mm
Veroordelen
is niet moeilijk
r**M!
Met de slaaptouringcar op vakantie
Touringcarreizen in nieuwe stijf
Niet een bril, maar de JUISTE brïi
Mr. Opticien D. W. PASTOOR, Bergen
Nuchterheid
Nooddeuren in
IJ-tunnel beschermen
Amsterdam
tegen overstroming
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 9 MAART 1967
Gelukkig initiatief ROTAN-fabrikanten
Dr. J. L. Sikkema
gehuldigd
Ontspanningsavond
'Merelhof'
Als u denkt dat er op het gebied van reiscomfort niets meer te
veranderen en te verbeteren valt, vergist u zich. Knappe
koppen met een uitgesproken technische knobbel hebben
zich over dit probleem gebogen en het resultaat is niet mis
de slaap-touringcar, d.w.z. de touringcar met couchettes.
Op slag verouderd zijn de touringcars met zgn. vliegtuigstoe-
len, waarin je, dank zij een verstelbare rugleuning, zo goed
en zo kwaad als het gaat een dutje doet.
De belevennissen van een reizend-
redacteur
Bij onze slaap-touringcar aangeko
men, merkten wij, dat de wonderen
toch werkelijk de wereld nog niet
uit waren. Want een wonder was het
toen wij, na een hapje te hebben
gegeten in een wegrestaurant, onze
toch al zo geriefelijke zitplaatsen
veranderd zagen in couchettes, in 2
rijen boven elkaar, elk voor twee
personen. Ze waren bijna twee meter
lang en meer dan een meter breed,
voorzien van dekens en kussens, zo
dat we comfortabel de nacht kon
den doorbrengen, languit liggend op
een heerlijke schuimrubber matras.
Boven onze hoofden leeslampjes, ver
stelbare luchtverversing en een
waarschuwingsknopje voor de ste
wardess. Achterin een toilet en een
kleine bar voor een frisse dronk
onderweg.
's Morgens na het ontbijt in een weg
restaurant en juist voor onze tou
ringcar de autobahn verliet om aan
het laatste traject in de bergen te
beginnen, waren de zitplaatsen weer
terug. Net op tijd, want het is een
opwindend gevoel tussen de bergen
door te rijden waar je straks je va
kantie wilt doorbrengen. Voor de
lunch was iedereen op de plaats van
bestemming.
De voordelen
De vraag rijst natuurlijk of nacht
bussen niet uit de tijd zijn, maar als
U zich realiseert dat deze, door de
Internationale Reisorganisatie Hotel
plan geïntroduceerde touringcar pas
vrijdagavond zijn rit in Amsterdam
begint (dus die dag kost geen va
kantie) terwijl u al in de loop van
de volgende morgen in uw vakan
tie-oord aankomt, dan zal het u dui
delijk zijn dat hier sprake is van een
grote tijdwinst. U kunt nu werke
lijk een volle week genieten van een
vakantie in de bergen van Tirol voor
slechts vijf vakantiedagen, want in
de loop van zondag bent u weer
thuis, waar u ook woont in ons land.
Deze manier van reizen is volkomen
nieuw voor Nederland, doch in En
geland bezitte de organisatoren reeds
een jaar ervaring en volgens insi
ders een bijzondere gunstige. Wij
kunnen het ons voorstellen. Het is
een vrij luxueuze manier van reizen
met winst aan vakantiedagen, ter
wijl de kosten niet hoger zijn en men
geen gevaar loopt 'verreisd' te gera
ken.
aangemeten door
HOFLAAN 2 - TEL. 2202 - Leverancier van alle ziekenfondsen
CONTACTLENS SPECIALIST
INRICHTING VOOR CONTACTLENS-AANPASSING
Uitsluitend specialistische behandeling
Brillen op ziekenfondsrecept van uw oogarts, worden in de snelste
tijd geleverd.
