Aanvullende bijdrage
uit het gemeentefonds van f 114.900,—
weekblad
GERRITSEN
Het litteken
S
x^Anthonif oan *}\^atnpan uattafat coat TSta&iHia
Kristal met zilver
Gemeentebegroting 1968
Over het jaar 1968 ee ntekort van ƒ60.000,-
WIJ LAZEN
in De Duinstreek
van
17 januari 1936
A. CAKIRIAN
Het speciale huis voor
oosterse tapijten
HEEFT U HET GIRONUMMER
QENOTEERD EN UW BOEKJE AL
GEPAKT
Kunst uit het bezit van
de gemeente Bergen
Handen en Li ppen
r u w PI1PM
Niet een bril, maar de JUISTE bril
Mr. Opticien D. W. PASTOOR, Bergen
door
Maartje Zeldenrijk
Vorige week hadden B. en W. de raadsleden de begroting voor het jaar 1968 aan
geboden. Na het totstandkomen, aldus B. en W. van de Financiële Verhoudingswet
1960 bleek al spoedig dat deze wet geen oplossing bood voor de financiële positie van
Schoorl. Tekenend voor de situatie was in de eerste plaats dat bij het inwerking
treden van de wet een garantieuitkering aan de gemeente moest worden toegekend
van een ton, omdat de inkomsten die de gemeente op grond van de eerder geldende
wet ontving, hoger waren dan die waarop de nieuwe wet recht gaf. Doordat de
gemeente zich met name in de recreatiesector grote uitgave moest getroosten namen
de begrotingstekorten van jaar tot jaar toe.
TWEEDE BLAD DONDERDAG 18 JANUARI 1968
DE DUINSTREEK
V orige week vrijdag hield de vereniging Algemeen Welzijn weer een bijeenkomst
in De Roode Leeuw'. Zoals wel te verwachten was, bleek er een grote belangstelling
voor het programma van deze avond te bestaan want het bestuur had de heer
Anthony van Kampen uit Bergen uitgenodigd iets te vertelllen over zijn verblijf in
Brazilië.
Weliswaar werd elk jaar om aanvul
lende bijdragen uit het gemeente
fonds verzocht om de ontstane te
korten te dekken maar deze verzoe
ken werden in feite tot het dienst
jaar 1967 niet in behandeling geno
men. Voor dit jaar werd voor het
eerst een aanvullende bijdrage uit
het gemeentefonds verleend tot een
bedrag van 114.900,maar hier
van moest 76.600,worden aange
wend om de tekorten van vorive
dienstjaren te dekken.
Aan de toekenning van deze bijdrage
is onder meer het voorschrift ver
bonden dat aan de begroting geen
nieuwe uitgaven mogen worden toe
gevoegd die het evenwicht verstoren.
B. en W. spreken voorts hun waar
dering uit voor het begrip dat men
van de zijde van Gedeputeerde Sta
ten heeft voor de moeilijke omstan
digheden van de gemeente.
Mede op aandrang van hoger gezag
werden door de Raad een aantal in
grijpende belastingmaatregelen ge
nomen, waardoor het inkomstenpeil
van de gemeente met een bedrag
van ruim een ton kon worden op
gevoerd. Dankzij de verhoging van
de plaatselijke belastingen, de be
langrijke uitbreiding van het inwo
nertal en de verhoging van het uit
keringspercentage van de algemene
uitkering uit het gemeentefonds, kan
het tekort op de begroting voor het
dienstjaar 1968 worden beperkt tot
60.000,in welk tekort de uitga
ven die geraamd zijn voor de le en
2e suppletoire begroting zijn begre
pen.
Verwacht mag worden dat voor het
dienstjaar 1968 nog een aanvullende
begroting uit het Gemeentefonds zal
worden verkregen van 38.300,
waardoor een nadelig saldo overblijft
van 21.700,
In aanmerking dient hierbij te wor
den genomen, dat nog aanzienlijke
investeringen moeten worden gedaan
om het gemeentelijke voorzienings-
peil niet in het gedrang te laten -
komen. De kapitaalslasten die hier
aan verbonden zijn, zullen uiteraard
het tekort nadelig beïnvloeden. De
financiële problemen kunnen wel
licht voor een deel worden opge
lost als de wet tot verruiming van
het plaatselijk belastinggebied tot
stand is gekomen. Deze wet zal het,
als de inlichtingen van B. en W. in
deze juist zijn, mogelijk maken om
een toeristenbelasting in te voeren
die van alle in de gemeente vertoe
vende gasten kan worden geheven.
