Een strijd op leven en dood weekblad mp Tennisclub - Brandweer 2-2 Het litteken li'S A. CAKIRIAN Het speciale huis voor Perzische tapijten door Maartje Zeldenrijk Pipo de Clown opent badseizoen Plattelands vrouwen TWEEDE BLAD DONDERDAG 6 JUNI 1968 Wij schrijven donderdag 9 mei. Plaats des onheils, een zandpad in het Schoorlse duin. Ogenschijnlijk is het hier heerlijk rustig. Een fitis zingt ginds in een berkenbosje zijn ietwat droevige liedje, terwijl even verder in het dennenbos een hout duif zijn dromerige en monotone „koe-roe-koe-roe" laat horen. Een zacht windje waait speels door het tere berken groen en laat dit zacht ritselen. Wulpen jodelen, spechten roffelen en de kanarie van 't duin, de boompieper, zingt alsof hij bo ven al deze heerlijke lentegeluiden uit wil komen. Een wilde eend loopt enige meters van ons af met haar tien kuikens, en tracht haar kroost zo snel mogelijk buiten het bereik van de gevaarlijke meeu wensnavels naar de veilige polder te brengen. Zij zal er niet veel overhouden, want hoe lieflijk de natuur ook moge zijn, overal loert het gevaar. Genadeloos hard gaat het ook in de insektenwereld toe. Neem nu b.v. die zwart-rood getekende wesp, die naar het schijnt opgewonden en in grote cirkels rondloopt. Je vraagt je af waarom dit dier zo „zenuw achtig" doet, maar dit zal ons spoe dig duidelijk worden. Een wolfs- spin, zich niet bewust van het ge vaar dat er dreigt, zit van het zon netje te genieten, als plotseling het zwart-rode gevaarte al boven hem vliegt. Hij drukt zich stijf tegen de grond en houdt zijn kaken gereed voor de strijd. De wesp weet in stinctief dat zij buiten het bereik van de gevaarlijke kaken moet blij ven en begint een soort dans als de eerste „klap" uit te delen. De wesp heeft één ding vóór op de spin. Zij kan n.l. vliegen, en dit kan wel eens de doorslag geven. Plotseling grijpen zij elkaar aan. Wij zijn weer eens getuige van één van de vele gevechten die zich da gelijks in het veld voordoen, en die iedereen, wanneer men ten minste het geduld kan opbrengen, kan waarnemen. Het gaat hard tegen hard, als de wolfsspin de wesp tus sen zijn kaken weet te krijgen is DE DUINSTREEK Hill fV zij reddeloos verloren. Wij kunnen op dit moment niet zien wie er gaat winnen, de wesp en de spin zijn één vechtende bal geworden. Onze onderdanen beginnen flink pijn te doen van het te lang in één hou ding zitten, wij durven ons echter niet te bewegen uit angst dat we de dieren zouden opschrikken, en zodoende de einduitslag zouden missen. En dan, alsof er niets aan de hand is geweest, laat de wesp de spin los, zij begint zich hevig te poetsen en bekommert zich in het geheel niet meer om haar prooi, immers, deze loopt niet meer weg en ook zal hij nooit geen vliegen meer vangen. Is hij dan dood? Neen! De wesp heeft hem een in jectie gegeven, in de nabijheid van de zenuwknopen, om hem te ver lammen. Waarom? Dat zal U straks duidelijk worden. Wij zullen eerst eens gaan kijken wat de spinne- doder (eigenlijk moeten wij spre ken van spinneverlammer) met de prooi gaat doen. Om dit te kunnen begrijpen moeten wij even terug naar een ander zandpaadje, waar wij vooral bij zonnig weer de spin- nedoder aan het werk zien. Zij graven daar een hol schuin in het zand, beetje voor beetje wordt het zand naar boven gehaald en met hun poten naar buiten ge werkt. De grote stukken, zoals klei ne steentjes e.d., worden met de kaken naar buiten gedragen. Aan het eind van de gang komt een soort kamertje, net zoiets als een konijnenwentel maar dan in mi niatuur, en het nest is klaar. Zij begint nu de onmiddellijke omge ving van het hol goed in haar op te nemen, ook vliegt zij laag over haar nest heen in steeds groter wordende lussen. Dit is haar oriën- tatievlucht, takjes, dennekegels