Kleurentelevisie geen kiezen of delen Veroordelen is niet moeilijk Zwart-wit: blijvertje Niet een bril, maar de JUISTE bril Mr. Opticien D. W. PASTOOR, Bergen De kleurentelevisie koper TWEEDE BLAD DONDERDAG 31 AUGUSTUS 1967 De portable H-dag in Zweden Verhuizingen Vestigingen Burgerlijke Stand Non-stop over de Sahara Glaasje op toch maar rijden ,Jxpo in IVsontreal ook fïiiinancseel succes Vlijmscherp maar veilig De grote trekpleister van de Firato '67 u raadt het is kleurentele visie. In een aparte stand heeft Philips een zo groot aantal zitjes in gericht dat ruim driehonderd bezoe kers er tegelijk met de mogelijkhe den van het nieuwe medium kun nen kennismaken. Van openingsuur tot sluitingstijd zal de NTS in een speciaal daarvoor ingerichte life- uitzendingen verzorgen, die op het kleurenscherm te zien zullen zijn en verder zullen er dagelijks kleu- rerhfilms door de NTS en kleurendia's door Philips wor den getoond. Vlakbij deze kleuren televisiezaal vindt men de vijf typen kleurenontvangers, die thans in de handel zijn. In de stand waar, zo als gewoonlijk de zwart-wit appara ten zijn uitgestald, treft de bezoeker de kleurentelevisietoestellen op nieuw aan. Daar zal hij het bewijs geleverd krijgen dat de aanschaf van een kleurenapparaat in feite geen kiezen of delen is. Hij zal er door middel van verschillende de monstraties ervaren dat met een kleurentoestel ook zwart-wit kan worden ontvangen. Het verhaaltje dat het aanschaffen van een kleu rentelevisie-apparaat de moeite niet loont,, omdat er voorlopig slechts zeven uur per week programma's in kleuren worden uitgezonden, wordt daarmee naar het rijk der fabelen verwezen. Overigens is het interes sant te bedenken dat met de start van zwart-wit televisie in 1951 slechts drie uur per week werd uit gezonden. Men kan zich afvragen of met de introduktie van kleurentelevisie de belangstelling voor en de vraag naar zwart-wit toestellen niet belangrijk zal afnemen. Uiteraard hebben ook marktonderzoekers zich intensief met dit probleem bezig gehouden. Maar al gauw bleek dat van een probleem eigenlijk geen sprake is. Bedenken we alleen dat Nederland er jaarlijks zo'n honderdduizend gezinnen bij- krijgt: jonge mensen over het alge meen, die na jaren van sparen de uitzet bij elkaar hebben en gaan trouwen. Het ligt voor de hand dat zij bij de inrichting van hun huis niet in de eerste, en zeer vermoede lijk ook niet in de laatste plaats, een kleine drieduizend gulden hebben bestemd voor een kleurenontvanger. Veel voor de hand liggender is het dat zij al dik tevreden zijn met een goed zwart-wit toestel. Datzelfde geldt trouwens voor de 20 proeent van de Nederlandse gezin nen die nog niet over een televisie toestel beschikken. De overgrote meerderheid van deze categorie zal, al was het uitsluitend uit financiële overwegingen, de voorkeur geven aan een zwart-wit apparaat. Wellicnt in iets mindere mate is deze stelling ook van toepassing op de vijftig procent van de bezitters van een te levisietoestel, die aan vervanging van zijn apparaat toe is. Bij deze groep treft men inmiddels een interessante opvatting aan, die steeds meer veld blijkt te winnen. Bij de overweging het oude toestel te vervangen speelt de inruilwaarde niet zo'n duidelijke rol meer als voorheen wel het geval was. Men koopt na een aantal jaren wel een nieuw toestel, maar het oude blijft niettemin in huis: als tweede appa raat, dat dan veelal een plaatsje in kinder- of studeerkamer en in tal van gevallen zelfs het slaapvertrek krijgt. Deze tendens is begrijpelijk nu in verreweg het grootste deel van