonder was het toen wij, na een hapje te hebben gegeten in een wegrestaurant, onze toch al zo geriefelijke zitplaatsen veranderd zagen in couchettes, in 2 rijen boven elkaar, elk voor twee personen. Ze waren bijna twee meter lang en meer dan een meter breed, voorzien van dekens en kussens, zo dat we comfortabel de nacht kon den doorbrengen, languit liggend op een heerlijke schuimrubber matras. Boven onze hoofden leeslampjes, ver stelbare luchtverversing en een waarschuwingsknopje voor de ste wardess. Achterin een toilet en een kleine bar voor een frisse dronk onderweg. 's Morgens na het ontbijt in een weg restaurant en juist voor onze tou ringcar de autobahn verliet om aan het laatste traject in de bergen te beginnen, waren de zitplaatsen weer terug. Net op tijd, want het is een opwindend gevoel tussen de bergen door te rijden waar je straks je va kantie wilt doorbrengen. Voor de lunch was iedereen op de plaats van bestemming. De voordelen De vraag rijst natuurlijk of nacht bussen niet uit de tijd zijn, maar als U zich realiseert dat deze, door de Internationale Reisorganisatie Hotel plan geïntroduceerde touringcar pas vrijdagavond zijn rit in Amsterdam begint (dus die dag kost geen va kantie) terwijl u al in de loop van de volgende morgen in uw vakan tie-oord aankomt, dan zal het u dui delijk zijn dat hier sprake is van een grote tijdwinst. U kunt nu werke lijk een volle week genieten van een vakantie in de bergen van Tirol voor slechts vijf vakantiedagen, want in de loop van zondag bent u weer thuis, waar u ook woont in ons land. Deze manier van reizen is volkomen nieuw voor Nederland, doch in En geland bezitte de organisatoren reeds een jaar ervaring en volgens insi ders een bijzondere gunstige. Wij kunnen het ons voorstellen. Het is een vrij luxueuze manier van reizen met winst aan vakantiedagen, ter wijl de kosten niet hoger zijn en men geen gevaar loopt 'verreisd' te gera ken. aangemeten door HOFLAAN 2 - TEL. 2202 - Leverancier van alle ziekenfondsen CONTACTLENS SPECIALIST INRICHTING VOOR CONTACTLENS-AANPASSING Uitsluitend specialistische behandeling Brillen op ziekenfondsrecept van uw oogarts, worden in de snelste tijd geleverd. INGEZONDEN (buiten verantwoordelijkheid der redaktie) Naar aanleiding van het ingezonden stuk van KCB en NHKC het vol gende In het aankondigingskastje van de gemeente hing een publicatie van een aanvraag voor verlof-A in per ceel Plein nr. 7. De tijd om een bezwaarschrift in te dienen was al bijna verstreken, toen men mij erop attent maakte. Nadat ik mij ervan overtuigd had, dat nr. 7 inderdaad de kunstzaal van het NKHC was, hebben wij een bezwaarschrift in gediend. Na bekendmaking in de Alkmaar- se Courant verscheen een bericht van het KCB, waarin verwondering werd uitgesproken over bovenge noemde publicatie. Ik heb mij toen voor nadere inlich tingen tot de afdeling Alg. Zaken van de gemeente gewend en toen bleek, dat die aanvraag berustte op een ingewikkelde geschiedenis: Hei- neken had de Coco-kelder (die vol gens afspraak een exclusief restau rant zou worden, maar tot een bar- dancing is afgedaald) verpacht aan de heer Hieselaar, de eigenaar van Extase- en deze had de pacht over gedaan aan mevrouw Hopman, maar het verlof-A stond nog niet op haar naam. Dit kwam uit, doordat de mu- ziekvergunning niet was afgehaald, terwijl er wel muziek werd gemaakt zodat de pachter een strafbaar feit pleegde. De aanvraag was dus voor mevrouw Hopman. Ik heb de heer Van Kampen daarna op de hoogte gesteld van de eigen aardige geschiedenis, temeer won derlijk, omdat in de commissie ge meentewerken bleek dat B. en W. van het geval niets afwisten. Intussen is ons gebleken dat de Coco-Bar op het Plein ook het nr. 7 draagt. We wisten niet, dat er zo'n nauw contact bestond