De voorzomer in het Noordhollands Duinreservaat Veroordelen is niet moeilijk W&feW'bfó Tussen bloemen en vogels Druk vogelleven De flora Maakt u eens een wandeling in de duinen, TWEEDE BLAD DONDERDAG 1 JUNI 1967 Zelf schilderen veel vreugde om een fleurig resultaat Neem een abonnement op De Duinstreek 'Duintreffers'-meuws Schiet uw koffie Als het ooit de moeite waard is om eens wandelend of fietsend de na tuur in te trekken, dan is dat zeker het geval in de maanden mei en ju ni. Volop kunt u nu genieten van de prachtige lentekleuren en -leven in het 4800 ha grote Noordhollands Duinreservaat. Gaarne willen wij u op slechts enkele details van de grote hoeveelheid mogelijkheden wijzen. En als u mocht besluiten te komen, neem dan uw verrekijker en/of uw fotospullen mee en ver geet u vooral niet om u in in het bezit te stellen van de nieuwe han dige wandelkaart waarop de vele toeristische attracties in het gebied van Wijk aan Zee tot en met Bergen heel duidelijk en overzichtelijk ver meld staan. Kiest u eens één van de op de kaart aangegeven 28 wandelingen die in het terrein zijn uitgezet. Ook de parkeerplaatsen vanwaar u kunt starten, de speelterreinen, de ruiterpaden, de upitzichtspunten en ook alle andere wegen en paden staan duidelijk aangegeven. In de komende maanden brengen vooral de vogels extra leven en veel bedrijvigheid in het gehele duinge bied. De wulpen en de grutto's zijn er al lang De wielewaal is begin mei terug gekomen, de tortelduiven zijn al gearriveerd, de zilvermeeuwen hebben hun eieren gelegd en de fa zanten hebben hun jongen, even als de wilde eend die altijd wel erg vroeg is. De bergeendjes in de wa terpartijen van het infiltratiegebied dobberen rond, als kleine zebradon zen balletjes. Eergens in de omge ving kropen ze uit het ei, dat werd gelegd in een nest in een verlaten konijnenhol. Bij het minste alarm van één van de oude vogels trekt het hele spulletje dicht bij elkaar. Re gel is dan, dat dan de woerd een andere kant uitzwemt dan het vrouwtje met de jongen. Lukt het dan nog niet de aandacht van de jongen af te leiden, dan zwemt ook het vrouwtje van de jongen weg. Komt het gevaar nog dichterbij, dan duiken de jongen onder en trachten onder water 'de benen te nemen'. In het heldere water is dan goed te zien dat bij dat onder water zwemmen, behalve de pootjes ook de vleugels worden gebruikt. We moeten het echter niet zo ver laten komen. Ook ter bescherming van de jonge vogels geldt het voorschrift op wegen en paden te blijven. Met uw kijker en vooral met wat geduld kunt u er echter net zo veel plezier aan bele ven als u maar wilt. Over een paar maanden, wanneer de jongen nog niet volwassen zijn, gaan de oude vogels in noordelijke rich ting wegtrekken om ergens in de duitse bocht zich door de rui een nieuw verenpakje aan te meten. Werd aanvankelijk elk vreemd jong uit het toom gestoten,, nu trekken de jongen bij elkaar. We zien dan soms troepen van 30-60 jongen, vaak begeleidend door slechts één ouder paar en zelfs worden ze soms hele maal aan hun lot overgelaten. In totaal zijn er dan wel 125-175 jon gen te tellen. Veel tomen bergeenden trachten zich al wandelend een weg door het duin te zoeken naar de polders, om daar hun jongen verder groot te brengen. Deze tocht is geen eenvou dige zaak, wanneer we denken aan de drukke verkeerswegen, die ze moeten oversteken en de goed willende mensen, die loslopende jon ge eendje bijeen willen drijven, van gen enz. Laat u ze a.u.b. gaan; laat ze hun eigen weg zoeken, ze komen dan waarschnijlijk beter terecht dan bij u thuis in een teitje of badkuip. In Castricum zijn deze eendencon centraties echt iets dat we te danken hebben aan de infiltratie van het Lekwater in de duinen. Behalve de bergeend, slobeend en wilde eend, zijn