Sint Nicolaasattractie 1970
2 grote verlotingen
Een 10-daagse vliegreis voor 2 personen
naar Oostenrijk
naar Mallorca
TEVENS VELE GELDPRIJZEN
HERFST
BÖSWEN
ie prijs tweede venoting op ii-i 2-1970 ^en 15-daagse vliegreis voor 2 personen
Bijeenkomst Kerngroep Randweg
1e prijs eerste verloting op 26-11-1970
Beide reizen worden geheel verzorgd door het reisbureau 'DE MAGNEET' te Alkmaar
Aanvang der aktie 6-11-1970 tot en met 5-12-1970 Koopt bij de Schoorlse middenstand en u ontvangt bij aankoop van 2,50 een lot.
Zaterdag 28 november intocht van St. Nicolaas met kinderfeest in de Toeristenkerk. Aanvang 14.00 uur.
Trim-Duinloop
Bazar in Westerkimme
De zg. 'weg achterom" heeft inmiddels al heel wat tongen en pennen in be
weging gebracht en, om de bevolking van Bergen en Schoorl in te lichten
over het tracé van de nieuwe weg, zijn in de gemeentehuizen kaarten opge
hangen waarop men kan zien hoe de nieuwe weg zal komen te lopen.
Het beginpunt van de weg is gepland aan de Bergerweg tussen 'Extase' en
het dorp Bergen. Ze gaat vervolgens naar het Noordhollands Kanaal, pas
seert de Damweg, loopt dicht langs Schoorl-Oost en loopt verder door de
polder naar de Hondsbosse Zeewering.
Uiteraard moeten de nodige kunstwerken worden aangelegd, er komen o.a.
viaducten over de Hargerweg, de Zandvaart, de Jaagkade, de Teugelaan en
de Regbertslaan. Er is een half klaverblad geprojecteerd op de plaats waar
de provinciale weg vanuit de I.angedijk Rijksweg 9 kruist. Er zyn gelijk
vloerse kruisingen met de Munnikenweg te Camperduin, toy de nieuwe
geprojecteerde weg vanaf de hoek bij Pot, bij de Laanweg en de Damweg, bij
de aansluiting van de provinciale weg uit de richting Langedijk, bij de
Kogendjjk en de Bergerweg. Vanaf de randweg kan men met 2 lussen op de
Hargerweg komen.
En voorafgaande aan de hearing die
op 3 november werd gehouden, hield
de Schoorlse Kerngroep Randweg
vorige week donderdag in de Vier
sprong een bijeenkomst waar de be
zwaren tegen de weg nog eens uitge
breid uit de doeken werden gedaan.
De zaal was bijna te klein om alle
belangstellenden te herbergen en er
werd uitgebreid van gedachten ge
wisseld.
De vergadering werd gepresideerd
door de heer Bierman die ijverig
werd gesecondeerd door de andere
leden van de Kerngroep. Men had
de bijeenkomst goed voorbereid
middels een clipover werden enkele
kernpunten duidelijk onder de aan
dacht van het publiek gebracht.
De heer Bierman stelde in zijn in
leiding dat de Kerngroep nu onge
veer 12 man sterk was, over de weg
vertelde hij dat deze 4-baans zou
zijn en een breedte zal krijgen van
totaal 85 meter, inclusief de wegen
voor het langzaam verkeer. De be
zwaren van de groep zijn dat de weg
veel te dicht langs de woonkernen
komt, dat de weg ander verkeer zal
aantrekken die deze route eigenlijk
helemaal niet behoeft te nemen en
dat het landschap wordt aangetast,
ook al omdat een 12-tal boerderijen
zal moeten verdwijnen.
Als streefpunten kent de Kerngroep:
grotere afstand tussen weg en be
staande en nog te plannen bebou
wing omdat de luchtverontreiniging
en het lawaai onoverkomenlijk wor
den geacht op deze korte afstand.
Deze afstand zou eigenlijk 2 km moe
ten zijn, maar met voldoende aange
paste bebossing kan men deze af
stand tot 5 a 600 meter inkrimpen.
De Kerngroep heeft al diverse con
tacten gehad met instellingen zoals
de ANWB, en de Ver. Nieuw Ber
gen. Als aktiviteiten voor de toe
komst werden genoemd een hand-
tekeningenaktie en het uitoefenen
van invloed op gemeenteraadsleden.
