Wat is dat?
11
J^&istniis 1970
Gerritsen
De Duinstreek in december
KLOKKEN
verschijnt te Bergen, Bergen aan Zee, Schoorl, Schoorldam, Groet, Camperduin, Petten en Egmond
X
-
Enorme belangstelling op afscheidsreceptie.
DOKTERSDIENSTEN
Weekenddienst
Tandartsen in Bergen
KERSTMIS EN GROOTMOEDER
dinsdag 29 december.
Geslaagd voor het
doctoraal examen
Geslaagd
JAARGANG no. 50 - DINSDAG 22 DECEMBER 1970 - 6 PAGINA'S
weekblad
DE DUINSTREEK
REDAKTIE EN ADMINI8TRATIE
DRY. VOLKERS EN LEEGWATER
(v.h. C. Oldenburg)
Damweg 1e - Schoorl
Telefoon (02209) 1268 en 1223
Giro 55 28 6T
Bankrelatie
Alg. Bank Nederland n.v.. Bergen
Coöp. Ralftelaenbank, Schoorl
en Bergen
Ned. Mlddenatandsbank, Alkmaar
Advertentieprijs 20 ct. p. mm.
Contracten speciale tarieven
Abonnementsprijs:
8,50 per jaar; 2,25 per kwartaal
Post: per jaar 13,50
per kwartaal 3,50
Het gemiddelde kind uit een arbeidersmilieu heeft op het moment, dat hij
of zij op de lagere school komt al een achterstand van een jaar opgelopen
in vergelijking met andere kinderen. Het zal die achterstand niet meer
inlopen. Integendeel, de kloof wordt steeds groter.
Enkele oorzaken: het kind uit een arbeidersgezin beschikt in de regel over
minder speelgoed en heeft daardoor minder kansen om al spelend zijn ver
mogens te ontwikkelen, vader en moeder hebben een kleinere woorden
schat en praten over het algemeen ook niet zo vaak met hun kinderen, us
ook verbaal ligt het arbeiderskind al achter op andere kinderen, als het op
de lagere school komt, in het arbeidersgezin is er vaak weinig zicht op
leren, school en alles wat daarmee samenhangt. Het gevolg is een weinig
inspirerend milieu om aan de studie te gaan, dus vaak een tegenzin om e
Ieren, niet zo goed mee kunnen komen, minder kansen op een goede positie
in de maatschappij en op jonge leeftijd de fabriek in.
In 't donkerst van de dagen
In 's werelds noodgetij,
Klinkt er een blijde mare
Voor u en ook voor mij.
De Heiland wordt geboren,
Hij brengt 't verlossend woord,
Het blijde evangelie,
't Wordt overal gehoord.
Het Christuskind ligt hulpeloos
Nu in een schamele stal,
Maar licht omstraalt het Kindeke,
Dat eenmaal wezen zal
De Koning van het heelal.
De wereld echter die verstaat
't Verlossend woord nog niet,
Bereidt de Heiland wel een kruis,
Ja, wij verstaan het niet.
En toch, aan deze wereldnood
Kan eens een einde komen,
Als Christus' geest ons vaardig wordt,
Als we allen tot Hem komen.
Daarom, heft blij een juichtoon aan,
Het heilswoord is gesproken,
Als wij maar luisteren naar dat woord
Dan is eenmaal voor allen hier
Een betere wereld aangebroken.
Laat ons dan voor het nieuwe jaar
Spontaan elkander wensen,
Dat vrede, rust en harmonie
Deel wordt van alle mensen.
Dank aan de Vader, die zijn zoon
Op aarde heeft gegeven,
Opdat wij naar Zijn Woord
In vrede mogen leven.
Maartje N. Zwaan.
Vorige week zaterdag werd tijdens een drukbezochte en uitstekend georga
niseerde receptie in paviljoen Minkema te Camperduin afscheid genomen
van de heer W. Bant, die per 1 januari a.s. met pensioen gaat en zijn functie
als hoofd der school te Groet heeft overgedragen aan de heer J. Wilbers.
