Raadsvergadering Schoorl Veroordelen is niet moeiiijk TWEEDE BLAD DONDERDAG 17 AUGUSTUS 1967 Ingekomen stukken Beroep aanschrijving woningverbetering Verordening recreatiecommissie Vaststelling Gemeenterekening 1964 Aankoop grondstroken voor wegverbreding Evendijk Aankoop grondstroken aan de Mollaan en Omloop Toepassing artikel in lager onderwijswet Rondvraag LAMPIONOPTOCHT TE GROET De loop der bevolking Burgerlijke Stand GEEN LICHT...? FLITS! Nieuwe strijkijzer van Philips Op 16 augustus kwam de Schoorlse Gemeenteraad ten Raadhuize bijeen om een agenda van een 11-tal punten af te werken. Omdat ons blad op woensdag wordt gedrukt moeten we ons helaas beperken tot het releveren van de voorstellen die door B. en W. aan de Raad zijn gedaan, over de discussies kunnen wij u dus in onze volgende editie berichten. DE DUINSTREEK Zoals gewoonlijk waren er van Ge deputeerde Staten weer enkele goed keuringen op eerder genomen Raads besluiten binnengekomen. Verder hadden B. en W. van Pur- merend het gemeentebestuur ver zocht adhesie te betuigen aan de motie van de Raad van Purmerend inzake het standpunt van de Minister van Binnenlandse Zaken met be trekking tót de voorgeschreven ver hogingen van plaatselijke belastin gen ter opheffing van structurele begrotingstekorten. Voorts was er een schrijven binnen gekomen van de Nederlandse Stich ting Consultatiebureaux voor huwe lijks- en geslachtsleven waarin werd verzocht om subsidie en wel van 1 cent per inwoner. De heer C. J. van Vuure c.s. te Laren had beroep aangetekend tegen de aanschrijving van B. en W. tot ver betering van het perceel Achter weg 7 te Groet (Ezeltjeshof). B. en W. stelden de Raad voor de brieven van G.S. voor kennisgeving aan te nemen, het verzoek om sub sidie in te willigen en afwijzend te beschikken op het verzoek van de heer Van Vuure. Hierover in het volgende punt meer. B. en W. hadden de eigenaars van het perceel Achterweg 7 te Groet, genaamd 'Ezeltjeshof' mevrouw en de heer Van Vuure te Laren aan geschreven hun eigendom te ver beteren. De beide echtelieden zijn tegen deze aanschrijvingen in beroep gekomen zij hebben reeds herhaalde malen het verzoek gedaan aan de gemeente, de woning onbewoonbaar te ver klaren. B. en W. waren van me ning niet met een dergelijk voorstel bij de Raad te moeten komen en wel naar aanleiding van het rapport dat zij over deze kwestie van het Hoofd van de dienst Gemeentewerken had den ontvangen. Dit om verschillende redenen, zo deelden B. en W. aan de Raad mede. De woning in kwestie bestaat uit een woonkamer, een grote en een kleine slaapkamer, een hal, een keuken en een toilet. Van deze vertrekken zijn de grote slaapkamer en de keuken wegens 't lage schuine dak gedeeltelijk niet normaal te gebruiken. Als gevolg van de slechte schilferige pannen wordt lekkage veroorzaakt in de keuken en de grootste slaapkamer. Mede gelet op de nog krappe wo ningpositie van Schoorl hebben B. en W. aan de Van Vuure bericht dat zij niet bereid waren een verklaring tot onbewoonbaarheid van het be treffende perceel te vorderen. Volgens B. en W. kan deze woning door het treffen van voorzieningen weer in redelijke staat worden ge bracht voor slechts maximaal 500,-. Men heeft dus de beide echtelieden op grond van een artikel in de wo ningwet aangeschreven het achter dak te voorzien van deugdelijke pan nen, het