weekblad fDletez azaman Veldwachter voor de s \u~l gehele gemeente Rook - Stank - De oude winkel van Th. Pot zal wijken voor het verkeer Lawaai tenen. a." Qnd&r^ redact'^ w* 1 mJl% pit, Spierpijn I -Ld de schoolkrant sinterklaas - t, Bergen V l Gevonden en verloren voorwerpen Schoorl WIJ LAZEN Niets is smeriger, gemener en vervelender dan deze drie hierboven vermelde begrippen aas tn Discussie over de te bouwen r.k. kerk in de Duinstreek van 3 december 1936 •C TWEEDE BLAD DONDERDAG 5DECEMBER 1968 DE DUINSTREEK De schilderswerkplaats van Arris Kriller. Hijzelf staat er met zijn vrouw voor. 25 november t.m. 1 december 1968 GEVONDEN: Donkerblauwe sjaal met geelgroene strepen. Goudkleu rige dasspeld met steentje. Sleutel bos in etui. Zwarte kat. Oranje lap jeskat. Linker jongens want suede bruin. Paar dames glacé handschoe nen, zwart maat zes. Bruine porte monnee inh. plm. f 30,-. Buskaar tjes en zegels. Zwarte knipporte- monnee met blokmotief stof inh. 0,26 en bonnen. Damestas beige br. skai plus damesportemonnee. en reumatische pijnen wrijft U eveneens weg met Het grootste bezit als je ouder wordt zijn vaak de herinneringen aan vroeger. Sommigen zullen er over vertellen, anderen zullen zwijgen. Maar één ding is zeker, langzaam zal alles van toen vergeten geraakt zijn. Alles wat eens de gewoonste zaak van de wereld was, zal juist omdat het zo gewoon was, voor het nageslacht verloren gaan. Dat Columbus Amerika ontdekte, weet iedereen, maar waar een eeuw geleden in ons eigen dorp de bakker woonde, waar de school was of waar de Waag stond kan bijna niemand je meer vertellen. Jammer want hoeveel interessante dingen gingen er zoal niet voor altijd verloren. Stelt u zich eens voor, nog geen twee eeuwen geleden stond er in Camperduin een kerk. Zij is ver dwenen en voordat het boekje van Goettsch verscheen, wist bijna nie mand dat deze er ooit geweest was. Voordat de jonge generatie van nu aan de beurt is om herinneringen op te halen, zullen zij eerst nog mo gen luisteren naar de verhalen, die de tegenwoordige oudere generatie weet te vertellen. Zij zullen vertel len over de armoede, over Alkmaar Pakket, over het veranderde dorp en over nog heel veel meer. EEN DING ZULLEN ZIJ ECHTER VERZUIMEN EN DAT ZIJN DE VELE VERHALEN OVER DE VELDWACHTER BAREMAN Pieter Bareman werd geboren in 1841 te Groet als telg uit een ge slacht, dat al sinds vele eeuwen in Groet verbleef. Een van zijn voor vaderen was zelfs lid van de Raad. Net als iedereen in die tijd moest hij op twaalfjarige leeftijd van school meteen aan 't werk. Wat hij in die tijd heeft gedaan is onbe kend. Maar nadat hij een poosje met manufacturen langs de weg was geweest, kreeg hij een herberg met winkeltje in het huis, waar nu J. Hoogland woont (het huis met het leeuwtje, vlak voorbij dr. Brust). Een herberg met winkeltje dus, net als zijn vader. Want ook deze had het zelfde bedrijf uitgeoefend, zij het dan in de tegenwoordige dro gisterij van tot voorkort A. Kruit. De vrouw van Bareman had echter een hekel aan de herberg. En de winkel moest geld bij, deels omdat er veel te veel werd weggegeven en deels door de ware overvloed aan dergelijke kleine winkeltjes. En zo kwam het dat Bareman, toen al 52 jaar oud, naar een nieuwe brood winning uit moest zien. Deze nieuwe broodwinning was het die van hem een bekend dorpsfiguur heeft ge maakt. En zo werd hij dan in 1893 aangesteld als bezoldigd rijksveld wachter met een salaris van 30,- in de maand. Dagelijks moest hij des