Bijeenkomst gemeentebestuur
nieuwe bewoners
weekblad
Het litteken
Purol
houdt
(assette
Tentoonstelling
'Vogelvreugd'
Gun uw kraan geen
'vorstverlet'
NUTSSPAARBANK
Overheid en burgerij
in Schoorl
SIMCA-show in
in Schoorl
door
Maartje Zeidenrijk
de.huid
smetteloos zuiver
Bazar in
Huize 'Westerkimme'
WIJ LAZEN
in 'de Duinstreek'
van
26 november 1937
En zo zat ondergetekende de volgende avond, vrijdag 17 november weer in
een zaal waar het gemeentebestuur een bijeenkomst hield. Ditmaal was het
'De Roode Leeuw' en had men de nieuwe bewoners uitgenodigd voor een
gesprek. De zaal bleek bijna te klein om alle mensen een plaats te geven
er waren bijna 200 belangstellenden.
De burgemeester hield een gloedvol
le welkomsttoespraak die doorspekt
was van de humor die Toon Her
mans zulke successen heeft gebracht.
Hij stelde wethouder Muelink en de
leden van de gemeenteraad aan de
nieuwe bewoners van Schoorl-oost
Groetinke en plan Evendijk voor en
gaf vervolgens een overzicht van de
indeling der gemeente Schoorl. Hier
bij merkte de heer Bergh op dat één
van onze grootste zonen, de schilder
en waterbouwkundige Jan van
Scorel nog steeds niet de aandacht
heeft gekregen die hij verdient. Er
is nog geen straat naar hem ver
noemd en er is geen standbeeld voor
hem opgericht.
Schoorl werd voor het eerst in het
jaar 868 genoemd terwijl Groet, zo
als bekend jarenlang een zelfstan
dige gemeente is geweest. En dat
laatste, zei de heer Bergh, merken
we soms tot de dag van vandaag toe.
De burgemeester wees op het boekje
van de heer Goettsch en zei verder
dat het tegenwoordig de gewoonte
is elkaar met het vertonen van dia's
te vervelen. Een gewoonte die wij
vanavond ook niet hebben willen
nalaten.
De nieuwe bewoner zijn nog niet
voorzien van de Gids van Schoorl
men is niet op tijd hiermee klaar
gekomen maar de heer Bergh gaf
zijn gehoor de verzekering dat het
binnenkort thuis wordt bezorgd.
Vervolgens gaf de heer Bergh tal
rijke inlichtingen over de gemeente
lijke instellingen, de scholen en de
verenigingen. Over Catrijp zei hij
dat dit jarenlang het wooncentrum
was voor onze katholieke medebur
gers maar dat de oecemene hier ook
al aan zit te tornen.
De heer Bergh zei blij te zijn dat de
nieuwe bewoners voor het meren
deel jonge mensen waren en zei
verder dat het een voorrecht is om
in Schoorl te wonen al is het, zei de
heer Bergh hier en daar wat voch
tig.
De heer Muelink vertoonde hierna
de aangekondigde dia's. Men kreeg
fraaie duinlandschappen te zien
maar ook minder fraaie bouwsels die
achter de huizen waren aangebracht
en veelal als zomerverblijf dienden.
Tijdens de pauze werd koffie geser
veerd met cake die door de Schoorl-
se Middenstand werd aangeboden.
De heer Bergh merkte hierbij op dat
hij hoopte dat er genoeg meel in huis
was om allen te spijzigen.
Zoals gebruikelijk werden na de
koffie de aanwezigen in de gelegen
heid gegeven hun problemen ter
kennis van het gemeentebestuur te
brengen.
Naar aanleiding van een discussie
over het deelnemen aan collectes
stelde mevrouw De Boer voor dat
de drie plaatselijke vrouwenorgani
saties eens per jaar bij elkaar zou
den komen om dit soort zaken te be
spreken.
Uiteraard kwam ook hier de water
overlast ter sprake. Deze vervult
B. en W. met grote zorg maar er
wordt aan gedaan wat mogelijk is.
