't Mooiste bruin
Veroordelen
is niet moeilijk
Honderd jaren Roode Kruis
De bejaarden in het
Welfarewerk
Dit is vakwerk
Handen te kort
Help helpen
Zaterdag 20 mei
officiële opening
voetbalterrein
v.v. 'Duinranders'
zonnebrand HKlkïftlu^*^
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 17 MEI 1967
f
Plattelandsvrouwen
Jubileum concert
te Warmenhuizen
Heropening
zelfbedieningszaak
NUTSSPAARBANK
DISCOBAR IH GROET
Klaverjasdrive
café 'De Band'
Hoezeer het Roode Kruis, als het
ware op het slagveld geboren, zijn
taak is gaan vinden in het gewone
leven van alle dag, wordt wellicht
nergens zo duidelijk geillustreerd als
bij het welfare-werk.
Een van de meest actuele vraagstuk
ken van heden is het 'probleem' der
bejaarden en hier juist levert het
Roode Kruis een waardevolle in
breng.
Dokter Rot, hoofd van de Welfare
afdeling van het Roode Kruis, is
met de naam 'Welfare niet erg
gelukkig. 'Maar verzin maar eens iets
beters', zegt ze berustend. Die naam
stamt uit Wereldoorlog II, toen hier-
meer werd aangeduid het streven
om bezigheid te verschaffen aan oor
logsgewonden.
In de loop der jaren is deze activiteit
vooral gericht geweest op de zieken,
Vooral voor dg thuis verblijvende
chronische patiënten is het welfare-
werk een waardevolle tijdsbesteding
gebleken.
Maar er liggen nog veel mogelijkhe
den en hier komt men op het terrein
van de bejaardenzorg, van de geri
atrie, de bezigheidstherapie.
Er zijn bejaarden, voor wie het
'met lege tijd en raad weten' niet be
staat, Zij hebben Qf vinden altijd
wel wat te doen, Maar er zijn er ook
en met name in de bejaardente
huizen die als in een vacuum be
landen wanneer de dagtaak is weg
gevallen. En hierdoor versnelt het
verouderingsproces,
De ervaring, die het Roode Kruis
heeft opgedaan bij het welfarewerk
onder de zieken, het inmiddels op
gebouwde apparaat met de vele vaste
en vrijwillige medewerkers(sters) het
komt hier allemaal uitstekend te pas.
Wie echter zou denken, dat men
voor het volbrengen van deze taak
met amateurs kan vcilstaan, leert wel
anders. De beroepskrachten hebben
pen 2-jarige opleiding nodig en moe
ten nog regelmatig worden bijge
schoold. Dit is geen lekenwerk, al
kunnen leken, voorgelicht door de
gediplomeerden, zich hierbij uiterma
te verdienstelijk maken. Öok op dit
gebied kunnen zij, die vrijwillig hun
krachten willen geven ten bate van
de medemens, bij het Roode Kruis
terecht.
Momenteel,vertelt dokter Rot hebben
wij 258 gediplomeerde welfarewer
kers in dienst. Over vijf jaren moe
ten dit er 500, over 10 jaren 1000
zijn.
Er zijn nu al handen te kort, ver
scheidene inrichtingen staan op de
wachtlijst. Vooral de bejaardente
huizen tonen grote belangstelling.
De opleiding geschiedt vanwege het
Roode Kruis en zij, die aldus opgé-
leid zijn, komen niet 'op de vrije
markt' maar treden ook in dienst
van het Roode Kruis. Daardoor toch
heeft men de garantie, dat deze
j<rachten altijd :up to date' zijn.
Er zijn plannen om te komen tot een
legertje van 4500 vrijwillige welfare
werkers, die op districtscursussen
voor deze taak worden opgeleid. Ook
hier zal men, via bijscholingscursus
sen, voortdurend 'bij' moeten blijven.
De nadruk valt vooral op het be
werken van hout en metaal, emaille
ren, tapijtknopen enz. Het is werk.
niet alleen voor vrouwen, maar ook
voor mannen.
En daarmee overspant dan het Roode
Kruis de ganse levensgang van de
mens. Het begint bij de moedermelk-
centrale, het eindigt bij de bejaarde.