e.d. worden gebruikt als baken, om straks haar nest gemakkelijk te kunnen terugvinden. Met een andere graaf wesp, de bij enwolf (een soort die op bijen jaagt), heeft prof. N. Tinbergen schitterende proeven genomen. Na dat de wesp haar hol had gegraven, verzette Tinbergen de bakens, met als resultaat dat de wesp haar nest niet meer kon terugvinden. Keren we nu terug naar onze spin- nedoder, zoals wij al gezien hebben gaat zij op jacht en brengt haar prooi naar het gereed gekomen hol. Dat één en ander niet zó maar gaat zal u wellicht duidelijk zijn. De prooi is n.l. even zwaar zo niet zwaarder dan zijzelf en vaak moet het verlamde dier meters versleept worden. Bovendien is het terrein zwaar geaccidenteerd, allemaal fac toren die ertoe bijdragen dat het beslist niet vanzelf gaat. Zij slaat haar kaken in het lichaam van haar prooi en begeeft zich nu achteruitlopend in de richting van het nest. Verscheidene malen heb ben wij gezien dat zij de spin even loslaat, om dan met trillende vleu gels in het rond te gaan lopen, waarschijnlijk om te kijken of zij wel in de goede richting gaat. Ein delijk heeft zij haar nest gevonden. Zij laat haar prooi los en verdwijnt in het hol voor een korte inspectie of alles daar beneden wel veilig is. Dit blijkt inderdaad het geval te zijn want zij komt snel terug, pakt de spin op haar karakteristieke ma nier beet en sleurt haar naar bene den. Zij legt dan een ei op de spin en zodra de wespenlarve uit het ei komt vindt zij de tafel gedekt en voedt zich met de aanvankelijk nog levende spin. Het zal nu wel dui delijk zijn, waarom de wesp de spin niet heeft gedood; de larve heeft immers vers voedsel nodig. Wij zien nu ook het gruwelijke er van in, levend te worden opgevreten is geen lolletje! Maar de natuur is hard en kent geen medelijden. On ze wesp komt uit het hol en begint de opening dicht te metselen, en wel zo goed dat wanneer het klaar is' er niets meer van te zien is en ook niemand kan weten welk een drama zich hier heeft afgespeeld. Onze wesp vangt weer nieuwe spin nen en graaft weer holen tot haar dood, die lang niet altijd natuurlijk behoeft te zijn. Tijdens zo'n gevecht met de wolsspin zal ook de wesp wel eens het loodje leggen, al heb ben wij dat nog nooit gezien. Ook aan mierenleeuwen en zandloop- kevers valt zij wel eens ten prooi. De natuur interesseert zich echter niet om het individu, doch om het in stand houden van de soort. Wij hebben nu de spinnedoder aan het werk gezien, maar er komen in de Schoorlse duinen ook nog ande re graafwespen voor die in het al gemeen de naam dragen van de prooi die zij vangen. Zo zijn er rupsen-doders, bladluizen-doders, vliegen-doders en de reusachtige bembex; een grote getijgerde wesp die op bromvliegen jaagt. Van deze spectaculaire wesp zijn er in de duinen hele kolonies en het is een waar genoegen naar zijn manier van graven te kijken. Dit gaat n.l. razendsnel, als een levende boor vliegt hij letterlijk het zand in. Verder wil ik nog even opmerken, dat al deze graafwespen niets te maken hebben met de gewone ves- pa-soorten, waar wij in de nazomer van 1967 zo'n last van gehad heb ben. De graafwespen zien er ook heel anders uit en leven niet in so ciaal verband als de gewone wes pen maar solitair. Ten slotte zou ik U willen uitnodi gen: Gaat U eens kijken en mocht U geen strijd op leven en dood zien, om deze tijd van 't jaar is alleen het wandelen al een ge noegen. Fr. Nieuwenhuizen. Langestraat 12, Alkmaar Hedendaags, oud en antiek De voetbalwedstrijd van de eeuw werd vorige week vrijdag gespeeld in het sportpark te Schoorl. Terwijl het vuurwerk lustig knalde, storm den onder luide toejuichtingen van het talrijke publiek beide elftallen, die van de brandweer en de tennis club het veld