het vooral ook de grappige kuif- eendjes, waarvan de witgeflankte mannetjes opvallen. Over deze soort en over andere vogels zullen wij u gaarne in een volgend artikel wat meer vertellen. Bent u echter meer geïnteresseerd in bloemen en planten dan in vo gels? Zo ja, dan is er al weer een overdaad van onderwerpen waarvan u wandelend met volle teugen kunt genieten. U kent toch wel de practP"" tige pollen duinviooltjes, de veldjes met witte akkerhoornbloem, de wil de aardbei, het duinroosje en de bloeiende meidoorn, vlier en brem Laten we voor de eerste maal eens een keus maken uit één der wande lingen 1, 2, 3 of 4. (Oneven no's plm. 1 uur, even no.'s plm. 2 uur). Uw auto staat dan rustig of bij ho tel Duinvermaak (wandeling 1 en 2) of bij 'de Fransman' (wandelingen 3, 4, 5 en 6). Rondom de duinmeertjes (1 en 2) de bloeiende brem. In de duinmeer tjes (dit zijn kunstmatige vijvers voor berging van het spoelwater der filters van het waterleidingbe drijf) duizenden vissen, de ruis- voorn. Neemt u dus als u of 1 of 2 maakt, gerust een zak oud brood mee, want het is beslist de moeite waard, niet alleen voor de jeugd maar ook voor de volwassenen. De voorn eet hier bij wijzen van spre ken uit uw hand. U behoeft zich echter niet steeds aan de genummerde routes te hou den. Als u met behulp van uw kaart een omweggetje wilt maken, is dit alleen maar aantrekkelijk en ziet u dikwijls de meest ongerepte plekjes. We nemen nu ook eens als voor beeld de wandelingen 5 of 6, die u rustig een eind kunt combineren met no. 7. U wandelt dan via de Verbrande Panweg tussen de bloei ende meidoorn door, terwijl u ook overdag de nachtegaal met zijn doordringend gezang zult kunnen herkennen. Neem af en toe eens een zijpad en tracht nog wat dichter bij de zangers te komen. Het is beslist de moeite waard. Die Verbrande Panweg heeft zijn naam te danken aan een duinbrand, die omstreeks 1850 in de loofhoutbossen van dat gebied plaats had. We hebben nu alleen maar even een heel kleine voorstelling van enkele wandelroutes in het noorderlij k ge bied gegeven. U behoeft echter niet speciaal in Bergen te blijven, juist voor de Bergenaar en de inwoner van Schoorl zijn ook de Egmonden, de Castricumse, de Heemskerkse en Wijk aan Zeese duinen bijzonder mooi, met veel rust en veel interes sants. Maakt u eens een mooiee wandeling via de Schapenweg, die begint aan de Rijksstraatweg onder Heemskerk en eindigt op de Van Oldenburghweg vlak bij zee. Via de Kruisberg of Bloemberg wandelt u in een paar uur heen en terug en u hebt dan genoten van de bloeiende meidoorn, prachtige bossen en allerlei unieke landschapsvormen. Let b.v. eens op het zogenaamde prabool duin aan het westeinde van de Schapenweg, sikkelvormiig door zeewinden uitge- stoven duinkraters. In een volgend artikel zullen we ons niet bepalen tot wandelen of fietsen maar het ook eens hebben over an dere mogelijkheden die het reser vaat u biedt, zoals b.v. de ruiter sport of het kamperen. Slechts op twee attracties willen wij u nu reeds wijzen en dit zijn: het weg- wijsmuseum en het vlak daarbij be ginnende natuurpad. Het wegwijsmuseum nabij het kam peerterrein en het theehuis Johan na's Hof aan de Zeeweg te Bakkum, geeft u vele informaties over plan ten en dieren die u op uw wandeling mogelijk al zag of nog kunt ontmoe ten. Een uitbreiding van de opberg ruimten die in de afgelopen winter tot stand kwam, gaf ons gelegenheid een en ander beter te doen uitkomen en het tentoongestelde meer aan het seizoen aan te passen. Het ligt dus in de bedoeling zo nu en dan eens te gaan wisselen van onderwerpen. Momenteel is er onder meer een overzicht gemaakt van vogels en waar u deze kunt aantreffen. Rond het gebouw zijn de in het duingebied voorkomende planten aangeplant en van een