INGEZONDEN
(buiten verantwoordelijkheid der
redaktie)
Naar aanleiding van het ingezonden
stuk van KCB en NHKC het vol
gende
In het aankondigingskastje van de
gemeente hing een publicatie van
een aanvraag voor verlof-A in per
ceel Plein nr. 7. De tijd om een
bezwaarschrift in te dienen was al
bijna verstreken, toen men mij erop
attent maakte.
Nadat ik mij ervan overtuigd had,
dat nr. 7 inderdaad de kunstzaal
van het NKHC was, hebben wij een
bezwaarschrift in gediend.
Na bekendmaking in de Alkmaar-
se Courant verscheen een bericht van
het KCB, waarin verwondering
werd uitgesproken over bovenge
noemde publicatie.
Ik heb mij toen voor nadere inlich
tingen tot de afdeling Alg. Zaken
van de gemeente gewend en toen
bleek, dat die aanvraag berustte op
een ingewikkelde geschiedenis: Hei-
neken had de Coco-kelder (die vol
gens afspraak een exclusief restau
rant zou worden, maar tot een bar-
dancing is afgedaald) verpacht aan
de heer Hieselaar, de eigenaar van
Extase- en deze had de pacht over
gedaan aan mevrouw Hopman, maar
het verlof-A stond nog niet op haar
naam. Dit kwam uit, doordat de mu-
ziekvergunning niet was afgehaald,
terwijl er wel muziek werd gemaakt
zodat de pachter een strafbaar feit
pleegde. De aanvraag was dus voor
mevrouw Hopman.
Ik heb de heer Van Kampen daarna
op de hoogte gesteld van de eigen
aardige geschiedenis, temeer won
derlijk, omdat in de commissie ge
meentewerken bleek dat B. en W.
van het geval niets afwisten.
Intussen is ons gebleken dat de
Coco-Bar op het Plein ook het nr.
7 draagt. We wisten niet, dat er zo'n
nauw contact bestond tussen Hei-
neken en het kunstcentrum.
Wat onze nuchterheid betreft: als
de leden en 't bestuur van het KCB
dezelfde nuchterheid betrachten als
wij, zijn wij meer dan tevreden.
B. SCHUIL
In de IJ-tunnel te Amsterdam, die
in het najaar van 1968 in gebruik
zal worden gesteld, is een voor Ne
derland unieke beveiligingsvoorzie
ning getroffen. Om het omliggende
gebied in geval van breuk van de
tunnelbuis of bij uitzonderlijk hoge
waterstanden tegen overstroming te
beschermen, zijn aan weerszijden van
de tunnelopeningen in de beide tun
nelbuizen stalen nooddeuren geïn
stalleerd.
Deze nooddeuren en de apparatuur
voor de hydraulische bediening er
van zijn geleverd door Nederlandse
bedrijven: de Koninklijke Neder
landse Grofsmederij en Van Riet
schoten Houwens. De installaties
bevinden zich in de ventilatiegebou
wen op de noordelijke en zuidelijke
oever van het IJ.
Uit veiligheidsoverwegingen zal de
installatie, na ingebruikneming van
de tunnel regelmatig op bedrijfsze-
keheid worden gecontroleerd.
(Dia)
.DE DUINSTRE
Kenmerk voor rotanprodukten
ingesteld
Rotan- en pitrietmeubelen hebben in
de na-oorlogse tijd de markt her
overd. Dit is grotendeels te danken
aan het feit dat de vormgeving van
deze meubelen zich aan de heden
daagse smaak heeft aangepast. An
derzijds ligt de prijs gunstig.
Een gretige aftrek van deze soort
meubelen is er ook oorzaak van ge
worden dat er naast kwalitatief goe
de rotanmeubelen massa-produkten
aan de markt zijn gekomen van een
vaak ondefinieerbare kwaliteit. Im
mers in de tijd van schaarste direct
na de oorlog werd steeds naar meer
gevraagd, terwijl men nu prijs gaat
stellen op 'beter'. De Nederlandse
consument is 'kwaliteitsbewust' aan
het worden, ook ten opzichte van
rotanmeubelen. Hij verlangt nu een
garantie, die bij naamloze massa
artikelen niet wordt gegeven.
