Prinses Beatrixfonds Het lidteken KffiDampo I afdeling Schoorl Schoorlse Ruilbeurs groot succes Opening jongerensocieteit 'Daffy Doodle' Duintreffers klaverjasnieuws Raiffeisen spaarweek een jaarlijks hoogtepunt TWEEDE BLAD DONDERDAG 19 OKTOBER 1967 Niet een bril, maar de JUISTE bril Mr. Opticien D. W. PASTOOR, Bergen Anti-Honger-aktie 1967 door Maartje Zeidenrijk WIST U 1. dat het Prinses Beatrix Fonds in 1956 werd opgericht 2. dat het Fonds in 1963 de doelstelling heelt uitgebreid en thans de be strijding van de kinderverlamming (polio) en die van patiënten die bij de geboorte spastisch zijn geworden, op zich heeft genomen 3. dat het Fonds sinds de oprichting ruim 8 miljoen gulden voor hulp aan individuele patiënten, steun aan inrichtingen en research heeft uitgegeven 4. dat tijdens de zware polio-epidemie in 1956 rond 2200 patiënten merendeels kinderen door kinderverlamming werden getroffen 5. dat gedurende de laatste 30 jaar in Nederland niet minder dan 14.000 mensen door polio werden getroffen 6. dat de verpleging van een zwaar getroffen polio-patiënt, die kunst matige ademhaling nodig heeft, per dag 80,- tot 90,- kost 7. dat de oudste patiënt die bij het Prinses Beatrix Fonds is ingeschreven, op 3-jarige leeftijd polio heeft gekregen, namelijk in 1892 en sindsdien wegens het gemis van één been zich per rolstoel heeft verplaatst (hij heeft er tot nu toe 8 versleten) dus al 75 jaar lang? 8. dat het Prinses Beatrix Fonds per dag ruim 2.000,- nodig heeft om aan alle verplichtingen en aanvragen te kunnen voldoen 9. dat de jaarlijkse kollekte bedoeld is om steun te kunnen verlenen aan polio-patiënten en spastici van alle gezindten Nu u van bovenstaande feiten heeft kennis genomen WILT U 10. bij de kollekte die deze week wordt gehouden toch met gulle hand geven opdat dit prachtige en noodzakelijke werk kan doorgaan 'DOE WAT VOOR UW NAASTE' Afgelopen zondag was het dan zo ver. Om één uur gingen de deuren open en vanaf het begin zat de loop er meteen in. Van alles werd er ge ruild. Postzegels, munten, sigaren bandjes, lucifersmerken, suikerzak jes enz., gingen van album naar al bum. De organisatoren glunderden, want wat hier gebeurde was boven de verwachting. Ja, menig ook niet- verzamelaar liep even binnen om de gezellige drukte die hier op deze zondagmiddag heerste te bekijken en de stands van de Kon. Marine en herinneringsvoorwerpen aan ons vorstenhuis waren ook zeker de moeite van bekijken waard. Tegen drie uur kwam de grootste drukte. Een op een andere plaats gehouden ruilbeurs bleek niet zo goed te lopen en de daar aanwezige verzamelaars kwamen toen naar Schoorl. Wat een drukte, wat een gezelligheid. En zo boekten wij als vaste deelnemers. Verzamelaars uit Haarlem, Den Haag Amsterdam en Sneek, om er maar enigen te noemen. Rest mij hier nog te schrijven dat wij nog velen van u gemist hebben, maar dat wij, door het succes ge staafd, besloten hebben om in de cember weer zo'n ruilbeurs te orga niseren en dat we hopen dat dan ook u aanwezig is. C. MUL, comitélid In 'De Rustende Jager' is sinds enige weken een jongeren-societeit, onder de naam 'Daffy Doodle'. De initiatiefnemer, de heer Groot uit Wormer, had door middel van advertenties en aanplakbiljetten de aandacht gevestigd op Daffy Doodle maar de belangstelling van de jonge lui is nog niet groot, de heer Groot echter blijft optimist. 