weekblad
fDletez azaman
Veldwachter voor de
s
\u~l
gehele gemeente
Rook - Stank -
De oude winkel van
Th. Pot zal wijken voor
het verkeer
Lawaai
tenen.
a." Qnd&r^ redact'^ w*
1 mJl%
pit, Spierpijn I
-Ld
de
schoolkrant sinterklaas
- t,
Bergen
V l
Gevonden en
verloren voorwerpen
Schoorl
WIJ LAZEN
Niets is smeriger, gemener en vervelender dan
deze drie hierboven vermelde begrippen
aas tn
Discussie over de te
bouwen r.k. kerk
in de Duinstreek
van
3 december 1936
•C
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 5DECEMBER 1968
DE DUINSTREEK
De schilderswerkplaats van Arris Kriller. Hijzelf staat er met zijn vrouw voor.
25 november t.m. 1 december 1968
GEVONDEN: Donkerblauwe sjaal
met geelgroene strepen. Goudkleu
rige dasspeld met steentje. Sleutel
bos in etui. Zwarte kat. Oranje lap
jeskat. Linker jongens want suede
bruin. Paar dames glacé handschoe
nen, zwart maat zes. Bruine porte
monnee inh. plm. f 30,-. Buskaar
tjes en zegels. Zwarte knipporte-
monnee met blokmotief stof inh.
0,26 en bonnen. Damestas beige br.
skai plus damesportemonnee.
en reumatische pijnen
wrijft U eveneens weg met
Het grootste bezit als je ouder wordt
zijn vaak de herinneringen aan
vroeger. Sommigen zullen er over
vertellen, anderen zullen zwijgen.
Maar één ding is zeker, langzaam
zal alles van toen vergeten geraakt
zijn. Alles wat eens de gewoonste
zaak van de wereld was, zal juist
omdat het zo gewoon was, voor het
nageslacht verloren gaan.
Dat Columbus Amerika ontdekte,
weet iedereen, maar waar een eeuw
geleden in ons eigen dorp de bakker
woonde, waar de school was of waar
de Waag stond kan bijna niemand
je meer vertellen. Jammer want
hoeveel interessante dingen gingen
er zoal niet voor altijd verloren.
Stelt u zich eens voor, nog geen
twee eeuwen geleden stond er in
Camperduin een kerk. Zij is ver
dwenen en voordat het boekje van
Goettsch verscheen, wist bijna nie
mand dat deze er ooit geweest was.
Voordat de jonge generatie van nu
aan de beurt is om herinneringen
op te halen, zullen zij eerst nog mo
gen luisteren naar de verhalen, die
de tegenwoordige oudere generatie
weet te vertellen. Zij zullen vertel
len over de armoede, over Alkmaar
Pakket, over het veranderde dorp en
over nog heel veel meer.
EEN DING ZULLEN ZIJ ECHTER
VERZUIMEN EN DAT ZIJN DE VELE
VERHALEN OVER
DE VELDWACHTER BAREMAN
Pieter Bareman werd geboren in
1841 te Groet als telg uit een ge
slacht, dat al sinds vele eeuwen in
Groet verbleef. Een van zijn voor
vaderen was zelfs lid van de Raad.
Net als iedereen in die tijd moest
hij op twaalfjarige leeftijd van
school meteen aan 't werk. Wat hij
in die tijd heeft gedaan is onbe
kend. Maar nadat hij een poosje
met manufacturen langs de weg
was geweest, kreeg hij een herberg
met winkeltje in het huis, waar nu
J. Hoogland woont (het huis met
het leeuwtje, vlak voorbij dr. Brust).
Een herberg met winkeltje dus, net
als zijn vader. Want ook deze had
het zelfde bedrijf uitgeoefend, zij
het dan in de tegenwoordige dro
gisterij van tot voorkort A. Kruit.
De vrouw van Bareman had echter
een hekel aan de herberg. En de
winkel moest geld bij, deels omdat
er veel te veel werd weggegeven en
deels door de ware overvloed aan
dergelijke kleine winkeltjes. En zo
kwam het dat Bareman, toen al 52
jaar oud, naar een nieuwe brood
winning uit moest zien. Deze nieuwe
broodwinning was het die van hem
een bekend dorpsfiguur heeft ge
maakt. En zo werd hij dan in 1893
aangesteld als bezoldigd rijksveld
wachter met een salaris van 30,-
in de maand. Dagelijks moest hij des
morgens in vol tenue op het secre
tarie, toen nog aan de Binnenweg
verschijnen (nu pension 'Duinwijk').
