lacht op een
J
Slagerij Biskanter
N.V. WASSERIJ
HARTOG WORMERVEER
Wij heropenen
op 28 februari officieel
ons
filiaal te Bergen
k. bregman
2 jaar verzekerd tegen verlies
en diefstal
Th. Veldman
Ouder te worden
zonder te verouderen
NU VOORDELIG VLEES
bij aankoop van vlees
Vrijdag en zaterdag
BELEGGEN
ZONDER
ZORGEN!!
boerderij
WERKSTER
Wij gaan door met
onze goedkope
kippen
Goedkope
aardappels
Alleen in de
Goedkope
Groentehal
Stukje tuingrond
woonhuis
De heer Tuithof wordt onze nieuwe filiaalhouder in het
filiaal te Bergen, Kleine Dorpsstraat 1 telefoon (02208)
2387.
Wij zijn er van overtuigd, 1x bij Hartog altijd bij Hartog.
manuscript
HOOFDSTUK 20
Waarin rechercheur Maast moet optreden
Terwijl rechercheur van Ginkel naarstig zocht naar vinger
afdrukken, vroeg hij aan zijn collega, die in gedachten verzon
ken midden in het vertrek stond: „Werkte die Spetel hier
alleen? Het komt me voor dat ik hier verschillende soorten
afdrukken krijg."
Hij had een soortement secretaresse, juffrouw Boeree uit de
Spechtstraat. Ze dekte haar baas altijd en in ieder opzicht."
„Kan wel zo'n beetje uitkomen," bromde de ander. „D'r is wel
wat uit te halen, dacht ik."
De ogen van rechercheur Maast werden plotseling heel groot.
Er kwam een gedachte in hem op, waar hij zelf van schrok.
„Zegje brengt me op een ideeIk zag hier, net toen ik
de straat inliep, drie kerels uit het huis komen. Ze reden weg
in een grote zwarte wagen. Nogal vrij snel."
Van Ginkel kwam overeind. Hij begon te lachen toen hij re
ageerde: „Daar heb je hem weer met 'n grote zwarte wagen. Jij
kijkt 's avonds te veel naar de televisie."
„Die heb ik niet eens," mompelde Maast. „Zeg, wie is er met
je mee gekomen?"
„Oldemars en De Vrienne."
Maast was ineens een en al actie. „Ik neem Oldmars mee. Even
kijken in de Spechtstraat. Als het inderdaad zo is, als Spetel
van de week zei, dat ze naar een manuscript zoeken, van dat
boek bedoel ik, dan kunnen ze van hier naar de Spechtstraat
gereden zijn en ligt dat kind onder het mes. Vooruit
Even later stoof een kleine politiewagen weg met agent eerste
klas Oldemars achter het stuur en een gespannen rechercheur
naast hem. In de Spechtstraat, waar ze enkele minuten later
aankwamen, zette Oldemars de wagen aan de overkant. Beiden
liepen naar de deur van nummer zeven. Maast belde aan, lange
tijd zijn vinger op het knopje houdend. Gelijk keek hij rond
en wees naar een grote zwarte auto, die aan het eind van de
straat stond. „Nou, wat heb ik gezegd? Dezelfde wagen die ik in
de Hobbelstraat zag staan. En waarin drie kerels wegreden.
Ze moeten dus hier in de buurt zijn en ik durf er wat onder te
verwedden, dat ze boven zijn bij die Emie."
„Zal ik de deur intrappen?" vroeg de forsgebouwde politieman.
„Ik weet beter," zei Maast. Gelijk belde hij aan bij het beneden
huis, waar de deur vrijwel meteen werd geopend. Misschien
hadden de bewoners de politieauto al gezien.
„En?" vroeg een man in overhemd, de beide mannen vragend
aankijkend.
Juffrouw Boeree niet thuis?" vroeg Maast.
„Ik dacht van wel," antwoordde de bewoner. „Hoezo? Is er wat
met haar?" Hij kende de rechercheur omdat deze al eens meer
bij Emie Boeree op bezoek was geweest.
„Ik ben bang van wel. Hebt u een sleutel van haar voordeur?"
De man knikte. „Jawel. Ze huurt boven twee kamers van ons.
Wacht, ik zal hem even halen."
Een minuut later opende Maast de trapdeur en liep naar bo
ven, gevolgd door de politieman in uniform. Ze openden de
gangdeur, maar die lag verlaten. Daarna gooide Maast een
andere deur open. Voor zijn ogen vertoonde zich het eigen
aardige beeld, dat op de divan een jonge vrouw zat, die hem
glimlachend aankeek. Het was Emie Boeree. En in de andere
hoek van het vertrek stonden drie mannen geschrokken te
kijken.