'Ik doe dit niet voor het eerst', zei hij, en ik ben wel met minder pu bliek begonnen, terwijl enkele we ken later de zaal te klein bleek te zijn.' Het is voor de heer Groot te hopen dat, als de zaak een tijdje draait, er meer jongelui komen. Want de so ciëteit is toch wel echt op de jeugd afgestemd. De eerste keer zaten een viertal jongelui die zichzelf 'The Coopers' noemden. Er stonden ver sterkers opgesteld waarvan de ca paciteit voldoende zou zijn om in een groot gebouw te worden opgesteld. Ik vroeg de heer Groot of die harde muziek wel nodig was maar hij zei dat de jeugd dat tegenwoordig eisten. Onwillekeurig gingen mijn gedach ten toen terug naar het jaar 1945 toen ik in dezelfde zaal dansen leer de. Dat gebeurde op de tonen van Alexanders Ragtime Band en dat liedje Werd op de piano gespeeld door de heer Oeb Bootsma. De mu ziek was in alle hoeken van de zaal te horen zonder versterkers of wat dan ook. Trouwens die had je nog niet in die tijd. Enfin, de tijd heeft nu eenmaal niet stilgestaan, en ook het soort muziek is veranderd. En het is voor de heer Groot te wensen dat de jongelui in de komende zaterdagen in drommen naar 'De Rustende Jager' zullen ko men. Of hebben ze toch niet zo'n behoefte aan een eigen sociëteit? De uitslag van de eerste 'Duintref fers-drive' is als volgt: 1 P. May-J. Delis 5291 2 D. v. d. Oord-P. Slijkerman 5163 3 Joh. Delis-P. Berkhout 5156 4 A. de Wit-A. Kaandorp 5073 5 Mevr. Delis-Stokman G. Rietveld 4996 Troostprijs: A. de Jager-T. v. d. Oord 3818 punten Marsenprijs: A. de Wit-A. Kaandorp 3 marsen De volgende 'Duintreffers' klaverjas- drive is op vrijdag 20 oktober in café Slijkerman te Catr'ijp, aanvang acht uur. De in de loop der jaren tot een tra ditie geworden Raiffeisen-spaarweek wordt dit jaar gehouden van 23 t.m. 27 oktober. Het doel van de spaarweek is het bevorderen van de spaarzin van het Nederlandse volk. Door tijdens de spaarweek het bezoek aan de bank extra aantrekkelijk te maken, wordt getracht dit doel tè bereiken. Gezien de ervaringen welke in voorgaande jaren zijn opgedaan, wordt ook in de komende Raiffeisenspaarweek een grote toeloop aan de loketten verwacht. Nieuwe spaarders zullen dan een spaarrekening openen, terwijl reeds bestaande spaarders van de gelegen heid gebruik zullen maken om iets extra's in te leggen. Ook de jeugd zal zich tijdens de spaarweek niet onbe tuigd laten. De oproep tot sparen, welke uitgaat van de Raiffeisen-spaarweek, heeft ieder jaar op grote schaal weerklank gevonden. Ook hier voor de komende spaarweek zijn de verwachtingen hoog gespannen. Immers tot nu toe is 1967 een goed spaar jaar geweest. Met name de af gelopen maanden geven een groter spaaroverschot te zien dan in de overeenkomstige periode van 1966. Als mogelijke oorzaak kan gewezen worden op de minder snelle groei van de economie, hetgeen ertoe leidt dat het publiek zich enigszins voorzichtiger opstelt ten aanzien van het aanschaffen van duurzame consumptiegoederen. In ieder geval DE DUINSTREEK kan worden gesteld, dat het publiek meer spaarbewust is geworden en het wenselijk acht een reserve ach ter de hand te hebben. De bereidheid om een deel van het inkomen niet te consumeren is momenteel kennelijk aanwezig en een toeneming van de besparingen is hiervan het gevolg. De stimulans om te sparen want dat wil de Raiffeisen-spaarweek zijn sluit dan ook bijzonder goed aan bij de duidelijk aanwijsbare tendens tot sparen. Belangrijk hierbij is, dat de spaar gelden welke aan de Raiffeisenbank worden toevertrouwd, weer zo veel mogelijk ter plaatse worden uitge zet. Met name middenstandsbedrij- ven, land- en tuinbouwbedrijven en het eigen woningbezit worden gefi- nancieerd uit de door de plaatselijke gemeenschap bijeen gebrachte spaar gelden. Op deze wijze wil de Raiffei senbank binnen de lokale sfeer er toe bijdragen om de economische groei te bevorderen. Sparen is daar om niet alleen van individueel be lang, ook het algemeen belang wordt erdoor gediend. Om tegemoet te komen aan de moge lijkheden en de behoeften van de spaarders biedt de Raiffensenbank vele spaarvormen. De bank is ook ingeschakeld bij de