Gemeenteraad Schoorl
Veroordelen
is niet moeilijk
TWEEDE BLAD DONDERDAG 25 MEI 1967
Feestelijke opening
sportveldencomplex 'Duinranders'
Kampioensspeldje voor eerste elftal
Ingekomen stukken
Aanschaf meubilair
o.l.s.
Subsidie bibliotheek
Aanschaf grasmachine
Begrotingen
en geldleningen
Rondvraag
GEHOORD
IN DE RAAD
Duintreffersnieuws
Door plaatsgebrek konden wij het verslag van de vorige
woensdag gehouden raadsvergadering niet meer plaat
sen. Hoewel dus niet meer zo actueel, besteden wij hier
onder nog enige aandacht aan deze bijeenkomst van
de Schoorlse Gemeenteraad.
DE DUINSTREEK
Voor onze voetbalvereniging 'Duinranders' was het vorige
week zaterdag feest, want toen werden officieel het sportvel
dencomplex en de kleedlokalen en de kantine van de vereni
ging aan de Smeerlaan officieel in gebruik gesteld.
Er was helemaal geen publieek aan
wezig, alleen de pers gaf acte de
presence toen burgemeester Bergh
de openbare vergadering om acht
uur opend.
De heer Sleking had enkele aan
merkingen op de notulen van de vo
rige raadsbij eenkomst en de heer
Bergh beloofde een en ander vol
gens de wensen van de heer Sleking
te doen wijzigen. Overigens zullen
vergissingen in het gevolg wel uit
blijven want alles wordt op de band
vastgelegd. Enige hilariteit ontstond
over de vraag of de recorder die ach
ter de secretaris was geplaatst nu
wel of niet in werking was.
Naast enkele goedkeuringen v. GS op
enkele eerder genomen raadsbeslui
ten was er ook een schrijven van
het Staatsbosbeheer binnengekomen.
Hierbij kwam tot uiting dat in prin
cipe akkoord werd gegaan met de
uitgifte van de 'Pirolo-valei' voor de
aanleg van een zwembad. Met de
voorstellen van B. en W., de inge
komen stukken voor kennisgeving
aan te nemen, stemde de Raad in.
De zolderruimte van de openbare la
gere school aan de Molenweg waar
van eerder door de raad werd beslo
ten deze als 5e leslokaal te benut
ten, dient van meubilair te worden
voorzien. In andere lokalen zijn nieu
we borden nodig en voor deze twee
doeleinden werd de Raad gevraagd
een crediet van 5.862,ter be
schikking te stellen waarmee men
accoord ging.
Bij de brand in het r.k. Verenigings
gebouw te Catrijp ging de biblio
theek aldaar grotendeels verloren.
Reeds enige tijd geleden waren er
in Schoorl besprekingen gevoerd om
tot stichting van een openbare bibli
otheek te komen waarin dan alle
plaatselijke bibliotheken kunnen
worden ondergebracht.
De Centrale vereniging voor reizen
de bibliotheken was bereid gevon
den om, vooruit lopende op de stich
ting van een openbare bibliotheek,
1950 boeken in huur te verstrekken
tegen 1,20 per boek per jaar. Voor
het onderbrengen van deze boeken
dienen rekken te worden aange
schaft die te zijner tijd ook gebruikt
kunnen worden door de openbare
bibliotheek. Om een goede lectuur
voorziening in Schoorl te waarbor
gen stelden B. en W. de raad voor,
om vooruit op de stichting van de
openbare bibliotheek, van boven
vermelde vereniging 1950 boeken te
huren ad 1,20 per boek en voor de
onderbrenging van deze boeken vier
rekken aan te schaffen voor 190,
per rek. De totale uitgaaf zal dus
3100,bedragen. B. en W. merk
ten ten slotte op dat verwacht mag
worden dat door het uitlenen van
boeken jaarlijks ongeveer 800,- kan
worden verkregen.
