Prinses Beatrixfonds
Het lidteken
KffiDampo
I
afdeling Schoorl
Schoorlse Ruilbeurs
groot succes
Opening
jongerensocieteit
'Daffy Doodle'
Duintreffers
klaverjasnieuws
Raiffeisen spaarweek
een
jaarlijks hoogtepunt
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 19 OKTOBER 1967
Niet een bril, maar de JUISTE bril
Mr. Opticien D. W. PASTOOR, Bergen
Anti-Honger-aktie
1967
door
Maartje Zeidenrijk
WIST U
1. dat het Prinses Beatrix Fonds in 1956 werd opgericht
2. dat het Fonds in 1963 de doelstelling heelt uitgebreid en thans de be
strijding van de kinderverlamming (polio) en die van patiënten die bij
de geboorte spastisch zijn geworden, op zich heeft genomen
3. dat het Fonds sinds de oprichting ruim 8 miljoen gulden voor hulp aan
individuele patiënten, steun aan inrichtingen en research heeft
uitgegeven
4. dat tijdens de zware polio-epidemie in 1956 rond 2200 patiënten
merendeels kinderen door kinderverlamming werden getroffen
5. dat gedurende de laatste 30 jaar in Nederland niet minder dan 14.000
mensen door polio werden getroffen
6. dat de verpleging van een zwaar getroffen polio-patiënt, die kunst
matige ademhaling nodig heeft, per dag 80,- tot 90,- kost
7. dat de oudste patiënt die bij het Prinses Beatrix Fonds is ingeschreven,
op 3-jarige leeftijd polio heeft gekregen, namelijk in 1892 en sindsdien
wegens het gemis van één been zich per rolstoel heeft verplaatst (hij
heeft er tot nu toe 8 versleten) dus al 75 jaar lang?
8. dat het Prinses Beatrix Fonds per dag ruim 2.000,- nodig heeft om aan
alle verplichtingen en aanvragen te kunnen voldoen
9. dat de jaarlijkse kollekte bedoeld is om steun te kunnen verlenen aan
polio-patiënten en spastici van alle gezindten
Nu u van bovenstaande feiten heeft kennis genomen
WILT U
10. bij de kollekte die deze week wordt gehouden toch met gulle hand
geven opdat dit prachtige en noodzakelijke werk kan doorgaan
'DOE WAT VOOR UW NAASTE'
Afgelopen zondag was het dan zo
ver. Om één uur gingen de deuren
open en vanaf het begin zat de loop
er meteen in. Van alles werd er ge
ruild. Postzegels, munten, sigaren
bandjes, lucifersmerken, suikerzak
jes enz., gingen van album naar al
bum.
De organisatoren glunderden, want
wat hier gebeurde was boven de
verwachting. Ja, menig ook niet-
verzamelaar liep even binnen om de
gezellige drukte die hier op deze
zondagmiddag heerste te bekijken en
de stands van de Kon. Marine en
herinneringsvoorwerpen aan ons
vorstenhuis waren ook zeker de
moeite van bekijken waard. Tegen
drie uur kwam de grootste drukte.
Een op een andere plaats gehouden
ruilbeurs bleek niet zo goed te lopen
en de daar aanwezige verzamelaars
kwamen toen naar Schoorl. Wat een
drukte, wat een gezelligheid. En zo
boekten wij als vaste deelnemers.
Verzamelaars uit Haarlem, Den Haag
Amsterdam en Sneek, om er maar
enigen te noemen.
Rest mij hier nog te schrijven dat
wij nog velen van u gemist hebben,
maar dat wij, door het succes ge
staafd, besloten hebben om in de
cember weer zo'n ruilbeurs te orga
niseren en dat we hopen dat dan ook
u aanwezig is.
C. MUL, comitélid
In 'De Rustende Jager' is sinds enige
weken een jongeren-societeit, onder
de naam 'Daffy Doodle'.