het land steeds meer programma's kunnen worden ontvangen. Deze ruime programmakeuze blijkt met name in gezinnen met opgroeiende kinderen aanleiding tot we druk ken ons voorzichtig uit onderling geharrewar te geven. Jonge mensen hebben nu eenmaal dikwijls een an dere gerichte belangstelling dan hun ouders en wie moet zijn zin krijgen als het gaat om de vraag naar welk programma zal worden gekeken? Hoe dat zij, de praktijk begint te bewijzen dat vele ouders de op lossing vinden in het behouden van het eerste toestel, als zij toe zijn aan de aanschaf van een nieuw appa raat. Voor zover reeds nu enig inzicht be staat in de overwegingen welke lei den tot de aanschaf van een kleu rentelevisietoestel, kan worden ge zegd dat wie zo'n apparaat koopt, niet onder de indruk raakt van de paar gulden die hij terugkrijgt voor aangemeten door HOFLAAN 2 - TEL. 2202 - Leverancier van alle ziekenfondsen CONTACTLENS SPECIALIST INRICHTING VOOR CONTACTLENS-AANPASSING Uitsluitend specialistische behandeling Brillen op ziekenfondsrecept van uw oogarts, worden in de snelste tijd geleverd. zijn oude zwart-wit toestel als hij een paar duizend gulden voor een kleurenontvangen moet neertellen. Ook in deze groep treft men dus kopers aan, die toch kennelijk op 'n tweede toestel in huis gesteld zijn. Het is nog wat vroeg een duidelijk antwoord te geven op de vraag wie de kleuren-televisie-koper is. De man, die toch al een nieuw toestel nodig had en nu maar meteen voor kleuren kiest? De man die gewoon op kleuren gesteld is en ook al van zwart-wit foto's op kleurendia's is overgestapt? De man die het aan zijn status verplicht meent te zijn mee te moeten doen aan alle nieuwig- heidjes? Of de man die er al jaren voor aan het sparen is? Philips-dealers kunnen tot nu toe alleen maar zeggen wie hun kleu rentelevisiekopers zijn geweest: een tandarts en een winkelbediende, een gepensioneerde trambestuurder en een hoofdambetenaar, een taxi chauffeur en een bouwvakarbeider. Zeker was in ieder geval dat zij de kleine drieduizend gulden die zij moesten neertellen er graag voor over hadden. DE DUINSTREEK In de Philips televisiestand op de Firato zal men behalve de al meer bekende zwart-wit toestellen en de nieuwe kleurentelevisie-ontvangers ook enige typen portables aantref fen. Zij blijken niet alleen als een gewaardeerd tweede toestel in huis te worden beschouwd, maar vooral te worden gebruikt als apparaat dat gemakkelijk van het enige naar het andere vertrek kan worden meege nomen. Voor wie in tuin of op balcon, op camping of in caravan televisie uitzendingen wil volgen, blijkt het een regelrechte vondst te zijn. 'H-dag' nadert thans snel in Zweden. Op 3 september gaan de Zweden van linkshoudend op rechtshoudend over. De H staat voor höger, Zweeds voor rechts. De totale kosten van deze overgang worden thans geraamd op niet minder dan 700 miljoen gulden. Nog in 1955 leverde een plebisciet over de vraag, of men het Britse systeem van linksrijdénd verkeer zou verlaten voor het rechtshouden- de, dat algemeen geldt op het con tinent van Europa een meerderheid op voor de tegenstanders van niet minder dan 83 procent. Maar in 1963 gaf een stemming onder de volksver tegenwoordigende lichamen i-en overweldigende meerderheid vóór de overgang. En nu gaat het dan ge beuren. Een van de voornaamste re denen voor deze maatregel is de fe nomenale ontwikkeling van het mo- torverkeer ook met het buitenland. Gingen er in 1955 nog maar 1,5 mil joen automobielen over de grens in beide richtingen thans wordt het aantal geschat op bijna 15 mil joen en de verwachting