De heer De Leeuw zei dat het de
plicht van de raad was te zorgen
dat de bibliotheek werd aangevuld
en de heer Louter vertelde dat de
bibliotheek tijdelijk in de toeristen
kerk zal worden ondergebracht.
Het bovenvermelde krediet werd
door de Raad beschikbaar gesteld,
nadat burgemeester Bergh nog had
verklaard dat door een wetswijzi
ging misschien een hogere subsidie
kan worden verkregen.
De praktijk heeft aangetoond dat het
onderhoud van de sportvelden-com
plexen op een snellere én minstens zo
doeltreffende wijze kan geschieden
dan tot dusver. Daarvoor dient een
zg. triple-set gazonmaaiers te wor
den aangeschaft die achter een lichte
tractor en ook in combinatie met de
Landrover kan worden gebruikt.
Men vroeg de Raad hiervoor een
krediet van 2.000,
Wethouder Dekker verklaarde dat
de twee plaatselijke voetbalvereni
gingen niet bereid waren gevonden
.zelf hun terreinen te onderhouden.
Men zou graag zien dat het onder
houd van de velden kan worden uit
besteed maar hiervoor is niemand te
vinden die vooral als het het hardst
nodig is het gras kort houdt. Men
wordt vooral in die tijd teveel door
zijn particuliere belangen in beslag
genomen. Uiteindelijk ging de Raad
ook in deze met B. en W. mee.
Er werden enkele suppletoire begro
tingen vastgesteld en accoord gegaan
met het aangaan van een vaste geld
lening van 55.600,- met de bank
voor Ned. Gemeenten.
Verder werd na enige discussie en
na schriftelijke stemming, de heer
Kooistra benoemd tot ambtenaar van
de burgerlijke stand.
De burgemeester las een uitnodiging
voor, voor de bijwoning van de inge
bruikname van de kleedlokalen en
velden van de voetbalvereniging
'Duinranders' waar u meer elders in
dit blad kunt lezen.
Mevrouw Kroon had tal van wensen
over de verkeerssituatie te Camper
duin en vroeg vooral tijdens de spits
uren op zondagen politietoezicht.
Zowel de heer Sleking als de heer
Meijer wezen op de wanordelijke
tonelen die op de tweede pinksterdag
in Schoorl hadden plaatsgevonden.
De heer Meijer drong aan op aan
trekking van politiemensen uit plaat
sen waar het stiller was en vond dat
de gasten door de gebeurtenissen uit
de gemeente worden gejaagd. Door
dat in een der zaken bier in onge
limiteerde hoeveelheden aan een ie
der boven de 16 jaar mag worden
verkocht is eigelijk alles begonnen,
dit mag de conclusie zijn uit de dis
cussies. Er waren vechtpartijen, klei
ne kinderen liepen enigszins onder
invloed door het centrum van ons
dorp en de mensen werden gedwon
gen van het witte duin naar rustiger
oorden te vertrekken.
Burgemeester Bergh vond de gebeur
tenissen op de tweede pinksterdag
een nare zaak waarvan de oorzaak
voornamelijk ligt in het feit dat in
sommige zaken bier in ongelimiteer
de hoeveelheden te koop is. Met de
wet in de hand begin je hier niets,
aldus de heer Bergh, want het is
toegestaan om dit op deze wijze te
verkopen aan personen boven de 16
jaar.
De burgemeester beloofde met de
middenstand contact te zullen op
nemen en verklaarde dat de politie
moeilijk overal tegelijk kan zijn. Net
toen de wanordelijkheden te Schoorl
aan de gang waren, was de politie
elders geroepen. Ter illustratie dat
de politiemensen echt niet in het bu
reau hadden zitten te klaverjassen,
las hij een rapport voor van adju
dant Heystek. De politie beschikte
in de ochtenduren over vier en des
middags over zes man. Deze zijn de
Dit is een gedeelte
van het kleedge
bouw welke
burgemeester
Bergh officieel za
terdag j.l. opende.