Voor dit alles is geld nodig, veel
geld, en daartoe zal in dit jubileum
jaar een beroep op de burgerij wor
den gedaan. Maar minstens zo nood
zakelijk is de medewerking van vrij
willigers op allerlei gebied en juist
dit welfare-werk biedt daartoe zo
vele en zelfs bijzonder interessante
mogelij kheden.
Zij, die hiermee eenmaal zijn be
gonnen, bemerken niet alleen hoe
zeer dit werk wordt gewaardeerd,
maar dat het ook hun eigen leven
meer inhoud geeft. Wanneer dokter
Rot, energiek, geanimeerd, de plan
nen voor de toekomst ontvouwt,
dan is het wel duidelijk, dat in de
nieuwe eeuw, die voor het Roode
Kruis aanbreekt, de taken niet af-,
maar wel toenemen, niet inkrimpen,
maar zich wel uitbreiden.
En dan gaat het niet alleen om
financiële bijdragen, maar wordt
er vooral een beroep gedaan op
de mens, als medemens, in de op
roep
'Helpt uw Roode Kruis helpen!'
Zaterdag 20 mei is voor de voetbal
vereniging 'Duinranders' een belang
rijke en heugelijke dag. Een dag
welke door de vele werkers en me-
dewerkers(sters) maandenlang naar
gewerkt is.
Op deze zaterdag wordt door bur
gemeester Bergh het voetbalterrein
officieel geopend des middags om
15.30 uur.
Voorafgegaan door een steenonthul
ling door de heer Jb. Glorie en
opening van de kleedkamers en kan
tine door de heer C. Kaandorp.
Na deze officiële opening zal er door
de jeugd van 'Schoorl' en 'Duinran
ders' een voetbalwedstrijd worden
gespeeld. Hier kunnen wij kennis
maken met de toekomst van Duin
randers.
Vooraf gegaan aan de opening en tij
dens de pauze van de voetbalwed
strijd optreden van het fanfarecorps
'De Vriendschap' en de jeugddrum
band van Schoorl.
Hierna bestaat er gelegenheid om
in de kantine het bestuur, het eerste
elftal en trainer te feliciteren, tij
dens een receptie welke de afsluiting
vormt van deze middag,
DE DUINSTREEK
Mevrouw Dekker dankte de heer
Boeve hartelijk voor het gebodene
hetgeen door een applaus van de
aanwezigen werd onderstreept.
Op 31 mei is de laatste avond van
dit seizoen. Deze wordt weer door
het dagelijks bestuur georganiseerd
en zal over Ierland gaan.
De afdeling Schoorl van de Ned. Bond van Plattelandsvrou
wen hield vorige week woensdag een bijeenkomst in 'De
Roode Leeuw'.
Ditmaal had het z,g. eendagsbestuur
onder leiding van mevrouw Dekker
het programma samengesteld en de
dames zijn er in geslaagd hun me
deleden van veel wetenswaardigs
te laten genieten.
De heer Evert Boeve uit Ankeveen
vertoonde enkele films over het
broeden van koolmezen en de pest-:
bouw van staartmezen. Doordat
steeds meer gebieden in Nederland
ontbost worden zou de mees gedoemd
zijn uit te sterven. Maar de mens
heeft de vogels de helpende hand
toegestoken door nestkastjes op te
hangen waar de meesjes konden
broeden, De mees is, zo vertelde de
heer Boeve, een holenbroeder, dit is
geen Jan-in-de-zak in een spelonk
maar hij maakte hiermee duidelijk
dat de mees haar eieren in een gat
in een boom pleegt te leggen.
De heer Boeve die over een onuit
puttelijk geduld moet beschikken,
was er in geslaagd na talloze expe
rimenten het broeden van de mezen
het uitkomen van de eieren en het
voeren van de jongen op de film
vast te leggeh. De dames -keken ge
boeid hoe ma-mees de sanitairp
plichten voor haar rekening nam en
hpe ook pa-mees af en toe bij vrouw
en kroost kwam kijken.
