Een strijd op leven en dood
weekblad
mp
Tennisclub - Brandweer 2-2
Het litteken
li'S
A. CAKIRIAN
Het speciale huis voor
Perzische tapijten
door
Maartje Zeldenrijk
Pipo de Clown
opent badseizoen
Plattelands
vrouwen
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 6 JUNI 1968
Wij schrijven donderdag 9 mei.
Plaats des onheils, een zandpad in
het Schoorlse duin. Ogenschijnlijk
is het hier heerlijk rustig. Een fitis
zingt ginds in een berkenbosje zijn
ietwat droevige liedje, terwijl even
verder in het dennenbos een hout
duif zijn dromerige en monotone
„koe-roe-koe-roe" laat horen. Een
zacht windje waait speels door het
tere berken groen en laat dit zacht
ritselen. Wulpen jodelen, spechten
roffelen en de kanarie van 't duin,
de boompieper, zingt alsof hij bo
ven al deze heerlijke lentegeluiden
uit wil komen. Een wilde eend
loopt enige meters van ons af met
haar tien kuikens, en tracht haar
kroost zo snel mogelijk buiten het
bereik van de gevaarlijke meeu
wensnavels naar de veilige polder
te brengen. Zij zal er niet veel
overhouden, want hoe lieflijk de
natuur ook moge zijn, overal loert
het gevaar.
Genadeloos hard gaat het ook in de
insektenwereld toe. Neem nu b.v.
die zwart-rood getekende wesp, die
naar het schijnt opgewonden en in
grote cirkels rondloopt. Je vraagt
je af waarom dit dier zo „zenuw
achtig" doet, maar dit zal ons spoe
dig duidelijk worden. Een wolfs-
spin, zich niet bewust van het ge
vaar dat er dreigt, zit van het zon
netje te genieten, als plotseling het
zwart-rode gevaarte al boven hem
vliegt. Hij drukt zich stijf tegen de
grond en houdt zijn kaken gereed
voor de strijd. De wesp weet in
stinctief dat zij buiten het bereik
van de gevaarlijke kaken moet blij
ven en begint een soort dans als
de eerste „klap" uit te delen. De
wesp heeft één ding vóór op de
spin. Zij kan n.l. vliegen, en dit
kan wel eens de doorslag geven.
Plotseling grijpen zij elkaar aan.
Wij zijn weer eens getuige van één
van de vele gevechten die zich da
gelijks in het veld voordoen, en die
iedereen, wanneer men ten minste
het geduld kan opbrengen, kan
waarnemen. Het gaat hard tegen
hard, als de wolfsspin de wesp tus
sen zijn kaken weet te krijgen is
DE DUINSTREEK
Hill
fV
zij reddeloos verloren. Wij kunnen
op dit moment niet zien wie er gaat
winnen, de wesp en de spin zijn
één vechtende bal geworden. Onze
onderdanen beginnen flink pijn te
doen van het te lang in één hou
ding zitten, wij durven ons echter
niet te bewegen uit angst dat we
de dieren zouden opschrikken, en
zodoende de einduitslag zouden
missen. En dan, alsof er niets aan
de hand is geweest, laat de wesp
de spin los, zij begint zich hevig te
poetsen en bekommert zich in het
geheel niet meer om haar prooi,
immers, deze loopt niet meer weg
en ook zal hij nooit geen vliegen
meer vangen. Is hij dan dood?
Neen! De wesp heeft hem een in
jectie gegeven, in de nabijheid van
de zenuwknopen, om hem te ver
lammen. Waarom? Dat zal U straks
duidelijk worden. Wij zullen eerst
eens gaan kijken wat de spinne-
doder (eigenlijk moeten wij spre
ken van spinneverlammer) met de
prooi gaat doen. Om dit te kunnen
begrijpen moeten wij even terug
naar een ander zandpaadje, waar
wij vooral bij zonnig weer de spin-
nedoder aan het werk zien.