De afmetingen van
dit gebouw zijn
21,6 x 7 meter en
hierin bevinden
zich 4 kleedgele
genheden met
douche en wasbak,
can tine,
twee ruimten voor
de scheidsrechter,
berging, w.c.'s en
urinoirs
hele dag beziggehouden door ver
keersopstoppingen, vechtpartijen el
ders en het opsporen van zoekge
raakte kinderen. Het is duidelijk dat
er, juist toen de vechtpartij op het
duin te Schoorl plaatsvond er nie
mand van de politie aanwezig kon
zijn.
Eigenlijk is het allemaal terug te
voeren tot het personeelsgebrek bij
de politie. De burgemeester had hier
over reeds in het verleden zowel met
de Commissaris der Koningin als
met de Districtscommandant der
Rijkspolitie gesproken.
Deze autoriteiten hebben aldus de
heer Bergh een open oog voor de si
tuatie maar staan ook voor het pro
bleem van het personeelstekort. Als
hoofd van we politie is de burge
meester verantwoordelijk voor het
handhaven van de openbare orde.
Maar die verantwoordelijkheid kan
men alleen maar dragen als voldoen
de personeel ter beschikking staat,
zo zei de heer Bergh. De beschik
baarstelling van personeel voor Am
sterdam heeft de zaak niet eenvou
diger gemaakt.
De gebeurtenissen van de tweede
pinksterdag en de gedachtenwisse-
ling in de Raad, waarvoor de heer
Bergh zei dankbaar te zijn, zullen
voor hem aanleiding zijn zich ter
zake opnieuw met de Districtscom
mandant te verstaan.
Verder drong de heer Meedendorp
nog aan op het beter onder ogen
brengen van de 50 kilometer bepa
ling in de gehele gemeente waarop
de burgemeester toezegde de moge
lijkheden te onderzoeken deze aan
duidingen op de weg te laten aan
brengen.
Het plan-Oost zal binnenkort een
telefooncel krijgen maar de bewo
ners zullen over huisaansluiting nog
wat geduld moeten hebben.
Verder kwamen nog de stelselmatig
optredende overtredingen van het
parkeerverbod in de bocht bij Aagt
dorp en de veelvuldige overtredin
gen van de snelheidsbeperkingen te
Schoorldam.
Tegen tien uur kwam een eind aan
deze vergadering van de Schoorlse
Gemeenteraad.
DOOR
TO DORSSEN-
VAN LOO
Men heeft tal van moeilijkheden
moeten overwinnen om tot dit re
sultaat te komen, dat kwam duide
lijk tot uiting in de toespraak die de
voorzitter, de heer Jonker hield. Hij
schetste in extenso de problemen
waarmee men te kampen had gehad
nadat hij tal van personen had wel
kom geheten had. Het gebouw, dat
door architect Admiraal is ontwor
pen, is door de leden van de Duin
randers zelf gebouwd, terwijl de
Schoorlse middenstand de materia
len voor inkoopsprijs had geleverd.
Onder diegenen van de 154 leden
die veel werk hebben verricht
mogen wel de heer Jonker zelf
en de heer G. Delis worden ge
noemd.
Het gebouw telt vier kleedlokalen,
twee verblijven voor scheids- en
grensrechters, de benodigde douches
en toiletten en een gezellige kantine
waar het na een spannende wed
strijd goed toeven zal zijn.
Door een renteloos voorschot dat de
gemeente had verleend was de bouw
mogelijk geworden en de heer Jon
ker bracht het college hiervoor dank.
Hierna werd door de heer Glorie
de eerste steen onthuld en door de
heer C. Kaandorp het gebouw offi
cieel geopend. Deze wenste het eer
ste elftal van Duinranders geluk met
het door hen behaalde kampioen
schap en wenste hen succes naar de
weg tot de 4e en wellicht naar de 3e
klas van de KNVB.
