Gevaarlijke inwoning
weekblad
Het moderne eigentijdse meubel
o m w
Ratten gaan weer onderdak zoeken
De tentoonstelling
,The Great age of Fresco'
Niet een bril, maar de JUISTE bril
Mr. Opticien D. W. PASTOOR, Bergen
door
Maartje Zeldenrijk
Bij het naderen van de winter maakt
een deel van het knagersgilde, met
name de bruine (riool-) ratten, zich
gereed onderdak te zoeken bij de
mens in de hoop een gedekte tafel
en een gespreid bed aan te treffen.
Een verwachting waarin ze, te zel
den nog, worden teleurgesteld. Ten
dele is dit een gevolg van onwetend
heid met het vele ongerief en de
gevaren, die het ongedierte verge
zellen.
ALLEREERST DE GEVAREN
Ratten kunnen dragers van ziekte
kiemen zijn, waarvoor ook mens en
huisdieren vatbaar zijn: ziekte van
Weil en paratyfus eisen jaarlijks
hun slachtoffers.
De eerste kan een ernstig, niet zel
den dodelijk verloop hebben. De
kiemen worden met de urine van de
bruine rat uitgescheiden en kunnen
terecht komen in water, modder of
op andere vochtige plaatsen. Con
tact daarmee kan dus levensgevaar
lijk zijn: zelfs het vissen in door
ratten besmet water is niet van ge
vaar ontbloot.
Besmetting met paratyfus kan op
treden doordat ratten in aanraking
komen met consumpieklaar voedsel
(ham, leverworst, gerookte vis) of
dranken (water, melk).
Maar vanuit hun geliefkoosde mil-
lieus, zoals vuilnisbelten, mestvaal
ten, riolen en sloten, kunnen de rat
ten ook allerlei smetstoffen over
grote afstanden verslepen. Veeziek
ten kunnen op die manier worden
verspreid doordat de smetstof van
de ene stal naar de andere wordt
versleept; varkenspest, mond- en
klauwzeer, ziekte van Bang (besmet
telijk verwerpen).
DUURBETAALDE
GASTVRIJHEID
De gastvrijheid die men nog te vaak
aan het gespuis verleent, wordt niet
alleen dankbaar geaccepteerd, maar
doorgaans ook duur betaald. Be
halve de genoemde ziekten, kunnen
op de rekening prijken
opvreten, bevuilen en wegslepen
van voedselvoorraden en vee
voeder;
aanzienlijke knaagschade; denk
ook aan lichtleidingen (kortslui
ting!);
opgravingen;
doden van levende have: kui
kens (jaarlijks vele duizenden),
kippen, biggen, jonge kalveren.
ONNODIG EN
ONVERANTWOORDELIJK
Ratten horen in onze samenleving
niet thuis; het is onverantwoorde
lijk ze waar dan ook te dulden. Te
meer, omdat met geringe kosten en
moeite aan hun aanwezigheid blij
vend een einde kan worden gemaakt
verdelging en ratwering. Dit laatste
punt wordt nog altijd te veel ver
waarloosd, hoewel het feitelijk het
belangrijkste aspect van de bestrij
ding is. De grondgedachte daarbij
moet zijn: orde en netheid in bedrijf
en huis zijn vijanden van rat en
muis. M.a.w. verhinder ze binnen te
dringen en ontneem ze binnenshuis
alle voedsel en nestelgelegenheid.
Strooi voor de vogels geen voedsel
op de begane grond: dat wordt toch
grotendeels door ratten verorberd.
Met een vogelhuisje zijn onze ge
vleugelde vrienden veel beter ge
diend. En ook: overvoer de eenden
in stadsparken niet.
HELP MEE
Zo kan ieder het zijne bijdragen ter
vermindering van het kwaad, waar
bij het vaak geuite standpunt: 'och,
ik heb maar 'n paar ratten', volko
men misplaatst is. Die paar kunnen
inmers door hun enorm voortplan-
tingstempo in de korste keren zor
gen voor een uitgebreide familie.
In december kunt u al serieus van
start gaan: tal van gemeenten or
ganiseren dan weer een algemene
campagne tegen de bruine rat. Geef
dus elke aanwezigheid van ratten
aan de betrokken gemeentedienst op
Het risico is, bij deskundige uitleg
van het vergiftigde lokaas en bij
stipt opvolgen van net gegeven ad
vies, praktisch nihil.
