^fdoutkakbossati
mpo
weekblad
nuts
om we
portW
rctpififi'
Niet een bril, maar de JUISTE bril
Mr. Opticien D. W. PASTOOR, Bergen
HET ADRES
SCHOORL
ViHflfM reme
wggy
PAARDRIJDEN
door
Maartje Zeldenrijk
Duintreffers-nieuws
Schaakclub 'Bergen'
Schoorlse Schaakclub
FWEEDE ELAD
DONDERDAG 16 JANUARI 1969
Vele tientallen jaren geleden had
de gemeente Schoorl binnen haar
grenzen een groot aantal hakhout-
bossen, alles te samen het particu
liere bezit van vele inwoners uit
Schoorl en omliggende gemeenten.
De diverse eigenaars waren voor
een groot deel boeren uit Schoorl,
Warmenhuizen, Koedijk, Bergen,
Zijpe en zelfs nog wel uit enige
verder gelegen gemeenten. Hoe
groot de lokale opervlakte van het
gehele bosgebied eens was is niet
meer bij benadering te zeggen, doch
het zal zeker een groot getal hec
taren geweest zijn. De oppervlakte
van de bossen afzonderlijk was erg
verschillend en het geheel bestond
uit een mengeling van grote en
kleine bossen of liever van bossen
en bosjes. Een bos, dat een hectare
groot was kon gevoegelijk voor 'n
groot bos doorgaan, maar toch wa
ren de meeste veel minder groot en
ook waren er nog heel wat van
klein tot zeer klein. Met dat zeer
klein denk ik aan een paar beken
de bosjes, te weten het nog niet zo
lang geleden verdwenen Laander-
bosje en het eveneens geruimde
naamloze bosje ten oosten van het
nog bestaande Brinklaantje.
Dit waren waarschijnlijk wel de al
lerkleinste bosjes, want ze waren
ieder voor zich niet veel groter dan
een paar honderd vierkante meter.
Het genoemde naamloze bokje was,
meen ik, in vroeger tijden het bezit
van iemand uit Warmenhuizen.
Het leeuwendeel van de opervlakte
bos strekte zich uit om de buurt
schap Aagtdorp. Dit verspreide
dorpje, gelegen op een hoge zand-
rug, die een heel eind in oostelijke
richting het polderlandschap in
dringt, was als 't ware geheel door
een veelvoud van in grootte varië
rende hakhoutbossen omringd.
Tot het gebied van Aagtdorp be
hoorde ook nog de gehele lage zuid
westhoek van de Aagtdorperpolder
met een aaneenschakeling van bos
sen en bosjes tot een heel stuk de
Teuglaan op in de richting van het
kanaal. Het sortiment bomen, dat
in de bossen voorkwam, was niet
bijzonder talrijk; het waren eik, es
doorn, berk, els, wilg en es. Onre
gelmatig door elkaar groeiend, doch
Bij verkoudheden
HIERTOE GERECHTIGD
VOOR VADER. MOEDER EN KIND
allen boomsoorten, die in hun jeugd
vlug opgroeiden. In de bossen op
de lage gronden groeiden veel es
sen, een hoog gewaardeerde boom
soort met talloze goede eigenschap
pen zoals vlug groeiend en tevens
rechtgroeiend, taai, gemakkelijk te
splijten, kortom voor onnoemelijk
veel doeleinden te gebruiken. Ten
slotte was het nog een buitenge
woon brandhout.
De es is het meest thuis op vochtige
grond, op de droge schrale grond
doet ze het lang zo goed niet en
komt ze dientengevolge maar wei
nig voor. Van de Aagtdorperbossen
op de lage gronden is geen enkele
boom overgebleven en wat wij er
vlak voor 1900 nog van gezien heb
ben was toen al slechts een scha
mele rest van het overweldigende
bosgebied, dat het eens geweest is.
