,De zon' in Bergen
achtste har van Arie Boekel
Het litteken
Actie
'Klank op Klinkers'
te Schoorl
Expositie
'De Bergensche
School'
geweldig succes
Burgerlijke Stand
Vrachtauto-chauffeurs
in Engeland hebben
de beste manieren
IJs, een der meest
gevraagde 'genot'-
middelen
door
Maartje Zeldenr ijk
(van een medewerker)
Hij rijdt in een vijf meter lange,
witte Chevrolet Impala tussen Ber
gen, waar hij woont, Alkmaar, Hoorn
en Schagen heen en weer; dag in dag
uit. Zijn 'Sjeef', die hij zijn 'Karei
Doorman' noemt, is uitgerust met
een semafoon. Als z'n vrouw Lena,
een knappe blondine die hij al van
de fröbelschool kent, hem nodig
heeft, gaat het eerste van de drie
lampjes branden; het tweede lichtje
is de oproep van Club Seven, zijn
grootste zaak in Alkmaar en het
derde lichtje is bestemd voor de an
dere zaken.
Je zoud het niet zeggen, als je Arie
Boekel (37) ziet, dat hij aan het hoofd
staat van acht Horeca-bedrijven met
ruim veertig man personeel en een
miljoenenomzet per jaar. En toch
heeft de blonde Westfries dat in
nauwelijks tien jaar gefikst. De naam
Arie Boekel overigens geen on
bekende klank in de kop van Noord
holland is nu een begrip gewor
den, vooral in de Noordhollandse
horeca-sector.
In de scheerwinkel vertellen ze, dat
ie een rijke vrouw getrouwd heeft;
'om te gillen', vindt zijn blonde
Lena. Ook won Arie nooit de hon
derdduizend in de loterij. Nee 'we
hebben het bereikt met hard werken'
zegt Arie Boekel en met die 'wij' be
doelt hij zijn vrouw en zichzelf.
Als zijn drie kleine kinderen de in
tocht van Sinterklaas op de tv ge
zien hebben, worden ze de kamer
uitgeloodst; kunnen we rustig pra
ten, zegt Arie, als we samen op de
grote bank zitten. Die bank staat in
de pas gerestaureerde bovenwoning
van café 'De Zon' aan de Jan Olden-
burglaan te Bergen, zijn laatste aan
winst. Als ik Arie vraag naar z'n
'kom-af', krijg ik een verhaal te
horen van het geslacht Boekel, dat
teruggaat tot de tijd van de graven
van Holland. Onder de edelen, die in
de tijd van de graven 'vermaard' en
'in fleur' waren, was ook een Dirk
Boekel, genoemd in een gunstbrief
van de paus aan de Abt van Egmond
uit het jaar 1215. Behalve het Bra
bantse Boekel en de buurtschap
Boekel bij Ede in Gelderland, is er
nog de buurtschap Boekel tussen
Akersloot en Alkmaar, nu bekend
als de Boekelermeer; in de 17e eeuw
stond er een adelijk slot. In het begin
van de 14e eeuw was er een Dirk
Boekel heer van Rotterdam; zijn
bastaard-broer Floris, die de balk
van de bastaard in zijn wapen voert,
werd, nadat Rotterdam van dorp tot
stad verheven was (1331) de eerste
schout van Rotterdam. En van de
grote Erasmus wordt verteld, dat
hij de zoon was van een Margaretha
Boekel, de dochter van een arts te
Zevenbergen. En Charles Boekel
(1603) was niet de enige Boekel, die
lid was van het Lucas-Gilde te
Brugge en Antwerpen.
Arlie laat mij een gestencild boekje
zien, waarin zijn naamgenoot J. Pz.
Boekel uit Delfzijl inmiddels
overleden een opsomming geeft
van de geslachten Boekel vanaf de
graventijd; merkwaardig is, dat de
voornamen van geslacht tot geslacht
voortleven, tot op de dag van van
daag.
Arie een blonde kerel met een
nog jongensachtig gezicht is de
zoon van een aannemer uit Schagen.