naambordje voorzien, zodat u op een eenvoudige manier deze soorten kunt leren ken- Bovendien is er van het museum af een natuurpad uitgezet, te herkennen aan groene genummerde paaltjes met oranje kop. Een speciale be schrijving welke u zich tegen een DE DUINSTREEK kleine vergoeding tijdens de ope ningsuren van het museum kunt aanschaffen, geeft u behalve de na men van de planten, allerlei we tenswaardigheden. Langs de route zijn veel etiketten met plantennamen geplaatst. Wij mogen toch wel aan nemen dat u deze laat staan, zodat de wandelaar die na u komt er ook gebruik van kan maken. Na tuurlijk hebben wij begrip voor het feit, dat veel jeugdigen die voor hun schoolopleiding een opdracht hebben om een herbarium aan te leggen hier wel een zeer gemakke lijke mogelijkheid vinden, om aan de wens van de leerkracht te gaan voldoen. Doch u zult kunnen begrij pen, dat dit hier, waar zovelen daar van wille profiteren, beslist niet kan. In 1966 zijn we met dit natuurpad gestart. De eerste tijd werden er nogal wat vernielingen als boven bedoeld aangericht, doch nu gaat men ons werk gelukkig waarderen en krijgt men plezier in het kennen en herkennen van planten, struiken en bomen. Wanneer u dit natuurpad gaat be wandelen, dan heeft u uiteraard de normale duintoegangskaart nodig. Alle door u gewenste inlichtingen zullen u gaarne worden verschaft door de afdeling Terreinen van het P.W.N., Van Oldenbarneveltweg 40 te Bakkum (telefoon 02518-2243). Wij weten dat zelf doen enorm boeiend kan zijn en veel vreugde kan geven om het karwei of karweitje dat voltooid werd met wat moeite, maar met weinig kosten. Wanneer u op het gebied van het zelf-schiideren nog een eerste stap moet doen, begin dan met een klein werkje. Wellicht is er in huis iets waarop u Kunt oefenen - op een plaats waar het niet direct zo heel mooi moet. Het kleine werk maakt dat u er alle tijd voor kunt nemen, zodat u zich voorbereidt op het grotere werk. En dan: - wjj zijn daar zeker van - zullen teleurstellingen niet voorkomen, ze ker niet wanneer u de onderstaande aanwijzingen goed ter harte neemt. HET GEREEDSCHAP VAN DE DOE-HET-ZELF SCHILDER Alles wat u bij het schilderen nodig heeft, is op de foto afgebeeld. Allereerst een klein kwastje voor hoeken en smalle randen, een grotere kwast voor grotere oppervlakken. Voor muren en plafonds is een verfrol en een bij passende verfbak uiterst praktisch. De boender gebruikt u voor het stevig wassen met ammoniak bij de voorbereiding voor het werk. Voor het vullen van gaten en scheuren is een zgn. snelpleister nodig. Er zijn verschillende goede merken in de handel. Voor kleine gaatjes kunt u ook plamuur gebruiken. Een verfschrapper is voorwaarde voor succes, wanneer u een oude verflaag moet verwijderen. Een steekmes van hard staal, voor het verwijderen van roest op metaal, schuurpapier, een plamuurmes en een stopmes behoren verder tot uw uitrusting. En dat zijn dan alle - echt niet kostbare - hulpmiddelen die u bij het schilde ren nodig heeft. Behandel uw gereedschap met zorg: maak dat alles na gebruik goed schoon wordt. Die zorg werkt mee aan het resultaat dat u verlangt. DOOR TO DORSSEN- VAN LOO Was Max het niet geweest, die haar op de morgen van de 29e november 1943 verwelkomd had met een bos bloemen? Zelf had ze er geen ogenblik aan gedacht, dat ze op deze dag twaalf en een half jaar getrouwd was met Frans Sornee, wiens naam ze nog steeds droeg, maar die al drie en een half jaar niet meer had gezien. Ze had het beschouwd als een wrange grap. Een klucht. Daarom was ze goed nijdig geweest. Arme MaxHij had het goed bedoeld en dat begreep ze later op de dag. Hij wilde niet, dat ze Frans vergat. Te pas en te onpas noemde hij zijn naam, hetgeen haar soms haar wenkbrauwen deed fronsen. Ze wilde liever niet meer aan hem herinnerd worden, het deed haar niets meer, dat hij er niet was en als hij nu, na de bevrijding voorgoed wegbleef, zou het haar niets kunnen schelen. Eigenlijk ben ik een onmens, realiseerde ze zich. Wie weet, hoe Frans al die jaren geleden heeft. Hij kan wel verwondingen opgelopen hebben. De vraag rijst zelfs nog, of hij nog leeft. Na dat Roode Kruisbericht heb ik immers nooit meer wat van hem vernomen? Ze stond resoluut op en liep naar de kelder. Even later kwam ze terug met een glas en een klein flesje. 