De adjunct-directeur van Smit's
Bouwbedrijf vroeg over deze kwes
tie het woord en gaf deskundig
commentaar.
Doordat tijdens de voorbereidingen
en de bouw van de huizen zware
machines zijn gebruikt is het na
tuurlijk eevenwicht in de grond ver
stoord. Voordat dit evenwicht is
hersteld kan het nog wel even duren
maar men doet er aan wat mogelijk
is.
Mocht men evenwel in een noodsi
tuatie komen te verkeren dan is de
uitvoerder de man die direct hulp
kan bieden. Overigens was de bur
gemeester vol lof over de N.V. Smits
Bouwbedrijf, waarbij een stuk socia
le bewogenheid leeft.
Er waren ook klachten over de
Schoorlse Middenstand. Eén der aan
wezigen zei dat de burgemeester nu
wel had gezegd dat de Schoorlse za
ken op hoog niveau stonden maar hij
meende dat hiermee wel het prijs
niveau werd bedoeld. Verder werd
erop gewezen dat het dienstbetoon
slecht was en dat de service te wen
sen over liet.
In zijn antwoord zei de heer Bergh
dat de middenstanders in de zomer
tijdelijk personeel in dienst moesten
nemen en dat is nu eenmaal duur.
De heer Van der Meer, eigenaar van
de groentezaak brak een lans voor
zijn collega-middenstanders. Hij was
van mening dat de bedrijven in
slechts de vier zomermaanden ren
dabel moesten worden gemaakt en
dat men slechts de vier zomermaan
den rendabel moesten worden ge
maakt en dat men zich moest ver
dedigen tegen de winkels in Bergen
en Alkmaar.
Maar zijn opponent gaf het niet op
en zei dat de prijzen hier daadwer
kelijk werden opgeschroefd. Hij
staafde dit met voorbeelden. Die dis
cussie wordt al jaren lang in ons
dorp gevoerd zei de burgemeester en
we lopen er soms in liefde omheen.
Het lijkt mij het beste als B. en W.
eens een bespreking hebben met de
besturen van de Middenstandsorga
nisaties over deze kwestie.
Maar er werden nog meer kwesties
te berde gebracht. De heer Van der
Meer vroeg waarom de gronden
voor hotel v. d. Garde niet worden
gebouwd, wat de reden is dat het
gemeentehuis wordt verplaatst en
welk verschil er ligt in de doelstel
lingen van Schoorls Belang en Al
gemeen Belang.
Over deze onderwerpen zou men
uren van gedachten kunnen wisselen
maar de tijd drong. De heer Bergh
verklaarde dat Schoorl zijn schoon
heid te danken heeft onder meer
aan zijn open weiden en dat deze
toestand gehandhaafd moest blijven.
Het nieuwe raadhuis is gepland in
het plan Bregtdorp, uit het huidige
is men gegroeid en daarom heeft
men in 'Het Hooge Duyn' een nood
oplossing gevonden.
Mevrouw De Boer en de heer Sle-
king gaven vervolgens hun visie op
het beleid van hun partijen inzake
de onderlinge samenwerking. Aange
zien de bewoners nog steeds zijn ver
stoten van telefoon werden er ver
wijten gericht aan het adres van ons
aller PTT.
Uit het uitvoerig antwoord dat de
burgemeester gaf was wel af te lei
den dat diegenen die al een nummer
zijn toegewezen, over enkele weken
wel van een toestel zullen zijn voor
zien.
In zijn slotwoord zei de heer Bergh
dat de nieuwe bewoners nu hope
lijk het gevoel hadden er ook bij te
horen. Van gemeentewege zal een
stencil aan hen worden toegezonden
met daarop vermeld de voornaamste
adressen. Verder drong de hr Bergh
erop aan dat men toch lid zou wor
den van één van onze plaatselijke
verenigingen.
De heer Bosma, oud-collega van de
burgemeester, sprak namens alle
aanwezigen een dankwoord aan het
adres van het gemeentebestuur,
waarna de bijeenkomst om even elf
uur werd besloten.