afsmeren van de pannen die aansluiten op de topgevel en de af voer van het hemelwater op de ri olering aan te sluiten. Het betreffende plan, zo delen B. en W. tot slot mede is met ingang van 23 mei j.l. aan een inwoner van Schoorl toegewezen. In 1963 werd de werkkring van de recreatiecommissie door de Raad in een verordening vastgesteld. De recreatiecommissie is inmiddels opnieuw door de Raad samengesteld terwijl het aantal leden werd uitge breid. Het kwam B. en W. daarom noodzakelijk voor dat de oude ver ordening door een nieuwe werd ver vangen en zij verzochten de Raad tot vaststelling hiervan over te gaan. De Raad werd door B. en W. ter voorlopige vaststelling de gemeente rekening over 1964 aangeboden. De rekeningen zijn op deugdelijkheid gecontroleerd door het Centraal Bu reau voor Verificatie en Financiële Adviezen der Vereniging van Ne derlandse Gemeenten. De gemeenterekening over 1964 ver toonde een nadelig saldo van ruim 51 mille, voor wat betreft de gewo ne dienst, de kapitaalsdienst gaf een nadelig slot van ruim 289 mille. Daarentegen sloten de baten en las ten van het Woninggrondbedrijf voor wat betreft de gewone dienst terwijl de kapitaalsbaten en lasten een ba tig saldo te zien gaven van ruim negen duizend gulden. Het Gasbedrijf had over het betref fende jaar een nadelig saldo van ruim drie duizend gulden. Als men in aanmerking neemt dat nog verhaalbaar is gesteld een be drag van ruim zestien mille terwijl alsnog te betalen is eep bedrag van 15 duizend gulden dan komt men met inachtname van bovenvermelde bedragen tot een voorlopig nadelig saldo van 50.243,56. De gronden in het bestemmingsplan Evendijk werden oorspronkelijk ver kaveld zoals de Raad ter kennis is gebracht op een bij de stukken ter inzage gelegde tekening. Er is op verzoek van enkele belanghebben den een herverkaveling gemaakt en tot spijt van B. en W. heeft deze tussentijdse herverkaveling tot ge volg gehad, dat in een bepaald geval te veel grond werd verkocht. Er zijn in enkele andere gevallen bij het kadaster moeilijkheden ontstaan. Aan mej. A. Meijer is met name grond verkocht die gedeeltelijk be stemd was voor de bouw van een transformatorhuisje van het PEN. Men stelde daarom de Raad voor 112 m2 grond van mej. Meijer terug te kopen voor de prijs van 22, per m2 om de bouw van het trans formatorhuisje alsnog mogelijk te maken. Reeds in 1964 heeft men grondstro ken aangekocht langs de Oostgras dijk en de Mollaan in verband met de vestiging van het recreatieterrein van de heer Langeveld. B. en W. achtten het gewenst om thans ook een verder gedeelte van de Mollaan te verbreden en ook is het nodig gebleken om het verbindingswegje tussen Teugelaan en Mollaan te ver breden. B. en W. stelden mede met het oog op het steeds toenemende verkeer ter plaatse de Raad voor, de gron den aan de Mollaan en Omloop aan te kopen voor de prijs van resp. 1,50 en 2,per m2. Het bestuur der stichting katholieke scholen had de Raad verzocht gelden beschikbaar te stellen voor het aan schaffen van nieuwe leerlingensets, en nieuwe bordstellingen. B. en W. wijzen de Raad erop dat door inwil liging van het verzoek de normale eisen aan het geven van lager on derwijs niet worden overschreden en verzochten de Raad, de gevraagde medewerking te willen verlenen. Over dit agendapunt en ook over de discussies zullen we u