door de overheid gepremieerde spaarvormen, zodat op dit gebied 'van elck wat wils' wordt geboden. Een novum is de kosteloze en rente dragende privé-rekening. Deze reke ning biedt de mogelijkheid om voor hen die in loondienst zijn en hun sa laris giraal krijgen uitbetaald, hun ontvangsten (salaris) en uitgaven over de bank te laten lopen, zonder dat daarvoor kosten in rekening worden gebracht. Over het saldo wordt tot maximaal 2500,- een rente van 3V2% vergoed. Door hier van gebruik te maken is het mogelijk met het salaris geld te verdienen. Naast het bevorderen van de spaar zin van het Nederlandse volk beoogt men met de Raiffeisen-spaarweek ook de nagedachtenis in ere te hou den van de man aan wie de Raif feisenbank haar naam ontleent: F. W. Raiffeisen (1818-1888). Raiffeisen is de grondlegger geweest van de op samenwerking gebaseerde spaar- en kredietinstellingen ten be hoeve van de gehele gemeenschap. Volgend jaar zal ter gelegenheid van de 150ste geboortedag van Raiffeisen bijzondere aandacht worden besteed aan zijn persoon en de ideeën, welke door hem zijn ontwikkeld. Dat de ideeën van Raiffeisen nog steeds be tekenis hebben voor de praktijk on der meer uit het feit, dat er in Ne derland 1400 vestigingen van Raif- feisenbanken zijn. Het spaartegoed van de ruim 2 miljoen spaarder bij deze banken bedraagt thans meer dan 5V2 miljard. aangemeten door HOFLAAN 2 - TEL. 2202 Leverancier van alle ziekenfondsen CONTACTLENS SPECIALIST INRICHTING VOOR CONTACTLENS-AANPASSING Uitsluitend specialistische behandeling Brillen op ziekenfondsrecept van uw oogarts, worden in de snelste tijd geleverd. UW AANDEEL RENTEDRAGEND Er wordt veel, misschien teveel, ge praat over ontwikkelingshulp. Er wordt gemompeld en gefluisterd en geroddeld. Men vertelt verhalen van kapitalen die in verkeerde zakken verdwijnen, voedselzendingen die nooit hun bestemming bereiken. En het is zo verleidelijk om dan de hand op de beurs te houden en af te wachten tot men zekerheid heeft. Omdat wij zo graag zeker willen zijn van onze taak, omdat wij in onze ontwikkelingshulp toch nog een soort belegging willen zien. Overal waar menzen zijn worden fouten gemaakt, dagelijks. Die ma ken zij, die maakt u, die maken we allemaal. En voorlopig zal dat nog wel zo blijven ook. We kunnen niet wachten tot alles volmaakt mar cheert. Waarom niet? Omdat mensen het slachtoffer worden van ons ver langen naar zekerheid. De honger is een dringend probleem, een pro bleem dat om 'n oplossing schreeuwt een probleem dat geen uitstel kan Ze liepen de stad door, naar de brug. Onderweg zei hij 'Moeder heeft een huis hier in de stad. Dicht bij het station. Er zitten een paar oudjes in, maar die willen naar een bejaarden tehuis. Zodra er plaats is, gaan ze eruit. Ik weet zeker, dat ik het huis krijg, als ik zeg dat wij gaan trouwen. Dan is. het voornaamste probleem in één keer opgelost. Duswaarom zouden we eigenlijk niet trouwen?' Geef daar nu maar eens een redelijk antwoord op, dacht Map. Natuurlijk kan ze bezwaren aanvoeren, maar waarom zou ze het doen? Zijn voorstel werd steeds aanlokkelijker. Map veegde automatisch haar voeten op de ijzeren mat voor de achterdeur. Vader en de jongens waren al uit de tuin en was ten zich bij de buitenkraan. Door het raam zag ze, dat de tafel gedekt was. Van boven kwamen de stemmen van Alie en Wout. Die waren natuurlijk weer aan het kibbelen over een of andere futiliteit. Als je daar toch voor getrouwd moest zijn. Ze betrad de grote keuken, die naar spek rook. Moeder stond met een verhit gezicht voor het fornuis. Waarom deed ze dat altijd zelf? Annie kon het toch ook? 'Waar ben je nu weer de hele middag geweest? Op werk uit?' Mevrouw Ruizenaar keek haar oudste dochter even aan. 'Misschien.' 