Als ik alles zo overdenk, dan kom
ik tot de conclusie, dat het verwij
deren van de houtopstanden hon
derd jaar geleden al een drukke be
zigheid was en dat het zo zachtjes
aan is doorgegaan tot de laatste
stomp uit de grond gesleurd is. De
oorzaak van het opruimen der bos
sen zal wel geweest zijn, het ver
anderen der tijden en gewoonten
en mede daardoor is de waarde van
de bossen geleidelijk verminderd.
Andere mogelijkheden tot verwar
ming kwamen zich aanmelden en
omdat ze gemakkelijker en voorde
liger waren werden ze met graagte
aanvaard. Gebrek aan goede cul
tuurgrond door toename van de be
volking zal er zeker toe hebben bij
gedragen om de ontbossing te be
spoedigen. In de tijd toen turf nog
als bijna de enige vaste brandstof
in zwang was, zal een hakhoutbos
voor de eigenaar ervan buitenge
woon grote waarde gehad hebben
als bron waaruit de zo hoognodige
stookvoorraad kon worden aange
vuld. Wat zou er van het broodbak
ken terecht gekomen zijn als de
bakker geen takkebossen in voor
raad had?
Hoeveel jaren het hout moest groei
en om behoorlijk kaprijp te zijn is
mij niet bekend; ik geloof niet, dat
daar vastgestelde tijden voor gol
den, maar met twintig jaar zal het
wel al flink zwaar geweest zijn. Er
was hout dat licht en hout dat
zwaar genoemd werd. Het verschil
zal wel geweest zijn, dat licht hout
enige jaren jonger was als zwaar
hout, bovendien deed de gesteld
heid van de grond er ook het hare
aangemeten door
CONTACTLENSSPECIALIST
HOFLAAN 2 - TELEFOON 2202
Leverancier van alle ziekenfondsen
Uitsluitend specialistische behandeling
Brillen op recept van uw oogarts, worden snel geleverd
toe. Ik veronderstel, dat noodge
dwongen wel eens iets te vroeg tot
hakken werd besloten als b.v. de
oude voorraad uitgeput was.
Er zijn heel lang geleden tijden ge
weest, dat er eikebossen werden
aangelegd met als hoofddoel 't win
nen van de schors, die gemalen
werd om te worden gebruikt als
looistof waarnaar toen veel vraag
was als onmisbare grondstof voor
de vele looiersbedrijven. Dat eike
hout werd als het twaalf jaar oud
was - veelal nog jonger - in het
voorjaar gehakt omdat de schors in
deze tijd als de groeikracht begon
te ontwaken en de levenssappen
tussen de schors en het hout in be
weging kwam gemakkelijk losliet.
De schors werd door kloppen van
het hout afgewerkt. Het geschilde
hout werd als zg. hakhout verkocht
en het andere hout werd tot takke
bossen gemaakt en vond met veel
graagte een koper aan de broodbak
ker tot verwarming van zijn oven.
Ik heb er nooit iets van horen ver
tellen, zelfs geen gerucht heeft mij
bereikt, maar ik heb 'n sterk ver
moeden, dat ook hier in Schoorl op
de hoge gronden eens eikenbossen
zijn aangelegd voor dat doel, dat
zeker wel winstgevend zal zijn ge
weest vanwege de grote vraag. Als
ik denk aan het eikebos, dat nu nog
altijd een sieraad is aan de steile
|M
oostelijke helling van de binnenste
duinrand, vroeger algemeen bekend
als de „wildernis", en ik kan mij
net nog herinneren hoe wild het er
in oude tijden moet zijn geweest,
dan vind ik het helemaal niet on
mogelijk, dat ook dit langgerekte
bos eens voor dit doel is aangelegd.
In Schoorl zijn heden nog enige
kleine bossen aanwezig die bijna
geheel uit eiken bestaan.