De initiatiefnemer, de heer Groot
uit Wormer, had door middel van
advertenties en aanplakbiljetten de
aandacht gevestigd op Daffy Doodle
maar de belangstelling van de jonge
lui is nog niet groot, de heer Groot
echter blijft optimist.
'Ik doe dit niet voor het eerst', zei
hij, en ik ben wel met minder pu
bliek begonnen, terwijl enkele we
ken later de zaal te klein bleek te
zijn.'
Het is voor de heer Groot te hopen
dat, als de zaak een tijdje draait, er
meer jongelui komen. Want de so
ciëteit is toch wel echt op de jeugd
afgestemd. De eerste keer zaten een
viertal jongelui die zichzelf 'The
Coopers' noemden. Er stonden ver
sterkers opgesteld waarvan de ca
paciteit voldoende zou zijn om in een
groot gebouw te worden opgesteld.
Ik vroeg de heer Groot of die harde
muziek wel nodig was maar hij zei
dat de jeugd dat tegenwoordig eisten.
Onwillekeurig gingen mijn gedach
ten toen terug naar het jaar 1945
toen ik in dezelfde zaal dansen leer
de. Dat gebeurde op de tonen van
Alexanders Ragtime Band en dat
liedje Werd op de piano gespeeld
door de heer Oeb Bootsma. De mu
ziek was in alle hoeken van de zaal
te horen zonder versterkers of wat
dan ook. Trouwens die had je nog
niet in die tijd.
Enfin, de tijd heeft nu eenmaal niet
stilgestaan, en ook het soort muziek
is veranderd. En het is voor de heer
Groot te wensen dat de jongelui in
de komende zaterdagen in drommen
naar 'De Rustende Jager' zullen ko
men.
Of hebben ze toch niet zo'n behoefte
aan een eigen sociëteit?
De uitslag van de eerste 'Duintref
fers-drive' is als volgt:
1 P. May-J. Delis 5291
2 D. v. d. Oord-P. Slijkerman 5163
3 Joh. Delis-P. Berkhout 5156
4 A. de Wit-A. Kaandorp 5073
5 Mevr. Delis-Stokman
G. Rietveld 4996
Troostprijs: A. de Jager-T. v. d. Oord
3818 punten
Marsenprijs: A. de Wit-A. Kaandorp
3 marsen
De volgende 'Duintreffers' klaverjas-
drive is op vrijdag 20 oktober in café
Slijkerman te Catr'ijp, aanvang acht
uur.
De in de loop der jaren tot een tra
ditie geworden Raiffeisen-spaarweek
wordt dit jaar gehouden van 23 t.m.
27 oktober.
Het doel van de spaarweek is het
bevorderen van de spaarzin van het
Nederlandse volk. Door tijdens de
spaarweek het bezoek aan de bank
extra aantrekkelijk te maken, wordt
getracht dit doel tè bereiken. Gezien
de ervaringen welke in voorgaande
jaren zijn opgedaan, wordt ook in
de komende Raiffeisenspaarweek
een grote toeloop aan de loketten
verwacht.
Nieuwe spaarders zullen dan een
spaarrekening openen, terwijl reeds
bestaande spaarders van de gelegen
heid gebruik zullen maken om iets
extra's in te leggen. Ook de jeugd zal
zich tijdens de spaarweek niet onbe
tuigd laten.
De oproep tot sparen, welke uitgaat
van de Raiffeisen-spaarweek, heeft
ieder jaar op grote schaal weerklank
gevonden. Ook hier voor de komende
spaarweek zijn de verwachtingen
hoog gespannen.
Immers tot nu toe is 1967 een goed
spaar jaar geweest. Met name de af
gelopen maanden geven een groter
spaaroverschot te zien dan in de
overeenkomstige periode van 1966.