Oldmars, gewend handelend op te treden en ingelicht door het
verhaal dat Maast tijdens de korte rit van de Hobbelstraat
naar de Spechtstraat had gedaan, pakte zijn revolver. „Handen
op, jongens, en draai jullie allemaal een halve slag om. Die
j kant is veel mooier om te bekijken."
Het drietal gehoorzaamde, wel inziende, dat ze het moesten
j afleggen.
Maast keek bezorgd naar het meisje. „Alles in orde, juffrouw
Boeree?" vroeg hij.
„Kijk, kijk, daar is onze vriend, meneer Maast. Wilt u wel ge
loven, rechercheur, dat het voor de eerste keer van m'n leven
is, dat ik blij ben met uw bezoek."
Maast knikte opgelucht. „Nou, dan zijn we allebei in onze sas.
Wat kwamen de heren doen? Ging het om 't manuscript?"
Emie knikte en wees naar de rommel, die het tweetal al ge-
aakt had. „Huiszoeking zonder bevel van de politie. Dat is
toch wel een beetje gek, vindt u ook niet?"
Maast schudde zijn hoofd. „Je bent een rare, Emie. Maar ik
ben blij, dat je ongedeerd bent. Je baas ligt onderhand wel
in het ziekenhuis. Ze zijn in de Hobbelstraat ook aan het
zoeken geweest. En toen ze niets konden vinden - dat neem
ik aan - hebben ze uit wraak je baas mishandeld."
De lach op Emies gezicht bevroor. „Hebben ze hem erg toegeta
keld? Ba, wat een rotstreek. Dat is zeker het werk van die
lange daar."
Maast liep op het drietal af, dat met de handen omhoog met
hun gezicht tegen de muur stond. E'n voor één draaide hij
de gezichten om, zodat hij ze kon bekijken. Schouderophalend
kwam hij terug. „Geen bekenden van ons."
Het lag Emie op de lippen om te zeggen: Die lange is een Am
sterdamse gangster en heet Bram, maar dat was zaak van de
politie om het uit te zoeken.
„Hoe is het met Flip?" vroeg ze.
„Ja, kind, dat weet ik niet. Daarvoor moet je bij de dokter zijn.
Misschien valt het wel mee. Hij was half bewusteloos toen ik
hem vond."
Nu kon het haar niets meer schelen. Ze wees op de langste
man van de drie en zei: „Dat zal zijn werk wel geweest zijn.
Hij bedreigde mij ook. Bram is zijn naam. Waarschijnlijk zul
len ze in Amsterdam wel wat van hem weten. Daar komt hij
.vandaan."
Maast keek verbaasd naar het meisje. „Ken je hem? Jij hebt
vroeger immers in Amsterdam gewerkt?"
Emie monsterde met een beledigd gezicht de politieman. „Waar
ziet u me voor aan, meneer Maast? Met zulk slag mensen heb
ik gelukkig nooit contact gehad. Ik houd best van een geintje,
maar geen gangstermethoden."
„Kun je rijden?" vroeg Maast.
In antwoord diepte ze uit haar tas het rijbewijs. „Het papiertje
heb ik al lang. De wagen komt misschien ook nog eens een
keer."
„Er staat een grote zwarte auto aan het eind van de straat. Rijd
jij hem maar hierheen, dan zullen we onze vangst daarin weg
brengen naar het bureau. Kunnen Oldemars en ik ze in de gaten
houden tijdens de rit."
Emie kwam hoofdschuddend overeind. „Alles wat ik gedroomd
heb, maar dat ik rechercheur Maast nog eens een dienst zou
bewijzenEnfin, je kunt nooit weten, waar het goed voor is.
We doen het. Ze keek hem triomfantelijk aan. „Heb ik een wa
pen als u het ons weer eens lastig komt maken."
Maast haalde verachtelijk zijn schouders op. „Jullie hebben geen
wapen nodig. Daar zijn jullie slim genoeg voor. Alleen veron
derstel ik, dat Spetel ditmaal te veel hooi op zijn vork heeft
genomen. Wat wij nooit konden bereiken, is, dat hij nu een pak
slaag kreeg. Ik heb het hem in gedachten wel eens toegewenst.
Maar nu het gebeurde, vind ik het niet leuk meer. Idioot, op de
een of andere manier heeft hij een zwak plekje bij me. Kom op,
Emie haal die wagen op."
In het politiebureau aangekomen werd het drietal voorlopig
opgesloten. Daarna nam Maast Emie mee naar de recher
cheurskamer, waar hij haar alles liet vertellen over de invasie
van het edele drietal.
Maast schreef gedurende haar relaas ijverig. „Zo, dus het ging
allemaal om het manuscript van dat boek, nietwaar? Waar die
advertentie betrekking op had. Vertel eens - dit is zuiver een
privévraag - is het nu werkelijk zo'n opzienbarend boek? Ko
men er bekende stedelingen in voor?"
