De onwerkelijke wereld
van het televisienieuws
53
■lm
Veroordelen
is nief moeilijk
De wonderschelp van
Olidin:
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 3 AUGUSTUS 1967
Blitsbrommers voor tuffende tieners
De hemel is hun sportveld
Zweefvliegers genieten van
avontuurlijke sport
Uitbreiding plan Oost
door Schoorlse
aannemer.
Elke avond kijken miljoenen men
sen naar het televisienieuws, dat
overal ter wereld in de huiskamers
wordt gebracht. Krijgt men de waar
heid te zien? Men ziet het toch met
eigen ogen, nietwaar? Het antwoord
op deze vraag luidt ontkennend. Wat
men ziet is een keuze, die camera
man en regisseur met de camera van
een bepaalde gebeurtenis hebben ge
maakt.
Henry Fairlie, correspondent in
Washington van de Engelse Sunday
Express, schrijft een interessant ar
tikel over dit onderwerp in het
augustusnummer van Het Beste. Hij
put daarbij uit eigen ervaringen. Te
levisie schept niet alleèn nieuws, zo
als kranten dat sinds generaties
doen. Televisie schept haar eigen ge
beurtenissen. Er bestaat een belang
rijk verschil tussen de vraag: „Heb
je het verslag van de moordpartij in
Kongo in de New York Times ge
lezen?" en de vraag: „heb je de
moordpartij in Kongo gisteravond op
de televisie gezien?" De eerste op
merking houdt slechts in dat men
een verslag heeft gelezen dat van
e'k ander kan afwijken. De tweede
opmerking houdt in dat men de ge
beurtenis zelf heeft gezien. Hoe voor
zichtig men ook met het medium te
levisie omspringt, men kan deze (on
gewilde vorm van) misleiding niet
voorkomen.
De televisie kan incidenten weer_
geven. Maar de televisie kan slechts
zelden een gebeurtenis weergeven.
De ware betekenis van een gebeur
tenis hangt af van het geheel harer
bekende en onbekende oorzaken, van
het geheel der bekende en onbeken
de incidenten die ertoe bijdragen,
en van alle repercussies die eruit
voortkomen, De totaliteit van een
incident kan gemakkelijk worden
beschreven; de totaliteit van een ge
beurtenis kan zelfs de historicus
ontgaan-
Deze moeilijkheid, waaraan de
dagbladverslaggever van dag tot dag
het hoofd moet bieden, kan de tele
visieverslaggever maar zelden over
winnen. Immers, de dagbladverslag
gever bezit flexibiliteit, Hij kan
doordringen waar de camera dat niet
kan, Hij kan temperen, relativeren.
De televisieverslaggever, daarente
gen, kan zijn woorden nog zo zorg
vuldig kiezen, hij kan nooit een op
zienbarend schouwspel in het juiste
perspectief plaatsen.
Niet alleen vormt het openbare en
het opzienbarende element de kern
van televisie, in een belangrijk op
zicht heeft televisie een wezenlijk
belang bij rampspoedige gebeurte
nissen, Aangezien zowel kranten als
televisie uit zijn op een pakkend
relaas, verslaan ze liever een grote
staking dan onderhandelingen om
een staking te voorkomen. Toch kan
de kranteman onderhandelingen bij
na even boeiend maken als een sta
king. Maar wat kan de televisie met
onderhandelingen beginnen? Ze kan
alleen beelden geven van mensen die
bij een gebouw aankomen en van
mensen die het verlaten.
Vervorming.
Beweging is het materiaal van de
televisie en deze kan niet nalaten
hierop de nadruk te leggen. Tele_
visie bezit drie duidelijke kenmer
ken die de bijzondere verleiding
waaraan ze is blootgesteld, verster
ken. Daar is in de eerste plaats de
tijdsbeperking. Het lezen van een
belangrijk verslag in een krant kan
tien minuten kosten. De televisie
beschikt bij het presenteren van het
nieuws eenvoudig niet over zoveel
tijd. Dit leidt tot een mate van con
centratie die vervorming meebrengt;
en bij het verslaan van geweldda
den concentreert men zich zozeer
op het gewelddadige incident, dat de
complete gebeurtenis wordt buiten
gesloten. Een voorbeeld van zo'n
vervorming was de charge van de
politie tegen de demonstranten voor
burgerrechten bij de brug te Selma
in Alabama in maart 1965. Iedere
betrouwbare verslaggever die ik ken
en die erbij is geweest, zo schrijft
Fairlie, wijst erop dat er eerst een
periode was waarin politie en de
monstranten elkaar zonder geweld
pleging opnamen, in een atmosfeer
van ondraaglijke spanning. De uit
zendingen van de televisie-nieuws
dienst toonden deze inleidende con
frontatie niet, en konden ze ook niet
tonen; drie minuten film betekent
in een nieuwsuitzending een lang
onderdeel. Maar zonder kennis van
de voorgeschiedenis die de geweld
daden in perspectief zouden plaat
sen, gaat men denken dat een bruut
optreden van de politie een automa_
tisch verschijnsel is, dat de politie
zich altijd zo gedraagt.