Men sprak af aan de leden van Ge
deputeerde Staten te vragen wat het
doel was van de weg en of GS wis
ten hoeveel mensen er binnen de 500
meter van de weg woonden. Ook
zal men vragen of er nog een nieuwe
Rijksweg komt. Want, zoals bekend,
de in discussie gestelde weg wordt
door de provincie aangelegd. Verder
zal men vragen of B en W van
Schoorl al bepaalde toezeggingen
hadden gedaan en zo ja, of B en W
beslissen of de gemeenteraad.
Na de pauze werden suggesties in
gewacht van de toehoorders. Er werd
voor gepleit aktiegroepen tegen de
weg uit andere plaatsen niet in de
wielen te rijden, er werd opgemerkt
dat de weg niet op 500 meter maar
op slechts 150 meter van het plan
Evendijk zou komen en dat deze af
stand t.o.v. Schoorl Oost slechts 80
meter -zou zijn. Enkele aanwezigen
waren van mening dat de nieuwe
weg een ontlasting zou betekenen
voor de Duinweg en de Heereweg,
iemand had berekend dat op 'n zon
dagmiddag in de zomer in 4 uur tijd
3000 auto's langs de Duinweg rijden.
Deze bezigheid werd door de heer
Bierman 'wandelen met de auto' ge
noemd, m.a.w. stapvoets bumper aan
bumper rijden.
De nestor van de aktiegroep, de heer
Blom, vond dat men zo snel mogelijk
moest proberen een weg aan te leg
gen van Hargen aan Zee naar het
Noordhollands Kanaal. En dit was
ook het eerste alternatief dat werd
gesteld, n.l. een weg direct vanaf
Hargen naar het kanaal en de Rijks
weg 9 zou 4-baans moeten worden.
En als men dit doet hoeft er eigen
lijk helemaal geen randweg te wor
den aangelegd. Maar het hoofdthema
van de vergadering was toch wel de
eis: opschuiven die weg, zo ver mo
gelijk in oostelijke richting.
Uit de discussies concludeerde de
heer Bierman dat men het bepaald
eens was met de wensen van de ak
tiegroep, want toen hij vroeg wie er
vóór het huidige tracé was, stak nie
mand zijn vinger op. Overigens zij
vermeld dat de Kerngroep reëel ge
noeg is om te erkennen dat de Duin
weg en de Heereweg ontlast moeten
worden. Men is dan ook niet tegen
de weg an sich, maar verlangt, zoals
gezegd verlegging in oostelijke rich
ting. Met de opwekking vooral de
hearing op 3 november in de Roode
Leeuw te gaan bezoeken werd de bij
eenkomst besloten. Elders in dit
blad vindt u een verslag van deze
hearing.
Over blad-bedekte paden,
Ritselend onder onze voet,
Gaan wij voort, wel wat weemoedig
ln het diepst van ons gemoed,
Om het schone dat vergaat,
En nu sterven gaat.
Maar zelfs in het sterven is veel schoons,
Dat ons in 't bos omringd.
Een kleurenpracht als afscheidsweelde,
Dat ons tot loven dringt.
Doch als ook dit geheel verdwijnt,
En 't is of 't al verdort, verkwijnt.
Dan weten wij dat in 't verborgen
Gewerkt wordt aan een nieuwe morgen,
Na regen, storm en wintertijd,
Zal weer de lente komen
Met bloemenweelde en kleurenpracht,
En blad-beladen bomen.
Val dan maar af, gij bloem en blad,
Gij hebt ons veel gegeven.
Hij die van 't al' de Schepper is,
Wekt alles tot nieuw leven.
Maartje N. Zwaan.
Teun keek nog altijd naar de met poppen bezaaide tafels. Hij
nam er één op en bekeek die.
„Dat is een Tirolertje," legde Anneke uit. „Die maken we veel,
want er is veel vraag naar. Net als deze Schwarwaldmadels. Zeg
ik dat goed? Duits was nooit m'n sterkste vak op school. Engels
wel."
Gedurende enige tijd bewonderde Teun de veelheid van kleder
drachten. Elsje was langzaam naderbij gekomen. Ze stond nu
half achter de jonge smid en vroeg: „Vind je het niet gek?"
Hij draaide zich om, haar verbaasd aankijkend. „Gek? Waarom
gek? Ik vind het ontzettend leuk. Alleen al om op het idee te
komen. Ik heb die dingen ook wel eens gezien, als ik met va
kantie was. Maar dan vraag je je nooit af hoe die poppen wor
den gemaakt en aangekleed."
Grevenberg legde uit: „De poppen kopen we van een fabriek.