De objecten die de aandacht vragen
zijn onder meer de bouw van een
dorpshuis, de aanleg van een zwem
bad, de uitbreiding en stichting van
scholen, de aanleg van een verkeers-
/ind ik het geweldig. Iets van jou en
lat lijkt me een wonder, he? Maar 1
welaan, wat geeft dat? We zijn nog j<
Doch toen ze hem in juli afhaalde
weken verlof en ze met een triest ges
'Nog steeds niets, Wieg', dacht hij er
over na. En toen hij- haar 's avonds in
daar leed hierover uitsnikte, zei hij:
week naar een dokter. Nee, niet hier
oen specialist op. In Amsterdam bij
ons onderzoeken. Dan komen we miss
weg van Bergen naar Camperduin,
de verdere aanleg van riolering, de
verbetering van een aantal polder
wegen en de verdere bouw van wo
ningen in plan Oost, Catrijp, Groet
en Camperduin.
Voor de stichting van een dorpshuis
werd inmiddels een subsidieaan
vraag bij het ministerie ingediend.
Door GS werd accoord gegaan
met de uitgaaf van vijf mille voor
het maken van een schetsplan
voor de stichting van een open
lucht zweminrichting, terwijl op
de urgentielijst van de scholen
bouw lager onderwijs de uitbrei
ding van de openbare lagere
school met twee lokalen is opge
nomen. Aan de architect Honingh
uit Bergen werd inmiddels op
dracht verstrekt om de vereiste
tekeningen en begrotingen gereed
te maken.
Ten aanzien van de weg Bergen
naar Camperduin delen B. en W. me
de dat zij bericht hebben ontvangen
van GS dat dit College de subsidie
aanvrage van de gemeente heeft toe
gezonden aan de betreffende Staats
secretaris met het verzoek de toe
kenning met een zo hoog mogelijke
bijdrage te willen bevorderen.
Verwacht mag worden dat een aan
tal polderwegen belankrijk zal kun
nen worden verbeterd op grond van
de met uitkering wegen.
Omtrent de woningbouw kan worden
meegedeeld dat inmiddels een aan
vang is gemaakt met de bouw van
een deel van de 52 woningen in plan
Oost, waarvoor de grond door de ge
meente aan Smit's Bouwbedrijf werd
verkocht. Inmiddels worden door dit
bedrijf plannen voorbereid voor de
bouw van nogmaals 68 woningen in
plan Oost. Vooral van RCN-zijde be
staat er voor deze woningen belang
stelling.
Gehoopt wordt dat het bestemmings
plan Camperduin in de loop van dit
jaar zal kunnen worden vastgesteld
en goedgekeurd zodat ook in dit
nij, van ons samen
)mt het voorlopig niet,
ïg! Geen zorgen, meid.'
n Rotterdam voor drie
ch alleen maar zei
in de wagen naar huis
zijn armen hield en ze
Ve gaan samen van de
n de stad. Ik zoek wel
oorbeeld. En laten we
lien meer te weten.'
deel van de gemeente met de wo
ningbouw kan worden gemaakt.
Voorts verwachten B. en W. dat door
de burgemeester Peeckstichting
plannen zullen worden ingediend
voor de bouw van bejaarden wonin
gen op de van de gemeente aange
kochte grond aan de Heereweg en
de Molenweg. Tot slot maken B. en
W. nog enkele op de begroting be
trekking hebbende gegevens bekend
t.w.
de uitgaven op de gewone dienst
belopen met inbegrip van het
hoofdstuk berekeningen een be
drag van 4.326.806,40.
In vergelijking met vorig jaar 'n
stijging van ƒ617.817.-.
Op de kapitaaldienst belopen de uit
gaven 9.283.476,en de inkomsten
8.449.294,- zodat een nadelig saldo
resteert van 834.182,- hetgeen wijst
op een tekort aan financieringsmid
delen.
Verder blijkt dat de nog niet afge
schreven kapitaalsuitgaven
ƒ7.486.107,- bedragen en dat de vas
te schulden der gemeente een bedrag
belopen van ƒ6.819.639,-.
dat de Schoorlse Pluimveevereniging
haar 25-jarig bestaan vierde en de
VVV Groet-Camperduin haar tien
jarig;
dat, gezien de slechtetijden, de fees
telijkheden niet uitbundig waren;
dat er in Bergen een vrij huis te
huur was voor ƒ6,75 per week;
dat de gymnastiekvereniging 'Olym-
pia een uitvoering zou geven, toe
gangsprijs veertig cent bij voor
verkoop.