En nadat burgemeester Bergh het
lint doorknipte dat toegang gaf tot
het speelveld en de drumband en
het fanfarecorps vrolijke muziek ten
gehore brachten, begon de wedstrijd
tussen de pupillenelftallen van Duin
randers en Schoorl. De jongens had
den veel hinder van de harde wind
die recht op het veld stond. De
Schoorlaartjes profiteerden hiervan
te weinig in de eerste helft terwijl
hun tegenstanders van de wind een
dankbaar gebruik maakten.
Ondanks het feit dat de blauwhem-
den na de rust met 12 man speelden
en het uitstekende werk van de
Schoorl-goalie wonnen de Duinran
ders de wedstrijd met 3-0.
De vrouwelijke scheidsrechter was
niet komen opdagen, maar de heer
Jb. Ory was zo bereidwillig haar
plaats in te nemen. In de rust wer
den de heren getracteerd en maak-
EINDE VAN HET EERSTE DEEL
ten de drumband en het fanfare
korps een rondgang over het terrein.
En na de wedstrijd recipieerden be
stuur en kampioenselftal in de can-
tine. Ook voor dit evenement was
de belangstelling groot en waren er
maar net plaatsen genoeg voor het
talrijke publiek.
Burgemeester Bergh bood namens
het gemeentebestuur zijn gelukwen
sen aan. Hij wees onder meer op de
goede geest die in de vereniging
heerste en wenste het eerste elftal
geluk met het door hen behaalde
kampioenschap.
Ook pastoor Herzberg wenste de ver
eniging geluk met datgene wat be
reikt is en wees op de goede geest
die bij Duinranders heerst en die
onontbeerlijk is bij een vereniging.
Namens de afdeling Noord-Holland
van de KNVB sprak de heer Nieu-
wenhuizen die de vereniging feli
citeerde met datgene wat door zelf
werkzaamheid is tot stand gekomen.
Verder zei de heer Nieuwenhuizen
dat de KNVB thans 60.000 leden telt
en de afdeling Noord-Holland bijna
40.000. Men is bang hierdoor het
contact met de spelers op het veld
eigenlijk een beetje te verliezen.
Ook hij wenste het eerste elftal suc
ces voor de komende promotiewed
strijden naar de 4e klas KNVB en
liet zijn goede wensen vergezeld gaan
van een vijftiental kampioensspeld
jes die hij aan aanvoerder Leijen
uitreikte.
De heer De Witte voerde het woord
namens de zustervereniging en wees
op de gezonde rivaliteit tussen de
beide plaatselijke clubs. Naast zijn
goede wensen bood hij een voetbal
aan.
De heer Delis bood namens de tafel
tennisvereniging een fraai bloemstuk
aan, terwijl als laatste spreker de
aanvoerder van het eerste elftal op
trad. Deze zette vooral de trainer in
het zonnetje die ons, zo zei de heer
Leijen wel in de vierde klas zal bren
gen. Als blijk van waardering over
handigde hij een fraaie foto van het
kampioenselftal.
Men bleef nog geruime tijd gezellig
bijeen en 's avonds werd het feest in
intieme kring in café Honky Tonk
voortgezet.
De heer Meedendorp
'Wie leest er nou geen notulen?'
Burgemeester Bergh
'Die vraag heb ik niet gesteld.'
De heer De Leeuw
'Er wordt soms 140 kilometer ge
reden te Schoorldam.'
Adjudant Heystek in zijn rapport
over de tweede pinksterdag
'Een kind van drie jaar was als
gevonden voorwerp op het bureau
aangegeven.'
Burgemeester Bergh
'Wij hebben ons op de kruising
Laanweg-Voorweg verrekend
maar we zullen met twee bussen
gaan ravotten.'
Burgemeester Bergh
'Het heeft mij wel eens tegen de
borst gestuit dat het bezoek aan
Schoorl te Aagtdorp gehonoreerd
werd door een bonnetje van de
politie omdat het parkeerverbod
werd overtreden.'
