Raadsvergadering Schoorl
Veroordelen
is niet moeiiijk
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 17 AUGUSTUS 1967
Ingekomen stukken
Beroep aanschrijving
woningverbetering
Verordening
recreatiecommissie
Vaststelling
Gemeenterekening
1964
Aankoop grondstroken
voor wegverbreding
Evendijk
Aankoop grondstroken
aan de Mollaan en
Omloop
Toepassing artikel in
lager onderwijswet
Rondvraag
LAMPIONOPTOCHT
TE GROET
De loop der bevolking
Burgerlijke Stand
GEEN LICHT...? FLITS!
Nieuwe strijkijzer
van Philips
Op 16 augustus kwam de Schoorlse Gemeenteraad ten Raadhuize bijeen om een agenda van een 11-tal punten af
te werken.
Omdat ons blad op woensdag wordt gedrukt moeten we ons helaas beperken tot het releveren van de voorstellen
die door B. en W. aan de Raad zijn gedaan, over de discussies kunnen wij u dus in onze volgende editie berichten.
DE DUINSTREEK
Zoals gewoonlijk waren er van Ge
deputeerde Staten weer enkele goed
keuringen op eerder genomen Raads
besluiten binnengekomen.
Verder hadden B. en W. van Pur-
merend het gemeentebestuur ver
zocht adhesie te betuigen aan de
motie van de Raad van Purmerend
inzake het standpunt van de Minister
van Binnenlandse Zaken met be
trekking tót de voorgeschreven ver
hogingen van plaatselijke belastin
gen ter opheffing van structurele
begrotingstekorten.
Voorts was er een schrijven binnen
gekomen van de Nederlandse Stich
ting Consultatiebureaux voor huwe
lijks- en geslachtsleven waarin werd
verzocht om subsidie en wel van 1
cent per inwoner.
De heer C. J. van Vuure c.s. te Laren
had beroep aangetekend tegen de
aanschrijving van B. en W. tot ver
betering van het perceel Achter
weg 7 te Groet (Ezeltjeshof).
B. en W. stelden de Raad voor de
brieven van G.S. voor kennisgeving
aan te nemen, het verzoek om sub
sidie in te willigen en afwijzend te
beschikken op het verzoek van de
heer Van Vuure. Hierover in het
volgende punt meer.
B. en W. hadden de eigenaars van
het perceel Achterweg 7 te Groet,
genaamd 'Ezeltjeshof' mevrouw en
de heer Van Vuure te Laren aan
geschreven hun eigendom te ver
beteren.
De beide echtelieden zijn tegen deze
aanschrijvingen in beroep gekomen
zij hebben reeds herhaalde malen
het verzoek gedaan aan de gemeente,
de woning onbewoonbaar te ver
klaren. B. en W. waren van me
ning niet met een dergelijk voorstel
bij de Raad te moeten komen en wel
naar aanleiding van het rapport dat
zij over deze kwestie van het Hoofd
van de dienst Gemeentewerken had
den ontvangen.
Dit om verschillende redenen, zo
deelden B. en W. aan de Raad mede.
De woning in kwestie bestaat uit een
woonkamer, een grote en een kleine
slaapkamer, een hal, een keuken en
een toilet.
Van deze vertrekken zijn de grote
slaapkamer en de keuken wegens 't
lage schuine dak gedeeltelijk niet
normaal te gebruiken. Als gevolg
van de slechte schilferige pannen
wordt lekkage veroorzaakt in de
keuken en de grootste slaapkamer.
Mede gelet op de nog krappe wo
ningpositie van Schoorl hebben B.
en W. aan de Van Vuure bericht dat
zij niet bereid waren een verklaring
tot onbewoonbaarheid van het be
treffende perceel te vorderen.
Volgens B. en W. kan deze woning
door het treffen van voorzieningen
weer in redelijke staat worden ge
bracht voor slechts maximaal 500,-.
Men heeft dus de beide echtelieden
op grond van een artikel in de wo
ningwet aangeschreven het achter
dak te voorzien van deugdelijke pan
nen, het afsmeren van de pannen die
aansluiten op de topgevel en de af
voer van het hemelwater op de ri
olering aan te sluiten.