Het ongedierte blijft actief, loerend
op gastvrijheid. Eén wapen is onze
belagers echter te machtig: een even
grote mate van tegenactiviteit.
Wij hopen dat steeds meer Nederlan
ders dit wapen zullen gaan hante
ren.
Daar bij ware aan de inwoners
van Schoorl het verzoek te richten
om bij signalering van ratten of
ander ongedierte dit onverwijld
te melden aan de dienst gemeente
werken, Laanweg nr. 19 (tel. 02209
290) of aan de voorman, H. Brede-
wout, Omloop nr. 33 (tel. 02209-
275).
De tentoonstelling „The Great of
Fresco" in het Metropolitan Museum
of Art in New York is gesloten. De
fresco's zijn hun reis naar Amster
dam begonnen. Daar zullen ze onder
de titel „Fresco's uit Florence" ten
toongesteld worden in het Rijksmu
seum van 19 december 1968 tot 9
maart 1969.
In New York werd de tentoonstel
ling bezocht door 370.000 bezoekers.
Van de catalogus moesten herdruk
ken worden gemaakt en er zijn 35.000
stuks van verkocht, een ongekende
oplage voor een tentoonstelling-ca
talogus. De tentoonstelling is in de
Amerikaanse pers uitvoerig en in
juichende bewoordingen besproken.
Ook in de Nederlandse kranten is
mededeling gedaan van de komende
gebeurtenis
Algemeen Handelsbladstaat Am
sterdam een gebeurtenis te wach
ten, welke deze herfst zelfs in ver
wend New York tot de sensatie
van het jaar behoorde.Het mag
een grote eer heten, dat het Rijks
museum deze unieke expositie
binnen zijn muren mag hebben.
De Waarheid.. Unieke tentoonstel
ling van fresco's in Amsterdam in
het Rijksmuseum.
Deventer Dagblad e.ocatalogus
ging als roofgoed van de hand. De
fresco's waarvoor men zich tot nu
toe in kerken en kloosters veelal
in vele bochten moest wringen,
kunnen nu van heel nabij en tot in
de kleinste details worden bestu
deerd.
N.R.C.dat het belangrijkste win
tertentoonstelling in ons land zal
zijn. Uniek bovendien omdat Ita
liaanse fresco's nog nimmer - dus
ook niet in deze gerestaureerde
staat, buiten hun geboorteland te
zien waren.
Trouw.een zeer bijzondere gebeur
tenis, die zich niet spoedig zal her
halen.
Van verschillende zijden - culturele
verenigingen b.v. bereikten het mu
seum al vele verzoeken om inlich
tingen over openingstijden en toe
gangsprijzen, over catalogus en ook
rondleidingen. Het ziet er dus naar
uit dat ook in Nederland de tentoon
stelling een grote gebeurtenis op
culutureel gebied zal worden.
De voorbereidingen in het Rijksmu
seum zijn in volle gang. De Ere
galerij wordt in gereedheid gebracht
om de soms enorme grote stukken
te kunnen herbergen. Ten gerieve
van (toekomstige) bezoekers van de
tentoonstelling „Fresco's uit Flo
rence" zijn daarom enige voorzie
ningen getroffen, die nieuw zijn voor
het Rijksmuseum.
Het Rijksmuseum zal voor deze bij
zondere gebeurtenis ook 's avonds
geopend zijn: op vrijdagavonden zal
men de tentoonstelling „Fresco's uit
Florence" kunnen bezoeken van
half acht tot tien uur.
Nieuw is ook dat het Restaurant
geopend blijft voor diner als het mu
seum vrijdagsavonds tussen vijf en
half acht gesloten is.
Het is voor het eerst dat het Rijks
museum op Nieuwjaarsdag geopend
is: op woensdag 1 januari 1969 kan
men de fresco's zien van één tot
vijf uur.
Op uitgebreide schaal zal er infor
matie worden verstrekt over het
schilderen in fresco en de techniek
van het afnemen van fresco's: er zal
een portegids te huur zijn voor
ƒ1,50. Men heeft daarvoor een doe-
het-zelf rondleiding per draagbare
bandrecorder van ongeveer een half
uur.