De heer Sleking
'Kleine jongetjes hadden soms
voor een tientje aan statiegeld
van lege bierflessen die zij had
den gevonden.'
Burgemeester Bergh
'De kratten bier worden naar bui
ten gedragen terwijl de eigenaar
van de zaak zich beklaagde over
de situatie in het dorp.'
De heer De Leeuw
'We kunnen de marine toch ook
niet laten komen.'
Tafeltennisvereniging
Duintreffers zondag a.s. naar
het Anjer toernooi in
Roelofarendsveen.
Zondag 28 mei a.s. neemt de t.t.v.
„Duintreffers" deel aan het Anjer
toernooi dat wordt gehouden in
Roelofarendsveen.
Dit toernooi is landelijk, dat wil
zeggen dat alle afdelingen uit ge
heel Nederland hier vertegenwoor
digd zijn. Onze plaatselijke vereni
ging heeft 10 junioren en 7 senioren
voor dit toernooi ingeschreven. Het
is vooral voor de jeugd een mooie
afsluiting, na een zeer goed seizoen,
om nu eens hun krachten te meten
met de sterkste junioren uit geheel
I Nederland en de nodige routine op
te doen, om het volgend seizoen nog
beter voor de dag te komen.
Wij wensen de t.t.v. „Duintref
fers" veel succes toe op dit grote
toernooi.
Dan kusten ze elkander met ingehouden hartstocht. Beiden
wisten nu, dat elke vezel in hen trilde tijdens hun omhelzing.
Doch beiden waren ze sterk genoeg om te weten, dat een herha
ling nimmer zou plaatsvinden.
De laatste dagen waren 't moeilijkst voor Mientje. Max putte
zich uit in allerlei attenties. Ze keek toe, hoe hij 's morgens de
tafel dekte voor het ontbijt, omdat het dagmeisje eerst om acht
uur kwim. Hij zette thee, maakte het brood klaar, zodat ze niets
hoefde te doen. Als hij zich dan tegenover haar zette om te eten
greep ze weieens zijn hand en glimlachte. Max maakt doorgaans
grapjes, trok zijn wenkbrauwen op en zei op afgemeten toon:
'Pardon, mevrouw, het is niet gebruikelijk, dat de huisknecht
geliefkoosd wordt, nietwaar?'
's Avonds pakte Mientje zich goed in en maakte dan aan de
arm van Max een korte wandeling buiten. Zoveel mogelijk in
beweging blijven, was het doktersadvies, des te gemakkelijker
verloopt straks de bevalling. Terug in huis, hielp hij haar uit
haar mantel, hing alles aan de kapstuk, pookte het vuur in de
kamer op en verduisterde, waarna hij het licht ontstak. Dan
zette hij koffie en bracht die bij haar. Tegen de tijd, dat ze dan
naar bed ging, stond hij voor de vrouw en vroeg: 'Kan de butler
nog iets voor mevrouw doen?'
'Mevrouw verlangt nog één ding: een kus.'
Komisch zijn hoofdschuddend, was het antwoord: 'Het spijt
me, mevrouw maar die waren niet meer voorradig. Sinds kort
zijn die ook gedistribueerd, zodat we er zuinig op moeten zijn.'
Maar als ze met moeite overeind was gekomen, trok ze hem
naar zich toe om hem te zoenen. 'Wat had ik zonder jou toch
moeten beginnen, Max Ellegers, volmaakte man.'
Natuurlijk kust hij haar, rustig en beheerst, toen ze tenslotte
op alledag liep. 'Ik wil alleen maar, dat je een gezonde knappe
baby ter wereld brengt', fluisterde hij haar in het oor.