Hier was het dat hij zijn opdrach
ten van burgemeester J. C. Peeck
ontving. Later J. A. Peeck en ten
slotte, diens broer A. J. Peeck.
Opdrachten die overigens lang niet
mis waren, want de taak van een
diender uit die tijd was zoveel om
vattend, dat wij van nu nog maar
nauwelijks kunnen begrijpen dat
één persoon zoveel funkties tegelijk
kon vervullen. Want behalve dat hij
de goede orde moest bewaren, hij
aanwezig diende te zijn bij brand,
met de kermis, de markten en vele
andere gelegenheden, vervulde hij
ook nog alle werkzaamheden die de
tegenwoordige gemeentebode zijn
toebedeeld. Voorts behoorde het op
halen van de schoolgelden en het
rondbrengen van de belastingaan
slagen ook nog tot zijn taak. Een
echte taak van die tijd was de ver
zorging van de vele bedelaars die
toen door het land zwierven, Deze
bedelaars kregen bij Bareman aan
huis te eten, voordat ze naar het
oude raadhuisje van Groet werden
gebracht, alwaar ze na onderzocht
VERLOREN: Heren leesbril donker
montuur. Dameshandtas met zak
doek. Jongens sjaal bruin met stre
pen. Damespolshorloge 'Prisma' zw.
leren bandje goudkleurig. Donker
blauwe sjaal met geel-groene stre
pen. Damespolshorloge zwart leren
band merk 'Valraz' rond model. Gr.
loden jas. St. Nic. pakketje in h.
2 witte wantjes. 2 bladsingels rood
geborduurd. Damesportemonnee
knip rood inh. 40,-. Bruin lederen
boodschappentas inh. 1 cyclame, bo
ter en pinda's Rode kater witte punt
aan de staart 8 maanden oud.
De manufacturenwinkel van Th. Pot, vlak voordat deze ontruimt zou worden.
te zijn op 'gevaarlijke' eigendommen,
de nacht door konden brengen. Dit
is dan gelijk één van de funkties,
die het oude raadhuisje vervulde.
Een andere funktie komt prachtig
aan het licht in één van die fraaie
verhalen waar ik het reeds over
had.
Op een keer ontmoette onze
diender iemand die hem uitnodig
de om een borreltje te drinken
in De Bontekoe. Dit aanbod werd
gelijk aangenomen, daar Bare
man helemaal niet vies was van
een glaasje. Maar van het enie
borreltje kwam het andere. En
dit was het teken voor de veld
wachter in funktie om ijlings op
te stappen en de vriendelijke
vreemdeling, achter te laten. Ba
reman allang weer bezig met z'n
dagelijkse beslommeringen,
wordt een paar uur later opge
haald om zoals dat heet op te
treden in zaak van orde en rust.
Aangekomen bij de plaats des
onheils bemerkte hij echter dat
de onverlaat niemand anders is
dan de drinkeboer van daar
straks. Maar ja publieke opinie
is publieke opinie. De herriezoe-
ker wordt in de kraag gevat en
weggeleid naar het cachot van
het oude raadhuis. Daar aange
komen vraagt Bareman aan de
aangever van de misstap, die vol
haatgevoelens de zaak tot het
einde wenste mee te maken, om
even de sleutel op te halen. De
argeloze burger, zeer ingenomen
met deze verheven taak, spoedde
zich naar het huis van de veld
wachter, alwaar de sleutel echter
niet blijkt te zijn.
Teruggekomen bij het oude raad
huis bemerkt hij tenslotte ook
nog dat de overtreder van 's lands
deugden gevlogen is, doordat zo
als Bareman hem in geuren en
kleuren vertelt, de onverlaat wist
te ontglippen nadat deze zich had
los gerukt. Tja. dat kon toen
gebeuren.
Veldwachter dus voor de gehele
gemeente en dat tot zijn zeventigste
jaar, geen wonder dat zijn dochter
de laatste jaren van zijn diensttijd
bij moest springen. Temeer daar de
taak in de loop der jaren steeds
meer werd uitgebreid.