Na de lagere school en een paar
weken ambachtsschool volgde hij 'n
avondcursus om aannemer te wor
den. Toen moest hij in dienst, maar
wegens gewetensbezwaren weigerde
hij de militaire dienst, zodat hij in
een 'burgertak van rijksdienst' zo
als dat heet, te werk werd gesteld.
Eerst negen weken leerling-krank
zinnigenverpleger te Woensel, waar
hij met ruzie weg ging en toen 1V2
jaar in een werkkamp te Vledder.
Omdat er behoefte was aan goede
bouwvakarbeiders werden hem 6
van de 31 maanden diensttijd kwijt
gescholden. Nog in zijn diensttijd
was hij getrouwd met zijn vriendin
netje van de fröbelschool, Lena
Prins. Haar vader had op de markt
in Schagen een ijssalon. Nadat hij
deze zaak overgenomen en ver
bouwd had, hebben Arie en Lena
daar 'een jaar of wat goed inge-
rommeld'. Na vijf jaar kocht Arie
een oude smederij, die hij met eigen
handen en andere hulp in vier we
ken tijd in een sfeervolle oud-Hol
landse bar veranderde. Het smids
vuur en loodzware aambeeld liet hij
staan; terwille van de sfeer.
Arie had de gewoonte overal cafees
te gaan bekijken. Hij ontdekte, dat
de meeste er bar ongezellig uitzagen
en op elkaar leken als twee glaasjes
genever. Hij geloofde niet in een
café, dat er uit moest zien als een
huiskamer; dan kan de bezoeker wel
thuis blijven. Arie wist gezelligheid
te scheppen. Op de balken in sier
lijke letters eenvoudige spreken, als:
'Soms is ook dwaas zijn aangenaam';
'zonder hoop komt niets tot stand';
de verstandigste geeft toe'; of 'U
moet u zelf beheersen, of anderen
heersen over u'.
De sfeer van d'Olde Smidse in
Schagen en van de zaken, welke Arie
Boekel daarna stichtte, wijken af
van het in Noordholland gangbare
patroon. Daarbij weet Arie feilloos
zijn juiste medewerkers te zoeken;
geen Amsterdamse lefschoppers,
maar eigen streekgenoten, werkzaam
eerlijk en goed met de klanten kun
nende omgaan.
Met de opening van d'Olde Smidse,
waarbij hij een bekend jenevermerk
als de vader en een nog bekender
biermerk als de moeder annonceer
de, vierde Arie zijn eerste lustrum.
De vijf jaren erna kocht hij -naar
wij mogen aannemen, met steun van
dezelfde vader en moeder, nog zes
zaken, waarna hij er een inmiddels
weer verkocht. Dat was 'Sloep H-D-
91' een café in de Spoorstraat te Den
Helder met een bar in de vorm van
een orignele zes meter lange Hel-
derse sloep. Ook hier had zijn fan
tasie weer iets heel bijzonders ge
creëerd.
Het waren meest verlopen zaken,
die Arie Boekel kocht en tot een at
tractie maakte. Zo ook 'De Blokhut'
op het Nieuwland in Hoorn en 'hotel
Butter' op het Stationsplein in Alk
maar. In de kaasstad had hij in juli
1963 een stil café in drie weken tijd
gemetamorfoseerd tot een moderne
bar met 100 krukken; de grootste
van Europa, zegt hij, want die in
Parijs heeft er maar 70. Een van de
geheimen van Arie is zijn methode
van een bar bouwen. Aan de meeste
bars kan je je buurman of buur
vrouw niet in het gezicht zien. Aan
de bars die Arie eigenhandig maakt
of naar zijn inzicht laat bouwen
wél; door de golvende of hoekige
lijnen.
Het verlopen Alkmaarse hotel bouw
de hij, veelal eigenhandig, om tot
een moderne bar-dancing met meer
dan 100 zitplaatsen. In deze dan
cing 'Club Seven' wist Arie Boekel
een Amsterdams tasjesdief te ont
maskeren op een wijze, welke hem
de bijnaam van James Bons ople
verde. Het was de rechter aan de
Alkmaarse rechtbank, die Arie Boe
kel met deze filmheld vergeleek.