Als mogelijke oorzaak kan gewezen
worden op de minder snelle groei
van de economie, hetgeen ertoe
leidt dat het publiek zich enigszins
voorzichtiger opstelt ten aanzien
van het aanschaffen van duurzame
consumptiegoederen. In ieder geval
DE DUINSTREEK
kan worden gesteld, dat het publiek
meer spaarbewust is geworden en
het wenselijk acht een reserve ach
ter de hand te hebben. De bereidheid
om een deel van het inkomen niet te
consumeren is momenteel kennelijk
aanwezig en een toeneming van de
besparingen is hiervan het gevolg.
De stimulans om te sparen want
dat wil de Raiffeisen-spaarweek zijn
sluit dan ook bijzonder goed aan
bij de duidelijk aanwijsbare tendens
tot sparen.
Belangrijk hierbij is, dat de spaar
gelden welke aan de Raiffeisenbank
worden toevertrouwd, weer zo veel
mogelijk ter plaatse worden uitge
zet. Met name middenstandsbedrij-
ven, land- en tuinbouwbedrijven en
het eigen woningbezit worden gefi-
nancieerd uit de door de plaatselijke
gemeenschap bijeen gebrachte spaar
gelden. Op deze wijze wil de Raiffei
senbank binnen de lokale sfeer er
toe bijdragen om de economische
groei te bevorderen. Sparen is daar
om niet alleen van individueel be
lang, ook het algemeen belang wordt
erdoor gediend.
Om tegemoet te komen aan de moge
lijkheden en de behoeften van de
spaarders biedt de Raiffensenbank
vele spaarvormen.
De bank is ook ingeschakeld bij de
door de overheid gepremieerde
spaarvormen, zodat op dit gebied
'van elck wat wils' wordt geboden.
Een novum is de kosteloze en rente
dragende privé-rekening. Deze reke
ning biedt de mogelijkheid om voor
hen die in loondienst zijn en hun sa
laris giraal krijgen uitbetaald, hun
ontvangsten (salaris) en uitgaven
over de bank te laten lopen, zonder
dat daarvoor kosten in rekening
worden gebracht. Over het saldo
wordt tot maximaal 2500,- een
rente van 3V2% vergoed. Door hier
van gebruik te maken is het mogelijk
met het salaris geld te verdienen.
Naast het bevorderen van de spaar
zin van het Nederlandse volk beoogt
men met de Raiffeisen-spaarweek
ook de nagedachtenis in ere te hou
den van de man aan wie de Raif
feisenbank haar naam ontleent: F.
W. Raiffeisen (1818-1888).
Raiffeisen is de grondlegger geweest
van de op samenwerking gebaseerde
spaar- en kredietinstellingen ten be
hoeve van de gehele gemeenschap.
Volgend jaar zal ter gelegenheid van
de 150ste geboortedag van Raiffeisen
bijzondere aandacht worden besteed
aan zijn persoon en de ideeën, welke
door hem zijn ontwikkeld. Dat de
ideeën van Raiffeisen nog steeds be
tekenis hebben voor de praktijk on
der meer uit het feit, dat er in Ne
derland 1400 vestigingen van Raif-
feisenbanken zijn. Het spaartegoed
van de ruim 2 miljoen spaarder bij
deze banken bedraagt thans meer
dan 5V2 miljard.
aangemeten door
HOFLAAN 2 - TEL. 2202
Leverancier van alle ziekenfondsen
CONTACTLENS SPECIALIST
INRICHTING VOOR CONTACTLENS-AANPASSING
Uitsluitend specialistische behandeling
Brillen op ziekenfondsrecept van uw oogarts, worden in de snelste
tijd geleverd.
UW AANDEEL RENTEDRAGEND
Er wordt veel, misschien teveel, ge
praat over ontwikkelingshulp. Er
wordt gemompeld en gefluisterd en
geroddeld. Men vertelt verhalen van
kapitalen die in verkeerde zakken
verdwijnen, voedselzendingen die
nooit hun bestemming bereiken. En
het is zo verleidelijk om dan de
hand op de beurs te houden en af te
wachten tot men zekerheid heeft.