Het is daarom verheugend dat een
aantal bedrijven in Noordwolde
bakermat en belangrijk middelpunt
van de rotanindustrie het initiatief
hebben genomen tot het instellen
van een Rotankeur Noordwolde, een
kwaliteitsmerk voor produkten van
rotting, teen en pitriet.
Het rood-blauwe etiket, met op het
rode gedeelte in gouden letters het
woord ROTANKEUR en op het daar
onder gelegen blauwe gedeelte in
witte letters de naam NOORDWOL
DE, zal op de betreffende produkten
worden aangebracht.
Een verheugend initiatief van bedrij
ven die geheel achter hun produk
ten staan, welke moeten worden ge
maakt in fabrieken die voldoende
bedrijfstechnisch zijn geoutilleerd om
kwaliteitsprodukten te maken en
over de kennis en wetenschap be
schikken om de technisch juiste pro-
duktiemethoden toe te passen en die
goed op de hoogte zijn met de ei
genschappen der te verwerken ma
terialen.
Veheugend ook voor de consument,
die waar voor zijn geld verlangt.
Mocht er toch nog een klacht zijn,
dan kan hij die indienen bij de Cen
trale Bond van Meubelfabrikanten,
postbus 100, Heemstede.
Gebruik van rotan-meubelen
Het goede meubel uit rotan of pit
riet, dat kwaliteit paart aan he
dendaagse vormgeving, zal op vele
manieren toepassing kunnen vinden
voor gehele of gedeeltelijke meubi
lering. Voor kleinbehuisden zijn er
in rotan ideale oplossingen, even
als voor tiener-kamer. Rotan in com
binatie met metaal schept weer an
dere mogelijkheden. De huidige pro-
DOOR
TO DORSSEN-
VAN LOO
Maar in de winter van 1932 nam hij zijn beslissing. Onder
zijn personeel was ook een timmerman. In de wagenmakerij
kwam zo iemand altijd goed van pas. En wat niet bij zijn vak
hoorde, leerde hij in de loop der jaren wel aan, zodat Piet
Gaarder behalve timmerman ook al een halve wagenmaker was
geworden. Na de uitzonderlijk strenge winter begon Piet met de
bouw van een nieuwe loods, vijftien meter lang, vier meter hoog
en zes meter breed. Naar mate hij mensen kon missen in de
wagenmakerij, liet hij hen bij Piet werken. Juni 1933 was de
loods klaar en door de gemeenteopzichter gekeurd en in orde
bevonden. Intussen had Frans enkele machines gekocht en een
nieuwe personeelslid aangenomen. Deze, een 24-jarige carros
seriebouwer, die bij een groot bedrijf in Zuidholland werkloos
was geworden wegens inkrimping, kwam met zijn jonge vrouw
naar Hogendijk en kreeg de reeds meer dan een jaar leegstaan
de woning aan de Nieuweweg.
Al weken tevoren had Frans Sornee connecties aangeknoopt
met een paar autobusondernemers in de omgeving en voor twee
van hen zou hij nu een carrosserie gaan bouwen op trucs. De
tekeningen had hij reeds in zijn bezit, de materialen lagen ge
reed en de machines konden draaien. Max Ellegers kreeg twee
dagen voor de verhuizing en de installatie van zij nieuwe wo
ning; de derde dag was hij om vijf voor zeven present in de
nieuwe loods, waar hij machines en materialen bekeek in gezel
schap van zijn baas. Daarna de truck goedkeurend beoordeelde
en zei, dat hij het wel fiksen zou, als hij tenminste één volslagen
timmerman naast zich kreeg en een jongen. Terwijl er tenslotte
nog een aankomende smid bij moest komen.
Ook dit leverde geen moeilijkheden op, want het dorp bezat
al een twintigtal werklozen, waaronder twee smeden, zodat
Frans er de beste uitkoos.