Wat had Arie gedaan?
'Ik zag eens op een tentoonstelling
mezelf op het televisiescherm' en
dat herinnerde ik mij, toen er in
Club Seven alsmaar damestasjes ge
rold werden. Die meisjes laten d'r
tasjes gewoon slingeren; op hun
stoel of ander 'n tafel. Een Amster
dammer, die geen geld bij zich had,
greep een portemonnaie uit zo'n
tasje en ging ermee naar het toilet;
de geëigende plaats, want Arie had
daar al meer portemonnaies gevon
den. Op het moment, dat de jonge
man de portemonnaie leegde Arie
kon het via de monitor van zijn
gehuurd tv-circuit in zijn huiska
mer zelf zien werd, op een sein
van Arie, de toiletdeur in het slot
gegooid. De dief zag zich gevangen.
Hij werd gerust gesteld met de me
dedeling dat het slot defect was en
dat de slotemaker gewaarschuwd
was. De slotemaker stond in de ge
daante van een rijzige agent voor
de dief zijn neus, toen de w.c.-deur
open ging:
'Ja, dat rechtszaakje was wel leuk',
vond Arie; hij kreeg veel bezoek van
kijkers, die zo'n tv-circuit wel wat
vonden. 'Het heeft geweldig pre
ventief gewerkt. Bezoekers speurden
overal naar verborgen t.v.-camera's
en er wordt niet meer gejat; ze kij
ken nu wel uit.'
In juni '66 kocht Arie zijn derde
zaak in Schagen, 'De Moriaan' één
van de oudste herbergen uit het
Noorderkwartier (17e eeuw) met 'n
fraaie trapgevel. Ook hier onder
ging het interieur een gedaantever
wisseling volgens de fantasierijke
plannen van Arie Boekel, die hier
zijn puntige bar-eilandjes bouwde
en die deze nieuwste aanwinst 't
Geveltje noemde.
In 1967 kocht hij ook in Alkmaar zijn
derde zaak, een ^til café in een fraai
gerestaureerd 17e eeuws pand, even
eens met een trapgevel. In 1650 was
het al een herberg, die 'De Koning
van Bohemen' heette; in het begin
van deze eeuw was het 'Het Wapen
van Bergen'. Nu heet de aardige bar
'Die 13 Balcken'.
Noemde Arie Boekel zich op de uit
nodigingskaarten bij vorige gelegen
heden de 'herbergier' op de 'procla
matie, waarin hij in oud-Hollands
schrift zijn relaties uitnodigde 'eenen
Roemer te koomen leedighen' noem
de hij zich 'Die Waert'.
In de 13 Balcken, waar 40 krukken
staan en gobelins de wanden sieren
speelt de beroemde Hongaarse pia
nist-entertainer Colis Serban. Arie
Boekel zorgt voor een goed stukje
muziek; I Cardinali met de blinde
pianist Mario Preventtie in de Seven
Club. In sommige bars een jukebox
met goede platen.
Gaf hij zijn Hoornse 'Blokhut' een
echt Oostenrijks karakter, zijn
nieuwste aanwinst in Bergen werd
een bar in Schotse stijl. Weer sloeg
Arie Boekel zelf aan het timmeren;
zijn vader leverde hem weer de
bouwmaterialen met korting.
Hij hoopt het peil van zijn zaken
te verhogen en streeft daar ook naar.
Zijn achtste zaak 'De Zon' in
Bergen hoopt hij één dezer dagen
te openen.
Niet alle zaken zijn z'n volledig
eigendom; de meeste zijn gehuurde
panden, met recht van koop soms.
'De Zon' zal niet zijn laatste koop
blijven; 'ik ga door' zegt Arie Boekel
die graag een zaak in Haarlem wil
hebben. Zijn succes dankt hij ook
voor een groot deel aan de conjunc
tuur, die hij meehad. Arie rookt wei
nig en gebruikt zelf geen sterke
drank. Hij wil helder blijven. Hij
vat zijn beroep, dat zegt hij
heel wat minder rompslomp heeft
dan de aannemerij serieus op; hij
drijft zijn acht zaken met gevoel
voor verantwoordelijkheid. Hij blijft
eenvoudig; hij moge dan in zijn
'Karei Doorman' tien keer in de
week naar Schagen rijden, hij sunit
zijn neus nog net zoals zijn voor
vaderen deden in een rooie zak
doek.