Meredith.
De televisie kan uit incidenten niet
slechts gebeurtenissen, maar hele
bewegingen scheppen. Gedurende de
tijd dat ik de onder leiding van
Meredith gehouden tocht door Mis
sissippi volgde, werd ik voortdu
rend verbijsterd door het verslag
dat de televisie hiervan gaf. De on
samenhangende colonne maakte op
het scherm de indruk van een leger.
Wanneer de camera's draaiden, ver
manden zich de demonstranten -
gering in aantal en allesbehalve in
drukwekkend van voorkomen - en
speelden de rol die van hen werd
verwacht. De leiders schreden naast
elkaar voort, aan het hoofd van
hun geestdriftige volgelingen.
De werkelijke betekenis van de
tocht door Mississippi lag in het ge
heel niet in een dergelijke eendrach
tige demonstratie, maar- in het feit
dat hij de diepgaande tegenstellin
gen tussen verschillende groeperin
gen van de beweging voor burger
rechten inzake „black power" aan
het licht bracht.
Een van de voornaamste moeilijk_
heden waarmee het televisienieuws
(en ook het filmjournaal) te kampen
hebben is gebrek aan tijd en ruimte.
Het ligt zeker niet aan de bekwaam
heid van de samenstellers dat van
veel gebeurtenissen een vertekend
beeld wordt geschapen. Het medium
en de gebeurtenissen zelf zijn er
dikwijls aanleiding toe. Vandaal-
dat een kritische instelling van de
zijde van de televisiekijker in hoge
mate wenselijk is.
een boek vol verhalen,
strips, wetenswaardigheden,
spelletjes, knutselwerk
en raadsels.
DE WONDERSCHELP VAN OLI
DIN, een groot en bijzonder fraai
uitgevoerd nieuw deel uit de AP-
Jeugdserie, bevat een bonte, afwis-
DE DUINSTREEK
selende verzameling verhalen, lange
en korte strips, knutseladviezen
raadsels, handleidingen voor allerlei
spelen en nog veel meer van wat
kinderen vandaag boeit. Dit boek,
met de vele prachtig in kleur ge-
illustreerde bladzijden en de buiten
gewoon gevarieerde opeenvolging
van allerhande leesgenres, werd sa
mengesteld door de bekende journa
list en criticus J. H. W. Veenstra.
Het boek is genoemd naar een
der hoofdfiguren uit een stripver
haal naar het avontuurlijke jonge
tje Olidin, dat dankzij een wonder-
schelp de wonderlijkste avonturen
beleeft. Olidin was een schepping
van de bekende kinderboekenschrij
ver W. Schippers, van wie ook het
lange avonturenverhaal Professor
Wat-Nat en de Molligraaf is. Maar
Olidin is ook de naam geweest van
een jeugdblad, van een veertien
daags clubblad, dat jarenlang be
stemd was voor de leden van de
Shell Junior Club, die van 1957 tot
1964 heeft bestaan. Met toestem
ming van de Shell heeft J. H, W.
Veenstra uit de zeven jaargangen
een boeket samengesteld van het
leukste, het spannendste en het fleu-
rigste wat er in Olidin is versche
nen.
Dit boek zal een vooraanstaande
plaats in de boekenkasten van vele
gezinnen gaan innemen, want het is
een echt gezinsboek. De vele knut-
selkarweitjes die het biedt, maken
het tot een werk om te lezen en te
herlezen. Een boek kortom om niet
alleen te lezen, maar om mee te
leven Een boek waaraan Hans An
dreus, Friso Henstra, Alice Houck,
J. Kruis, Ferdinand Langen Suzan
ne Lecointre, M. Mok, Roberic, Hei-
ga Ruebsamen, Chris Scheffel, W.