Nadat de heer J. Koeten als voorzitter van het z.g. 'comité van afscheid' een
ieder welkom had geheten werd als eerste van een lange rij van sprekers
het woord gegeven aan de burgemeester.
De heer Stronkhorst dankte namens het gemeentebestuur de heer Bant voor
de bewezen diensten, hij gaf het scheidende schoolhoofd een compliment
voor de wijze waarop deze met de kinderen was omgegaan. Als dank hier
voor had het gemeentebestuur de heer Bant deze receptie aangeboden. Ook
in het maatschappelijk leven heeft u, aldus de burgemeester geopereerd,
dit was niet altijd even gemakkelijk. Als herinnering bood de burgemeester
een autoradio aan.
ytr-
mensen van 'het Zeepaard', op dins
dag 5 januari a.s. voor u, inwoners
van Schoorl, een open avQnd, waar
op iedereen, die meer van het werk
op het jeugdcentrum zou willen we
ten, van harte welkom is. Daarom
kunt u één dezer dagen een foldertje
in de brievenbus verwachten, waar
in nadere informatie over het pro
gramma staat aangegeven en waar
op u kunt reageren, als u ook zin
hebt om te komen.
H. Floris, cursusleider.
BERGEN
B. LUIE
Nw. Bergerweg 1, telef. 3130
VOOR KOEDIJK, SCHOORL EN
W ARMENHUIZEN
F. H. RISSELADA
Dr. Heringalaan 18, tel. 1360.
GROENE KRUIS SCHOORI
Sportlaan 2
MAGAZIJN op zaterdag uitsluitend
geopend 10.30-11.00 uur. Ma. t/m
vrijdag 12.30-13.30 u. Telefoon 1738.
Voor spoedbehandeling op zaterdag
en zondag om 6 uur na telefonische
afspraak met:
J. G. BRANDT
v. Reenenpark 11, Bergen, tel. 2059.
De kleine jongen had het zo moeilijk. Hij wilde zo graag altijd lief en aardig
zijn voor iedereen. Hij had het gevoel, dat hij eigenlijk alleen dan gelukkig
zou kunnen zijn. Maar hoe moest je dat dan toch doen als je telkens weer
bemerkte, dat anderen dat helemaal niet begrepen?
's Avonds in bed lag hij er over te piekeren en dan kwamen er zo maar
van zelf dikke tranen uit zijn oogjes druppelen, die langs zfln wangen op
het kussen gleden. Net als regendruppels langs het raam, dacht hij. En dan
moest hij toch weer even lachen tussen zijn tranen door. Maar
Waarom had hij toch weer zoveel standjes gekregen vandaag. Waarom was
moeder nu weer zo boos geworden toen Lexje driftig was gaan huilen. Lexje,
zijn kleine broertje, had onhandig zitten spelen met een plastic treintje, dat
telkens op dezelfde plek van de rails afviel, alleen maar doordat hij daar
de rails niet goed aan elkaar gekoppeld had. Hij, de grote jongen, had
Lexje wilde helpen, maar dat joch brulde altijd direct als je t"a-ari eyen
een vinger naar zijn speelgoed uitstak. Lexje was altijd bang dat het hem
zou worden afgenomen en hij, Lexjes grote broer wilde alleen maar graag
helpen. Waarom begreep moeder dat toch nooit? Ja, hij wist heus wel dat
moeder het druk had met vijf kinderen en het grote huis, maar toch
Het leven was wel een ingewikkelde
geschiedenis, vond het jongetje. Je
wilt goed en lief zijn, maar de men
sen begrijpen het niet. Je wordt dan
vanzelf boos, dat kan toch niet an
ders? En dan doe je vanzelf dingen
die je niet doen wilt en dan krijg je
een standje en dan voel je je weer zo
bar ongelukkig, vooral omdat je het
niet kunt uitleggen. Ze willen niet
eens naar je luisteren, de grote men
sen, ze zeggen zo gauw: „Hou jij je
brutale mond maar en doe wat je
gezegd is". Het is toch niet brutaal
als je wilt zeggen dat je het helemaal
niet zo bedoeld hebt?