Het betreffende plan, zo delen B.
en W. tot slot mede is met ingang
van 23 mei j.l. aan een inwoner van
Schoorl toegewezen.
In 1963 werd de werkkring van de
recreatiecommissie door de Raad
in een verordening vastgesteld.
De recreatiecommissie is inmiddels
opnieuw door de Raad samengesteld
terwijl het aantal leden werd uitge
breid. Het kwam B. en W. daarom
noodzakelijk voor dat de oude ver
ordening door een nieuwe werd ver
vangen en zij verzochten de Raad
tot vaststelling hiervan over te gaan.
De Raad werd door B. en W. ter
voorlopige vaststelling de gemeente
rekening over 1964 aangeboden. De
rekeningen zijn op deugdelijkheid
gecontroleerd door het Centraal Bu
reau voor Verificatie en Financiële
Adviezen der Vereniging van Ne
derlandse Gemeenten.
De gemeenterekening over 1964 ver
toonde een nadelig saldo van ruim
51 mille, voor wat betreft de gewo
ne dienst, de kapitaalsdienst gaf een
nadelig slot van ruim 289 mille.
Daarentegen sloten de baten en las
ten van het Woninggrondbedrijf voor
wat betreft de gewone dienst terwijl
de kapitaalsbaten en lasten een ba
tig saldo te zien gaven van ruim
negen duizend gulden.
Het Gasbedrijf had over het betref
fende jaar een nadelig saldo van
ruim drie duizend gulden.
Als men in aanmerking neemt dat
nog verhaalbaar is gesteld een be
drag van ruim zestien mille terwijl
alsnog te betalen is eep bedrag van
15 duizend gulden dan komt men
met inachtname van bovenvermelde
bedragen tot een voorlopig nadelig
saldo van 50.243,56.
De gronden in het bestemmingsplan
Evendijk werden oorspronkelijk ver
kaveld zoals de Raad ter kennis is
gebracht op een bij de stukken ter
inzage gelegde tekening. Er is op
verzoek van enkele belanghebben
den een herverkaveling gemaakt en
tot spijt van B. en W. heeft deze
tussentijdse herverkaveling tot ge
volg gehad, dat in een bepaald geval
te veel grond werd verkocht. Er zijn
in enkele andere gevallen bij het
kadaster moeilijkheden ontstaan.
Aan mej. A. Meijer is met name
grond verkocht die gedeeltelijk be
stemd was voor de bouw van een
transformatorhuisje van het PEN.
Men stelde daarom de Raad voor
112 m2 grond van mej. Meijer terug
te kopen voor de prijs van 22,
per m2 om de bouw van het trans
formatorhuisje alsnog mogelijk te
maken.
Reeds in 1964 heeft men grondstro
ken aangekocht langs de Oostgras
dijk en de Mollaan in verband met
de vestiging van het recreatieterrein
van de heer Langeveld. B. en W.
achtten het gewenst om thans ook
een verder gedeelte van de Mollaan
te verbreden en ook is het nodig
gebleken om het verbindingswegje
tussen Teugelaan en Mollaan te ver
breden.
B. en W. stelden mede met het oog
op het steeds toenemende verkeer
ter plaatse de Raad voor, de gron
den aan de Mollaan en Omloop aan
te kopen voor de prijs van resp.
1,50 en 2,per m2.
Het bestuur der stichting katholieke
scholen had de Raad verzocht gelden
beschikbaar te stellen voor het aan
schaffen van nieuwe leerlingensets,
en nieuwe bordstellingen. B. en W.
wijzen de Raad erop dat door inwil
liging van het verzoek de normale
eisen aan het geven van lager on
derwijs niet worden overschreden en
verzochten de Raad, de gevraagde
medewerking te willen verlenen.
Over dit agendapunt en ook over de
discussies zullen we u gaarne in on
ze volgende editie informeren.
Ook te Groet is de jaarlijkse lam
pionoptocht uitstekend geslaagd.
Voorheen vormden deze optochten
altijd een afsluiting van het zomer
seizoen maar wie de duizenden men
sen heeft gezien die het evenement
bijwoonden, zal wel tot de overtui
ging zijn gekomen dat deze stelre
gel niet meer opgaat.