morgens in vol tenue op het secre tarie, toen nog aan de Binnenweg verschijnen (nu pension 'Duinwijk'). Hier was het dat hij zijn opdrach ten van burgemeester J. C. Peeck ontving. Later J. A. Peeck en ten slotte, diens broer A. J. Peeck. Opdrachten die overigens lang niet mis waren, want de taak van een diender uit die tijd was zoveel om vattend, dat wij van nu nog maar nauwelijks kunnen begrijpen dat één persoon zoveel funkties tegelijk kon vervullen. Want behalve dat hij de goede orde moest bewaren, hij aanwezig diende te zijn bij brand, met de kermis, de markten en vele andere gelegenheden, vervulde hij ook nog alle werkzaamheden die de tegenwoordige gemeentebode zijn toebedeeld. Voorts behoorde het op halen van de schoolgelden en het rondbrengen van de belastingaan slagen ook nog tot zijn taak. Een echte taak van die tijd was de ver zorging van de vele bedelaars die toen door het land zwierven, Deze bedelaars kregen bij Bareman aan huis te eten, voordat ze naar het oude raadhuisje van Groet werden gebracht, alwaar ze na onderzocht VERLOREN: Heren leesbril donker montuur. Dameshandtas met zak doek. Jongens sjaal bruin met stre pen. Damespolshorloge 'Prisma' zw. leren bandje goudkleurig. Donker blauwe sjaal met geel-groene stre pen. Damespolshorloge zwart leren band merk 'Valraz' rond model. Gr. loden jas. St. Nic. pakketje in h. 2 witte wantjes. 2 bladsingels rood geborduurd. Damesportemonnee knip rood inh. 40,-. Bruin lederen boodschappentas inh. 1 cyclame, bo ter en pinda's Rode kater witte punt aan de staart 8 maanden oud. De manufacturenwinkel van Th. Pot, vlak voordat deze ontruimt zou worden. te zijn op 'gevaarlijke' eigendommen, de nacht door konden brengen. Dit is dan gelijk één van de funkties, die het oude raadhuisje vervulde. Een andere funktie komt prachtig aan het licht in één van die fraaie verhalen waar ik het reeds over had. Op een keer ontmoette onze diender iemand die hem uitnodig de om een borreltje te drinken in De Bontekoe. Dit aanbod werd gelijk aangenomen, daar Bare man helemaal niet vies was van een glaasje. Maar van het enie borreltje kwam het andere. En dit was het teken voor de veld wachter in funktie om ijlings op te stappen en de vriendelijke vreemdeling, achter te laten. Ba reman allang weer bezig met z'n dagelijkse beslommeringen, wordt een paar uur later opge haald om zoals dat heet op te treden in zaak van orde en rust. Aangekomen bij de plaats des onheils bemerkte hij echter dat de onverlaat niemand anders is dan de drinkeboer van daar straks. Maar ja publieke opinie is publieke opinie. De herriezoe- ker wordt in de kraag gevat en weggeleid naar het cachot van het oude raadhuis. Daar aange komen vraagt Bareman aan de aangever van de misstap, die vol haatgevoelens de zaak tot het einde wenste mee te maken, om even de sleutel op te halen. De argeloze burger, zeer ingenomen met deze verheven taak, spoedde zich naar het huis van de veld wachter, alwaar de sleutel echter niet blijkt te zijn. Teruggekomen bij het oude raad huis bemerkt hij tenslotte ook nog dat de overtreder van 's lands deugden gevlogen is, doordat zo als Bareman hem in geuren en kleuren vertelt, de onverlaat wist te ontglippen nadat deze zich had los gerukt. Tja. dat kon toen gebeuren. Veldwachter dus voor de gehele gemeente en dat tot zijn zeventigste jaar, geen wonder dat zijn dochter de laatste jaren van zijn diensttijd bij moest springen. Temeer daar de taak in de loop der jaren steeds meer werd