tussen Hei- neken en het kunstcentrum. Wat onze nuchterheid betreft: als de leden en 't bestuur van het KCB dezelfde nuchterheid betrachten als wij, zijn wij meer dan tevreden. B. SCHUIL In de IJ-tunnel te Amsterdam, die in het najaar van 1968 in gebruik zal worden gesteld, is een voor Ne derland unieke beveiligingsvoorzie ning getroffen. Om het omliggende gebied in geval van breuk van de tunnelbuis of bij uitzonderlijk hoge waterstanden tegen overstroming te beschermen, zijn aan weerszijden van de tunnelopeningen in de beide tun nelbuizen stalen nooddeuren geïn stalleerd. Deze nooddeuren en de apparatuur voor de hydraulische bediening er van zijn geleverd door Nederlandse bedrijven: de Koninklijke Neder landse Grofsmederij en Van Riet schoten Houwens. De installaties bevinden zich in de ventilatiegebou wen op de noordelijke en zuidelijke oever van het IJ. Uit veiligheidsoverwegingen zal de installatie, na ingebruikneming van de tunnel regelmatig op bedrijfsze- keheid worden gecontroleerd. (Dia) .DE DUINSTRE Kenmerk voor rotanprodukten ingesteld Rotan- en pitrietmeubelen hebben in de na-oorlogse tijd de markt her overd. Dit is grotendeels te danken aan het feit dat de vormgeving van deze meubelen zich aan de heden daagse smaak heeft aangepast. An derzijds ligt de prijs gunstig. Een gretige aftrek van deze soort meubelen is er ook oorzaak van ge worden dat er naast kwalitatief goe de rotanmeubelen massa-produkten aan de markt zijn gekomen van een vaak ondefinieerbare kwaliteit. Im mers in de tijd van schaarste direct na de oorlog werd steeds naar meer gevraagd, terwijl men nu prijs gaat stellen op 'beter'. De Nederlandse consument is 'kwaliteitsbewust' aan het worden, ook ten opzichte van rotanmeubelen. Hij verlangt nu een garantie, die bij naamloze massa artikelen niet wordt gegeven. Het is daarom verheugend dat een aantal bedrijven in Noordwolde bakermat en belangrijk middelpunt van de rotanindustrie het initiatief hebben genomen tot het instellen van een Rotankeur Noordwolde, een kwaliteitsmerk voor produkten van rotting, teen en pitriet. Het rood-blauwe etiket, met op het rode gedeelte in gouden letters het woord ROTANKEUR en op het daar onder gelegen blauwe gedeelte in witte letters de naam NOORDWOL DE, zal op de betreffende produkten worden aangebracht. Een verheugend initiatief van bedrij ven die geheel achter hun produk ten staan, welke moeten worden ge maakt in fabrieken die voldoende bedrijfstechnisch zijn geoutilleerd om kwaliteitsprodukten te maken en over de kennis en wetenschap be schikken om de technisch juiste pro- duktiemethoden toe te passen en die goed op de hoogte zijn met de ei genschappen der te verwerken ma terialen. Veheugend ook voor de consument, die waar voor zijn geld verlangt. Mocht er toch nog een klacht zijn, dan kan hij die indienen bij de Cen trale Bond van Meubelfabrikanten, postbus 100, Heemstede. Gebruik van rotan-meubelen Het goede meubel uit rotan of pit riet, dat kwaliteit paart aan he dendaagse vormgeving, zal op vele manieren toepassing kunnen vinden voor gehele of gedeeltelijke meubi lering. Voor kleinbehuisden zijn er in rotan ideale oplossingen, even als voor tiener-kamer. Rotan in com binatie met metaal schept weer an dere mogelijkheden. De huidige pro- DOOR TO DORSSEN- VAN LOO Maar in de winter van 1932 nam hij zijn beslissing. Onder zijn personeel was ook een timmerman. In de wagenmakerij kwam zo iemand altijd goed van pas. En wat niet bij zijn vak hoorde, leerde hij in de loop der jaren wel aan, zodat Piet Gaarder behalve timmerman ook al een halve wagenmaker was geworden. Na de uitzonderlijk strenge winter begon Piet met de bouw van een nieuwe loods, vijftien meter lang, vier meter hoog en zes meter breed. Naar mate hij mensen kon missen