Zij graven daar een hol schuin in
het zand, beetje voor beetje wordt
het zand naar boven gehaald en
met hun poten naar buiten ge
werkt. De grote stukken, zoals klei
ne steentjes e.d., worden met de
kaken naar buiten gedragen. Aan
het eind van de gang komt een
soort kamertje, net zoiets als een
konijnenwentel maar dan in mi
niatuur, en het nest is klaar. Zij
begint nu de onmiddellijke omge
ving van het hol goed in haar op
te nemen, ook vliegt zij laag over
haar nest heen in steeds groter
wordende lussen. Dit is haar oriën-
tatievlucht, takjes, dennekegels e.d.
worden gebruikt als baken, om
straks haar nest gemakkelijk te
kunnen terugvinden.
Met een andere graaf wesp, de bij
enwolf (een soort die op bijen
jaagt), heeft prof. N. Tinbergen
schitterende proeven genomen. Na
dat de wesp haar hol had gegraven,
verzette Tinbergen de bakens, met
als resultaat dat de wesp haar nest
niet meer kon terugvinden.
Keren we nu terug naar onze spin-
nedoder, zoals wij al gezien hebben
gaat zij op jacht en brengt haar
prooi naar het gereed gekomen hol.
Dat één en ander niet zó maar gaat
zal u wellicht duidelijk zijn. De
prooi is n.l. even zwaar zo niet
zwaarder dan zijzelf en vaak moet
het verlamde dier meters versleept
worden. Bovendien is het terrein
zwaar geaccidenteerd, allemaal fac
toren die ertoe bijdragen dat het
beslist niet vanzelf gaat.
Zij slaat haar kaken in het lichaam
van haar prooi en begeeft zich nu
achteruitlopend in de richting van
het nest. Verscheidene malen heb
ben wij gezien dat zij de spin even
loslaat, om dan met trillende vleu
gels in het rond te gaan lopen,
waarschijnlijk om te kijken of zij
wel in de goede richting gaat. Ein
delijk heeft zij haar nest gevonden.
Zij laat haar prooi los en verdwijnt
in het hol voor een korte inspectie
of alles daar beneden wel veilig is.
Dit blijkt inderdaad het geval te
zijn want zij komt snel terug, pakt
de spin op haar karakteristieke ma
nier beet en sleurt haar naar bene
den. Zij legt dan een ei op de spin
en zodra de wespenlarve uit het ei
komt vindt zij de tafel gedekt en
voedt zich met de aanvankelijk nog
levende spin. Het zal nu wel dui
delijk zijn, waarom de wesp de spin
niet heeft gedood; de larve heeft
immers vers voedsel nodig. Wij
zien nu ook het gruwelijke er van
in, levend te worden opgevreten is
geen lolletje! Maar de natuur is
hard en kent geen medelijden. On
ze wesp komt uit het hol en begint
de opening dicht te metselen, en
wel zo goed dat wanneer het klaar
is' er niets meer van te zien is en
ook niemand kan weten welk een
drama zich hier heeft afgespeeld.
Onze wesp vangt weer nieuwe spin
nen en graaft weer holen tot haar
dood, die lang niet altijd natuurlijk
behoeft te zijn. Tijdens zo'n gevecht
met de wolsspin zal ook de wesp
wel eens het loodje leggen, al heb
ben wij dat nog nooit gezien. Ook
aan mierenleeuwen en zandloop-
kevers valt zij wel eens ten prooi.
De natuur interesseert zich echter
niet om het individu, doch om het
in stand houden van de soort.
Wij hebben nu de spinnedoder aan
het werk gezien, maar er komen in
de Schoorlse duinen ook nog ande
re graafwespen voor die in het al
gemeen de naam dragen van de
prooi die zij vangen. Zo zijn er
rupsen-doders, bladluizen-doders,
vliegen-doders en de reusachtige
bembex; een grote getijgerde wesp
die op bromvliegen jaagt. Van deze
spectaculaire wesp zijn er in de
duinen hele kolonies en het is een
waar genoegen naar zijn manier
van graven te kijken. Dit gaat n.l.
razendsnel, als een levende boor
vliegt hij letterlijk het zand in.