De vorige week besteedde wij in
deze krant enige aandacht aan het
geweldige succes wat de leerlingen
van de Alkmaarse Rijkskweekschool
gehad hebben met hun aktie ten
bate van de melaatsen aan de Rio
Negro.
Twee leerlingen uit Schoorl hebben
intussen ook niet stil gezeten. Ge
holpen door een medescholier uit
Alkmaar collecteerde zij op don
derdagavond 21 december (de avond
van de kerstzangdienst) een bedrag
van 356,75 bij elkaar.
Een mooi resultaat.
De momenteel in de Kunst-
zaal op het Plein te Bergen
gehouden historische expositie f
'Gezicht op de Bergensche J
School' zal niet zoals aan-
vankelijk in het voornemen
lag op 4 januari a.s. gesloten
worden doch eerst op de 15e
januari a.s.
Het motief daartoe is de bij- J
zonder grote belangstelling
voor de tentoonstelling, zowel
in Bergen en omgeving als
uit geheel Nederland.
Tot en met 14 januari is men f
dus nog in de gelegenheid de
expositie te bezoeken.
ZONDAG 7 JANUARI
BERGEN
HERVORMDE GEMEENTE
RUÏNEKERK
10.15 uur: Ds. Visser (bevestiging
kerkeraadsleden)
GEREFORMEERDE KERK
10.00 en 19.00 uur
Ds. Wouters, Dordrecht
LEGER DES HEILS
(Dorpshuis)
10 uur: Samenkomst
EUROPESE PAROCHIE VAN
ST. BENEDICTUS, Pr. Hendriklaan
Zaterdag 19.15 uur eucharistieviering
als op zondag
8.00 uur - 9.00 uur hoogmis - 10.15
uur Europese dienst met preek in
het Frans en Duits - 11.30 uur
PAROCHIE PETRUS EN PAULUS
Zaterdag 19.00 uur Eucharistievie
ring zoals op zondag.
8.15 uur, 9.30 uur Hoogmis, 11.00 uur
en 12.15 uur;
SCHOORL
HERVORMDE GEMEENTE TE
SCHOORL, GROET EN CAMP.
GROET 10.00 uur
Mej. theol. cand. C. Mijlhoff,
Alkmaar (in afwijking van andere
berichten)
Zondagsschool te Groet 11.15 uur.
R.K. PAROCHIE VAN DE
H. JOANNES DE DOPER
Zaterdag 19.00 uur Eucharistievie
ring als op zondag.
8.00 uur, 9.30 uur Hoogmis en 11.00
uur; 19.00 uur avondmis
ALKMAAR
DOOPSGEZINDE GEMEENTE
10.00 uur: Ds. A. J. van der Sluis
REMONSTRANTSE GEMEENTE
19.00 uur: Ds. J. Breukink
der gemeente Bergen
van 18 december tot 1 januari
GEBOREN: Hendricus, zoon van T.
Staadegaard en D. Bakker, Wester-
weg 29. Margaretha Maria, dochter
van F. P. Verduin en van G. J. Hof
Kogendijk 90. Geertruida Jacoba,
dochter van F. P. Verduin en G. J.
Hof, Kogendijk 90. Gerardus Wilhel
mus, zoon van A. M. Bleeker en P.
A. de Boer, Loudelsweg 2s. Nicolet
dochter van K. J. de Goede, en L.
Glorie, Loudelsweg 11. Eric, zoon
van T. M. Dekker en van M. K.
Kooistra, Eikenlaan 14s. Jan, zoon
van P. Mergen en van H. Walter,
Breelaan 78. Muriëlle, dochter van
U. A. Schleier en van M. Brant, Van
Hasseltweg 12. Fiona Cathar. Ever-
dina, dochter van F. J. N. Venneker,
en M. C. de Moei, Oude Bergerweg
19s.