De heer Boeve vertelde veel interes
sants over de mezen en na de pauze
vertoonde hij een film die hij had
gemaakt van de nestbouw van een
staartmezenpaar. Deze nesten ble
ken relatief heel wat sterker ge
bouwd te worden dan de woningen
die voor ons mensen soms worden
neergezet,
Een heel ander onderwerp volgde
tot slot. De heer Boeve vertelde
op een congres te zijn geweest waar
van verschillende landen films wer
den vertoond over de manier waar
thuis nog zelf door de bewoners
brood werd gebakken. Nederland ont
brak hierbij en de heer Boeve werd
gevraagd of hij in deze leemte kon
voorzien.
Na talloze speurtochten vond hij in
Ruinen in Drente nog een bejaarde
dame die elke zaterdag morgen voor
het hele gezin voor de komende week
brood bakte in een zg. takkebösovén.
Hij had van de hele procedure een
film gemaakt en lichtte deze vak
kundig toe. Een veelzijdig mens, de
ze heer Boeve die zowel ovgr kuo}-
mezëri als over broodbakken zijn
woordje wist té doen.
Naar aanleiding van hetgeen wij eni
ge tijd geleden geschreven hebben
over het Jubileum-concert dat geor
ganiseerd wordt door de gemengde
zangvereniging 'Zingen is Leven' en
dat plaats vindt op zaterdag 20 mei
om 20.00 uur in de Ned. Herv. Kerk
te Warmenhuizen, vernemen wij nu,
dat het raadzaam is u tijdig van
kaarten te voorzien, als u er nog
geen hebt, aangezien de voorverkoop
zeer vlot verloopt. Mochten er nog
kaarten overblijven, dan worden de
ze op de dag van uitvoering vanaf
19.30 uur aan de kerk verkocht.
Het jaar waarin wij thans mogen le
ven zal voor Schoorl wel de geschie
denis ingaan als het jaar der ver
bouwingen. Er gaat namelijk tot dus
verre geen week voorbij of een za
kenman heropent wel ergens in de
gemeente zijn bedrijf na een al dan
niet rigoreuze verbouwing. Een ver
heugend feit waaruit blijkt dat ook
de Schoorlse middenstand met zijn
tijd meegaat.
Vorige week woensdag was het in
Groet weer zover, de heer Peper
kamp heropende toen zijn drastisch
verbouwde zelfbedieningszaak.
De verkoopruimte waarin kruide
nierswaren melkprodukten worden
verkocht, heeft een uitbreiding van
50 m2 ondergaan en beslaat nu 130
vierkante meter, Daarnaast heeft de
ondernemende zakenman een groot
magazijn met verdieping aan zijn
winkel laten bouwen.
Er was voor deze heropening veel
belangstelling. De heer Kok van de
Centra verrichte de heropeningscere-
monie en wethouder Muelink, die
namens het gemeentebestuur zijn
gelukwensen uitsprak zei er trots op
te zijn dat er in de gemeente een
winkel was waar je voor alles te
recht kon.
Ook door vertegenwoordigers van de
Melco en van de VVV Groet-Cam-
perduin werd het woord gevoerd en
verder waren er weer talrijke bloem
stukken, fruitmanden en cadeux voor
de fam. Peperkamp.
De verbouwing zelf was een soort fa
milieaangelegenheid. De heer Peper
kamp uit Alkmaar was de hoofdaan
nemer, een andere heer Peperkamp
uit Bergen voorzag het geheel van
een fleurig verfje, terwijl de heer
Peperkamp uit Bergen de tegelzet
terij voor zijn rekening nam.
De heren Abbo en Masteling zorg
den tenslotte voor de aanleg van
electra en loodgieterswerk.
Bij de vele goede wensen die de fa
milie Peperkamp al heeft ontvan
gen van de zijde van relaties, vrien
den en kennissen, voegen wij gaarne
de onze.
Het café te Hargen, destijds eigendom en jarenlang gedreven
door de fam. Klop, heeft naast verschillende eigenaars ook
al verschillende namen gekregen.
Nu heet het café zoals u weet, de Bokkesprong en het wordt
vakkundig geleid door de heer Meenhorst, die op dit gebied
zijn sporen al heeft verdiend.
Gaat u maar eens kijken in Groote
Keeten en op het strand hij Juliana-
dorp, daar heeft de heer Meenhorst
ook zaken die opvallen door hun
originele wijze van inrichting.