Schippers, Anneke Wollrabe en vele
andere bekende schrijvers en teke
naars hun medewerking verleenden,
zodat het boek vast en zeker een
plaats onder de klassieke kinder
boeken beschoren is
Voor tineers en twens, die genoeg
hebben van hun zwarte, grijze en
spierwitte brommer, is er goed
nieuws. Sinds kort zijn er namelijk
brommers te koop, die in alle mo-
mogelijke kleuren gespoten kunnen
worden.
Bij het bestellen van zo'n brommer
'blitsbrommer' wordt een in-
vultekening verstrekt, waarop de
persoonlijke ideeën van de jonge
konsument over kleur en kleurkom-
binaties kunnen worden ingevuld.
Binnen drie weken wordt de brom
mer dan geleverd.
Duur is hij zeker niet: 453,en
498,de laatste niet alleen met
verende voorvork, koplamp met dim
licht, ingebouwde km-teller en vol-
naaf remmen voor en achter, maar
ook met een 1-ketting motor en een
koppeling in oliebad.
Een aantrekkelijk artikel voor kleur-
bewuste jonge mensen en ook voor
leden van sportverenigingen.
Bij het besturen van een zweefvlieg
tuig gaat de oeroude droom van de
mens om te kunnen vliegen pas
werkelijk in vervulling. Als een vo
gel zo vrij kan men de kleine witte
wolkjes tegemoet vliegen en hun
wisselende vormen gadeslaan. Dit
gevoel van vrijheid is' een enorme
sensatie. Sommige mensen gaan
schreeuwen, zingen of huilen van
vreugde. Deze vreugde en opwinding
welke aan het zweefvliegen zijn ver
bonden, hebben deze sport in vele
landen populair gemaakt. In Duits
land, aldus een nummer van Het
Beste, zijn meer dan negenhonderd
zweef vliegclubs. Parijs heeft binnen
een straal van tachtig kilometer een
dozijn zweefvliegvelden, vrijwel
evenveel als Londen. In de Verenig
de Staten zijn honderdzeventig clubs
aangesloten bij de Scaring Society
of America. De Schweizer Aaircraft
Corporation produceert in de' Vere
nigde Staten grote aantallen zweef
vliegtuigen. Het bedrijf zag in 1966
haar omzet met vijfig procent stij
gen. Andere Amerikaanse fabrieken
boekten eenzelfde stijging. Daar
naast worden uit Europa veel zweef_
vliegtuigen naar Amerika geëxpor
teerd. De sport trekt jong en oud
aan. De meesten hebben nimmer een
motorvliegtuig bestuurd. Vaak zijn
er onder de vliegsportenthousiasten
zakenmensen, die zich letterlijk bo
ven de dagelijkse beslommeringen
willen verheffen. Soms ook getrouw
de vrouwen, die door geestdriftige
verhalen van hun mannen op het
spoor van deze avontuurlijke sport
zijn gezet. Ja, er zijn zelfs piloten
van straalvliegtuigen, die zonder het
gedreun van motoren door de lucht
willen zweven.
DOOR
TO DORSSEN-
VAN LOO
Op feestavondjes en verjaardagpartijtjes was Max vriendelijk
tegen iedereen, maar niemand wist ook maar iets bij hem te be
reiken. Op zinspelingen ging hij niet af. Doorgaans was hij een
der eerste gasten, die naar huis ging.
Men wist, dat hij weduwnaar was en een zoon had. Jan Elle-
gers, die al voor de oorlog bij zijn tante in Blokzijl woonde,
kwam plichtsgetrouw in de drie vakanties een week naqr Hoo-
gendijk, waar Max hem verwende en volstopte. Maar (fe jopgen
kon nimmer zijn schroom overwinnen en was altijd een beetje
bang voor zijp yader. Max poqgde iqdere keer ppnieuw het ver
trouwen van zijn zoop te winnen. Eypnwej zonder enig resultaat.
Kgnqelijk was de jongen blij, als de week voorbij was qn Max
hem in zijn wagen naar Blqkzijl terugreed pp nog epn paar
yurtjes bij bijn zuster en zwager bleef, Hoewel hij de jongen
grpag definitief bij zich had, begreep hij, dat het voor de op
voeding van Jan Ellegers beter was, dat hij in Blokzijl bleef,
In het begin van 1949 stierf plotseling weduwe Vingerling, die
bet grote herenhuis in de Hoofdstraat bewoonde. De erfgenamen
gaven opdracht hpt gebouw te veilen. Hoewel er ook in het dorp
enkele gegadigden waren, was de inzet al zo hoog, dat niemand
er wat voor voelde er nog een paar duizend gulden bovenop te
doen, zodat de inzetter eigenaar werd.