'Geen onzin, Max. We kunnen gerust aannemen, dat hij zijn natje en droogje wel op tijd gehad zal hebben. Vandaag vieren we samen de bevrijdingsdag van ons land, jij en ik. Vijf jaren hebben we samen opgetrokken en in die vijf jaren heb jij voor mij en de kleine meid gezorgd. Ik toast je vanavond op een borrel. Als een kleine blijk van waardering.' Ze trok de kurk van de fles en schonk zijn glas vol. 'En jij?' vroeg hij, verlangend naar het glas kijkend. De vrouw stond opnieuw op. 'Ik heb nog limonade. Wacht even, ik haal het.' Wat later klonken ze. 'Op een spoedige terugkeer van Frans', zei hij lachend. Haar gezicht betrok. 'Op de bevrijding', verbeterde ze. 'En op de liefste man, die mij vijf jaren lange jaren vertroeteld en verzorgd heeft, zodat ik nooit iets te kort gekomen ben, on danks schaarste, honger en ellende. Op de man, die ik altijd zal liefhebben', voegde ze er zacht aan toe. Hij was diép getroffen door haar lof. Haar kennende, bemerkte hij de ingehouden hartstocht in haar stem. Het was waar: feite lijk bestond er geen Frans Sornee meer. Vijf jaar lang hadden ze samen aan één tafel gezeten, moeilijkheden besproken en elkan der geliefkoosd, gekust. Bij het ouder worden had hij geleerd zich in te houden, niet meer toe te geven aan het soms wilde verlangen naar deze vrouw. Hij kende haar immers? Hij wist toch, wat ze geven kon, namelijk alles, wat in haar was? Haar volle, onbaatzuchtige, verterende liefde? Doch na die fatale Pinksterdagen hadden beiden er angst vallig voor gewaakt het niet meer zo ver te laten komen. Al las hij soms de hunkering in haar ogen en spraken haar blikken meer dan woorden konden weergeven. Er waren gevaarlijke perioden geweest, waarin hij met alle kracht, die in hem was, zich verzet te. Ze is zwakker dan ik, wist hij, dus ik moet er voor zorgen, dat ik haar niet in de verleiding breng. Hou zou het straks gaan, als Frans weer terug was? Hij be sefte: dat kan nooit goed gaan. Frans is altijd een scherpe op merker geweest en hij zal het binnen enkele dagen door hebben, dat ze niets meer om hem geeft, maar dat ik het ben, maar wie haar hele wezen uit gaat. Het beste zal zijn, dat ik vertrek. Tot zijn komst blijf ik, maar ik moet me er alvast op voorbereiden om heen te gaan, als hij er is. Ze dronk uit haar glas, hem onafgebroken aankijkend. 'Waar denk je aan?' Hij haalde zijn schouders op. 'Waar denkt een mens aan op een dag als vandaag?' We zullen helemaal moeten omschakelen. Alles gaat immers weer normaal worden, als vroeger?' Mientje glimlachte. 'Ik ken je, Max. Ik ken je door en door. Al is er nooit meer iets tussen ons geweest, sinds sinds die dag, dat je weer terugkwam, weet ik precies, wat je denk en voelt. Laten we elkaar alsjeblieft niet voor de gek houden, lieverd. We houden van elkaar met iedere vezel van ons li chaam. Waarom zullen we het ontkennen? Het is de waarheid. En uit respect voor elkaar omdat we geen van beiden de andere wilde vernederen hebben we nooit meer de laatste grens overschreden. Zo sterk was onze liefde en zo sterk is hij nog. Zeg maar eens, dat het niet waar is!' Ze boog zich voorover om zijn glas bij te vullen. Maar Max haalde ongeduldig zijn schouders op. 