Omdat wij zo graag zeker willen zijn
van onze taak, omdat wij in onze
ontwikkelingshulp toch nog een soort
belegging willen zien.
Overal waar menzen zijn worden
fouten gemaakt, dagelijks. Die ma
ken zij, die maakt u, die maken we
allemaal. En voorlopig zal dat nog
wel zo blijven ook. We kunnen niet
wachten tot alles volmaakt mar
cheert. Waarom niet? Omdat mensen
het slachtoffer worden van ons ver
langen naar zekerheid. De honger is
een dringend probleem, een pro
bleem dat om 'n oplossing schreeuwt
een probleem dat geen uitstel kan
Ze liepen de stad door, naar de brug. Onderweg zei hij
'Moeder heeft een huis hier in de stad. Dicht bij het station. Er
zitten een paar oudjes in, maar die willen naar een bejaarden
tehuis. Zodra er plaats is, gaan ze eruit. Ik weet zeker, dat ik
het huis krijg, als ik zeg dat wij gaan trouwen. Dan is. het
voornaamste probleem in één keer opgelost. Duswaarom
zouden we eigenlijk niet trouwen?'
Geef daar nu maar eens een redelijk antwoord op, dacht
Map. Natuurlijk kan ze bezwaren aanvoeren, maar waarom zou
ze het doen? Zijn voorstel werd steeds aanlokkelijker.
Map veegde automatisch haar voeten op de ijzeren mat voor
de achterdeur. Vader en de jongens waren al uit de tuin en was
ten zich bij de buitenkraan. Door het raam zag ze, dat de tafel
gedekt was. Van boven kwamen de stemmen van Alie en Wout.
Die waren natuurlijk weer aan het kibbelen over een of andere
futiliteit. Als je daar toch voor getrouwd moest zijn.
Ze betrad de grote keuken, die naar spek rook. Moeder stond
met een verhit gezicht voor het fornuis. Waarom deed ze dat
altijd zelf? Annie kon het toch ook?
'Waar ben je nu weer de hele middag geweest? Op werk uit?'
Mevrouw Ruizenaar keek haar oudste dochter even aan.
'Misschien.'
'Wat nou misschien. Je hebt wel of niet naar werk gezocht.'
Er brandden opeens twee pretlichtjes in haar ogen. 'Ik heb
een baan aangeboden gekregen. Ik weet nog niet, of ik het doe.'
Mevrouw Ruizenaar roerde met een mes in de koekepan. 'Zo.
Is het loon niet naar je zin? Wat is het voor werk?'
'Huishoudelijk.'
'Laat me niet lachen. Jij in de huishouding. In de stad?'
'Ja.'
'Hoe kom je er aan? Stond het in de krant?'
Er kwam een glimlach op haar gezicht. 'Iemand bood het me
aan. Een kennis, zal ik maar zeggen. Ik leg het vanavond wel
verder uit.'
Vader Ruizenaar kwam binnen. Hij had de laatste woorden
gehoord: 'Wat is er uit te leggen?'
'Map zegt, dat haar een huishoudelijke baan is aangeboden.'
'Mag je eerst wel een jaartje naar de huishoudschool gaan.'
'Ik zou bij moeder in de leer kunnen gaan.'
'Wanneer kun je beginnen?' vroeg de man.
'O, dat mag ik zelf bepalen.'
'Wat is dat voor onzin? En als men dan eens een ander
neemt?'
Map schudde haar hoofd. 'Vanavond zal ik het wel uitleggen.'
Annie loerde misprijzend naar haar zuster. 'O, wij mogen het
zeker niet horen.'
'Je komt er, als het doorgaat, toch wel van op de hoogte.' Ge
lijk liep ze naar binnen om de mogelijkheid tot verder vragen
stellen op te heffen.