Verder wil ik nog even opmerken,
dat al deze graafwespen niets te
maken hebben met de gewone ves-
pa-soorten, waar wij in de nazomer
van 1967 zo'n last van gehad heb
ben. De graafwespen zien er ook
heel anders uit en leven niet in so
ciaal verband als de gewone wes
pen maar solitair.
Ten slotte zou ik U willen uitnodi
gen: Gaat U eens kijken en
mocht U geen strijd op leven en
dood zien, om deze tijd van 't jaar
is alleen het wandelen al een ge
noegen. Fr. Nieuwenhuizen.
Langestraat 12, Alkmaar
Hedendaags, oud en antiek
De voetbalwedstrijd van de eeuw
werd vorige week vrijdag gespeeld
in het sportpark te Schoorl. Terwijl
het vuurwerk lustig knalde, storm
den onder luide toejuichtingen van
het talrijke publiek beide elftallen,
die van de brandweer en de tennis
club het veld op. Enkele dames
langs het lijntje traden als ver
zorgsters op en goten met gulle
hand water langs de verhitte li
chamen van de spelers.
Scheidsrechter Wildeboer, gestoken
in een keurig blauw trainingspak
leidde de wedstrijd voortreffelijk en
de nadat het spel een tiental minu
ten heen en weer had gegolfd, nam
de tennisclub door de voet van
Muntinga de leiding. Grote vreugde
bij de in het wit gestoken heren,
maar hun in gele shirts gestoken
tegenstanders konden er ook wat
van. Vooral ook omdat de heren
van de brandweer enige routiniers
hadden opgesteld die weliswaar wat
snelheid tekort kwamen maar die
door listige balletjes a la Abe, de
verdediging talrijke malen in de
WANDELING VOLGENS PIJLEN
TE AAGTDORP
Begin- en eindpunt: Waterleiding-
weg.
Blauwe pijl: duur 1 Uur;
bruine pijl: duur 2V2 uur
rode pijl: duur 4 uur.
WANDELINGEN VOLGENS
PIJLEN TE SCHOORL
Begin- en eindpunt: Klimweg (alleen
de rode pijl eindigt in Schoorl aan
Zee)
Gele pijl: duur 1 uur door Staringbos
witte pijl: duur 2V2 uur langs
Duivelsbos
blauwe pijl' duur 3V2 uur langs
Ganzenveld
bruine pijl: duur V2 uur rondwan
deling;
rode pijl: duur 2 uur naar Schoorl
aan Zee
WANDELING VOLGENS PIJLEN
TE GROET
Begin- en eindpunt: Kerkbrink
Rode pijl: duur IV2 uur
WANDELING VOLGENS PIJLEN
TE CATRIJP
Beginpunt: Vier trappen, eindpunt
Bobbeleweg.
Witte pijl: duur 1 uur.
'Ik houd van je, hoor. Wordt maar gauw beter, dan zal ik het
je bewijzen. Maar je moet eerst beter worden.'
Zulke woorden klonken haar als muziek in de oren. Map
heeft gelijk, begon ze te beseffen. Bram houdt werkelijk van
me. Misschien niet zo onstuimig als Adrie, maar mannen zijn
allemaal verschillend, zei Map. Van dat pak slaag, zou ze dat
echt gemeend hebben?
Ze vroeg het op een regenachtige zaterdagmorgen, toen Map
er weer eens een paar uurtjes was. 'Meende je dat nou echt,
van dat pak slaag?'
Map knikte beslist. 'Wis en drie. Zodra je beter bent, zal ik
Bram adviseren je het alsnog toe te dienen. Weet je alvast,
wat je tegoed hebt.'