Aan deze, ook weer door de evene
mentencommissie van de VVV Groet
Camperduin georganiseerde optocht
werkten liefst vier korpsen mee, n.l.
het Alkmaarse 'Excelsior', de Hoog
ovenharmonie, ons eigen fanfare
korps en onze eigen drumband.
Zoals gewoonlijk was de start weer
bij 'De Bokkesprong', men trok door
een gedeelte van de duinen en maak
te een rondgang door het dorp. De
muziekkorpsen fungeerden hier als
moderne rattevangers van Hameln
doordat zij honderden kinderen met
hun lampions naar het Groeter
Kerkje voerden waar de traditionele
taptoe werd gehouden. Vele Groeters
hadden hun huizen feestelijk ge
ïllumineerd.
Toen iedereen bij het kerkje was
aangekomen richtte de voorzitter van
de VVV, de heer Sleking zich met
enkele welkomstwoorden tot zijn
uitgebreid gehoor. Hij prees het werk
van de evenementencommissie waar
bij hij vooral de heer Bouman als
grote promotor naar voren haalde.
Hij bracht ook dank aan de Schoorl
se IJsclub die zijn geluidsinstallatie
ter beschikking had gesteld en aan
de brandweer die personeel voor het
handhaven van de orde had be
schikbaar gesteld.
De taptoe werd door alle korpsen
gezamenlijk onder leiding van de di
rigent van de Hoogovenharmonie
uitgevoerd. Men begon met de Last
Post, gevolgd door het Wilt heden
nu treden en de Model Taptoe. Dat
men ook het moderne ritme niet
schuwt bleek wel uit de uitvoering
van het overbekende When the
Saints Go Marching In.
Het programma vermeldde vervol
gens de marsen Gluck auf en Saint
Triphon en men besloot met het
Wilhelmus.
Alle kinderen namen met glunderen
de gezichten een zakje chips in ont
vangst en een versnapering die door
Centra kruidenier Peperkamp was
beschikbaar gesteld.
Evenals de zustervereniging te
Schoorl kan ook de VVV Groet-
Camperduin weer terugzien op een
alleszins geslaagde lampionoptocht.
GEMEENTE SCHOORL
L. Bink en echtg. en kind van Alk
maar naar Esdoornplantsoen 83.
Ch. van Pommeren van Amsterdam
naar Bosrandweg 5. Joh. G. v. Bur-
ken en echtg. en kinderen van Zaan
dam naar Heerbanstraat 4. Gr. Lem-
stra e.v. J. C. Nagelhout van Alk
maar naar Bosrandweg 17. J. van
Noort en echtg. van Alkmaar naar
Meidoornweg 135. G. J. M. A. Le
Belle en echtg. en kinderen van
Hoorn naar Esdoornweg 33. A. Diels
en echtg. en kind van Alkmaar naar
Esdoornplantsoen 75. A. C. van der
Geest en echtg. en kinderen van
Alkmaar naar Esdoornplantsoen 73.
J. Stellingwerf en echtg. en kind van
Velsen naar Esdoornplantsoen 81.
D. Hoede en echtg. en kinderen van
Alkmaar naar Hagedoornplantsoen
76. M. Th. Boonstra en echtg. en kin
deren van Beverwijk naar Esdoorn
plantsoen 77. J. Schreuder en echtg.
en kind van Haarlem naar Hage
doornplantsoen 70. P. J. Sleyser, e.v.
G. W. Broks van Beverwijk naar
Esdoornweg 51. KI. A. Zwaan van
Bergen naar Oorsprongweg 30. H.
Hijman en echtg. van Alkmaar naar
Houtendijk 2a. M. Broersma, van
Heiloo naar Huismansweg 2a. C. L.
Filee en echtg. en kind van Bergen
naar Hagedoornplantsoen 60. T. Joh.
Fr. Weyers en echtg. en kind van
Den Helder naar Hagedoornplant
soen 74. Gr. Klare, w.v. C. Hëijblok
van DenHelder naar Houtendijk 2a.