En dan te denken dat alles lopend
moest gebeuren. In 1915 is de oude
Bareman overleden. En met hem
verdween het oude veldwachters-
beroep, een beroep dat al zeer oud
was, maar door de steeds verder
oprukkende verperfectionering, haar
romantiek van weleer verloor om
plaats te maken voor de strakke
organisatie die onze ambtenaren
wereld van nu typeerd.
Populair en bekend als hij was, was
hij toch alleen maar een man van
zijn tijd. Zoals iedereen alleen leeft
in en voor zijn eigen tijd, om daarna
te worden vervangen door een nieu
we generatie. Een generatie, die net
als haar vele voorgangers zal leven
in een dorp dat zij als het zijne be
schouwd. Vergetend dat er eens
mensen waren die hetzelfde deden.
Mensen, waar wij bijna niets meer
van afweten. Mensen, die ook niets
van ons af konden weten. Mensen,
die echter in het zelfde dorp hun
leven leefden.
Inlichtingen dagelijks tussen 7 en 8
uur n.m. aan het Groepsbureau der
Rijkspolitie, Karei de Grotelaan 17.
Telefoon 2444 te Bergen.
Daar waar de Voorweg en de Hee-
reweg samen komen, daar waar
gedurende vele jaren de nering
doenden een onderkomen vonden,
zal al heel binnenkort de rust, die
nu nog van dit oude gebouwtje uit
gaat, plaats moeten ruimen voor
het steeds intersiever wordende ver
keer.
Toen aan het begin van deze eeuw
Arris Kriller er zijn schilderswerk
plaats had, was er nog geen sprake
van een intensief verkeer. De auto
was toen maar een unicum. Overi
gens kunt u op de foto zien dat de
weg toentertijd zo smal was dat het
huis rondom van een ruime tuin was
voorzien. Ook toen Dirk Swaan er
zijn elektriciteitswinkeltje had was
er van een sta in de weg nog geen
sprake. Hetzelfde geldt voor het
kruidenierswinkeltje van Idema.
Zelfst toen Th. Pot erin 1937 zijn
stoffeerderij kreeg, heerste er om het
huis nog een zee van rust.
Maar hemel nog aan toe wat was
dat in 1968 anders, toen Th. Pot het
oude huis verliet om in zijn even
verder opgebouwde nieuwe zaak te
trekken. De stroom auto's was in de
tussentijd zo toegenomen, de ver
keerssituatie werd terplaatse zo
primitief en gevaarlijk, dat het zelfs
een gebiedende eis werd om hier in
de korst mogelijke tijd iets aan te
doen. Gevolg, het huisje zal ver
dwijnen en met haar een stukje oud
Schoorl, maar tussen ons gezegd en
gezwegen gaat er toch eigenlijk niet
zoveel aan verloren. Een overzich
telijke kruising is hier het substituut
dat ruimschoots voldoende is om de
de laatste twijfels omtrent het wel
of niet slopen weg te nemen.
Maand november 1968
Groep Schoorl, Sportlaan 5, Schoorl
Rode dameshandschoen; bruin-beige
portemonnee, inh. 3.70 DM en 0,11
plus loonbriefje tnv. A. J. B. Bra
kenhof; zwart lederen kinderwant
met roodstiksel; zwart konijn,- rood
geruite plastic regencape (poncho
model); zwart poesje met rood hals
bandje met opschrift 'Alsenhof 14';
lichtbruine rechterhandschoen, imi
tatie leer; bedelarmbandje; bruine
lederen jas, in de zakken lucifers,
zakdoek en gereedschap.
Rayon Groet, Reiger weg 17, Groet
Zwart linkerkinderschoentje n pr.
Zwart linkerkinderschoentje; 1 paar
groene gebreide kinderwanten.
Vorige week vrijdag werd in het
café van de heer Slijkerman ('De
Bonte Koe') te Catrijp, een gespreks-
avond gehouden tussen het kerkbe
stuur van de r.k. kerk te Catrijp
en enkele parochianen.
De bedoeling was om een beter be
grip te kweken over de moeilijkhe
den die het kerkbestuur meemaken
over de vervanging van de kerk of
over het eventueel restaureren.