In april 1965 vond de oprichtings
vergadering plaats van de vereni
ging 'Vogelvreugd' en de eerste ten
toonstelling van deze vereniging van
vogelliefhebbers werd gehouden in
samenwerking met de Konijnenfok-
vereniging 'De Duinstreek'.
De vereniging telt momenteel 34 le
den. Er wordt het a.s. weekeinde en
wel op zaterdag 25 en zondag 26 no
vember in 'De Bonte Koe' te Catrijp
een tentoonstelling georganiseerd
waarbij vogels van velerlei soort zijn
te bewonderen. Op zaterdagavond
worden onder leiding van de heer H.
Bredewout spelletjes gedaan, men
kan er spoelen en speerwerpen.
De tentoonstelling is zaterdag geo
pend van 10 tot 20 uur en zondag
van 10 tot 18 uur.
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 23 NOVEMBER 1967
DE DUINSTREEK
Nu de eerste nachtvorst zich weer
heeft doen gelden, wordt het tijd
de hoofdkraan van de waterleiding
eens op te zoeken. U vindt hem in
een meterput onder de voordeurmat
of onder de mat voor de achterdeur,
in de kelder of in een meterkast.
Misschien wel in een meterput bui
ten, wanneer u 'buiten' woont.
Om te voorkomen dat uw kraan
straks als het echt gaat winteren,
'vorstverlet' neemt, doet u er goed
aan nu vast te controleren of de
hoofdkraan niet lekt, of hij goed
sluit.
Hoe ziet u nu of de hoofdkraan goed
afsluit? Als u de kraan dichtdraait
en het aftapkraantje opent, moet er
uit het aftapkraantje dat vlak bij de
hoofdkraan zit, geen water komen.
Ten minste niet veel, want als er
ergens in uw huis een kraan open
staat, loopt er wel enig water via het
aftapkraantje terug. Dit kraantje
moet u na de proef wel weer goed
sluiten.
Ook is het goed, nu na te gaan of
het tocht in de ruimte waar die
hoofdkraan bevindt. Tocht is de
grootste vijand van waterkranen en
watermeters, van uw hele huis trou
wens en wanneer u nu vast kieren
en tochtnaten dichtmaakt, behoeft
u dat straks als het bar koud is niet
meer te doen! De roosters en ven-
tilatievoegen moeten ook tijdig wor-|
den gesloten, maar na de vorst na-j
tuurlijk weer worden geopend.
Vanzelfsprekend zorgt u er voor dat
uw hoofdkraan en uw watermeter!
wanneer u die hebt goed bereik-'
baar blijven. U kunt ze het beste met
droge wollen lappen ontwikkelen
tegen de koude. Ligt de meterput bui-j
ten, dan kunt u het beste tussen bo
vendeksel en tussendeksel een plas-j
tic zak gevuld met kranten aan-'
brengen. Bij heel strenge vorst moet'
die hoofdkraan bovendien nog extra
worden toegedekt om bevriezing te
voorkomen. In twijfelgevallen kunts
u beter even contact opnemen metl
het waterleidingbedrijf.
INGEZONDEN
Nog vijf a zes maanden en Schoorl
begint weer gasten te ontvangen,
die van de zee hopen te genieten.f
Men kan per auto of bus naar Cam-L*
perduin gaan, maar velen zullen de
pracht weg naar Schoorl aan Zeel
verkiezen. De weg zelf is verre vanf
prachtig, af fietsend doet men erf
verstandig aan naar de weg te kij-|
ken om een ongelukkige val te voor
komen. De bestrating verkeert in
een abominabele staat. Veel gasten
brengen hun fietsen mee, of huren
hier een fiets, niet om in het dorp
heen en weer te rijden, maar om met
de kinderen (één voor- en één ach
terop) naar zee te gaan. Als deze
weg niet vóór het komend seizoen
wordt verbeterd, gebeuren er on
gelukken. Deze weg is momenteel
een aanfluiting.