ONDERTROUWD: Adrianus C. Th.
G. Bontje, Bergen, Jan Oldenburg-
laan 43 en Clara B. M. Vaessen, Jan
Oldenburglaan 43.
GEHUWD: Cornelis Meijer, machi
nist KM, Bergen Verl. Geestweg 47
en Aida M. Noort, Molenkrochtlaan
13. Sjoerd Verhoeve, verkoopleider
Zuidlaan 14s en Sytske Haanstra,
mannequin, Alkmaar. Robertus C.
J. Kersten, elektronicus, Breelaan 92
en Geertruida H. G. M. Vestering,
Breelaan 92. Arnoldus Th. M. Don-
gelmans, bedrijfschef, M. Wiegman-
weg 3 en Rosalie M. A. Welage,
onderwijzeres, Noordlaan 54s. Adam
Kaldenbach, timmerman, Noordlaan
54 en Marjan Noorman, verpleegster
Hoorn. Hendrik van Norren, bouw
kundige, Bussum en Anna Blieken-
daal, secretaresse, Verl. Geestweg 50.
Charles W. J. Kuster, kantoorbe
diende, Amsterdam en Geertruida
H. Mulder, tandartsass., Breelaan
23s. Robertus A. W. R. Oomes, kan
toorbediende en Joke T. Fr. J. Visser
dokters-ass., Zeeweg 26. Petrus A.
Schipper, déclarant, Kanaaldijk 13
en Margaretha A. G. Ruiter, ver
koopster, Alkmaar. Josephus Henr.
A. M. Brand, elektrotechnisch teke
naar, Kerkedijk 114 en Domithilla
C. M. Berkhout, verkoopster, Ker
kedijk 13. Albert R. Muilwijk, mili
tair, Alkmaar en Hendrikje Tilburg
inpakster, Oude Prinsweg 9. Lourens
Simon Suiker, tuinman, Oosterweg
10 en Lucia M. Zonneveld, zonder
beroep, Leo Gestelweg 16. Johannes
M. P. Hoogland, interieur-architect,
Eeuwigelaan 6 en Marjorie A. Bal,
edelsmid, Amsterdam. Dirk Jan M.
den Dekker, fabrikant, Alkmaar en
Elske A. Dekker, tandarts-ass., Bree
laan 45.
OVERLEDEN: Pieter M. Schild, oud
72 jaar, w.v. J. D. Heussner, Kerke-
laan 51, Heiloo. Jannetje Hos, oud
90 jaar, w.v. J. Vasbinder, Elkshove
I. Pieter Molenaar, oud 79 jaar, e.v.
E. J. Groenendal, Rondelaan 8. Tr.
Lak, e.v. H. Dokkum, oud 71 jaar,
Dr. van Peltlaan 26. Wiebe Wieling,
oud 69 jaar, Kanaaldijk 31. Karei
J. H. Lautenschutz, oud 61 jaar, Lijt-
weg 51.
De hulpverlening op de weg laat
nog altijd veel te wensen over. Bij
een verkeersongeluk is het aantal
nieuwsgierigen (dat alleen maar in
de weg loopt) groter dan het aan
tal lieden dat tot helpen bereid is.
In de Bondsrepubliek is hulpverle
ning bij de wet voorgeschreven. Zo
is zelfs een tegenligger verplicht
om, wanneer 's avonds of 's nachts
een ongeluk gebeurt, waarbij bij
voorbeeld een auto dwars over de
weg komt te staan, mee te helpen,
maatregelen te nemen om de plaats
van het ongeval te beveiligen.
Weet u welke groep autobestuurders
in de praktijk de meeste hulp bie
den? In Engeland zijn het de
vrachtauto-chauffeurs. Blijkens een
daar door de vereniging voor vracht
vervoer per auto gehouden enquete
staan de vrachtwagen-bestuurders
boven aan de lijst met de hoogste
punten voor voorzichtigheid, bereid
willigheid te helpen, geduld en ver
antwoordelijkheidsgevoel. Na hen
komen de buschauffeurs en dan pas
de bestuurders van privé-automobie-
len. Een slechte aantekening krijgen
helaas de taxichauffeurs. Zij
hebben altijd te veel haast. Maar de
weggebruikers die er het slechts
afkwamen waren de motorrijders.