Toen de bekende plantkundige, de
heer Van Eeden, uit Haarlem, hon
derd jaar geleden tijdens een van
zijn botanische wandelingen ook
Schoorl bezocht, heeft hij vol be
wondering naar het eikenbos op de
steile duinhelling opgezien. Wat
hem vooral trof was de weelderige
groei, die hij nog nergens zo in 'n
duin had aangetroffen. Hij verge
lijkt dit bos met een akkermaals-
bos uit de omstreken van Ooster
beek en hij vindt de overeenkomst
treffend. Van mensen, die hij op
zijn tocht ontmoet en waarmee hij
over verschillende zaken, het bos
betreffende, gesproken heeft, ver
neemt hij bovendien, dat ook de
opbrengst van het hout zeer bevre
digend is.
Superinténdant Kops heeft op een
dienstreis tot onderzoek van de hol-
landse duinen in een van de laatste
jaren van de achttiende eeuw, ook
Schoorl bezocht en maakt ook mel
ding van het bos aan de duinrand,
dat volgens hem een prachtige in-
DE DUINSTREEK
druk maakt door de weelderige bo-
mengroei.
Houthakken, zoals dat vroeger al
gemeen _werd uitgevoerd, was een
werk dat heel zeker wel vrij veel
routine vereiste. Het was merk
waardig om te zien hoe behendig
ze waren in het hanteren van de
zware houthakkersbijl waarmee ze
de bomen de een na de ander neer
haalden en bovendien hoe kunstig
afgepunt het ondereinde van de
stam op de stomp achterbleef. Dat
afpunten was denkelijk nodig om
het regenwater geen kans te geven
tot vergaren om zo rotting te voor
komen. De bomen lieten ze zoveel
mogelijk op de juiste plaats neer
vallen, zo op twee rijen met de
kruinen in het midden tegen el
kaar en met de stammen, dus het
zware hout, aan de buitenkant. Zo
werd een zg. houtpark gevormd,
waarvan men zo ongeveer een boe-
rewagen kon afladen. Een groot
bos, dat in zijn geheel gehakt werd
tot het houden van een publieke
houtveiling werd zoveel mogelijk
op parken van gelijke grootte op
dezelfde wijze neergelegd en ook
steeds met de dikke ondereinden
van de stammen naar buiten opdat
de eventuele gegadigden zich zou-
kunt u krijgen op een
jeugdspaarrekening (zilvervloot)
échte gezinsbank a|le inlichtingen bij de
alkmaar: centrum - overdie - hoefplan
bergen - castricum - egmond - heiloo
VOOR
GOED ONDERRICHT
IN HET
jaarlijks een strookje hakken en de
takken tot bossen maken, en ook
pen. De hele dag op knieën te lig
gen voor het hakblok met een sta
peltje takkebossen achter zich voor
beschutting tegen de koude wind
en dan de beloning: een cent voor
elke takkebos en van die cent gin
gen nog af de kosten van de wil
genteen.
Eigenaars van kleine bossen, die in
verder gelegen gemeenten woon
den, belastten gewoonlijk iemand
uit Schoorl of Aagtdorp met de zorg
over hun bossen die bestond uit
den laten verlokken tot hoog bie
den. Van de takken moesten takke
bossen gemaakt worden en er wa
ren altijd wel mannen aanwezig die
zich hiervoor beschikbaar stelden.
Voor takkebossen waren vaste ma
ten in omloop voor dikte en lengte,
bovendien behoorde in elke takke
bos een vast aantal knuppels aan
wezig te zijn, naar ik meen vijf of
zeven stuks, de rest werd aange
vuld met takken en twijgen en als
de hoeveelheid voldoende werd ge
acht bond men het geheel tesamen
met een taaie wilgenteen.