„En nu moet je niet gaan huilen
want daar heb je niet de minste
reden voor."
De jongen voelde echter dat hij heel
veel redenen had om bedroefd te
zijn. Het was toch eigenlijk het erg
ste wat je kon overkomen, wanneer
je het gevoel had, dat je hartje tot
barstens toe vol zat met iets dat
je zou willen weggeven, maar dat je
steeds weer gewoon werd terugge
gooid? Het was net alsof je met zorg
een mooi cadeautje voor iemand had
uitgezocht en dat je weer werd te
ruggegeven met de woorden: „Bah,
wat lelijk. Houd het zelf maar, ik
hoef het niet, ik zou niet weten wat
ik er mee moest doen."
Met Kerstmis ging hij bij grootmoe
der logeren. Eindelijk hadden vader
en moeder goed gevonden dat hij dit
jaar met het kerstfeest niet thuis zou
zijn en dat hij alleen bij grootmoeder
mocht logeren. Eigenlijk gek. Ze lo
geerden zo vaak met z'n allen bij
grootmoeder, voor een weekend of
een paar dagen in de vakanties. Maar
als je met zo velen bent, kun je nooit
echt goed helemaal contact met
iemand hebben en de jongen voelde
dat grootmoeder degene was die hem
waarschijnlijk wel zou begrijpen.
Waardoor voel je zoiets eigenlijk?
Alles lag toch maar vaag en erg door
elkaar in zijn hoofdje. Het is ook zo
moeilijk als je zelf wilt weten wat je
werkelijk wilt.
Nou en daar sta je dan als jonge ar
beider temidden van een aantal lot
genoten, terwijl je vriendjes, die het
qua huiselijke omstandigheden wat
beter hadden getroffen, zich klaar
maken om naar de middelbare school
te gaan en misschien naar de univer
siteit om dan in een goed betaalde
baan te belanden. Je bent opeens
werkende jongere geworden en
maakt deel uit van een bedrijf, waar
ouderen zeggen, wat je doen moet en
er op toe moeten zien, dat je vol
doende produceert en goed je best
doet tot je 65 jaar bent geworden.
Natuurlijk, volgens artikel 12 van de
arbeidswet van 1919 heb je als wer
kende jongere recht op 1 dag vor
ming of onderwijs in de week, maar
slechts 'n handjevol bedrijven houdt
zich aan deze wettelijke verplichting.
De rest doet niets of vrijwel niets
voor de scholings- en vormingskan
sen van haar jonge werknemers. Dat
is dan ook de reden, waarom er op
het ogenblik talrijke acties worden
gevoerd door de werkende jongeren
zelf en allerlei discussies worden ge
houden binnen de politieke partijen
en in het parlement, want ook als
werkende jongere moet je je houding
kunnen bepalen in de werkplaats en
in de samenleving. Daar komt nog
bij, dat er zich momenteel in onze
samenleving allerei veranderingen
aan het voltrekken zijn.
Het jeugdcentrum is één van de vor
mingscentra, waar groepen werkende
jongeren en leerlingen van huishoud
scholen bij elkaar komen om met el
kaar te praten en te denken over je
eigen plaats als jongere in het be
drijf en op school, over de wijze
waarop je omgaat met je baas of
lerares, die vaak over allerlei dingen
heel anders denken dan jij. Het blijft
op het jeugdcentrum echter niet bij
praten alleen. Het is helaas niet goed
mogelijk om u in het bestek van dit
korte artikeltje hierover volledig te
informeren, Daarom beleggen wij,
;^^<3gcS<§C)gcK8C§cK§<3ScKSciScKioScS-<®<3i<S-c§<3ScS-cgC!icl<toScS-cSc§<S-c§egcS^
In verband met de komende feestdagen zal 'De Duinstreek' in
december verschijnen op:
Wij vragen hiervoor de medewerking van onze adverteerders.