gaarne in on ze volgende editie informeren. Ook te Groet is de jaarlijkse lam pionoptocht uitstekend geslaagd. Voorheen vormden deze optochten altijd een afsluiting van het zomer seizoen maar wie de duizenden men sen heeft gezien die het evenement bijwoonden, zal wel tot de overtui ging zijn gekomen dat deze stelre gel niet meer opgaat. Aan deze, ook weer door de evene mentencommissie van de VVV Groet Camperduin georganiseerde optocht werkten liefst vier korpsen mee, n.l. het Alkmaarse 'Excelsior', de Hoog ovenharmonie, ons eigen fanfare korps en onze eigen drumband. Zoals gewoonlijk was de start weer bij 'De Bokkesprong', men trok door een gedeelte van de duinen en maak te een rondgang door het dorp. De muziekkorpsen fungeerden hier als moderne rattevangers van Hameln doordat zij honderden kinderen met hun lampions naar het Groeter Kerkje voerden waar de traditionele taptoe werd gehouden. Vele Groeters hadden hun huizen feestelijk ge ïllumineerd. Toen iedereen bij het kerkje was aangekomen richtte de voorzitter van de VVV, de heer Sleking zich met enkele welkomstwoorden tot zijn uitgebreid gehoor. Hij prees het werk van de evenementencommissie waar bij hij vooral de heer Bouman als grote promotor naar voren haalde. Hij bracht ook dank aan de Schoorl se IJsclub die zijn geluidsinstallatie ter beschikking had gesteld en aan de brandweer die personeel voor het handhaven van de orde had be schikbaar gesteld. De taptoe werd door alle korpsen gezamenlijk onder leiding van de di rigent van de Hoogovenharmonie uitgevoerd. Men begon met de Last Post, gevolgd door het Wilt heden nu treden en de Model Taptoe. Dat men ook het moderne ritme niet schuwt bleek wel uit de uitvoering van het overbekende When the Saints Go Marching In. Het programma vermeldde vervol gens de marsen Gluck auf en Saint Triphon en men besloot met het Wilhelmus. Alle kinderen namen met glunderen de gezichten een zakje chips in ont vangst en een versnapering die door Centra kruidenier Peperkamp was beschikbaar gesteld. Evenals de zustervereniging te Schoorl kan ook de VVV Groet- Camperduin weer terugzien op een alleszins geslaagde lampionoptocht. GEMEENTE SCHOORL L. Bink en echtg. en kind van Alk maar naar Esdoornplantsoen 83. Ch. van Pommeren van Amsterdam naar Bosrandweg 5. Joh. G. v. Bur- ken en echtg. en kinderen van Zaan dam naar Heerbanstraat 4. Gr. Lem- stra e.v. J. C. Nagelhout van Alk maar naar Bosrandweg 17. J. van Noort en echtg. van Alkmaar naar Meidoornweg 135. G. J. M. A. Le Belle en echtg. en kinderen van Hoorn naar Esdoornweg 33. A. Diels en echtg. en kind van Alkmaar naar Esdoornplantsoen 75. A. C. van der Geest en echtg. en kinderen van Alkmaar naar Esdoornplantsoen 73. J. Stellingwerf en echtg. en kind van Velsen naar Esdoornplantsoen 81. D. Hoede en echtg. en kinderen van Alkmaar naar Hagedoornplantsoen 76. M. Th. Boonstra en echtg. en kin deren van Beverwijk naar Esdoorn plantsoen 77. J. Schreuder en echtg. en kind van Haarlem naar Hage doornplantsoen 70. P. J. Sleyser, e.v. G. W. Broks van Beverwijk naar Esdoornweg 51. KI. A. Zwaan van Bergen naar Oorsprongweg 30. H. Hijman en echtg. van Alkmaar naar Houtendijk 2a. M. Broersma, van Heiloo naar Huismansweg 2a. C. L. Filee en echtg. en kind van Bergen naar Hagedoornplantsoen 60. T. Joh. Fr. Weyers en echtg. en kind van Den Helder naar