De tweede week van februari was half verlopen en nog had
de zuster geen intrede gedaan in de woning aan het Noorder-
eind. Max en Mientje keken elkander wel eens aan. En zij
dacht: Als Frans terug is en hij gaat rekenen, dan heeft hij het
door, dat het niet van hem kan zijn. En wat gebeurt er dan? En
op wie zal de baby lijken? Frans heeft zwart haar, maar Max is
blond. Gelukkig dat ik ook blond ben. Ik wou maar, dat het
kwam. Nu is het al 12 februari en ik voel nauwelijks iets. Die
dokter met zijn: eerste week van februari
De tweede week ging voorbij. De huisarts kwam om de andere
dag even kijken en constateerde, dat alles in orde was. 'Niet de
minste redenen om u zorgen te maken. Omdat het een paar da
gen langer duurt? Dat komt zo vaak voor. Zo precies kunt u
nooit rekenen. Blijft u kalmpjes zoveel mogelijk in beweging,
TWEEDE DEEL
HOOFDSTUK 1
Vijf oorlogsjaren vormen samen een lange tijd. Wie er nu nog
aan terugdenkt, beschouwt die periode als een boze nachtmerrie
als een periode vol narigheid en ellende, angst en honger, schaar
ste en vernedering. Een tijdperk, waarin een mens leerde, dat
het leven zeer betrekkelijk kon zijn. Eén bomaanval en dat zou
het einde kunnen betekenen. Eén razzia en dat zou sterven in
een kamp, ver weg van huis, ten gevolge kunnen hebben. Ten
slotte beheerste een soort fatalisme het bestaan van de meeste
mensen, die feitelijk maar één belangrijke gedachte hadden
hoe kom ik vandaag weer aan voldoende eten?
En zo maar ineens was het afgelopen. De dag tevoren was er
nog een kolonne Duitsers door het dorp getrokken. Op een
schoen en een slof. Op gestolen fietsen en gevorderde wagens. In
vuile, versleten uniformen, wetende, dat het einde vrijwel nabij
was.
Waarom ze nog ergens heengingen, wisten ze zelf niet, maar
Befehl ist Befehl, dus gingen ze doelloos, moedeloos, zonder
energie. Misschien waren het dezelfden, die vijf jaar geleden in
keurige uniformen zingende hun zegetocht maakten in de dorpen
der lage landen. Nu was er van hun bravour niet veel meer
over.
Terwijl ze door de straten sjokten, ontmoetten ze enkele vij
andige en spotlachende blikken. De hoon lag duimdik op menig
gezicht. Het leedvermaak kon je er van afschrijven. Het feit,
dat ze nog altijd geweren en mitrailleurs bij zich hadden, gaven
de soldaten een zeker gevoel van veiligheid. Al wisten ze het, op
een enkele fanatiekeling na misschien: het is voor ons een ver
loren zaak. Vandaag nog zijn we meester, vraag niet hoe hoe en
kijk niet naar hun gezichten. Morgen is het wellicht voorbij.
Voorgoed. En wat dan?
Op de vijfde mei waren er geen Duitsers meer in het dorp.
Toen het bericht van de algehele capitulatie bekend werd, duur
de het nauwelijks twee minuten of het dorp was omgetoverd in
een vlaggezee. Twee ondergedoken marechaussees liepen plot
seling in het dorp in hun oude, vooroorlogse uniformen. De
mensen hadden hun werk neergelegd en liepen met blijde ge
zichten de straat op. Max Ellegers gaf ook zijn drie overgeble
ven mensen toestemming de rest van de dag maar vrijaf te
nemen. Wie dacht er onder deze omstandigheden nog aan wer
ken? Daarom sloot hij de werkplaats af en liep naar huis, waar
Mientje zich gereedmaakte om met Sjaantje een eindje het dorp
door te wandelen. De burgemeester, reeds twee jaar geleden af
gezet door de Duitsers, bleek ook weer terug te zijn. Toen de dor
pelingen hem ontdekten bij het gemeentehuis, werd hij hartelijk
toegejuicht.
In de vroege avond, toen Sjaantje naar bed was, dronken Max
en Mientje koffie. Terwijl ze via de openstaande deur naar de
gezellige drukte in het dorp keken, zei de vrouw opeens: 'Max,
ik heb nog een flesje oude klare in de kelder. Zal ik het halen
om deze dag te vieren?'