W. K. v. Soeren-v. L.
In het kader van de SIMCA-show
die het afgelopen weekend in ge
heel Nederland werd gehouden werd
ook door de Schoorlse dealer van
dit merk, de fa. Rijke, een tentoon
stelling gehouden waarbij uiteraard
ook de nieuwe SIMCA 1100 werd ge
showd.
Er was bijzonder veel belangstelling
voor dit nieuwe type en de bedrijfs
leider heeft al vele proefritten met
aspirant-kopers gemaakt.
Men werd deskundig voorgelicht
door het personeel terwijl vele fol
ders alle inlichtingen konden ver
schaffen over de modellen die de
SIMCA momenteel op de markt
brengt.
Zo goed en zo kwaad als ze kon, had ze zich gedurende de
drie weken, dat Wieg nog thuis was, geprepareerd op het na
derende afscheid. De dagen waren omgevlogen en alleen, als ze
's nacht in zijn brede, harde armen lag, was ze volkomen ge
lukkig en dacht ze nergens anders meer aan. Dan gaf ze haar
volle liefde voor de man, die nu een deel van haar leven was
geworden. Maar 's morgens was er altijd die ontnuchtering: al
weer een dag verder. Alweer een dag dichter bij zijn vertrek.
Maar ze liet zo weinig mogelijk merken. Ik moet elke minuut
genieten van het feit, dat ik mijn man bij me heb.
Heel dikwijls stoeiden ze, uitgelaten als kinderen. Zich volko
men overgevend aan dat grote, nog niet beseffende gevoel: niets
is meer belangrijk, alleen hij en ik. Alleen wij samen.
Een enkele keer nam hij haar soms midden op de dag in zijn
sterke armen en droeg haar naar boven, ondanks haar protesten
die overigens maar half gemeend waren. Soms verblufte haar
zijn wilde liefdesspel, maar ze genoot intens als hij haar lief
koosde en streelde en gekke naampjes in haar oor fluisterde.
Dan lag ze geluidloos stil tegen hem aan en dronk met volle
teugen van hun beider geluk. Waarna hij uitgeput naar het
pakje sigaretten greep dat op het nachttafeltje lag en er één
opstak, die hij dan tussen de lippen van zijn vrouw stak. Om
er vervolgens zelf één te gaan roken.
Maar als ze samen naar de Beemster gingen op visite bij
Map's ouders of bij zijn moeder, dan waren ze het rustige,
korrekte echtpaar. Ook dat had ze bedongen.
'Denk er om, Wieg, in ons huis vind ik alles goed. Ik zal er
voor zorgen, dat je alleen maar goede en prettige herinneringen
zult hebben aan onze eerste huwelijksdagen. Maar buiten de
deur moet je je waardig gedragen. Geen gekke woorden en ook
geen gekke dingen. Ook niet bij jou of mij thuis. Daar kan ik
toch op rekenen, he?'
Natuurlijk had hij het beloofd. 'Hoe zou ik mijn kleine go
dinnetje wat kunnen weigeren?'
Tot de laatste minuut had hij dit troetelnaampje gebezigd. Op
de kade bij zijn schip. Op zijn manier was hij bijgelovig. Geen
pasgetrouwde vrouw aan boord, dat brengt ongeluk. Dus het af
scheid vond op de kade plaats, tussen rails en meerkabels. Na
een laatste omhelzing fluisterde hij in haar oor: 'Tot ziens, mijn
heerlijk godinnetje, en dank je voor alles, wat je me in onze
drie wittebroodsweken van jezelf hebt gegeven.'
Hoewel het ontzettend moeilijk voor haar was geweest, had
ze zich goed gehouden. Met geweld had ze haar tranen kunnen
weerhouden. Met uiterste krachtinspanning bleef de glimlach op
haar gezicht tot ze hem, al wuivend met haar hoofddoek, uit het
oog verloor. En zelfs toen ze de wagen, bereidwillig door moe
Lakeman beschikbaar gesteld, startte, bedwong ze zich. Nie
mand hier op de kade mag aan mij zien, dat als het ware mijn
hart uit het lichaam is gerukt.