Wat de maten waren kan ik niet
zeggen, maar ik heb een vermoe
den, dat de oude nederlandse el er
wel aan te pas kwam. Meten werd
echter nooit gedaan, de takkebos-
senmakers waren zo goed in dit
werk thuis, dat alles altijd zonder
haperen verliep. Takkebossen ma
ken in de winter was geen aanlok
kelijk werk, maar het kwam in een
tijd met weinig verdiensten. Het
werd dus meer uit nood aangegre-
de schouw over sloten en beken op
tijd voor elkaar te maken en dan
nog alles wat tot 't onderhoud van
het bos nodig was. Voor deze men
sen was dat werk een welkome bij
verdienste. Een merkwaardigheid
was in de Aagtdorperbossen 't veel
vuldig voorkomen van de wilde
aardbei of bosaardbei, die in de tijd
van rijping werd geplukt als een
welkome lekkernij ofschoon ze erg
klein waren.
Het was interessant om in een pas-
geruimd bos een poosje tussen de
soms wonderlijk gevormde stompen
te dwalen waarvan de essenstom-
pen soms heel groot van omvang
en heel vreemde vorm konden heb
ben. Toch wekte 't ook een vreem-
U MIJNHARDT
'Jij begrijpt niets. Het was al weken uit tussen ons. Ik had
me er al mee verzoend. Waarom zou ik niet? De wereld is vol
lieve meisjes, zal ik daar gaan kniezen om één? Ik dacht:
graag of niet. Op de een of andere manier heb ik ook m'n trots.
Ja, ik ga daar bedelen om de gunst van een eventuele aan
staande schoonmoederik heb net zo lief. Ik zat vanmiddag
net te overwegen, of ik Dientje zou vragen mee uit te gaan.'
Ze keek hem geringschattend aan, maar begon toch te kleu
ren. 'Hoor hem.
'Ja. En daar toeterde Lena. Maar enfin, die episode is nu
voorgoed voorbij. Die komt nooit meer terug. Dus....' Hij
spreidde lachend z'n handen.
'Dus Dientje kan alsnog als eerste invalster gaan fungeren.
Merci, Jaap. Mag ik bedanken voor de eer?'
'Dat mag je niet. Enfin, blijven we lekker samen gezellig
thuis. Hier kunnen we ook plezier hebben, of niet?'
Ze keek hem enige tijd aan, waarna ze overeind kwam. 'We
gaan naar de kamer', besloot ze gedecideerd. 'Daar kunnen
ze van de weg af zien, wat we doen.'
'O, waren we dan wat van plan?' vroeg hij verbaasd.
Ze bleef voor hem staan, omdat hij zijn armen uitspreidde.
Jaapbegon ze dreigend.
'Zal ik een wagen huren?'
Dientje schudde haar hoofd. 'Veel te duur en zonde van
het geld. Trouwens, ik ga toch niet mee.'
Z'n handen vielen neer. Mistroostig keek hij voor zich uit.
'Lena zei het onderlaatst al: eigenlijk heb jij maar weinig
aantrekkelijks voor een vrouw, Jaap. Je bent helemaal niet
knap, eerder lelijk....'
'Die meid is gek.'
'Je hebt je figuur ook niet mee.
'Dat loopt wel los', hapte Dientje voor de tweede maal.
'Je hebt flaporen.
Alle.Waar die griet al niet op lette!'
'En altijd rouwrandjes om je nagels....'
'Dat is waar. Dat hebben moeder en ik al honderd keer ge
zegd. 'Ze greep zijn handen en bekeek zijn nagels. 'Zie je wel?
Je bent gewoon te lui om ze goed schoon te maken. 'Bedrijvig
liep ze om de tafel heen naar haar tasje en nam er een nagel
garnituur uit. Terwijl ze op de rand van de tafel ging zitten,
greep ze een hand en begon aan zijn nagels. 'Mannen die op
jouw leeftijd komen', oordeelde ze, 'hebben eigenlijk een vrouw
nodig. Wees blij, dat je dit kosthuis hebt. Moeder let er altijd
terdege op, dat je er goed uitziet en je kleren heel zijn.'
'Daarbij geholpen door twee schattige dochters.'
Ze keek hem met gefronste wenkbrauwen aan. 'Begin je
weer?'