Trui was er niet door uit het veld geslagen. 'Ik geloof er
niets van. En Bram me slaan. Daar is-ie veel te zachtzinnig
voor. Je hebt er geen idee van, zo lief als hij de laatste tijd voor
me is. Als ik hem z'n gangliet gaan.nou.ik hoe je zeker
niets te zeggen, he? Hij vreet me zowat op.'
'Kind, wees blij en dankbaar voor alles, wat je bezit. Jij
krijgt weer kleur op je wangen. Vandaag of morgen ga je een
uurtje het bed uit. Met een week of wat loop je weer als een
kieft door het huis. En zorg er dan maar voor, dat je volgend
jaar een flinke zoon hebt, dan wil ik er wel peettante van
worden.'
Hetgeen bij de verlegen lachende Trui een kleur op de
wangen toverde.
In januari was Trui weer zover, dat ze kalmpjes aan het
werk in huis kon doen. Bram zei op een keer, toen hij even
aanwipte om zijn oudste dochter mee te nemen, nu voor goed:
'Ze zingt weer in huis en dat is het beste bewijs, dat ze er weer
zin in krijgt. Map, voor jouw aandeel hartelijk dank. Ik wilde,
dat ik ook eens wat voor jou kon doen.'
Map kreeg een donkere kleur. 'Ga alsjeblieft niet proberen
me aan iemand te koppelen, beste zwager, want dat heeft niet
de minste zin. Het chapiter 'man' is in mijn levensbroek uit
gelezen. Zijn vijf mislukte jaren niet genoeg?'
Hij schudde zijn hoofd. 'Je vat het te tragisch op. Er bestaan
ook mannen, die na hun huwelijk beschikken over voldoende
verantwoordelijkheidsgevoel. Die werkelijk genoeg hebben één
vrouw, namelijk hun eigen!'
Map knikte bevestigend. 'Inderdaad. Ik ken er zo één. Hij
heet Bram Lakeman. Maar dat verandert niets meer aan mijn
eenmaal ingenomen standpunt. Ik leef alleen nog voor mijn
dochter. Van haar een flinke, degelijke vrouw maken, dat is
mijn taak. Meer niet.'
'O nee? Je hebt wonderen verricht bij Trui. Joost mag we
ten, wat je allemaal tegen haar gezegd hebt. Het zal wel be
hoorlijk hartig geweest zijn, dat gesprek. Te oordelen naar
Trui's uitlatingen. Dat heb jij zeker gezegd, he? Dat ik haar
op z'n tijd eens een pak slaag moest geven.'
'Ik zei, dat ze het op dat ogenblik verdiende, maar dat ze
er nog te ziek voor was. Zachte geneesheren maken stikende
Wonden, zwager. Die vrouw van jou moest op een gegeven mo
ment een beetje hard aangepakt worden. Letterlijk kon het
niet, daarvoor was ze toen te zwak. Dus deed ik het figuurlijk.'
'Ik vermoedde al zoiets. Ze heeft ontzag voor je gekregen.'
'Dat is niet nodig. Ik ben geen boeman. Als jullie maar van
elkaar houden, dat is het voornaamste.'
Bram begon te lachten. Ik begin de smaak te pakken te
krijgen.'
'Houden zo', antwoodde Map droog. 'Die smaak van jou is
nooit slecht geweest', voegde ze er raadselachtig aan toe.
Toen de kleine Alie weer voorgoed thuis was, dacht Map:
Zo, het is toch wel leuk weer onder ons te zijn. Doch nawe-
lijks was ze een week met Gerdientje „samen, toen er een
noodkreet kwam uit Wervershoof: Katrien was van de hooi
zolder gevallen. O, het viel nogal mee, maar haar been was
op twee plaatsen gebroken. Of Map een poosje kon helpen,
want ze zaten zo onthand. Zodat Map een paar koffers pakte
en in haar Dafje stouwde, het huis afsloot en de sleutel bracht
bij moe Lakeman, die een oogje in het zeil zou houden. En ze
met Gerdientje naar het noorden reed.