(Dia)
Het ijsverbruik is de laatste jaren in
vele landen toegenomen en daarme
de ook het aantal merken en soor
ten van dit 'genot'middel.
In West-Duitsland bijvoorbeeld ver
vaardigen de ijsfabrieken vorig jaar
166 merken ijslollies, 87 merken ijs
in bekers, 44 soorten wafel- en pak
jesijs en 132 soorten ijs in huishoud-
verpakking. Het vorig jaar werden
in de Bondsrepubliek niet minder
dan 176 miljoen liter ijs vervaardigd
en verkocht tegen 152 miljoen in
1965. Gemiddeld werd in 1966 per
persoon drie liter ijs gegeten (1965:
2,6 liter). Dit lijkt misschien veel,
maar het is nog niets vergeleken bij
het ijsverbruik in de Verenigde Sta
ten, want daar werd in dezelfde tijd
per persoon 25,8 liter ijs gesnoept.
Van de verleden jaar in de Bondsre
publiek gefabriceerde hoeveelheid ijs
kwam 60 procent voor rekening van
de ijsfabrieken, 30-32°/o voor die van
de ijsmachines in lunchrooms, ijssa-
lons en seizoenbedrijven, 7 tot 8°/o
uit 'Soft'-ijs, terwijl 1% thuis werd
gemaakt.
Ze legde haar hoofd tegen hem aan. 'Dan heb je niets meer,
dwaze man.'
'Dat is waar ook. Dan züllen we het voorlopig nog maar niet
doen.'
Met de armen om elkaar heen liepen ze de kamer binnen.
'Hoe kom je zo onverwacht hier? Blijf je lang? Heb je verlof
gekregen?'
We liggen in Southampton. De ouwe vond het goed, dat ik an
derhalve dag naar huis ging. Nou, ik ben meteen op het vlieg
tuig gestapt en naar Schiphol gevlogen. En daar ben ik.'
Ze keek hem verrukt aan. 'Je zult wel honger hebben, he? Zal
ik gauw wat klaarmaken?'
Hij trok haar omhoog naar zich toe en fluisterde in haar oor.
'Honger heb ik, mijn godinnetje, maar niet in brood. Alleen in
jou.'
Ze wrong zich los en wees waarschuwend naar het raam. 'Kijk
uitAan de overkant kunnen ze alles zien. Het zijn toch al
zulke gluurders
Gelijk trok hij haar mee de gang in en opnieuw vonden hun
lippen elkaar. Dan voelde Map zich van de grond getild en wist
ze zich blij en tevreden. Ze sloot haar ogen, toen hij haar de trap
opdroeg.
De volgende morgen werd hij wakker en keek naar de lege
plek naast zich. Even luisterde hij toen hoorde hij haar beneden
in de keuken. Hij vouwde zijn handen onder het hoofd.
Weer heerlijk thuis, dacht hij, bij dat fijne wijfje van me.
Jammer, dat ik vanavond alweer weg moet. Maar ja, we zullen
profiteren van iedere minuut.
Enkele minuten later kwam ze boven. In haar lange Japanse
kimono, een uitgebreid ontbijt op een groot blad. 'Wakker?'
Hij wilde haar grijpen, maar ze week terug. 'Nee, eerst eten.
Anders krijg ik op mijn ziel van je kapitein. Eerst maar weer
wat krachten verzamelen, meneer Lakeman.'
Hij trok een vies gezicht, maar hees zich toch weer overeind.
'Wanneer bedenk je eens een leuk troetelnaampje voor me?'
'Ik zal mijn best doen', beloofde ze, even op de rand van het
bed zittend. Maar toen hij haar opnieuw wilde grijpen, sprong
ze kwiek overeind. 'En wil je wat laten zien. Eet nu eerst, dan
heb ik er gelegenheid voor.'