in de wagenmakerij, liet hij hen bij Piet werken. Juni 1933 was de loods klaar en door de gemeenteopzichter gekeurd en in orde bevonden. Intussen had Frans enkele machines gekocht en een nieuwe personeelslid aangenomen. Deze, een 24-jarige carros seriebouwer, die bij een groot bedrijf in Zuidholland werkloos was geworden wegens inkrimping, kwam met zijn jonge vrouw naar Hogendijk en kreeg de reeds meer dan een jaar leegstaan de woning aan de Nieuweweg. Al weken tevoren had Frans Sornee connecties aangeknoopt met een paar autobusondernemers in de omgeving en voor twee van hen zou hij nu een carrosserie gaan bouwen op trucs. De tekeningen had hij reeds in zijn bezit, de materialen lagen ge reed en de machines konden draaien. Max Ellegers kreeg twee dagen voor de verhuizing en de installatie van zij nieuwe wo ning; de derde dag was hij om vijf voor zeven present in de nieuwe loods, waar hij machines en materialen bekeek in gezel schap van zijn baas. Daarna de truck goedkeurend beoordeelde en zei, dat hij het wel fiksen zou, als hij tenminste één volslagen timmerman naast zich kreeg en een jongen. Terwijl er tenslotte nog een aankomende smid bij moest komen. Ook dit leverde geen moeilijkheden op, want het dorp bezat al een twintigtal werklozen, waaronder twee smeden, zodat Frans er de beste uitkoos. Die eerste avond zat Frans opnieuw in de kamer te rekenen. Want twee man meer arbeidsloon betekende een nieuwe bres in het kapitaal, dat toch al geslonken was door de bouw van een nieuwe loods, de aanschaffing der machines en materialen. Er was gelukkig een ruime levertijd; Max Ellegers was een goed vakman, al was hij erg jong, dus het moest allemaal gaan, zo als hij maanden tevoren uitgedokterd had. Al dat gecijfer stond Mientje doorgaans maar matig aan. Veel had ze niet aan haar man, want Frans was tamelijk zwijg zaam. Als hij 's avonds na werktijd niets meer te doen had, zat hij doorgaans tot donker in zijn tuintje, waar altijd wel wat te doen was. In de kamer rookte hij zijn pijp, dronk de koffie en las de krant. Of tuurde naar buiten. Of verdiepte zich in de vakstudie, want hij had enkele boeken aangeschaft over de car- rosseriebouw, die in feite een modern zusje was van de wagen makerij en probeerde zich zo goed mogelijk van deze nieuwe bedrijfstak op de hoogte te stellen. Mientje zat doorgaans aan de andere kant bij het raam. Van nature erg spraakzaam, begon ze te praten. Over het meisje, dat twee keer in de week hielp met het ruwe werk. Een kind, dat je goed in de gaten moest houden, want, moet je nu eens horen, Frans, zat me dat kind vanmorgen in de slaapkamer zich te bespuiten met eau de cologne. Nou zeg ik toch! Ik heb haar gewaarschuwd, dat zoiets geen tweede keer moest gebeu ren, want dat ze anders op staande voet er uit ging. Wat dat personeel tegenwoordig toch bezielde. En heb je gehoord van die dochter van Eriks, de slager? Is er van door met één van die lui, die hier aan de hoogspanningskabel hebben gewerkt. Je weet wel, die Greet, een zwart loeder met hondsbrutale ogen. Eriks is razend, maar wat kan hij er aan doen? Greet is drieen twintig. We hebben in dezelfde klas gezeten. Snap jij zo'n meid nou? Als je die vent gezien had je moet hem wel eens ge zien hebben, Frans nou, dan is liefde toch wel stekeblind hoor. Te vies om met een tang aan te pakken. En weet je dat vader twee keuen gekocht heeft? Wil-ie mesten. Och ja, hij moet wat te doen hebben, nietwaar? Heeft hij de nieuwe loods al gezien? Ik moet morgen eens naar huis. Ik heb vader in geen week gezien. Kom jij wel eens aan de Kopersteeg? Frans? He ba, je luistert niet eens naar me. Ik zit hier maar te praten en jij Doorgaans zuchtte hij een keer, waarna hij beleefdshalve zijn boek of krant neerlegde en met een half oor naar de dorps- roddelt j es luisterde, die hem geen ogenblik interesseerden. Maar soms werd hij er kriegelig van en mopperde: 'Mens, hou eens een poosje je mond; je kunt me toch geen tweede stel oren aan mijn kop kletsen.' 