'De Bokkesprong* is al een hele ou
de gelegenheid hetgeen impliceert
dat de tand ce: iijds ook hier duch
tig heeft geknr<a:;d. Er was dus een
verbouwing nodig waarvan de eer
ste fase al is geschiedt. In oktober
gaat men verder met modernisering
van het café er is al een nieuwe bar,
het billart gaat verdwijnen evenals
DOOR
TO DORSSEN-
VAN LOO
Van alle kanten ontving Mientje Sornee gelukwensen. Het
meeleven van de Hoogendijkers was zo groot dat het leed om de
scheiding erdoor verzacht werd. Nog diezelfde dag was haar wq-
ping omgetoverd in een f>loemenpaleisje, terwijl de telefopp
niet stilstond, Ook in Meerslq heerste vreugde, toen de oude me
vrouw Sornee de boodschap ontving, dat haar zoon nog in leven
was. Terwijl 's middags Mientje's ouders overwipten om met
haar dochter te delen in de blijdschap, die deze tijding had ge
bracht.
De volgende dag keerde de nuchtere werkelijkheid weer. Wel
iswaar herinnerde de vele vazen met bloemen en het tafeltje,
waarop de kaartjes, telegrammen en brieven lagen aan het
heugelijke bericht dat ze eindelijk had ontvangen, maar haar
onpasselijkheid drukte haar onverbiddelijk op de realiteit te
rug; ik ben zwanger.
Die avond, nadat ze enkele uren tevoren de verpletterende
zekerheid had gekregen van de arts hadden Mientje en Max
een lang gesprek. Aanvankelijk Jcon hij het niet geloven.
'Hoe kan dat nu?' was zijn eerste reactie op haar mededeling;
'je hebt me zelf altijd verteld, dat het voor jou onmogelijk was
een baby te krijgen?'
Ze had haar hoofd geschud.
'Dat is niet helemaal juist. Toen Frans en ik een paar jaar ge
trouwd waren, besloten we, dat ik me zou laten onderzoeken.
Daarvoor ben ik veertien dagen in Utrecht geweest, in het Aca
demisch ziekenhuis. Het onderzoek maakte uit, dat er een kans
bestond dat ik kinderen zou krijgen, alhoewel die kans betrek
kelijk gering was. Vandaar, dat we geen vari beiden op het idee
zijn gekomen om te veronderstellen, dat het ook aan Frans kon
liggen. Toen we een paar jaar getrouwd waren, raakte ik ermee
verzoend dat ons huwelijk altijd kinderloos zou blijven. Frans
had in het begin wel over een zoon, een opvolger, maar je weet
hoe spoedig ons huwelijk een sleur werd. Blijkbaar kon het
Frans niet veel meer schelen. Hij sprak er tenminste nooit meer
over en ik evenmin. We namen tenslotte zonder meer aan, dat
ik onvruchtbaar was. En toen wijZe zuchtte.
'Hadden we daar maar rekening mee gehouden' zei hij timide.
Mientje schudde haar hoofd. 'Het heeft nu allemaal geen zin
meer, Max. Mijn man zit in Engeland en ik verwacht een baby.
Volgend jaar wijzen dezelfde mensen, die me gisteren gelukwen
sten en me bloemen zonden, me met de vinger na.'
'Onzin', antwoordde hij krachtig, 'wanneer is het zover?'
'De dokter dacht: begin februari.'
'Nouwanneer was Frans voor het laatst thuis?'
De vrouw dacht na.
'Dat weet ik niet eens precies meer. Het lijkt wei, of het al
jaren en jaren geleden is, Wacht eensZondag! Zondag voor
Pinksteren was hij enkele uren hier. Eigenlijk stiekum. Nu
weet jk het weer! Ze hadden beperkte bewegingsgvrijheid. Dat
betekende, dat ze niet buiten hun garzinoensplgats mochten ko
men. Van een kennis leende hij burgerkleren, omdat het met de
verscherpte stationscontrole onmogelijk was om in uniform te
reizen zonder vergunning. Om één uur was hij hier. Met een
gehuurde auto. Ik weet het nu weer, omdat ik stom verbaasd
was, tmeer ook, omdat hij ?o'n vreemd pak aanhad, tegen vij
ven is hij weer weggereden.'
Hij keek haar opmerkzaam aan, 'En hebben jullie toen....'