De heer Van Kampen is, zoals be
kend een boeiend causeur die zijn
gehoor dermate weet te biolegeren
dat het succes van een avond met
de heer Van Kampen al bij voor
baat verzekerd is.
En ik moet u tot mijn schanden be
kennen dat ik het betoog van de hr.
Van Kampen met zoveel aandacht
heb gevolgd dat ik wel eens vergat
de nodige notities te maken.
Ds. De Jong'h zei in zijn welkomst-
speech je dat hij verheugd wat over
de grote opkomst, vooral waren veel
nieuwe bewoners komen opdagen.
De vereniging Algemeen Welzijn is
niet zo groot, aldus ds. De Jongh,
maar ondanks het feit dat haar ak-
tiviteiten zich niet over de gehele
bevolking uitstrekt, mag zij toch
nooit verdwijnen.
Hierna kreeg de heer Van Kampen
het woord die in vogelvlucht veel
wetenswaardigs vertelde over zijn
reis naar het binnenland van Bra
zilië. De heer Van Kampen heeft
een groot aantal boeken geschreven
en heeft vooral in de pers veel be
kendheid gekregen door zijn artike
lenserie over het onderwerp dat hij
die avond behandelde.
Toen ik nog heel jong was zei de hr.
Van Kampen vertelde mijn vader
mij over de ontdekking van Zuid-
Amerika door de Spanjaarden en
Portugezen. Deze lieden hebben met
Gods woord op de lipepn en met het
kruis in de hand beesachtig huisge
houden onder de oorspronkelijke
bevolking die praktisch is gedeci
meerd.
In opdracht van de Nederlandse
Dagbladpers heeft de heer Van
Kampen reizen naar dit gebied ge
maakt. En in een, grote, sombere
stad vroeg hij na opkomst op het
vliegveld naar een goed hotel. Hem
werd geadviseerd naar de Neder
landse missiepost te gaan waar hij
met open armen werd ontvangen
door pater Jan de Vries, die later
zijn grootste vriend zou worden.
Deze pater zat er toen al een jaar
of zes en hij werkte voor de melaat
senkolonie die op een afstand van
vijf uur varen van de stad was ge
legen. De heer Van Kampen wilde
graag met pater De Vries een bezoek
brengen aan de kolonie en na veel
tegenwerpingen stemde deze toe. En
de volgende dag vertrok men de
heren naar de gevangenis waar 650
lepralijders waren ondergebracht in
een oude gevangenis, die door de
Braziliaanse regering voor misdadi
gers was gebouwd, maar later voor
deze categorie was afgekeurd. De
melaatsen vonden, toen de gevange
nis was verlaten, daar althans een
dak boven hun hoofd.
Want de overheid aldaar vindt dat
iemand die melaats is, behoort te
sterven en daarom gebeurt er van de
zijde van het gouvernement prak
tisch niets.
De heer Van Kampen had in de
voormalige gevangenis vreselijke
toestanden aangetroffen, er was van
alles niets, geen verband, geen me
dicijnen, geen voedsel en uiteraard
ook geen dokters.
De heer Van Kampen vertelde uit
gebreid over zijn ervaringen in die
verblijfplaats en over de toestanden
die hij daar aantrof.
Bij zijn terugkomst in de stad werd
hij geïnterviewd door de plaatselij
ke journalisten en door hun publi
caties werd de gouverneur van de
toestanden waarin de melaatsen
leefden op de hoogte gebracht.
Want tijdens de audiëntie die aan
pater De Vries en de heer Van Kam
pen werd verleend, vertelde hij dat
hij totaal onkundig hiervan was.
Maar hij heeft er toch iets aan ge
daan, ondanks het feit dat pater De
Vries dacht dat de man de hele ge
schiedenis wel vergeten zou zijn.
De heer Van Kampen was zo gegre
pen door het werk dat de paters
daar déden dat hij een groot aantal
artikelen publiceerde en zijn lezers
opwekte hieraan iets te doen.
De bewogenheid en het vakman
schapwaarmee de heer Van Kampen
zijn artikelen schreef, maakten de
harten van zijn lezers warm en hun
beurzen open. Grote sommen geld
stroomden bij de AMRO-bank in
Bergen binnen en dit maakte het
mogelijk dat de heer Van Kampen
in samenwerking met pater De
Vries en de zijnen in 2V2 week an-
dehalve ton kon besteden. En dit
geld kwam voor de volle honderd
procent ten goede aan het werk voor
de melaatsen zonder dat er iets aan
e strijkstok bleef hangen en zonder
dat er de bij die gelegenheden blijk
baar onontbeerlijke commissies wer
den benoemd.