Ik heb dat nu wel gezegd, dacht ze, terwijl ze bij het raam
ging zitten, maar wil ik het serieus? Trouwen is tenslotte geen
betrekking, die je met een maand kunt opzeggen. Dat is een
baan voor je leven. Tenminste doorgaans. Hoe kwam Wieg er
vanmiddag op om me ten huwelijk te vragen? Ik weet nu, dat
hij het helemaal meende. Ik ken hem toch zeker al jaren! We
hebben samen nog een hele dag gespijbeld, die zomer, toen het
zo mooi weer was. Hij had zijn hengel bij zich en ze hadden aan
de stille kant van het kanaal aan de waterkant gezeten. Ze wist
niet eens meer, of hij wat had gevangen. Maar ze herinnerde zich
wel, dat hij gezegd had, terwijl een plezierboot voorbijvoer:
Later, als ik groot ben, ga ik ook varen. Niet in zo'n slap ka
naaltje als dit. Maar op de grote zee. Met een hele grote boot.
Naar alle landen van de wereld: China en Amerika en Frankrijk
en misschien wel naar Denemarken. Heel ver weg. Ze had hem
gecorrigeerd, omdat ze op school een kraan was in aardrijskunde
Amerika is geen land, maar een werelddeel. Je hebt Zuid- en
Noord-Amerika. En wat jij bedoelt, heet de Verenigde Staten.
Wat geeft dat, was zijn nonchalante kommentaar: ik vaar overal
heen. Waarna hij gevraagd had: Wat wil jij worden? Ze had
haar antwoord prompt klaar gehad: Moeder. Daarover had hij
minachtend zijn schouders opgetrokken. Wat heb je daar nou
aan. Moeders moeten altijd werken. De hele dag en 's avonds
ook nog. En 's morgens weer vroeg op. En altijd sokken stoppen
en kleren naaien en boenen en eten koken. Ba, weet je niets
anders? En toch wilde ze moeder worden, net als moeder thuis.
Moeder was immers de liefste van allemaal? Tenminste haar
moeder.
Wiechert was na de lagere school inderdaad naar Amsterdam
gegaan om verder te leren. Twee jaar Ulo, toen nog een jaar
HBS en vandaar naar de Zeevaartschool. Ze wist, dat hij een
jaar als stuurmansleerling had gevaren, want ze had hem vaak
gezien in zijn mooie uniform. Toen hij negentien was en zij
zeventien, gingen ze voor het eerst samen een avond uit. En
alsof het vanzelfsprekend was, had hij haar na afloop in zijn
armen genomen en gekust. Reeds toen had hij gezegd: Later,
als we allebei groot zijn, gaan we trouwen. Op een manier, die
geen tegenspraak duldde. Aanvankelijk was er thuis heel wat
bezwaar tegen haar omgang met Wiechert, al was het alleen
maar om haar leeftijd. Doch Map bezat in bepaalde opzichten
een kop en dus bleef ze met hem omgaan, als hij weer eens een
paar dagen thuis was. Later deed hij examen voor derde stuur
man en slaagde. Toen bleef hij langer weg. soms maanden ach
tereen. Maar des te prettiger was het weerzien. Trots de vele
waarschuwingen van thuis. Doch die wuifde Map luchtig weg.
'Wat maken jullie er toch altijd een drukte van? Wie heeft het
nu over trouwen? We hebben samen plezier, dat is alles. En we
laten elkaar allebei vrij. Als hij vaart, ga ik wel eens met een
ander uit en hij zal zich in de havens ook niet als een pastoor
gedragen.'
Nu was hij al bijna vijf maanden thuis. Verleden jaar had hij
het eerste deel van het examen voor tweede stuurman afgelegd.
Met succes. Waarna hij weer een vaart van vier en een halve
maand had gemaakt. En nu zou hij dan weldra examen doen
voor het tweede deel.
Ze wist, dat menig meisjes uit de buurt en de stad jaloers op
haar was. Wieg was een knappe jongen, vooral als hij zijn uni
form aanhad. Ze voelde zich trots, als ze naast hem een balzaal
betrad. Of door de buurt liep. Of in de stad. Hij kende iedereen
en groette altijd joviaal lachend. Zo was hij.