'Wat heeft het voor zin, Mientje, om er opnieuw over te begin nen. We weten het van elkaar, goed, je hebt gelijk. Het was voor mij een vreugde, iedere dag van je nabijheid te mogen genieten. Samen met onze kleine meid. Maar we moeten niet meer terug zien, we moeten rekening houden met de werkelijkheid, al is die voor jou misschien hard. Voor ons ligt een nieuwe toekomst en dat betekent, dat op de duur onze wegen zich zullen schei den. Frans komt terug. Met zijn rechten. Rechten op jou, die je niet zult kunnen verloochenen. We weet, wat hij in die vijf ja ren allemaal heeft doorgemaakt. Wie weet hoe groot zijn ver langen naar jou is. Al het andere zul je moeten onderdrukken en proberen te vergeten. Je zult je opnieuw moeten instellen naar een leven met Frans. Dat is toch niet meer dan billijk? Wees alsjeblieft realist, Mientje. In zijn hart was hij altijd een goede kerel. Misschien was hij in bepaalden opzichten voor jou een teleurstelling wie is er volmaakt? Je zult moeten om schakelen. Ik eveneens. Laten we proberen alvast met deze situ atie vertrouwd te maken.' 'Voor mij zul je altijd de man zijn', antwoordde ze zacht. 'Misschien zal ik aan jou denken, als ik als ik straks in zijn armen lig.' Hij dronk zijn glas leeg en kwam overeind. 'Laten we maar gaan slapen. De dag was vol emoties. Morgen gaan we alles nuchterder bekijken. De eerste roes is voorbij. Bovendien nu kan Frans elke dag thuiskomen.' Ze antwoordde niet meer. Tevergeefs wachtte ze op zijn nachtzoen. Hij sloot deuren en ramen en hoorde, dat hij buiten nog met iemand stond te praten. Ze was al lang op haar slaap kamer, toen ze hem naar boven hoorde gaan, met zijn zekere zelfbewuste stap. Terwijl de tranen over haar wangen gleden, kleedde ze zich uit. Op 29 mei 1945, precies veertien jaren na zijn trouwdag, reed Frans Sornee Hoogendijk binnen in een jeep. De man, die als wachtmeester vertrokken was, keerde terug als kapitein Sornee, in een keurig Amerikaans uniform, maar toen Mientje hem zag aankomen, greep een paniek haar aan en slechts de zachte druk van Max hand op haar arm vermocht haar zich te beheersen. Enkele sekonden later lagen de beide echtelieden in eikaars ar men. Maar Max Ellegers had het vertrek al verlaten. HOOFDSTUK 2 Het nieuwtje over de terugkomst van Frans Sornee was er al spoedig af. De buurt had allerijl een ereboog in elkaar gezet bij het poortje naar de ingang. Tussen groen en bloemen zat een karton, waarop geschreven was: 'Welkom thuis!' De muziekvereniging bracht op de eerste avond een serenade, waarna de burgemeester, officieel met de ambsteken om, har telijke en waarderende woorden sprak over 'de doodgewaande zoon van ons dierbaar dorp.' Uit het verre Meerslo was de oude mevrouw Sornee persoonlijk met een auto gekomen om haar zoon te begroeten. Oudkerk en zijn vrouw maakten hun opwachting, andere familieleden kwa men de stoere kapitein begroeten. Ondanks de schaarste organi seerde Max flessen drank en lekkernijen. Drie dagen werd er feest gevierd waarbij iedereen het er over eens was, dat Frans Sornee natuurlijk ouder was geworden vijf jaren oorlog gaan je vast niet in je kleren zitten, nietwaar? maar dat hij nog best met zichzelf voor de dag kon komen, al was hij dan de veertig gepasseerd. En bruin, dat-ie was! En heb je dat mooie uniform gezien? Het staat hem kranig, niet? Ja, die Mientje zal wel dolgelukkig zijn met haar officier jonge jonge vijf jaar je man van huis die heeft even wat in te halen! Waarna men elkander grinnikend aankeek, alsof men zeggen wilde: Je begrijpt wel, wat ik bedoel he? 2,per kwartaal 7,50 per jaar Hoe doen we dat met oud hout Als de oude verflaag weinig bescha digd is, kunt u volstaan met schu ren. Er zijn in de handel preparaten verkrijgbaar, die - in water opge lost - het schuren gemakkelijk ma ken. Het