is, dat in 1970 het aantal van twintig miljoen zal zijn bereikt. Zweden is, zoals men weet, het land met de grootste autodichtheid in West-Europa: acht miljoen Zweden bezitten 1.8 miljoen auto's. In 1980 zullen, naar men aan neemt elke twee Zweden een auto bezitten. (Dia) BINNEN DE GEMEENTE BERGEN over de maand juli J. Strooker van Sluislaan 15 naar Boterbloemweg 3 met vrouw en kind A. A. Koppe van Dorpsstraat 57 nr. Kerkedijk 52. G. J. Heijtink van Dorpsstraat 57 naar Kerkedijk 52. KL R. ter Steege met vrouw van Dorpsstraat 57 naar Kerkedijk 52. W. Roos met vrouw en 5 kinderen van Turfweg 7 naar Dorpsstraat 36. H. Bruin met vrouw en 2 kinderen van Schapenlaan 15 naar Schapen laan 23. R. M. A. Welage van Irene- laan 9 naar Noordlaan 54s. P. V. C. van Zutphehn van Zuidlaan 20 naar Boterbloemweg 17. C. M. Groot, w.v. J. H. W. van Engelen van St. van Surcklaan 10 naar Witteweg 19 met 2 kinderen. W. Fontein met vrouw van Prinssesselaan 40 naar Ogen- troostweg 6. Corn. Plomper van O. Bergerweg 9 naar Loudelsweg 97 m. 1 kind. A. Philippo, met vrouw van Eikenlaan 26 naar J. Oldenburglaan 22. P. Groeneboom van Ruïnelaan 31 naar Guardini-Nes 20c. W. Beukers met vrouw van Middenpad 5 naar Elkshove 1. L. A. H. Wijier van Schapenlaan 15 naar Schapenlaan 23. Gr. Spaans, w.v. D. Schoenmaker van Schapenlaan 15 naar 23. J. P. M. Bakker van Schapenlaan 1 4nr. 23. Fr. Jimmink met gezin van Dorps straat 36 naar Stroomerlaan 2. J. S. M. Houtenbos met gezin van Midden pad 10s naar Kerkedijk 38. J. H. Bronkhorst, met vrouw, van Emma- laan 40s naar Jaap Weijandweg 17a. A. E. van Rossum van Kanaaldijk 69 naar Baakmeerdijk 14. IN DE GEMEENTE BERGEN OVER JULI 1967 C. C. Collard van Kenya naar Lou delsweg 20. A. Lol, met vrouw, van Amsterdam naar Breelaan 92. H. Gülay van Enschede naar Bree laan 16. A. J. Everaars met gezin van Velsen naar Prinsesselaan 40. R. Postma met gezin van Haarlem naar Duizendbladweg 13. P. Assel- man, met gezin, van Amsterdam nr. Leeuwenbekweg 2. H. Haygens van Amstelveen naar Eeuwigelaan 43. C. J. M. Wijdeman van Nieuwkoop naar Reigerslaan 17b. A. P. P. Hil- horst met gezin van Emnes naar Dorpsstraat 25. Joh. P. Blankendaal van Nijmegen naar Meerweg 19. J. Pronk van Ilpendam naar Breelaan 92. Adr. T. Stubbe van Amsterdam naar Kanaaldijk 25. Eline J. Zeefuik van Verl. Geestweg 26 naar Surina me. Dr. Barendsen met gezin van Lochem naar Beemsterlaan 2. G. Glay van Enschede naar Breelaan 16. D. Krijt van Hoogeveen naar Bree laan 51. A. Swier met gezin, van Alk maar naar Turfweg 3. N. Stam, met gezin van Langedijk naar Nassaulaan 3. J. H. Abbenes, wed. Dunk van Den Helder naar Berkenlaan 14a. C. Roelofs van Oudorp naar Natte- weg 10. S. Ernst van Zaandam naar Ruïnelaan 21. W. A. M. P. Overtoom van Tilburg naar Fazantenlaan 12 T. Siegman met gezin, van Amster dam naar Kerkedijk 86. L. A. A. Maghiels, met gezin, van Alkmaar naar Dawson-Nes 2. P. C. de Haan van Wervershoof naar Doorntjes 56. C. H. Schipper van Den Helder naar Eeuwigelaan 33. P. Kikkert met vr. van Oterleek naar Wikkeweg 17. J. L. White, met gezin van Amerika naar Dawson-Nes 14. H. G. Rother van Duitsland naar Guardini-Nes 20a F. Nijhuis, met gezin, van Blokker naar Lindenlaan 10. H. van Tilburg van Den Helder naar O. Prinsweg 9. M. T. L. Moffarts, met vrouw, van België naar Mansholt-Nes 18. J. C. A. M. Wagenaar van Uitgeest naar Loudelsweg 20. G. C. Pater van Beverwijk naar Kerkedijk 37. I. M. A. de Gier van Den Helder naar Kerkedijk 37. A. van Eijk van Monnickendam naar Loudelsweg 20. M. Scholten van Monnickendam nr. Loudelsweg 20. C. Kosterlijk