'Map, kom aan tafel. Je had wel een handje kunnen helpen.
Je wilt immers in de huishouding?'
Ze kwam overeind. 'Ik help straks met de afwas.'
'Mogen we wel een groot net spannen langs het aanrecht',
meende Henk lachend te moeten opmerken.
Map ging er niet op in. Haar beide broers waren altijd plaag
geesten geweest. Op het schoolpad al. Maar in geval van nood
kwamen ze altijd voor hun drie zusjes op. Dat wist ze ook.
Zo zou Wieg natuurlijk ook zijn. Die had alleen maar een
broer, Bram. Maar ze wist van haar schooljaren, dat hij vaak
voor de meisjes in de bres sprong. En toen was hij al oersterk.
Hij kan me met beide handen ze maar van de grond tillen.
Hij kan me in zijn armen nemen en met me weglopen. Zou ik
hem daarom zo graag mogen? Houden vrouwen van kerels
zoals Wieg? Ze herinnerde zich nog, een paar jaar geleden, toen
hij pas zijn uniform als derde stuurman aan had, dat hij bij de
smid op de Koemarkt een hoefijzer had omgebogen. Alleen maar
met beide handen. De spieren op zijn gezicht waren gaan zwellen
en ze was bang geweest, dat hij er wat van zou krijgen. Van die
dag af was ze heel erg trots op Wieg. Maar of ze nu van hem
hield, zoals een vrouw van haar man moet houden, dat wist ze
eigenlijk helemaal niet. Eigenlijk zijn we alleen maar heel
goede vrienden. Nu ja, hij zoent me en omhelst me, dat ik bijna
stik. Hij is erg wild en dan zegt hij met een verschrikt gezicht,
dat hij nog wel zo voorzichtig met me is. En als hij helemaal
zo'n bui heeft, tilt hij me hoog van de grond op en neemt me in
zijn armen of ik een baby ben. Dan kan ik niets tegen hem doen.
Soms ben ik bang van hem en toch vind ik het iedere keer weer
fijn om tegen hem aan te liggen.
Vijentwintig is hij en ik drieentwintig, bijna veerentwintig.
Mijn leeftijd kan al geen bezwaar zijn. Overigens, Alie was
achttien, toen ze met Wout trouwde. Vader had eerst ook heel
wat bezwaren, maar Wout had toen al een goede baan. Alleen
dat huis, dat was wat voorbarig geweest. Met een jaar hebben
we een huis, had Wout voorspeld. Ja ja, ondertussen zaten ze
hier nu al zowat vier jaar. En nog geen kijk op een huis. Met
de derde baby opkomst.
Ze luisterde met een half oor naar de gesprekken aan tafel.
Annie, de jongste, had het grootste woord. Vader bepaalde zich
doorgaans tot luisteren. Zelf sprak ze ook nooit veel.
Na het eten ging vader nog een uurtje de tuin in, maar de
jongens hadden zich al opgeknapt en sprongen op hun fiets om
naar de stad te gaan.
Samen met haar moeder waste ze af, terwijl Annie alles
wegborg. 'Waar ga je werken, Map?' vroeg ze nieuwsgierig aan
haar zuster.
'Ik weet nog niet eens, of het doorgaat', zei Map rustig.
'Mag ik het niet weten?'
Mevrouw Ruizenaar vermaande: 'Weest niet zo vasthoudend.
Map zal het wel vertellen, als het nodig is.'
Annie pruilde: 'Flauw. Jullie doen net, of ik nog een kind
ben.'
'Dat ben je ook, mijn hartje', zei haar moeder lachend, terwijl
ze het meisje even over het gezicht streek.
'Ik ben ruim zeventien.'
'Kind, wees blij. Je hebt nog een mooie tijd voor de boeg.'
Map zat in de kamer, toen haar moeder binnenkwam.