H. Tousink, van Velsen naar Es
doornplantsoen 55. Cath. A. Winkel
van Beverwijk naar Esdoornplant
soen 55. E. G. van Ballegooijen van
Assen naar Bickerslaan 3.
GEMEENTE SCHOORL
GEBOREN
Margaretha Catharina Margaret,
dochter van G. J. Oldenburg en J.
Joh. M. Hopman, Voorweg 18. Su
zanne, dochter van H. Kok en Joh.
Fr. Dalenberg, Heereweg 55. Erna
Geertruida Johanna, dochter van
A. C. Letsch en G. J. Berg, Mei
doornplantsoen 93. Yvette, dochter
van Joh. H. N. Engelkes en V. A.
van Diepen, Esdoornweg 39. Simon
André, zoon van S. Leegwater en G.
Paarlberg, Laanweg 35. Nicole The-
resia, dochter van R. H. J. Keiler,
en M. R. Heil, Plevierweg 26. Nico-
laas Petrus zoon van C. S. v. Egmond
en Joh. C. van Staveren, Heere
weg 163. Miranda Eugenie, dochtetr
van A. Diels en Joh. M. Boltjes, Es
doornplantsoen 75. Teunis, zoon van
KI. Leeuwenkamp en R. Blom, H.
Kuijtenweg 4.
DOOR
TO DORSSEN-
VAN LOO
schudde ze het hoofd
plaaggeest.'
Nadat ze koffie gedronken hadden
Ik zou er zowaar nog intrappen ook, staken, want dan was elke minuut tijd verknoeien. En een
derde spreker zei, dat hij met beide vorige eens was.
Nogmaals trokken de opdrachtgevers zich terug. Niet lang,
stond hij op. 'Tot van
middag dan maar. Denk er om, dat ik geen klachten over je want voor vijven werd medegedeeld, dat men besloten had de
krijg, he? order in Nederland te plaatsen, te verdelen over al de hier aan-
Ze fronste haar wenkbrauwen. 'Zeg eens, ik ben geen achttien tvezige carrosseriebouwers tegen de door hen dezelfde middag ge-
noemde uiterste prijs. Over leveringstijden en betalingen kon
„Is er wat aan me?" klonk opeens haar stem. Max schrok
op en keek in het lachende gezicht van Attie Bengers. „Neem
me niet kwalijk. ik. ik bewonderde je figuur, zoals je
heen en weer loopt. Je zou een uitstekende mannequin zijn,
denk ik."
„Dank je, Max. Een jaar of wat geleden had ik het graag
gewild, maar het mocht niet van vader. Hij houdt er in
bepaalde opzichten nog conservatieve ideeën op na."
„Je zoudt het alsnog kunnen doen. Starking, de eigenaar
van het modemagazijn hier, houdt een paar maal per jaar
een modeshow. Hij zou je best willen engageren."
Ze schudde haar hoofd. „We zullen het maar niet doen. De
Hoogendijkers al zo'n beetje kennende, denk ik, dat ze het
zouden afkeuren."
Toen ze samen, ieder aan een kant van de keukentafel van
hun thee dronken, zei Max plotseling: „Overmorgen moet ik
voor zaken naar Rotterdam. Als je zin hebt mee te gaan? Je
zult je wel enkele uren alleen moeten vermaken. Maar
daarna zouden we samen kunnen dineren. Eventueel een
bioscoopje of iets dergelijks."
Attie keek hem dankbaar aan. „Lijkt me fantastisch, Max.
Dolgraag."
„Dat is dan afgesproken. Moet ik eh.. je ouders om toe
stemming vragen of
Ze grinnikte. „Ze eensik ben acht en twintig. Ik vertel
het ze wel, hoor. Enik verheug me er op."
Op dit ogenblik, dacht Max Ellegers: Ze is een verdraaid
knap ding
HOOFDSTUK 9
Tegen achten reden ze Hoogendijk uit. 'Ben je bekend in
Rotterdam?' informeerde hij. 'Ik bedoel: weet je er de weg?'
Het meisje zat met haar handen gevouwen in de schoot.
'Zo'n beetje. Ik ben er verscheiden malen geweest. Ik verdwaal
niet, hoor.'