op. Enkele dames langs het lijntje traden als ver zorgsters op en goten met gulle hand water langs de verhitte li chamen van de spelers. Scheidsrechter Wildeboer, gestoken in een keurig blauw trainingspak leidde de wedstrijd voortreffelijk en de nadat het spel een tiental minu ten heen en weer had gegolfd, nam de tennisclub door de voet van Muntinga de leiding. Grote vreugde bij de in het wit gestoken heren, maar hun in gele shirts gestoken tegenstanders konden er ook wat van. Vooral ook omdat de heren van de brandweer enige routiniers hadden opgesteld die weliswaar wat snelheid tekort kwamen maar die door listige balletjes a la Abe, de verdediging talrijke malen in de WANDELING VOLGENS PIJLEN TE AAGTDORP Begin- en eindpunt: Waterleiding- weg. Blauwe pijl: duur 1 Uur; bruine pijl: duur 2V2 uur rode pijl: duur 4 uur. WANDELINGEN VOLGENS PIJLEN TE SCHOORL Begin- en eindpunt: Klimweg (alleen de rode pijl eindigt in Schoorl aan Zee) Gele pijl: duur 1 uur door Staringbos witte pijl: duur 2V2 uur langs Duivelsbos blauwe pijl' duur 3V2 uur langs Ganzenveld bruine pijl: duur V2 uur rondwan deling; rode pijl: duur 2 uur naar Schoorl aan Zee WANDELING VOLGENS PIJLEN TE GROET Begin- en eindpunt: Kerkbrink Rode pijl: duur IV2 uur WANDELING VOLGENS PIJLEN TE CATRIJP Beginpunt: Vier trappen, eindpunt Bobbeleweg. Witte pijl: duur 1 uur. 'Ik houd van je, hoor. Wordt maar gauw beter, dan zal ik het je bewijzen. Maar je moet eerst beter worden.' Zulke woorden klonken haar als muziek in de oren. Map heeft gelijk, begon ze te beseffen. Bram houdt werkelijk van me. Misschien niet zo onstuimig als Adrie, maar mannen zijn allemaal verschillend, zei Map. Van dat pak slaag, zou ze dat echt gemeend hebben? Ze vroeg het op een regenachtige zaterdagmorgen, toen Map er weer eens een paar uurtjes was. 'Meende je dat nou echt, van dat pak slaag?' Map knikte beslist. 'Wis en drie. Zodra je beter bent, zal ik Bram adviseren je het alsnog toe te dienen. Weet je alvast, wat je tegoed hebt.' Trui was er niet door uit het veld geslagen. 'Ik geloof er niets van. En Bram me slaan. Daar is-ie veel te zachtzinnig voor. Je hebt er geen idee van, zo lief als hij de laatste tijd voor me is. Als ik hem z'n gangliet gaan.nou.ik hoe je zeker niets te zeggen, he? Hij vreet me zowat op.' 'Kind, wees blij en dankbaar voor alles, wat je bezit. Jij krijgt weer kleur op je wangen. Vandaag of morgen ga je een uurtje het bed uit. Met een week of wat loop je weer als een kieft door het huis. En zorg er dan maar voor, dat je volgend jaar een flinke zoon hebt, dan wil ik er wel peettante van worden.' Hetgeen bij de verlegen lachende Trui een kleur op de wangen toverde. In januari was Trui weer zover, dat ze kalmpjes aan het werk in huis kon doen. Bram zei op een keer, toen hij even aanwipte om zijn oudste dochter mee te nemen, nu voor goed: 'Ze zingt weer in huis en dat is het beste bewijs, dat ze er weer zin in krijgt. Map, voor jouw aandeel hartelijk dank. Ik wilde, dat ik ook eens wat voor jou kon doen.' Map kreeg een donkere kleur. 'Ga alsjeblieft niet proberen me aan iemand te koppelen, beste zwager, want dat heeft niet de minste zin. Het chapiter 'man' is in mijn levensbroek uit gelezen. Zijn vijf mislukte jaren niet genoeg?' Hij schudde zijn hoofd. 'Je vat het te tragisch op. Er bestaan ook mannen, die na hun huwelijk beschikken over voldoende verantwoordelijkheidsgevoel. Die werkelijk genoeg hebben één vrouw, namelijk hun eigen!' Map knikte bevestigend. 'Inderdaad. Ik ken er zo één. Hij heet Bram Lakeman. Maar dat verandert niets meer aan mijn eenmaal ingenomen standpunt. Ik leef alleen nog voor mijn dochter. Van haar een flinke, degelijke vrouw maken, dat is mijn taak. Meer niet.' 