van St. Pancras naar Kerkedijk 37. E. P. Schneider van Amsterdam naar Kas tanjelaan 4 met gezin. N. Filippo e.v. R. Fockens van Rotterdam nr. Eeuwigelaan 22. der gemeente Bergen van 14 augustus tot 21 augustus GEBOREN: Petronella Diana, doch ter van A. C. Wokke en M. Dekker Jan Oldenburglaan 48. Gerard, zoon van G. Groen en J. J. G. Ruiter, Buerweg 38. Michael Eric zoon van E. G. Hulshoff en T. Mak, Hertshooiweg 2. ONDERTROUWD: K. M. E. Admi raal, gemeentehmbtenaar, Wasse naar en A. C. G. Admiraal, ver koopster, Westerweg 33. H. v. Twuij- ver, timmerman, Dorpsstraat 44 en F. Bakker, zonder beroep, Nesdijk DOOR TO DORSSEN- VAN LOO Max probeerde te lachen. Maar het werd een grijns. Dat ver beeld je je natuurlijk. Je weet wel beter', antwoordde hij rustig. 'Ik had jouw gezicht wel eens willen zien, als ik onverwacht in Amerika voor je neus had gestaan.' 'Ik zou je om de hals gevlogen zijn', was haar antwoord. Dat weet je. Of ben je ons afscheid vergeten? Januari nu vier jaar geleden?' 'Zoiets vergeet je niet. Je had me even moeten verwittigen van je komst. Dan had ik je laten afhalen van Schiphol en O, laten afhalen.' Ze knikte. 'Dus zelf had je het niet gedaan.' 'Misschien niet, misschien wel', reageerde hij onberoerd. 'We hebben het momenteel heel erg druk.' 'Mientje keek hem onderzoekend aan. 'De geslaagde zakenman. Ik zag het al, toen ik hier aan kwam rijden. 'Je bent er beter geschikt voor als Frans.' De deur ging open en Attie kwam binnen met een blad, waar op twee koppen koffie stonden en een schotel met appelbroodjes. Max fronste zijn wenkbrauwen. 'Kom jij niet bij ons zitten?' Het meisje zetten alles op het tafeltje, haar hoofd schuddend. 'Een andere keer. Jullie zullen het wel zonder mij af kunnen. Ik drink mijn koffie wel in de keuken.' Max keek haar na, terwijl Mientje hem observeerde. Ze bete kent wat voor hem, wist ze nu. Die blik van hem ken ik. Keek hij indertijd ook niet zo naar mij? Ze nam het kopje en begon te drinken. Max volgde het voor beeld, nadenkend voor zich uitkijkend. Opeens vroeg hij: 'Hoet is met Sjaantje? Heb je foto's bij je?' 'Straks. Dat heeft de tijd.' Ze wenkte met haar hoofd naar de keuken. 'Blijft zij?' 'Wie? Attie?' 'Wie anders? Wat doet ze hier?' Max hoorde de jaloezie in haar stem. 'Ze was hier toevallig vanmorgen', antwoordde hij, niet geheel naar waarheid', en maakte er passant koffie. Je kon er meteen van profiteren.' 'Blijft ze?' 'O, Mientje, dat weet ik niet. Doet dat er iets toe?' 'Ja, dat doet het. Ik heb het een en ander met je te bepraten. Stuur haar weg.' 'Doe niet zo dwaas, Mientje. Ze is geen werkster, maar de dochter van een bankdirecteur.' 'Zoals je wilt. Dan wacht ik wel, tot ze verdwenen is.' Max ging er niet op in. Hij dronk zijn koffie op en presenteer de de vrouw een sigaret, waarna hij er zelf ook een aanstak. 'Heb je vakantie genomen?' vroeg hij, achterover leunend. 'Blijf je lang?' De vrouw trok aan de sigaret en knikte. 'Heel lang. Om pre cies te zijn: voorgoed. Ik ga niet meer terug naar Amerika.' HOOFDSTUK 11 Het duurde enige tijd, voor Max Ellegers de zin van deze mededeling had verwerkt. Onafgebroken keek hij naar de vrouw die min of meer nerveus aan haar sigaret trok. 'Bedoel je, dat je er vandoor bent?' Zo is het. Gevlucht is nog beter. Ik was de laatste tijd een halve gevangene. Zelfs mijn pas had hij weggeborgen. Die heb je niet meer nodig, zei hij. Nederland bestaat niet meer voor ,s.' 'Maar ehik dachtuit je brieven kreeg ik zo'n beetje de indruk, dat jullie goed met elkaar overweg konden. Dat alles weer in orde was gekomen." Mientje Sornee schudde haar hoofd. 