In het voorjaar begon de verbouwing en deden geruchten de
ronde, dat het een kantoor zou worden met woonruimte aan de
achterzijde. Daarvoor was het groot genoeg.
In het najaar was de verbouwing voltooid en prijkte er een
bord: 'Hier komt de Twentsche Bank'.
Reeds in november werd de vestiging geopend. Ook Max kreeg
een uitnodiging. Hoewel het hem weinig kon schelen, ging hij er
heen, luisterde naar de sprekers, dronk een glas en complimen
tperde de nieuwe directeur, zijn vrouw en dochter. Hij bleef
een uurtje, babbelde wat met andere dorpsnatabelen, waarna
hij afscheid nam, nogmaals de handen van het drietal drukkend,
Pmdat hij met deze bank geen zaken deed, was hij de opening
gl vergeten, toen hij zijn post op een ophtpnd in november een
kennismaking-uitnodiging vond van de heer en mevrouw Ben
gers, Hoofdstraat 116,
BengersEven moest hij zich die naam In de herinnering
terugroepen. Bengers, die naam kende hij ergens van. Wie woon
de er nota bene op Hoofdstraat 116? O, wacht eens, dat was die
nieuwe bankdirecteur. Waarom nodigde die man hem uit? Ze
kende elkaar nauwelijks.
Zijn eerste impuls was middels een beleefd briefje te bedan
ken. Je kon overal niet heengaan. Maar feitelijk ging hij tegen
woordig nergens meer heen. Misschien was het niet goed met
het oog op zijn bedrijf. Hij had hier en daar al de bijnaam van
kluizenaar. Beroerd, maar er was niets aan te doen. Hij moest
zich maar weer wat meer in het publiek Vertonen.
Dus ging Max Ellegers drie avonden later naar de Hoofd
straat, waar hij hartelijk werd verwelkomd door het echtpaar en
hun dochter. 'We stellen het zeer op prijs, meneer Ellegers, dat
U onze invitatie heeft aangenomen. Voor wij in Hoogendijk kwa
men, hadden we al zo het een en ander over uw mooie bedrijf
gehoord. Zelf ben ik er al eens een paar keer langs gereden en
ik heb een van uw nieuwe toeringcars gezien. Een prachtig ge
zicht. Zo zult u er zelf ook wel over denken, niet?'
Tot Max's eigen verbazing werd het een gezellige avond. Voor
het eerst na jaren was hij blij gegaan te zijn. Mevrouw Bengers,
zelf nog knap voor haar leeftijd, toonde met haar man interesse
voor het bedrijf. En Attie, de dochter bekende: 'Ik heb gehoord,
hoe u begonnen bent, meneer Ellegers. Ik heb altijd bewondering
gehad voor mensen met durf in deze tijd. Het moet machtig in
teressant zijn om van de bodem, de vloer af te beginnen en uit
eindelijk een mooie autobus klaar te hebben, Hef een sprookje.'
Om elf uur begreep Max, dat hij moest vertrekken, Tot zijn
verwondering speet het hem. Hij zei: 'Tot mijn spijt kan ik u
niet uitnodigen voor- een tegenbezqek, want ik woon geheel al
leen. Ik ben ehweduwnaar, Maar ik zal het erg op prijs
stellen, als u mijn bedrijf eens wilt komen bezichtigen.
En dat werd beloofd, nadat mevrouw Bengers hem had ver
zocht nog eens een avond terug te komen,
Binnen enkele maanden was Max Ellegers huisvriend bij de
Bengersen, vooral toen bleek, dat Max van bridgen hield en hij
derhalve als vierde man precies bij hen paste. Zodat er al gauw
na nieuwjaar een vast wekelijks bridge-avondje werd vastge
steld.
Op een koude februari-morgen reed Max het dorp door en zag
bij de bushalte Attie Bengers staan. Hij remde af, het raampje
opendraaiend. 'Hallo, Attie, waar moet je heen?' vroeg hij.
'Naar de stad. De bus schijnt laat te zijn.'
Hij wenkte met zijn hoofd, naar het andere portier schuivend
en het opendeed. 'Je kunt meerijden, als je wilt.'