Daar vertoefde ze acht weken. Toen was Katrien in zoverre
opgeknapt, dat ze het zonder Map wel afkon, want er was ook
nog een flinke dienstbode. In maart kwam Annie in het kraam
bed en Map verhuisde naar de Wormer, om daar de helpende
hand te bieden. Terwijl ze in mei drie weken verhuisde naar
de Noordbeemster, waar Alie en Wout sinds een jaar woonden
omdat de zesde baby daar zijn intrede deed. Map was onver
moeibaar, hielp kraamvrouw en kinderen en zorgde, dat Wout
niets tekort kwam op stoffelijk gebied. En iedereen verzuchtte
dankbaar: Meid, Map, wat hadden we moeten beginnen zon
der jou? Ik zou me geen raad geweten hebben.
Weer terug in haar huisje lachte Map tegen haar spiegel
beeld. Je wordt de ongetrouwde tante, Map, die als eerste in
valster kan gaan fungeren bij je zussen en broers.
Begin juni ontstond een nieuw probleem. Gerrit kondigde aan
dat hij in het najaar ging trouwen en in Amsterdam wilde
gaan wonen. Beppie heeft een zaak overgenomen, die nu wat
verbouwd wordt. Begin september opent ze en we gaan boven
de salon wonen. Ik ga voor kapper leren en als ik mijn vak
diploma heb, wordt de achterzijde een herensalon. De tuin
scheelt me niks hoor. Met die prijzen van tegenwoordig en
die idiote hoge lasten, zie ik er geen brood meer in. Hard
werken van de vroege morgen tot de late avond en zie jij, dat
we vooruitkomen?'
'Ja maar vroeger dan?' jammerde mevrouw Ruizenaar. 'Toen
aten we er allemaal van.'
Vroeger barstte het niet van de ambtenaren, zoals tegen
woordig, die je decreteren, wat je wel mag en wat niet. En
waarvoor je handen vol geld kunt neerleggen, waar niemand
wat aan heeft dan die slampampers, die je er nog niet eens
een dankje voor zeggen. Ze kunnen me allemaalhé?'
Op Map's advies werd familieraad gehouden. Cor kwam
over uit Wervershoof met zijn struise vrouw, Annie en Freek
bestegen de motor en Alie en Wout werden door Map opge
haald uit de Noordbeemster. Zelfs Bram en Trui waren ge
vraagd om, als het nodig was advies te geven.
Een hele avond werd geredeneerd en alle mogelijkheden be
keken en toen men om half elf feitelijk nog even ver was
van een aanvaardbare oplossing en niets anders overbleef
dan het spul maar te verkopen, zei Wout, die tot nog toe niet
veel gezegd had ik ben maar aangetrouwd: 'Als de anderen
het goed vinden, wil ik het wel eens een jaar proberen. Voor
ik Alie trouwde, heb ik ook een jaar of wat in de tuin ge
werkt. Ik heb de tuinbouwschool doorlopen, dus ik weet er
wel wat van. Als Gerrit me een paar maanden wil inwerken,
dacht ik, dat het wel zou gaan. En lukt het niet, dan is er
nog niets overboord. Dan kunnen jullie alsnog tot verkoop
overgaan. Ik vind wel weer een baan. Daar maak ik me geen
zorgen over. Het is dus een kwestie van één jaar.'
Alles wat Map gedacht had, maar dit.En toch vond ze
het niet eens gek. Ze keek naar de gladde handen van haar
zwager. Die zouden er gauw wel anders uit gaan zien. Alie leek
het wel, terug te komen in het ouderlijk huis.
De andere broers en zusters waren al even verrast als Map
en omdat niemand in feite een betere oplossing wist, ging
iedereen ermee akkoord. Wout zou de volgende dag z'n ontslag
aanvragen en in z'n vrije uren naar de tuin rijden om alvast
een handje te helpen. Zodat Gerrit in het najaar zou kunnen
trouwen.