'Allicht', antwoordde ze, 'Wat. denk je? Hij was drie weken
niet thuis geweegt.'
'Nou ga dan zelf maar rekenen: begin mei.begin februari.
Je maakt je zorgen om niets,'
Mientje schudde zeer beslist het hoofd. 'Je overtuigt me toch
niet. Ik weet het nu zeker: het lag aan hem, niet aan mij, m'n
jurken beginnen al te krap te worden. Hoe kon het ook anders,
na wat wij uitgespookt hebben
'Allemaal goed en wel, Mientje', hield hij koppig aan, 'maar
dat weet buiten jij en ik verder niemand. Het is volkomen lo
gisch en maak jij je alstjeblieft geen zorgen over volgend jaar,
De mensen zullen er zelfs niet over nadenken. Heeft iemand
Frans nog gezien op die bewuste zondag?'
De vrouw dacht opnieuw na. 'Ja, moeder en vader, Ze kwamen
even aanwippen. Omstreeks half drie. We schrokken ons half
dood, omdat we ternauwernood gekleed waren, In mijn kimono
deed ik open en zei, dat Frans een paar uurtjes thuis was. Vader
begon meteen te lachen, die heeft toch alles dadelijk door. Ik
weet nog, dat ik een reuze kleur kreeg,'
'Alweer een reden minder om je zorgen te maken.'
'Tgen Frans wegreed, zaten de buren buiten, voor het huis. Die
hebben hem ook gezien,
'Kijk eens aan. En zelf weet hij ook, wanneer hij voor het
laatst bij jou is geweest, Geen enkele reden om daar bedrukt over
te zijn. Eigenlijk moest je doblij zijn, Na zoveel jaren getrouwd
te zijn.'
Ze keek hem woedend aan. 'Hoe kun je zoiets zeggen? Jullie
mannen nemen zoiets schijnbaar nogal gemakkelijk op. Dage
lijks verwijt ik mezelf, wat ik gedaan heb. Dat jij er zo luchtig
over kunt praten, is mij een raadsel. Dat ik indertijd zo idioot
ben geweest om.... om....' Ze snikte.
Max haalde zijn schouders op. 'Als je een hekel aan me gekre
gen hebt, om hetgeen we gedaan hebben.om. zeg je het
maar. Dan zal ik wel gaan. Als "je denkt, dat mijn verblijf je hier
in discrediet brengt, heb je gelijk. Morgenochtend zal ik mijn
spullen wel pakken.'
'O, dus je wilt me nu in de steek laten? Als het er werkelijk op
aan komt, zijn jullie allemaal schoften. Geen enkele uitgezon
derd. Goed, donder morgen maar op. Dan ben je er bij voorbaat
van verzekerd, dat de mensen volgend jaar jou niet voor de va
der zullen verslijten.'
Hij schudde zijn hoofd. 'Je bent onredelijk, Mientje, dat bedoel
ik helemaal niet. Ik ben helemaal niet van plan jou in de steek
te laten. Je moest me nu toch wel beter kennen. Je kunt alles
van me gedaan krijgen, je heeft maar te kikken, dat weet je.
Maar als ik je in de weg zit, dan mag je het eveneens zeggen,
dan zal ik gaan. Ik wil je niet tot last zijn, integendeel. En wat
mensen misschien volgend jaar willen denken, zal mij een zorg
zijn. Ik denk alleen maar aan jou, nu Frans er voorlopig niet
kan zijn. Ik Wil alleen mijn best doen voor de zaak. Voor jou en
voor Frans, voor jullie beiden. Als hij na de oorlog gezond
terugkomt in Hoogendijk, hoop ik, dat hij een bedrijf aantreft,
dat zijn volle tevredenheid heeft. Als je mij de gelegenheid geeft,
zal ik mijn best blijven doen de zaak zo goed mogelijk draaien
de te houden.'
Ze kwam overeind en liep naar de man toe. Berouwvol legde
ze haar arm om zijn schouder. 'Het zal wel het gevolg zijn van
mijn toestand, Max, dat ik zo tegen je tekeer ging, maar ik meen
er niets van. Ik ben je dankbaar voor alles, wat je hier doet.