'O nee? Je hebt wonderen verricht bij Trui. Joost mag we ten, wat je allemaal tegen haar gezegd hebt. Het zal wel be hoorlijk hartig geweest zijn, dat gesprek. Te oordelen naar Trui's uitlatingen. Dat heb jij zeker gezegd, he? Dat ik haar op z'n tijd eens een pak slaag moest geven.' 'Ik zei, dat ze het op dat ogenblik verdiende, maar dat ze er nog te ziek voor was. Zachte geneesheren maken stikende Wonden, zwager. Die vrouw van jou moest op een gegeven mo ment een beetje hard aangepakt worden. Letterlijk kon het niet, daarvoor was ze toen te zwak. Dus deed ik het figuurlijk.' 'Ik vermoedde al zoiets. Ze heeft ontzag voor je gekregen.' 'Dat is niet nodig. Ik ben geen boeman. Als jullie maar van elkaar houden, dat is het voornaamste.' Bram begon te lachten. Ik begin de smaak te pakken te krijgen.' 'Houden zo', antwoodde Map droog. 'Die smaak van jou is nooit slecht geweest', voegde ze er raadselachtig aan toe. Toen de kleine Alie weer voorgoed thuis was, dacht Map: Zo, het is toch wel leuk weer onder ons te zijn. Doch nawe- lijks was ze een week met Gerdientje „samen, toen er een noodkreet kwam uit Wervershoof: Katrien was van de hooi zolder gevallen. O, het viel nogal mee, maar haar been was op twee plaatsen gebroken. Of Map een poosje kon helpen, want ze zaten zo onthand. Zodat Map een paar koffers pakte en in haar Dafje stouwde, het huis afsloot en de sleutel bracht bij moe Lakeman, die een oogje in het zeil zou houden. En ze met Gerdientje naar het noorden reed. Daar vertoefde ze acht weken. Toen was Katrien in zoverre opgeknapt, dat ze het zonder Map wel afkon, want er was ook nog een flinke dienstbode. In maart kwam Annie in het kraam bed en Map verhuisde naar de Wormer, om daar de helpende hand te bieden. Terwijl ze in mei drie weken verhuisde naar de Noordbeemster, waar Alie en Wout sinds een jaar woonden omdat de zesde baby daar zijn intrede deed. Map was onver moeibaar, hielp kraamvrouw en kinderen en zorgde, dat Wout niets tekort kwam op stoffelijk gebied. En iedereen verzuchtte dankbaar: Meid, Map, wat hadden we moeten beginnen zon der jou? Ik zou me geen raad geweten hebben. Weer terug in haar huisje lachte Map tegen haar spiegel beeld. Je wordt de ongetrouwde tante, Map, die als eerste in valster kan gaan fungeren bij je zussen en broers. Begin juni ontstond een nieuw probleem. Gerrit kondigde aan dat hij in het najaar ging trouwen en in Amsterdam wilde gaan wonen. Beppie heeft een zaak overgenomen, die nu wat verbouwd wordt. Begin september opent ze en we gaan boven de salon wonen. Ik ga voor kapper leren en als ik mijn vak diploma heb, wordt de achterzijde een herensalon. De tuin scheelt me niks hoor. Met die prijzen van tegenwoordig en die idiote hoge lasten, zie ik er geen brood meer in. Hard werken van de vroege morgen tot de late avond en zie jij, dat we vooruitkomen?' 'Ja maar vroeger dan?' jammerde mevrouw Ruizenaar. 'Toen aten we er allemaal van.' Vroeger barstte het niet van de ambtenaren, zoals tegen woordig, die je decreteren, wat je wel mag en wat niet. En waarvoor je handen vol geld kunt neerleggen, waar niemand wat aan heeft dan die slampampers, die je er nog niet eens een dankje voor zeggen. Ze kunnen me allemaalhé?' Op Map's advies werd familieraad gehouden. Cor kwam over uit Wervershoof met zijn struise vrouw, Annie en Freek bestegen de motor en Alie en Wout werden door Map opge haald uit de Noordbeemster. Zelfs Bram en Trui waren ge vraagd om, als het nodig was advies te geven. Een hele avond werd geredeneerd en alle mogelijkheden be keken en toen men om half elf feitelijk nog even ver was van een aanvaardbare oplossing en niets anders overbleef dan het spul maar te verkopen, zei Wout, die tot nog toe niet veel gezegd had ik ben maar aangetrouwd: 'Als de anderen het goed vinden, wil