Hagedoornplant soen 74. Gr. Klare, w.v. C. Hëijblok van DenHelder naar Houtendijk 2a. H. Tousink, van Velsen naar Es doornplantsoen 55. Cath. A. Winkel van Beverwijk naar Esdoornplant soen 55. E. G. van Ballegooijen van Assen naar Bickerslaan 3. GEMEENTE SCHOORL GEBOREN Margaretha Catharina Margaret, dochter van G. J. Oldenburg en J. Joh. M. Hopman, Voorweg 18. Su zanne, dochter van H. Kok en Joh. Fr. Dalenberg, Heereweg 55. Erna Geertruida Johanna, dochter van A. C. Letsch en G. J. Berg, Mei doornplantsoen 93. Yvette, dochter van Joh. H. N. Engelkes en V. A. van Diepen, Esdoornweg 39. Simon André, zoon van S. Leegwater en G. Paarlberg, Laanweg 35. Nicole The- resia, dochter van R. H. J. Keiler, en M. R. Heil, Plevierweg 26. Nico- laas Petrus zoon van C. S. v. Egmond en Joh. C. van Staveren, Heere weg 163. Miranda Eugenie, dochtetr van A. Diels en Joh. M. Boltjes, Es doornplantsoen 75. Teunis, zoon van KI. Leeuwenkamp en R. Blom, H. Kuijtenweg 4. DOOR TO DORSSEN- VAN LOO schudde ze het hoofd plaaggeest.' Nadat ze koffie gedronken hadden Ik zou er zowaar nog intrappen ook, staken, want dan was elke minuut tijd verknoeien. En een derde spreker zei, dat hij met beide vorige eens was. Nogmaals trokken de opdrachtgevers zich terug. Niet lang, stond hij op. 'Tot van middag dan maar. Denk er om, dat ik geen klachten over je want voor vijven werd medegedeeld, dat men besloten had de krijg, he? order in Nederland te plaatsen, te verdelen over al de hier aan- Ze fronste haar wenkbrauwen. 'Zeg eens, ik ben geen achttien tvezige carrosseriebouwers tegen de door hen dezelfde middag ge- noemde uiterste prijs. Over leveringstijden en betalingen kon „Is er wat aan me?" klonk opeens haar stem. Max schrok op en keek in het lachende gezicht van Attie Bengers. „Neem me niet kwalijk. ik. ik bewonderde je figuur, zoals je heen en weer loopt. Je zou een uitstekende mannequin zijn, denk ik." „Dank je, Max. Een jaar of wat geleden had ik het graag gewild, maar het mocht niet van vader. Hij houdt er in bepaalde opzichten nog conservatieve ideeën op na." „Je zoudt het alsnog kunnen doen. Starking, de eigenaar van het modemagazijn hier, houdt een paar maal per jaar een modeshow. Hij zou je best willen engageren." Ze schudde haar hoofd. „We zullen het maar niet doen. De Hoogendijkers al zo'n beetje kennende, denk ik, dat ze het zouden afkeuren." Toen ze samen, ieder aan een kant van de keukentafel van hun thee dronken, zei Max plotseling: „Overmorgen moet ik voor zaken naar Rotterdam. Als je zin hebt mee te gaan? Je zult je wel enkele uren alleen moeten vermaken. Maar daarna zouden we samen kunnen dineren. Eventueel een bioscoopje of iets dergelijks." Attie keek hem dankbaar aan. „Lijkt me fantastisch, Max. Dolgraag." „Dat is dan afgesproken. Moet ik eh.. je ouders om toe stemming vragen of Ze grinnikte. „Ze eensik ben acht en twintig. Ik vertel het ze wel, hoor. Enik verheug me er op." Op dit ogenblik, dacht Max Ellegers: Ze is een verdraaid knap ding HOOFDSTUK 9 Tegen achten reden ze Hoogendijk uit. 'Ben je bekend in Rotterdam?' informeerde hij. 'Ik bedoel: weet je er de weg?' Het meisje zat met haar handen gevouwen in de schoot. 'Zo'n beetje. Ik ben er verscheiden malen geweest. Ik verdwaal niet, hoor.' 