Hij schudde zijn hoofd. 'Dat bewaren we tot Frans thuis is.'
Haar gezicht betrok opeens. De hele dag sinds het bekend wor
den van de vrede, had ze van alles gedacht: Geen verduistering
meer, straks weer voldoende eten en drinken, en volop licht en
gas en goede kleding. De Duitsers weg, voorgoed, en weer vol
doende hout om te kunnen werken. Misschien zal binnenkort de
carrosseriebouw weer opgevat kunnen worden. En geen angst
meer voor borbardementen
Maar dat de vrede inhield, dat nu iedere dag haar Frans terug
kon komen, was nog niet eens tot haar doorgedrongen. Ik ben
gewoon vergeten, dat ik een wettige echtgenoot heb. Vijf jaren
is Max nu om me heen, ik weet al niet beter, of het hoort zo.
Op één uitzondering na hebben we eigenlijk geleefd als man en
vrouw. We zijn volkomen aan elkaar gewend geraakt. We heb
ben de narigheid ondervonden en zijn samen blij geweest over
onze kleine schat. Max ging de boer op om vlees en boter en
melk. In ruil voor textiel, potten en pannen, schoenen en de
kens, leverde Max kruiwagens af. Met de jongens verrichte hij
allerlei timmerkarweitjes op boerderijen, waarvoor hij dan met
tarwe en rogge thuis kwam, zodat we zelfs in de laatste be
roerde maanden toch nog genoeg te eten hadden. Dank zij Max
hadden Sjaantje en zij nooit gebrek. Wat had ze al die jaren
zonder hem moeten beginnen?
Doch dit alles was weldra voorbij. De rechtmatige heer des
huizes keerde uit zijn onvrijwillige ballingschap. Om zijn plaats
weer in te nemen. Max zou voortaan op het tweede plan komen.
Max, die haar zo dierbaar was, de man van wie ze hield met al
haar liefde.
Ze wist het nu. Zo ze indertijd al enige genegeheid gevoeld
had voor haar man, was die op dit moment in elk geval dood.
Een vreemde komt straks dit huis binnen. Een vreemde, die des
ondanks rechten op me heeft en ongetwijfeld daarvan gebruik
zal maken. En ik zal me er niet tegen kunnen verzetten, hoewel
de gedachte daaraan alleen al benauwend is.
dan komt alles best in orde. U bent een kern-gezonde jonge
vrouw. Iedere factor is ten gunste. Nog een paar dagen geduld,
dan houdt u een wolk van een baby in uw armen.'
In de vroege morgen van de 15e februari bracht Mientje Sornee
een welgeschapen dochter ter wereld. Bij ontsteltenis van de
vader, gingen Max Ellegers en de dokter de dochter aangeven.
Mientje had beslist dat ze Jeannette zou heten, naar Frans'
moeder. En zo werd het kind ingeschreven: Dochter van Frans
Sornee en Hermin Oudkerk.
Het eerste, wat de kersverse moeder deed, was het gezicht
bekijken. Op wie lijkt ze, dacht ze zenuwachtig, op Max of op
Frans? Maar zelf kon ze er geen antwoord op geven. Het was
haar evenwel een hele geruststelling, toen grootvader Oudkerk
na de baby bewonderd te hebben, rustig opmerkte: 'In menig
opzicht lijkt ze op haar vader, hoewelde neus is specifiek
Oudkerk, absoluut Oudkerk. Frans zal opkijken, als hij weer
thuis is, zo'n knappe dochter. Enfin, dat zal zo lang niet meer
duren, Mientje. Alles wijst er op, dat de oorlog over enkele
maanden wel afgelopen zal zijn.
Toen op 5 mei 1945 de vredesklokken begonnen te luiden, was
Sjaantje Sornee vier jaar oud. Een lief verwend ding, het zonne
tje in de woning, die sinds vijf jaren niet meer door de vader
was betreden.