Dankbaar ook, dat hier 's nachts een man in huis is. Met al die
Duitse militairen in het dorp. Vergeef me, Max, dat heb je niet
aan me verdiend. Zo bedoel ik het niet, echt niet.'
Hij greep over zijn schouder haar hand. 'Maak jij je nu ner
gens zorgen over. Misschien heb je wel gelijk en is het onze
baby. Maar dat hoeft verder niemand te weten. Dit blijft geheel
onder ons. Ga er alsjeblieft niet over piekeren, want dat kan
misschien een schadelijke invloed hebben. Aanvaard het simpele
feit, dat je in verwachting bent. En laat ons verder hopen, dat de
oorlog spoedig afgelopen zal zijn. Wellicht veel eerder, dan we
zelf denken.'
Ze drukte een kus op zijn hoofd. 'Dank je Max. Ik ben blij, dat
ik jou tot steun heb. Zonder jou zou ik me geen raad weten.'
In de maanden, die volgden, was Max Ellegers haar in elk op-
zich tot steun. Hij zorgde ervoor, dat zij een dagmeisje kreeg,
waardoor ze in ieder geval ontlast werd van heel wat huishou
delijk werk, dat haar geleidelijk aan te zwaar werd. Bovendien
hielp hij haar zelf zoveel als in zijn vermogen lag en dikwijls
dacht Mientje: Wat een ideale echtgenoot zou Max zijn. Hij zal
wel niet meer hertrouwen na hetgeen hij heeft meegemaakt,
maar de vrouw, die in staat zal zijn hem te doen verlieven,
krijgt een juweel. Ik wou wel, dat ik iemand voor hem wist,
een lief meisje. Ze zouden hier kunnen inwonen, het huis is
groot genoeg. Maar hij heeft alleen maar oog voor mij, al praat
hij daar nooit met één woord over. Ik voel, dat hij van mij
houdt en ik ook van hem, misschien nog meer als die bewuste
avond voor Pinksteren. Toen was het iets heel anders, maar
nu
Het kan niet, wist ze. Ik ben getrouwd en al is mijn man hon
derden mijlen van me vandaan, eens komt hij terug en dan
moet ik rekenschap afeggen. Het is erg genoeg, wat ik gedaan
heb. Hierbij moet het blijven. Ik mag het niet nog erger maken.
Maar soms verlang ik naar hem.... naar zijn armen om me
heen en naar zijn lippen. Daarom is het maar goed, dat ik een
baby krijg. Daardoor zal ik iets hebben om mijn aandacht aan
te besteden.
Een enkele keer kon ze het niet laten hem te liefkozen. Soms
voelde ze, dat hij verstrakte. Maar dat kon haar niet schelen.
'Je bent een schat, Max, om alles, wat je voor me doet. En ik
kan je er zo weinig voor teruggeven, hoe graag ik het zou wil
len. Buig je eens naar me toe, jongen, dan krijg je een hartelijke
zoen van me. Kom.dat kan geen kwaad.'
het plafond boven de dansvloer. Er
komt een wenteltrap naar de eerste
verdieping vanwaar men uitzicht
op de dansvloer heeft.
Door de verbouwing heeft de Har-
ger toneelvereniging echter een zaal
verloren waar zij jarenlang haar uit
voeringen heeft gegeven.
Om het geheel te onderstutten moest
namelijk een paal in de zaal worden
geplaatst waardoor het uitzicht ten
dele wordt belemmerd. Hoewel plaat
sing van een toneel wel mogelijk
bleef achtte de vereniging het vol
gens de heer Meenhorst toch te be
zwaarlijk om hier verder uitvoerin
gen te geven.
Maar dit is niet het enige nieuws
uit De Bokkesprong'. Want niemand
minder dan ons nationale schaats-
ïënomeen Ard Schenk zal hier in 't
seizoen fungeren als disc-jockey ach
ter de discobar die de heer Meen-
norst in zijn etablissement heeft la
ten aanbrengen.
Wat is een discobar, of disco-cheque
of bistrocheque of discoclub, alle
maal fraaie namen voor het zelfde
ingenieuze apparaat
Wel, in een hokje zit een jonge man
achter een microfoon die al of niet
met commentaar door hem te draai
en grammofoonplaten aankondigt.