'Max, er is waarschijnlijk geen tweede mens op de wereld, die ons zo goed kent als jij. Je weet hoe Frans geworden is na.... na de bevrijding, toen hij plotseling weer hier was. In zijn kapiteinsuniform. Heel anders als vroeger. Ik heb me laten bepraten. Ik had immers geen keus? Als ik geweigerd had met hem mee te gaan, zou hij met Sjaantje vertrokken zijn en wat hadden jij en ik er er tegen kunnen doen? Ze draagt toch zijn naam? Nu ja. je weet het immers allemaal? Hij deed alles, tijdens zijn laatste verlof, om mijn genegenheid terug te winnen. Op zijn manier probeerde hij de vurige minnaar te spelen. Het overrompelde me. Misschien dacht ik op die momenten aan jou. aan ons. Aan wat wij samen beleefd hadden in 1940. En ik had redenen om me te schamen. Tenslotte was hij mijn man. Ondanks wat er gebeurd was tijdens zijn afwezigheid, wilde hij van me houden, zei hij vaak. Ik gaf toe. In Amerika zouden wij opnieuw beginnen, zei hij. En nooit zou er één woord van verwijt over zijn lippen ko men. Op een avond nam hij me in zijn armen en kuste me. Hij fluisterde me in het oor: Ik ga proberen je liefde terug te win nen. Althans iets in die geest. Nu jaik ben een vrouw. En ergens is iedere vrouw ijdel, nietwaar? Ik verzoende me dus met de gedachte, dat daarginds alles in orde zou komen tussen ons. En ik zou immers Sjaantje bij me hebben?' 'Uit je brieven meende ik te moeten opmaken....' begon hij nogmaals, doch de vrouw viel hem in de rede: 'Ik wou je niet alles schrijven. Het leek me zo minderwaardig om dat achter zijn rug om te doen. Och, er waren heel was pluspunten. Het huis is prachtig. En waar we wonen, is veel natuurschoon. Ik leerde autorijden en kreeg een kleine wagen van Frans. We hadden in tijd van een mum kennissen en vrienden, collega officieren van Frans met hun vrouwen. Er waren meisjes van Sjaante's leeftijd; ze had al gauw een paar vriendinnetjes. Alles leek goed te gaan. Alleen.dat ellendige drinken.Dag en nacht stonk hij naar de whisky. Ze drinken het daar, zoals wij thee. Of koffie, 's Morgens na het ontbijt al nam hij een glas. En iedereen drinkt daar, van hoog tot laag. In het begin zeiden ze er niets van, dat ik het niet wilde. Later vonden ze het gek, ook de vrouwen. En Frans. Hij wilde me een keer dwingen een glas te drinken. Ik heb het uit zijn handen geslagen. Het was onze eerste ruzie daar. Nauwelijks vier maanden nadat we aangekomen waren. Toen wist ik het alweer. Het zou nooit wat worden tussen ons. Ik hield niet van hem en hij niet van me. Bij hem was het alleen hartstocht. Op het laatst walgde ik van hem en sloot ik de slaapkamer af. Hij kwam een keer aangeschoten thuis en trapte de deur in. Sjaantje werd door zijn geschreeuw wakker en be gon te huilen. Dat weerhield hem, anders had hij me geslagen De volgende dag had hij spijt. Dan weet-ie niet, wat hij moet 123. J. J. Uijthof, elektricien, Alk maar en M. J. Bloemhof, modinette Leo Gestelweg 10. J. Koomen, edel smid, Alkmaar en V. Beijmohr, O. Bergerweg 5. GEHUWD: Geen. OVERLEDEN: G. Grin, oud 78 jaar, e.v. H. A. M. van den Bergh, Bree laan 88. G. R. Böttcher, oud 84 jaar w.v. A. Buurman, Bergerweg 2. doen, om het weer goed te maken. Ik ben ook geen onmens, dus neem ik hem in genade aan. We zoenen het af ennenu ja, de rest begrijp je. Dan was ik al blij, dat hij tenminste één keer niet naar whisky rook. Maar het was allemaal tijdelijk. Verleden jaar hakte ik de knoop door en maakte een der kamers gereed voor mezelf. Hij was razend, maar ik hield voet bij stuk. Ik zei. Als je een hele dag nuchter