uitgebreid. En dan te denken dat alles lopend moest gebeuren. In 1915 is de oude Bareman overleden. En met hem verdween het oude veldwachters- beroep, een beroep dat al zeer oud was, maar door de steeds verder oprukkende verperfectionering, haar romantiek van weleer verloor om plaats te maken voor de strakke organisatie die onze ambtenaren wereld van nu typeerd. Populair en bekend als hij was, was hij toch alleen maar een man van zijn tijd. Zoals iedereen alleen leeft in en voor zijn eigen tijd, om daarna te worden vervangen door een nieu we generatie. Een generatie, die net als haar vele voorgangers zal leven in een dorp dat zij als het zijne be schouwd. Vergetend dat er eens mensen waren die hetzelfde deden. Mensen, waar wij bijna niets meer van afweten. Mensen, die ook niets van ons af konden weten. Mensen, die echter in het zelfde dorp hun leven leefden. Inlichtingen dagelijks tussen 7 en 8 uur n.m. aan het Groepsbureau der Rijkspolitie, Karei de Grotelaan 17. Telefoon 2444 te Bergen. Daar waar de Voorweg en de Hee- reweg samen komen, daar waar gedurende vele jaren de nering doenden een onderkomen vonden, zal al heel binnenkort de rust, die nu nog van dit oude gebouwtje uit gaat, plaats moeten ruimen voor het steeds intersiever wordende ver keer. Toen aan het begin van deze eeuw Arris Kriller er zijn schilderswerk plaats had, was er nog geen sprake van een intensief verkeer. De auto was toen maar een unicum. Overi gens kunt u op de foto zien dat de weg toentertijd zo smal was dat het huis rondom van een ruime tuin was voorzien. Ook toen Dirk Swaan er zijn elektriciteitswinkeltje had was er van een sta in de weg nog geen sprake. Hetzelfde geldt voor het kruidenierswinkeltje van Idema. Zelfst toen Th. Pot erin 1937 zijn stoffeerderij kreeg, heerste er om het huis nog een zee van rust. Maar hemel nog aan toe wat was dat in 1968 anders, toen Th. Pot het oude huis verliet om in zijn even verder opgebouwde nieuwe zaak te trekken. De stroom auto's was in de tussentijd zo toegenomen, de ver keerssituatie werd terplaatse zo primitief en gevaarlijk, dat het zelfs een gebiedende eis werd om hier in de korst mogelijke tijd iets aan te doen. Gevolg, het huisje zal ver dwijnen en met haar een stukje oud Schoorl, maar tussen ons gezegd en gezwegen gaat er toch eigenlijk niet zoveel aan verloren. Een overzich telijke kruising is hier het substituut dat ruimschoots voldoende is om de de laatste twijfels omtrent het wel of niet slopen weg te nemen. Maand november 1968 Groep Schoorl, Sportlaan 5, Schoorl Rode dameshandschoen; bruin-beige portemonnee, inh. 3.70 DM en 0,11 plus loonbriefje tnv. A. J. B. Bra kenhof; zwart lederen kinderwant met roodstiksel; zwart konijn,- rood geruite plastic regencape (poncho model); zwart poesje met rood hals bandje met opschrift 'Alsenhof 14'; lichtbruine rechterhandschoen, imi tatie leer; bedelarmbandje; bruine lederen jas, in de zakken lucifers, zakdoek en gereedschap. Rayon Groet, Reiger weg 17, Groet Zwart linkerkinderschoentje n pr. Zwart linkerkinderschoentje; 1 paar groene gebreide kinderwanten. Vorige week vrijdag werd in het café van de heer Slijkerman ('De Bonte Koe') te Catrijp, een gespreks- avond gehouden tussen het kerkbe stuur van de r.k. kerk te Catrijp en enkele parochianen. De bedoeling was om een beter be grip te kweken over de moeilijkhe den die het kerkbestuur meemaken over de vervanging van de kerk of over het eventueel restaureren. In dit opzicht is het een leerzame