In dit opzicht is het een leerzame
avond geweest.
Er zijn mensen die er in
moeten leven, juist omdat
zij er van bestaan. Zij we
ten reeds lang dat je de
was niet buiten moet han
gen als de wind in je rich
ting staat. Zij weten wel
dat je dan de deur dicht
moet houden. Zij weten
heel goed hoe het komt
dat hun ramen, hun kozij
nen en deuren allemaal vet
zijn. Zij weten het, maar
kunnen het niet verande
ren.
Eens in het jaar trekken
zij weg, zij gaan met va
kantie en komen bij ons.
Zij zien er de frisse wei
landen, de levendige sloten.
Zij ruiken er de natuur en
genieten NOG.
NIET ZO ERG
EEN STORM IN EEN GLAS WATER
Nu neemt u maar aan dat het wel
erg is en dat er van een glas water
geen sprake is.
Denkt u eens aan de Schoorldam-
mers, die er vlak bij zullen moeten
wonen, en denkt u eens aan de huis
jes en woongedeelten, die ze nu nog
grif kunnen verhuren. Denkt u eens
aan de vele campings, welke recht
streeks onder de rook komen te lig
gen en aan Plan Evendijk dat er
wel zeer dicht bij ligt. Tussen Plan
Evendijk en de Omloop is een bun
galowpark gepland, hoe denkt men
de grond daar straks kwijt te ko
men?
De luchtverontreiniging niet zo erg?
'Ach het kan wel en het kan niet,
wij weten het niet van tevoren',
aldus een vertegenwoordiger van de
N.V. Petten. Nu wij weten het wel
en daarom mag die fabriek er een-
voudig niet komen. Wij allen leven
in en van een recreatiegebied, dat
alleen recreatie gebied zal kunnen
blijven als er geen vuile industrie
wordt gevestigd.
NIEMAND HIER HEEFT ER ENIG
BELANG BIJ
En wat is uiteindelijk het pro
bleem. Wij zijn er allemaal tegen
en niet zomaar voor de flauwe
kul. Niemand hier heeft er enig
belang bij, velen zullen er last
van krijgen en daarom is het vol
gens mij erg eenvoudig.
Laat hen die ons vertegenwoor
digen, beslissen in de geest van
degenen die zij vertegenwoordi
gen en alles zal recht komen.
En degenen, aan wie de beslis
sing is gelaten kennende, geloof
ik ook stellig dat het recht zal
komen.
En wij, de meesten NOG
niet. Maar wacht maar af.
Niemand heeft bij ons nog
enige weet van wat ons te
wachten staat. Dat dit ech
ter niet veel bijzonders zal
zijn staat zonder meer vast
na de interviews, die er in
de verschillende plaatsen
zijn geweest met mensen in
de omgeving van een as-
faltfabriek.
dat de afdeling Schoorl van de Vara
een St. Nicolaasfeest had geor
ganiseerd in de zaal van de heer
Nic. Schuyt;
dat St. Nicolaas per tram arriveerde;
dat de contributie van de IJsclub
'Groet' op drie kwartjes werd ge
steld;
dat het tweede elftal van SVV won
van Vrone, de doelpunten kwamen
van J. Selhorst, G. Minkema en
T. Lau;
dat bij bakker Klaas Graaff een ro
zijnenbrood een kwartje kostte.
Sinterklaas kwam op school om 11 uur toen kreeg ik
een autootje ais je op een knopje drukt dan springt
het dak open. en ik had ook een kladblok gehad daar
heb ik al in getekend en ik ook nog een taaipop ge
had die is al op want hij was zo lekker en ik heb ook
wat voor mijn vader overgehouden want die houd
er heel erg van we hebben heellemaal geen speel
kwartier gehad, het was zo gauw 12 uur het toneel
stukje was heel leuk het was goed gelukt in de klas
kreeg ik een pepernoot op mijn hooft dat deet wel
zeer hoor en de taaipop was heel vers de pepernoten
ook hoor. ik was op het toneel koopman ik verkocht
een kakkatoe en een kooi de papagaai had mijn
juffrauw gemaakt de kooi ook maar nu is het afgelo
pen dag
tweede klas
De gewraakte schoorsteen.