In Utrecht. Een paar maal per maand komen ze de voorraden
per auto brengen en nemen de aangeklede poppen mee naar de
grossier waarvoor we werken. De stof laten we komen uit En
schede. Uiteraard zijn de rollen tweede kwaliteit, dikwijls met
weeffouten, maar dat is voor dit werk niet erg. Af en toe kopen
we ook coupons. Allemaal van vaste leveranciers. En de meisjes
naaien terwijl ik de vormen afteken. Eigenlijk is het vrouwen-i
werk," voegde hij er ter verontschuldiging aan toe, „maar van
lieverlee krijg je er handigheid in. En we werken altijd samen,
dat is gezellig."
Teun was nog steeds niet helemaal bekomen van zijn verbazing.
Hij kreeg respect voor deze drie ondernemende mensen, die op
deze wijze waarschijnlijk voor zichzelf een behoorlijke brood
winning hadden geschapen. Af en toe nam hij een aangeklede
pop in zijn handen en bekeek die. Opeens zei hij lachend tot An
neke: „Vandaar dat jij altijd zoveel belangstelling had voor die
speelgoedwinkel in Ochteren! Je stond er tenminste iedere keer
een poosje voor de etalages te kijken."
Anneke lachte vrolijk. „Om de poppen. Dat brengt het vak mee.'"
Hij keek naar haar werk. „Wat doe je nu?"
„Knoopjes aannaaien. Kijk - ze wees voor zich op de tafel die
bezaaid lag met allerlei miniatuur glinsterende knoopjes - drie
op iedere jurk. Soms vier. En op de Hollandse boeren en boe
rinnetjes zes. Kijk maar." Ze nam een pop en reikte die aan.
„De knoopjes komen uit Putten. Daar is een grote knopen-
fabriek," legde Grevenberg uit.
Teun keek nog immer naar de veelheid van poppen. „Jullie
zouden er wel een tentoonstelling van kunnen maken. Alle-
mensen wat is dat leuk."
„Vind je werkelijk?" vroeg Elsje.
„Wat dacht je? Fantastisch idee van degene die dit uitgedacht
heeft. Ik bedoel: om ermee te beginnen."
Grevenberg wees op zijn oudste dochter. „Die eer komt onze
Elsje toe. Vroeger toen we nog in Den Haag woonden deed ze
het af en toe uit liefhebberij. Op de duur had ze een hele pop-
penverzameling. Ik ehben vroeg gepensioneerd. Uit gezond
heidsoverwegingen, Teun. En mijn pensioentje is niet toereikend.
Zodoende werd de idee geboren om wat Els als liefhebberij be
oefende, uit te breiden met het oogmerk er aan te verdienen.
We kregen contact met een grossier in souvenirs, die er wel
wat in zag."
„En kunt u het allemaal plaatsen?" informeerde Teun.
„We komen handen tekort," verklaarde Elsje. „Als je soms zin
hebt om mee te helpen?"
Teun bekeek zijn grove handen. „Ik vrees," zei hij lachend, „dat
ik dan eerst wel omgeschoold zal moeten worden."
„Kom, het werk is toch onderbroken, ik zal eerst maar koffie
zetten," zei Elsje opstaande.
Teun greep haar achterom beet. „Voor mij geen drukte, Els. Ik
drink thee met jullie samen. Veel te leuk zo. Waarom hebben
jullie me niet eerder op de hoogte gebracht?"
„Elsje dacht dat je het gek zou vinden," antwoordde Anneke.
„Els is een schat, maar een domme schat," verklaarde Teun.
„Hoe kan iemand dit nu gek vinden?"
„Hoor hem eens," riep Anneke uit, haar wenkbrauwen fronsend.
„Hoeveel schatten heb jij, Teun Hofmeer?"
„Op 't ogenblik vier," antwoordde hij plagerig.
„Haha meneer doet niet minder. En wie zijn dat dan allemaal
wel?"
„Om te beginnen mijn moeder, hartje. Dan m'n zus Lien. Niet te
vergeten Elsje. En tenslotte de grootste van alle schatten ter
wereld: Anneke Grevenberg."
Ze begon te blozen van geluk. Terwijl ze overeind kwam en
bij hem kwam staan, haar hand over zijn hoofd strijkend. „Dus
ik ben nummer één?"
Hij trok haar hoofd naar zich toe en fluisterde in haar oor:
„Jij bent m'n poppenkoninginnetje."
„Hé, geen gesmiespel in de kamer," riep Elsje die met de
thee binnenkwam. Maar Anneke zei lachend: „Weet je dat Teun
jou ook een schat vindt?"
„Zo, zo. En waaraan heb ik die eer verdiend?"