'Zo, dat is weer achter de rug. Als vader nu ook maar eens
kwam. Die leeft alleen maar voor de tuin.'
'Waar is Annie?'
lijden. We hebben eenvoudig geen
tijd om te praten. We moeten door
werken.
De anti-honger-aktie is geen hobby
van goedwillende mensen, die zo
gaarne 'weldoen'. De anti-honger
actie is een strijd. En de inzet zijn
niet een paar hongerende mensen
hier of daar op de wereld, de inzet
is het welzijn van die wereld. Het
gaat er niet om een paar duizend
mensen uit de nood te helpen, het
gaat erom de wereld gezond te ma
ken. Wanneer tweederde van de
mensheid onvoldoende gevoed wordt,
dan is de wereld ziek. In een zieke
wereld is het slecht leven. Wanneer
wij er niet in slagen die wereld tij
dig gezond te maken, zullen onze
kinderen dat gewaar worden en zij
zullen het recht hebben een be
schuldigende vinger naar ons uit te
steken. Wij hebben 't in onze macht
deze onhoudbare toestand te veran
deren. Wij kunnen de honger bezwe
ren, niet met tonnen rijst en
scheepsladingen graan alleen, of
schoon ook die nodig zijn om akute
nood te lenigen, maar met onder
wijs en landbouwvoorlichting, met
machines en waterwerken, met
bruggen en wegen. Daarom klopt
de anti-honger-actie elk jaar op
nieuw bij u aan. Niet om de aalmoes
uit uw overvloed, maar om u be
wust in te schakelen in de strijd
tegen de honger. Om u ervan te
doordringen dat het een levensbe
lang is voor allen. Wij hebben te
lang onze ogen gesloten voor onze
verantwoordelijkheid voor het lot
van onze medemens en voor het feit
dat het ons niet goed kan gaan als
het grote delen van de wereld slecht
gaat. Wij hebben ons te lang ge
koesterd met de gedachte dat de
honger zo ver weg was en ons ge
weten gesust als wij bij tijd en wijle
onze aalmoes gaven. Nu het zover is
dat alom, in parlement en krant, op
radio en televisie, ontwikkelings
hulp onderwerp van gesprek wordt,
zijn we al geneigd er moe van te
worden en te zeggen: alweer!
Daarnaast kan ook worden vastge
steld de ogen eindelijk bij velen
opengaan. De overtuiging wint veld
dat onwikkelingssamenwerking niet
alleen menselijke plicht is, maar ook
voorwaarde tot zelfbehoud, basis
voor vrede. Maar laten we niet ver
geten: het onmiddellijk en daadwer
kelijk bestrijden van de honger moet
voorop staan. Anti-honger-actie
blijft punt één op de agenda. Honger
kan men niet bestrijden met woor
den, honger kan men slechts te lijf
gaan met daden. Deze daden zijn
alleen mogelijk als er geld is. Dit
geld kan alleen komen uit de wel
varende gebieden. De anti-honger
actie vraagt geen aalmoes, zij vraagt
een rechtvaardig aandeel in de
strijd tegen de honger, die de wereld
onbewoonbaar dreigt te maken. An-
ti-honger-actie is actie vóór een be
tere zonnige wereld, niet alleen voor
mensen in Azië en Afrika, maar ook
voor onze kinderen
U kunt uw dienstplicht aan de we
reld in de week van 23 tot 29 okto
ber, althans voor een deel, vervul
len door met een gulle bijdrage deel
te nemen aan de anti-honger-actie,
of uw aandeel te storten op giro
100.200 Antie-honger-actie, Den
Haag, tegen de fantastische rente:
Een betere wereld.
Bovenstaand artikel werd geplaatst
door het NOVIB-comité Schoorl in
verband met de collecte in de week
van 23 tot 30 oktober.
Voor al uw boek-,
papier- en bindwerk naar
C. MUL, gedipl. boekbinder
Paardemarkt - Schoorl - Heereweg 14