Die eerste avond zat Frans opnieuw in de kamer te rekenen.
Want twee man meer arbeidsloon betekende een nieuwe bres
in het kapitaal, dat toch al geslonken was door de bouw van
een nieuwe loods, de aanschaffing der machines en materialen.
Er was gelukkig een ruime levertijd; Max Ellegers was een goed
vakman, al was hij erg jong, dus het moest allemaal gaan, zo
als hij maanden tevoren uitgedokterd had.
Al dat gecijfer stond Mientje doorgaans maar matig aan.
Veel had ze niet aan haar man, want Frans was tamelijk zwijg
zaam. Als hij 's avonds na werktijd niets meer te doen had, zat
hij doorgaans tot donker in zijn tuintje, waar altijd wel wat te
doen was. In de kamer rookte hij zijn pijp, dronk de koffie en
las de krant. Of tuurde naar buiten. Of verdiepte zich in de
vakstudie, want hij had enkele boeken aangeschaft over de car-
rosseriebouw, die in feite een modern zusje was van de wagen
makerij en probeerde zich zo goed mogelijk van deze nieuwe
bedrijfstak op de hoogte te stellen.
Mientje zat doorgaans aan de andere kant bij het raam. Van
nature erg spraakzaam, begon ze te praten. Over het meisje,
dat twee keer in de week hielp met het ruwe werk. Een kind,
dat je goed in de gaten moest houden, want, moet je nu eens
horen, Frans, zat me dat kind vanmorgen in de slaapkamer
zich te bespuiten met eau de cologne. Nou zeg ik toch! Ik heb
haar gewaarschuwd, dat zoiets geen tweede keer moest gebeu
ren, want dat ze anders op staande voet er uit ging. Wat dat
personeel tegenwoordig toch bezielde. En heb je gehoord van
die dochter van Eriks, de slager? Is er van door met één van die
lui, die hier aan de hoogspanningskabel hebben gewerkt. Je
weet wel, die Greet, een zwart loeder met hondsbrutale ogen.
Eriks is razend, maar wat kan hij er aan doen? Greet is drieen
twintig. We hebben in dezelfde klas gezeten. Snap jij zo'n meid
nou? Als je die vent gezien had je moet hem wel eens ge
zien hebben, Frans nou, dan is liefde toch wel stekeblind
hoor. Te vies om met een tang aan te pakken. En weet je dat
vader twee keuen gekocht heeft? Wil-ie mesten. Och ja, hij moet
wat te doen hebben, nietwaar? Heeft hij de nieuwe loods al
gezien? Ik moet morgen eens naar huis. Ik heb vader in geen
week gezien. Kom jij wel eens aan de Kopersteeg? Frans?
He ba, je luistert niet eens naar me. Ik zit hier maar te praten
en jij
Doorgaans zuchtte hij een keer, waarna hij beleefdshalve zijn
boek of krant neerlegde en met een half oor naar de dorps-
roddelt j es luisterde, die hem geen ogenblik interesseerden.
Maar soms werd hij er kriegelig van en mopperde: 'Mens, hou
eens een poosje je mond; je kunt me toch geen tweede stel oren
aan mijn kop kletsen.'
'Jij luistert nooit naar me. Een andere man zit gezellig bij zijn
vrouw en praat met haar, maar jij zit altijd met je neus in de
boeken.
'Neem dan ook een boek en ga lezen', adviseerde hij enkele
malen.
Maar lezen was iets, waar Mientje niet van hield. In huize
Oudkerk waren geen boeken, want wie ging zijn goeie geld nu
uitgeven aan zoiets? Als je met alle geweld wilde lezen, was er
toch een bibliotheek in het dorp? Wat had je nu aan een boek?
Dat las je één keer en werd opzij gelegd om nooit meer in te
kijken. Alleen het plaatselijk weekblad neusde ze door voor de
burgerlijke stand en de dorpsnieuwtjes. En hooguit een paar
advertenties. Vrouwenbladen las ze helemaal niet, dat was im
mers zonde van het geld. Nee, Frans zou nooit kunnen zeggen,
dat hij een verkwistende vrouw getrouwd had.