'Ik heb om tien uur een conferentie. In het groothandelsge
bouw. Voor die tijd kunnen we in de buurt nog een kop koffie
drinken. Ik zal je een restaurant wijzen, waar ik al vaker heb
gegeten. Daar ga ik heen, als ik klaar ben, zodat we elkaar dan
weer ontmoeten.'
'Ik vermaak me wel. Ik kan gelijk een paar dingen kopen,
waarvan in Hoogendijk niet voldoende keus is. Maak je om mij
geen zorgen.'
Hij lachte even. 'Dus je kunt wel op jezelf passen? Ik bedoel,
dat ik later niet van je vader op mijn kop krijgt?'
Ze draaide, verontwaardigd kijkend, zich naar hem toe. 'Zeg
eensbegon ze, maar toen ze zijn lachende gezicht zag,
meer!
'O nee?' antwoordde hij geamuseerd. 'Je ziet er op het ogen- 1 later preciezer gesproken
blik wel naar uit.'
En hierop wist het meisje niets anders te doen dan te blozen.
De urenlange conferentie was voor Max Ellegers enerverend.
Het ging om een miljoenenorder, waarin alle carrosseriebouwers
worden. Het voorlopige kontrakt
was gereed. Als de heren wilden tekenen
Het voorlopig kontrakt werd zeer nauwkeurig nagelezen; de
advokaat van de carrosseriefabrieken raadpleeg.de nog even een
paar wetsartikelen, doch adviseerde tenslotte, dat het water
van enige betekenis in Nederland zouden delen, namelijk een dicht was. Om half zes ging iedeereen voldaan weg; de miljoe-
grote exportorder, waarbij geconcurreerd moest worden onder nenorder was in Nederland geplaatst. Er werd een communique
anderen met Engelse concurrenten. Iedere carrosseriebouwer
was naar Rotterdam gekomen met een uren- en dagenlang uit
gedokterde calculatie, want al zou men het aanzienlijk minder
winst genoegen moeten nemen, deze order wilde men hebben,
omdat het eerder een prestigekwestie was geworden dan een
opdracht, waaraan geld werd verdiend.
Aarzelend kwamen de cijfers op tafel. De opdrachtgevers, die
voor hun land de scherpste prijs moesten trachten te krijgen,
hadden drie dagen tevoren in Engeland aan een dergelijke con
ferentietafel gezeten, ditmaal met Engelse carrosseriebouwers.
En hoewel de cijfers van deze Hollanders hun verrassend mee
vielen en de Engelse fabrikanten bij voorbaat al uitgeschakeld
waren, lieten ze niets merken. Daarvoor bewandelden ze al
lang genoeg de diplomatieke wegen.
Om vier uur was nog niets definitiefs bereikt. Er waren
voorstellen en tegenvoorstellen gedaan. Tijdens de lunch had
den de opdrachtgevers zich teruggetrokken voor nader beraad.
Daarna begonnen beide partijen opnieuw.
Maar tegen half vijf was Max Ellegers, die niet bepaald op
deze zat te wachten, omdat hij tot nog toe altijd volop werk
had, aan het eind van zijn geduld. En dat bracht hij dan ook in
duidelijke bewoordingen naar voren. Alle gevoerde diplomatieke
voorzichtigheid ten spijt. Hij deelde de heren kort en duidelijk
mede, dat zijn collega's mochten doen wat ze wilden, maar dat
van de offerte van 'Sornee-Oudkerk' geen cent meer afging. En
als de heren dat niet aanstond, mochten ze gerust met zijn
Nederlandse collega's verder gaan praten, dan trok hij zich
terug. 'Wij, in Hoogendijk, stellen zeer veel prijs op deze order.
Wij voelen ons gevleid en wij hebben een zeer billijke prijs ge
noemd. Maar voor een aalmoes werken wij niet. Als onze Engel
se collega's dat wel willen, mogen ze gerust hun gang gaan.
Sornee-Oudkerk doet dit niet. Men weet nu de prijs. Wil men
met ons zaken doen, dan graag. En dan willen wij liefst op zo
kort mogelijk terrein weten waar we aan toe zijn. Onze offerte
doen wij nog één week gestand. Daarna kunnen de heren hem
als vervallen verklaard beschouwen. En als mijn geachte col
lega's hier er anders over denken, mogen ze dat gerust zeggen.