Er was een deftige trouwerij vanuit de nieuwe dameskapsa
lon aan de Overkant van het IJ, gevolgd door een leuke brui
loft in een zaal, schuin tegenover Beppie's zaak. Map was even
eens van de partij, hoewel ze er weinig voor gevoeld had, doch
de haast op smekende toon gedane uitnodiging van haar broer
had de doorslag gegeven.
'De hele familie is er van beide kanten, Map. Dan kun jij toch
niet wegblijven? Je bent op ieders bruiloft en nu ja, ik weet
wel, dat de situatie voor jou nu anders is, maar doe mij dan
het plezier, wil je?' En dat plezier wilde Map niet vergallen.
Tot blijdschap van iedere ingewijde deed Map vrolijk mee.
Ze danste zelfs weer en liet zich wat complimentjes van de
andere sexe aanleunen. Maar inwendig dacht ze: Jongens, jullie
moesten eens weten, dat ik een gescheiden vrouw met een
kind ben.... dan was je niet zo aardig tegen me. Dan bleven
jullie ver van me vandaan.
Midden in de nacht kwam Map thuis. Gerdientje was zo
lang bij Bram en Trui, zodat ze zouden zich daarover zorgen
te maken, feest had kunnen vieren. De volgende morgen halade
ze haar dochtertje zo tijdig weer op, dat ze naar de kleuter
school kon gaan.
Na een paar dagen constateerde Map, dat ze korzelig was.
Hoe kan dat nu ineens? Ik ben immers altijd gelijkmatig van
humeur? Maar tijdens het koffiedrinken wist ze het: Ik voel
me eenzaam. Behalve m'n familie heb ik helemaal geen ken
nissen. Die ik vroeger had, in Vlaardingen, Rotterdam en 's-
Gravendeel, kijken me niet meer aan, omdat ik gescheiden ben.
Ook niet de families in de stad, waarmee ik door mijn charita
tief werk in kontakt ben gekomen. Overigens, sinds mijn schei
ding word ik toch nergens meer voor gevraagd.
'Mevrouw Lakeman, wij stellen uw regelmatige medewerking
op hoge prijs', had de presidente eens een keer gezegd. Typisch,
dat haar medewerking sinds het in de stad bekend werd, dat
ze was gescheiden, niet meer nodig bleek te zijn. Zo waren de
mensen? En al weet iedereen heel goed, dat ik eiseres ben, ze
denken allemaal, dat er bij mij ook wel wat schuld zal liggen.
Nou, ze denken maar, hoor.
luren legden. Dick Kroon zorgde
voor de gelijkmaker, terwijl Smit
zijn club in de eerste helft de lei
ding gaf. In de rust die overigens
van korte duur was, likten beide
partijen zich de wonden.
George Kessler, bij alle belangrijke
wedstrijden op zoek naar talent, die
wij in de rust naar zijn mening
vroegen gaf te kennen dat hij alle
spelers van beide elftallen graag in
het nationale elftal zou willen op
stellen. 'De souplesse', zei hij,
'waarmee men zich over het veld
beweegt, kan als voorbeeld dienen
voor talrijke fullprofclubs.'
Vooral de als rechtsback opgestelde
journalist werd door de heer Kess
ler geroemd om zijn werk als aus-
putzer, zijn slidings en tackles wa
ren niet altijd geoorloofd maar wel
doeltreffend.
Na de rust werd het doel van
brandweerman Snip herhaaldelijk
onder vuur genomen en dat zijn
doel toen niet enkele malen door
boord werd in de talloze schrimma-
ges, was alleen te danken aan
Vrouwe Fortuna.
Maar Kavelaar redde de eer voor
de tennisclub door de stand op
2-2 te brengen met een fraai schot.
En toen even later de scheids
rechter voor de laatste maal op het
fluitje blies, zocht een ieder moe
maar voldaan de kleedkamer op.