'Wat nou misschien. Je hebt wel of niet naar werk gezocht.' Er brandden opeens twee pretlichtjes in haar ogen. 'Ik heb een baan aangeboden gekregen. Ik weet nog niet, of ik het doe.' Mevrouw Ruizenaar roerde met een mes in de koekepan. 'Zo. Is het loon niet naar je zin? Wat is het voor werk?' 'Huishoudelijk.' 'Laat me niet lachen. Jij in de huishouding. In de stad?' 'Ja.' 'Hoe kom je er aan? Stond het in de krant?' Er kwam een glimlach op haar gezicht. 'Iemand bood het me aan. Een kennis, zal ik maar zeggen. Ik leg het vanavond wel verder uit.' Vader Ruizenaar kwam binnen. Hij had de laatste woorden gehoord: 'Wat is er uit te leggen?' 'Map zegt, dat haar een huishoudelijke baan is aangeboden.' 'Mag je eerst wel een jaartje naar de huishoudschool gaan.' 'Ik zou bij moeder in de leer kunnen gaan.' 'Wanneer kun je beginnen?' vroeg de man. 'O, dat mag ik zelf bepalen.' 'Wat is dat voor onzin? En als men dan eens een ander neemt?' Map schudde haar hoofd. 'Vanavond zal ik het wel uitleggen.' Annie loerde misprijzend naar haar zuster. 'O, wij mogen het zeker niet horen.' 'Je komt er, als het doorgaat, toch wel van op de hoogte.' Ge lijk liep ze naar binnen om de mogelijkheid tot verder vragen stellen op te heffen. Ik heb dat nu wel gezegd, dacht ze, terwijl ze bij het raam ging zitten, maar wil ik het serieus? Trouwen is tenslotte geen betrekking, die je met een maand kunt opzeggen. Dat is een baan voor je leven. Tenminste doorgaans. Hoe kwam Wieg er vanmiddag op om me ten huwelijk te vragen? Ik weet nu, dat hij het helemaal meende. Ik ken hem toch zeker al jaren! We hebben samen nog een hele dag gespijbeld, die zomer, toen het zo mooi weer was. Hij had zijn hengel bij zich en ze hadden aan de stille kant van het kanaal aan de waterkant gezeten. Ze wist niet eens meer, of hij wat had gevangen. Maar ze herinnerde zich wel, dat hij gezegd had, terwijl een plezierboot voorbijvoer: Later, als ik groot ben, ga ik ook varen. Niet in zo'n slap ka naaltje als dit. Maar op de grote zee. Met een hele grote boot. Naar alle landen van de wereld: China en Amerika en Frankrijk en misschien wel naar Denemarken. Heel ver weg. Ze had hem gecorrigeerd, omdat ze op school een kraan was in aardrijskunde Amerika is geen land, maar een werelddeel. Je hebt Zuid- en Noord-Amerika. En wat jij bedoelt, heet de Verenigde Staten. Wat geeft dat, was zijn nonchalante kommentaar: ik vaar overal heen. Waarna hij gevraagd had: Wat wil jij worden? Ze had haar antwoord prompt klaar gehad: Moeder. Daarover had hij minachtend zijn schouders opgetrokken. Wat heb je daar nou aan. Moeders moeten altijd werken. De hele dag en 's avonds ook nog. En 's morgens weer vroeg op. En altijd sokken stoppen en kleren naaien en boenen en eten koken. Ba, weet je niets anders? En toch wilde ze moeder worden, net als moeder thuis. Moeder was immers de liefste van allemaal? Tenminste haar moeder. Wiechert was na de lagere school inderdaad naar Amsterdam gegaan om verder te leren. Twee jaar Ulo, toen nog een jaar HBS en vandaar naar de Zeevaartschool. Ze wist, dat hij een jaar als stuurmansleerling had gevaren, want ze had hem vaak gezien in zijn mooie uniform. Toen hij negentien was en zij zeventien, gingen ze voor het eerst samen een avond uit. En alsof het vanzelfsprekend was, had hij haar na afloop in zijn armen genomen en gekust. Reeds toen had hij gezegd: Later, als we allebei groot zijn, gaan we trouwen. Op een manier, die geen tegenspraak duldde. Aanvankelijk was er thuis heel wat bezwaar tegen haar omgang met Wiechert, al was het alleen maar om haar leeftijd. Doch Map bezat in bepaalde opzichten een kop en dus bleef ze met hem omgaan, als hij weer eens een paar dagen thuis was. Later deed hij examen voor derde stuur man en slaagde. Toen bleef hij langer weg. soms maanden ach tereen. Maar des te prettiger was het weerzien. Trots de vele waarschuwingen van thuis. Doch die wuifde Map luchtig weg. 