'O, Max, geweldig
Even later zat ze naast hem in de behaagelijk warme wagen
'Ook toevallig, dat je langs kwam?' Sinds enkele weken tutoy
eerden ze elkaar.
'Waar moet je zijn in de stad? Of is dat een geheim?' vroeg
hij glimlachend.
'Welnee. Je mag het gerust weten, Ik ga vandaag oppassen
bij een tante. Ze gaan uitmijn tante en oomWaar ze
zin in hebben met die kou. Ze hebben een baby van negen maan
den. Dus.Ze spreidde haar handen.
'Dus tante Attie is vandaag babysits
Het meisje knikte. 'Ik vind het wat leuk. Ze hebben een schat
van een baby. Kan ik de hele dag voor zorgen.'
Max keek haar even terzijde aan. Hij wist haar leeftijd. En
dacht: Je had al lang getrouwd moeten zijn kind. Had je zelf
een baby gehad, of twee. Je zoudt een ideaal moedertje zijn.
'Moet je voor zaken naar de stad? Of nog verder?'
'Allicht.' Hij wees voor zich uit naar de besneeuwde weg. 'Ge
loof maar niets, dat ik anders het dorp uitgegaan was.'
'Ga je nooit uit? Ik bedoel naar de bioscoop of zo?'
'Welnee, waarom?'
O, zo maar.' Enige tijd was het stil. Toen zei ze opeens met
andere stem: 'Max, mag ik wat zeggen.'
'Waarom niet?'
'Ik mag je graag, zie je? En vader en moeder eveneens. Enfin
dat weet je nu onderhand wel. Maar.je sluit jezelf teveel op
heus. Het leven is niet alleen werken. Ook ontspanning, genie
ten.'
'Ik ben eenenveertig, Attie. De jongenskiel is me al jaren van
de schouders gegleden.'
'Leeftijd heeft er tegenwoordig niets meer mee te maken, Max.
Enfin, je moet het natuurlijk zelf weten. Maar ik meen het goed
met je.'
Hij dacht na. 'Ik weet niet eens, wanneer ik voor het laatst
een film heb gezien.'
'Ik ben evenmin zo filmminded. Maar af en toe draait er wel
iets goeds. Dat ga ik zien.'
'Alleen?' Hij keek haar ondeugend lachend aan.
'In Hoogendijk heb ik nog geen vriendin, Max. Ze zijn hier
een beetje op een afstand. Maar dat kan me minder schelen.'
'Ik weet anders wel iemand voor je.'
'Sorry, Max, ga niet fungeren als intermediair. Van 't voorjaar
ga ik tennissen. En moeder en ik staan de volgende week in een
stand op de bazar van de muziekvereniging. Ik verwacht je.'
'Het zal me een groot genoegen zijn.'
'Ik hoor het enthousiasme in je stem', spotte ze. 'Ben je ooit
weieens op een bazar geweest? Ga je wel eens ergens heen?'
'Ja zeker. Ik heb een wekelijkse bridge-avondje bij de familie
Bengers.'
'Ja. Jij toch ook?'
'Dat is heel iets anders.'
'Verklaar me dat eens nader, jongedame.'
'We zijn met ons, drieën. Jij b'ent alleen. Sorry. nu ben ik
natuurlijk indiscreet.'
'Helemaal niet. Het is toch zo?'
'Ik bedoel dit, Max en ik hoop, dat je mijn goede bedoelingen
wilt aanvaarden. Je vereenzelvigt op de duur. Ik geloof, dat dit
niet goed is.'
Hij haalde zijn schouders op. 'Een mens went aan alles.'
Vlak bij de stad zei ze opeens: 'Max, ik heb een verzoek.'
'Dat kan. Moet ik er aan toevoegen: tot de helft van mijn
koninkrijk?'
'Serieus, Max.'
'Laat horen.'
'Ik.ik zou graag je huis eens willen zien. Mag dat?'
Hij antwoordde niet dadelijk. Ze bemerkte zijn aarzeling. 'Je
mag gerust nee zeggen, als je het niet wilt. Laten we alsjeblieft
altijd eerlijk tegen elkaar zijn. Je kunt een bepaalde reden heb
ben, die ik beslist niet hoef te weten."
En toen hij bleef zwijgen, voegde ze er aan toe: 'Als ik deson
danks indiscreet was, bied ik bij voorbaat mijn verontschuldi
ging aan.'