oppervlak moet eerst goed gereinigd worden en nat zijn. Dan kunt u schuren. Veel water gebrui ken. Daarna met spons en zeem af- lappen. Vervolgens gaat u te werk als hieronder aangegeven onder be werking van nieuw hout. Wanneer het oude hout een heel oude verflaag draagt, of wanneer- meer lagen verf vroeger over elkaar heen zijn aangebracht, dan ontkomt u niet aan het afbijten. Dat wordt met een goed af bijtmiddel gemakke lijker gemaakt. Denkt u er wel aan om goed te ventileren! Na het afbij ten wordt de oppervlakte goed met water schoongemaakt om het afbijt- middel geheel te verwijderen ook uit de plooien van het hout. De nu los zittende verf verwijdert u met een scherpe, driehoekige schaper. Daarna volgt u de werkwijze als hieronder beschreven. NIEUW HOUT Eerst schuren Dit moet altijd en zeer grondig ge beuren. Als u dit achterwege zou laten, zijn er geen goede resultaten te verwachten. Na het schuren af stoffen. Gronden Verdun een goede grondverf volgens de voorschriften op de verpakking. Breng de verf dun en gelijkmatig op het hout aan. Daarna geheel laten drogen. Plamuren Dit dient om de altijd aanwezige kleine oneffigheden weg te werken. Houdt hierbij het plamuurmes niet teveel rechtop, omdat u dan de pla muur weer weg krabt. Ook niet te plat; want dan wordt de laag te dik aangebracht. Bedenk dat plamuur snel droogt. U moet dus snel wer ken. Schuren Als de plamuur gedroogd is, moet opnieuw geschuurd worden. Het op pervlak wordt daarmee voorbereid voor het voorlakken. Voorlakken De glanslak, waarmee u uw werk stuk later wilt aflokken, moet vol gens de aanwijzigingen op de ver pakking verdund worden met ter- petine. Met deze verdunde lak gaat i; het hout gelijkmatig voorlakken. Schuren Nadat deze laklaag is gedroogd, gaan we opnieuw schuren. Ditmaal met fijn schuurpapier. Voor u aan het aflakken gaat beginnen, goed alle schuurresten verwijderen. Aflakken Hiervoor gebruikt u de lak in ver dunde vorm. Bij grote oppervlakten zet u de verf dik op met één streep in het midden. Vervolgens verdeelt u de verf door de kwast met zigzag gende bewegingen over het opper vlak te strijken. De laatste streken in één richting. Mej. T. Kalk en de heer J. Delis door gedrongen tot in de finale gemengd dubbel 2e-3e klas De T.T.V. 'Duintreffers' trok zondag j.l. naar het Anjer Tournooi in Roe- lofarendsveen. Er was een deelname op dit prachtige tournooi van 800 da mes, heren, jongens en meisjes uit geheel Nederland, maar ook Enge land en Duitsland waren vertegen woordigd er werd gespeeld op 70 wedstrijdtafels. De jeugd van 'Duintreffers' heeft heel goed gespeeld maar ook veel ge leerd en dat is juist heel belangrijk voor de toekomst. Enige meisjes van 'Duintreffers' speelden tegen Duitse meisjes en dit was iets dat ze nooit hadden verwacht. Tot een grote prestatie kwamen mej. T. Kalk en de hr. J. Delis, die op dit sterk bezette tournooi wisten door te dringen tot de finale ge mengd dubbel 2e-3e klas. Maar ze stuitte in de finale op te sterke tegenstand en verloren in 3 games met 21-16 - 16-21 - 15-21 eer vol van een dubbel van de vereni ging Salamanders uit Den Haag. De leden van de vereniging 'Duin treffers' kunnen op een geslaagde dag terug zien. Een 'pistool', dat koffie gereedmaakt en deze tevens van melk voorziet is thans in Engeland verkrijgbaar. Men kan zulk een apparaat aanschaffen in drie formaten: het kleinste 'schiet' tien koppen, het grootste vijftig. Het pistool bestaat uit twee delen van kunststof. Het ene wordt met poe derkoffie, het andere met melk ge vuld. Als beide in de kop zijn 'ge schoten' kan de koffie voor gebruik gereed worden gemaakt door er warm water aan toe te voegen. En suiker, vanzelfsprekend. (Dia)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1967 | | pagina 5