Enkele kilometers buiten Rotterdam brak haar weerstand. Op
een parkeerstrook stopte en brak in snikken uit. Met haar ge
zicht afgewend van de weg huilde ze uit. Wat ben ik begonnen,
vroeg ze zich af. Hoe zal ik het op kunnen brengen, al die weken.
Ik kan het haast niet geloven, dat ik straks in een leeg huis
kom. Dat ik vanavond niet naar bed gedragen zal worden en
dat ik zijn warme stevige hand niet zal voelen naast me. Maar
ik heb hem zelf weg zien varen
Twintig minuten later bedaarde ze. In haar spiegeltje kijkend
probeerde ze zich een beetje te fatsoeneren, maar toen het haar
begon te vervelen, legde ze haar toiletzakje opzij en startte.
Onderweg naar huis wist ze: Voor hem is het net zo wreed als
voor mij. En dat zal iedere keer zo zijn, als hij met verlof is ge
weest. Elke keer zal ik met een vrijwel dichtgeknepen keel daar
op die kade wegrijden. En misschien hier een poosje uithuilen.
Nu ja, ik heb het vooruit geweten. Thuis zal niemand iets aan
me merken. Alleen moe Lakeman, die me wel door zal hebben.
Die merkt alles. Maar ze is een schat. Ik had geen betere schoon
moeder kunnen treffen.
De vrouw aan de keukentafel doofde haar sigaret en begon
van haar koffie te drinken. Zo, en wat gaan we vanmiddag
doen? Gisteravond had ze het eerste salaris ontvangen van de
rederij. Nog niet eens een volle maand. Het bedrag had haar
half doen duizelen. Eigenlijk had ze nooit precies geweten,
hoeveel Wieg verdiende of ging verdienen. Hij had alleen maar
enkele malen betoogd: 'Map, je zult kunnen leven als een prin
ses. Financiële zorgen zul je nooit hebben. En als ik weg ben,
ga je genieten van het leven, hoor? Je moet uitgaan, naar de
stad of waarheen je wilt. En als ik er niet ben, neem je vakantie.
Ga je ergens heen, waar je het leuk vindt. Een pas heb je, dus
maak mooie reizen naar het buitenland
Het bedrag, dat ze op het postkantoor kon gaan halen, was
een kapitaal. En ze kreeg volgende maand nog meer, want dit
was maar over een periode van drie weken. Hier had ze nog
geen derde deel van nodig. Wat zeg ik? Nog geen vierde. Maar
ze wist het wel! Thuis had ze weliswaar ook altijd een spaar
bankboekje gehad, maar van sparen was nooit terecht gekomen,
omdat ze nooit lang achtereen in betrekking was. Waarna pe
riode van luieren en nietsdoen volgde, totdat het vader begon te
vervelen, hij haar de les las en ze weer een nieuwe baan zocht.
Dus dat sparen was beperkt gebleven tot enkele tientjes. Maar
nu had ze de beschikking over veel meer geld en geloof maar,
dat ze het niet over de balk ging gooien. De helft ging so wie so
naar de bank. Eens kijken, of ze een klein kapitaaltje bij elkaar
kon sparen. Je kon nooit weten, waar het goed voor was.
Vanmiddag eens naar Amsterdam? Ja, een beetje winkelen.
Ze had nylons nodig en als ze een leuke, niet te dure jurk zag,
kocht ze hem. Een kopje thee drinken en een bioscoopje. Ging
er een gezellige middag van maken.
Terwijl ze nog met de afwas bezig was, die middag, werd er
gebeld. Haar handen afdrogend aan het schortje, dat ze voor
had, liep ze naar de gang en zag Bram voor de deur staan. Ze
trok de deur los en trad terug. 'Wat kom jij doen, zo midden op
de dag? Is er geen werk genoeg?'