'Wat maken jullie er toch altijd een drukte van? Wie heeft het nu over trouwen? We hebben samen plezier, dat is alles. En we laten elkaar allebei vrij. Als hij vaart, ga ik wel eens met een ander uit en hij zal zich in de havens ook niet als een pastoor gedragen.' Nu was hij al bijna vijf maanden thuis. Verleden jaar had hij het eerste deel van het examen voor tweede stuurman afgelegd. Met succes. Waarna hij weer een vaart van vier en een halve maand had gemaakt. En nu zou hij dan weldra examen doen voor het tweede deel. Ze wist, dat menig meisjes uit de buurt en de stad jaloers op haar was. Wieg was een knappe jongen, vooral als hij zijn uni form aanhad. Ze voelde zich trots, als ze naast hem een balzaal betrad. Of door de buurt liep. Of in de stad. Hij kende iedereen en groette altijd joviaal lachend. Zo was hij. 'Map, kom aan tafel. Je had wel een handje kunnen helpen. Je wilt immers in de huishouding?' Ze kwam overeind. 'Ik help straks met de afwas.' 'Mogen we wel een groot net spannen langs het aanrecht', meende Henk lachend te moeten opmerken. Map ging er niet op in. Haar beide broers waren altijd plaag geesten geweest. Op het schoolpad al. Maar in geval van nood kwamen ze altijd voor hun drie zusjes op. Dat wist ze ook. Zo zou Wieg natuurlijk ook zijn. Die had alleen maar een broer, Bram. Maar ze wist van haar schooljaren, dat hij vaak voor de meisjes in de bres sprong. En toen was hij al oersterk. Hij kan me met beide handen ze maar van de grond tillen. Hij kan me in zijn armen nemen en met me weglopen. Zou ik hem daarom zo graag mogen? Houden vrouwen van kerels zoals Wieg? Ze herinnerde zich nog, een paar jaar geleden, toen hij pas zijn uniform als derde stuurman aan had, dat hij bij de smid op de Koemarkt een hoefijzer had omgebogen. Alleen maar met beide handen. De spieren op zijn gezicht waren gaan zwellen en ze was bang geweest, dat hij er wat van zou krijgen. Van die dag af was ze heel erg trots op Wieg. Maar of ze nu van hem hield, zoals een vrouw van haar man moet houden, dat wist ze eigenlijk helemaal niet. Eigenlijk zijn we alleen maar heel goede vrienden. Nu ja, hij zoent me en omhelst me, dat ik bijna stik. Hij is erg wild en dan zegt hij met een verschrikt gezicht, dat hij nog wel zo voorzichtig met me is. En als hij helemaal zo'n bui heeft, tilt hij me hoog van de grond op en neemt me in zijn armen of ik een baby ben. Dan kan ik niets tegen hem doen. Soms ben ik bang van hem en toch vind ik het iedere keer weer fijn om tegen hem aan te liggen. Vijentwintig is hij en ik drieentwintig, bijna veerentwintig. Mijn leeftijd kan al geen bezwaar zijn. Overigens, Alie was achttien, toen ze met Wout trouwde. Vader had eerst ook heel wat bezwaren, maar Wout had toen al een goede baan. Alleen dat huis, dat was wat voorbarig geweest. Met een jaar hebben we een huis, had Wout voorspeld. Ja ja, ondertussen zaten ze hier nu al zowat vier jaar. En nog geen kijk op een huis. Met de derde baby opkomst. Ze luisterde met een half oor naar de gesprekken aan tafel. Annie, de jongste, had het grootste woord. Vader bepaalde zich doorgaans tot luisteren. Zelf sprak ze ook nooit veel. Na het eten ging vader nog een uurtje de tuin in, maar de jongens hadden zich al opgeknapt en sprongen op hun fiets om naar de stad te gaan. Samen met haar moeder waste ze af, terwijl Annie alles wegborg. 'Waar ga je werken, Map?' vroeg ze nieuwsgierig aan haar zuster. 'Ik weet nog niet eens, of het doorgaat', zei Map rustig. 