Doordat Mientje nooit las, kon ze niet begrijpen, wat haar man
vond aan al die geleerde boeken en vakbladen. Haar vader had
het wagenmakers vak ook meer dan dertig jaar uitgeoefend zon
der ooit een vakblad te hebben ingezien. Dat was alleen maar
geldklopperij.
In de twee jaar, dat hij nu met Mientje getrouwd was, liep
het bedrijf nog op rolletjes, ondanks de toenemende crisis.
Maar de hevige hartstocht, die hij voor zijn goed gevormde vrouw
had gevoeld die eerste weken en maanden, raakte bekoeld.
Stoeipartijen in de zorgvuldig door overgordijnen afgesloten
huiskamer of boven in het slaapvertrek waren in het begin
van hun huwelijk schering en inslag. Mientje Oudkerk, zo op
het oog een beetje verlegen, had zich onmiddellijk na hun hu
welijk ontpopt als een opgewonden minnares, die hem aanvan
kelijk verblufte door haar wilde jongensachtige drang zich te
laten gelden en die daardoor op meesterlijke wijze de kunst ver
stond haar man in elk opzicht te behagen en te bevredigen.
Misschien daardoor was voor Frans de aardigheid er te
spoedig af. Doordat hij betrekkelijk weinig ervaring had gehad
met vrouwen en door het gemis van vrijwel elk kontakt met
andere gehuwde paren, nam hij aan, dat dit de gewone gang
van zaken was in ieder huwelijk. Het nieuwtje was er af. Voor
een man was het nodig dat hij een vrouw had voor de huis
houding, om zijn kleren te wassen en heel te houden en waarmee
hij op gezette tijden een beetje kon vrijen. Voor de rest had een
man zijn werk, zijn levenstaak, die hem zo ongeveer geheel op
eiste. Vooral in deze steeds moeilijker wordende tijd.
Aanvankelijk probeerde Miéntje met diverse middelen haar
man weer zover te krijgen als in 't begin van het huwelijk, met
als gevolg, dat Frans korzelig werd en haar ging afweren. Je
kon toch niet eeuwig en altijd met die flauwekul doorgaan? Als
hij een hele dag hard gewerkt had, was hij 's avonds moe en
viel als een blok in bed, om binnen enkele minuten onder zeil
te gaan. Tot verdriet van Mientje, soms de halve nacht in
woedende wrok wakker liggend.
Na twee jaar berustte ze. En dacht hetzelfde als haar man:
zo zou het in ieder huwelijk wel zijn. En misschien kwam het
ook wel, doordat er nog steeds geen baby zijn komst aange
meld had. Ze moest maar eens naar een dokter in de stad gaan.
Misschien wist hij er raad op.
Zo was in feite na twee jaar het huwelijk van Frans en
Mientje min of meer gestrand. Waarschijnlijk zou ze er de rest
van haar leven vrede mee gehad hebben, als Max Ellegers niet
in dienst gekomen was bij haar man.
duktie in Nederland ligt tussen de
5 en 6 miljoen gulden per jaar,
waarvan in 1966 voor een bedrag van
911.000,- werd geëxporteerd, vooral
naar Duitsland en België.
Het ROTANKEUR NOORDWOLDE
zal er ongetwijfeld toe bijdragen dat
de kwaliteit van deze meubelen over
de gehele linie zal worden opge
voerd en ook dat komt de consu
ment weer ten goede.
BERGEN
De vorige week donderdagmiddag
werd in het raadhuis te Bergen
de schoolarts dr. J. L. Sikkema
gehuldigd die vijfentwintig jaar in
het belang van de gezondheid der
jeugd werkzaam is geweest.