'Ik heb om tien uur een conferentie. In het groothandelsge bouw. Voor die tijd kunnen we in de buurt nog een kop koffie drinken. Ik zal je een restaurant wijzen, waar ik al vaker heb gegeten. Daar ga ik heen, als ik klaar ben, zodat we elkaar dan weer ontmoeten.' 'Ik vermaak me wel. Ik kan gelijk een paar dingen kopen, waarvan in Hoogendijk niet voldoende keus is. Maak je om mij geen zorgen.' Hij lachte even. 'Dus je kunt wel op jezelf passen? Ik bedoel, dat ik later niet van je vader op mijn kop krijgt?' Ze draaide, verontwaardigd kijkend, zich naar hem toe. 'Zeg eensbegon ze, maar toen ze zijn lachende gezicht zag, meer! 'O nee?' antwoordde hij geamuseerd. 'Je ziet er op het ogen- 1 later preciezer gesproken blik wel naar uit.' En hierop wist het meisje niets anders te doen dan te blozen. De urenlange conferentie was voor Max Ellegers enerverend. Het ging om een miljoenenorder, waarin alle carrosseriebouwers worden. Het voorlopige kontrakt was gereed. Als de heren wilden tekenen Het voorlopig kontrakt werd zeer nauwkeurig nagelezen; de advokaat van de carrosseriefabrieken raadpleeg.de nog even een paar wetsartikelen, doch adviseerde tenslotte, dat het water van enige betekenis in Nederland zouden delen, namelijk een dicht was. Om half zes ging iedeereen voldaan weg; de miljoe- grote exportorder, waarbij geconcurreerd moest worden onder nenorder was in Nederland geplaatst. Er werd een communique anderen met Engelse concurrenten. Iedere carrosseriebouwer was naar Rotterdam gekomen met een uren- en dagenlang uit gedokterde calculatie, want al zou men het aanzienlijk minder winst genoegen moeten nemen, deze order wilde men hebben, omdat het eerder een prestigekwestie was geworden dan een opdracht, waaraan geld werd verdiend. Aarzelend kwamen de cijfers op tafel. De opdrachtgevers, die voor hun land de scherpste prijs moesten trachten te krijgen, hadden drie dagen tevoren in Engeland aan een dergelijke con ferentietafel gezeten, ditmaal met Engelse carrosseriebouwers. En hoewel de cijfers van deze Hollanders hun verrassend mee vielen en de Engelse fabrikanten bij voorbaat al uitgeschakeld waren, lieten ze niets merken. Daarvoor bewandelden ze al lang genoeg de diplomatieke wegen. Om vier uur was nog niets definitiefs bereikt. Er waren voorstellen en tegenvoorstellen gedaan. Tijdens de lunch had den de opdrachtgevers zich teruggetrokken voor nader beraad. Daarna begonnen beide partijen opnieuw. Maar tegen half vijf was Max Ellegers, die niet bepaald op deze zat te wachten, omdat hij tot nog toe altijd volop werk had, aan het eind van zijn geduld. En dat bracht hij dan ook in duidelijke bewoordingen naar voren. Alle gevoerde diplomatieke voorzichtigheid ten spijt. Hij deelde de heren kort en duidelijk mede, dat zijn collega's mochten doen wat ze wilden, maar dat van de offerte van 'Sornee-Oudkerk' geen cent meer afging. En als de heren dat niet aanstond, mochten ze gerust met zijn Nederlandse collega's verder gaan praten, dan trok hij zich terug. 