De heer Bronzwaer, inspecteur van
het Lager Onderwijs merkte in zijn
toespraakje op dat er 35 jaar gele
den op onderwijsgebied minder on
behagen was dan nu, ondanks het
feit dat de uitwendige voorzienin
gen nu zoveel beter zijn dan toen.
Als ik zie, aldus de inspecteur dat
de vakorganisaties zich beijveren
voor instelling van een ambulant
hoofd der school (die zich dan niet
meer met lesgeven, maar uitslui
tend met de leiding der school kan
bezighouden) dan moet ik zeggen
dat u nauwelijks van deze verbete
ring heeft geprofiteerd. De heer
Bronzwaer had uitgerekend dat de
heer Bant ruim 1200 kinderen aan
zijn zorgen had zien toevertrouwd.
Dr. Sikkema, jarenlang schoolarts
die liefst 30 jaar met de heer Bant
had samengewerkt had deze leren
kennen als iemand die zijn hele per
soon in het kind had gelegd, hij
heeft het kind niet alleen kennis
bijgebracht maar ook diens karak
ter gevormd. De schoolarts zei op
de school van de heer Bant altijd een
sfeer van gemoedelijkheid te hebben
aangetroffen en zei te hopen dat de
huidige vriendschap zal worden ge
continueerd.
De heer Stokker sprak namens de
Algemene Bond van Onderwijzend
personeel. Hij merkte op dat de heer
Bant nu als 65-plusser wel bestormd
zal worden door de bakkers daar
hij ook in dit vak van huis uit de
nodige ervaring heeft.
De heer Schepers die het woord
voerde namens de ver. voor open
baar onderwijs (vroeger Volkson
derwijs geheten) zei te hopen dat de
heer Bant nog lang van zijn vrije
tijd zal mogen genieten.
De heer Broersma, hoofd der OLS
te Schoorl voerde het woord mede
namens de heren Wilbers, die de
heer Bant gaat opvolgen en ook na
mens de heer Voogd, hoofd der
school te Catrijp. De heer Broersma
zei prettig met de heer Bant te
hebben samengewerkt, gemeen
schappelijke problemen werden al
tijd besproken in de bus waarmee
de twee scholen naar het zwem
bad gingen.
De heer Le Belle zei dat hij nog wel
erg veel moeite had om zich wethou
der van Onderwijs te voelen. U was
zo sprak hij tot de heer Bant, een
bedaard man maar niet bejaard. In
de schoolraad had u een gedegen,
goed doorwogen oordeel. Ik hoop
zo zei de heer Le Belle, dat u met
ons blijft meedenken want: komt
Bant, komt raad.
Namens de Schoorlse IJsclub, waar
van de heer Bant een der oprich
ters is geweest, sprak de heer Voogd
terwijl mevr. Arpeau die zoveel ja
ren met de heer Bant heeft samen
gewerkt, wees op de goede tijd die
men samen heeft gehad.
De heer de Leeuw wees op de hem
eigen wijze op de reizen die hij met
de heer Bant heeft gemaakt. Hij
hoopte dat de heer Bant 'een dure
voor de Staat zal worden'. De heer
de Leeuw vond het jammer dat de
mensen nog steeds niet beseffen
hoe belangrijk Esperanto is.
Verder werd nog het woord ge
voerd door de heer Maijer, oud
hoofd van de lagere school te Cat
rijp, de heer Sleking namens de VVV
Groet-Camperduin en de heer Hel
der, een der oud-leerlingen van de
heer Bant uit diens tijd in Scha-
gen.
De bezoekers bleven maar binnen
stromen evenals de caudeaus in
alle soorten en maten. Talrijke han
den moesten worden gedrukt en een
en ander geschiede onder regie van
het comité van oud-leerlingen die
dit uitstekend onder de knie bleken
te hebben.
Voordat de officiële receptie plaats
vond voerden de huidige leerlingen
van de heer Bant een aantal toneel
stukjes op, dit werd in de avond
uren gedaan door de oud-leerlingen.