'Jij luistert nooit naar me. Een andere man zit gezellig bij zijn vrouw en praat met haar, maar jij zit altijd met je neus in de boeken. 'Neem dan ook een boek en ga lezen', adviseerde hij enkele malen. Maar lezen was iets, waar Mientje niet van hield. In huize Oudkerk waren geen boeken, want wie ging zijn goeie geld nu uitgeven aan zoiets? Als je met alle geweld wilde lezen, was er toch een bibliotheek in het dorp? Wat had je nu aan een boek? Dat las je één keer en werd opzij gelegd om nooit meer in te kijken. Alleen het plaatselijk weekblad neusde ze door voor de burgerlijke stand en de dorpsnieuwtjes. En hooguit een paar advertenties. Vrouwenbladen las ze helemaal niet, dat was im mers zonde van het geld. Nee, Frans zou nooit kunnen zeggen, dat hij een verkwistende vrouw getrouwd had. Doordat Mientje nooit las, kon ze niet begrijpen, wat haar man vond aan al die geleerde boeken en vakbladen. Haar vader had het wagenmakers vak ook meer dan dertig jaar uitgeoefend zon der ooit een vakblad te hebben ingezien. Dat was alleen maar geldklopperij. In de twee jaar, dat hij nu met Mientje getrouwd was, liep het bedrijf nog op rolletjes, ondanks de toenemende crisis. Maar de hevige hartstocht, die hij voor zijn goed gevormde vrouw had gevoeld die eerste weken en maanden, raakte bekoeld. Stoeipartijen in de zorgvuldig door overgordijnen afgesloten huiskamer of boven in het slaapvertrek waren in het begin van hun huwelijk schering en inslag. Mientje Oudkerk, zo op het oog een beetje verlegen, had zich onmiddellijk na hun hu welijk ontpopt als een opgewonden minnares, die hem aanvan kelijk verblufte door haar wilde jongensachtige drang zich te laten gelden en die daardoor op meesterlijke wijze de kunst ver stond haar man in elk opzicht te behagen en te bevredigen. Misschien daardoor was voor Frans de aardigheid er te spoedig af. Doordat hij betrekkelijk weinig ervaring had gehad met vrouwen en door het gemis van vrijwel elk kontakt met andere gehuwde paren, nam hij aan, dat dit de gewone gang van zaken was in ieder huwelijk. Het nieuwtje was er af. Voor een man was het nodig dat hij een vrouw had voor de huis houding, om zijn kleren te wassen en heel te houden en waarmee hij op gezette tijden een beetje kon vrijen. Voor de rest had een man zijn werk, zijn levenstaak, die hem zo ongeveer geheel op eiste. Vooral in deze steeds moeilijker wordende tijd. Aanvankelijk probeerde Miéntje met diverse middelen haar man weer zover te krijgen als in 't begin van het huwelijk, met als gevolg, dat Frans korzelig werd en haar ging afweren. Je kon toch niet eeuwig en altijd met die flauwekul doorgaan? Als hij een hele dag hard gewerkt had, was hij 's avonds moe en viel als een blok in bed, om binnen enkele minuten onder zeil te gaan. Tot verdriet van Mientje, soms de halve nacht in woedende wrok wakker liggend. Na twee jaar berustte ze. En dacht hetzelfde als haar man: zo zou het in ieder huwelijk wel zijn. En misschien kwam het ook wel, doordat er nog steeds geen baby zijn komst aange meld had. Ze moest maar eens naar een dokter in de stad gaan. Misschien wist hij er raad op. Zo was in feite na twee jaar het huwelijk van Frans en Mientje min of meer gestrand. Waarschijnlijk zou ze er de rest van haar leven vrede mee gehad hebben, als Max Ellegers niet in dienst gekomen was bij haar man. duktie in Nederland ligt tussen de 5 en 6 miljoen gulden per jaar, waarvan in 1966 voor een bedrag van 911.000,- werd geëxporteerd, vooral naar Duitsland en België. Het ROTANKEUR NOORDWOLDE zal er ongetwijfeld