Ik zal ze er vast niet lelijk om aankijken, al gaan ze buiten mij
om met deze order strijken. Maar er moeten nu maar eens spij
kers met koppen geslagen worden.'
Dat was mannentaal en een paar oudere collega's van Max
knikten goedkeurend. Een ander nam het woord en viel Max
Ellegers bij. Inderdaad was de opgegeven prijs redelijk. Zo
laag als maar mogelijk was. Konden de heren in Engeland
goedkoper terecht, dan was het maar beter de conferentie te
aan de pers verstrekt, er werden handen gedrukt en afscheid ge
nomen, waarna Max zich naar het restaurant spoedde, waar hij
met Attie Bengers had afgesproken.
Haar ogen lichtten blij op, toen ze hem zag komen. Max ver
ontschuldigde zich. 'Niemand had kunnen voorzien, dat het zo
lang zou duren; het waren taaie klanten, maar we hebben het
gewonnen. De order is voor ons. Morgenochtend lees je het wel
in de krant.'
Hij ging zitten en nam de spijskaart in de hand. 'Ik ben ge
woon uitgerammeld.'
'Begrijpelijk.' Ze keek op haar horloge. 'Bij half zeven. Ik
heb alvast was genomen. Het duurde zo lang. Ik dacht: als-ie
me maar niet vergeten is.'
Max schudde zijn hoofd. 'Als het nog langer had geduurd, zou
ik wel even hierheen gebeld hebben.'
'Waar ging het om? Autobussen?'
'Stadbussen voor vijf Zuidamerikaanse landen. Ik zal er zestig
van bouwen.'
Ze keek hem verbluft aan. 'Toe maar.zestig. Zeg, jij bent
intussen grootindustrieel geworden.'
Hij lachte, een beetje verlegen. 'Sornee bouwde voor de oor
log al carrosserie's. En in het buitenland heeft onze naam nu
een goede klank. Het zijn niet de eerste bussen, die van ons de
grens over gaan. In Frankrijk lopen er ook. En in Zweden. Nu
gaan ze voor het eerst de oceaan over.'
'Gefeliciteerd. Het is wel een gelukwens waard.'
Om half negen reden ze de stad uit. Max had gevraagd, of ze
soms nog zin had in een bioscoop, maar Attie begreep, dat de
conferentie de man zo ongeveer had uitgeput, dus had ze haar
hoofd geschud. 'Een andere keer graag. We gaan nu naar huis.
Het is mooi genoeg geweest. Je moet thuis meteen maar naar
bed gaan; dat lijkt me verstandig.'
Hij knikte, met vaardige hand de wagen door de drukke stra
ten voerend. 'Ja, zo'n middag gaat niet in je kleren zitten.'
Bij het dorp zei ze: 'Zeg, zal ik nog even met je mee gaan? Een
kop koffie voor je klaar maken?'
Max dacht na. '/Ik weet niet eens, of er wel koffie in huis is.'
'Rijd dan maar naar ons toe. Maar ik het thuis klaar. Goed?'
Hij keek op zijn horloge. 'Bij tienen. Een beetje laat, he?'
'O, dat vinden ze thuis best. Vader blijft toch altijd op tot de
nieuwsberichten van de radio. Voor de New Yorkse beurs, zie
je?'
'Wel, dan graag natuurlijk.'
GEHUWD: KL van Lienen, Teuge
laan 3 en Joh. M. Hennik, Voorweg
48. Toekomstig adres: Teugelaan 3.
Ger. Th. Bot, Wervershoof en E L
M. Glas, Heereweg 65. Toekomstig
adres: Enkhuizen. Jac. Bakker, Hee
reweg 319 en M. Schaafsma, Mars-
sum.