De heer Bant kreeg nog enkele
prachtige cadeaux, n.l. een diapro
jector, een complete stereo instal
latie inclusief 2 boxen en platen-
bonnen van de verschillende ouder
commissies.
De redactie van dit blad sluit zich
tenslotte graag aan bij de vele goede
wensen van de verschillende spre
kers en hoopt dat het de heer Bant
gegeven mag zijn nog lange jaren
van zijn welverdiend pensioen te
mogen genieten.
SCHOORL Aan de Vrije Univer
siteit te Amsterdam slaagde onze
vroegere plaatsgenoot, de heer J. D.
van Woudenberg, voor het docto
raal examen geneeskunde. Een fe
licitatie waard, vooral als u weet
dat de heer Woudenberg pas 25
jaar is.
Aan de Technische Hogeschool te
Delft slaagde de heer R. J. Witte
brood voor het kandidaatsexamen ci
viel ingenieur.
Aan de HTS te Hilversum slaagde
de heer B. N. Wittebrood voor het
eindexamen hoger elektronicus.
Die kerstdagen bij grootmoeder zou
de jongen later nooit vergeten. Het
had gesneeuwd en het was daarna
gaan vriezen. De bossen waren he
lemaal wit, de zon toverde duizenden
kristalletjes op de takken van de
bomen en op de besneeuwde velden.
Sommige boomstammen waren aan
één kant wit doordat de wind de
sneeuw daar tegenaan had gewaaid.
Door de vorst zat die er nu vast op
geplakt. Ze hadden door het bos ge
wandeld over paden, waar nog nie
mand was geweest. Het was haast
jammer om zo ineens je voet op iets
te zetten dat zo smetteloos wit was.
Grootmoeder had verteld over Je
zus, die zo graag goed wilde zijn
voor alle mensen en ook zo graag
aan alle mensen had willen leren
hoeveel plezieriger het leven was als
je lief voor elkaar was. Maar de
mensen hadden Jezus helemaal niet
begrepen.
Ze hadden gesproken over de kerk
en grootmoeder had gezegd, dat zij
liever een grote wandeling in het bos
maakte, dat zij zich dan veel dichter
bij God voelde, want God was over
al. Zij voelde zich dan veel meer
een onderdeel van de natuur, ze
voelde daar veel beter dat ze erbij
hoorde, bij de bomen en het mos,
bij de hoge varens, bij de kevers en
de torren, de vliegen en de mieren,
maar ook bij de mensen. God is in
alles wat leeft.
Toen de jongen vroeg wat God dan
eigenlijk was, had zij geantwoord:
„Ik geloof, dat God het streven naar
het goede in de mens is. Zo voel ik
het."
En toen vertelde grootmoeder dat zij
vaak zo'n verlangen kreeg om tegen
alle mensen te zeggen, dat Jezus het
vast niet zo had bedoeld als dat wat
de mensen van het Christendom had
den gemaakt. De mensen hadden
oorlogen gevoerd in naam van het
Christendom en Jezus had juist lief
de en verdraagzaamheid gepredikt.
Jezus had de mensen beslist niet
verdeeld in Christenen en heidenen,
wel in goeden en slechten.
„Als je in een stad woont en niet
zoals ik zo'n prachtige natuur vlak
bij je huis hebt, kan het wel eens
heel prettig zijn om naar de kerk
te gaan. Je kunt dan luisteren naar
goede woorden, gesproken door
iemand die ernstig heeft nagedacht
o'ver de problemen die het 'leven'
met zich meebrengt. Maar ieder mens
moet voor zichzelf uitmaken waar hij
God kan vinden, d.w.z. waar en met
wie hij het beste van zichzelf naar
buiten kan brengen."
Ze hadden gepraat over goede en
slechte mensen. „Ik geloof," zei
grootmoeder, „dat slechte mensen
zo zijn geworden doordat zij als kind
niet goed werden begrepen."