30 DECEMBER 1968
DE DUINSTREEK
door Trudy Pouw
SMAKEN VERSCHILLEN
Een meubelbeurs afspeuren is een
genot. Heeft u er zich nog nooit aan
gewaagd? Moet u toch eens de stoute
en gemakkelijk zittende schoe
nen (u bent er namelijk wel een
paar uur zoet) aantrekken. En wat
er zo gezellig is: iedereen is aardig.
Vanzelfsprekend, zult u meesmui
lend zeggen. Ach, daar hebt u mis
schien wel gelijk in. Maar ze zijn het
toch.
U ziet de mooiste meubels die u
zich maar denken en wensen kunt.
Natuurlijk zijn er op een beurs ook
wel dingen te ontdekken die niet di-
rekt met uw smaak overeenstem
men. Wellicht bent u iemand, die
heel snel voorbij wandelt aan stands
met eikehouten eethoeken en ko
lossale wandkasten waar ook de tv
een plaats in kan krijgen. En bent
u niet weg te slaan bij alles wat
modern is. Maar dat is nu het fijne
van een beurs. Er is werkelijk alles
te vinden op het terrein van de wo
ninginrichting. Van klassiek via
'nee' naar modern en het aller
nieuwste snufje. Het is jammer,
maar wat nieuwtjes zijn kun je als
leek dikwijls niet makkelijk zien.
Voor de meeste mannen bijvoorbeeld
is een eetkamerstoel een stoel en
een fauteuil een gemakkelijke stoel.
Een tafel is een tafel waar je het
koffiekopje kwijt kunt en waarop
ook een asbak staat.
VRAGEN STAAT VRIJ
En daarbij: vragen staat vrij. Op de
beurs (natuurlijk ook in de winkel,
bij uw woninginrichter) staan de
meubelkenners er niet voor niets.
Zij weten er alles van. Kunnen u
vertellen dat deze eetkamerstoel 'n
Een handig meubelstuk voor kleinbehuisden.
Een bergmeubel waar men alle kanten mee uitkan.
originele 'Oirschotse' is. Die fauteuil
heel bijzondere eigenschappen be
zit. Dat tafelblad van marmer zó
aangemeten door
CONTACTLENSSPECIALIST
HOFLAAN 2 - TELEFOON 2202
Leverancier van alle ziekenfondsen
Uitsluitend specialistische behandeling
Brillen op recept van uw oogarts, worden snel geleverd
Hij is het nog niet vergeten, begreep ze, dat ik hem indertijd
op die winterzondagmiddag de wagen uitgekiept heb. Kinder
achtig, om daarover na zoveel jaren nog gepikeerd te zijn. Als
ik nu naar mijn natuur te werk ga, smeer ik 'm en ga naar
een andere winkel. Maar ik ben getrouwd en Bert heeft ook
nog wat te zeggen.
Dat zei hij dan ook: 'We komen eens naar een televisietoestel
kijken.'
'Dat komt goed uit', antwoordde Jaap op kalme toon. 'We
kunnen u de nieuwe collectie ontvangers laten zien, die we
pas enkele dagen in huis hebben. Mag ik u even voorgaan?
Lena keek rond in de moderne zaak. Kennelijk nog niet
zo lang geleden verbouwd, want ze herinnerde zich vaag,
dat het vroeger een vrij ouderwetse winkel was. Zo, zo, dus
Jaap had de zaak van z'n baas overgenomen. Indertijd, herin
nerde ze zich nog, dat hij al een spaarpotje had. Ze had hem wel
eens overdreven zuinig gevonden. Waarschijnlijk had hij net zo
lang gespaard, tot hij de zaak kon overnemen. Misschien had
hij 'm ook laten verbouwen. En natuurlijk eveneens getrouwd
Op haar beurt keek Lena naar zijn rechterhand. Ja, daar
glansde een goud bandje om zijn ringvinger.
Bart was met Jaap Witvliet in gesprek geraakt. Af en toe
wendde hij zich tot Lena en vroeg: 'Hoe vind je deze?'
Ze knikte een paar malen en gaf éénlettergrepige antwoorden.
Terwijl ze verstolen naar Jaap keek. Zou moeder nu nog
bezwaren gehad hebben, nu hij een eigen zaak bezit in de
stad? En wat voor een zaak? Van deze man had ze gehouden.
Het was nog maar enkele jaren geleden, maar het leek of het
tien, vijftien jaar achter haar lag.