'Mag ik het niet weten?' Mevrouw Ruizenaar vermaande: 'Weest niet zo vasthoudend. Map zal het wel vertellen, als het nodig is.' Annie pruilde: 'Flauw. Jullie doen net, of ik nog een kind ben.' 'Dat ben je ook, mijn hartje', zei haar moeder lachend, terwijl ze het meisje even over het gezicht streek. 'Ik ben ruim zeventien.' 'Kind, wees blij. Je hebt nog een mooie tijd voor de boeg.' Map zat in de kamer, toen haar moeder binnenkwam. 'Zo, dat is weer achter de rug. Als vader nu ook maar eens kwam. Die leeft alleen maar voor de tuin.' 'Waar is Annie?' lijden. We hebben eenvoudig geen tijd om te praten. We moeten door werken. De anti-honger-aktie is geen hobby van goedwillende mensen, die zo gaarne 'weldoen'. De anti-honger actie is een strijd. En de inzet zijn niet een paar hongerende mensen hier of daar op de wereld, de inzet is het welzijn van die wereld. Het gaat er niet om een paar duizend mensen uit de nood te helpen, het gaat erom de wereld gezond te ma ken. Wanneer tweederde van de mensheid onvoldoende gevoed wordt, dan is de wereld ziek. In een zieke wereld is het slecht leven. Wanneer wij er niet in slagen die wereld tij dig gezond te maken, zullen onze kinderen dat gewaar worden en zij zullen het recht hebben een be schuldigende vinger naar ons uit te steken. Wij hebben 't in onze macht deze onhoudbare toestand te veran deren. Wij kunnen de honger bezwe ren, niet met tonnen rijst en scheepsladingen graan alleen, of schoon ook die nodig zijn om akute nood te lenigen, maar met onder wijs en landbouwvoorlichting, met machines en waterwerken, met bruggen en wegen. Daarom klopt de anti-honger-actie elk jaar op nieuw bij u aan. Niet om de aalmoes uit uw overvloed, maar om u be wust in te schakelen in de strijd tegen de honger. Om u ervan te doordringen dat het een levensbe lang is voor allen. Wij hebben te lang onze ogen gesloten voor onze verantwoordelijkheid voor het lot van onze medemens en voor het feit dat het ons niet goed kan gaan als het grote delen van de wereld slecht gaat. Wij hebben ons te lang ge koesterd met de gedachte dat de honger zo ver weg was en ons ge weten gesust als wij bij tijd en wijle onze aalmoes gaven. Nu het zover is dat alom, in parlement en krant, op radio en televisie, ontwikkelings hulp onderwerp van gesprek wordt, zijn we al geneigd er moe van te worden en te zeggen: alweer! Daarnaast kan ook worden vastge steld de ogen eindelijk bij velen opengaan. De overtuiging wint veld dat onwikkelingssamenwerking niet alleen menselijke plicht is, maar ook voorwaarde tot zelfbehoud, basis voor vrede. Maar laten we niet ver geten: het onmiddellijk en daadwer kelijk bestrijden van de honger moet voorop staan. Anti-honger-actie blijft punt één op de agenda. Honger kan men niet bestrijden met woor den, honger kan men slechts te lijf gaan met daden. Deze daden zijn alleen mogelijk als er geld is. Dit geld kan alleen komen uit de wel varende gebieden. De anti-honger actie vraagt geen aalmoes, zij vraagt een rechtvaardig aandeel in de strijd tegen de honger, die de wereld onbewoonbaar dreigt te maken. An- ti-honger-actie is actie vóór een be tere zonnige wereld, niet alleen voor mensen in Azië en Afrika, maar ook voor onze kinderen U kunt uw dienstplicht aan de we reld in de week van 23 tot 29 okto ber, althans voor een deel, vervul len door met een gulle bijdrage deel te nemen aan de anti-honger-actie, of uw aandeel te storten op giro 100.200 Antie-honger-actie, Den Haag, tegen de fantastische rente: Een betere wereld. Bovenstaand artikel werd geplaatst door het NOVIB-comité Schoorl in verband met de collecte in de week van 23 tot 30 oktober. Voor al uw boek-, papier- en bindwerk naar C. MUL, gedipl. boekbinder Paardemarkt - Schoorl - Heereweg 14

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1967 | | pagina 5