Hij keek haar even lachend aan. 'Dat is het niet, Attie. De
reden is.ik ben vrijgezel. een man.Jij een vrouw. Je
zult ongetwijfeld dingen zien, die ehmisschien rommel. Of
niet alles schoon genoeg. Ik heb daar geen erg in. Een werkster
houdt mijn keetje schoon. Tenminstedat hoop ik.'
'Dit vormt voor mij geen bezwaar, Max. Maar nog eens, zeg
gerust nee, als je liever niet wilt.'
'Als je niet al te precies kijkt, ben je welkom. Wat denk je van
morgenmiddag?'
Nederland
Iedereen die de speciale medische
zweefvliegkeuring goed doorstaat,
mag in Nederland van zijn veertien
de jaar af vliegen. Het vroegere A-
brevet bestaat niet meer. Men werkt
eerst naar het B-brevet toe. Om dit
te behalen dient men vijf vrije
vluchten, elk van minstens zestig
seconden en met een volledige cir
kel" tijdens elke vlucht, te kunnen
uitvoeren. Voor het C-brevet zijn de
eisen vanzelfsprekend hoger. Deze
zijn: een vrije vlucht in stijgwind,
waarbij gedurende tenminste vijf
minuten achtereen is gevlogen op
een hoogte boven het beginpunt van
de vrije stijgvlucht. Na het C-brevet
volgt het zilveren brevet, waarmee
men, als men tevens het zweefvlieg-
bewijs van de Rijksluchtvaartdienst
bezit, ook overlandvluchten mag ma
ken.
De zweefvlieger is uitsluitend aan
gewezen op opstijgende, warme lucht
die thermiek wordt genoemd. Al zijn
aandacht moet zijn gericht op het
vinden van die opstijgende lucht
stromingen. Men kan, gebruikma
kende hiervan, soms enkele kilome
ters stijgen in één zogenaamde ther-
miekbel. Elke warmtebron komt
hiervoor in aanmerking. Dicht bij
elkaar staande olietanks bijvoor
beeld of een winkelcentrum. Hetzelf
de is het geval met grindkuilen en
vuilnisbelten. Geen zweefvlieger
heeft ooit in zijn leven een thermiek-
bel gezien, maar het vormt een on
uitputtelijk onderwerp voor de ge
sprekken van de vliegers.
Kosten
Zweefvliegen is geen uitgesproken
kostbare sport. In Nederland kan
men voor een bedrag van vijfhon
derd gulden per jaar al heel wat
doen. Wii men echter een eigen toe
stel hebben, dan vergt dat toch gauw
een som van vijftienduizend gulden.
De vliegtuigen worden meestal door
de clubs aangekocht en betaald uit
de gemeenschappelijke kas. In het
buitenland bouwen veel zweefvlie
gers hun eigen vliegtuig, waarvoor
bouwpakketten in de handel zijn die
minder dan tienduizend gulden kos
ten. Het zelf bouwen is overigens in
ons land vanwege de officiële voor
schriften praktisch uitgesloten.
Zweefvliegtuigen zijn, aldus Het
Beste, een goede geldbelegging door
dat zij vrijwel niet aan slijtage on
derhevig zijn. Zij hebben geen tril
lende motor, die het geraamte doet
schudden en het materiaal vermoeit.
Er komen geen oliespatten op het
vernis, zodat het toestel er glanzend
en nieuw blijft uitzien. Vliegers die
hun toestel na een lange stille tocht
aan de grond hebben gezet, zijn zich
steeds weer bewust dat zij iets onge
looflijks hebben meegemaakt. Zij
zijn alleen geweest met de natuur
en hebben grootse taferelen aan
schouwd. Stranden, bossen en meren
mogen dan wemelen van de toeris
ten, in de heldere wijde hemel is
nog ruimte voor opwindende avon
turen.
De N.V. Noordhollandsche wegen
bouw te Schoorl kreeg van de ge
meente Schoorl de opdracht tot het
aanleggen van wegen en riolering
in het tweede uitbreidingsplan-Oost
voor een bedrag van ƒ185.000,—.
VERLOVINGSKAARTJES
ONDERTROUWKAARTEN
GEBOORTEKAARTJES
die U bü ons vooruit
kunt bestellen en uitzoe
ken. Grote collectie
VISITEKAARTJES
DRUKKERIJ
VOLKERS LEEGWATER
Schoorl