Ze keek naar zijn donkere, keurig geknipte haar. En glad ge
schoren gezicht, Jaap had een zware baard. Soms schoor hij
zich twee keer op een dag en nog maakte ze hem toen wel
eens verwijten, dat z'n baard prikte. Hoe vaak hadden ze niet
met hun hoofden tegen elkander in haar Fiatje gezeten, alleen
maar kijkend, elkander liefkozend.
Gek, het is helemaal voorbij. Ik voel niets meer voor 'm.
Nou ja.niets.Dat is ook weer overdreven. Ik was verrast
hem te zien. Maar Jaap is nu meneer Witvliet geworden, eigen
baas. Ja, ja.... als niet komt tot iet.... Lena Keesom staat
niet meer in zijn boekje. Maar dat is Lena's eigen schuld.
Ik heb het zelf uitgemaakt, en nog wel op een ruwe manier.
Wat had je eigenlijk gedacht, mevrouw Pereboom, dat hij
van blijdschap je om de hals zou vliegen?
'Jaap.er is telefoon.meneer Springer zelf.'
Lena keek op naar de stem en zag een lange, slanke vrouw
boven aan de trap staan. Hun blikken ontmoetten elkander.
Waar heb ik haar meer gezien? dacht Lena. Ze komt me bekend
voor.
Witvliet verontschuldigde zich. 'Eén ogenblik, mevrouw,
meneer.ik ben zo terug.'
Lena zag hem in een kantoortje verdwijnen en daar telefo
neren. Even keek hij naar zijn klanten. Hun blikken boorden
zich in elkander, maar Lena sloeg haar ogen niet neer. Doch
de man boog zich en schreef iets op.
Na een klein half uurtje had Bart zijn beslissing genomen.
Met een breed gebaar, de Pereboom's eigen, haalde hij zijn
portefeuille te voorschijn en telde enkele briefjes van honderd
neer.
Jaap boog als een knipmes. Kontante betaling kwam zeker
niet zo vaak voor, dacht Lena. 'Ik maak even een kwitantie,
meneer Pereboom.'
Kijk, kijk, Bart had zeker zijn naam en adres al opgegeven
ze'keek Jaap na, toen hij opnieuw in het kantoortje verdween.
'Deze is toch naar je zin, he?' vroeg Bart.
Ze knikte. 'Heel mooi.'
'Je zegt zo weinig', verweet hij haar. 'Ik weet ineens niet,
wat ik aan je heb
Jaap was weer terug, wapperend met de kwitantie. 'Mor
genochtend brengen we het toestel en plaatsen we gelijk de
antenne. Kunt u morgenavond al kijken', voegde hij er lachend
aan toe.
'In orde', antwoordde Bart tevreden. Hij keek naar zijn vrouw
'Heb je nog wat anders nodig?'
'He? O nee, nee.ik zou niet weten wat. Ik heb alles, wat
ik nodig heb.'
'Dan gaan we maar.
In de auto zei ze: 'Koop in godsnaam eens een nieuwe wagen.
We rijden gewoon voor schut met die ouwe Ford.'
Bart keek stom verbaasd naar zijn vrouw. 'Van jou krijg ik ook
nooit hoogte. Een week of wat geleden verzekerde je me nog,
dat je het zo'n fijne wagen vond en nou.
'Hij zit lekker', gaf ze toe, 'maar hij oogt niet meer. Dit is
toch geen wagen voor een gezeten boer om boodschappen mee
te doen.'
'Zo, zo, nu ben je weer echt de dochter van Griet Keesom.
Heeft die Witvliet soms een Mercedes?'
'Hoe weet ik dat? Ik heb 'm in jaren niet gezien.'
'Hij leek anders niet erg enthousiast over het weerzien',
merkte hij droog op.
Ze dacht terug aan die zondagmiddag. Meteen schoot ze in de
lach. Lena pakte zijn arm en zei: 'Moet je horen.ik zal het
je vertellen.We hebben een jaar omgang met elkaar gehad,
maar moeder was er vanzelfsprekend tegen. Ik maakte het uit,
maar kon hem niet vergeten. Ik zocht hem ophij had een
kosthuis aan de Zuiderwegverdorienu weet ik ineens,
wie z'n vrouw is. Eén van de dochters van z'n hospitadie
lange die zulke uitdagende ogen had. Ik heb haar er altijd van
verdacht, dat ze jaloers was....'