De 650 lepralijders hebben nu de
beschikking gekregen over doelma-
Dorpsstraat 3, telefoon 4388
Hedendaags, oud en antiek
tig ingerichte verblijven, er is voor
de nodige medicijnen en verband-
stoffen gezorgd zodat de zieken zich
niet meer behoefden te behelpen
met stukjes plastic.
Ook over het land zelf met zijn bit
tere armoede, zijn enorme hitte en
zijn plagen van allerlei soorten on
gedierte, vertelde de heer Van Kam
pen en hpt werd wel duidelijk dat
wij hier toch wel in een schrikba
rende rijkdom leven. Wij beschou
wen het als normaal dat wij drie
keer per dag een maaltijd kunnen
nuttigen maar toen de heer Van
Kampen dit aan de lepralijders ver
telde geloofden ze hem niet.
Na de pauze werden kleurendia's
vertoond die een goed beeld gaven
van het land, zijn bewoners en het
vele ongedierte. Van de lepralijders
waren het geen prettige beelden
maar de ergste had de heer Van
Kampen zijn gehoor maar gespaard
anders was men, zei hij de zaal
uitgelopen. De armoede in dit land
is eigenlijk ontstaan doordat er geen
gebrek meer was aan de rubber die
de Braziliaanse natuur levert.
Tot slot werd het gironummer
van de AMRO-Bank in Bergen op
het scherm geprojecteerd n.l.
3 6 5 4 1 5 en de heer Van Kampen
wekte zijn gehoor op hierover
eens na te deken. Want het geld
komt op een hele goede plaats
terecht.
Onder de indruk verlieten de aan
wezigen de zaal. En ondergetekende
stapte naar zijn auto waarvan de
motor eerst niet wilde starten, het
portier door de vorst niet goed
meer wilde sluiten en de ruiten wa
ren dichtgevroren. Maar toen hij
met het rammelende portier naar
huis reed dacht hij nog eens over de
avond na en realiseerde zich dat hij
bij zijn thuiskomst een gezellig huis
en een warm bed zou aantreffen en
disgenoten die het aan niets ont
brak.
En toen hij zich de toestanden in
het binnenland van Brazilië weer
voor de ogen bracht, schaamde hij
zich dat hij en zijn medemensen
zich boos maken over allerlei futili
teiten in onze toch zo geordende
maatschappij, zoals het oude brood
op maandagmorgen, de moeilijkhe
den in de KVP en de televisie.
Want er is toch niemand meer in
ons land die werkelijk honger
heeft, en in het land dat de heer
Van Kampen had besproken is er
eigenlijk niemand die geen hon
ger heeft.
Gironummer 365415 van de AMRO-
bank te Bergen.
De laatste tijd is herhaaldelijk van
verschillende zijden sterk aange
drongen op exposeren en onder het
publiek brengen van recentelijk ver
worven gemeentelijk kunstbezit.
Men vindt dat de kunstenaars, die
onder meer voor de zogenaamde
contraprestatieregeling werken, die
niet doen om hun kunst in stoffige
gemeentelijke depots te zien ver
dwijnen. Het publiek moet er mee
in aanraking kunnen komen ten ein
de met deze eigentijdse kunst ver
trouwd te kunnen geraken. Dank zij
een gezamenlijk initiatief van het
bestuur van de gemeente Bergen en
van de commissie voor kunstten
toonstellingen in het stedelijk mu
seum wordt het publiek thans deze
gelegenheid geboden.
In het Stedelijk Museum aan de
Breedstraat is een representatieve
keuze te zien uit het in de jaren na
de oorlog door de gemeente Bergen
verworven kunstbezit. Het is beslist
een aardige tentoonstelling gewor
den met zeer veel goede stukken
van oudere maar ook van jongere
en veelbelovende kunstenaars uit
de gemeente Bergen. Het wachten is
echter op belangstelling van de zijde
van het publiek, dat wij van hieruit
dan ook zouden willen toeroepen:
kom en maakt U waar dat U er in
derdaad behoefte aan hebt te zien
wat de eigentijdse kunstenaars pres
teren en wat de gemeente, in dit
geval de gemeente Bergen, daar al
zo van aankoopt. Nog tot en met
zondag 21 januari.
aangemeten door
IIOFLAAN 2 - TEL. 2202 - Leverancier van alle ziekenfondsen
Uitsluitend specialistische behandeling
Brillen op recept van uw oogarts, worden snel geleverd
Cor, de oudste van de broers, zuchtte opgelucht. Dat scheelt
gelukkig, Map. Alie moest haar deel hebben, die kan het in haar
gezin best gebruiken. En voor Annie moesten we het op de bank
vastzetten, omdat ze nog minderjarig is. Bovendien moesten
we een flink bedrag aan succesrechten betalen. En wij laten
het natuurlijk ook zitten. Fijn, Map, dank je wel. Je krijgt er
rente van, hoor, daar zal ik voor zorgen. Nee, daar sta ik op.