blijf, mag je bij me komen. De eerste nachten timmerde hij soms een uur achter elkaar op mijn deur, me zo uit de slaap houdend. Maar uiteindelijk gaf hij het op. De anderen lieten we niets merken. Als we ergens op visite waren, wilde we niet dat de anderen ook maar iets van onze verwijdering in de gaten hadden. Op het lest waren we beiden uitstekende toneelspelers. Maar entre nous keerde de werkelijk heid terug. Toen hij zag, dat hij bij mij niets meer kon bereiken, nam hij op een verfijnde manier Wraak. Sjaantje was altijd bang voor hem. Zolang Frans niet thuis was, liep het kind opgewekt door het huis, zingend en vol grappen. Want ze is een grapjas Maar zodra Frans thuiskwam, was het net of er een domper op haar werd gezet. Dan was ze stil, schuw zelfs en teruggetrokken. Als Frans haar iets vroeg, antwoordde ze met éénlettegrepige antwoorden. En zodra het kon, ging ze weg. Naar haar kamer, of naar buiten. Of naar haar vriendinnen. In ieder geval buiten zijn nabijheid. Opeens ging hij belangstellen in haar vorderingen op school. Hij ging haar helpen met het huiswerk. Hij kocht een fiets voor haar en toen ze zei, dat ze wilde leren zwemmen, bracht hij haar drie keer in de week naar Saltimhore, een stadje op twintig mijl afstand van ons huis. Want in ons dorp was geen water. Hij kocht dure badkleding, trakteerde haar na afloop op ijsjes, nam speelgoed mee naar huis, boeken, kocht een platenspeler voor haar en liet haar een stel platen uitzoeken. Kortom: hij verwen de haar tot en met. Als ik er aanmerkingen op maakte, zei hij, dat mijn opvoedingsmethode niet deugde. Ik was te ouderwets, ik leefde in gedachten nog in Holland, en zo voorts. Het kind had het niet door, hoe fijngevoelig zo overigens ook was. Hij palmde haar helemaal in, nam haar mee uit op visites, maakte zondags lange autoritten, want ze is dol op autorijden.' De vrouw zuchtte. 'Enfin, je begrijpt, waar dat op uitliep. Zeg van vader geen kwaad, want dan krijg je het met Sjaantje aan de stok. Als ik op haar mopper, vlucht ze naar haar vader, die haar altijd gelijk geeft. Na een half jaar waren de rollen omgedraaid: met Frans gekt en stoeit ze. Ze kan van hem vragen wat ze wil: ze krijgt het. Als hij thuis is, is ze niet bij hem van daan te slaan. En als ze met mij alleen is, kruipt ze in haar schulp, zegt praktisch geen woord en blijft zo ver mogelijk bij me vandaan. Dan kan ik woedend op haar worden, natuurlijk met precies averechtse gevolgen. Hij verwijt me, dat ik hyste- rich word en zo voorts. Je snap het wel. Maar intussen kijkt hij mij met triomfantelijke blik aan, alsof hij zeggen wil: Al heb ik jou dan verloren, je dochter heb ik je afgenomen. Die ben je kwijt. Voorgoed. Dan moest je me inhouden. Wat kon ik ertegen doen? Wat wist ik van zijn gesprekken met Sjaantje? Wat hij het kind allemaal wijs maakte? Een keer zei z etegen me: 'Oom Max was helemaal geen oom van me, he? Zo maar een zwerver, die je bij je hebt genomen, toen papa er niet was....' Wat moet je daar dan tegen in brengen? Kon ik haar vertellen, dat jij haar vader bent? Ze zou het niet geloofd hebben, hoewel. ik weet niet wat Frans haar al heeft gezegd, wans soms kijkt I ze me met zo'n eigenaardige blik aan. En dan dat ellendige gevoel, dat je er volkomen machteloos tegenover staat.' De trek van vogels is nog altijd in vele opzichten een duistere zaak. Welk instinct de vogels beweegt op een zeker tijdstip te beginnen aan een enorme reis en hoe ze die vol brengen, zijn nog altijd vragen waar men geen definitief antwoord op weet. Met name was tot voor kort niet geheel