ik het wel eens een jaar proberen. Voor ik Alie trouwde, heb ik ook een jaar of wat in de tuin ge werkt. Ik heb de tuinbouwschool doorlopen, dus ik weet er wel wat van. Als Gerrit me een paar maanden wil inwerken, dacht ik, dat het wel zou gaan. En lukt het niet, dan is er nog niets overboord. Dan kunnen jullie alsnog tot verkoop overgaan. Ik vind wel weer een baan. Daar maak ik me geen zorgen over. Het is dus een kwestie van één jaar.' Alles wat Map gedacht had, maar dit.En toch vond ze het niet eens gek. Ze keek naar de gladde handen van haar zwager. Die zouden er gauw wel anders uit gaan zien. Alie leek het wel, terug te komen in het ouderlijk huis. De andere broers en zusters waren al even verrast als Map en omdat niemand in feite een betere oplossing wist, ging iedereen ermee akkoord. Wout zou de volgende dag z'n ontslag aanvragen en in z'n vrije uren naar de tuin rijden om alvast een handje te helpen. Zodat Gerrit in het najaar zou kunnen trouwen. Er was een deftige trouwerij vanuit de nieuwe dameskapsa lon aan de Overkant van het IJ, gevolgd door een leuke brui loft in een zaal, schuin tegenover Beppie's zaak. Map was even eens van de partij, hoewel ze er weinig voor gevoeld had, doch de haast op smekende toon gedane uitnodiging van haar broer had de doorslag gegeven. 'De hele familie is er van beide kanten, Map. Dan kun jij toch niet wegblijven? Je bent op ieders bruiloft en nu ja, ik weet wel, dat de situatie voor jou nu anders is, maar doe mij dan het plezier, wil je?' En dat plezier wilde Map niet vergallen. Tot blijdschap van iedere ingewijde deed Map vrolijk mee. Ze danste zelfs weer en liet zich wat complimentjes van de andere sexe aanleunen. Maar inwendig dacht ze: Jongens, jullie moesten eens weten, dat ik een gescheiden vrouw met een kind ben.... dan was je niet zo aardig tegen me. Dan bleven jullie ver van me vandaan. Midden in de nacht kwam Map thuis. Gerdientje was zo lang bij Bram en Trui, zodat ze zouden zich daarover zorgen te maken, feest had kunnen vieren. De volgende morgen halade ze haar dochtertje zo tijdig weer op, dat ze naar de kleuter school kon gaan. Na een paar dagen constateerde Map, dat ze korzelig was. Hoe kan dat nu ineens? Ik ben immers altijd gelijkmatig van humeur? Maar tijdens het koffiedrinken wist ze het: Ik voel me eenzaam. Behalve m'n familie heb ik helemaal geen ken nissen. Die ik vroeger had, in Vlaardingen, Rotterdam en 's- Gravendeel, kijken me niet meer aan, omdat ik gescheiden ben. Ook niet de families in de stad, waarmee ik door mijn charita tief werk in kontakt ben gekomen. Overigens, sinds mijn schei ding word ik toch nergens meer voor gevraagd. 'Mevrouw Lakeman, wij stellen uw regelmatige medewerking op hoge prijs', had de presidente eens een keer gezegd. Typisch, dat haar medewerking sinds het in de stad bekend werd, dat ze was gescheiden, niet meer nodig bleek te zijn. Zo waren de mensen? En al weet iedereen heel goed, dat ik eiseres ben, ze denken allemaal, dat er bij mij ook wel wat schuld zal liggen. Nou, ze denken maar, hoor. luren legden. Dick Kroon zorgde voor de gelijkmaker, terwijl Smit zijn club in de eerste helft de lei ding gaf. In de rust die overigens van korte duur was, likten beide partijen zich de wonden. George Kessler, bij alle belangrijke wedstrijden op zoek naar talent, die wij in de rust naar zijn mening vroegen gaf te kennen dat hij alle spelers van beide elftallen graag in het nationale elftal zou willen op stellen. 