Hij keek haar gespannen aan. 'Ben je soms....' begon hij,
doch Map stond met haar rug naar hem toe en schudde het
hoofd. Toen hij niets zei, draaide ze zich om en keek naar hem.
'Ben je nu boos?'
'Boos?' Hij schoot in een lach. 'Welnee, heerlijkheid, dat komt
wel een keer, hoor. Maak je maar geen zorgen. Aan mij zal het
niet liggen.'
Ze voelde een kleur krijgen. 'Nu kun je merken, dat je een
zeeman bent. Altijd een tikkeltje ruw, he?'
'Ben ik ruw?'
'Banaal dan. Ik houd niet van zulke dubbelzinnigheden.'
'Allright, mijn godinnetje, je man heeft al berouw- Maar wil
je dan laten zien?'
'O ja, dat is waar ook. Eet nu eerst en laat je ei niet koud
worden. Ik ben zo terug.'
Tien minuten later kwam ze weer in de slaapkamer, ge
kleed in de avondjurk, die ze op het Rotterdamse feest had ge
dragen. Een beetpe bevreesd voor zijn afkeuring, draaide ze
zich een paar maal om en vroeg toen: 'Hoe vind je 't?'
Wiechert liet van verbazing zijn vork vallen en plantte zijn
handen in de zijde.
'Allemachtig, Map, wat staat dat ding je goed. Wat een
figuurtje heb je eigenlijk, dat komt nu pas goed tot zijn recht.
Blijf een eind bij me vandaan, Map, want ik sta op ontploffen.'
Ze draaide nog een paar keer, gevleid door zijn lof en blij, dat
hij er niet kwaad om was. 'Dus je vindt hem echt mooi?'
'Fantastisch, in één woord. In dit opzicht heb je echt smaak.
Dat heb ik altijd al in je bewonderd.'
'Ik ben met Rinie naar het rederijfeest geweest in januari.
Rinie zei, dat ik als vrouw van een officier niet zonder avond
jurk kon gaan- We hebben hem samen gekocht. Vind je het
echt niet te gewaagd?'
Hij keek haar nog eens van top tot teen aan. 'Draai je nog
eens om.'
Ze deed het en wachtte opnieuw in spanning. Tenslotte zei hij
'Ik neem aan dat alle avondjurken wel ongeveer zo zullen zijn.
Nee, je figuur komt er ontzettend voordelig in uit. Was het
leuk? Dat feest?'
'Heel leuk. Natuurlijk miste ik jou. Dat was de enige schaduw.
Maar ik ben door heel wat heren ten dans gevraagd. Vind je het
echt niet erg, of wil je me sparen?'
'Map, praat geen onzin. Ik heb je zelf toestemming gegeven
om uit te gaan en te genieten van je jonge leven. Je deed er
heel verstandig aan, dat je deze japon hebt gekocht- En als er
weer een feest is, ga je er weer heen. En koop er nog een avond
jurk bij, zodat je niet altijd hetzelfde draagt. Als ik eens wat
langer verlof heb, gaan we samen ook fijn uit. Moet je hem
dragen.'
'O, Wieg, ik verheug me er al op, samen met jou!'
De dag vloog om. Omdat hij het vliegtuig naar Engeland
moest halen, reed Map hem om acht uur de stad uit. In een
gehuurde wagen, want Bram had de wagen van zijn moeder
mee. Wieg zei: 'Over een jaar zal ik zorgen dat wij ook een
wagentje hebben. Zijn we van niemand afhankelijk.'
Het afscheid op de winderige luchthaven was al weer minder
moeilijk. Ze putte nu troost uit het feit, dat hij in ieder geval
eind april weer thuis zou zijn. Misschien ook maar voor een
paar dagen, maar het zou dan opnieuw weer een feest zijn-
Ze wuifde, tot de zilveren vogel in het duister van de grond
afgekomen was en liep naar het wagentje. Terwijl ze terureed
naar Purmerend dacht ze: Maar goed, dat ik niets gezegd heb
over die De Vlak. Hij is trouwens nog niet geweest en misschien
heb ik me druk gemaakt om niets. Hij mag niet met zorgen in
zijn hoofd terug naar gaan naar zijn schip.