duidelijk welke weg een groot aantal watervogels nam, dat in Afrika gaat overwinteren. Uit langdurige waarnemingen is thans gebleken dat niet minder dan 57 soorten watervogels rechtstreeks over de Sahara vliegen. Dat betekent van noord naar zuid een afstand van 1600 km! Gemiddeld doen de vogels over die afstand ongeveer 40 uur. De ooie vaar en de reiger hebben er peer tijd voor nodig. Om een dergelijke afstand zonder tussenlanding! af te leggen heb ben de vogels een grote voorraad reservevoedsel nodig, meestal in de vorm van vet. Van één vogel is thans bekend, dat hij tevoren zijn vetvoorraad met 32 procent opvoert. Een bijzonder naar statistiekje komt uit de Bondsrepubliek. In 1986 is daar in niet minder dan 100.205 ge vallen het rijbewijs van automobilis ten ingetrokken. Dat was 14.3 procent meer dan een jaar tevoren. Maar het allernaarste is, dat in 90 procent van deze gevallen de intrekking ge schiedde op grond van rijden 'onder invloed'. Van de rond 90.000 perso nen die een glaasje op hadden en toch maar gingen rijden en tenge volge daarvan in de meeste gevallen brokken maakten, was iets minder dan de helft (45.1 procent) tussen de 21 en 30 jaar. Ongeveer een kwart (24.2 procent) was tussen de 30 en 40 jaar oud, elf procent tussen de 40 en 50 en 7.4 procent tussen de 50 en 60. Slechts 2.5 proeent betrof rijders ooven de 60. De rest, ongeveer negen procent was jonger dan 21 jaar. De wereldtentoonstelling te Montreal eind april tot eind oktober van dit jaar zal waarschijnlijk in vele jaren de eerste zijn die geen tekort vertoont op de exploitatierekening. De beide laatste exposities van die aard, die te Brussel en die te New York leden beiden aanzienlijke ver liezen. De indirecte baten maken dit verlies natuurlijk meer dan goed, maar dat verandert niets aan de ex ploitatierekening De goede vooruitzichten van de ten toonstelling te Montreal zijn te dan ken aan het feit, dat het aantal be zoekers de verwachtingen verre overtreft. De Expo te Brussel in 1958 werd bezocht door 42 miljoen per sonen, die in New York door 52 mil joen, en daarbij moet men in aan merking nemen, dat de Expot in New York in '66 zulke slechte resultaten te zien gaf dat men haar in 1967 her opende voor een tweede termijn van zes maanden. Montreal ligt enigszins uit het middelpunt en daarom reken de men daar op meer 35 miljoen mensen. Dit aantal is thans al bijna bereikt en een nieuwe raming houdt rekening met een totaal van 67 mil joen bezoekers. De tentoonstelling wordt dan ook algemeen geroemd. Er zijn honderd paviljoens en 63 landen zijn er ver tegenwoordigd. De Expovox zorgt voor de eigen telefoonverbindingen en voor interne communicatie is er de Expocom, de Logexpo zorgt voor het logies van de bezoekers. Kortom men is er Expocrazy. (Dia) Een goede raad voor doe-het-zelvers laat uw gereedschap of andere scher pe voorwerpen nooit slingeren. Uw kindertjes hebben een onverzadig bare belangstelling voor 'al dat moois' en het is bijzonder moeilijk ze duidelijk te maken hoe gevaarlijk het is er mee te gaan spelen. Stanley heeft daarom een mes ont worpen (nr. 99) waarbij het gevaar lijke gedeelte met één handbeweging in het heft verdwijnt. Het is een zeer praktisch gebruiksvoorwerp; het mes kan ook in drie verschilelnde standen worden vastgezet en is voor uiteenlopende werkzaamheden dus zeer geschikt. En nu nog een goede raad: niet ver geten het mes na gebruik te laten verzinken in het heft, anders bent u nog zo ver als met andere, minder praktische messen. (Dia)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1967 | | pagina 5