Het zou misschien mogelijk zijn om
in Schoorl een zomeravondcompe
titie te houden als men nagaat op
welk een prettige manier de wed
strijd van vrijdagavond is verlopen.
Wij denken hierbij aan elftallen uit
het gemeentepersoneel, de midden
stand, Algemeen Welzijn, de strand-
exploitanten en de kampeerterrein
houders om maar enkele categorie-
en te noemen. Is er soms iemand die
hieronder zijn schouders wil zetten?
De evenementencommissie van de
VVV Groet-Camperduin blijkt wel
over origenele ideeën beschikken.
Vorig jaar kreeg zij zeegod Neptu-
nus zo ver dat het uit het diepste
zijns wateren naar boven kwam om
het badseizoen 1967 te openen en
nu zal de bekende t.v.-figuur Pipo
de Clown deze ceremonie voor zijn
rekening nemen.
Een en ander gebeurt overmorgen
zaterdag 8 juni om drie uur des
middags bij de rotonde te Camper
duin. Aan het evenement wordt
medewerking verleend door het fan
farekorps en de drumband, terwijl
brandweer en reddingsbrigade zul
len helpen om de happening' naar
behoren te laten verlopen.
Pipo inspecteert eerst het strand
dat naar hem is genoemd en zal zo
als gezegd omstreeks drie uur per
boot Camperduin bereiken.
Om het gehele luister bij te zetten
en de voorzienigheid te bewegen
om de mensheid nog meer zon te
geven zal Pipo bij aankomst te Cam
perduin alle grote, kleine, dikke en
dunne kinderen toespreken en daar
na het sein geven voor een grote
ballonnenwedstrijd waarvoor mooie
prijzen worden uitgeloofd.
Vanaf twee uur zullen de kinderen
de ballonnen in ontvangst kunnen
nemen bij de rotonde te Camper
duin dus.
De afdeling Schoorl van de Ned.
Band van Plattelandsvrouwen hield
vorige week donderdag haar laatste
bijeenkomst van dit seizoen in 'De
Roode Leeuw'.
De presidente, mevr. Broersma, kon
weer een groot aantal dames wel
kom heten.
Nadat het Noordhollands lied was
gezongen en de notulen waren voor
gelezen verkeeg mevrouw Van
Laren - Zwuup uit Wij denes het
woord die de rest van de avond
vulde met voordracht en declama
tie.
Zij bracht een elck wat wils pro
gramma en als eerste stond hierbij
op het programma het verhaal
'Avontuur' van Top Naeff. Hierin
wordt verteld over een burgemees
ter die na jaren weer een oude
jeugdliefde ontmoet. Kostelijk wa
ren de typeringen die mevr. Van
Laren aan de verschillende per
sonen gaf. Dat zij ook het westfries
beheerste kwam wel tot uiting in
de volgende sketches en liedjes,
vooral het na de pauze voorgedra
gen verhaal van Sijtje, ut kladduge
waif dat zo bar an de retet raakte
as ze pruime eten had, was grandi
oos. Vooral ook de mimiek van me
vrouw Van Laren was kostelijk.
Voorts mijmerde ze wat over de tijd
dat ze 17 jaar was, zij vroeg om
een standbeeld voor de verkoopster
in een garniturenwinkel die immers
zoveel moeilijke klanten moet hel
pen en merkte verder op dat zij
voor zij 70 was, nog 21.000 keer zou
moeten afwassen.
Dat de dames ten volle hebben ge
noten kwam wel tot uiting in het
gulle applaus.
Mevrouw Broersma nomde de de-
clamatrice één van ons en per
soonlijk vond ondergetekende het 1
van de beste avonden van het sei
zoen. Echt ontspanning en dit be
hoort een bijeenkomst van dames
toch te zijn, die overdag al genoeg
zorgen hebben om hun gezin van
het nodige te voorzien.