Hij heeft 2 draaitafels, diverse knop
pen waarmee de geluidsterkte kan
worden geregeld en een kleine 130
platen tot zijn beschikking. Platen
van de meest uiteenlopende soort,
heus niet allemaal beat, zoals u
mocht denken. De heer Meenhorst zei
dat zijn reportoire zich uitstrekt van
af Jan Gorissen tot en met The
Beatles en The Rolling Stones. Een
gezellig accordeonplaatje of een
stukje raszuivere dixieland wordt u
ook op verzoek ten gehoren ge
bracht. Want het platen draaien kan
ook op verzoek gebeuren.
De disc-jockey, j.l. zaterdag was
dat Frans van Loo, kijkt eerst het
aanwezige publiek aan voordat hij
zijn keus maakt. Doordat hij de be
schikking heeft over twee draaita
fels is er geen pauze tussen de mu
ziek. Er zijn zes luidsprekers terwijl
het volume ten opzichte van een
bepaald gedeelte van de zaal apart
te regelen is.
Zoals gezegd zal Ard Schenk mis
schien al deze maand, maar zeker in
de 3 daaropvolgende maanden ach
ter de draaitafels staan om de pla
ten te annonceren. Want Ard is
heus niet zo'n norse jongen als de
mensen misschien wel denken, zei
de heer Meenhorst en hij zal het
uitstekend doen. Voor diegenen on
der u die aspiraties hebben om ook
eens platen aan te kondigen zij ver
meld dat er ook amateur-avonden
zullen worden gehouden. Men kan
zich dan bij de heer Meenhorst op
geven om ook eens te ondervinden
dat het fungeren als disc-jockey niet.
zo eenvoudig is.
verder is de heer Meenhorst hele
maal niet bang dat het een bende
zal worden in zijn café. Als zich
Lier bepaalde individuen misdragen
wordt er beleefd doch dringend aan
Lei, verstand gebracht dat zij gelie
ven te verdwijnen. En verder hebben
we al vorig jaar met een discö-bar
gewerkt en nooit moeilijkheden ge-
I had. En desnoods passen we selectie
toe bij de ingang en als het dan nog
niet gaat dan stoppen we de muziek.
Dan verdwijnen de herrieschoppers
vanzelf wel en het goede publiek
blijft.
De disco-installatie, de eerste in Ne
derland, is afgezet met rietmatten
en past goed in het artistiek inge
richte café.
Het interieur is naar de ideeën van
de heer Meenhorst en de heer Blom,
beheerder van de Blompot bij Groote
Keeten dus totaal veranderd en het
geheel is ongetwijfeld gezelliger ge
worden.
U moet er beslist eens gaan kijken
en ondanks de geringbaarde, langha
rige en donkergebrilde heren en ge-
minirokte dames die u er ongetwij
feld zult aantreffen kunt u in de
zaak van de heer Meenhorst een
paar gezellige uurtjes doorbrengen.
Ook de laatste drive van het sei
zoen is weer een groot succes ge
weest. De heer Jonk had voor deze
avond voor iedere deelnemer een
fraaie prijs beschikbaar gesteld.
De resultaten van diegenen die het
hele seizoen in competie verband
hadden deelgenomen aan de avon
den georganiseerd door de heer Jonk
werden na afloop van de tweede
ronde bekend gemaakt.
De dames Smit-Ruitef werden met
30.589 punten winnaressen. Zij kre
gen ieder twee mooie blijvende prij
zen waaronder een miniatuur spin
newiel. De dames waren dan ook
zichtbaar verheugd met deze prijzen
Het puntenaantal van de ovrige
deelnemers zijn
Hr. Klos-Jonker 30347
Mevr. De Wit Jr. 29254
G. Nieuwland 28961
Mevr. Buiter 28946
Th. Delis 28828
A. de Wit-G. Delis 28448
A. Kramer 28426
Echtpaar v. d. Wal 28396
Dames Jonker Klos 28309
Dames Barsingerhorn-
Groot 28234
H. de Heer 27918
F. Pronk 27858
W. Selhorst 27160
Echtpaar Zoon 26758
Mevr. Vet-G. Selhorst 26758
Th. Zoon 26596
De hr. Groot-Komen 26471
Smit-Vet 26415
De heer Duin 26031