OVERLEDEN: Jacob van der Oort,
oud 88 jaar, w.v. D. Pijs, Heereweg
66. Antonius Theodorus Levöleger,
e.v. J. C. J. T. Maeijer, oud 76 jaar'
Duinweg 63. Adrianus Albertus de
Graaf, e.v. A. Heijnis, oud 80 jaar
Heereweg 169. Maartje Helder, oud
85 jaar, w.v. A. J. Wijnveldt, Heere
weg 66. Janna Pool, oud 35 jaar e.v.
D. de Graaf, Heereweg 231. Jacobus
Johannes Schotvanger, oud 57 jaar,
e.v. M. A. Hoefeijzers, Wagenma
kers weg 3.
Alle moderne camera's bezitten een
flitsaansluitlng. Als het licht ontoerei
kend is voor een opname, neem dan
geen risico's en Flits!
Ook op vakantie kan uw flitser nuttige
♦diensten verrichten. In tent, hotel of
caravan is een klein flitslampje vol
doende om „de zon" binnen te bren
gen.
Bij het aanschouwen en liever nog
het gebruiken van alle goei uitvin
dingen, is de eerste gedachte vaak
gewijd aan het waarom ze er niet
eerder op kwamen. Als we ons even
beperken tot strijkers (het woord
strijkijzer moet van Philips uit de
vocabulaire van de moderne huis
vrouw worden geschrapt, omdat het
ijzer is vervangen door aluminium),
go d die verzuchting eerst de licht
gewicht strijker met temperatuur -
regelaar ,toen hetzelfde apparaat met
de open handgreep en later de strij
ker die bovendien nog het ingenieuze
tuimeltopsnoer uit de fabriek mee
kreeg. Een heuse evolutie.
Al zal het tweede bedrijf van het
wastoneelstuk, waarin de onvermij
delijke strijksène moet worden op
gevoerd ,nou niet meteen een dolge-
noeglijk schouwspel opleveren, toch
zouden we de mensen die voor dit
nieuwe rekwisiet zorgden best dank
baar in de ogen mogen blikken. Ten
minste ,als dat kon.
Doordat het snoer zodanig aan de
strijker is bevestigd, dat het soepel
van een horizontale naar een vertica
le stand kan draaien, is het niet zo
opdringerig. Het raakt niet meer bij
elke beweging de pols. Vals vouw
tjes veroorzaken op plaatsen, die
uitgerekend net hun strijkbeurt heb
ben ondergaan, wordt zwaar bemoei
lijkt. Helemaal zoals het hoort. En
Het Snoer Onder De Zooiplaat, het
verschijnen met de plezierige gevol
gen, is er gewoon niet meer bij. Niet
zo heel verschrikkelijk nieuw is de
omspinning van het snoer, van slijt
vast nylon. Maar wel prettig, want
behalve duurzamer is het snoer
daardoor ook wat stugger en kron
kelt zich niet meer in allerlei on
mogelijke bochten, zoals het alleen
maar met rubber geïsoleerde snoer
in het nog niet zo heel donkergrijze
verleden. De platte kap en de open
handgreep, die voorgangers van dit
type al kenmerkten, pleiten voor
zichzelf: moeilijk bereikbare plaat
sen zoals mouwtjes zijn er bijna
even gemakkelijk mee te bewerken
asl de rechttoe-rechtaanvlakken.
Dank zij de twee duimsteunen kan
zowei de rechtshandige strijkster als
haar linkshandige collega met het
apparaat overweg.
De temperamentvolle temperatuur-
regelaar, ook al een erfenis van eer
der geïntroduceerde modellen, heeft
drie overduidelijk aangegeven be
langrijkste standen; de tussenliggen
de maken een nog nauwkeuriger af
stelling op het strijkgoed mogelijk.
Behalve met de vermelding van en
kele stoffen wordt op de regelaar
ook gewerkt met een codering van
één, twee en drie puntjes. Die zullen
internationaal worden ingevoerd,
ook als strijkvoorschrift in confectie
kleding, in plaats van de nu gang
bare etiketten met strijkijzertjes
(mag 't even?) in symbolische kleu
ren.
Specialiteiten van deze strijker zijn
de extra goed glijdende, gepolijste
zoolplaat en de kleur, even wit en
sjiek als de witte telefoon. En dat
nog blijvend ook: dit fraais is met
het heetste geweld niet bruin te
branden.