'Wij, in Hoogendijk, stellen zeer veel prijs op deze order. Wij voelen ons gevleid en wij hebben een zeer billijke prijs ge noemd. Maar voor een aalmoes werken wij niet. Als onze Engel se collega's dat wel willen, mogen ze gerust hun gang gaan. Sornee-Oudkerk doet dit niet. Men weet nu de prijs. Wil men met ons zaken doen, dan graag. En dan willen wij liefst op zo kort mogelijk terrein weten waar we aan toe zijn. Onze offerte doen wij nog één week gestand. Daarna kunnen de heren hem als vervallen verklaard beschouwen. En als mijn geachte col lega's hier er anders over denken, mogen ze dat gerust zeggen. Ik zal ze er vast niet lelijk om aankijken, al gaan ze buiten mij om met deze order strijken. Maar er moeten nu maar eens spij kers met koppen geslagen worden.' Dat was mannentaal en een paar oudere collega's van Max knikten goedkeurend. Een ander nam het woord en viel Max Ellegers bij. Inderdaad was de opgegeven prijs redelijk. Zo laag als maar mogelijk was. Konden de heren in Engeland goedkoper terecht, dan was het maar beter de conferentie te aan de pers verstrekt, er werden handen gedrukt en afscheid ge nomen, waarna Max zich naar het restaurant spoedde, waar hij met Attie Bengers had afgesproken. Haar ogen lichtten blij op, toen ze hem zag komen. Max ver ontschuldigde zich. 'Niemand had kunnen voorzien, dat het zo lang zou duren; het waren taaie klanten, maar we hebben het gewonnen. De order is voor ons. Morgenochtend lees je het wel in de krant.' Hij ging zitten en nam de spijskaart in de hand. 'Ik ben ge woon uitgerammeld.' 'Begrijpelijk.' Ze keek op haar horloge. 'Bij half zeven. Ik heb alvast was genomen. Het duurde zo lang. Ik dacht: als-ie me maar niet vergeten is.' Max schudde zijn hoofd. 'Als het nog langer had geduurd, zou ik wel even hierheen gebeld hebben.' 'Waar ging het om? Autobussen?' 'Stadbussen voor vijf Zuidamerikaanse landen. Ik zal er zestig van bouwen.' Ze keek hem verbluft aan. 'Toe maar.zestig. Zeg, jij bent intussen grootindustrieel geworden.' Hij lachte, een beetje verlegen. 'Sornee bouwde voor de oor log al carrosserie's. En in het buitenland heeft onze naam nu een goede klank. Het zijn niet de eerste bussen, die van ons de grens over gaan. In Frankrijk lopen er ook. En in Zweden. Nu gaan ze voor het eerst de oceaan over.' 'Gefeliciteerd. Het is wel een gelukwens waard.' Om half negen reden ze de stad uit. Max had gevraagd, of ze soms nog zin had in een bioscoop, maar Attie begreep, dat de conferentie de man zo ongeveer had uitgeput, dus had ze haar hoofd geschud. 'Een andere keer graag. We gaan nu naar huis. Het is mooi genoeg geweest. Je moet thuis meteen maar naar bed gaan; dat lijkt me verstandig.' Hij knikte, met vaardige hand de wagen door de drukke stra ten voerend. 'Ja, zo'n middag gaat niet in je kleren zitten.' Bij het dorp zei ze: 'Zeg, zal ik nog even met je mee gaan? Een kop koffie voor je klaar maken?' Max dacht na. '/Ik weet niet eens, of er wel koffie in huis is.' 'Rijd dan maar naar ons toe. Maar ik het thuis klaar. Goed?' Hij keek op zijn horloge. 'Bij tienen. Een beetje laat, he?' 'O, dat vinden ze thuis best. Vader blijft toch altijd op tot de nieuwsberichten van de radio. Voor de New Yorkse beurs, zie je?' 'Wel, dan graag natuurlijk.' GEHUWD: KL van Lienen, Teuge laan 3 en Joh. M. Hennik, Voorweg 48. Toekomstig adres: Teugelaan 3. Ger. Th. Bot, Wervershoof en E L M. Glas, Heereweg 65. Toekomstig adres: Enkhuizen. Jac. Bakker, Hee reweg 319 en M. Schaafsma, Mars- sum. OVERLEDEN: Jacob van der Oort, oud 88 jaar, w.v. D. Pijs, Heereweg 66. Antonius Theodorus Levöleger, e.v. J. C. J. T. Maeijer, oud 76 jaar' Duinweg 63. Adrianus Albertus de Graaf, e.v. A. Heijnis, oud 80 jaar Heereweg 169. Maartje Helder, oud 85 jaar, w.v. A. J. Wijnveldt, Heere