Emie wist niet dadelijk antwoord te geven. Ze zou kunnen zeg
gen: Ben je mal, dat manuscript is een verbeeldingsvrucht
van Flip. Met andere woorden: het bestaat helemaal niet. Doch
het was niet haar taak om dit wereldkundig te maken. Tenslotte
was het Flips uitvinding en hij moest verder maar zien wat hij
met zijn plan deed. Derhalve maakte ze er zich met een smoesje
af. „Beste meneer Maast, het is niet de gewoonte bijzonder
heden over een boek te vertellen vóór het is verschenen. Wacht
dus af tot Flip wat opgeknapt is en vraag het hem. Ik heb het
recht niet geheimen te verklappen."
Maastglimlachte. „Jullie tweeën passen goed bij elkaar. Als
het maar zuivere koffie is."
Wij doen niet in onzuivere koffie, niet in surrogaat of wat dan
ook,' pareerde Emie op afgemeten toon. „En als u klaar bent,
wil ik wel graag naar het ziekenhuis. Tenslotte is hij mijn
baas."
Maast klapje zijn boekje dicht. „Volgende week loop ik wel
even langs met het proces-verbaal. Voor je handtekening.
Wens Flip sterkte van me. We bakkeleien wel eens met el
kaar, maar dit gun ik hem toch niet."
„Dat is tenminste fideel," vond het meisje.
In het ziekenhuis kreeg ze te horen dat de patiënt enkele
inwendige kneuzingen had en een hersenschudding. Alsmede
enkele vleeswonden. Kwestie van een paar weken, dan is hij er
wel weer bovenop. Ja, u mag de patiënt even zien en spreken.
Maar hoogstens tien minuten. Voorlopig heeft meneer rust nodig.
Emie begroette hem met een glimlach. „Zo, pechvogel. Zo te
zien hebben ze je aardig ingekapseld."
Flip probeerde te glimlachen. „Aardig dat je komt. De eerste
dagen ben ik wel buiten dienst, vrees ik."
„Ik neem de honneurs wel waar en zal eerlijk opdelen. Enfin,
ik heb een goed bericht voor je. Je aftuigers zitten achter slot.
Drie in getal. Klopt dat?"
Hij knikte. „Ze waren met z'n drieën. Eén, een lange snuiter,
scheen zo'n beetje de baas."
„Nou, baas of knecht, ze zullen hun portie krijgen, reken maar."
„Ik ben blij dat ik je ongedeerd zie. Ik was bang, dat ze van mij
naar jou zouden gaan."
De jonge vrouw knikte. „Deden ze ook. Ze begonnen bij mij
eveneens de zaak ondersteboven te halen. Apropos," voegde ze
er met een stalen gezicht aan toe: „Ze hebben het manuscript
niet gevonden."
„AiHou' op, Emie, laat me niet lachen, want alles doet me
nog pijn."
„Oké baas. Ik wist ze van het lijf te houden door ze te tegen
elkaar in het harnas te jagen. Toevallig zag onze vriend Maast
het drietal uit de zaak komen. Hij vertrouwde het niet."
„Ik herinner me dat hij bij me was."
„Toen ze jou hierheen hadden getransporteerd, kreeg hij een
helder ogenblik en reed als de wind naar de Spechtstraat. Zodat
hij de heren gelijk kon inrekenen."
„En van hen was de man die me van de week schaduwde."
Ze knikte. „Klopt. De ander volgde mij. Het zullen ook wel de
genen zijn die de eerste keer inbraak pleegden. Mensen, baas,
het is wel de stunt van de eeuw, die jij hebt bedacht met je
boek over 'Liefdeleven van mijn bazen'."
„Het is me wel iets uit de hand gelopen," gaf hij toe.
„Niemand kon voorzien dat het zo'n opschudding zou veroor
zaken. In aanmerking nemende dat men inbraken pleegt en jou
mishandeld, schijnen er verscheidene kopstukken in onze goede
stad te wonen, die het met de zeden niet zo nauw nemen. Wat
moet ik maandag doen als er iemand komt die zo graag een
passage geschrapt wil zien?"
„Mensen die met alle geweld wat van hun geld kwijt willen,
moet je nooit tegenhouden, Emie. Leer dat van mij."
Ze knikte nog eens. „Als ik je zo zie liggen ben je wel een
goeie leermeester, baas. Dat is een feit."
Een zuster kwam waarschuwen dat het bezoek niet langer
mocht duren. Dus kwam Emie overeind, boog zich over de pa
tiënt en drukte voorzichtig haar lippen op het plekje voorhoofd
dat tussen het verband uitkwam. „Sterkte baas," zei ze zacht
en hartelijk. „Morgen kom ik weer. Elke dag, net zo lang tot
je beter bent."