En als je het door omstandigheden eens nodig mocht hebben, dan
krijg je het zo gauw mogelijk.'
Terwijl ze naar huis fietste, dacht ze: Wat zou ik met al dat
geld moeten doen? Ik heb toch genoeg? En vader krijg ik er niet
meeterug. Gelukkig heb ik mijn man, ik ben gezond en een
leuk huisje. Wat wil ik nog meer?
HOOFDSTUK 9
Langzaam sleet het verdriet. De eerste mei was Wiechert
weer onverwacht thuis, ditmaal voor drie dagen. En opnieuw
beleefden ze elkanders grote liefde, waardoor het gemis van
haar vader op de achtergrond kwam. Alleen het feit, dat ze op de
onuitgesproken vraag van Wiechert iedere keer haar hoofd
moest schudden, dreigde een obcessie te worden, al lachte de
man de zorgen van zijn vrouw weg.
'Trek je er niets van aan, mijn godinnetje, dat heeft boven
dien geen haast. Nu kun je doen en laten, wat je wilt. Als er
eenmaal zo'n handenbindertje in huis is, moet je een groot
deel van de vrijheid, die je nu nog hebt, prijs geven.'
Maar dan kon haar allemaal niets schelen.
'Verlang jij er dan naar?' vroeg ze verwijtend?'
Hij zat in de keuken aan de tafel te roken en dacht even
na. 'Als ik nee zeg, ben je natuurlijk kwaad. Ik ken je', begon
hij voorzichtig. Maar 'nee' is het niet. Alleen, ik ben in dat
opzicht wat flegmatischer. Gemakkelijker misschien. Komt het
Waarmee Map zich troostte en hartstochtelijk blij haar armen
om zijn hals strengelde.
Een paar dagen voor stuurman Lakeman weer naar zijn
schip terug moest, wisten beiden, dat er geen enkele afwijking
was geconstateerd. Een kwestie van geduld en als mevrouw het
volgend jaar om deze tijd niet in verwachting was, moest ze
nog maar eens terugkomen. Met deze min of meer schrale
troost moest het echtpaar Lakeman het doen.
Begin augustus bracht Map hem weer naar Rotterdam en
omdat ze er toch was, maakte ze van de gelegenheid gebruik
om even bij Rinie aan te wippen. Haar man was na zijn laatste
reis overgegaan op een ander schip en Map wist, dat hij op dit
moment ergens in de buurt van Japan moest zitten.
Tot haar verwondering zag ze eeh man in de grote salon
zitten. Rinie stelde hem voor: 'Meneer Jakobs, een employee van
de rederij. Wij hier, in Rotterdam en omgeving hoeven niet
naar het postkantoor te gaan. Ons brengen ze het geld thuis.'
Map knikte begrijpend. Ze kreeg koffie met een gebakje, werd
in het gesprek betrokken en vond de man niet bepaald sym
pathiek. In een spiegel bemerkte ze, dat Jakobs haar aandachtig
zat te bekijken, als hij zich onbespied waande. Na een half
uur voelde Map een zekere spanning en realiseerde ze zich:
Ik ben op dit ogenblik niet welkom. Dus bedankte ze voor
het tweede kopje koffie en zei, dat ze nodig naar huis moest.
Rinie hield haar niet tegen; het afscheid was even hartelijk
als altijd:
'Meid, kom es gauw weer, maar dan 's middags. Gaan we
samen gezellig winkelen. Doeg! Rijd voorzichtig, het is zo
druk op de weg tegenwoordig
Op weg naar huis wist Map: Ik heb geen enkel bewijs,
maar ik voel, dat het niet goed zit tussen die twee. En het is
wel een beetje eigenaardig, dat de rederij het geld helemaal
naar Vlaardingen laat brengen. Toch eens aan Wieg vragen
of dat zo is, als hij weer verlof heeft.