weg 66. Janna Pool, oud 35 jaar e.v. D. de Graaf, Heereweg 231. Jacobus Johannes Schotvanger, oud 57 jaar, e.v. M. A. Hoefeijzers, Wagenma kers weg 3. Alle moderne camera's bezitten een flitsaansluitlng. Als het licht ontoerei kend is voor een opname, neem dan geen risico's en Flits! Ook op vakantie kan uw flitser nuttige ♦diensten verrichten. In tent, hotel of caravan is een klein flitslampje vol doende om „de zon" binnen te bren gen. Bij het aanschouwen en liever nog het gebruiken van alle goei uitvin dingen, is de eerste gedachte vaak gewijd aan het waarom ze er niet eerder op kwamen. Als we ons even beperken tot strijkers (het woord strijkijzer moet van Philips uit de vocabulaire van de moderne huis vrouw worden geschrapt, omdat het ijzer is vervangen door aluminium), go d die verzuchting eerst de licht gewicht strijker met temperatuur - regelaar ,toen hetzelfde apparaat met de open handgreep en later de strij ker die bovendien nog het ingenieuze tuimeltopsnoer uit de fabriek mee kreeg. Een heuse evolutie. Al zal het tweede bedrijf van het wastoneelstuk, waarin de onvermij delijke strijksène moet worden op gevoerd ,nou niet meteen een dolge- noeglijk schouwspel opleveren, toch zouden we de mensen die voor dit nieuwe rekwisiet zorgden best dank baar in de ogen mogen blikken. Ten minste ,als dat kon. Doordat het snoer zodanig aan de strijker is bevestigd, dat het soepel van een horizontale naar een vertica le stand kan draaien, is het niet zo opdringerig. Het raakt niet meer bij elke beweging de pols. Vals vouw tjes veroorzaken op plaatsen, die uitgerekend net hun strijkbeurt heb ben ondergaan, wordt zwaar bemoei lijkt. Helemaal zoals het hoort. En Het Snoer Onder De Zooiplaat, het verschijnen met de plezierige gevol gen, is er gewoon niet meer bij. Niet zo heel verschrikkelijk nieuw is de omspinning van het snoer, van slijt vast nylon. Maar wel prettig, want behalve duurzamer is het snoer daardoor ook wat stugger en kron kelt zich niet meer in allerlei on mogelijke bochten, zoals het alleen maar met rubber geïsoleerde snoer in het nog niet zo heel donkergrijze verleden. De platte kap en de open handgreep, die voorgangers van dit type al kenmerkten, pleiten voor zichzelf: moeilijk bereikbare plaat sen zoals mouwtjes zijn er bijna even gemakkelijk mee te bewerken asl de rechttoe-rechtaanvlakken. Dank zij de twee duimsteunen kan zowei de rechtshandige strijkster als haar linkshandige collega met het apparaat overweg. De temperamentvolle temperatuur- regelaar, ook al een erfenis van eer der geïntroduceerde modellen, heeft drie overduidelijk aangegeven be langrijkste standen; de tussenliggen de maken een nog nauwkeuriger af stelling op het strijkgoed mogelijk. Behalve met de vermelding van en kele stoffen wordt op de regelaar ook gewerkt met een codering van één, twee en drie puntjes. Die zullen internationaal worden ingevoerd, ook als strijkvoorschrift in confectie kleding, in plaats van de nu gang bare etiketten met strijkijzertjes (mag 't even?) in symbolische kleu ren. Specialiteiten van deze strijker zijn de extra goed glijdende, gepolijste zoolplaat en de kleur, even wit en sjiek als de witte telefoon. En dat nog blijvend ook: dit fraais is met het heetste geweld niet bruin te branden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1967 | | pagina 5