Hij had zijn klompen voor de deur laten staan en volgde haar
naar de keuken. 'Ik ben met een wagen aardappelen bij de
veiling, maar ik ben nog lang niet aan de beurt. Dat kan wel een
uur duren. Ik dacht: laat ik even aanwippen bij mijn schoon
zus. Misschien heeft ze de thee al klaar.'
Ze ging verder met de afwas. 'Om half twee zeker. Bovendien
zet ik vanmiddag geen thee want ik ga zo met de bus weg. Naar
Amsterdam.'
Hij leunde tegen de wand en begin een sigaret te draaien. 'Zo,
zo, een beetje boemelen?'
'Daar geef ik maar geen commentaar op. En al was het zo, gaat
het je wat aan?'
'Wieg heeft me gevraagd een oogje op je te houden, dus
Hij likte aan het vloeitje en rolde de gedraaide shag vast.
'Die ogen van jou hebben me nooit erg aangestaan. Ik kan
wel op mezelf passen, zwager.'
Daar was een eerste ruzietje door ontstaan. Een paar dagen
voor Wieg's vertrek waren ze des avonds op visite bij moe
Lakeman, bij welke gelegenheid Wiechert had gezegd: 'Als ik
weg ben, Bram, moet jij maar een oogje in het zeil houden in de
stad, wil je?' Waarop Bram grinnekend had geantwoord: 'Ik
zal dat met het grootste genoegen doen.'
Terugfietsend naar de stad was Map kwaad geweest. Wieg
had het meteen door. "Wat is er opeens met jou?'
'Dat zal ik je thuis wel eens vertellen, meneer mijn gemaal.'
Zodat de rest van de tocht naar huis zwijgend geschiedde.
Misschien was Wiechert al lang vergeten, wat hij schertsen
derwijs aan zijn broer had gevraagd. In ieder geval was hij
stom verbaasd, toen ze hem daaraan herinnerde.
'Dank je wel, hoor, voor deze belediging. Als je mij niet ver
trouwd, gedurende je reizen, waarom ben je dan met me naar
het gemeentehuis gegaan? Nou? Sta niet zo stupide te kijken.
Geef daar dan eerst maar eens een verklaring voor.'
'Wat heb ik daarmee miszegd? Ik bedoel het alleen maar voor
jouw bestwil. Je bent immers een vrouw alleen, als ik weg
ben?'
'Oké, oké. Overmorgen breng ik je naar de boot. Ik zal de
kapitein te spreken vragen en hem verzoeken het oponthoud in
de verschilelnde havens een oogje op jou te houden. En reken
er op, dat ik het doe!'
'Als je het toch werkelijk in je hoofd zou halen.begon hij
dreigend. Ze zag zijn blik opeens veranderen. Er kwam iets on
heilspellend in, maar toch ben ik niet bang voor hem, wist ze.
'O, dus dat vind je gek! Maar je vindt het niet gek, als jij een
zelfde verzoek aan je broer doet. Nogal een lekkere jongen.
Hij dacht na. Langzaam zag ze de wrevel op zijn gezicht weg
trekken. In de plaats daarvoor kwam een lach. Hij deed een paar
passen in haar richting, de armen uitgebreid, doch ze week terug,
hoofdschuddend.
'Nee, mijn waarde echtgenoot, ik ben niet minder dan jij. In
ons huwelijk zijn we in deze moderne tijd gelukkig gelijkwaar
dige partners. Weet je, wat in werkelijkheid dat gezegde van
je: houd jij tijdens mijn afwezigheid maar een oogje in het
zeil in de stad, inhoudt? Nee? Dan zal ik het je aan je verstand
brengen: Dit: Houd mijn vrouw in de gaten, zolang ik vaar,
zodra ze geen slippertjes maakt met andere kerels!'
Zijn gezicht betrok weer: 'Ben je nu helemaal
Ze knikte heftig. 'Ja! Zo vat dat broertje van jou het op.
Want zo denkt hij. En zo zullen de meeste mannen wel denken.