Toen ze de wagen naar de garage gebracht had en bij haar
thuis kwam, zag ze de oude Opel van haar vader voor de deur
staan. En haar broer Dirk er in. Ze begon te hollen. Dirk stapte
uit.
'Waar ben je de hele avond geweest? Ik ben hier al voor de
derde keer.'
'Wieg was onverwacht even thuis. Ik heb hem net naar
Schiphol gebracht. Is er wat gebeurd?'
'Vader heeft een beroerte gehad- Het is heel erg met hem.
Stap maar gauw in.'
Tien dagen later liep Map Lakeman in het zwart door de stad.
Vierentwintig uur te voren had men haar vader naar zijn graf
gereden. Hij was niet meer bij kennis geweest. Het leed had
plotseling zijn intrede gedaan in het huis aan de Purmerender-
weg.
Nu weet ik pas goed, hoeveel ik van mijn vader heb gehouden,
dacht ze. Eigenlijk besef ik nu eerst, wat hij altijd voor ons be
tekende. De lieve schat, altijd hard gewerkt, van de vroege
morgen tot donker. Opdat we nooit gebrek zouden hebben en
voldoende kleren konden kopen en een zekere welvaart te be
reiken was. Dat ik dit niet veel eerder besefte. Was Wieg nu
maar bij me, hij zou me kunnen troosten. Nu heb ik niemand.
Map doorleefde na het overlijden van haar vader, bij wie ze
als oudste van het gezin altijd een streepje voor had, moeilijke
dagen- Dikwijls zei ze tot zichzelf: Het is zo onwezelijk, thuis
te komen om te moeten constateren dat vaders plaats leeg is
en voor altijd leeg zal blijven. Als ze anders op de fiets het erf
opdraaide, was niet haar eerste blik de woning, of het raam van
de grote woonkeuken, maar altijd de tuin af, of ze ergens haar
vader zag. Als hij niet in de boomgaard of in de bessewal was,
zag ze hem op het land, tussen de aardappelen wiedend. Of
met de lorrie rijdend om de gewassen te bespuiten. Of bonen
plukken, augurken of dorperwten, al naar gelang het jaargetijde.
Zag ze hem, dan klonk het even: 'Hoehoe!'
Even keek Ruizenaar op en stak zijn hand op ten groet, welke
groet ze joviaal zwaaiend beantwoordde. En dan pas ging ze
naar binnen, de anderen begroetend, tenzij ze de jongens ook
zag op het land. Dan kregen ze eveneens een groet. En het kon
niet zo druk zijn, of vader kwam even naar binnen om zijn
dochter een zoen te geven en te vragen naar haar en Wieg.
'Alles goed in de stad? Wieg nog niet in aantocht?'
Maar dit alles was nu voorbij. Wat zou dat moeilijk zijn om
daaraan te wennen-
De eerste weken, als Map het ouderlijk erf opreed, voelde ze
een steek in haar binnenste. Geen vader meer om te begroeten.
Het waren nu de beide broers, die het grote bedrijf leidden. Het
waren ook de beide broers, die haar gevraagd hadden, of ze
verlegen zat over haar deel van de erfenis? Of wilde ze er mee
akkoord gaan, dat het geld voorlopig in het bedrijf bleef? Dan
konden ze het misschien net redden. Anders zou er een stuk
verkocht moeten worden.
Map dacht aan haar spaarbankboekje, diep verborgen tussen
het linnengoed in de slaapkamerkast, waarop ze iedere maand
een belangrijk bedrag bijstortte. Wat had ze voor zichzelf nodig?
Ze kwam toch niets te kort? Zelfs Wieg was ervan onkundig,
dat ze in korte tijd al zo'n mooi bedrag bij elkaar gespaard had.
Wieg had alleen maar belangstelling voor haar, als hij thuis
was. De rest interesseerde hem niet.
Dus schudde ze haar hoofd. 'Houden jullie het voorlopig maar,
jongens, ik heb het gelukkig niet nodig en jullie kunnen het
goed gebruiken.'