'Het is de waarheid. Ik trek toch niemand van jullie tweeën
voor? Ans is ook een schat, net als jij.'
Bedankt. Wat ben ik nog meer?'
'Een harde. Ik wil je een prettige zondagmiddag en -avond
bezorgen en jij zegt nee. Zullen we naar Amsterdam? O nee,
je gaat niet met me, dat is waar ook.'
'Je andere hand. Kijk nu het verschil eens? Moet je voortaan
zelf doen, smeerpoetsje.
'Ja, zuster.'
'Plaag maar. Mannen kunnen blijkbaar niet anders.'
'Wees voorzichtig jongedame. Je weet op geen stukken na,
wat ik allemaal nog kan.'
'Moet ik nu bank worden?'
'Natuurlijk niet.' Doch opeens trok hij haar met een ruk op
zijn schoot en drukte zijn lippen op de hare. Geheel overdonderd
lag ze enkele ogenblikken in zijn armen. 'Dientje, heerlijke meid,
wat heb ik eigenlijk in Lena gezien, terwijl ik jou elke dag om
me heen heb?'
Toen ze wat tot zichzelf kwam, worstelde ze om los te komen,
maar de jongen hield haar stevig vast. 'Dientje, wat een fijne
mond heb je.Zullen we samen uit gaan, vandaag?'
Ze probeerde haar gezicht af te wenden. 'Laat me los, Jaap
ik zal je toch een watjekouw geven voor je brutaliteit.
'Dientje, je bent lief, je bent verschrikkelijk lief.... m'n
ogen zijn opeens wijd open. We gaan fijn uit, samen, jij en ik-
Ja?'
'Een op tater kun je krijgenhijgde ze verontwaardigd.
Iets in haar stem waarschuwde de jongen. Hij liet haar los.
Vrijwel onmiddellijk werkte ze zich bij hem vandaan en nadat
ze met haar voeten op de grond houvast had, sloeg ze hem twee
keer hard in het gezicht.
'Lammeling!' schold ze, vol woede en vernedering. 'Wie denk
je, dat je voor je hebt?'
De strafoefening had een onverwacht gevolg. Het bloed spoot
opeens uit Jaap's neus. Geschrokken keek hij haar aan en zocht
zenuwachtig naar zijn zakdoek. Het meisje zag het eveneens.
Gelijk was haar boosheid weg.
'Neeprevelde ze. Meteen liep ze naar de kraan en pakte
een washandje. 'Achterover je hoofd', beval ze, het natte doekje
op zijn neus drukkend. 'Nog meer achterover.... zak wat on
deruit.
Gedurende enige tijd hield ze het washandje op zijn neus, nog
steeds ontzet door de gevolgen van haar klappen. 'Hoe gaat het?'
'Betekent niks', antwoordde hij. 't Is zo wel over.'
Na een poosje nam ze het washandje weg en keek. Voor
zichtig veegde ze zijn gezicht schoon. Het bloeden had opgehou
den. 'Nog even zo blijven zitten', adviseerde ze. 'Ohet zit
ook op je jasen op je overhemd
'Wat kun jij slaan, zeg
'Doe dan ook niet zo gek. Je maakt me woest. Ik houd niet
van een dergelijke overrompeling. Dat doe je dan maar met
die Lena, maar ik ben er niet van gediend.'
'Sorry. Dientje.... je ziet er ook zo verleidelijk uit van
daag.'
Hij ging weer gewoon zitten, zijn kleren bekijkend. 'Ik ver
kleed me straks wel', zei hij gelaten, naar de bevlekte jas
kijkend.
'Een kop thee?'
Hij knikte, een sigaret opstekend. Zwijgend aanvaardde ze er
ook een. Terwijl ze een kop thee voor hem neerzette, bleef ze
bij hem staan. 'Datvpak zal ik morgen wel proberen schoon te
maken. In je overhemd zullen het wel roestvlekken blijven.
Je krijgt een ander van me.'