Daarom zeg ik nog eens: bedankt voor deze klap in mijn gezicht.
Negentien dagen getrouwd en nu vertrouwt hij zijn vrouw al
niet eens meer. Wat moet ik hier voor commentaar opgeven?
Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten?'
De persdienst van de SIMCA-fa-
brieken heeft de afgelopen weken al
door vele advertenties in de ver
schillende bladen de aandacht op
het nieuwe model de 1100 gevestigd.
We zullen U daarom geen uitgebrei
de gegevens over deze auto met zijn
dartele derrière, zoals in de adver
tenties staat, verstrekken omdat we
aannemen dat u door bovenvermel
de publicatie al voldoende bent voor
gelicht.
Vermeldenswaard is wel dat het be
drijf, zo lezen we in Autorevue, in
1934 werd gesticht door Pigozzi en
dat de naam SIMCA is ontstaan uit
de benaming die de jeugdige indu
strieel aan zijn fabriek gaf, nl. de
Societé Industrielle de Mecanique
et Carosserie Automobile.
Er was buitengewoon veel belang
stelling voor de bazar die het afgelo
pen weekeinde in 'Westerkimme'
werd gehouden. De opzet en inrich
ting van de expositie was vrijwel
identiek aan die van vorig jaar. Al
leen hadden de bewoonsters blijk
baar wel duchtig de naalden laten
rikketikken want het assortiment
naaldsierkunst was drastisch uitge
breid.
Verder kon er worden gesjoeld, aan
een knikkerbord getrokken, de naam
van een pop geraden en de hoeveel
heid erwten worden geraden. En
dan niet te vergeten de grabbelton,
waar vooral de kinderen niet van
daan waren te krijgen.
Er waren zondag al heel wat werk
stukjes verkocht. De opbrengst zal
worden gebruikt voor de aankoop
van nieuwe materialen en het fi
nancieren van ontspanningsavonden
voor de bejaarde inwoners van 'Wes
terkimme'.
dat op 16 november de najaarsver
gadering plaatsvond van de Groe-
ter VVV in het lokaal van de heer
Huiberts;
dat het bestuursvoorstel tot het hou
den van terreinritten voor motor
rijders door de vergadering werd
afgewezen;
dat de reclametocht een batig saldo
had opgeleverd van 22 cent;
dat het diner tijdens deze tocht was
gebruikt in de HEMA, hetgeen
door één der aanwezigen strijdig
werd geacht werd met de waar
digheid van de aan de tocht deel
nemende middenstanders;
dat er een zeer verwarde discusie
ontstond over de uitgaven van een
gids, het slot was, zo schreef de
correspondent, dat er geen slot
was;
dat het Sint Nicolaasfeest dat geor
ganiseerd werd door de VARA af
deling Schoorl op 1 december in
de zaal van Nic. Schuyt werd ge
vierd;
dat tijdens de gemeenteraadsverga
dering van 16 november van dat
jaar, burgemeester Van Fridagh
de raadsleden verweet dat zij de
krant niet goed lazen;
dat een raadslid niet wist dat er met
het Gemeentebestuur alleen B. en
W. worden bedoeld;
dat de Schoorlse werkelozen die in
de Wieringermeer waren tewerk
gesteld, volgens het raadslid Blom
moesten zwoegen als paarden;
dat deze mensen daar maar 22Vz
cent per uur verdienden en dat
daarom de meesten op droog
brood stonden;
dat pogingen zouden worden gedaan
om de Schoorlse werkelozen inde
duinen te werk te stellen;
dat het raadslid de heer Duin tijdens
de rondvraag nog iets over het rij
wielpad wilde vragen maar dat de
burgemeester het te voorbarig
vond om daar nu reeds over te
spreken. Laat Duin maar wach
ten tot de volgende vergadering
vond de heer Van Fridagh;
dat bij bakker K. Graaff de boter
letters een gulden per pond kost
ten en de snij taai een kwartje per
pond.
alles voor Baby's huidje
STOFVRIJ AFGESLOTEN