'De souplesse', zei hij, 'waarmee men zich over het veld beweegt, kan als voorbeeld dienen voor talrijke fullprofclubs.' Vooral de als rechtsback opgestelde journalist werd door de heer Kess ler geroemd om zijn werk als aus- putzer, zijn slidings en tackles wa ren niet altijd geoorloofd maar wel doeltreffend. Na de rust werd het doel van brandweerman Snip herhaaldelijk onder vuur genomen en dat zijn doel toen niet enkele malen door boord werd in de talloze schrimma- ges, was alleen te danken aan Vrouwe Fortuna. Maar Kavelaar redde de eer voor de tennisclub door de stand op 2-2 te brengen met een fraai schot. En toen even later de scheids rechter voor de laatste maal op het fluitje blies, zocht een ieder moe maar voldaan de kleedkamer op. Het zou misschien mogelijk zijn om in Schoorl een zomeravondcompe titie te houden als men nagaat op welk een prettige manier de wed strijd van vrijdagavond is verlopen. Wij denken hierbij aan elftallen uit het gemeentepersoneel, de midden stand, Algemeen Welzijn, de strand- exploitanten en de kampeerterrein houders om maar enkele categorie- en te noemen. Is er soms iemand die hieronder zijn schouders wil zetten? De evenementencommissie van de VVV Groet-Camperduin blijkt wel over origenele ideeën beschikken. Vorig jaar kreeg zij zeegod Neptu- nus zo ver dat het uit het diepste zijns wateren naar boven kwam om het badseizoen 1967 te openen en nu zal de bekende t.v.-figuur Pipo de Clown deze ceremonie voor zijn rekening nemen. Een en ander gebeurt overmorgen zaterdag 8 juni om drie uur des middags bij de rotonde te Camper duin. Aan het evenement wordt medewerking verleend door het fan farekorps en de drumband, terwijl brandweer en reddingsbrigade zul len helpen om de happening' naar behoren te laten verlopen. Pipo inspecteert eerst het strand dat naar hem is genoemd en zal zo als gezegd omstreeks drie uur per boot Camperduin bereiken. Om het gehele luister bij te zetten en de voorzienigheid te bewegen om de mensheid nog meer zon te geven zal Pipo bij aankomst te Cam perduin alle grote, kleine, dikke en dunne kinderen toespreken en daar na het sein geven voor een grote ballonnenwedstrijd waarvoor mooie prijzen worden uitgeloofd. Vanaf twee uur zullen de kinderen de ballonnen in ontvangst kunnen nemen bij de rotonde te Camper duin dus. De afdeling Schoorl van de Ned. Band van Plattelandsvrouwen hield vorige week donderdag haar laatste bijeenkomst van dit seizoen in 'De Roode Leeuw'. De presidente, mevr. Broersma, kon weer een groot aantal dames wel kom heten. Nadat het Noordhollands lied was gezongen en de notulen waren voor gelezen verkeeg mevrouw Van Laren - Zwuup uit Wij denes het woord die de rest van de avond vulde met voordracht en declama tie. Zij bracht een elck wat wils pro gramma en als eerste stond hierbij op het programma het verhaal 'Avontuur' van Top Naeff. Hierin wordt verteld over een burgemees ter die na jaren weer een oude jeugdliefde ontmoet. Kostelijk wa ren de typeringen die mevr. Van Laren aan de verschillende per sonen gaf. Dat zij ook het westfries beheerste kwam wel tot uiting in de volgende sketches en liedjes, vooral het na de pauze voorgedra gen verhaal van Sijtje, ut kladduge waif dat zo bar an de retet raakte as ze pruime eten had, was grandi oos. Vooral ook de mimiek van me vrouw Van Laren was kostelijk. Voorts mijmerde ze wat over de tijd dat ze 17 jaar was, zij vroeg om een standbeeld voor de verkoopster in een garniturenwinkel die immers zoveel moeilijke klanten moet hel pen en merkte verder op dat zij voor zij 70 was, nog 21.000 keer zou moeten afwassen. Dat de dames ten volle hebben ge noten kwam wel tot uiting in het gulle applaus. Mevrouw Broersma nomde de de- clamatrice één van ons en per soonlijk vond ondergetekende het 1 van de beste avonden van het sei zoen. Echt ontspanning en dit be hoort een bijeenkomst van dames toch te zijn, die overdag al genoeg zorgen hebben om hun gezin van het nodige te voorzien.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1968 | | pagina 5