Ze was de ontmoeting met Jakobs de volgende dag elweer
vergeten, toen er 's morgens, net toen ze haar koffie op had,
gebeld werd. Ze liep naar voren en vlak voor de deur ver
stijfde ze van schrik, want aan de andere kant stond Robert
de Vlak, een van de kapiteins der rederij.
Terwijl ze de deur opende, pantserde ze zich instinctmatig.
De man boog en nam zijn hoed af. Glimlachend zei hij:
'Mevrouw Lakeman, hoe maakt u het? Kent u me niet meer?'
Map deed of ze ernstig nadacht en simuleerde daarna haar
ontwetendheid
'Het spijt me, maar.
'De Vlak. Kapitein De Vlak. Uw man zal toch wel eens
over me verteld hebben, niet?'
Ik kan hem niet op de stoep laten staan, dacht Map.
Komt u in ieder geval even binnen', nodigde ze uit, een paar
passen achteruitlopend.
Ze hing zijn hoed op de kapstok en ging hem voor naar de
huiskamer.
'Gaat u zitten, meneer eh
'De Vlak' Kom, kom, mevrouwtje, we hebben in januari
j nog wel met elkaar gedanst. Op het rederijfeest.'
Dat weet ik ook wel, lammeling, dacht Map, maar ze ant
woordde rustig: 'Dat is best mogelijk, meneer. Maar ik heb
met zoveel onbekende heren gedanst. Neemt u me niet kwalijk,
1 dat ik uw naam ben vergeten.'
'O, sans rancune, hoor.' Hij keek in het rond. 'U woont hier
aardig. Een rustige buurt. En een rustig stadje. U moet me
er vandaag maar eens wat van laten zien.'
Hoe krijg je me zo gek, dacht Map, maar ze vroeg enkel
'Koffie?'
'Graag, mevrouw. Voor een glaasje is het net nog even te
vroeg.'
Kapitein De Vlak bleef de hele morgen zitten. Map pre-
beerde zo beleefd mogelijk met hem te' praten, doch bleef uit
zijn onmiddellijke nabijheid. Toen hij om half één echtter nog
geen aanstalten maakte om heen te gaan, vond de vrouw het
welletjes.
'Het spijt me, meneer, maar over een kwartier moet ik weg.
Ik eet namelijk bij mijn schoonmoeder, begrijpt u?'
Het gezicht van de man betrok. 'Dat is dan heel jammer. Ik
had er zo'n beetje op gerekend, dat u mei te eten zou vragen.
In de rederij vormen we eigenlijk één grote familie, begrijpt
u? Omgekeerd zou u bij mij natuurlijk ook heel welkom
zijn. Al ben ik een eenzame vrijgezel. En kunt u uw schoon
moeder niet bellen, dat u plotseling verhinderd bent? U be
hoeft er geen diner van te maken. Een zeeman is met alles
tevreden.' Hij. lachte breeduit.
'Ik heb geen telefoon, meneer eneh, ik heb ook niet
voldoende in huis. Bovendien zijn vanmiddag de winkels
dicht, zodat ik ook geen inkopen meer kan doen.'
Hij kneep zijn sigaret uit en pakte een aansteker van het
tafeltje.
'Enfin, een samenloop van omstandigheden, zal ik maar
denken. Een andere keer heb ik misschien meer geluk. Kom
ik wel op een dag, dat de winkels niet dicht zijn.' Hij kwam
overeind.
'Vaart u niet meer, kapitein?' vroeg ze.
Hij lachte. 'Natuurlijk mevrouwtje, maar niet meer zulke
lange reizen als bijvoorbeeld uw man. Apropos, hij is een
bekwame stuurman en staat hoog aangeschreven. En eh
een keurige vent, hoor, nu hij getrouwd is. U begrijpt, dat
was voor hem een hele overgang. Want hoe gaat dat met
vrijgezellen, nietwaar? Hij kon vroeger best meedoen, als
we aan wal lagen. Ja, ik heb uw man nog onder me gehad
als leerling-stuurman. Ik ken hem al jaren. Volgend jaar
gaat hij leren voor eerste. Wel, mevrouw Lakeman, ik vond
het prettig nader met u kennis gemaakt te hebben. Ik zou
zeggen, als u eens in Rotterdam bent, komt u me dan eens
een tegenbezoek brengen. U bent altijd welkom. De week
einden ben ik vrijwel aan de wal. Hier hebt u mijn adres.
Het zal me een groot genoegen zijn. Ik verheug me er bij
voorbaat op.'