toe bijdragen dat de kwaliteit van deze meubelen over de gehele linie zal worden opge voerd en ook dat komt de consu ment weer ten goede. BERGEN De vorige week donderdagmiddag werd in het raadhuis te Bergen de schoolarts dr. J. L. Sikkema gehuldigd die vijfentwintig jaar in het belang van de gezondheid der jeugd werkzaam is geweest. Oorspronkelijk studeerde de heer Sikkema in Groningen medicijnen en was daar verbonden aan een con sultatiebureau voor kleuters en zui gelingen. In 1942 solliciteerde hij naar de funktie van schoolarts in de kring Bergen en het is thans 25 jaar geleden dat de'"leerlingen van de lagere scholen van Bergen, Eg- monden, Koedijk, Schoorl, Haren karspel, Langedijk, Heerhugowaard, Oudorp en St. Pancras onder zijn controle staan. Burgemeester L. J. de Ruiter, voor zitter van de schoolartsendienst, richtte zich tot dr. Sikkema en zei dat hij 25 jaar lang zijn taak op voortreffelijke wijze heeft verricht en er nimmer een klacht is binnen gekomen. Spreker had dan ook niets dan woorden van lof voor de ju bilaris die hij het meest ideale beeld van een schoolarts vond. U weet bij de kinderen het vertrouwen te wekken, duizenden zijn aan de zorgen van dr. Sikkema toever trouwd geweest. Burgemeester De Ruiter wenste hem nog veel zegen rijke jaren toe, terwijl hij hem een geschenk onder couvert overhan digde. De geneeskundige inspecteur in Nrd. Holland, dr. A. Pieron merkte op, dat dr. Sikkema een grote kinder vriend is, met eveneens grote medi sche kundigheid. Het verheugde hem dat de jubilaris zijn dienst trouw blijft. Dr. J. A. Charbon, die zeven jaar de naaste medewerker is van de school arts, had grote bewondering voor de wijze waarop hij kinderen en ou ders had benaderd. Soms imiteerde ik de schoolarts dat bij de ouders vaak niet ongemerkt bleef. Namens de leerkrachten, schoolbe sturen, oudercommissies, sprak de hr. M. v. d. Ploeg, hoofd van de Openbare Ulo-school, die het altijd typerend vond dat de kinderen opge wekt naar het kamertje van de schoolarts gaan. Hierna bood hij de jubilerende dokter, een enveloppe met inhoud aan en hoopte dat hij nog vele jaren werkzaam mag zijn in de Kring Bergen. Later op de dag werd in hotel 'Her tenkamp' een druk bezochte recep tie gehouden. JAARVERGADERING U.V.V AFDELING BERGEN-Nh. Op 16 maart a.s. zal des middags om twee uur in de voorzaal van 'De Rustende Jager' de jaarvergadering van de UW afdeling Bergen-Nh. gehouden worden. Na het huishoudelijk gedeelte zal mevrouw Mr. A. Arine Groen-Kort- hof spreken over 'Het Kon. Ned. Geleidehondenfonds' en de opleiding van geleidehonden. De vorige week hebben de bewoners van het bejaardencomplex 'Merel hof' oude herinneringen kunnen op halen aan een tijd dat zij zelf nog jong waren en in het volle leven stonden. De heer C. Dijs organisator van der gelijke ontspanningsavonden, had de Bergenaar P. Mooy verzamelaar van ansichtkaarten van Oud-Bergen uitgenodigd hierover een lezing te geven, waarmee hij aan de hand van fraai dia-vertoon, volkomen in slaagde. Een documentaire over het ontstaan van Bergen aan Zee, van af de duinafgravingen voor het aan leggen van de Zeeweg, aanleg van het Parnassia-park, de eerste tram verbinding, de bloeitijd van de bad plaats tot aan de bezetting, gaf een duidelijk beeld van een groots werk dat door de familie Van Reenen tot stand is gekomen. Met veel kennis van zaken, wist de heer Mooy zijn aandachtig gehoor te boeien. Voor al de beelden van een toen nog bloeiend verenigingsleven, waar ve le bejaarden zich zelf enige tiental len jaren jonger zagen bracht veel gesprekstof teweeg. Aan het einde van de avond dankte de heer Dijs de heer Mooy voor de ze oude vertrouwde beelden uit het verleden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1967 | | pagina 5