'Hoeft niet. Het was toch zeker m'n eigen schuld?'
'k Ben blij blij, dat je het inziet. Maar toch krijg je een
overhemd. Ik had niet zo hard moeten slaan.'
'En dat kun je', bevestigde de jongen, zijn pijnlijke wang
wrijvend. 'Enfin, zullen we maar constateren, dat we weer
quitte zijn?'
Ze begon te glimlachen. 'In orde. Laten we het maar verge
ten.'
Jaap dronk zijn thee op en kwam overeind. Terwijl hij voor
het meisje stond, zei hij. 'Ik trek een ander- pak aan en een
schoon overhemd. Dan huur ik een wagentje in de stad en
gaan we samen uit. Je mag toch wel iets aan me goed maken,
Dien.'
'Ik dacht, dat we quitte waren?'
Hij schudde zijn hoofd. 'Niet helemaal. Ik heb je gezoend,
maar ik kreeg niets van je terug.'
'Jawel, optaters.'
'Ik voel ze nog. Ik heb liever wat anders.'
'Dacht je, dat ik je hier ging zoenen?'
't Mag best, maar je doet het toch niet. Nou? Ga je mee?
Lena bestaat niet meer voor me. Jij wel. Of wil je de hele
zondagmiddag en -avond thuis blijven? Voor het raam zitten
koekeloeren? Wees es vlot.
Tenslotte knikte ze. 'Oké, jij wint. Maar haal me niet hier
op. Ze kletsen toch al zo graag. Ik loop wel naar de brug.'
Hij pakte haar beet en draaide een paar keer met het meisje
rond. 'Meid, Dien, je zult eens zien, wat een leuke uurtjes we
samen beleven.'
HOOFDSTUK 16
In huize Langeveld had men na enige tijd door, dat de beide
dochters waarschijnlijk elk een jongen hadden. Maar wie? Ans
deed geheimzinnig en Dien eveneens. En waren twee, drie
aovnden in de week weg. Dat er enig verband was tussen het
vertrek van kostganger Jaap en de oudste dochter, had nog
niemand door. Zelfs Ans niet, die teveel bezig was met haar
eigen verliefdheid. En op een zonnige voorjaarsmiddag wilde
Langeveld wel wat meer weten over de avonturen van zijn
dochters. Het was zaterdagmiddag en Ans had met haar zus
snel afgewassen waarna ze naar haar kamer liep om zich te
verkleden. Ook Dientje scheen een dergelijk plan te hebben.
Ans kwam vrolijk zingend beneden om in de kamer haar
schoenen aan te trekken. Langeveld keek zijn eenentwintigja
rige dochter aan en vroeg zonder omwegen: 'Wie is het?'
Het meisje schrok. Uit haar gebogen houding kwam ze over
eind. 'Wat bedoelt u?'
'Heel eenvoudig', vervolgde Langeveld rustig: 'hoe heet-ie?
Wat doet-ie? Waar woont-ie? En hoe lang ken je hem al.'
Het meisje begon te kleuren. 'Hoe weet u het?'
De man begon te lachen. 'Verliefde vrouwen verraden zichzelf
op verschillende manieren. Jij bent verliefd, dat zie je al
weken. En moeder eveneens. We laten jullie vrij, dat weet je
wel. Deze tijd is nu eenmaal anders dan in mijn jonge jaren.
Maar als het serieus is, willen moeder en ik toch graag wat
meer weten. Vertel op, zus.'
't Is een jongen van Sonnevelt, de smid. Uit de Purmer. Cor
heet hij. Hij komt dinsdags nogal vaak op kantoor. Zo is het
begonnen.'
de gewaarwording op te bedenken,
dat wat korte tijd geleden nog een
aaneengesloten bos was, zich nu
voordeed als een kaal stompenveld.