Maar even later op straat had ze de grootste moeite haar tra
nen te weerhouden. Wat zag hij er uit. De beesten hadden hem
schandalig toegetakeld. Het is te hopen dat ze een flinke straf
krijgen.
Uw horloger/juwelier
Jan Oldenburglaan 3
Bergen N.H.
Methusalem, de historische figuur
die ieder kent, ook al slaat hij nooit
een oog in de bijbel, is een symbool
van de ouder wordende mens die
nochtans tot grote daden in staat
blijft. Zolang er mensen op aarde
zijn geweest is er gezocht naar die
steen der wijzen: hoe zo lang moge
lijk te leven, met behoud van zoveel
mogelijk van de natuurlijke krach
ten. In de middeleeuwen waren er
'levenselixers' voor de zeer rijken.
Zij bestonden voornamelijk uit ver
malen edelstenen. Naarmate de we
tenschap vorderde, kreeg de ver
vaardiging van 'leven verlengende'
stoffen een minder kostbaar, maar
bovendien effectiever karakter.
Middelen ter bevordering van de
spijsvertering, de afvoer van giftige
stoffen uit het organisme, later de
aanvulling van de natuurlijke vita
mine-voorziening en dergelijke, zijn
thans gemeengoed. De geriatrie (het
onderzoek naar en de leer aan het
afremmen van verouderingsver
schijnselen) is een speciale studie
geworden. Zij is niet in de eerste
plaats gericht op het verlengen van
het leven maar op het verzekeren
van de gezondheid van de ouder
wordende mens. En intussen heeft
de studie van verouderingsverschijn
selen in Roemenië geleid tot de ont
dekking van procaïn, dat in combi
natie met vitaminen vooral nuttig
blijkt bij de bestrijding van vroeg
optredende veroudering. Een neven
effect van de verlenging van het
leven is een nieuw probleem: hoe
de potentiële activiteiten van al die
oudjes zowel ten dienste van de
maatschappij als voor hun eigen wel
zijn tot hun recht te laten komen.
per 500 gram
DOORREGEN LAPPEN zonder been 1,15
LAMSKARBONADE 1,65
MAGERE LAPPEN 2,90
LAMSBOUT 3,40
LAMSROLLADE 1,50
250 gram LEVERWORST 1,00
250 gram METWORST 1,10
per 500 gram
MAGERE PAARDELAPPEN 2,50
LAPPEN 1,40
BIEFLAPPEN 2,75
ROSBIEF 3,00
250 gram PAARDE BIEFSTUK 1,75
100 gram TARTAAR 0,60
100 gram boterhamworst voor 29 cent
STATIONSSTRAAT 17 - BERGEN
Er kan maar één aandelenspaarplan
gebaseerd zijn op de ijzcrsterke
groeifondsen.
Vraag advies omtrent dit
unieke spaarplan b(j
MAKELAAR-TAXATEUR O.G.
lid N.B.M. - makelaarscombinatie N.H.N.
Turlweg? BERGEN N.H
Tel. 02208-4414
Te koop
met pl.m. 3 ha gras
land
Te bevr. tel. 02209 -
13 43.
GEVRAAGD
1 middag per week.
Mevr. Van der Klugt,
Dorpsstr. 3, Bergen
Tel. 3678 na 18.00 uur.
Pl.m. 1200 gram voor
Pl.m. 950 gram voor
Pl.m. 750 gram voor
Pl.m. 700 gram voor
ƒ4,00
ƒ3,25
ƒ2,75
ƒ2,50
Zeeuwse binten 38 cent per kg
Per zak slechts 35 ct. per kg.
Dorpsstraat 86 Tel. 2069
Bergen
Waar je een zakje heerlijke
gesneden soepgroente kunt
kopen voor slechts 25 cent
te huur gevraagd
voor het telen van groenten.
Pl.m. 500 - 1500 m2, in Schoorl
of directe omgeving.
Aanbiedingen onder nr. 622
aan bur, van dit blad.
Te k.a. Geh. vrijst. prima on-
derh. zeer gunstig gel.
te Schoorl, erf en tuin tes. gr.
pl.m. 1000 m2.
Ind. beneden: hal - trapopg. -
woonk. - slaapk. - gr. keuken
- bijk. - W.C. en douche.
Boven: overl., 2 slaapk.
Binnenk. vrij te aanv. beh.
goedk. B. en W.
Vraagprijs ƒ65.000,
Inl. S. G. Wit, N. Niedorp, tel.
02261 - 202.
ben. bij Not. Waltjen Schoorl-
dam, tel. 02209 - 1224.
De heer en mevrouw Tuithof willen u graag van
dienst zijn met advies voor uw stoom- en was
goed.
Uw stoom- en wasgoed kan worden gehaald en
gebracht.
Het kan ook in de winkel worden afgegeven en
gehaald.
Zaterdagmiddag zjjn wjj echter gesloten.