„Hij heeft er vier," vervolgde Anneke lachend. „Z'n moeder, z'n
zuster, jij en ik."
„Neem' hem maar niet al te serieus, Anneke, want mannen
overdrijven altijd."
Ze vleide zich tegen hem aan. „Maar mijn Teun niet," stelde ze
zacht vast.
„Thee, mensen. En een poosje pauze. Van werken zal vanavond
toch niet veel meer komen nu er zo'n lompe smid tussen is ge
komen."
„Dat is niet aardig," protesteerde Anneke.
„Ze meent er niets van." Teun lachte haar vriendelijk toe.
Ze dronken hun thee. Maar Teun nam opnieuw weer poppen in
z'n handen en bekeek ze met bijzondere belangstelling. „Je
zoudt er wel een poppenkast van kunnen maken, een poppen
spel," meende hij. „Zoals je wel eens op de televisie ziet, hè.
Met een beetje handigheid moet dat toch lukken?"
„Dat is een heel ander soort poppen," weerlegde Grevenberg.
„Meestal maken die spelers ze zelf. Weet je wel? Met allerlei
draden er aan."
Teun antwoordde niet, maar nam in elke hand een pop, een
boertje en een boerinnetje en met een gemaakte piepstem zei
hij: „Goedenavond meneer Van Dalen. Mooi weertje, hè?" En
met een zware basstem: „Zegt u dat wel, juffrouw Kippeveer.
Het kon wel eens warm worden
Grevenberg glimlachte, maar Anneke schaterde het uit. Elsje
keek alleen toe, maar moest eveneens lachen.
„Zeg, jij zou een goeie komiek zijn met poppen," zei ze lachend.
„Ik zou best een verhaaltje kunnen bedenken. Tenminste
Hij keek lachend in het rond, maar meteen bestierf de lach op
zijn gezicht. Want voor het brede achterraam zag hij één se
conde een gezicht, dat uit het donker opdoemde en vrijwel on
middellijk weer in het niet verdween. Misschien hadden ge
durende één oogwenk hun beider blikken elkaar ontmoet. Een
nieuwsgierig iemand, dacht hij meteen. Nu zal morgen nog wel
meer geroddel in het dorp de ronde doen.
Anneke had de verandering op zijn gezicht gezien. „Wat is er?"
vroeg ze verschrikt. „Ben je niet goed?"
Met moeite toverde hij weer een lach te voorschijn, zijn hand
onder de kleding van de pop uithalend. „Iets scherps. Heb je er
misschien een speld in laten zitten?" fantaseerde hij met een
verongelijkt gezicht naar zijn vinger kijkend.
BERGEN Zondagochtend kan men
in de Bergense duinen trimmen. De
atletiekvereniging Trias heeft hier
een behoorlijk parkoers uitgezet over
bospaden en er enkele duinen in op
genomen. De afstand bedraagt ca. 5
km. Men kan zich van te voren op
geven bij T. de Vries, Pinksterbloem-
weg 14, Bergen of op de dag zelf
vanaf half tien in de Bosschool aan
de Rondelaan, van waar het par
koers wandelend bereikbaar is. De
start is om half elf in de Berenkuil.
Het inschrijfgeld bedraagt 2,50,
waarvoor men na goed volbrengen
een prachtige medaille met lintje
toegezonden krijgt.
Hierna vinden op hetzelfde parkoers
officiële atletiekwedstrijden plaats
in het kader van de Noordhollands-
Utrechtse crosscompetitie. Voor alle
belangstellenden een goede gelegen
heid om eens kennis te maken met
deze zware tak van de atletiek.
SCHOORL In huize Westerkimme
werd het afgelopen weekend weer
de traditionele bazar gehouden. De
belangstelling hiervoor was enorm,
vooral zondagmiddag was de zaal
bijna te klein om iedereen een
plaatsje te geven. De bewoners van
Westerkimme hadden zich weer van
hun beste kant laten zien, de da
mes hadden fraaie handwerken ver
vaardigd van allerlei soort dat ge-
exposeerd was in de hal.
De heren maakten zich verdienstelijk
bij de 3 sjoelbakken en het knikker-
bord. Verder kon men, evenals vo
rig jaar, weer de naam raden van
een fraai aangeklede pop en het ge
wicht van een fruitmand. Aan de
bazar was ook weer een loterij ver
bonden met fraaie prijzen.
Uit de baten worden weer grond
stoffen gekocht weermee de bewo
ners weer nieuwe werkstukken kun-
nij vervaardigen. Resumerend: een
bijzonder geslaagd evenement, voor
al door de enorme toeloop van het
publiek.