HOOFDSTUK 15
We gaan nog even een paar jaar terug. Lena heeft die win
terse zondagmiddag weer in de herinnering teruggebracht. Hoe
verging het Jaap Witvliet, toen hij drie kilometer van zijn
kosthuis verwijderd na een woordenwisseling met zijn meisje
door haar min of meer hardhandig uit haar Fiat werd ge
werkt
Het vroor weliswaar niet op dit uur van de dag. Integen
deel, de zon scheen vrij fel, zodat de thermometer enkele gra
den boven nul wees. Maar het was toch te koud om in een
colbertjasje langs de weg te gaan.
De eerste gedachte van Jaap Witvliet was: Ze komt wel weer
terug. Natuurlijk komt ze straks terug. Ik ken haar. Binnen
vijf minuten heeft ze spijt van haar driftbui en weeet me
hier zonder overjas.
Desondanks zette hij er stevig de pas in, toen het Fiatje
uit het gezicht was verdwenen. Mooie toestand. Dat hij hier
liep was nog niet zo erg. Hier stonden nauwelijks huizen,
maar dichter bij de stad stonden ze aan beide kanten van
de weg. Wat moesten de mensen wel denken, als hij zo
langs kwam
Af en toe keek hij om, of hij haar wagentje nog niet zag
naderen. En na twintig minuten gelopen te hebben, begreep
hijZe meent het, ze laat me rustig dit hele stuk teruglopen
naar huis. Wat een duvel Morgen heeft ze van alles spijt.
Ik ken haar. Wedden, dat ze morgen of overmorgen met han
gende pootjes terugkomt Of dat ze me om een uur of zes
bij de brug staat op te wachten
Verrek., wat is het koud. Laat ik er een stapje op doen.
Goed om een verkoudheid op te lopen. Idiote meid om met
zo'n voorstel te komen. Dat zou immers een averechtse uit
werking hebben Moeder Keesom keek hem nooit van haar
leven meer aan, als-ie zoiets met haar enige dochter deed.
Of Piet, haar oudste broer, wachtte hem op om z'n zuster te
wreken. Hij had die snotneus een paar keer ontmoet. Onmid
dellijk had hij gevoeld, dat die boerenhufter hem niet mocht.
En dat werd te zijner tijd dan nog een zwager
O nee, nu niet meer. Lena zal het ditmaal wel ernstig ge
meend hebben. Alle mensen, ze was rood van woede. Tempe
rament had dat vrouwtje wel. Jammer, dat die moeder van
haar er zo tussen zat te stoken. Wat kon hem die boerderij
schelen Hij kon zelf z'n brood wel verdienen, zowel voor
zichzelf als voor Lena. Hij had immers een pracht loon Af en
toe een paar overuren, een fooitje en een snabbbeltje in de
schaarse vrije uren. Lena zou vast niet te klagen hebben
als ze met hem getrouwd was.
Kijk die mensen nu eens voor de ramen naar hem kijken. Ik
loop hier gewoon voor gek in m'n colbertje. Niet eens een
das om. Ze was ook zo haastig geweest. Niet eens tijd om
een overjas aan te trekken. Ik heb steenkouwe handen.
Een dik half uur, nadat Lena Keesom hem uit haar wagen
tje had gegooid, liep hij het bruggetje over. Waarschijnlijk
had Dientje hem al gezien, want nog voor hij gelegenheid had
om rond het huisje te lopen, opende ze de voordeur. „Kom
er gauw in", riep ze. „Hoe kun je nu zo op de weg lopen,
zonder das en jas. Moet je longontsteking krijgen?"
Hij betrad de gang, handenwrijvend, waarna ze de deur
achter zich sloot. „Waar is Lena gebleven?" Wat moest ze zo
onverwachts van je? Ik dacht, dat het uit was?"
Ze voelde zijn handen en schrok. „Kom gauw mee naar de
keuken, daar is het warmer dan in de kamer. Ik stook het
fornuis was op. Mal jong, om zo op de weg te lopen.."
In de keuken voelde hij de behaaglijke warmte. Hij pro
beerde een sigaret op te steken, maar zijn handen beefden zo,
dat Dientje de aansteker uit zijn hand nam en aanknipte.
Mopperend zei zei: „om een ziekte op je hals te halen, mal
jong. Waar is Lena gebleven?"