avond geweest. Er zijn mensen die er in moeten leven, juist omdat zij er van bestaan. Zij we ten reeds lang dat je de was niet buiten moet han gen als de wind in je rich ting staat. Zij weten wel dat je dan de deur dicht moet houden. Zij weten heel goed hoe het komt dat hun ramen, hun kozij nen en deuren allemaal vet zijn. Zij weten het, maar kunnen het niet verande ren. Eens in het jaar trekken zij weg, zij gaan met va kantie en komen bij ons. Zij zien er de frisse wei landen, de levendige sloten. Zij ruiken er de natuur en genieten NOG. NIET ZO ERG EEN STORM IN EEN GLAS WATER Nu neemt u maar aan dat het wel erg is en dat er van een glas water geen sprake is. Denkt u eens aan de Schoorldam- mers, die er vlak bij zullen moeten wonen, en denkt u eens aan de huis jes en woongedeelten, die ze nu nog grif kunnen verhuren. Denkt u eens aan de vele campings, welke recht streeks onder de rook komen te lig gen en aan Plan Evendijk dat er wel zeer dicht bij ligt. Tussen Plan Evendijk en de Omloop is een bun galowpark gepland, hoe denkt men de grond daar straks kwijt te ko men? De luchtverontreiniging niet zo erg? 'Ach het kan wel en het kan niet, wij weten het niet van tevoren', aldus een vertegenwoordiger van de N.V. Petten. Nu wij weten het wel en daarom mag die fabriek er een- voudig niet komen. Wij allen leven in en van een recreatiegebied, dat alleen recreatie gebied zal kunnen blijven als er geen vuile industrie wordt gevestigd. NIEMAND HIER HEEFT ER ENIG BELANG BIJ En wat is uiteindelijk het pro bleem. Wij zijn er allemaal tegen en niet zomaar voor de flauwe kul. Niemand hier heeft er enig belang bij, velen zullen er last van krijgen en daarom is het vol gens mij erg eenvoudig. Laat hen die ons vertegenwoor digen, beslissen in de geest van degenen die zij vertegenwoordi gen en alles zal recht komen. En degenen, aan wie de beslis sing is gelaten kennende, geloof ik ook stellig dat het recht zal komen. En wij, de meesten NOG niet. Maar wacht maar af. Niemand heeft bij ons nog enige weet van wat ons te wachten staat. Dat dit ech ter niet veel bijzonders zal zijn staat zonder meer vast na de interviews, die er in de verschillende plaatsen zijn geweest met mensen in de omgeving van een as- faltfabriek. dat de afdeling Schoorl van de Vara een St. Nicolaasfeest had geor ganiseerd in de zaal van de heer Nic. Schuyt; dat St. Nicolaas per tram arriveerde; dat de contributie van de IJsclub 'Groet' op drie kwartjes werd ge steld; dat het tweede elftal van SVV won van Vrone, de doelpunten kwamen van J. Selhorst, G. Minkema en T. Lau; dat bij bakker Klaas Graaff een ro zijnenbrood een kwartje kostte. Sinterklaas kwam op school om 11 uur toen kreeg ik een autootje ais je op een knopje drukt dan springt het dak open. en ik had ook een kladblok gehad daar heb ik al in getekend en ik ook nog een taaipop ge had die is al op want hij was zo lekker en ik heb ook wat voor mijn vader overgehouden want die houd er heel erg van we hebben heellemaal geen speel kwartier gehad, het was zo gauw 12 uur het toneel stukje was heel leuk het was goed gelukt in de klas kreeg ik een pepernoot op mijn hooft dat deet wel zeer hoor en de taaipop was heel vers de pepernoten ook hoor. ik was op het toneel koopman ik verkocht een kakkatoe en een kooi de papagaai had mijn juffrauw gemaakt de kooi ook maar nu is het afgelo pen dag tweede klas De gewraakte schoorsteen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Duinstreek | 1968 | | pagina 5