Als tenslotte van de grote en kleine
stukken afgehakt bos het hout en
de takken door diverse kopers en
eigenaars waren weggehaald dan
stompen omgespit door houthakkers
werden de open plekken tussen de
of andere gegadigden waarvan de
toeloop soms groot kon zijn. De ge
spitte bosgrond tussen de stompen
werd meestal beteeld met aardap
pelen, die in de humusrijke grond
goed gedijden en waarschijnlijk
door de beschutte ligging en de
versheid van de grond verschoond
bleven van de gevreesde aardappel
ziekte, waarvan men toendertijd
nog volkomen machteloos tegen
over stond. De Aagtdorpergrond le
verde buitengewoon lekkere aard
appelen op en de bekendheid daar
van was wel een goede aansporing
tot het betelen van de bosgrond tus
sen de stompen, wat trouwens maar
voor één zomer mogelijk was.
JAN POOL.
I
Zes leden van de tafeltennisvereni-
ginig „Duintreffers" hebben weer
voor opmerkelijke prestaties ge
zorgd. Twee meisjes t.w. Joke v. d.
Ploeg en Greetje Borst en twee jon
gens t.w. Frans Munk en Jan van
Langen hadden zich geplaatst, resp.
voor de tienkamp meisjes A en
jongens B.
En bij de heren plaatsten zich voor
de Tienkamp 3e klas T. Steenman
en J. Delis.
Deze tienkampen werden samenge
steld door de K. T. C. van de afde
ling N.H.N.K. Hierin worden geko
zen diegene die over de eerste helft
van de competitie het hoogste winst
percentage hebben behaald.
Tienkamp meisjes A:
1. IJ. Rijper, Spirit, kampioen.
2. N. Schaap, Spirit.
3. H. Bakker, W. F. Treffers
4. I. Botman, W. F. Treffers
5. G. Borst, Duintreffers
6. I. Rijper, Spirit
7. J. v. d. Ploeg, Duintreffers
8. C. Baas, W. F. Treffers.
9 N Way, Spirit
10. L. de Nijs, Spoetnik
Tienkamp jongens B:
1. J. Smit, Dito, kampioen.
2. J. Kramer, Spirit
3. F. Mink, Duintreffers
4. Th. Kraakman, Spirit
5. M. v. Dalen, Spirit
6. J. de Jong, D.S.S.
7. J. van Langen, Duintreffers.
8. J. Vriesman, Petten
9. J. van Kleef, Spirit
10. C. van Kleef, Spirit
Tienkamp heren 3e klas:
1. J. Cnossen, Tetak, kampioen
2. J. Delis, Duintreffers
3. J. Bouwes, Servita
4. A. Schipper, Spoetnik
5. P. Dekker, W. F. Treffers
6. C. Brasser, Reactie.
7. W. van 't Hek, Disnie.
8. T. Steenman, Duintreffers
9. W. Kouwenhoven, W. F. Treffers
10. J. de Boer, Tetak.
Na een gelijk spel en een nederlaag
heeft de s.c. „Bergen" in haar derde
wedstrijd de punten gedeeld met Wee-
nink IV uit Beverwijk.
Bergen Weenink IV
1. S. Pielaet - R. van Buren 01
2. J. Veis - H. Nijssen 1O
3. I. W. Kingma - G. Som-
meling 01
4. G. F. van Brenk - Oldenziet 01
5. Mevr. Veis - J. Lassche 10
6. E. Braaksma - v. d. Meeberg 10
7. C. Houtman - H. Sommeling 01
8. J. v. d Ham - Gerritsen 10
9. A. Overbeek - J. Bloemendaal 10*
10. K. de Vries - J. Muyen jr. 01
Gespeelde partijen 10 januari j.l.
J. van Loo - W. Ruis 1 0
P. Vlam - J. S. Potma 1 0
H. Olderich - J. L. van
Zoolingen 1 0
F. Schoen - Nagy 1 0
M. Slot - F. de Jong 1 0
G. Kooy - R. Peters
G. Minkema - J. L. van
Zoolingen 0 1