Hij zuchtte en trok aan zijn sigaret. „Dat is een heel ver
haal. Ze wil er vandoor. Met mij. Ik wilde niet. Dat is niet
de weg. Haar moeder heeft dat tegen me, omdat ik geen boer
ben. Kan ik het helpen Lena is rijk, maar dat kan me wat
schelen. Ik verdien zelf voldoende. Nu ja., ik kan niet alles
vertellen. Ze had een plan, dat ik afwees. Zoiets kan ik niet
doen.. Ze werd nijdig, begon te schelden en op het lest
stopte ze, deed het portier open en voor ik er op ver
dacht was, smeet ze me uit haar wagen. Meteen reed ze weg."
werd geprepareerd dat het vlek- en
brandvrij is.
Kan ik dan zomaar dat beursge
bouw binnenstappen, vraagt u zich
af. Op de meubelbeurs in Utrecht
bijvoorbeeld en ook op andere beur
zen zijn er speciale oriëntatie-dagen
voor het publiek. En deze worden
van tevoren bekend gemaakt. Men
is dan van harte welkom bij de
standhouders waar men tevens bro
chures en foldermateriaal kan krij
gen. Bovendien kunnen deze heren
en dames u vertellen waar men de
betrokken meubels in uw eigen
plaats, bij welke detailzaak dus, kunt
kopen.
En dat is nog niet alles. Heeft u nog
niet opgeloste problemen, kunt u
altijd terecht bij speciaal daartoe
opgerichte stands van voorlichting
op het gebied van de woninginrich
ting.
Op een beurs ziet u niet alleen heel
veel. U hoort ook eens wat. Zo wist
mij een standhouder in Utrechts
Jaarbeurshallen een interessant re
laas te doen over de verandering in
smaak wat het inrichten van de
woning betreft.
'De jeugd, mevrouw', zei-ie, desge
vraagd, 't is toch steeds de jeugd
die iets anders wil. Jonge mensen
brengen de veranderingen. Vóór de
oorlog wilde de jeugd veel chroom.
Er waren toen zeker vijftig fabrie
ken. die meubelen maakten met het
nodige chroom eraan. De ouderen
hielden meer van 'stijl', stoelen en
tafels met 'flespoten' en veel snij
werk. Van die vijftig fabrieken zijn
er na de oorlog nog geen tien over
gebleven.
Er is verandering in de vraag naar
het 'moderne' meubel. Zo'n jaar of
acht geleden was er om eens een
voorbeeld te noemen veel vraag
naar teakhout. Op het ogenblik is
palissander helemaal in. Ook zijn
tegenwoordige tweezitsbanken in
trek.
De jeugd brengt ontwerpers tot
nieuwe ideeën. Zelf nemen de jon
geren niet alleen nieuwe moderne
meubelen in huis. Zij maken er vaak
een ratje-toe van. Veel jongelui
houden van dingen-van-vroeger. Zo
is er toch ook ook nu weer belang
stelling voor de Queen Anne stoel.
HET MODERNE EIGENTIJDSE
MEUBEL
Van grote invloed op de woningin
richting is de woningbouw. De hui
dige één-gezinswoning en de flat.
Als reactie op het 'koude' van het
beton zoekt men warmte in de ro
mantiek; de jeugd vooral zoekt con
tact met het 'oude'. Anderzijds be
staat er niet alleen bij jonge men
sen belangstelling voor het moderne
eigentijdse meubel. Ook ouderen en
met name de 'midden klasse' kopen
graag een in strakke lijn uitgevoerd
en qua vorm bij de woning-van-nu
aangepast meubel. Het moderne
meubelstuk biedt immers niet enkel
comfort, maar is tevens praktisch,
gemakkelijk te onderhouden.
Een grote invloed op de koopge
woonten heeft ook de televisie. De
stoel of kruk waar Mies op zit, ziet
heel tv-kijkend Nederland. En dat
zijn nogal wat mensen. Vergeet niet
het meubilair in een toneeldecor.
Mensen zien het. Denken, hee wat
leuk, of vinden er niks aan. Maar
er blijft altijd wel iets hangen. En
vaak praten ze er na afloop van
zo'n stuk over.
U merkt het: het was een onder
houdend man, deze woningspecialist
Iemand die iets weet te vertellen.
Volgende keer wanneer óók u een
kijkje gaat nemen, hebt u kans dat
hij weer van de partij is. Kunt u
hem ook ontmoeten. En u weet het:
hij is niet de enige die voor u klaar
staat. Altijd doen, dus.