De jongen spitste zijn oren. Dat sloeg
op hem. „Iemand, die niet wordt be
grepen als hij klein is, loopt als hij
niet oppast, groot gevaar zijn slechte
eigenschappen te ontwikkelen, De
mensen doen je pijn en je krijgt de
neiging ook pijn te gaan doen en dat
mag niet, dat is niet juist, maar het
is moeilijk daar tegen te vechten, of
schoon zelfs een kind dat al moet
doen. De slappen en zwakken ge
ven aan die neiging toe, degene die
niet ernstig over zichzelf willen of
kunnen nadenken. Ze slepen soms
anderen mee, daarom moeten de
sterkeren doorgaan te proberen an
deren te helpen en te zoeken naar
mensen die net zo denken als zij. Met
hoe meer mensen je contact krijgt,
des te meer mensen kun je helpen."
„Maar groomoeder," vroeg de jon
gen, „hoe komt het dan dat er
slechte mensen regeren, dat er tel
kens oorlog is en revolutie en al die
akeligheden?"
„Dat is moeilijk uit te leggen. Vaak
willen zij, die regeren, het graag goed
doen. Soms lukt het niet doordat de
mensen dit niet begrijpen. Of ook
doordat zij, ondanks hun goede wil,
toch de dingen niet zien zoals zij ze
zouden moeten zien. Sommige men
sen zijn te dom om het allemaal te
begrijpen en daarom is het zo goed
dat iedereen goed onderwijs krijgt
en zelfstandig leert nadenken. Er is
al heel veel verbeterd vergeleken bij
toen ik klein was, toen er nog kin
deren waren die nooit naar school
gingen."
„Zoals in de ontwikkelingslanden?"
Grootmoeder glimlachte om haar
weetgierige kleinzoon: „Laten we
daar verder niet over praten, dat is
een onderwerp apart, dat doen we
een andere keer. We gaan nu naar
huis en de kerstboom aansteken."
's Avonds, toen grootmoeder hem
naar bed bracht zuchtte de jongen:
„Ik wou dat er maar nooit meer
oorlog kwam, nergens, nergens."
„Daarvoor moeten alle mensen eerst
'een heleboel wijsheid ïeren." En
grootmoeder dacht met een zekere
bitterheid aan de schuld die vorige
generaties op de schouders droegen,
en aan de zorgen en de lasten die
daardoor nu moesten worden getorst
door al die vele jonge mensen en
kinderen, die toch zo graag geluk
kig zouden willen leven, Maar wat
was geluk? Kan een mens niet al
leen gelukkig zijn door anderen ge
lukkig te maken? En zij zei tot haar
kleinzoon: „We kunnen het alleen
bereiken door zelf een goed voor
beeld te geven."
„Ja," zei de jongen, „zoals jij, groot
moeder."
Grootmoeder glimlachte. „Je bent nu
11 jaren en groot genoeg om veel te
begrijpen. Je moet zelf maar flink je
best doen."
„Ja, en als er nu overal alleen maar
goede mensen gingen regeren!"
Er blonken tranen in de ogen van de
jongen, tranen die een mengeling
waren van vreugde en verdriet. Hij
was gelukkig omdat grootmoeder
hem zo goed had begrepen en hij zou
vast proberen om een wijs en goed
mens te worden. Maar oh, die oorlo
gen en die slechte mensen en revo
luties en boosheid
„De hoofdzaak is, dat je probeert an
dere mensen te begrijpen," zei groot
moeder, „in alles." Zij kuste hem
goede nacht en stopte hem extra
lekker onder. „Morgen praten we
weer verder."
De jongen peinsde er over na toen
het licht was uitgedraaid. Het was
fijn zo te praten, maar er bleef zo
veel te piekeren over. Vrijheid voor
iedereen, doen waar je zin in had.
Dat kon toch niet? Of wel soms? Dat
was het, waar men altijd om riep.
Was het alleen doordat hij nog klein
was, dat hij het echt niet helemaal
begreep? Geluk Wijsheid Oor
log Vrijheid Vrede