Oorspronkelijk studeerde de heer
Sikkema in Groningen medicijnen
en was daar verbonden aan een con
sultatiebureau voor kleuters en zui
gelingen. In 1942 solliciteerde hij
naar de funktie van schoolarts in
de kring Bergen en het is thans 25
jaar geleden dat de'"leerlingen van
de lagere scholen van Bergen, Eg-
monden, Koedijk, Schoorl, Haren
karspel, Langedijk, Heerhugowaard,
Oudorp en St. Pancras onder zijn
controle staan.
Burgemeester L. J. de Ruiter, voor
zitter van de schoolartsendienst,
richtte zich tot dr. Sikkema en zei
dat hij 25 jaar lang zijn taak op
voortreffelijke wijze heeft verricht
en er nimmer een klacht is binnen
gekomen. Spreker had dan ook niets
dan woorden van lof voor de ju
bilaris die hij het meest ideale
beeld van een schoolarts vond. U
weet bij de kinderen het vertrouwen
te wekken, duizenden zijn aan de
zorgen van dr. Sikkema toever
trouwd geweest. Burgemeester De
Ruiter wenste hem nog veel zegen
rijke jaren toe, terwijl hij hem een
geschenk onder couvert overhan
digde.
De geneeskundige inspecteur in Nrd.
Holland, dr. A. Pieron merkte op,
dat dr. Sikkema een grote kinder
vriend is, met eveneens grote medi
sche kundigheid. Het verheugde hem
dat de jubilaris zijn dienst trouw
blijft.
Dr. J. A. Charbon, die zeven jaar de
naaste medewerker is van de school
arts, had grote bewondering voor de
wijze waarop hij kinderen en ou
ders had benaderd. Soms imiteerde
ik de schoolarts dat bij de ouders
vaak niet ongemerkt bleef.
Namens de leerkrachten, schoolbe
sturen, oudercommissies, sprak de
hr. M. v. d. Ploeg, hoofd van de
Openbare Ulo-school, die het altijd
typerend vond dat de kinderen opge
wekt naar het kamertje van de
schoolarts gaan. Hierna bood hij de
jubilerende dokter, een enveloppe
met inhoud aan en hoopte dat hij
nog vele jaren werkzaam mag zijn
in de Kring Bergen.
Later op de dag werd in hotel 'Her
tenkamp' een druk bezochte recep
tie gehouden.
JAARVERGADERING U.V.V
AFDELING BERGEN-Nh.
Op 16 maart a.s. zal des middags
om twee uur in de voorzaal van 'De
Rustende Jager' de jaarvergadering
van de UW afdeling Bergen-Nh.
gehouden worden.
Na het huishoudelijk gedeelte zal
mevrouw Mr. A. Arine Groen-Kort-
hof spreken over 'Het Kon. Ned.
Geleidehondenfonds' en de opleiding
van geleidehonden.
De vorige week hebben de bewoners
van het bejaardencomplex 'Merel
hof' oude herinneringen kunnen op
halen aan een tijd dat zij zelf nog
jong waren en in het volle leven
stonden.
De heer C. Dijs organisator van der
gelijke ontspanningsavonden, had de
Bergenaar P. Mooy verzamelaar
van ansichtkaarten van Oud-Bergen
uitgenodigd hierover een lezing
te geven, waarmee hij aan de hand
van fraai dia-vertoon, volkomen in
slaagde. Een documentaire over het
ontstaan van Bergen aan Zee, van
af de duinafgravingen voor het aan
leggen van de Zeeweg, aanleg van
het Parnassia-park, de eerste tram
verbinding, de bloeitijd van de bad
plaats tot aan de bezetting, gaf een
duidelijk beeld van een groots werk
dat door de familie Van Reenen tot
stand is gekomen. Met veel kennis
van zaken, wist de heer Mooy zijn
aandachtig gehoor te boeien. Voor
al de beelden van een toen nog
bloeiend verenigingsleven, waar ve
le bejaarden zich zelf enige tiental
len jaren jonger zagen bracht veel
gesprekstof teweeg.
Aan het einde van de avond dankte
de heer Dijs de heer Mooy voor de
ze oude vertrouwde beelden uit het
verleden.